Posterunek 23 północ

W końcu! Udało się po stokroć zaplutego Shinigami konkretnie trafić! Tego Martell potrzebował, bo w jego działaniami już powoli zaczynała rządzić nawet nie nadzieja, choć i to nie było zbyt dobre, lecz desperacja, co najdobitniej świadczyło o tym jak ten drań w czarnym stroju niemiłosiernie go obijał. No, ale po kolei! Na początku nie było zbyt dobrze, bo jak się okazało Bóg Śmierci (niech mu ziemia ciężką będzie!) pozostał czujny i umknął przed pięścią Hollowa, pomimo że ten starał się ile sił, by ruch ten był jak najtrudniejszy do przejrzenia. Trzeba było oddać mu to co jego, że był szybki, a także uposażony w diaboliczną broń. Wyglądało, bowiem na to, że jego zdolnością było wywoływanie okrutnego bólu u trafionego przeciwnika. Straszna sprawa, wyglądało na to, że Cascara miał rację twierdząc, że Puści nie są tacy źli, tylko ten świat jest zwyczajnie podły... Choć może nie do końca taki wniosek wychodził z jego wypowiedzi. W każdym razie dzięki zmniejszeniu natężenia cierpienia Fortalesa mógł przejść do dalszej części swego planu. Rozsądnie, bowiem założył taką możliwość, że Shinigami umknie jego pięści i przygotował się na to. Gdy tylko chłop wylądował to Młotnikowi się w końcu udało go usidlić. Ziemna łapa chwyciła go za kostkę przez nie był w stanie skorzystać z dziwnej techniki, by umknąć przed lecącą kulą. Chyba Martellowi udało się go zaskoczyć, bo gość nie użył nawet żadnego z tych dziwnych zaklęć, którymi mógłby zmniejszyć impet uderzenia. Tak czy siak trafienie było konkretne, rosły Pusty odpłacił wrogowi pięknym za nadobne, jednak pewności, że udało się go wykończyć nie posiadał. Towarzysze tego co właśnie oberwał już lecieli mu na ratunek, bo jakoś udało im się umknąć z budynku, nim Cero je rozwaliło. Niby nic to nie pomogło, ale jakoś w głębi duszy cieszył się, że to się udało. Głupio byłoby wystrzelić dwa promienie zagłady, w które wparował tyle energii, z których żaden nie dosięgnąłby celu, a przecież to nie Ci dwaj oficjalnie rzecz biorąc byli celem, lecz budynek. Nie było co, jednak rozważać tylko trzeba było działać. Fortalesa postanowił stawić na wykończenie na sto procent poprzedniego przeciwnika. Było w tym coś z rozsądku, bo przecież gość nawet na leżąco był groźny ze względu na zdolność miotania dziwnymi atakami dystansowymi, jednak nie ma co tu ukrywać, że większość w podjęciu tej decyzji odgrywały uczucia. Martell pałał nienawiścią i gniewem w stronę tego Shinigami, a to wszystko za ogrom bólu, na który ten go naraził. Osobne trafienie kulą, choć porządne, nie mogło ugasić tak rozpalonych uczuć. Właściwie mogło to uczynić tylko jedno... Śmierć skubańca w żołądku Młotnika. Ten, więc wprowadził jeszcze raz energię w swą kulę, tym razem w większej ilości, aby stworzyć z ziemi ścianę, która to oddzieliłaby jego oraz dowódcę tych zakutych w czerń sukinsynów od jego podkomendnych. Ta miała dać im jeszcze chwilę samemu, więc musiała być dość solidna, z trzy metry wysokości i dwadzieścia centymetrów grubości. Ostatnim razem ta akcja mu się nie udała, ale tym razem wydawało się, że miał więcej czasu i ściana powstanie na czas. Co prawda pewnie pożre mu sporo energii, a i tak już pozbył się jej w imponujących ilościach, lecz liczył, że zaraz czeka go królewski posiłek. Według Cascary Shinigami byli najsmaczniejsi i dawali największego "kopa", a ten gnojek był do tego cholernie silny, więc nie kłamiąc Martell wiele sobie po nim obiecywał. Jeżeli się udało to Pusty też się podźwignął na nogi ściągając kulę do swego nadgarstka i ponownie ustawiając ją w gardzie gdyby ten typ miał tupet, by znowu w niego