Dwór Kuchikich

01#114

-Oczywiście, jestem tego świadomy. Do żadnych incydentów nie dojdzie, daje moje słowo.- Położy rękę na sercu. Poważna mina ojca wzbudziła w nim moment refleksji. *Czy zrobiłem coś złego? Nie sądzę, a nawet jeśli to raczej nie przywiązałem do tego uwagi*
-Nie mam zielonego pojęcia, nie zrobiłem nic wyjątkowego w ostatnim tygodniu. No może poza tym, że spotkałem swojego opiekuna, z którym uciąłem sobie po szkole pogawędkę i udzielił mi kilku rad.-

- Wierzę Ci. - powiedział spokojnie, wręcz łaskawie Raidon mówiąc o sprawie służki oraz przyobiecanego braku kontaktów intymnych między Kisuke, a tą własną pomocą domową. Głowa rodu wysłuchała tego co ten miał do powiedzenia i powiedział:
- Nie, nie tyczy się to niczego co do tej pory robiłeś, zapewniam Cię. - po czym odchrząknął, spojrzał młodzieńcowi w oczy z powagą i nie mniej poważnie powiedział:
- Aby nie przedłużać od razu przejdę do sedna. Jak mam nadzieje wiesz, ważnym elementem polityki każdego rodu są mariaże. W ten sposób możemy budować stosunki dyplomatyczne z innymi wielkimi klanami, pieczętować pakty czy zgody, a także pomnażać dochody. Teraz jesteś Kuchiki, więc i Tobie zostanie przydzielona stosowna, szlachetna panienka na żonę. Liczę na to, że w pełni to rozumiesz i nie będziesz czynił rodowi żadnego problemu w tej kwestii. - po wypowiedzeniu tych słów spojrzał uważnie na Kisuke. Czyżby obawiał się, że wychowany w Rukongai słynącego z wolności będzie niepocieszony z powodu ukartowanego polityką rodu małżeństwa? Jeśli tak to trudno mu się było dziwić, w końcu nie znał za dobrze swego przybranego syna, a jako głowa rodu musiał dbać o reputacje, którą zwianie sprzed ołtarza w wykonaniu blondyna, by co nieco zszargało.

01#115

Kisuke spodziewał się, że prędzej czy później coś takiego będzie miało miejsce, jednak wolałbym, aby to nastąpiło nieco później.
-Rozumiem, nie jestem przyzwyczajony do takich zwyczajów. Sądziłem, że mam jeszcze trochę czasu przed zaręczynami i ślubem. Czy na dzisiejszym obiedzie ma się ktoś jeszcze pojawić?- Zapytał ciekawy czy jego ojciec już teraz, chce zapieczętować nim jakiś kontrakt.
*Ciekawe kto to może być? Mam nadzieje, że nie będzie to rozpieszczona smarkula, która myśli, że wszystko się jej należy.*
-Postaram się jak najlepiej wypełnić obowiązek i nie czynić problemów.- Uśmiechnął się nieporadnie. Chłopak był bardzo wdzięczny za pomoc, którą mu okazał Raidon, nie mógł się sprzeciwić. Pierwszy raz poczuł się jak marionetka, która nie może nic zrobić i decydować sama za siebie.

- Tak też podejrzewałem i dlatego zaprosiłem Cię tu dzisiaj, aby w tej kwestii Cię uświadomić. - powiedział mężczyzna. W między czasie przyszła służka roztaczając przyjemny zapach jaśminu. Położyła na stole filiżankę, a następnie została odesłana przez Raidona, który kontynuował swą wypowiedź - Nie, ze względu na to, że pojawiłeś się w naszej rodzinie dość niedawno i niespodziewanie to nie mamy jeszcze niczego przygotowanego. Dopiero zaczęliśmy poszukiwania odpowiedniej partii. - wyglądało na to, że Kisuke chwilowo mógł odetchnąć, bo dziś z rezydencji ojca wyjdzie, wciąż jako wesoły singiel, a nie zaręczony mężczyzna. Na jego słowa głowa rodu kiwnęła głową z aprobatą.
- Dobrze to słyszeć... musisz zrozumieć, że interes rodu to dla nas wszystkich priorytet. - wyznał ukazując co nieco swą hierarchię wartości, by po chwili nieco pocieszającym tonem dodać - Myślę, że mogę Ci zdradzić, iż jedną z osób, która poszukuje dla Ciebie małżonki jest Twój opiekun, Rentaro-san. - to przynajmniej było jakieś zapewnienie, iż będzie w zespole osoba, która stara się nie tyle o to, by mariaż był korzystny finansowo, ale również szczęśliwy dla przyszłego męża.

01#116

Podniósł filiżankę, delikatnie dmuchnął i wziął dwa małe łyki. Informacja o opiekunie ucieszyła go.
-Poważnie Rentaro-san szuka dla mnie narzeczonej. Nie widzieliśmy się kilka tygodni, a czuje jakby minęło kilka miesięcy. Tak chyba tak być musi być, skoro przez 16 lat cały czas był blisko mnie to teraz brakuje mi jego obecności.- Pomachał głową na boki, żeby się otrząsnąć i szybko zmienić temat.
-Od naszego poprzedniego spotkania udało mi się opanować dwa nowe zaklęcia i chyba nawet bieganie już tak bardzo mnie nie męczy, jak wcześniej.- Uśmiechnął się i czeka na reakcje ojca.

