Pięć Jezior

Zadziało się bardzo wiele, i Chikaze miała jeszcze więcej do zrobienia. Wpierw najpierw chciała wypełnić swoje postanowienie i uprzedzić osoby które były w bezpośredniej współpracy z nią o potencjalnych niebezpieczeństwach. Być może uda się coś wspólnie zdziałać. Może uda się wymyślić coś, co pomoże powstrzymać i zwalczyć nadciagajace zagrożenie.
Nie objawiała się. Ba, nawet trochę ukrywała swoją obecność, acz jej moc wymykała się spod jej kontroli. Kiedyś było to znacznie prostsze, ale energie które napływały do niej ze swiata były wyjątkowo nieprzewidywalne.
Szukała Kisuke. Był tutaj dowódcą, więc to z nim należało się rozmówić. Miał też coś, co mogło pomoc jej w osiągnięciu celu... Bądź też zupełnie pogrzebać jej szanse. Było to trudne do ocenienia, ale była gotowa zaryzykować.

02#549
- To nie do końca mój dom, tak naprawdę. To nic więcej jak scheda, która przechodzi z pokolenia na pokolenie. W całości nie należy do nikogo, bo zawsze przejdzie w inne ręce. W Seireitei po prostu jest się cały czas osaczonym i nigdy nie wiadomo kto się przysłuchuje czy przygląda, tu jest inaczej, ale rukongai też nie jest pozbawiony wad niestety. - Odpowiedziałem krótko Miyuki, podzielałem jej spostrzeżęnia po części, ale także nie zostawałem obojętny na brutalną prawdę Rukongaiu. - Ja też jestem szczęśliwy z Tobą, nawet jeśli częściej mnie nie ma niż jestem... Jeżeli będzie taka potrzeba do odda Ci jeszcze swojego Futona, wtedy może będzie Ci wygodniej. - Uśmiechnąłem się delikatnie, oddanie swojego posłania nie było problemem. Kiedyś spałem na ziemi albo słomie, także po prostu odświeżyłbym sobie dzieciństwo. Chociaż jak wiadomo były to śmieszkowe żarty. Nie miałem chyba zbyt dobrej ręki do dzieci dlatego rozmowę pozostawiłem Miyuki głównie tylko kontrolując to, co się dzieje i porozumiewawczo na nią spoglądając. Odrobinę się obawiałem, gdy temat spadł na dzieci, że mogłoby to otworzyć starą ranną w sercu moje żony, ale nie dała tego sobie poznać w tej chwili, więc wydawało się, że na tę chwilę pogodziła się z tym.
- Chikaze na pewno chętnie was przyjmie jak tylko znajdzie czas... A teraz faktycznie lepiej będzie, jak skryjecie się w karczmie, nim pogoda się nie uspokoi... Poza tym, Skąd chłopcze czerpiesz taką wiedzę, brzmisz jak stara marudząca baba. A powinieneś być falochronem swojej siostry... Piorun nie będzie potrzebny w końcu jest tutaj dużo złych okrutnych shinigamich.- Spojrzałem na chłopca wymownie, odwołując się do jego poczucia męskości, nie było to natarczywe czy wypełnione złością, a po prostu zwykłe stwierdzenie. Jego siostra była niewidoma, a się nim zajmował, on nie powinien był odkładać jej kolejnych zmartwień i problemów. Sam chciałem zaproponować, aby Miyuki ich zaprowadziła, ale nim zdążyłem to zrobić, niewidoma już ją porwała. A później zauważyłem młodzików, którzy robili coś podejrzanego, dlatego postanowiłem podjeść do nich i sprawdzić, o co dokładnie chodzi.
- Co takiego jest niemożliwe chłopcze? - Spojrzałem na nich, badając ich wzrokiem, ale również postanowiłem sprawdzić, czy mieli energię duchową, która wychodziłaby poza ramy przeciętnej duszy. - Co to za dziwnie urządzenie i skąd je macie? Nie wygląda na coś, co mogłoby powstać przez rukońskiego rzemieślnika. -

