Sklep u Katriny

Posiadłość odziedziczona po wcześniejszym shinigami, który został wygnany bądź uciekł z Społeczności Dusz. Założony przez legendarnego Uraharę Kisukę. Jest to skromny dom w starym stylu, pozornie jest to sklep ze słodyczami a tak naprawdę handluje się tam właściwie wszystkim, do tego jest widoczny dla istot o dużym poziomie reiatsu - zwykli ludzie go nie widzą. Znajdują się tam podziemia, które stanowią często pole do treningów lub eksperymentów "w terenie". Obecnie właścicielem domu jest Katrina.

Sklep ten sprzedaje również kilka ciekawych rzeczy, które są dostępne dla Ludzi, Bounto, Quincy oraz niekiedy Shinigami:

pigułka regenerująca PR 50 pkt - 300ryo
pigułka regenerująca PR 50% - 700ryo
pigułka regenerująca PR 100% - 1500ryo
pigułka wzmacniająca:
+1 do cechy - 250 Ryo
+2 do cechy - 500 Ryo
...
+10 do cechy - 2500 Ryo
Czas działania: 2 godziny.
Pigułka wzmacniająca wywołuje osłabienie zaraz po walce, tzn. po 2 godzinach od użycia np. obniżać wszystkie statystyki (bojowe, czyli z wyjątkiem inteligencji i psychiki) o wartość, którą dodaje do jednej statystyki. Np. użyjesz pigułki +7 do szybkości, to po walce otrzymujesz -7 do wytrzymałości i -7Reiatsu itd.
Jeżeli wytrzymałość spadnie poniżej zera - postać umiera.
Jeżeli reiatsu spadnie poniżej zera - postać mdleje.


Różdżka z czaszką na jednym końcu i macką (na drugim) owijającą się wokół ramienia i tworzącą skrzydło pozwalające latać - 6500ryo

Tentōken: Jest to brązowa peleryna związana sznurem do którego końców przymocowana jest brosza z herbem klanu Shihōin. Pozwala unosić się w powietrzu - 10000 ryo

Roten ponownie wpadł w zakłopotanie i musiał pomyśleć. *Te potwory mogą nas uderzyć, niszczą nasze budynki i mogą nas zjeść, w takim razie...* myśl tę dokończył na głos.
- Musi być jakiś sposób, by człowiek zranił taką istotę.

Katrina wróciła z zaplecza z plikiem pieniędzy, słysząc wszystko powiedziała:

- Musiałbyś pozyskać własne moce shinigami, a w tym celu musiałbyś stać się duszą. Krótko mówiąc musisz opuścić ciało, przerwać łańcuch łączący cię z ciałem i stać się shinigami, przy czym nie jestem do końca pewna czy twoje moce będą te same. Ostatecznie należały do kogoś innego... Do tego nim staniesz się shinigami możesz stać się Pustym, ale do tego nie dopuszczę, przed czasem siłą zrobię na tobie pogrzeb duszy prędzej.

Po czym dodała:

- istnieje jeszcze jedna możliwość. Mianowicie, twoje duże zasoby reiatsu mogą być odblokowane i przyjmą inną postać, niektórzy ludzie posiadają unikatowe zdolności gdy mają wysokie reiatsu, ale to ruletka jaka moc ci przypadnie.

Stała w oczekiwaniu na twoją odpowiedź.

*Za dużo informacji na raz.* Roten spojrzał w sufit odgarniając jednocześnie lekko włosy z oczu.
- To może coś zjemy?
Zaproponował. Musiał przemyśleć sprawę, co wymagało wielkich pokładów energii... W przypadku Rotena.

Katrina westchnęła:

- Ehhh, no dobra. Chcesz gdzieś iść czy tutaj zjesz to co zrobię?

Teoretycznie nie było problemu żeby wybrać się do jakiejś knajpy, ale też głupio było odmawiać kobiecie żeby robiła jedzenie skoro sama zaproponowała... z drugiej strony nie byłeś pewien czego można się po niej spodziewać.

*Nie mam pojęcia jak gotuje, więc... mogę spróbować jej żarcia. Jak okaże się w tym kiepska, następnym razem wybierzemy się gdzieś...*
- Zjem tutaj.
Odpowiedział i lekko uśmiechnął się, siadł sobie na jakimś krześle lub blacie. Podczas gdy Katrina zajmowała się gotowaniem, on zajmował się czymś znacznie trudniejszym - myśleniem... co zrobić.