- Tak, uznaliśmy że tylko on Cię dobrze zna, a nieudane małżeństwo pełne kłótni nie jest w interesie rodu. - powiedział Raidon potwierdzając wcześniej przedstawione informacje o członku składu zespołu poszukującego dla niego żonki. Druga wypowiedź wydała się delikatnie zdziwić głowę rodu Kuchiki, ale czy to fakt iż młodzieniec mu się czymś takim chwali czy też prędkość rozwoju najnowszego członka klanu to ciężko było stwierdzić, twarz starego arystokraty była trudna do odczytania. Po chwili ciszy odpowiedział:
- Dobrze, że się rozwijasz, musisz ciężko pracować, aby swymi wynikami nie przynieść rodowi wstydu. - tak, w przypadku Raidona zdaje się, że wszystko odnosiło się do kwestii interesu oraz reputacji Kuchikich, wręcz urodzona głowa rodu. Mężczyzna odchrząknął jeszcze i stwierdził:
- Zatem o wszystkim o czym chciałem z Tobą rozmawiać udało nam się pomówić jeszcze przed obiadem... zechcesz towarzyszyć mi przy posiłku? - zapytał chyba zdziwiony, że tak łatwo poszło, ale i to ciężko było stwierdzić.

01#117

-Z miłą chęcią dotrzymam Ci towarzystwa przy posiłku i skosztuje dobrego jedzenia. W kwestii służącej, kiedy mam się jej spodziewać?- Powiedział powoli ciepłym głosem. Podczas posiłku młodzieniec zachowywał nienaganne maniery i nie odzywał się niepytany. Po skończonym posiłku podziękował i zapytał, czy może się już oddalić. Pamiętał jak ostatnio, skończyło się jego samowolne opuszczenie pokoju, w którym była głowa rodu. Nie zamierzał znowu zostać uwięziony w bakudo nie wiadomo na jak długo. Wracają do domu nie śpieszył się, spacerował powoli ciesząc się porywistym wiatrem. Nie tracił czasu na zbędę myśli o ożenku, zagra takimi kartami, jakie losu mu rozda. Kiedy wrócił do domu usiadł wygodnie w salonie i dał odpocząć swoim nogą.

Posiłek rzeczywiście był wykwintny karmiąc wszelkie zmysły radością... no może poza słuchem. Kompozycja barw sprawiała, że aż chciało się patrzeć, smak był cudowny, a i zapach ujmował serce młodzieńca. Niestety wszystko co dobre się szybko kończy, więc po stosunkowo niedługim czasie Kuchiki był obżarty jak świnia. Po tym postanowił dłużej nie przeciągać spotkania. Pożegnał się jeszcze z przybranym ojcem, który przekazał mu informacje, że kiedy wróci spod namiotów to służka już na pewno będzie w posiadłości. Wreszcie nadszedł czas drogi powrotnej, która nie mijała szlachcicowi zbyt szybko. Po pierwsze dlatego, że wiatr choć nieco zelżał to wciąż wiał z dużą siłą. Do tego poruszanie się z tak pełnym żołądkiem nie było przyjemne, znacznie lepiej byłoby się położyć i zdrzemnąć.

Piszemy tutaj

Aoto aka Kuchiki Kisuke

- Spodziewałem się ciebie. - Przywitał go jak zawsze poważny ojczym. Siedząc przy niskim stole skinął na Kisuke, aby zajął miejsce po jego drugiej stronie. - Nim przedstawisz mi efekty roku swej pracy, napijesz się czegoś?
Niewątpliwie za papierową ścianką gabinetu czekała służka pozostająca w pełnej gotowości na każde skinienie swego pana.

02#003

-Witaj Raidon-sama.- Ukłonił się, najniżej jak tylko potrafił. -Kamień z serca, że nie przeszkadzam. Bardzo chętnie napije się ciepłej herbaty.- Chłopak dłużej, nie zwlekał i zajął miejsce wskazane przez ojczyma i położył delikatnie kopertę z wynikami przed nim.
-A jak się ma poczciwy Rentaro-san czy udało mu się znaleźć odpowiednie kandydatki do mariażu? Ten rok był wyjątkowo obfity w wiele niespodzianek. Jedne były bardziej pozytywne inne trochę mniej.- Kiedy Blondyn kończył wypowiedź, zniżył wzrok i czekał, aż jego wuj spojrzy na wyniki.

Ojczym sięgnął powolnym ruchem po kopertę, a Aoto ledwo usłyszał oddalające się kroki służby, które rozbrzmiały po tym, gdy wyraził chęć napicia się herbaty.
- Owszem, przez ostatni rok udało nam się dobrać kilka odpowiednio urodzonych panien, z których wybrana zostanie dla ciebie żona. - Otworzył kopertę. - Zapewne chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej, więc może ucieszyć się fakt, że twój opiekun przebywa obecnie w posiadłości.
Kuchiki zaczął czytać wyniki egzaminów zachowując przy tym kamienną twarz. Gdy skończył, przymknął na moment oczy, po czym rzekł z naganą.
- Jestem rozczarowany. Spodziewałem się wyniku gwarantującego otrzymanie stypendium, a nie byłeś nawet blisko jego osiągnięcia. Być może dałem tobie za dużo swobody... Możesz mi to wyjaśnić?
Stypendium akademii otrzymywali ci uczniowie, których średnia wszystkich egzaminów wyniosła co najmniej osiemdziesiąt punktów. Wedle standardów arystokracji wypłacane co miesiąc wynagrodzenie nie stanowiło dużej sumy, ale dla większości studentów z Rukongai była to mała fortuna.

02#004

Młodzian ucieszył się na wieść, że jego stary opiekun znajduje się w posiadłości. Chciał niezwłocznie się z nim zobaczyć, ale wiedział, że zaraz nastąpi gorsza część wizyty. Nie pomylił się bardzo, na słowa Ojczyma, poczuł zimne dreszcze, a jego serce zaczęło bić szybciej. Po chwili ciszy zebrał się na odwagę, aby odpowiedzieć.
-Cóż pewnie znalazłbym wiele wymówek na przykład. Większość życia spędziłem w rukongaiu gdzie nikt nie, opowiadał mi historii o Seireitei i praw w niej panujących. Ale to byłoby tylko odwracanie kota ogonem i zwalanie winy na innych. Dlatego tego nie zrobię, jedyne co mogę to przeprosić, że Cię rozczarowałem. Jednak nie zamierzam dalej być nieudacznikiem i w kolejnym roku udowodnię swoją wartość jako członek rodu. Nie chce nigdy więcej być traktowany jako porażka i pomyłkę wielkiego klanu Kuchikich.- Na początku ton blondyna był w miarę spokojny, jednakże im dłużej mówił, tym bardziej się denerwował.

