Dojo Kendo

Kor machnął mu tylko na dzień dobry i wyminął grzecznie. Przebrał się w swoje ciuchy treningowe pomijając kask który mial ciągle w ręce i poszedł na salę popatrzeć czy ktoś już jest. Ogólnie to czekał na sensei i na dalsze dyspozycje. Miał nadzieje, ze dobrze obandazowana i opatrzona rana nie bedzie az tak bardzo przeszkadzac. Mial tez nadzieje, ze nikt nie widzial obandazowanego ramienia, musialby sie pewnie tlumaczyc albo zrezygnowac z treningow..

Jak się okazało na sali nie było jeszcze nikogo prócz sensei, kobieta stała z czymś na kształt miękko zakończonej włóczni, ta byłą wyraźnie większa od niej. W końcu naczucyielka nie była za wysoką kobietą...

Spojrzała na ciecie swoim iście wojowniczym spojrzeniem - Co już tak szybko ? Ty i Kenjji chyba mnie wykończycie jak tak dalej pójdzie... - Westchnęła cicho, zmarszyła lekko brwi, po czym to wskazała na fragment mat przed sobą - Chodź tu i pompuj... Ma być przynajmniej 20 ! A potem brzuchy i czekamy na resztę...

Kor odlozyl miecz i helm po czym padl na ziemię. Zamknął oczy i wziął kilka głębokich oddechów. Bishop w sumie opatrzył go w sumie wzorowo, nawet mógł ruszać ręką więc.. Liczył, że da radę.
Miał zamiar dać naprawdę z siebie wszystko a jeśli coś by było nie tak, to chciał po prostu wymamrotać coś o "kontuzji" ramienia. Chciał trenować, bardzo. Przebywanie tutaj sprawiało mu naprawdę przyjemność i nie chciał z tego zrezygnować.

Starałeś się jak mogłeś, robiłeś pompkę za pompką... Twoje ramie jednak mimo wszytko dawało się we znaki, zakwasy również... Zdołałeś zrobić jednak 21 pompek, potem opadłeś na podłogę dysząc ciężko. Zawsze było to więcej niż 20, tyle dobrze. Kobieta jednak nie pozwoliła Ci długo leżeć, szybko zaczęła krzyczeć że masz robić brzuszki... Obróciłeś się nap plecy i zacząłeś. Jakiś czas później na sale wszedł przebrany już kenjji, sam również trzymał "nieszkodliwą włócznie", zaś przy obi przytroczony miał bambusowy miecz.

Kobieta pogodniała was obu do ćwiczeń siłowych i rozciąganiu w parach... Jak mało się okazać gdy skończyliście, żaden dodatkowy uczeń się jeszcze nie pojawił.

- Dobraa... Zakładać hełmy... Teraz oboje dla treningu zaatakujcie mnie, możecie współdziałać, nie musicie - Kenjji westchnął cicho, założył hełm na głowę po czym to chwycił swoją włócznie w obie ręce, i zerknął na Ciebie. Wyglądał jak by mu się nie chiało... W ogóle nie wyglądał ubawionego tymi ćwiczeniami.

Kor zrobił kilka kolistych ruchów ramionami i pokręcil głową. Zalożył swoją maskę i wziął miecz cofając się i okrążając sensei. Patrzył to na nią to na Kenjiego, czekał aż ten zaatakuje. Wtedy po prostu chciał wyskoczyć i uderzyć w udo/kolano nauczycielkę. Względnie jeśli kenji atakował na dolne partie, wtedy Korim chciał zaatkować bark/ramię. Chodziło głownie o to, żeby uderzyć z tej samej strony ale na innym poziomie.
Kor sie zastanawiał jak szybko będzie leżał na ziemi i co go będzie bolec..

Kenjji czekał chwile, najpierw obserwował Ciebie, jak widać szybko doszedł do wniosku że oddajesz mu pierwszy cios, jak by się wydawało przytaknął lekko... Później zerknął na kobietę, przez moment jak by się zastanawiał, chwile później wyprowadził cios, uderzenie było szybkie "ostrze" skierowane było na klatkę piersiową kobiety... I przyszedł czas na twój cios, ciąłeś w okolice kolan. Kobieta zareagowała błyskawicznie, odskoczyła na bok, byłą niewiarygodnie szybka... wylądowała i automatycznie zrobiła krok w twoim kierunku, wydawało się jak by miała się na ciebie rzucić z pięściami... Kennji szybko jednak wykonał kolejne pchniecie... Kobieta szybko się cofnęła, aby nie oberwać musiała zrezygnować z wykluczania cie z zabawy.