strzelać. Zdając sobie sprawę, że jego mur wiele nie przetrzyma wzmocnił swoje mięśnie energią, by poprawić własne osiągi szybkościowe (+17 do szybkości), a następnie pognał do zranionego wroga. Po drodze się mu przyjrzał, by mieć pewność co do jego stanu. Przede wszystkim chodziło o to czy jest przytomny czy nie. Tak czy siak w razie braku ataku Fortalesa uderzył kulą w jego kolana. Połamanie nóg go nie zabije, a upewni, że ten nie udaje trupa, by wciągnąć w ten sposób Hollowa w pułapkę. Tak czy siak po tym lewa dłoń miała zacisnąć się na jego ciele i przetransportować do paszczy, którą to Martell odgryzie na początku głowę, a potem resztę tego okrutnego dupka. Może było to ciut egoistyczne, że się nie podzielił z Cascarą, ale ubicie tego tutaj było głównie jego własną zasługą, a w razie co byli jeszcze dwaj inni Bogowie Śmierci, z których lwią część mógł dostać wężowy Pusty.

Zwycięstwo! Udało się pokonać wyjątkowo potężnego wroga. Martell musiał przyznać, że gdyby nie ogromny ból wywołujący w nim prawdziwą furie to pewnie zacząłby rozważać ucieczkę przed skaczącym to tu, to tam Shinigami. Z tej strony może, więc wyszło na korzyść Pustego, że ten tak niemiłosiernie go obijał? Możliwe, możliwe, ale Hollow nawet nad tym nie rozmyślał. Teraz odpłacił gościowi pięknym za nadobne i mógł mu wybaczyć, szczególnie jako równoważnik do bólu przyniósł mu istną ekstazę przez doznania smakowe. Cóż to było za uczucie! Fortalesa, aż miał ochotę położyć się na ziemi i delektować każdym kęsem, albo przeskakiwać z nogi na nogę w istnej parodii tańca. Nie miał, jednak na to czasu i sposobności, a pomimo cudowności odczuć związanych z pożeraniem Boga Śmierci, Młotnik zdawał sobie z tego sprawę. Zresztą i tak początkowa radość zmieniła się w dziwny smutek. Skąd on? Czy zabicie Shinigami wiązało się z takimi dualistycznymi refleksjami? Czy może znowu jakaś jego prywatna dziwność? Jak z tym deja vu, które miał gdy wylądowali wcześniej w Soul Society. Ciężko było powiedzieć, bo był to pierwszy z użytkowników Zanpakuto, którego zjadł Martell. Później zapyta się o to Cascary... Apropo wężowego Pustego to Humanoid po chwili zastanawiał się, cóż ten robi. Z zamyślenia, bowiem wyciągnęła go pozostała dwójka Bogów Śmierci, która zgodnie z przewidywaniami szybko poradziła sobie z ziemną ścianą. Czemu gadzi towarzysz, żadnego z nich nie zaatakował? Na szukanie odpowiedzi na to pytanie Fortalesa czasu nie miał. Zresztą jak na większość rzeczy, bo chłop z płonącym mieczem był bardzo blisko, a ta druga schwytała go kolejną dziwną zdolnością, którą zdaje się, że dysponowali Shinigami. Młotnik nawet nie zastanawiał się kiedy ta zdążyła umieścić łańcuchy pod nim samym, bo zaprezentowali już tak niesamowite rzeczy do tej pory, że zdawał sobie sprawę, iż ich zdolności wykraczają poza logikę. Zrobił, więc to co umiał najlepiej, czyli napiął swoje muskuły ile sił, dodatkowo wspierając je energią (+17 do siły). Przy tym zaryczał wściekle starając się uwolnić do dotarcia do niego zbrojnego w płonący miecz Boga Śmierci. No, a przynajmniej rękę zbrojną w młot tak, aby móc się nią zasłonić. Plan był banalny, zerwać łańcuchy, podnieść kule przymocowaną do nadgarstka, a jeżeli wystarczy czasu to dwukrotnie ją powiększyć, aby łatwiej się było nią zasłonić. Po tym drugą ręką starać się chwycić za nogę Shinigami, a potem go zmasakrować. Mianowicie planował uderzyć nim o ziemie, a potem cisnąć prosto w wytworzoną przed chwilą ścianę, najlepiej w miejscu, w którym dotykała jej ta druga Bogini. Te ich umiejętności były upierdliwe, więc warto było skasować babkę, która z nich również korzysta.