Kuchiki przyjął zapewnienia przybranego syna na chłodno. Gdy Aoto skończył ojczym trzymał go w niepewności przez chwilę zachowując ciszę.
- Liczę na to, że wywiążesz się ze swoich słów. Nazwisko Kuchiki zobowiązuje, nasz ród od początku swego istnienia wysyła swych potomków do akademii i... - zawahał się - znakomita większość zostawała wartościowymi shinigami. Także podchodź sumiennie do nauki i nie pozwól, aby rozpraszały cię czcze myśli. - Westchnął. - Być może taka postawa zainspiruje twojego kuzyna do wykrzesania z siebie choćby krzty ambicji.
Rozległo się pukanie i za drzwi, którymi Aoto tu wszedł, rozległ się głos.
- Kuchiki-sama! Wybacz, ale przynoszę pilną wiadomość.
- Wejść.
Do środka wkroczył młody człowiek w uniformie shinigami. Podszedł szybkim krokiem do stolika i uklęknął przy głowie rodu. Schylił głowę i wyciągnął ku Kuchiki'emu drewniane pudełko. Ojczym wziął je, otworzył i wyciągnął zwój zapieczętowany czerwonym lakiem. Nim został przełamany, Kisuke dostrzegł wyciśniętego na nim ptaka z długim ogonem.
Kuchiki przejrzał wiadomość i po raz pierwszy Kisuke ujrzał na kamiennej twarzy ślady emocji. Nie były one pozytywne.
- To koniec naszego spotkania - rzekł nieco zbyt pospiesznie wciąż spoglądając na pergamin.
Ojczym poczerwieniał, brwi nastroszyły się. Zdecydowanie nie była to dobra wiadomość.

02#005

Młodzieniec czuł się lekko zmieszany, ale sama wypowiedź Ojca nie wywarła na nim dużego zdziwienia, ponieważ spodziewał się chłodu. Jednak kiedy zobaczył jak kamienna twarz, zaczęła przepuszczać skrywane emocje poczuł się dziwnie. Nigdy nie widział go w takim stanie.
-W takim razie dziękuje, że znalazłeś dla mnie trochę czasu. Zamierza udać się na wycieczkę po rukongaiu podczas przerwy w akademii. Dam znać jak tylko wrócę, bądź zdrów.-
Chłopak wstał, ukłonił się i poszedł poszukać swojego starego opiekuna. Chciał się z nim spotkać po tak długim czasie i zobaczyć czy ma się dobrze. Szuka służki albo służącego, który mógłbym wskazać mu drogę.

Ojczym nie zareagował na pożegnanie Kisuke, wciąż wpatrzony w pergamin. Chłopak wyszedł pozostawiając rodzica i nieruchomego posłańca czekającego na polecenia.
Chociaż na dworze pracowała mała armia służby, to zachowywała się tak dyskretnie, że Kisuke miał problem, aby kogoś znaleźć. W końcu jednak wpadł na służkę, kobietę, której córka również trafiła do akademii ze względu na wysoki poziom reiatsu. Podobno Kuchiki-sama osobiście musiał wyrazić na to zgodę, a że do tego doszło Kisuke doskonale wiedział, bowiem widywał czasami dziewczynę w akademii. Podobnie jak on rozpoczęła naukę rok temu, aczkolwiek trafiła do innej grupy, więc wspólnych zajęć nie mieli.
Służka zaprowadziła Kisuke do biblioteki, gdzie wśród wysokich regałów wypełnionych książkami i zwojami, przy stole, siedział Akiyama Rentaro. Mężczyzna ubierał się i wyglądał znacznie lepiej niż za czasów Rukongai. Zamiast siwiejącej bródki i wąsów policzki miał gładko ogolone. Włosy również przystrzyżone, a nie jak kiedyś, gdy lubił zaczesywać je do tyłu i spinać w krótką kitkę. Zamiast prostego, szarego kimono nosił uniform shinigami z wyszytym na piersi godłem rodu Kuchiki. Służenie jednemu z najznamienitszych rodów Seireitei wymagało wszakże odpowiedniej prezencji.
- Kisuke! - Rentaro wstał, obszedł stolik i rozłożył ramiona. - Jak urosłeś! Jeszcze trochę i będziesz wyższy ode mnie!

02#006

Blondyn nie posiadał się, ze szczęścia, kiedy zobaczył swojego mentora. A na jego twarzy pojawił się jasny i duży uśmiech. Nie zwlekał długo, kiedy zobaczył rozłożone ramiona rzucił się w jego stronę.
-To dobrze. Już myślałem, że przez ten krótki czas snu i masę wysiłku. Moje ciało przestanie rosnąć, mięśni mi dużo nie przybyło. W końcu nie tylko ja się zmieniłem, czyżbyś podczas szukania żony dla mnie znalazł kobietę swojego życia? W końcu wiesz nie jesteś najmłodszy i wypadałoby znaleźć swoją drugą połówkę, która będzie zajmować się tobą. Ale nie bój się, jak nikogo nie znajdziesz to ja będę zajmował się tobą. Tak jak ty zajmowałeś się mną.- Zaśmiał się lekko ze szczęścia.
-Cieszę się, że jesteś zdrowy. Ja także mam się dobrze, mogę tylko narzekać, na bardzo ograniczony czas snu i zmęczenie po zajęciach. Dałem trochę ciała na egzaminach teoretycznych i z tego powodu czeka mnie jeszcze większy wysiłek. Zyskałem nawet kilku znajomych, ale także zdążyłem narazić się kilku osobom. Znasz mnie ja zawsze wpadam w jakieś kłopoty.
A co ciekawe wydarzyło się u Ciebie podczas naszej rozłąki?- Jego oczy rozbłysły z ciekawości.