Zdecydowanie musiała bardziej popracować nad kontrolowaniem swojej mocy, a nie tylko nad jej rozwojem. W końcu stanie się to dla niej dużą przeszkodzą w działaniu. Nie sposób było już nawet obserwować śmiertelnych z ukrycia... O ile to w ogóle już kiedykolwiek będzie możliwe.
Miała inne zmartwienia niż takie coś. Widziała nieznajomych. Chłopca i dziewczynę. Prawdopodobnie pielgrzymi. Widziała, jak próbowali dojrzeć ją w obecności którą wokół siebie roztoczyła... a przynajmniej jedna z tych osób. Była też przy nich Miyuki. Miała jednak trochę inne rzeczy na głowie, acz zapewne z nią rozmówi się trochę później.
Gdy dotarła na miejsce nie uwalniała swojej aury. Nie było takiej potrzeby. Pojawiła się jakby nigdy nic. Nie miała czasu na teatralność, ale poczuła, że dobrze by było czegoś nauczyć swoich wiernych.
-Siła i moc to nie tylko reiatsu. To umiejętności, ostrość umysłu, i determinacja... Oraz serce, które może to wszystko przekuć w dobro. Młody Kyoraku, prosiłabym Cię na słowo.
Coś przyszło jej do głowy. Coś, co na moment wydawało się ją rozbawić, ale wyraz twarzy, mimo opanowania, był surowy i dość ponury. Skupiła jednak wzrok na Kisuke gdy zaczęła iść w kierunku... nie aż tak dalekim od wioski, ale jednak pewien kawałek od zgrupowań. Wystrzegała się również tego by powiedzieć cokolwiek istotnego zanim będzie miała pewność, że są we dwójkę.
-Mam nadzieję, że Twój oddział szybko się tu zadomowi. Zdążyłeś poznać te dusze z innej strony, lecz w stosunku do shinigami... Trochę to potrwa niż nabiorą zaufania. Dość, że przy pierwszym odbiorze podatków co niektórzy półgębkiem mówili, że jestem w stanie was zastąpić. To jednak w większości dobre, pracowite dusze. Pokolenia doświadczone przez los, który niestety ich nie oszczędzał... I dalej nie będzie.-Wciągnęła powietrze. Głęboko. Przymknęła oczy, ale przy wypuszczaniu otworzyła je nawet trochę szerzej. Upewniła się, że nikt ich nie podsłuchuje ani nie obserwuje.
-Nie tylko Soul Society i świat żywych nawiedziły wstrząsy. Również Takamagaharę nawiedziła fala zmian... przez głupca z waszego rodzaju.-Stanęła na moment-Ufam Twojemu sercu, i i tak jak ja za moich wiernych Ty jesteś odpowiedzialny za swój oddział. Jakiś czas temu do tej wioski przybył shinigami renegat poszukujący lekarstwa na coś, co spaczyło jego duszę. Rozgniewał mnie jednak swoją arogancją i wysłałam go daleko w rukon. Nawiązał on jednak pakt z yokai, który z jego pomocą pożarł drzewo posadzone przez Izanami, jeszcze zanim spotkała ją tragedia.-Zacisnęła pięść. Znowu wróciły emocje i złość. To jednak nic już nie da. Znowu wdech. Ustami-Gdy dowiedziałam się o tym i przekazałam wieści mojemu Ojcu... wpadł w szał. Nie znam szczegółów, lecz ponoć udał się do samego króla Youkai, za co spotkało go zamknięcie na jeden wiek przez Amaterasu. Sam król Youkai uznał to za pogwałcenie rozejmu między kami a yokai, i zarządzili... konflikt. Szóstka wybranych przez boskie rodzeństwo, szóstka wybrana przez króla. Za rok zaczną się oficjalnie starcia.-Specjalnie zostawiła chwilę przerwy. Chciała wiedzieć co na to powie. Czy jest sens w ogóle mówić dalej.

