Posterunek 23 północ

Natsuo polubił to nieco surowe miejsce. Było tutaj dużo pracy podczas, której ten nie za bardzo mógł myśleć o smutkach i trudach, które zostawił daleko za sobą, w Seiretei, a gdy zaś nie pracował to miał kontakt z wesołą kompanią, która zaległa w tym posterunku. Z każdą osobą, która tu stacjonowała, no może poza oficerem, Shihouin potrafił znaleźć wspólny temat do przyjemnej rozmowy. Przy tym dowiadywał się o tutejszych mieszkańcach całkiem ciekawych rzeczy. Większość to były dość sympatyczne fakty poza tymi o lesie, który trącił mroczną, słodką tajemnicą niczym w fantastycznych opowieściach, które opowiadał mu jego ojciec gdy ten był mały. Do tego szlachcic miewał dziwne sny, które przyprawiały go o manie prześladowczą, gdyż ciągle w nim czuł, że ktoś wpatruje w niego swoje gały. Tego dnia zdarzyło się coś dziwnego gdy obudził się nadal nie mógł ruszyć choćby palcem jakby znalazł się w jakimś bakudo. Po chwile stało się jeszcze dziwniej i straszniej, bowiem coś błysło, a cisze poza bębnieniem deszczu przebił też krzyk. Arystokrata mimo braku logiki tego czynu spróbował krzyknąć:
- Co jest!? - po tym przypomniało mu się pomyślenie o bakudo i skupił w sobie trochę reiatsu mając nadzieje, że to rzeczywiście bakudo i uda mu się jakoś oswobodzić z niewidzialnej okowy.

- To było dziwne? - burknął pod nosem Natsuo otrząsając się z dziwnego osłupienia, które go napadło. Czy błyskiem światła było wytworzenie przez Shiro tej dziwnej kuli, a za usłyszany krzyk odpowiedzialny jest ten dziwny las? Wyglądało na to, że nie, bo blondyn również wyglądał nietęgo.
- Co jest kurna? - to było to co po chwili ciszy był w stanie wydobyć z siebie szlachcic. Nie było to ani zbyt konstruktywne ani konkretne pytanie, ale Shihouin nie za bardzo nad tym myślał, po prostu to przyszło mu na język i najbardziej oddawało stan zdezorientowania jaki panował w jego umyśle. Chłopak usiadł na łóżku po czym uznał, że coś im grozi i czas działać, więc chwycił prawą rękę za asauchi póki co nie wyjmując go z pochwy.
- Chodźmy sprawdzić o co tu chodzi. - powiedział po czym szturchnął w ramię Hideo. - Wstawaj, coś jest dziwne. - w końcu nawet jeśli ten nie będzie chciał z nimi pójść to nie chciałby arystokrata, by ten został zadźgany we śnie.

- CO!? - powiedział troche za głośno gdy Shiro podzielił się z nim rewelacją na temat czegoś co czychało nad nim we śnie. *Czemu to nade mną zawsze coś musi kombinować?* Zapytał sam siebie. - Zdarzyło się, żeby iluzje tego lasu wytwarzały tak realne obrazy, a nie tylko dźwięki? - zapytał mając nadzieje, że blondyn go w ten sposób choć trochę uspokoi. Mimo to pozostając w stroju nocnym wstał chwytając w lewą rękę katanę i trzymając ją za pochwe, zaś prawą trzymał w gotowości, by w każdej chwili położyć ją na rękojeści i wyciągnąć asauchi.
- Nie wiem jak Wam, ale mnie jakoś odechciało się spać. Zamierzam przejść się po posterunku i sprawdzić czy inni są bezpieczni. Jak chcecie to możecie iść ze mną, ale do niczego Was nie zmuszam. - po czym westchnął głośno i zapytał jeszcze - Wy jesteście z X oddziału, więc zadecydujcie. Wszczynamy alarm i stawiamy posterunek na nogi czy nie? - po czym czekał na reakcje kolegów. Sam był nie na żarty przestraszony tą bezwładnością i czymś co czychało nad nim we śnie, a do tego potrafiło ot tak zniknąć.