Gdy Katrina robiła jedzenie miałeś dylemat: próbować cholernie ryzykownej ścieżki i zostać shinigami, przy czym nawet jak nim zostaniesz to prawdopodobnie nie będziesz miał shi-kai, gdyż wykrzesałeś go z nie swoich mocy...

albo uaktywnić moce jako człowiek, które były wielką niewiadomą.

W końcu katrina skończyła, podała ci danie na ryżu, które przypominało gulasz. Gdy spróbowałeś całkiem ci smakowało więc skupiłeś się na jedzeniu, a twój umysł nieco odpoczął. Gdy skończyliście Katrina zadała to kluczowe pytanie:

- a więc? Co postanawiasz?

Roten po spożyciu całkiem niezłego posiłku zadowolony skupił się na odpowiedzi. *Kto bardziej pomoże w walce? Roten Yaiba, człowiek z niewiadomą mocą, czy Roten Yaiba, nowy shinigami? Gdyby nie fakt, że zamiast nowego shinigami może się stać martwym Rotenem, odpowiedź byłaby prosta. Nieee... Nie mogę myśleć o tym, że zginę. Idąc tym tropem w ogóle bym nikogo nie ratował... Ryzyko śmierci to sprawa drugorzędna, jako shinigami mam pewność, że zdołam pomóc... jako człowiek mogę mieć moc, która w walce i obronie innych nie pomoże, co wtedy? Wolałbym zginąć niż być bezsilnym, więc... Być, albo nie być.* oblizał palce i przemówił, wycierając je jeszcze w spodnie.
- Chyba czas spróbować własnych sił jako shinigami.
Uśmiechnął się lekko i dodał - tłumacząc swoją ryzykowną decyzję.
- Jako człowiek nawet skutecznie wyzwoliwszy swe wewnętrzne moce mogę wam nie pomóc, wolę podjąć ryzyko śmierci.

Katrina westchnęła, zjadła posiłek do końca, odłożyła półmisek i przytaknęła:
- W takim razie, chodź ze mną.

Udaliście się razem do podziemi, kamienisty krajobraz zdawał się idealnie nadawać do wszelakiego rodzaju treningu. Katrina wyjęła balonik i zaczęła go nadmuchiwać, rósł i rósł, a gdy w końcu pękł pojawiła się postać. Przypominała ona jednolitego człowieka bez twarzy przez co sprawiał wrażenie manekina:
- To jest twój przeciwnik, zaraz zacznie z Tobą walczyć, ale wpierw...

Katrina błyskawicznie uderzyła cię w klatkę piersiową, poczułeś odrzut i zobaczyłeś swoje leżące ciało, łączył was łańcuch.
- To teraz zaczynajmy.

Manekin zaczął na ciebie biec.

Rotena zdziwił widok łańcucha łączącego go z ciałem. Chcąc szybko zbadać zależność między nim - duszą, a jego ciałem chwycił go i pociągnął lekko do siebie, by sprawdzić, czy może od ciała się oddalać, czy też by uciekać musi je jakoś targać ze sobą - nie miał zielonego pojęcia o tym, czym jest ten łańcuch i jak "działa". *Jeśli oddziałuje fizycznie między mną, a ciałem, to na pewno z tym manekinem też - wobec czego będę go mógł użyć...* pomyślał. Ta akcja trwała jednak tylko chwilę - moment, bo zaraz manekin był już blisko niego - gdy adrenalina dostała się do krwi chłopaka, zaczął on od wykonania tygrysiego skoku nad swoim ciałem, tak by zejść z drogi szarżującego przeciwnika, wiedział iż w tej chwili nie należy do najsilniejszych, więc przyjęcie tak bezpośredniego uderzenia nie wchodziło w grę. Jeśli skok się powiódł, znalazłszy się za ciałem, z drugiej strony - rusza na przeciwnika, który najprawdopodobniej już zatrzymał się po szarży. Zbliżywszy się do niego mocno ugina nogi, następnie stosuje proste, ale zazwyczaj skuteczne w walce między ludźmi ciosy - prawy sierpowy, następnie lekkie przykucnięcie i uderzenie pod żebra. Nie stawiał tak na prawdę na siłę lub skuteczność tych ciosów, raczej uderzał uważając, by tylko nie dostać samemu. Bowiem jak zawsze na początku walki musiał uzyskać rozeznanie - z kim lub czym walczy. Zaraz po wykonaniu tych "próbnych" uderzeń osłania głowę i cofa się szykując do uniku, obrony.