Cholera.. Kenji to frajer ale chyba jednak coś umie. Trzeba mu się bedzie bliżej przyjrzeć.
Kor ruszył półkolem aby trzymać w miarę bezpieczny dystans od Sensei. Tym razem chciał zaatakować z doskoku szerokim zamachem mniej więcej na wysokości pasa żeby trudno było przejść pod albo nad ciosem. Trzeba go było zblokować co dawało czas dla Kenjiego.
Oddech przyśpieszył chłopakowi, co prawda po ostatnich wydarzeniach cięzko powiedzieć, żeby dostał zastrzyk adrenaliny ale jednak.. Coś w tym było.

Twój cios, wykonany z doskoku, jak się zdawało był dość łatwy do przewidzenia. To też zapewniło odpowiednią reakcję Kenji'ego, który z kolei zaatakował doskakując wcześniej na lewą stronę Sensei i atakując ją na plecy szerokim zamachem. W ten sposób nie powinna móc uniknąć ani się zblokować. Jak się jednak okazało kobieta nie miała zamiaru unikać. Miast uchylać się, zwyczajnie rzuciła się na ziemię kładąc na niej na plecach. Miecz twój i Kenji;ego uderzyły o siebie, po czym to wasza sensei zaatakowała szerokim atakiem na wasze kolana. Walka została dość szybko zakończona, zaś zwycięzca był raczej jasny - No... nie jest tak tragicznie jak myślałam... chyba... - dziewczyna uśmiechnęła się zgryźliwie patrząc to na Korima, to na Kenjiego. Wstała powoli z podłogi trzymając pewnie swój boken.

Kor sapał, dyszał, zipiał i inne synonimy "ciężkiego oddychania" a wszystkie naraz. Od łomotnięcia na ziemię bolała go łopatka i wcześniej poharatane ramię. Zapamiętał dokładnie tę akcję, kiedyś może uda mu się też coś takiego zrobić albo przewidzieć, że przeciwnik to zrobi i temu zapobiec. Narazie jednak wstał powoli unosząc bokken
-Co teraz sensei? - przymrużył delikatnie oczy zza hełmu. Przyglądał się jej, dokładnie analizował i zapamiętywał ruchy..

- Kenji, z łaski swojej pokaż temu młodemu podstawy uderzeń. Przez was kretyni nie miałam kiedy zjeść - Dziewczyna ruszyła dość energicznym krokiem w stronę wyjścia z dojo i najpewniej miała zamiar dostać się do swojego mieszkania. W końcu gdzie indziej otrzymała by posiłek? Oczywiście, najpewniej odruchowo, niosła boken ze sobą.

Kenji natomiast spojrzał na "młodego" zza hełmu, po chwili zdjął go, najpewniej by pokazać Korimowi jak bardzo nie podoba mu się obowiązek zlecony przez sensei. Nie oponował jednak, odłożył hełm na bok i złapał pewniej za boken. Ustawił się w najbardziej typowej pozycji do walki mieczem. - Stań w ten sposób i zrób tak - Machnął mieczem, wykonując najprostszy cios jaki można sobie wymarzyć.

Najprostszy co nie znaczy, że od razu uda się idealnie. Kor przyjrzał się temu ciosowi bardzo dokładnie, zapamiętał dokładnie jak to powinno wyglądać i skoncentrował się. Nie był głupi, ba.. był inteligentniejszy niż większość ludzi, szybko się uczył...
Wziął miecz w obydwie ręce i przymykając oczy dokładnie "obejrzał" raz jeszcze machnięcie mieczem, skupił się i otwierając oczy wyprowadził cios

Cios wyszedł wspaniale ze strony technicznej. Praca całego ciała wyglądała jak trzeba, nie popełnił żadnego zauważalnego błędu. Jedynymi słabymi stronami ciosu wymierzonego przez Korima była siła i szybkość... przede wszystkim szybkość. Niemniej sam chłopak mógł być zadowolony ze swojego pierwszego, technicznego uderzenia.

- No, nie jest źle... widzę że przynajmniej uważasz na to co Ci pokazują. - Kanji wciaż wyglądał na nieco znudzonego. Ustawił się po prawej Korima w odległości około 3 metrów, po czym sam zaczął powtarzać ataki. - Robimy po 30, musisz się z tym oswoić... widzę ze sporo myślisz, a to zajmuje czas. Przyucz się do odruchu.