[- 49 PŻ, - 17 PR]

Łańcuchy puściły zaskakująco łatwo, co było jednak jedynym sukcesem osiągniętym w danym momencie, bo po tym było już tylko gorzej. Widocznie kobitka była w rzucaniu tych dziwnych magicznych rzeczy sporo gorsza od faceta, którego zeżarł przed chwilą Martell. Okazało się, jednak że ta dwójka pomimo iż na papierze słabsza to, wciąż stanowiła zagrożenie, którego niewolno było lekceważyć. Młotnik żałował, że Cero ich nie sięgnęło. Musieli mieć sporo farta biorąc pod uwagę to jak niewiele zostało z domu, do którego wleźli. Jak karaluchy wysoko rozwinęli zdolności przetrwania w trudnych warunkach. Hollow, jednak nie zamierzał im na to pozwolić. Póki co, jednak punkt był dla nich. Gość o płonącym mieczu był, bowiem mniej przewidywalny, niż przeskakujący z miejsca do miejsca dowódca. Zauważył gardę, więc zamiast atakować czuły punkt Pustych, czyli maskę, to uderzył w nogę. Mocno uderzył. Fortalesa zawył z bólu i aż się zachwiał. Gość albo miał niesamowitą parę w łapach, albo ten ogień na ostrzu dodawał mocy jego ciosom (albo miał dobry rzut hehehehe). Mieli, jednak dwa kłopoty. Po pierwsze byli wolniejsi od swego szefa, szczególnie ze względu na brak tej frustrującej techniki, a po drugie Martell był cholernie twardy. Druga sprawa, że nawet tak gruboskórny zwierz jak on nie mógł przyjmować ciosów bez końca, a jeżeli urąbią mu nogę to sytuacja może się naprawdę skomplikować. Nie zamierzał, więc pozostawać biernym, wobec ruchów przeciwników i tym razem zadziałać inaczej. Nim łańcuchy w pełni go obwiążą to już zaczął się z nich wyrywać wzmacniając swe mięśnie energią tym razem w mniejszej ilości (+9 do siły) skupiając się na samej brutalnej parze w bickach, ale też wzmacniając swój refleks (+8 do szybkości). Uznał, więc że skoro przed chwilą puściły, aż tak banalnie to teraz mógł w rozrywanie łańcuchów poświęcić mniej energii, a więcej dać na kolejny ruch. Tym razem, bowiem chciał się z tym ogarnąć na tyle szybko i skorzystać, że gość z płonącym mieczem nie szarżował, by nie pozwolić mu się do siebie zbliżyć. Skoro potrafił atakować tak mocno, a nie umiał skakać jak jego szef to lepiej było go trzymać na dystans. Od razu, więc gdy się uwolnił do zrzucił kulę na ziemie i zamachnął się nią po łuku tak, aby trafić, biegnącego już na niego (bo sądził, że ten zaraz ruszy) Shinigami. Aby zwiększyć szansę na uderzenie to w locie zwiększył kulę tyle ile się dało. Gość może był wystarczająco szybki, by uniknąć jego próby pochwycenia, ale czy da radę czmychnąć przed pędzącym, z zaskoczenia powiększającym się młotem? Jeżeli nie to super, a jeśli tak to i na taką ewentualność Fortalesa miał plan. Chciał go, bowiem złapać na te samą sztuczkę co przed momentem jego szefa. Kula zmierzała po łuku, więc jeśli przed nią umknie, to ta uderzy w niedawno stworzoną ścianę, co da jej kontakt z ziemią i pozwoli skorzystać z kolejnej umiejętności Martella, czyli manipulacji gruntem. Chciał wymierzyć gdzie ten wyląduje po odskoku i przy jej użyciu wytworzyć ziemne łapsko, które złapie faceta za kostkę. On wtedy podobnie jak poprzednio znowu ciśnie młotem w wroga, który jest dosłownie i w przenośni uziemiony.