Rzucając się bok i unikając starcia z przeciwnikiem twój łańcuch bez oporu się wydłużył. Manekin obrócił się, wyskoczył i zamachnął nogą do kopnięcia, starałeś się zablokować cios i złapać, ale kopniak był tak mocny, że omal nie przebił twojej gardy. Wyprowadzał on liczne ciosy rękoma i nogami, a jego tempo wcale nie malało z czasem, widocznie nie znał zmęczenia. Mimo to w tym wszystkim było brak polotu, kombinacje były podobne i przewidywalne, do tego nie czułeś by ta prędkość miała Cię zaskoczyć.

Czując jak silne ciosy wyprowadza manekin, niemal rozbijające jego gardę - pomyślał *Siły mu nie brakuje... Raczej ciężko będzie mi przetrzymać jego ciosów, muszę ich unikać.* po chwili odkrywając kolejne cechy manekinu zbiera myśli. *Nie powinienem grać na czas. Manekin z czasem nie stanie się słabszy, a ja... owszem, chociaż czym dłużej z nim będę walczył, tym lepiej zrozumiem schematy i sposób jego ataku, więc będę mógł łatwiej unikać ciosów... W końcu nie będzie w stanie mnie niczym zaskoczyć, to maszyna...* w końcu doszedł do wniosku, że czas gra zarówno na jego korzyść jak i niekorzyść. Szkoda mu jednak było już czasu na dalsze "badanie" przeciwnika, wobec czego postawił na szybkie pokonanie go, póki jest w pełni sił. Przez pierwsze kilkanaście minut jednak zachowuje postawę defensywną, by nauczyć się lepiej unikać ciosów manekina, co jest mu potrzebne do wykonania skutecznej kontry. Początkowo ataki przeciwnika z pewnością są dla niego kłopotem, lecz w czasie trwania walki zapamiętuje, jakie sekwencje ciosów stosuje i w związku z tym dostosowuje optymalną technikę obrony, uniki przy wolniejszych ciosach i bloki przy szybszych. Potem czeka na moment, gdy manekin zaatakuje go dobrze znaną mu sekwencją ciosów. Unikając silnych uderzeń i blokując szybsze atakuje manekina w odpowiednim momencie - między największą przerwą pomiędzy dwoma kolejnymi uderzeniami lub pod koniec tej sekwencji ciosów. Jego atak to proste uderzenie bokserskie wymierzone w brzuch, wchodzące pod żebra. Podczas uderzenia zwraca uwagę na to, czy w ogóle je ma... Manekin wygląda jak człowiek i podobnie się porusza, a więc Roten zakłada, że i także skuteczne będą na niego takie ciosy, jak na ludzi. Chłopak podczas walki nie zwraca uwagi na łańcuch łączący go duszę z ciałem, jak i na nie.

Zacząłeś napierać na manekina, twoje ciosy dochodziły głównie na korpus, w końcu poszedłeś dalej i uderzyłeś go w miejsce szczęki, manekin poleciał i przez sekundę leżał. Później wstał i znów zaczął napierać. Odpierałeś jego ataki i znów powalałeś.

W końcu weszła do akcji Katrina, dotknęła go, a przeciwnik jakby zgasł:
- W miarę sobie radzisz, bycie w postaci duchowej nie stanowi problemu, ale dopiero jak oddzielimy całkowicie twoje ciało od duszy, wtedy dopiero możesz zostać shinigami.

Wyjęła miecz i przecięła łańcuch, zostawiając kilka metrów wolnego, następnie wzięła za skały coś co przypominało... wielki termometr?
- A teraz posłuchaj, zostawiła ci łańcucha na 3 dni. To urządzenie mierzy ilość reiatsu gdy się go dotknie, twoim zadaniem jest żeby twoja moc przekroczyła maksymalną kreskę, jak to zrobisz powinieneś nie mieć problemu żeby stać się shinigami, a dowiesz się kiedy pojawi się zanpaktou. Zostawiam Cię na moment samego a ty próbuj.