Skoro Kor zapamiętał już całkowicie na czym to polega zaczął powtarzać, tak jak Kenji mu zalecil. Koncentrował się na tym, żeby dalej wyglądało to jak trzeba, w końcu to nauka. Starał się jednak dołożyć temu szybkości i siły, żeby w razie czego uderzenie było odczuwalne przez przeciwnika. Ramię co chwile przypominało, że nie jest do końca zdrowe, jednak chłopak zacisnął zęby i ćwiczył dalej.
Nie poddam się, to dopiero poczatek.. Nauczę się tego, dam radę..

Korowi udało się co prawda wykonać 30 powtórzeń, jednakże ramie zdawało się odmawiać posłuszeństwa coraz bardziej. Dodatkowo zakwasy spowodowały pogorszenie kondycji chłopaka, który w efekcie po wykonaniu ćwiczenia niemal nie umiał poruszać ręką, a do tego był dość mocno zziajany. Ostatecznie oparł się na bokenie chcąc złapać oddech, i w tym właśnie momencie drzwi do dojo zostały otwarte. Do środka weszła Sensei trzymając w dłoni miską z ryżem oraz warzywami. Pożywiała się raczej łapczywie, była w końcu głodna.

- No jak... umiesz już młody? - większość zdania została zniekształcona, poprzez pokarm trzymany w ustach w trakcie mówienia. Sensei spojrzała na Korima i uniosła brwi. Następnie zaś na kenjiego, który jedynie wzruszył ramionami.

-Tak.. mi.. sie.. wydaje - dyszal, pot lał mu się z czoła - Ja.. eee.. przepraszam za... moja kondycję, mam małe problemy... z ramieniem.
Stanął chwiejnie jednak dość szybko złapał równowagę. Jeszcze ten jeden, raz, zeby pokazac sensei, ze umie.. A potem sobie odpocznie, jeszcze tylko chwilka i bedzie mogl ulzyc ręce. Da radę..
Nie podda się.

Cios wyszedł Korimowi najzupełniej w świecie doskonale. Pokazał w nim dokładnie wszystko co potrafił zrobić, i jedynym błędem było yo iż zamiast wrócić do poprawnej pozycji, znowu oparł się na mieczu. Sensei natomiast przyglądała się występowi chłopaka na tyle czujnie, na ile mogła wciaż jedząc.

- No, całkiem nieźle, brakuje Ci szybkości - Wypowiedziała po raz kolejny przez większość wypowiedzi zajmując się pochłanianiem pokarmu. Następnie wskazała Ci ścianę przy drzwiach sali - Siadaj i odsapnij sobie, i ten, coś ty sobie zrobił w ramie co?

Nie trzeba bylo mu tego dwa razy powtarzac - zwalil sie na ziemie i rozlozyl szeroko rece dyszac niemozliwie
-Wczoraj w nocy byly jakies zwierzaki czy inne cholerstwa w parku, uzarlo mnie jedno z nich. Ciemno bylo i nie widzialem co to.. Ale to tam, wazne, ze juz opatrzone. Teraz tylko poczekac az wroci do normalnego stanu. Mam pytanie - spojrzal na sensei - sa jakies uderzenia w kendo ktore sie wyprowadza trzymajac miecz jedna reka? Poki lewa nie bedzie chociaz w 3/4 sprawna, moglbym cwiczyc jednoreczne ciosy..

- W zasadzie kendo to zawsze walka trzymając miecz oburącz. Chociaż ja w swoim własnym stylu walczę w większości trzymając miecz jedną ręką. - Kobieta podrapała się knykciami po skroni wciaż trzymając w dłoni pałeczki. Przez chwilkę się and czymś zastanawiała - Ale do mojego stylu brakuje Ci sporo szybkości jak widzę. Póki co odsapnij sobie...

Sensei nakazał Kenjiemu serię ćwiczeń wyglądających na układ ciosów, bloków i postaw. Całość była dość złożona i wykonanie w pełni zajmowało pewnie ze 3 minuty po mimo tego iż ruchy były raczej szybkie. Następnie znów zwróciła się do Ciebie - A sprawdziłeś czy to cholerstwo chociaż wścieklizny nie miało? - Wyraźnie pytanie odnosiło się do zwierzaków które rzekomo ugryzły Korima w ramię.

-Nie ale czuje sie calkiem dobrze. Jakby cos bylo nie tak, to zaraz pojde do szpitala - Kor odsapnął i podniósł się z lekkim trudem - Noo wiec sensei. Skoro brakuje mi szybkości, nawet w ciosach oburącz, są jakieś cwiczenia ktore poprawia mi szybkosc? Jesli tak - stanal w pozycji i wykonal cios, znow idealnie. Staral sie po prostu przestac myslec, niech cialo samo go prowadzi - to jakie? Chcialbym sie poprawic pod tym wzgledem..