- To ciekawe. - przyznał Natsuo mówiąc oczywiście o tych duchach nawiedzających ludzi w rukongai. - A czy te duchy potrafią wpływać na nawiedzane dusze? Bo zanim wszedł Shiro czułem się jakby... sparaliżowany, nie mogłem ruszyć choćby palcem. - dodał po chwili z zamyśloną miną. Martwiło go to, zastanawiało i intrygowało naraz, a już na pewno pozbawiło ochoty na sen.
- Jak wolisz. - odpowiedział na słowa Hideo, który pewny swojej teorii zbagatelizował niebezpieczeństwo, a właściwie doszedł do wniosku, że jego w ogóle nie ma. - Ale ja i tak się przejdę po posterunku, żeby się upewnić, że wszystko jest w porządku. - powiedział starając się ukryć niepokój, następnie w wolnej ręce wytworzył świetlistą kule z reiatsu dbając o to, by nie zmienić jej w płomień.
- A Ty? Idziesz ze mną? - zapytał Shiro i niezależnie od odpowiedzi ruszył przed siebie na obchód posterunku. Chciał przejrzeć każdy kąt zachowując środki ostrożności, poruszając się powoli i mając oczy i uszy szeroko otwarte.

Wszystko przebiegało spokojnie i niczego nie znaleźli, chociaż ich umiejętności spostrzegania można by podważyć zważywszy na to, że staruszka zdołała się na nich zaczaić i ich chwycić.
- Ałaaa - wydał z siebie dźwięk, jednak starając się go przyciszyć siłą swej woli tak, by nie obudzić całego obozu - To nie jest tak jak wygląda. - zaczął bardzo banalnym i standardowym tekstem, ale jakże pasującym do ich aktualnej sytuacji. Mówił szybko, żeby jak najszybciej kobitka wypuściła ich ze swych bolesnych, stalowych okowów na uszach. Mówił też raczej cicho, by tak jak wspomniałem wcześniej nie wybudzić nikogo. Rzecz jasna od razu po banalnym tekście kontynuował, by jak najszybciej przerwać te męczarnie uszu:
- Coś nas obudziło i zaniepokoiło, więc postanowiliśmy się przejść wkoło, zobaczyć czy wszystko w porządku. - jeśli i to nie podziałało na panią Ume i jej stalowe okowy to mówił dalej z wręcz desperacją w głosie - pani Ume proszę puścić, przecież gdybyśmy byli na jakichś podchodach to nie świecilibyśmy tak jasno, mówie prawde. - rzekł wskazując na święcącą kulę stworzoną z jego reiatsu, którą mimo bólu starał się cały czas utrzymać w ręce.

Natsuo poczuł w głosie kobiety nadzieje na to, że szczerość, otwartość i dobre intencje tym razem wygrają z podejrzeniami i kiepską reputacją mężczyzn w ich wieku. Mimo to stalowy uścisk nadal był na ich uszach, więc chłopak bez ogródek wypalił:
- Nocna mara. - mówiąc z pełną powagą. Po czym podrapał się po głowie i dodał - Czy coś takiego... jak się obudziłem czułem się jakby sparaliżowany, a Shiro twierdzi, że coś stało przy moim łóżku i wyparowało gdy wszedł. - wyjaśnił ze stu procentową szczerością. Uznał, bowiem że skoro ta kobieta ceniła i lubiła jego ojca to właśnie pełna bezpośredniość jest kluczem do sukcesu, a oszustwami czy kłamstwami może tylko podkopać swoją sytuacje. Miał nadzieje, że to podziała, bo te uszny tortury były nie do wytrzymania, a do tego zanotować wpadke mając takie dobre intencje to, aż głupio.