Katrina wyszła, ty natomiast podszedłeś do słupka i gdy dotknąłeś niebieski wskaźnik podniósł się nieznacznie na samym dole, jakieś 10% tego co miałeś zrobić.

Roten pokiwał głową i odprowadził Katrinę wzrokiem. *Chwila, moment, 3 dni? Jak ja to przeżyję? Bez jedzenia, picia i snu? Chociaż zaraz... Jako dusza nie muszę chyba jeść?* podrapał się po głowie. *Nie ma znaczenia, przekonamy się... Z resztą Katrina chyba nie pozwoli mi umrzeć z głodu.* pierwszą minutę pozwolił sobie spędzić na gdybaniu i zastanawianiu się nad istotą duszy, więcej czasu jednak nie chciał marnować. Usiadł w siadzie skrzyżnym przed słupkiem. *Ten słupek albo bada moje całkowite reiatsu, albo to, którym go dotykam. Muszę to sprawdzić, by zrozumieć naturę tego słupka.* skupił się i tak jak to robił jako zastępczy shinigami - chciał zebrać energię w ręce, którą go dotykał, by słupek się zapełnił do jak największej wysokości.

Twoja koncentracja była na najwyższym poziomie, chciałeś szybko załatwić tą, jak ci się wydawało, formalność - wszak wiedziałeś, że twoje pokłady mocy duchowej są bardzo duże. Przez moment zamknąłeś oczy próbując wznieść się jak na najlepszy rezultat, otworzyłeś je i... osiągnąłeś 1/3 słupka. Nie za bardzo wiedziałeś o co chodzi, z *taką mocą użytą w pełni powinien ten cholerny termometr pęknąć!* pomyślałeś z irytacją. Próbowałeś jeszcze kilkanaście razy się skoncentrować, ale nic nie wyszło.

*1/3 słupka... No nie jest tak źle, mam przecież całe 3 dni, ale pytanie brzmi - czy jest jakiś haczyk i mam po prostu w inny sposób wyzwolić tę energię, czy też... po prostu mam ją powiększyć 3-krotnie, by być w stanie uzyskać moce shinigami...* jak zwykle Roten musiał rozgryźć zadanie. Ten świat shinigami był mu tak obcy, nie znał jego zasad, że wszystko co w nim robił musiał dokładnie obadać. *Wiem jedno. Słupek zwiększa się wraz z reiatsu, więc pozostaje mi tylko je zwiększyć do odpowiedniego poziomu.* Roten usiadł w siadzie skrzyżnym, zamknął oczy. *Przepływ reiatsu... Przepływ reiatsu...* chłopak starał się poczuć reiatsu siedzące w nim i to, jak płynie, by je kontrolować i ćwiczyć, przypomniał sobie przy tym trening w wodzie, która wysysała z niego reiatsu, zorganizowany przez Katrinę przed wysłaniem go do Soul Society. Jeśli uda mu się do tego dojść i kontrolowanie reiatsu bez mocy shinigami nie sprawia mu problemu - obejmuje ręką ten słupek, obok którego usiadł i ściska go lekko nie otwierając oczu. Próbuje przekierować reiatsu z całego swojego ciała do tej ręki i słupka. Nie otwiera jednak wcale oczu, bo nie chce widzieć, na jakim jest poziomie, to by go mogło tylko zdołować - na pewno nie dodałoby mu zapału.

Kolejne próby na nic się zdawały, ciągle gdy podkusiło cię otworzyć oczy widziałeś podobną wartość, sprawa zdawała się być beznadziejna. Na dodatek, na co wcześniej nie zwróciłeś uwagi łańcuch się nieco skrócił.

Mimo, że byłeś duszą zaczynałeś odczuwać głód. Zastanawiałeś się kiedy Katrina wróci i właśnie o wilku mowa, gdyż zeszła po drabince i podeszła do Ciebie:
- I jak ci idzie? Przyniosłam ci trochę owoców, masz.

Rzuciła ci jabłko.