- A bo ja wiem... coś na refleks by się przydało pewnie... zastanowimy się. Póki co popracujemy trochę nad pracą nóg. Słuchaj... w kendo liczą się dość dokładnie określone pozycje do walki. Każda z nich skonstruowana jest tak by móc przekazać siłę od samych nóg aż po ręce. W podstawowym ciosie w czasie treningu, jak widzę, nawet to wykorzystujesz. - Sensei wciaż pochłaniała jedzenie. Wyraźnie miała go sporo, a do tego w końcu myślenie spowalniało procesy pożerania. - No ale przy twojej walce musisz na razie przede wszystkim nauczyć się unikać. Będę Cię atakowała, a ty staraj się nie zostać trafionym i nie blokować o ile to nie będzie konieczne. - Kobieta odłożyła miseczkę na ziemię i złapała za swój boken.

Mhmm.. - Korim chwycil pewniej miecz i stanal w delikatnym rozkroku gotów do odskoczenia na bok, względnie do tylu gdyby odskok na bok byl kiepskim pomyslem. Jesli byla mozliwosc, zamisat odskakiwac chcial zrobic krok w bok albo przestawic stope odwracajac sie bokiem do sensei i uniknac ciosu. Pamietal dokladnie, jak ta upadla na ziemie zeby nie dac sie uderzyc przez niego i kenjiego, to w ostatecznosci tez byla opcja. Odetchnął i kiwnął głowa patrzac na sensei

Korim potknął się o własne nogi zapewne celowo wykonując manewr zastosowany przez nauczycielkę. Jak się jednak szybko okazało, nie był w tym dość wprawny. Boken Sensei trafił chłopaka dość mocno w lewy policzek pozostawiając na nim czerwoną pręgę, zaś posadzka "trafiła" w potylicę pozostawiając na niej wzrastającego guza.

- Dasz radę wstać młody...? - Sensei wyraźnie była nieco zażenowana spektakularnym występem Korima, który odczuwał dotkliwy ból głowy oraz pieczenie na policzku. Czerwona pręga siniejąca powoli na nim na pewno nie dodawała mu uroku.

Cholera.. bolalo. Bardzo bolalo..
Kor zacisnal zeby i sciskajac wolna dlon w piesc, oparl sie i wstal powoli syczac cicho
-Pewnie ze dam rade, to nic.. nic. Zupelnie.
Wstal i znow sie zatoczyl, wyprostowal sie i spojrzal na sensei, w oczach az blyszczalo, nie podda sie.
-To co, sprobujemy raz jeszcze?

- A widzisz inne wyjście? - Sensei najwyraźniej nie widziała. Było to dokładnie słychać w jej słowach, choć nie powiedziała tego dosłownie. Patrzyła na Korima z miną przywodzącą na myśl mieszankę niezadowolenia i wściekłości, Zapewne dla tego iż musiała odłożyć jedzenie na później.

Dziewczyna zaatakowała po raz kolejny uderzając od góry bokenem. Wyraźnie poruszała się o wiele wolniej niż zwykła to robić gdy walczyła na poważnie. "Ostrze" opaść miało bezpośrednio na prawe ramie Korima, któremu udało się jednak zejść na bok, ku swojej wielkiej radości zapewne. Kolejny atak trafił go jednak prosto w głowę, zaś kobieta wyraźnie przesadziła z siłą gdyż chłopaka na chwilę widział bardzo wiele czarnych kropek przed oczyma. Kropek było wręcz więcej niż normalnej wizji.

Uhh.. Tym sposobem Kor nauczył się bardzo istotnej sprawy podczas walki - jeśli unikniesz jednego ciosu, nie ciesz sie jak kretyn tylko bądź gotowy na następny. Usiadl dyszac delikatnie
-Zaraz wstane.. tylko wizja mi wróci bo jak narazie mam jakies szumy.
Oczyma wyobraźni widział juz wielkiego guza jaki urośnie mu na głowie, nie będzie to przyjemne.. Po dluzszej chwili wstał znów chwytając bokken. Miał zamiar unikać a jeśli sie nie uda to chociaż w ostateczności zasłonić się tym piekielnym mieczem, zeby znow nie dostać po łbie czy też innej czesci ciala

Sensei westchnęła cicho i przeczekała kilka minut by Korim odzyskał przynajmniej częściową sprawność fizyczną. Kolejne próby uników szły chłopakowi.. nie do końca najlepiej. Kilkukrotnie jeszcze oberwał w najróżniejsze części ciała z bokena, aż w końcu dziewczyna kazała mu przestać. Trening skończył się na dzisiaj, zaś Korim był potwornie wymęczony. Zbyt dużo używane ramię zaczęło znowu krwawić, zaś krew powolutku przesączała się przez bandaż. Dodatkowo śmierdział z powodu potu.