Natsuo zamrugał kilka razy na początku niespecjalnie kumając co się właściwie przed chwilą stało. Wyglądało na to, że babcia Ume niezbyt dobrze zinterpretowała wypowiedź młodego szlachcica i wyciągnęła wnioski zupełnie różne od tych, które w zamierzeniu chłopaka miała wyciągnąć po wysłuchaniu jego słów. Nie mniej fakt był taki, że uścisk z uszu zniknął, a sytuacja zakłopotania i wstydzenia się została im szczęśliwi oszczędzona.
- Emmm... - zaczął dość nieporadnie arystokrata po czym dodał już lepiej - Zdaje się, że wszystko jest w porządku, zwijajmy się. - po czym odwrócił się na pięcie i nadal ostrożnie patrząc się na każdy kąt ruszył w kierunku swojego pokoju. Chciał się upewnić, że na posterunku na pewno nie ma jakiegoś nocnego potwora rodem z strasznych opowieści, w których to ten zabijał dobrych ludzi przez sen.

- Wątpie. Pani Ume nie wygląda na osobę, która szłaby na skargę do oficera. - starał się uspokoić swojego kolegę Natsuo choć sam był na tyle rozkołatany dziwnymi nocnymi wydarzeniami, że gdy położył się do łózka słyszał jak ciężko oddycha, a i nie mógł zasnąć. W końcu, jednak na całe szczęście mu się to udało, a co jeszcze bardziej fortunne tym razem gdy się obudził mógł poruszać rękami i nogami.
- Dziwnie. - odpowiedział lakonicznie, zaspanym głosem na pytanie Hideo. Czasu na drzemkę niestety nie było, wzywał ich oficer Wasabi, a to nie mogło oznaczać niczego dobrego, więc trzeba było się szybko ubrać, przypasać broń i ruszyć jak najszybciej. Jak już wspomniałem Indor jak zwykł najwyżej postawionego shinigami na posterunku nazywać Hideo nie mógł przekazać im niczego optymistycznego z samej natury jego charakteru, ale to czego się dowiedzieli wykroczyło poza spodziewane badziewie. Przypałętała się grupa hollow, czyli prawdopodobnie najbardziej plugawych istot jakie stąpały po tej ziemi. Shihouin generalnie nie był zwolennikiem ryzykowania swoim życiem ani tym swych kolegów, ale jeśli chodzi o walkę to puści byli ostatnimi rywalami, z którymi lubił się mierzyć. Gnidy te stosowały obrzydliwe metody, a do tego każdy różnił się od siebie chowając jakiś as w rękawie przez co nigdy nie wiadomo było z czym się będzie mierzyć. To wszystko wraz z nocną eskapadą wprawiało szlachcica w kiepski nastrój, ale cóż poradzić? Trzeba było dać z siebie wszystko i mieć nadzieje, że to starczy na gładkie wyeliminowanie zagrożenia niż to zbierze plony śmierci wśród mieszkańców rukongai... czy też wśród nich samych. Dlatego bez zbędnych ceregieli arystokrata skinął głową w kierunku Hotaru na znak, że zrozumiał. Pobiegł zaś tuż za nią. Osobiście był lekko zaskoczony, że oficer wybrał do dowodzenia akurat szlachcianke. I nie chodziło tu o jakiś afekt ze strony fioletowowłosego do dziewczyny tylko to, że młodzian słyszał, iż oficer nie za bardzo lubił ludzi wysoko urodzonych i starał się im ciągle pokazywać kto tu rządzi. Wychodziło na to, że albo te plotki były niezgodne z prawdą albo to młodej Kuchiki udało się jakoś zasłużyć na szacunek Indora. Gdy już wybiegli Shihouin zapytał Hotaru najpierw zwracając jej uwagę wypowiadając jej imię oczywiście z przyrostkiem grzecznościowym "san".
- Czy na podstawie odczytu z tego skanera można odróżnić tego silniejszego od słabszych i określić jego położenie?