Gdy przyszła Katrina - Roten wstał i odpowiedział na jej pytanie.
- Średnio. Słupek chyba zaciął się... przy 1/3 całości, nie bardzo chce iść wyżej... Może masz jakąś wskazówkę dla mnie? Próbowałem skupić w nim jak najwięcej reiatsu, ale wydaje się nie reagować, z kolei na początku, gdy zebrałem reiatsu wzrósł z 1/10 do 1/3. Bada więc chyba całość reiatsu które skupiam, tak?
Po chwili otrzymał żarcie, które jak zawsze wywołało uśmiech na jego twarzy.
- O, dzięki!
Wziął jabłko i spożywa je na spokojnie - czekając na odpowiedź.

Katrina spojrzała na ciebie jakby była nieco rozczarowana, usiadła na pobliskim kamieniu krzyżując nogi i szukając czegoś w torebce:
- Wiesz, mógłbyś się nieco bardziej postarać, widocznie nie potrafisz odblokować swojego rdzenia duszy i wypuścić mocy na zewnątrz. Gdybyś żył jej forma byłaby nieznana, gdy jesteś duszą przyjmuje formę zanpaktou.

W końcu wyjęła batonik zbożowy, przegryzła kęs i kontynuowała:
- Może chcesz dostać zmodyfikowaną duszę na tym poziomie? Walcząc będziesz musiał wznieść się na wyższy poziom, ale z drugiej strony to musi być walka na śmierć i życie, inaczej nie sądzę by ci się udało... ostatecznie jak widzę masz niespełna dwa dni.

*A więc muszę odblokować rdzeń duszy...* powtórzył, by lepiej zrozumieć, co jest jego zadaniem, jednak nijak to zdanie nie przemawiało do niego, bo niby jak miał to zrobić? W każdym razie propozycja Katriny była ciekawa.
- Mam walczyć ze zmodyfikowaną duszą?
Spytał i dorzucił upewniając się.
- Na śmierć i życie?
W tej chwili przed oczami ujrzał kilka scen. *Shinigami się stałem, gdy byłem bliski śmierci, co prawda nie moją to było zasługą, ale shikai już wyzwoliłem w momencie, gdy puści wezwani przeze mnie wabikiem dla treningu pokonali mnie i już mieli zjadać... Prawdą jest, że przy zagrożeniu życia mogę więcej. Wydaje się, że nie ma wyboru, tym bardziej, że jeśli nie podołam, to i tak zginę. Na jedno wychodzi.*
- Chyba tak musimy zrobić.
*Zmodyfikowana dusza, jest na pewno silniejsza od zwykłej duszy, którą ja jestem - tak mówi sama nazwa. Raczej szans, aby ją pokonać w tej formie nie mam, więc zostają - przemiana albo śmierć.* dużo myślał i zerknął jeszcze na słupek mówiąc.
- Sprowadź jakąś, żeby walczyła ze mną do śmierci...
W myślach dodał sobie: *Mojej, bo ja nie będę w stanie jej zabić, póki się nie przemienie, a wtedy już nie będzie powodu, by z nią walczyć na śmierć i życie.*

Katrina podniosła się z kamienia:
- Dobrze, lecz popróbuj z tym tutaj, może zamiast na spokojne spróbuj agresywnie. Pewnie łatwiej byłoby gdybyś znał podstawowe Kidou chociaż. Zaraz wracam.

Próbowałeś to zrobić jak powiedziała Katrina: dotknąłeś słupa, napiąłeś mięśnie jak tylko mogłeś, zacisnąłeś zęby. Poziom energii oscylował także przy 1/3, raz będąc nieco raz wyżej to była bardzo niestabilna metoda.

W końcu przyszła i tak jak poprzednio zaczęła dmuchać w balonik, w sumie ciężko powiedzieć czego się spodziewałeś: jakiegoś wojownika, potwora, może nawet Pustego, coś co miało znów postawić twe życie na szali, efekt był nieco... odmienny:


- Dzień dobry, Katrina-sama. To miłe z twojej strony, że dałaś mi takie ciało, miałam już dość bycia pigułką. A ty to kto, uczeń? Tutaj?