Rentaro poklepał Kisuke po plecach, po czym odsunął go od siebie.
- Powoli, powoli. Widzę, że wciąż cierpisz na słowotok, a to niedobrze, bo Kuchiki-sama nie lubi gaduł. - Zaśmiał się krótko, po czym wskazał Kisuke miejsce przy stole. Na jego blacie znajdowała się filiżanka herbaty i otwarta książka, którą Rentaro odłożył na pobliski regał nim zajął miejsce przy stole.
- O czym ty gadasz chłopie! - rzekł niezbyt dobrze przyjmując słowa Kisuke. - Toż chyba powinienem opowiedzieć ci o twoich kandydatkach na żonę, a nie o moich. No no, i nie mam zamiaru skończyć jako niedołężny starzec potrzebujący opieki... Że co?! Że niby nie zdałeś egzaminu? Na pierwszym roku też miałem poprawkę z teorii, ale mój staruszek był zwykłym świniarczykiem. Jak zniósł tą wiadomość twój ojciec?
Rentaro wyglądał na szczerze zaniepokojonego domniemaną porażką Kisuke na egzaminie.

02#007

Młodzieniec zajął wskazane miejsce.
-Wybacz, trochę ostatnio mnie ponosi i ekscytacja bierze górę. Może trochę przesadziłem tymi słowami, po prostu usłyszałem od ojca, że mój wynik jest poniżej oczekiwanych aż o całe 6%. Bo nie udało mi się uzyskać minimalnej średniej do stypendium. Także z tego powodu ten lekko przygnębiony ton. Dzięki tobie odniosłem chociaż jeden sukces, byłem najlepszy w klasie w zanjutsu. Dziękuje Ci bardzo, za ganianie mnie do treningów, opłaciło się. Udało mi się dzięki temu utrzeć nosa rodzeństwu Kasumiōji. Są klasowymi prymusami, starają się we wszystkim być numerem jeden. Musieli mieć nietęgie miny, cały ten wysiłek był tego wart.- Zachichotał lekko.
-W zasadzie tylko z hakudy i historii soul society miałem niże wyniki w granicy 56-62 punktów. Reszta oscyluje w granicach 80 i zanjutsu powyżej 90, Ale dość o mnie chętnie posłuchał o kandydatkach.- Chłopak zamilkł i zamienił się w słuch.

Rentaro odetchnął głęboko.
- Nie strasz mnie tak, dobrze? Jeśli wszystko zaliczyłeś za pierwszym podejściem to nie jest źle. Oczywiście nosząc takie, a nie inne nazwisko oczekiwania wobec ciebie będą jeszcze wyższe, więc czeka cię spore wyzwanie żeby sprostać presji. - Mężczyzna upił łyka herbaty z filiżanki. - No, ale jestem zadowolony, że moje nauki nie poszły w las i pokazałeś się z jak najlepszej strony na zanjutsu. Jakby nie patrząc to jeden z najważniejszych przedmiotów. - Rentaro uśmiechnął się znad filiżanki. - Kasumi-Ouji, co? Byłby wstyd jakby ktoś z rodu specjalizującego się w kształceniu dobrze urodzonych panien okazał się lepszy od członka najbardziej walecznego klanu, ale ale, w końcu przechodzimy do rzeczy najważniejszej.
Shinigami odłożył filiżankę. Z uśmiechem błąkającym się po ustach spojrzał prosto w oczy Kisuke.
- Dosyć szybko wykrystalizowało się kilka kandydatek. Na początku brano pod uwagę kogoś z bocznej gałęzi Kuchiki, ale wobec aktualnej sytuacji politycznej potrzebny jest mariaż pieczętujący poważny sojusz. Mimo tego przez pewien czas mocną kandydatką była dziewczyna z rodu Hono. To niewielki, chociaż stary ród, który od wieków jest w dobrych stosunkach z Kuchiki. Tutaj na korzyść przemawiały zalety osobiste samej kandydatki, która nawiasem mówiąc również uczęszcza do akademii. Będzie teraz zaczynać trzeci rok nauki, jest jedną z najlepszych w klasie, wykazuje odpowiednią postawę i przy tym nie jest brzydka. - Wzruszył ramionami. - Osobiście wydawała mi się trochę zbyt... poważna jak dla ciebie, ale wydaje się, że mimo to ma serce w dobrym miejscu. Potem mamy kolejną studentkę, tym razem z rodu Shihouin. Nie z głównej linii, ale nazwisko przecież niezwykle zacne. Ta mała Shihouin jest teraz na ostatnim roku i... jakby to łagodnie powiedzieć... jeśli chodzi o osiągnięcia w nauce to przypomina trochę tego twojego kuzyna. Dla odmiany ona mogłaby być trochę zbyt energiczna, także w sumie mamy przeciwieństwo panny Hono. - Zrobił krótką przerwę na kolejny łyk. - Mógłbym ci opowiedzieć jeszcze o kilku kandydatkach, ale chyba nie ma co trzymać cię w niepewności. - Przechylił głowę delikatnie na bok, spoważniał. - Ożenisz się z byłą narzeczoną twojego tragicznie zmarłego ku... brata znaczy się. - Westchnął. - Zagwarantuje to przetrwanie sojuszu z klanem Shiba. Ona jest tylko o rok młodsza o ciebie. Dobrze wychowana, ale też nieusztywniona przez nakazy i zakazy. Nie chodzi do akademii, co w sumie można rozpatrywać jako plus i minus. Niby gdy oboje rodzice są shinigami dzieci często rodzą się z większym potencjałem, ale też wygodnie mieć z tyłu głowy świadomość, że żona siedzi bezpiecznie w domu. Także pytaj, Kisuke. Co chcesz wiedzieć o swojej przyszłej żonie?