Ahh Ci cholerni Shinigami! Nie sposób przewidzieć ich działań! Podczas tej samej jednej walki te odziane w czerń dupki zaprezentowały tyle różnych ataków i umiejętności, że Martellowi niełatwo byłoby je wszystkie spamiętać, a pewno to była tylko kropla w morzu wszystkich zdolności jakie Bogowie Śmierci w swym zakresie posiadają. Czyniło ich to przeciwnikami niebywale upierdliwymi, którzy sprawiali Młotnikowi od groma bólu. Teraz z dłoni gnojka wystrzeliła na zawołanie jakaś wiązka światła, energii czy coś takiego, która boleśnie dziabnęła go w maskę. Humanoid musiał przyznać, że atak ten zrobił na nim ogromne wrażenie! Co prawda nie miało to siły niszczącej Cero, ale za to jakie było szybkie! Zdecydowanie gdyby był Shinigami to korzystałby z tego nagminnie. A może uda mu się kiedyś przekształcić swój promień zagłady w coś takiego? Byłoby cudownie. No, ale wracając do rzeczywistości. Wytrzymałość na ból ponownie się Fortalesie przydała, bowiem ten niewiele robiąc sobie z bólu zerwał się z łańcuchów i cisnął kulą po łuku, do tego popisał się trafionym pomysłem zwiększając kulę oraz poprawiając swoje walory szybkościowe. Dzięki temu maksymalnie utrudnił unik przeciwnikowi, a ten ostatecznie nie dał rady umknąć. Młot trafił co prawda nie centralnie, ale przy tej sile rzutu to i tak musiało zaboleć, szczególnie iż Shinigami nie był postury Martella. Po chwili nadeszły kolejne dobre wieści. Do walki w końcu wrócił Cascara, który zaliczył piorunujące wejście, w którym to właściwie jednym atakiem pokonał tą Boginie Śmierci, która wytwarzała coraz to kolejne porcje łańcuchów. Hollow nie wyobrażał sobie, bowiem w jaki sposób ta miałaby się z tej sytuacji wykaraskać. Wyglądało na to, że na placu boju po stronie Seireitei pozostał wyłącznie ten chłop i to do tego na tyle ranny, że podźwigał się z ziemi z wyraźną trudnością. Wydawało się, że zwycięstwo Pustych, choć ciężki i okupione poważnymi ranami oraz ogromnym bólem było już tylko kwestią czasu. Kropkę nad i, jednak trzeba było postawić. Młotnik, więc ponownie naładował swoje ciało energią, by poprawić jego możliwości (+17 do szybkości), skupiając się na prędkości. Chciał, bowiem dopaść do wroga jak najprędzej, by nie dać mu czasu na przygotowanie się do obrony czy ataku, a najlepiej nawet na wstanie. By to zrobić Humanoid nie tylko zastosował środek wzmocnienia energią duchową, ale również nie tracił czasu na ściąganie młota do swego ramienia, który to leżał gdzieś tam obok w ruinach. Zamiast tego pognał przed siebie prosto na podnoszącego się z podłoża przeciwnika, tak by gdy do niego podbiegnie być w najwyższej możliwej prędkości. Zamierzał z niej skorzystać, by wzmóc siłę kopniaka, którego chciał wymierzyć zdrową nogą (nie tą, którą Shinigami wcześniej ranił), celując mniej więcej w żebra Boga Śmierci. Zastosował też pewne środki ostrożności. Prawą rękę, wciąż trzymał na wysokości piersi, by w razie jakiegoś ataku z zaskoczenia móc lewą dłonią naciągnąć fragment łańcucha i nim się zasłonić pod nieobecność kuli. Cel był taki, aby spowodować dużo bólu i wystrzelić w dal wroga, a przy tym złamać kilka kości. Jeżeli to się udało to dopiero Martell ściągnął do siebie młot zmniejszając go do podstawowej wielkości, by przyspieszyć ruch i od góry uderzył nim w odrzuconego Shinigami, by zakończyć te nierówną walkę dosłownie wgniatając go w ziemie.