Miał jeszcze sporo dnia przed sobą, i niezbyt wiele ochoty na konstruktywne wykorzystanie czasu.

Dyszac i sapiac poszedl pod prysznic, siedzial tam dosc dlugo, napiecie powoli ustepowalo ze zmeczonnych miesni. Wyszedl i kupil kilka kanapek + książkę na temat kendo i plecak w ktory to wszystko wrzucil. Potem ruszył w stronę przystanku autobusowego, chciał pokazać ramę bishopowi, żeby w razie czego mógł coś z tym zrobić..
Oczy mu się przymykały, natomiast sama ręka uniemożliwiala normalne funkcjonowanie. Problematyczne..

Po zakupieniu za równo pożywienia jak i innych potrzebnych rzeczy Korim czuł się jeszcze bardziej zmęczony. W końcu nie istniało wiele sklepów sprzedających wszystkie te rzeczy, zaś Kor nie znał osobiście ani jednego takiego. W efekcie obszedł przynajmniej połowę z w miarę znanego sobie terenu miasta, po czym wycieńczony przysiadł na ławce obok przystanku autobusowego. Jak szybko ukazała rozkładówka, najbliższy przejazd do stacji bliskiej kapliczce, miał odjechać za dokładnie 17 minut.

17 minut okazało się być czasem o wiele dłuższym niż Kor sobie kiedykolwiek wyobrażał. Zmęczony chłopak zwyczajnie przysnął, bądź też utracił świadomość, siedząc na ławeczce. Obudził go furkot silnika połączony z dźwiękiem hydraulicznych siłowników otwierających podwójne drzwi położone na środku autobusu. Nie zastanawiając się wiele Korim wszedł do środka pojazdu.

Choć był mega śpiący sytuacja trochę go otrzeźwiła. Sprawdził na trasie autobusu, czy jedzie on we właściwym kierunku, liczył, że tak...
Jeśli nie, chciał wysiąść na przystanku najbliżej centrum i po prostu zamówić taksówkę, nie miał sił na pieprzenie się z tym całym cyrkiem. Ręka go bolała, oczy się przymykały, a on myślał. O dziadku z kapliczki, o szpitalu który pewnie niedługo zwali mu się na łeb i o kapeluszniku, który zostawiając go tak niespodziewanie do tej pory się nie odezwał..

Zerknąłeś na trasę autobusu, niestety nie jechał w stronę obrzeży miasta, gdzie to ostatnio widziałeś się z Umeiem, jednak gdzieś po całkiem niedługiej liczbie przystanków zatrzymywał się on niemal przy rynku Karakury, gdzie kursowało sporo taksówek. Tak więc wszedłeś do pojazdu i klapnąłeś na siedzenie, oparłeś głowę o oparcie i odetchnąłeś cicho. Zmęczony rzuciłeś okiem po nielicznej ilości pasażerów, przemknęło Ci iż pewna kobieta po boku wyglądała blado, krew ciekła jej z poszarpanej rany na twarzy, zaś zapadnięte, zasinione oczy są całe białe... Otrząsnąłeś się i zerknąłeś na nią raz jeszcze. Tym razem wyglądała normalnie, jasne włosy, zmęczona twarz i znudzone spojrzenie, piwnych oczu, którym przyglądała się tobie.

Zerkałeś co jakiś czas w stronę kobiety, jednak za każdym razem wyglądała normalnie... chwile później zauważyłeś iż zbliżasz się do przystanku który Cie interesował. Wstałeś z pewnym ociąganiem, mało nie poleciałeś kiedy autobus zahamował, później podszedłeś do drzwi które stanęły przed tobą otworem i wyszyłeś...

Było dosyć ciemno jak na tą porę dnia, ciemne chmury zebrały się nad miastem i wydawało się że za moment lunie gęsty deszcz. Zerknąłeś zmęczony przed siebie... Otworzyłeś szerzej oczy dostrzegając pewnego znanego Ci człowieka na ławeczce jakieś 4 metry przed tobą. Był to kapelusznik... Siedział "rozwalony", nogę miał zarzuconą na nogę, opierał ręce o oparcie ławki, głowę miał lekko pochyloną, tak że kapelusz zasłaniał jego oczy, widziałeś jedynie jego paskudny, w jakiś sposób przerażający, złośliwy uśmiech który ukazywał jego białe zęby w pełnej okazałości. Uniósł leniwie lekko jeną rękę i pomachał do Ciebie anemicznie.