02#008

Kisuke słucha uważnie, kiedy Rentaro opowiadał o kandydatkach.
„Dziewczyna z rodu Hono, nigdy o nich nie słyszałem, ale w końcu rody, które znam można by policzyć na palcach ręki. Na trzecim roku i do tego jest najlepsza w klasie? Musi być starsza, a co gorsza pewnie bardziej utalentowana. Przy takiej ciężko będzie zachować twarz i nie obyłoby się bez głupich komentarzy. Moje życie nieźle by się skomplikowało „ Zmarszczył lekko nos.
-Pewnie masz racje, nigdy nie byłem zbyt poważny i wielu ludzi to drażni.- Zamilkł, aby posłuchać o kolejnej kandydatce.
„Ród Shihouin, jeden z czterech wielkich klanów. Przy niej, chociaż nie byłbym traktowany jako ktoś gorszy, ale zapewne i moje wyniki by spadły. W końcu pewnie namawiałaby mnie do różnych rzeczy a mi byłoby głupio odmówić przez grzeczność.” Przewrócił oczami.
-Musimy znaleźć jakiś złoty środek, zbyt duża różnica charakteru nie będzie dobrze wróżyć małżeństwu.- Zaczął drapać się po głowie.
„ Shiba o ile mnie pamięć nie myli zajmowali się produkcją fajerwerków i narzędzi dla shinigamich. Hmmm brzmi całkiem dobrze, przynajmniej miałbym czas dla siebie i nie musiałbym unikać jej w akademii.”
-Może zacznijmy od tego, jak ma na imię, chętnie też dowiedziałbym się jak wygląda? Chcę zrobić na niej dobre pierwsze wrażenia, także każda dobra rada co robić i czego unikać też by nie zaszkodziła.-

Rentaro zaczął bujać się na krześle. Wziął głębszy wdech i zaczął mówić.
- Na imię ma Fumi. Ma jasne włosy, właściwie prawie takie same jak twoje, i brązowe oczy. Twarzyczka właściwie ładna, wzrost średni i odpowiednio szerokie biodra, także z rodzeniem dzieci nie powinna mieć problemów.
Rozległ się dźwięk kroków. Do biblioteki wkroczyła niosąca czarkę służka. Stanęła tak, aby mogli ją zauważyć, ale też na tyle daleko by jej obecność nie była natarczywa. Rentaro gestem dłoni udzielił jej pozwolenia na podejście, co też skwapliwie zrobiła. Położyła czarkę na stole, tuż przy Kisuke, ukłoniła się, po czym odeszła. Do nozdrzy chłopaka napłynął aromatyczna woń herbaty.
- Jeśli zaś chodzi o etykietę. - Kontynuował Rentaro. - Pamiętaj, że przed ślubem nie jest mile widziane abyście spotykali się we dwójkę bez osób towarzyszących. Wszelki kontakt cielesny również ogranicz do minimum, a poza tym bądź stonowany i uprzejmy. Oczywiście nie zapominaj o okazywaniu odpowiedniego szacunku jej rodzicom. - Zabębnił palcami o stół. - To szczególnie ważne, bo... nie będę niczego przed tobą ukrywać, bo dogadanie tego mariażu było prawdziwą drogą przez mękę. Zjednanie sobie klanu Shiba stanowiłoby problem nawet jeśli byłbyś rodzonym synem Kuchiki-sama. - Westchnął. Przestał się bujać i spojrzał Kisuke głęboko w oczy. - Adopcja ciebie dość znacznie nadszarpnęła opinię Kuchiki-sama. Nieprzychylne mu stronnictwa zaraz zaczęły domniemywać, że jesteś synem jakiejś służki bądź chłopki, którą Kuchiki-sama zbrzuchacił. Oczywiście każdy kto choć trochę zna Kuchiki-sama wie, że jest on bezgranicznie wierny swojej żonie i na żadną inną kobietę nie spojrzał na dłużej niż kilka sekund, ale przeciwnicy polityczni zrobią wszystko żeby ubrudzić jego opinię. Dlatego też tak ważne jest żebyś osiągał dobre wyniki w nauce. Pokazując, że jesteś materiałem na doskonałego shinigami chociaż zmniejszysz wątpliwości co do sensowności adopcji ciebie.

02#009

-Wiedziałem, że ktoś na pewno będzie próbował oczernić Ojca, ale nie przypuszczałem, że posuną się tak daleko. Może to nie najlepszy pomysł, aby teraz jechać na wakacje, chyba będzie lepiej jak przeznacze ten czas, aby poprawić się w nauce.- Rzucił luźno, po czym podniósł czarkę do góry i zaciągnął się aromatem wydobywającym się z pojemnika. Chowając swoje, usta za filiżanką powiedział.
-W świetle aktualnych wydarzeń i tak nie będę mógł się skupić na wypoczynku. Miałbym poczucie winy, w końcu wszyscy dali, coś od siebie a ja tylko brałem. Chyba powinienem się bardziej zaangażować, ale to jest upierdliwe. Gdyby nie moja lekkomyślność dalej moglibyśmy wieść wędrowne życie biednych rukonczyków.- Wziął łyk herbaty i uśmiechnął się.
-No dobrze koniec głupich żartów, przejdźmy do rzeczy. Nigdy nie spotykałem się z dziewczynami więc możesz być pewny, że będę unikał spotkań sam na sam. Postaram się
także nie zrobić niczego co mogłoby urazić czy znieważyć jej rodziców. Rentaro w sumie nigdy o tym nie rozmawialiśmy, ale ja nawet jeszcze nie całowałem się. Nie wspominając o innych czynnościach . Może wiesz co ona lubi robić w wolnym czasie albo jaki jest jej ulubiony kolor? Szkoda, że rok akademicki się skończył, mógłbym zapytać Eiza jak blisko jest spokrewniony z Fumi, może dałby mi kilka wskazówek. Coś czuje, że moja przyszła żona może wiedzieć więcej o mnie niż ja o niej.- Chłopak stara się cały czas zachować swój lekki uśmiech, kiedy w środku targają nim emocje i różne myśli.
„Więc jednak jestem ciężarem, może by tak uciec od tego wszystkiego i zaszyć się gdzieś w rukongaiu. Wtedy znowu mógłbym wieść spokojnie i bezpieczne życie. Chyba jestem za młody na bycie mężem nawet nie wiem, na czym miałoby to polegać.”