- Cześć. Jestem Roten.
Powiedział i pomachał dziewczynie. Choć był nieco zdziwiony, to wiedział czym są pigułki i do czego służą - ten fakt nie był dla niego nowy. Przyjrzał się swojemu przeciwnikowi. *Co ona ma na lewej ręce? Nie wygląda przyjemnie.* po chwili stwierdził *Bądź co bądź, to kobieta, na pewno jest słabsza niż mężczyzna jej "rasy", tyle dobrego.* pomyślał przyzwyczajony do świata rzeczywistego i jego praw. W każdym razie czekając, aż Katrina da jej znak do ataku - odsunął się dwa metry w tył, by atak zmodyfikowanej duszy nie zaskoczył go i aby mógł się lepiej przygotować do obrony.

Dziewczyna zmarszczyła nosek, choć miała być twoim przeciwnikiem wyglądała dość uroczo i nie dało się jej odmówić, że była całkiem atrakcyjna. Katrina powiedziała do niej:
- Twoim zadaniem jest go wymęczyć, a następnie zabić. Jeżeli tego nie zrobisz zamieni się w potężnego Pustego i wtedy nie masz szans. No to jak już wszystko wiecie to ja was zostawiam samych.

Ostatnie słowa były przesiąknięte ironicznym tonem, następnie Katrina zniknęła, zapewne użyła shunpo i będzie oglądać z ukrycia. Nie podobała ci się ta część z Pustym, ale widziałeś już nadciągającą dziewczynę, która przymierzała się do ataku.

*Jej ciosy nie powinny być zbyt silne, chociaż jak biła mnie Katrina to też myślałem inaczej.* stwierdził, nie miał pewności, czego się spodziewać po niej, dlatego zdecydował się sprawdzić jej umiejętności i spróbować zablokować atak, o ile uderza prawą ręką - po prostu otwartą dłonią ją chwytając, odrzucając, następnie kontratakując prostymi ciosami identycznie jak przy manekinie. Jeśli z kolei atakuje lewą - z tym czymś ostrzo-podobnym, w momencie gdy jest blisko i pędzi jeszcze na niego (nie zatrzymała się jeszcze) - odbija się od ziemii w jej stronę, jakby chciał frontowego zderzenia, jednakże w ostatniej chwili przechyla się w prawo, mocno uginając nogi i w jednej chwili prostuje prawą nogę z całym impetem uderzając nią w lewą kostkę przeciwniczki, ręce w tym czasie trzyma na wysokości torsu i twarzy ustawione jako gardę. Jest gotowy do odbicia jej ciosu. W szczególności uważa na jej uzbrojoną rękę.

Dziewczyna zaatakowała cię prawą ręką. Choć udało ci się żeby wcelowała w dłoń rozbolał cię nadgarstek a wierzch dłoni poczułeś na na twarzy. Dziewczyna, nie tracąc tempa rzuciła się jakby robiąc gwiazdę wbiła się ostrzem lewej ręki w ziemię i będąc do góry nogami sprzedała ci kopniaka, choć udało ci się skrzyżować ręce to było to dotkliwe - odleciałeś na parę metrów. Nie tylko była szybsza i silniejsza od manekina, przede wszystkim miała polot i to było groźne.

Wyskoczyła wysoko i zapikowała nogą w twoją stronę. Ledwo zdołałeś zrobić unik, a siła jej uderzenia zrobiła niewielki krater - to uderzenie nie dałoby rady nawet zablokować dwiema rękoma:
- Nie ma z tobą żadnej zabawy - wycedziła dziewczyna - zastanawiam się czy aby na pewno nie zostawić cię w spokoju, jako Pusty byłbyś ciekawszym przeciwnikiem...

Te słowa cię niepokoiły, nie o to chodziło przecież, szybko jednak sprowadziła Cię na ziemię:
...ale dostałam rozkaz od Katriny, więc go wykonam.

Znów się rzuciła do ataku, biegła na Ciebie i naprawdę ciężko ocenić było co zamierza, na dodatek, nawet nie użyła ostrza na lewej ręce.