02#550

Widziałem po nich, że raczej nie kłamali. Nie wyglądali na takich, którzy mogliby kłamać, chociaż kto wie, same pozory mogą też mylić. Jednak gdy mówili dalej, to wszystko nabierało większego sensu, taka opowieść raczej była bardzo prawdopodobna. Trochę naiwny było sądzić, że tę wioskę zamieszkują najsilniejsze jednostki w całej społeczności dusz.
- Rozumiem. Tylko że ja wcale nie jestem jakiś supersilny, jeżeli chodzi o szeregi shinigami. Jest więcej lepszych ode mnie niż mniej. - Odpowiedziałem im krótko, aby im nieco wyjaśnić. Nie uważałem się za jakiegoś wielkiego siłacza, bo finalnie nawet nie miałem zbyt wielu zasług przypisanych do mojego imienia. Walczyłem z Adjuchasem, ale nie udało mi się go wykończyć. Później tak naprawdę praktycznie zostałbym zabity, przez pustego z listów gończy, gdyby nie ząb, który mnie uzdrowił po fatalnej ranie zadanej w plecy przez rybiastego. Poczułem, że Chikaze się zbliża i skierowałem wzrok w stronę, z której wiał wiatr. Skinąłem głową, gdy bogini poprosiła o chwilę rozmowy i udałem się za nią w ustronne miejsce. Coś przeczuwałem, że nie mogła to być zwykła rozmowa, a jej powód zaraz zostanie mi ukazany, w końcu, gdyby chodziło o jakieś proste rzeczy, nie wychodzilibyśmy z wioski.
- To zrozumiałem, ale także nie ma w tym nic złego. Nie poprawimy relacji ot, tak, ale też jesteśmy tutaj, żeby bronić tego miejsca, niezależnie od tego, jak dusze będą na nas patrzeć. - Naszym celem nie było zaprzyjaźnianie się czy poprawa chłodnych relacji. Wiadomo, że nie będzie eskalować nieufności czy wrogości dusz, ale też ocieplanie tej relacji nie należy do naszego zadania. Dobrze jak się uda, ale główne zadanie nie może nam zniknąć z horyzontu.
Słuchałem uważnie słów, które wypowiadała Chikaze i sam zastanawiałem się, czy w pewnym stopniu bogowie nie propagują poglądów, do rozłamu grup i nienawiści między duszami, bogami śmierci i bóstwami. Nie ma znaczenia, z jakie grupy był głupiec, bo finalnie i jednej z wielkiej trójki zachował się jak skończony idiota, robiąc coś w gniewie, jakby był dzieciakiem, który nie potrafi powstrzymać swojego gniewu. Wiele słów cisnęło mi się na język, a jeszcze bardziej nie podobał przebieg tego wszystkiego, bo właśnie byliśmy w stanie wojny. A za rok tam na górze ma być jakieś przemodelowanie władzy, które może kompletnie zniszczyć panujące przez wieki zasady świata.
- Skoro był renegatem, trzeba było go wtedy zgładzić albo oddać w ręce Seireitei. Rozumiem, że mogłaś wtedy nie mieć najlepszy stosunków, ale też sama go puściłaś Czcigodna... Nie wiem, co mogę na to powiedzieć, bo nic nie będzie przyjemne. - Ciężko było mi dopierać słowa w taki sposób, żeby nie padło coś zaraz pokroju, a nie mówiłem. - Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, trzeba znaleźć sposób, żeby to wszystko naprawić i przy okazji powstrzymać quincy przed tym turniejem. - Westchnąłem i wzruszyłem ramionami. Zepchnąłem negatywne myśli gdzieś w głąb swoje podświadomości, tak aby przypadkiem o nie nie zahaczyć, siliłem się na optymizm Byłem tylko prostą duszą, ale nie chciałem usiąść w kącie, z rozłożonymi ramionami i czekać, aż ktoś to rozwiąże za mnie.

Wstrzymywała się zachowując spokój. Mogła docenić próby zachowania się dyplomatycznie Kisuke. Tak samo ona powinna się zachować.
-Sprawa waszych renegatów była niejednoznaczna. Nie miałam dość wiedzy by wydawać osąd, zatem w tym czasie zachowałam w tej kwestii neutralność. Od tego czasu otrzymałam od was cały wykaz osób poszukiwanych wraz ze zbrodniami które popełnili... Potoczyła się sytuacja z Mai... Zapewniam, że moje nastawienie uległo zmianie. Niestety, kami nie są nieomylni, wbrew temu co niektórzy próbują ukazać. Nie jest to wiele warte, lecz bądź pierwszym, który otrzyma wyrazy mojej skruchy za mój błąd.-Przytaknęła, po czym... Ukłoniła się. Z opuszczonym spojrzeniem. Nie trwało to bardzo długo, ale dość by mogło to zostać zauważone. Wyprostowała sie-Masz rację. To, co się stało jest nie do odwrócenia. Należy działać by przygotować się i przeciwdziałać konsekwencjom. Rozmówiłam się z moim bratem który przejął cześć obowiązków Ojca. Sugerował wycofanie się z któregoś konfliktu...-Przeniosła lewą dłoń na obojczyk. Lekko złapała się za materiał stroju, nie spuszczając wzroku z Kisuke-Lecz odmówiłam. Żadna ze stron nie odpuści, nawet jeśli oficjalnie zrezygnuje z udziału w którymkolwiek konflikcie. Dałam moje słowo, że wam pomogę, a jednocześnie nie mogę być obojętna wobec nadciągającego chaosu. Choćbym miała poświęcić swoją boskość albo samą esencję istnienia... Nie wycofam się.-Zacisneła mocniej dłon. Z szelestem palce przesunęły się w dół, przez co musiała zwolnić trochę uścisk by opadła wzdłuż jej ciała.
-Jesteśmy rodzeństwem broni. Już dwukrotnie wzięliśmy udział w bitwie i wspieraliśmy się, nie tylko ratując przed zgubą ale również wychodząc z nich z podniesioną głową. Ufam Ci, Kyoraku Kisuke, oraz w Twoje intencje... Lecz trzeba będzie podjąć ryzykowne kroki. Jestem gotowa przyjąć na siebie brzemię tego, co jest nieznane. Wiesz, o czym mówię.-Czy wiedział czy nie wiedział to się okaże. Ale miała wrażenie, że się domyśli.