Kisuke uruchomił w swoim mentorze wybuch wesołości. Mężczyzna zaśmiał się szczerze nic nie robiąc sobie z tego, iż byli w bibliotece. Uderzył kilka razy w stół, aż filiżanka zadźwięczała ostrzegawczo.
- Haha! To ja tu poruszam poważne tematy, a ty wychodzisz z czym takim. Cały Kisuke, haha! Ehhh... Huh. - Wziął głęboki wdech. Uspokoił się. - Nie musisz się martwić, że twoja przyszła narzeczona przerasta cię pod względem doświadczenia. Panny z dobrego domu nie całują się, ani nawet nie trzymają za rękę z chłopakiem przed ślubem. Hmm... - Rentaro spoważniał. Spojrzał na Kisuke badawczo. - Ale... naprawdę żadna z tych wioskowych dzieweczek nie skradła ci pocałunku? W sumie zastanawiałem się czy nie baraszkowałeś z jakąś w sianie. To w końcu całkiem normalne dla chłopców w twoim wieku, a na wsi dojrzewa się jeszcze wcześniej. Jakby nie patrzeć wielu młodzieńców nawet młodszych od ciebie zostaje już ojcami. Hmm. Jedyne co mogę ci doradzić to żebyś zdał się na instynkt. Kiedy nadejdzie odpowiednia chwila będziesz wiedział co robić. Taaa, niestety nie wiem jaki jest ulubiony kolor panienki Shiba. Znając kobiety to pewno dowiedziałbym się dopiero, że taki kolor istnienie. Z poufnego źródła udało mi się za to dowiedzieć, że panienka lubi przygody, także możesz opowiedzieć jej kilka historii, albo po ślubie zabrać na wyprawę pamiętając jednak, że jest to delikatna dobrze wychowana dziewczyna, więc pełna emocji wędrówka powinna w punkcie kulminacyjnym dotrzeć najwyżej do bocznych ścieżek parku w Seireitei.

02#010

-EEEE... to nie tak, że nie było żadnych chętnych dziewczyn. Po prostu zawsze ktoś przeszkadzał, kiedy miało do tego dojść. A później czułem się głupio, kiedy wszyscy, już się całowali albo byli po swoim pierwszym razie. Dlatego odpuściłem na jakiś czas, później znaleźliśmy się tutaj no i już nie wypadało mi zachowywać się jak prości ludzie.- Na twarzy młodzieńca pojawiły się lekkie rumieńce.
-Jak na razie nie mam na koncie żadnych super interesujących historii. W sumie skoro lubi przygody to, czemu nie zapisała się do akademii w końcu to najszybszy sposób, aby przeżyć jakąś przygodę. Spokojnie, jedyne ekscytujące sytuacje, która mogłaby się zdarzyć to pościg za porwanym przez wiatr latawcem albo ratunek rannego ptaszka. Skoro już w sumie wszystko zostało ustalone to teraz, będziesz miał więcej wolnego czasu. Może w końcu zaczniesz mnie częściej odwiedzać w posiadłości. Toru nie jest zły, ale ciężko go nakłonić do jakieś aktywności. Nie wiedziałem, że ktoś kiedyś przebije mnie w lenistwie. Tylko że to, co ja uważam za lenistwo jest dla niego popołudniową drzemką.- Uśmiechnął się blondyn i spojrzał w oczy starszego mężczyzny.
-A rodzina Shiba nie miała nic przeciwko zmianie męża dla ich córki? W końcu mój poprzednik był pewnie idealny kandydat pod względem opinii i pochodzenie. Ja wiem, że to pytanie odbiega trochę od tematu, ale jak zmarł mój brat?

- Przeszkadzali w próbie pocałunku czy baraszkowania w sianie? - Rentaro zachichotał. - Jeśli wciąż masz wątpliwości mogę wynająć odpowiednią kobietę, która nauczy cię tego i owego. To dość powszechna praktyka wśród synów szlachty, którzy uczą się jak powinni wywiązywać się ze swoich obowiązków, gdy już ożenią się, więc nie masz co się wstydzić.
Mężczyzna zajrzał do filiżanki, ale najwyraźniej nie znalazł już tam herbaty, bo odstawił naczynie z powrotem na stół.
- Wiesz wbrew pogłoskom nie każdy członek jednego z czterech wielkich rodów rodzi się z poziomem reiatsu umożliwiającym zostanie shinigami. Twoja prawie narzeczona właśnie się do nich zalicza... Cóż, nie mogę niczego obiecać. Nie wiem czy twój ojciec nie przewidział dla mnie jakiejś pracy poza Seireitei, ale jeśli będę mieć czas to oczywiście przyjdę się przywitać... Jak mówiłem nie było łatwo przekonać ich do tego mariażu, ale zwyciężyły względy polityczne. Póki co osiągnęliśmy jedynie wstępne porozumienie, lecz sojusz rodów Shiba i Kuchiki zagwarantuje decydujący głos na obradach Rady 46. Trudno odrzucić taki profit... i właśnie, dobrze, że poruszyłeś ten temat. - Na czole Rentaro pojawiły się bruzdy. - Kuchiki Kyosuke miał przed sobą świetlaną przyszłość. Był utalentowanym shinigami i zręcznym mówcą, lecz na swe nieszczęście posiadał też dobre serce, które nie pozwoliło mu pozostawić wioski atakowanej przez silnego pustego. To była cwana bestia, która wykorzystała wieśniaków w roli przynęty i doszło do tragedii. Słuchaj Kisuke, panienka Shiba była zaręczona z Kyosuke od chwili kiedy ukończyła jedenaście lat. Może nie spotykali się za często, ale przez wiele wiosen rozmyślała jak będzie wyglądać ich wspólne pożycie i nagle wszystko to zostało przekreślone, a na miejsce Kyosuke wszedłeś ty. To samo nazwisko, ale pochodzenie nikczemne. Nie zna cię i na pewno będziesz musiał znosić porównania do swojego brata. Sytuacja trudna, nie przeczę. Gdybyś dostał inną narzeczoną nie byłoby tego problemu, ale jest jak jest i musisz się na to przygotować.