Hotaru podjęła pierwszą decyzję taktyczną, gdyby Natsuo dowodził zdecydowałby się na coś skrajnie innego, a mianowicie pierwszy atak z zaskoczenia byłby skierowany z pełną siłą ognia w najsilniejszego z pustych tak, by skasować go już pierwszą akcją, a potem spokojnie wykosić płotki. Nie mniej Shihouin nie odezwał się, Kuchiki miała taki plan, ona dowodziła, więc niech to robi. Skoro tak to wymyśliła to musi mieć w tym jakiś cel. Jak wspomniałem w poprzednim poście arystokrata nie podzielał radości Hideo, walka, a szczególnie z pustymi kojarzyła mu się wyłącznie z nieprzyjemnymi wspomnieniami i osobiście wolał szorować kibel niż szorować w przyszłości nagrobek gdyby ktoś nie daj bóg zginął podczas walki. Podczas drogi coś, jednak wyrwało go z rozmyślań na temat tego jak bardzo nienawidzi zamaskowanych potworów i jak bardzo wolałby, żeby tych w ogóle nie było. Otóż coś zaczęła zdaje się zabijać jednego po drugim. Szlachcic zaczął łączyć fakty jedne z drugimi gdy przyszło mu nagle wspomnienie z pierwszej misji, na którą został wysłany z tego posterunku.
- Obrońcy z wolontariatu... - powiedział sam do siebie, bo tak w głowie nazywał wspomnianych wtedy przez starszego wioski rybackiej jegomościów, którzy oferowali pomoc w walce za darmo. Po chwili uznał, że ta teoria ma sens więc zwrócił uwagę grupy, krótkim "Hej" i rzekł - Midori-san, Shiro-san pamiętacie jak starszy wioski rybackiej wspominał o gościach, którzy mieli bronić ich wioski za darmo i dlatego się buntował? Może to właśnie Ci goście wycinają w pień pustych? Myślę, że powinniśmy tam pobiec i zbadać sytuacje. - wydał swój osąd młody shinigami oddziału V.

- Jaki ten świat mały. - powiedział Natsuo z uśmiechem i zaskoczeniem wymalowanym na twarzy. - Zgadza się. Ty zaś wyglądasz okropnie. - dodał z żartobliwą złośliwością. Potem westchnął i powiedział jeszcze:
- Oszczędzę Ci zachodzenia w głowę czemu mój kolega zna Twoje imię. To Hideo, na pewno pamiętasz. - rzekł wskazując na rukończyka, któremu zabrakło kultury na przedstawienie się. Wtedy przyszło mu do głowy, że to spotkanie może nie być takie radosne jak się wydawać mogło. W końcu to oni przynosili wiele kłopotów temu posterunkowi, a do tego te miecze... Jeśli rzeczywiście były to zanpaktou to oznaczało, że między grupką Isamu, a nimi pojawi się spory konflikt interesów, który z kolei może skończyć się nieprzyjemnie. Shihouin zaś wolałby uniknąć walki ze swoim dawnym kolegom, którego przecież całkiem lubił.
- To wy pokonaliście tych pustych? - zapytał spokojnie obserwując cała scene bitewną. Było to raczej retoryczne pytanie, ale szlachcic ciekaw był czy się przyznają czy też wyczują, że lepiej o tym nie wspominać.