02#551

- Silne jednostki biegające samopas zawsze mogą zwiastować problemy... Nawet jeżeli niekoniecznie podzielasz bądź podzielałaś wystawione listy gończe, raczej poszukiwanie nie są bez powodu. Nawet jeżeli oskarżenia mogą okazać się nieprawdziwe, to oskarżony zawsze ma możliwość odwołania się przed radą. - Sam nie podzielałem zdania, że oddanie się w ręce rady było najlepszym wyborem, bo poznałem ich i zgorzknienie, które w zagnieździło w ich sercach, ale z drugiej strony nieznane niebezpieczeństwo kręcące się po okolicy nie brzmi lepiej. Czego aktualny przebieg wydarzeń jest żywym dowodem.
- Skrucha to chęć do zmiany, więc na pewno jest wiele warta. Nawet jeżeli w tym momencie nie oznacza zbyt wiele... Może powinnaś jednak to przemyśleć, da się walczyć z całym światem w jednej chwili. - Powoli w głowie analizowałem jej słowa. Mamy rok, nim dojedzie do tego turnieju i wybrania czempionów, do tego czasu po prostu musimy zwyciężyć w zbliżające się wojnie albo przynajmniej spowodować takie starty u wroga, aby nie pomyślał nad robieniem czegokolwiek więcej niż lizanie ran.
- Przeceniasz moją pomoc w tamtych sytuacjach, ale to miłe akurat... Skoro sama już to powiedziałaś. To wiesz, że nie pozwolę, aby chroniąc nasz świat, musiała poświęcić siebie. Poza tym, kto się zajmie twoim wiernymi innymi duszami, gdy Cię już nie będzie. Może zabrzmi to nieodpowiednio, ale nie bardzo ufam innym bóstwom, a na pewno nie tym wyższym. Twoje zniknięcie może mocno zaburzyć podział sił w rukongaiu, co może doprowadzić do kolejne wojny o wpływy. - Wiedziałem, co mogło chodzić po głowie Chikaze, ale użycie tego zęba w tym momencie mogło przynieść pozytywny skutek, a równie dobrze mogło jeszcze bardziej pogorszyć sytuacje. Sam nie wiedziałem, czy to dobry ruch, najpierw musieliśmy poznać wszystkie możliwe warianty.
- Wiem, co chodzi Ci pogłowie, ale nim podejmiemy takie środki, porozmawiamy i przemyślmy wszystkie możliwości. - Pośpiech nie był dobrym doradca i rozumiałem, że sytuacja, w której znalazła się córka gromowładnego na pewno nie było łatwa, ale rzucanie się od razu z mostu, żeby tylko zadać śmiertelny cios, nie było zbyt dobrym pomysłem, zwłaszcza że mieliśmy czas. - Macie w ogóle kandydatów na tych czempionów? Jak przegracie to, co się stanie. - Starałem się zachować chłodnym umysł i poznać fakty.