02#011

-A no. Rodzice, którzy wrócili wcześniej do domu. Czy to farmer, który przegonił nas ze swojej spiżarki. Żaden chłopak nie lubi być słabszy od innych. Zwłaszcza kiedy w jednej chwili uwalniasz dużo energii a inni mdleją. To potem nie chce się od ciebie odkleić łatka dziwadła.- Blondyn zaczął drapać się po głowie.
-Jest to szalenie interesująca propozycja, ale niestety będę musiał odmówić.W końcu lepiej będzie nie robić niczego na siłę. Nie raz widzieliśmy aroganckich, pijanych młodzików, którzy nie potrafili utrzymać swoich żądzy na wodzy i zaczepiali młode dziewki. Wolałbym nie sprawdzać swojej woli, dopóki się nie ożenię. Mógłby być z tego niemały skandal. Już widzę te plotki młody bękart głowy rodu nie przepuszcza żadnej wieśniaczki.- Młodzieniec roześmiał się a na jego twarzy pojawiły się po raz kolejny rumieńce.
-Czyli jednak nieważne jak ciężko byś nie trenował są pewne bariery, których nie przeskoczysz. Mam nadzieje, że prędko nie stanę przed taką ścianą. Pusty, w rukongaiu? To naprawdę musiał być, jakiś wyjątkowo silny. Skoro udało mu się dostać do społeczności dusz i pożerać biednych wieśniaków, ale udało się go w końcu wytropić i zgładzić bestie?- Zapytał zaciekawiony szlachcic.

Temat: Re: Dwór Kuchikich Nie 3 Mar 2019 - 13:11

Rentaro chrząknął znacząco.
- Przecież nie mówię tu o pierwszej lepszej kobiecie z ulicy, tylko o sprawdzonej specjalistce. Hmm, tak. Jak teraz pomyślałem to właściwie to dobrze, że zawsze napotykałeś na przeszkodę. Byłby problem gdybyś dorobił się w Rukongai gromadki dzieci... Oczywiście, że to był silny pusty. Tylko osobniki mocno rozwinięte są wstanie samodzielnie utworzyć przejście do Soul society.
Kisuke zdawał sobie z tego sprawę. Pytanie zahaczające o to zagadnienie napotkał na, wcale nieźle napisanym, egzaminie z wiedzy o pustych. Jeszcze kilkaset lat temu incydenty z udziałem pustym były wielką rzadkością na terenie Rukongai, lecz teraz nie było miesiąca, w którym nie pojawiały się informacje o przynajmniej kilku atakach. Podejrzewano zresztą, że do Soul society przenika jeszcze więcej pustych niż wskazywały na to oficjalne raporty. Sprytne bestie zdawały sobie sprawę z tego, iż znajdują się na terenie swojego naturalnego wroga i starały się zachować jak największą dyskrecję.
- Niestety nie udało się go ubić - kontynuował Rentaro - zabił, zjadł i natychmiast wrócił do siebie. Tak zazwyczaj działają. Słuchaj, Kisuke. Na pewno nie będzie ci łatwo, ale jestem pewien, że w końcu przekonasz dziewczynę do siebie. W końcu wdałeś się w matkę. - Mężczyzna obdarzył wychowanka dłuższym spojrzeniem. Uśmiechnął się bez śladu wesołości. - Tak, wiele rzeczy poszło nie tak jak powinno, ale chyba pomału wychodzimy na prostą. Pytanie tylko czego ty chcesz. Nie mam zamiaru cię oszukiwać, pragnieniem twojego ojczyma jest żebyś skonfrontował się z ojcem i objął przywództwo nad rodem Kyoraku. Na pewno nie powie ci tego wprost, ale tak sprawy wyglądają. Kyoraku to nie jest największy ród, ale wciąż na tyle znaczący, aby stanowił wartościowego sojusznika nawet dla tych największych. Dla Kuchiki jest to sprawa o podwójnym znaczeniu, bo obecnie nie żyją z Kyoraku w zgodzie, więc straciliby wroga, a w zamian zyskaliby sprzymierzeńca... Jak się na to zapatrujesz, Kisuke?

Temat: Re: Dwór Kuchikich Nie 3 Mar 2019 - 16:35

02#012

„Czyli jednak ta paskuda żyje gdzieś tam. Jeżeli, kiedyś nadarzy się okazja to na pewno podejmę walkę i pomszczę kuzyna. W końcu ona też pewnie tego by chciała, a przynajmniej będzie mogła zamknąć ten rozdział.” Przez chwile młodzieniec błądził myślami.
-Wiadomo, chociaż jak ten potwór wyglądał i się nazywał? Ciekawe ile wynosi nagroda za jego oczyszczenie. W końcu skoro potrafi się tu dostać, pożywić się i jeszcze uciec. To nie żałują grosza co? W sumie to pewnie wiesz gdzie, można zobaczyć rejestr listów gończych na pustych. Kiedyś przypadkiem usłyszałem jak starsi studenci o tym rozmawiali, ale nie słyszałem ich od początku.- Drapał się po brodzie, intensywnie myśląc.
-Cóż nigdy nie miałem dużych ambicji, ciężko mi jednoznacznie odpowiedzieć teraz. Jedno jest pewne, zaciągnąłem dług. A pamiętam, jak mi mówiłeś, że długi trzeba spłacać.- Uśmiechnął się blondyn. W końcu mógł szczerze i otwarcie rozmawiać. Zapomniał jak, miłe były wieczorne rozmowy pod gołym niebem.
-Tylko czy ród Shiba nie poczuje się oszukany, kiedy prawda wyjdzie na jaw? W końcu zgodzili się na mariaż z członkiem rodu Kuchiki. Raczej uda nam się znaleźć rozwiązanie, które zadowoli wszystkie trzy klany. Osobiście wolałbym nosić nazwisko matki niż ojca. Myślę, że bardziej przypomina jednego z Kuchikich niż Kyoraku.