Roten obrywał, co mu się nie podobało. *Za silna... Za szybka... Cholera, kobieta mnie bije.* w międzyczasie - widząc, iż nie atakuje prawą ręką coś zrozumiał. *Dobra, łapię, Katrina powiedziała, że ma mnie wymęczyć, a dopiero potem zabić, więc mogę być pewien, iż nie użyje ostrza na razie.* myślał, gdy dziewczyna do niego mówiła, acz nie milczał cały czas, gdy skończyła, krzyknął do niej trochę zirytowany jej pychą.
- Ciekawszym przeciwnikiem, to będę jako shinigami!
Zacisnął zęby. *Bo jako pusty, nie będę panował nad sobą, stracę świadomość. To nie będę ja...* skrzywił się na samą myśl o tym. Roten uwielbiał swój tok rozumowania, swoją filozofię i ogólnie - swój umysł. Podczas tego myślenia Roten nie próżnował, nie stał jak słup soli w miejscu, wciąż obserwował przeciwniczkę i przemieszczał się powoli. W końcu biegła wprost na niego. Zatrzymał się wtedy na chwilę i z szeroko otwartymi oczami, acz nie skupiając się na tym co widzi, czy słyszy, zaczął kumulować reiatsu w prawej ręce, którą zacisnął w pięść oraz na stopach i w nogach, nawet trochę w całym ciele. Chłopak doskonale wiedział co robić... No może nie całkiem, ale miał pewność, iż musi korzystać z reiatsu. Bez niego nie miał szans, no i ten wcześniejszy trening ze słupkiem wskazywał, że ono ma kluczowe znaczenie. Przyszykował się do skoku w bok mocno uginając nogi i prawą ręką dotykając podłoża - podpierał się. Czasu nie miał jednak aż tak dużo. Dziewczyna zaraz była parę metrów przed nim, nie było czasu na dalszą koncentrację, Roten wyzwolił reiatsu zebrane na stopach uskakując w lewo, jak najdalej, by zmusić ją do wykonania ostrego zakrętu w jego stronę - w ten sposób zmusił ją do zwolnienia, z kolei sam zrobił do niej wtedy krok i wybijając się z prawej nogi - skoczył bliżej zasłaniając się przy tym lekko rękami, na wypadek gdyby od razu posłała go do tyłu kopniakiem. Chciał szybko znaleźć się przy niej na tyle blisko blisko, by odbijając pierwszy z jej ciosów i pochylając się, uderzyć prawą ręką, w której zmagazynował reiatsu, w brodę - jednocześnie prostując nogi, by dodać uderzeniu więcej siły. Przy tym też głośno krzyknął.

Mimo niezłego planu musiałeś niestety go zmienić, dziewczyna mocno napierała i w nie mogłeś zastosować się do planu, mimo to dzięki temu że skupiłeś się nieco poziom się wyrównał, potrafiłeś uniknąć ciosów bądź je blokować, od czasu do czasu kontrując. Dziewczyna nieco była tym zaskoczona, a jeszcze bardziej gdy udało ci się nisko zejść na nogach i wcelować prosto w żołądek.

Twoja przeciwnika skuliła się i zrobiła kilka mimowolnych kroków do tyłu:
- Ty draniu, dlaczego ci idzie... o cholera!

Kilka ogniw łańcucha zjadło się, został ok. 1,5 metra. Dziewczyna widząc to nieco spoważniała:
- Jeżeli masz zamiar stać się shinigami, lepiej zrób to teraz, nie będę dłużej czekać.

Podniosła lewą rękę, która była zakończona ostrzem, pod nim jednak widać było dłoń. Wymierzyła w Ciebie ostrzem. Ledwo zdołałeś zrobić unik, na twoim policzku pojawiła się blizna.