-Jest już po szkodzie. Wasz głównodowodzący, gdy się o tym dowie, nie będzie zadowolony z przebiegu wypadków. Liczył na informacje od niego, a musiałam wykonać wolę Ojca i przeprowadzić egzekucję.-Skrzyżowała ręce na piersi-Jestem odpowiedzialna za wiele rzeczy. Moje błędy odbijają się obecnie echem po wielu światach. Nie mogę odwrócić się od tego wszystkiego, zwłaszcza gdy ucieczka nie daje gwarancji, że cokolwiek to zmieni.-Uniosła nieco brodę, przyglądając się zamarźniętemu jezioru.
-Jesteśmy wojownikami. I czekają nas znacznie trudniejsze bitwy niż te o których obecnie wiemy. Odwracając się od nich jedynie oddalamy los który nas niechybnie spotka jeśli nie wzrośniemy w siłę. Siłę, którą da nam zwycięstwo w nadciągających wojnach.-Zerknęła na blondyna. Mruknęła coś niezrozumiałego-Z tym wpływem bym nie przesadzała. Mój kult jest silny, ale skupiony w jednym miejscu. To kolejna słabość z którą muszę coś zrobić... A te dusze... radziły sobie wcześniej beze mnie. Często mam wrażenie, że potrzebuje ich znacznie bardziej niż one mnie.
-Co się stanie... Zwycięscy zyskają sławę, przegrani odejdą w zapomnienie. Dla bogów to wysoka stawka, która dodatkowo zwiększy ich moc, albo pogrąży przegranych. Wszyscy uczestnicy konfliktu zostali wytypowani. Po dwójce od każdego z boskiego rodzeństwa, i szóstka od króla Yokai.-Mówiła dość chłodno, nie odnosząc się do zwłoki Kisuke. To prawda, że dużo się działo i trzeba przemyśleć co można zrobić.

02#552

Rzucenie się w otchłanie chaosu również nie dawało żadnej gwarancji na to, że przyszłość zostanie zabezpieczona. Poświęcenie się nie gwarantowało niczego, również dobrze po zniknięciu tego wroga, za jakiś czas pojawi się nowy i a wtedy nie będzie komu bronić przyszłości dusz. Byłem tylko mały pyłkiem w tym wszystkim, którego losy wybierały szargający wiatr. Nie było opcji, żebym mógł wybierać czy grymasić, mogłem albo iść do przodu, albo położyć się w kącie i płakać nad swoim losem, nawet jeżeli ewidentnie los rzucał mi kłady i zbiegiem czasu wcale nie miało być łatwe, a droga robiła się tylko coraz bardziej stroma, tylko jak ja na razie musiałem znaleźć się na szczycie.
- Dlatego mamy czas, aby zyskać na siłę, całą wojnę możesz przygotować jako okres przygotowawczy, gdzie sprawdzisz się i dowiesz wielu rzeczy osobie, których mogłaś jeszcze nie poznać. A im więcej dusz uratujesz przed niszczycielami, tym twoje grono wyznawców będzie stale rosło. Nawet dzisiaj pojawiła się tutaj, niewidoma dziewczyna z młodszy bratem chcieliby Cię zobaczyć... Kiedyś po tych wszystkich burzach w końcu mu wyjść słońce, które spowoduje wzrost obficie nawodnionej ziemi. - Odpowiedziałem jej, może trochę tak było, jak ona mówiła, skupiła swój kult głównie w tym miejscu, przez co jej wpływy nie rozprzestrzeniały się, tak jak powinny. Może nawet łatwiej zbierałaby wiernych, gdyby nie fakt, że imię jej ojca budziło bardziej grozę i dyskomfort niż szczęście oraz dobrobyt. Pewnie, jeżeli Susano zaczynałby teraz od początku, to wcale nie zostałby tak potężny bogiem, a jego wpływy wynikały głównie z tego powodu, że był jednym z pierwszych.
Wynik tej wojny bogów, gdyby tak się ktoś przysłuchał, wcale nie niosły widocznych skutków na zwykłych zjadaczy ryżu, chociaż to, że na pierwszy rzut oka nie było widać żadnych konsekwencji, to na pewno niosły niebotyczne koszta, o których lepiej nawet nie myśleć.
- To jaki masz, może wdrożysz mnie w szczegóły, aby mógł przygotować się do tego, co może zastąpić w najbliższych miesiącach. -