Nosz cholerny robal! Każdy chyba znał to frustrujące uczucie gdy był już pewien, że trafił muchę, która wkurzała go od kilku godzin czy dni, a tu nagle się okazuje, że ta umknęła mu między palcami i leci sobie w najlepsze, jakby kpiąc  irytacji jaką wywołała u tej persony. Cóż... chyba, jednak nie każdy, bo Martell do tej pory tego nie znał, ale właśnie poznał i zdecydowanie mu się nie spodobało. Był sposób, by te szalejącą frustracje uciszyć, a mianowicie chwycić za packę i muchę utłuc. W jego wypadku, zamiast packi była ciężka kula znajdująca się w budynku, w którym chyba niegdyś mieszkali Shinigami, mający nieszczęście wejść w paradę tej dwójce Pustych. Humanoid ponownie wzmocnił swoje ciało energią, aby zagęścić jego ruchy (+17 do szybkości) i pociągnął najpierw nieco za łańcuch, aby te kulę wydostać z zgliszczy, a przy tym ją zmniejszyć do pierwotnych rozmiarów. Fortalesa chciał wykorzystać to, że ta już znajduje się po części w odpowiednim kierunku, do tego z wyciągniętym łańcuchem. Machnął nią, więc w bok w kierunku, w którym zbiegał Bóg Śmierci - mucha, tak by ta poleciała po łuku, a Hollow korygował poprzez wydłużanie lub skracanie łańcucha ruch młota tak, aby trafić odpowiednio. Właściwie to chciał, aby sama kula leciała parę metrów przed tym facetem. Uznał, bowiem że efekt trafienia łańcuchem będzie ten sam, a mianowicie ten go powali, kula się w okół niego zakręci i będą go mieć na widelcu. Podobnie byłoby przy bezpośrednim trafieniu, też zostałby obalony na ziemie i wystawiony na srebrnej tacy dla dwójki Pustych. Dzięki takiemu manewrowi z kolei Shinigami miał jeden kierunek uniku mniej, bo skacząc do przodu, mógł czmychnąć przed łańcuchem, a wpakować się prosto pod kule, co za tym idzie szansa trafienia była większa. Gdyby tak się zdarzyło to Martell szybko powiększał swój młot ile wlezie, tak aby uniknięcie jego ataku było jeszcze trudniejsze. Nie chciał dopuścić, aby mucha znowu ma zwiała, nawet teraz gdy chwycił za packe. Zdawał sobie, bowiem sprawę, że przy tempie ucieczki tego gnojka to nie będzie miał wielu szans na trafienie go jeśli teraz chybi. Z tą przeciętą nogą nie bardzo miał co liczyć na jakiś sukces w pościgu, więc właściwie został mu do wykorzystania jedynie młot na łańcuchu i Cero, czyli zdolności dystansowe. Łatwiej byłoby go złapać gdyby w akcje zaangażował się Cascara, który posiadał zdolności dystansowe, do tego był pewno szybszy od dość powolnego Fortalesy, a i rany, które odniósł nie wiązały się z tym co służyło mu do poruszania się. Niestety ten zajął się w pełni konsumpcją, a Młotnik pamiętając cudowne uczucia z pożerania Shinigami jakie niedawno przeżywał, nie mógł mu mieć tego za złe.