*Teraz? Katrina dawała mi 3 dni, ale ten łańcuch coś szybko się kurczy, chyba rzeczywiście nie mam tak dużo czasu. Używa ostrza, czyli teraz już chce mnie zabić.* przełknął ślinę, zrobiło mu się gorąco.
- Dobra, daj mi jeszcze chwilę.
Powiedział i uśmiechnął się lekko - zadowolony z tego, że z reiatsu już całkiem nieźle sobie radzi i dorównuje tej kobiecie. Fakt, że początkowo robiła z nim co chciała był dołujący. Zebrał myśli *Tak, pamiętam. Jako shinigami muszę uwolnić ten rdzeń duszy, by moc uformowała się jako zanpakutou. To właśnie z własnej duszy, z jej mocy - reiatsu, muszę go utworzyć.* przypominając sobie wszystkie wskazówki otrzymane od Katriny unikał tylko zabójczych ciosów przeciwniczki i koncentrował się do granic możliwości. Przy tym też przypomniał sobie jak walczył z panią kapitan i stracił moce. *Zebrałem mnóstwo ilości reiatsu do zanpakutou. Teraz jego 2/3 jest zablokowane, bo go nie mam. Muszę go stworzyć.* gdy doszedł już do tego wniosku i czuł się psychicznie gotowy do podjęcia próby, zebrał reiatsu, w momencie ataku zmodyfikowanej duszy na niego - wykonał szybki ruch prawą ręką od dołu, by odtrącić ręce przeciwniczki i wymierzył szybkie kopnięcie w jej tors, by odrzucić ją do tyłu. Potrzebował chwili skupienia by wyzwolić moc, nie mógł tego zrobić jednocześnie skacząc i unikając ciosów. Jeśli nie zdołał jej odrzucić, próbuje ponownie - na różne sposoby, nie licząc się przy tym z draśnięciami i drobniejszymi ranami. Gdy w końcu uda mu się - poważnym, nieco groźnym wzorkiem obserwując przeciwniczkę, szybko unosi prawą nogę i uderza nią w ziemię z dużą siłą, niemal wbijając po kostkę. Stoi w rozkroku, a dłonie rozwiera i układa, jakby chciał coś chwycić. W tym też momencie zaczyna krzyczeć wyzwalając z siebie jak największe ilości reiatsu. *Jeśli wyzwolę go odpowiednio dużo, rdzeń tego nie przetrzyma.* tak myślał emitując je i w szczególności kierując do rąk, gdzie miał się pojawić zanpakutou - bynajmniej tam powstał poprzednio, gdy otrzymał moc od Ryou.

Lekki wiatr jakby bijący od ciebie zdmuchnął nieco ziemi dookoła, dziewczyna stanęła, czuła wylewające się reiatsu z Ciebie. Wszystko szło dobrze, jeszcze tylko odrobinę i na powrót zostaniesz shinigami...

- Dokąd to?

Nieznany głos odezwał się nie wiadomo skąd. Czułeś, że coś ścieka ci po policzku, coś co wręcz parzyło, chciałeś się wytrzeć, ale stałeś sparaliżowany, dziewczyna zrobiła wielkie oczy ze zdumienia:
- Przecież... ty ciągle masz łańcuch, co jest grane....

To były ostatnie słowa, gdyż w moment pojawiłeś się gdzie indziej - wszędzie płonęło, było gorąco, gdy się odwróciłeś spotkałeś kogoś kogo nigdy na oczy nie widziałeś choć zdawało się, że go znasz:

Nieznajomy patrzył na Ciebie i odezwał się:
- Niewiele brakowało, Rotten. To tylko konwulsje twej mrocznej strony duszy, stara się przyspieszyć bieg wydarzeń, ale nie pozwolimy mu na to. Spójrz tam...

wskazał palcem miejsce gdzie była wbita katana cała płonęła niebieskim światłem.
- Weź go, jeżeli nie boisz się płomieni. Jeżeli tego nie zrobisz, ten świat spłonie.

W pierwszej chwili Roten chciał spytać się mężczyzny kim jest, jednak poczuł, iż go zna i zaniechał. *Który świat?* zadał sobie pytanie zdezorientowany Roten słysząc jego słowa. Jeszcze przed chwilą był na ziemii - i to o niej w pierwszej chwili pomyślał, gdy się jednak rozejrzał stwierdział: *Aha... Ten świat... Ale co to w ogóle za świat? W każdym razie ja spalę się razem z nim.* wtedy dostrzegł katanę, wskazaną przez dziwnego mężczyznę i usłyszawszy jego pytanie pomyślał *Boję się płomieni? Najgorsze cierpienie jest lepsze od śmierci!* pełen zapału ruszył po katanę nie rozglądając się, patrząc tylko przed siebie - prosto na nią. Nie zwraca uwagi na nic więcej i jeśli nic mu po drodze nie przeszkadza, szybko bierze ją i unosi w górę w zwycięskim geście, licząc, że w tej chwili ten biedny świat przestanie płonąć.