Natsuo przysłuchiwał się z uwagą mniejszą (gdy Hideo z Isamu sobie docinali) lub większą (cała reszta) rozmów, które się toczyły intensywnie zastanawiając się jakby tu wyjść z tej całej sytuacji szczęśliwie i spokojnie. Miał nadzieje, że czerwonowłosy nie będzie mu tego utrudniał, ale ten postanowił inaczej. Młody shinigami był dość radykalny w swoich poglądach, ale oskarżenia, które padły z ust bękarta rodu Momo zaskoczyły nawet jego. Shihouina zaczęło interesować to skąd u boga rudy dowiedział się o tym daleko od Seiretei gdzieś w rukongai. Podejrzewał, że gdzieś tam nad nim jest ktoś kto ostro miesza w głowie wkładając do niej tego typu dziwne tezy. To zasmuciło arystokrate, jednak starał się tego nie okazywać.
- Zawsze byłem i będę zwolennikiem twierdzenia, że Seiretei i Rukongai powinny iść jedną ścieżką w tym samym kierunku, a do tego trzeba reform, jednak Twoje oskarżenia grubo od tego odbiegają. - powiedział chcąc jasno zaznaczyć swym kompanom w czarnych kimonach, że Isamu mówiąc, iż ten ma zdrowe poglądy nie miał na myśli tego, że Natsuo twierdził, iż rada to samo zło. I tak jego imie ostatnio obarczone było oszczerstwami, kłamstwami i wymagało oczyszczenia, a nie wstawienia kolejnych łatek, które do tego z niczego nie wynikało. Po tym kontynuował - Nie mniej mówisz do niewłaściwej osoby. Nie jestem tu sam, a co więcej nie dowodze tej grupce. Przewodzi nam Hotaru-san to jej decyzja co zrobimy, a czego nie. - rzekł wskazując na szlachciankę po czym uśmiechnął się nieznacznie i dodał jeszcze tym razem nie kierując słów tylko do Isamu, a raczej do niego oraz, a może nawet bardziej do Hotaru - Ja mogę tylko powiedzieć, że skoro odwaliliście za nas robotę i zapobiegliście tragedii jaką byłoby władowanie się tej grupki hollow do wioski to moim zdaniem zasłużyliście na to by zostać wysłuchanym, szczególnie że sam chciałbym zadać Wam kilka pytań.

*Dwunasty oficer? No to już wiadomo czemu tak szybko udało się im wybić tych Hollow. Zdaje się, że gdyby doszło do starcia to my byśmy byli ofiarą, a nie oni. Sytuacja staje się coraz bardziej niewygodna.* Te myśli sprawiły, że Natsuo stał się bardziej zdenerwowany, aniżeli jeszcze przed chwilą, ale starał się tego po sobie nie okazywać. Na szczęście Hotaru zgadzała się z nim i ruszyli do miejsca rozmowy. Gdy już tam dotarli szlachcic usiadł tak, by nadal sprawiać wrażenie w pełni spokojnego, ale nie wyluzowanego. Atmosfera generalnie wydawała się między nimi dość napięta, a to o co chciał pytać Shihouin nie mogło jej rozluźnić, szczególnie gdy padnie odpowiedź, która spodziewał, że się pojawi. Pytania te jednak trzeba było zadać czy młody shinigami tego chciał czy nie.
- No to może ja zacznę. - powiedział po czym odchrząknął cicho, by znaleźć sobie troche czasu na odpowiednie ułożenie słów. W końcu, jednak mówić trzeba było, więc też i Natsuo kontynuował po tej skromnej przerwie spoglądając to na oficera uciekiniera to na Isamu - Chciałbym Was zapytać o to starcie z pustymi. Jak udało się Wam ich tak szybko namierzyć no i przede wszystkim jak zadaliście im rany? Czy Wasze miecze to zanpaktou? A jeśli to skąd je macie? - mówił z powagą w głosie, bo i kwestia była ważna. Shihouin nim Ci zaczną prawić swoje teorie chciał zrozumieć czy bliżej im do buntowników czy do rojalistów. To było ważne.