Temat: Re: Dwór Kuchikich Pon 4 Mar 2019 - 18:16

- Shinigami mówią na niego jaszczur, prawdziwego imienia nie znamy, ale czy to ważne w przypadku pustych? Hmpf, ale póki co skończ akademię, a dopiero potem interesuj się poszukiwanymi szkodnikami. - Rentaro pogrozi palcem. - Zresztą tutaj nie o nagrody chodzi. Za złotem biegają łowcy nagród, a nie shinigami. Dla ciebie znacznie większą nagrodą będzie zdobycie wdzięczności ojca za pokonanie zabójcy jego syna. Ale jak mówiłem, najpierw skończ akademię.
Mężczyzna westchnął ciężko. Przetarł knykciem powiekę jakby zaczęło męczyć go znużenie.
- To dobrze, że pamiętasz moje życiowe mądrości. - Uśmiechnął się blado. - Ale zadałeś ciekawe pytanie... faktycznie, jeśli wyjdzie na jaw twoje pochodzenie Shiba mogą poczuć się oszukani. Co prawda wyjdzie na to, że wydali córkę za rodzonego szlachcica, a nie wywyższonego prowincjusza, niemniej jak to arystokracja, na pewno będą żywić urazę, że nic im o tym nie było wiadomo. Cóż, sądzę, że twój ojciec ma jakiś plan jak to rozegrać. Wątpię, aby przeoczył tak istotną kwestię.- Przeciągnął się. - Ahhh! Trochę zasiedziałem się przy lekturze, będę musiał potem odwiedzić jeszcze dojo. Wiesz co, Kisuke? Jak na moje oko nie wdałeś się ani w Kuchiki, ani w Kyoraku tylko w twoją matkę.
Rentaro podniósł się z krzesła. Oparł dłonie o stół.
- Jeszcze jedna kwestia. Musisz zdawać sobie sprawę z tego, że panienka Shiba nie będzie twoją jedyną żoną. Jako dusza z niskim poziomem reiatsu zestarzeje się znacznie szybciej od ciebie. Być może ożenisz się powtórnie jeszcze za jej życia, aczkolwiek w dobrym zwyczaju jest poczekać na śmierć pierwszej małżonki. - Skrzywił się. - Tak, wiem jak to brzmi. Dobry zwyczaj, też mi coś. Oczywiście wiele zależeć będzie od tego czy będziesz miał z małą Shibą męskiego potomka. W tej kwestii zawsze lepiej postarać się o więcej synów. Świat jest okrutny, ale szlacheckie rody muszą zachowywać ciągłość.

Temat: Re: Dwór Kuchikich Pon 4 Mar 2019 - 20:39

02#013

„Taaa.. Czekać na koniec akademii. Za nim skończę szkołę i zostanę pełnoprawnym bogiem śmierci, to już pewnie ktoś go sprzątnie. Więc obejdę się smakiem i pewnego dnia usłyszę, że jaszczur już nie żyje.”
-Spokojnie nie będę szukał guza. Znasz mnie, zawsze jestem pierwszy w szeregu do ucieczki. - Uśmiechnął się nerwowo, ponieważ nie mówił całej prawdy.
-Mój brat był silniejszy niż ja więc i tak nie dałbym mu rady. Jakoś musimy je rozróżniać, ale masz racje ich prawdziwe imiona, nie mają dużego znaczenia. W końcu i tak zostaną oczyszczeni a ich imiona wymazane. - Powiedział krótko, wypijając herbatę do końca.
Rentaro wskazał młodemu na bardzo istotną kwestie. Że prędzej czy później jego przyszła małżonka umrze przed nim. Na samą myśl chłopakowi zrobiło się przykro z powodu jej losu.
„Zostanie użyta jak towar, nie ma nic do powiedzenia. Jej poziom reiatsu nie pozwala jej nawet zapisać się do akademii, gdzie mogłaby przeżyć kilka przygód. A wisienką na torcie jest fakt, że nawet jeśli kiedyś zacznie żywić do mnie uczucie. To nie będziemy mieli wieków a tylko dekady.”
-Dobrym zwyczaju tak? Widze, że nikt nie liczy się tu z uczuciami. Nie wiem czy będę chciał, aby moje dzieci były powiązane z takim losem. Bo mi to bardziej przypomina hodowanie prosiaka na ubój. Tak jak męski potomek jeszcze nie ma, tak źle, w końcu nie będzie musiał rodzić dzieci. Rukończycy może cierpią czasami głód, ale przynajmniej są wolni jak ptaki.- Blondyn stara się ukryć grymas zniesmaczenia.
-Wybacz, że zabrałem Ci tyle czasu. Ja też już muszę się zbierać, koledzy z klasy namówili mnie na spotkanie w karczmie, żeby uczcić zakończenie roku. A tak miło nam się rozmawiało, że zapomniałem Ci powiedzieć. Jakiś Shinigami przyniósł list z pieczęcią, na której był ptak z długim ogonem. Musiało to być coś ważnego. Nigdy nie widziałem, aby szanowny ojciec zdjął swoją kamienną twarz i przepuścił emocje.- Wstał i zasunął za sobą krzesło.
-Mam nadzieje, że tym razem szybciej ponownie się zobaczymy i będę miał jeszcze lepsze wiadomości.

» Rezydencja Kuchikich
» Dwór Matsu
» Stary Dwór
» Leśny dwór
» Dwór Roroan Zanoro