Wyglądało na to, że Martellowi nie uda się odpłacić sowicie temu gnojkowi od płonącego miecza. W końcu jedno pacnięcie młotem to nic, w porównaniu do przekrojenia nogi i postrzelenia jakimś energetycznym promieniem. Jakąś tam radość dawało, no i satysfakcje, że ten będzie pewnie opłakiwał stratę swych towarzyszy, którzy spoczęli w żołądkach dwójki Pustych, jednak chciałoby się powiedzieć, że była to kropla w morzu potrzeb... A może pragnień? Ciężko stwierdzić. W każdym razie Shinigami wykazał się przytomnością umysłu i niezłą kondycją pomimo tego, że przed chwilą ledwie mógł wstać, a łącząc te dwa elementy wyszła zdolność ponownego czmychnięcia przed zabójczą bronią Fortalesy. Młot ponownie chybił, a gość wbiegł do lasu. Tam posługiwanie się orężem rzucanym na łańcuchu byłoby skrajnie utrudnione, dodając do tego trudności z bieganiem to dogonienie go byłoby dla Młotnika wyjątkowo trudne. Tak naprawdę jedyną opcją do zaatakowania w takiej sytuacji było Cero... Lub liczenie, że Cascara wróci do akcji. Faktycznie tak się stało, lecz ku zaskoczeniu Humanoida wężowy Hollow nie był nastawiony na gonienie przystawki, która umknęła im między palcami, a wręcz przeciwnie chciał zmykać. Martell nie był do końca z tego zadowolony, ale jego szansę gonienia za tamtym facetem były nikłe, więc postanowił na to przystać. Nie należał do jednostek, które nadawałyby się do pościgów, on raczej wolał jak ktoś próbował go atakować i rozbijał się o jego twarde cielsko.
- Dobra. - Rzucił z niesmakiem. Zaczął otwieranie Garganty chcąc ich pokierować na spokojniejszą pustynie, a nie do tego niebezpiecznego, podziemnego lasu. W tak zwanym międzyczasie pociągnął prawą ręką do siebie i aktywował zwijanie łańcucha, aby kula wróciła do jego nadgarstka. Bez niej nie zamierzał się nigdzie ruszać. Jeżeli wówczas wrota do Hueco Mundo się otworzyły to je przekroczył uważając, by nie przeciążać rannej nogi. Teraz gdy adrenalina związana z walką opadnie te rany, które zadali mu Shinigami mogą zaboleć go z zdwojoną siłą. Na takie coś nie dało się przygotować, ale można było chociaż nieco dać odsapnąć pokrojonemu ciału. To, że wracali tak ranni na pustynie będącą strefą wiecznej wojny było pewnym uniedogodnieniem. W końcu gdy zobaczy ich ktoś to może pomyśleć "hej, takie smaczne kąski ranne, można niedużym kosztem załapać solidny obiad", a to rodziło dla nich problemy, bo o ile Cascara nieźle się trzymał, to Fortalesa może nie dać rady stoczyć drugiej tak ciężkiej walki w krótkim odstępie czasu. Miał też nadzieje, że wężowy kolega go nie zdradzi pomnąc na to, że gdyby rosły Pusty nie ściągnął na siebie uwagi skaczącego drania to gad już dawno wąchałby kwiatki od spodu. Tak czy siak gdy tylko wyszli z Garganty Młotnik szybko i czujnie rozejrzał się w koło poszukując źródeł potencjalnego zagrożenia po cichu licząc, że żadnego nie dojrzy, a oni otrzymają trochę spokoju na zaleczenie ran.