- Ciekawe. - skwitował Natsuo te rewelacje, które do niego nachodziły do nich od Isamu. Były to dobre informacje, bo znaczyły, że ludzie Ci nie są złodziejami zanpaktou, a to ważne. Do tego choć ten fakt zagrażał pozycji shinigami w rukongai oraz ich zyskom wypływającym z tego, to umożliwiał tym lepszy sojusz całego Soul Society, ponieważ Seiretei nie musiałoby już dzielić się z Rukongai zanpaktou, a jedynie wystarczyłoby zbadać moc tego ich przywódcy i znaleźć innych, którzy ją posiadają tak, by zwiększyć produkcje i uzbroić Rukończyków. W ten sposób mogliby raz na zawsze pozbyć się Hollow z Soul Society, potem z świata żywych, a na koniec z samego Hueco Mundo to zaś oznaczałoby koniec plagi potworów i pozwoliło zjednoczonym siłom skupić się na zniszczenie przestępczości panującej w Rukongai i nastanie czasów wiecznej szczęśliwości. Shihouin, aż się rozmarzył.
- Jaka jest szansa na spotkanie tego człowieka i zbadanie jego niecodziennej mocy? zapytał po czym uznał, że niezbyt duża, więc dodał jeszcze - Albo chociaż na początek na dostanie od Was jednego takiego... jak to nazwałeś?... pobłogosławionego ostrza?

- A sprzedamy lub wymienimy? - zapytał Natsuo odnośnie tej broni. Szlachcic podejrzewał, że członkowie oddziału naukowego chcieliby zbadać co takiego robi ten dziwny przywódca, że te z zwykłej, kiepskiej stali stają się zdolne do ranienia Hollow. Także warto było ponegocjować, by zdobyć taki dziwny artefakt, który pozwoliłby im zdobyć trochę informacji o wyjątkowo wysokiej cenie. Zdaje się, że ten temat wyczerpali. Kwestia udania się do tego dziwnego przywódcy była taką, którą shinigami musieli spokojnie ze sobą obmówić, w samotności, a dopiero potem cokolwiek przekazać tej dziwnej grupce niby buntowników niby rojalistów, nie wiadomo.
- O tym wydaje mi się, że będziemy musieli porozmawiać w samotności nim cokolwiek zadecydujemy. Teraz przejdźmy do innych pytań. - powiedział spoglądając po swoich kolegach i koleżankach oraz tej dziwnej grupie po czym uśmiechnął się i zapytał:
- Właściwie to ma ktoś jeszcze jakieś pytania?

- Hmm to niedobrze... - powiedział Natsuo pod nosem tuż po tym jak Aki poinformował go o tym, że błogosławiona stal traci swe właściwości. Oznaczało to, że będzie trzeba ściągnąć oddział XII do ostrzy, a nie ostrza do oddziału XII. To było pewne utrudnienie, ale i tak sądził, że będzie się dało coś z tym fantem zrobić tak, by ostrza i tak zbadać. Potem była wypowiedź Hotaru i opowieść byłego oficera. Im dłużej Shihouin nasłuchiwał tym bardziej rozszerzały mu się oczy. Na chwilę schował twarz w dłoniach, potem rozczesał nimi włosy wlepiając oczy w podłogę. To była straszna opowieść, okrutna, obfitująca w wręcz niewyobrażalne okrucieństwo. Szlachcic wiedział, że wśród shinigami, również znajdują się źli ludzie, ale nie spodziewał się, że są też potwory. Do tego nie była tu mowa o jakimś tam podrzędnym potworku, ale kapitanie dywizji, bodajże głowie szanowanego rodu Nokogiri. Czy to było możliwe, żeby tak wysoko usytuowana osoba zleciła takie czyny? Czy kogoś takiego dopuszczono, by to tak wysoko ustawionych urzędów. Co prawda Natsuo poznał młodego członka tej rodziny i łagodnie mówiąc chłopak nie przypadł mu do gustu to to była zupełnie inna liga. Młody shinigami westchnął ciężko po czym zamilkł tak jak reszta na chwile i powiedział tylko smutnym tonem:
- Aż ciężko uwierzyć...