Mówił... prawdę. Acz prawda nigdy nie była taka prosta.
-Rok to długi i krótki czas zarazem. Zależy w jaki sposób go wykorzystamy. To będzie jednak czas, w którym wszystkie sztuczki i środki będą dozwolone, poza samą interwencją rodziców.-Popatrzyła w stronę, w którą poszła tamta dwójka.-Pielgrzymi. Nie pierwsi, nie ostatni. Obym tylko mogła im pomóc.
Rozwinął się niewielki wiatr. Chikaze była nieco bardziej poruszona, ale myśli skupiały się na zadaniu.
-Tak jak nas będzie szóstka, tak i u nich, każdy z nich o innym charakterze, mocy i porządaniach. Wyjątkowy oręż. Wyjątkowe kobiety. Dusze. Ciepło. Część z nich, to znaczy Yabaratayume i Seitakashigi mogą próbować ataku bezpośredniego. Reszta... podchody. Podważanie autorytetu. Zamęt, próby przeciągnięcia dusz na ich stronę. Dobrowolnie lub nie. Nie można wykluczyć porwań.

02#553

- Ta cała boskość i powiązanie z nią rzeczy to nie jest, to prosta sprawa jak widzę... A przynajmniej nic nie wygląda tak, jak powinno na pierwszy rzut oka. W takim przypadku trzeba by było poszukać silniejszych sojuszników i sprawić, że roszczenia króla Yokai są bezpodstawne, chociaż w tym momencie to pewnie już niemożliwe. - Pamiętałem jak wyglądał świat Yokai, który przyszło nam razem odwiedzić i jak mało honorowe i szlachetne to był stwory. Może wypadałoby po prostu wykorzystać ich naturę i przekupić tych, którzy mieliby ich reprezentować, o ile w ogóle istniała taka szansa.
- Niewiele z tego informacji, w takim razie nie ma co tutaj stać i rozmyślać o potencjalnych problemach. Nie możemy też wzniecać paniki, zajmijmy się tym dlaczego tu jesteśmy, a potem gdy będzie do tego stosowne miejsce, może szukać rozwiązania i drogi, w jaki sposób najlepiej się doskonalić. Jedyny problem jest taki, że nikt nie dał instrukcji do tego, jak działa relikt. A sam kapłan nie bardzo chce być pomocy, bo interesuje go tylko Chaos w najczystszej postaci. - Skierowałem wzrok z powrotem na wioskę i czekałem czy Chikaze ma coś jeszcze do dodania. Nie pierwszy raz na moją głowę zwaliły się problemy, które nigdy nie powinny mnie dotyczyć, ale chyba po prostu przyciągam takie niebezpieczeństwa, pojawił się kolejny bodziec do tego, aby zyskać na sile. Nie chciałem żegnać się z aktualny światem i czekać jak Yokai go przebudują pod własną potrzebę.

-Trudno mi znaleźć w pamięci kogoś potężniejszego od samej władczyni Wysokiej Równiny Niebios.-Trochę ściągnęła Kisuke na ziemię, ale dosyć łagodnie. Doceniała i nawet imponowało jej, że pomimo wiedzy jakiej mu przekazała nadal planował tutaj zostać i jej pomóc, jak i jego pogląd na jej osobę.
-Kapłan nie był zadowolony, że nie próbujesz zbadać jego możliwości. Nie zamierzam Cię zmuszać do tego by z niego korzystać, lecz jeśli nie będzie innego wyjścia... wezmę pełną odpowiedzialność za to, co może ze mną uczynić.-Uśmiechnęła się, lecz był to uśmiech trochę krzywy, wręcz bolesny-Mimo wszystko... Może to egoistyczne, lecz cieszę się, że nie jestem w tym sama. Nawet jeśli wolałabym przyjąć całość tego problemu tylko i wyłącznie na siebie.
Odeszła kilka kroków. Myślała jeszcze co poruszyć, i chyba była jedna kwestia.
-W końcu trzeba będzie wszystkim powiedzieć. Rozeznajmy się jednak wpierw w sytuacji. Muszę odwiedzić kilka miejsc, porozmawiać z potencjalnymi sojusznikami, a innych odnaleźć. Przez to mój czas na wasze szkolenie będzie krótsze... ale zrobię co będę mogła. Wiedz na pewno... Że nie jestem taka jak kiedyś. Nie będę poświęcała innych dla mojej wygody. Do zobaczenia.
Jeśli Kisuke nie chciał niczego więcej poruszyć, to Chikaze planowała otworzyć przejście do Takamagahary. Musiała rozmówić się z Haru, oraz... zacząć poszukiwania Yogarasu.

02#554

- Czasami nie chodzi o sojusznika z tej samej strony barykady. - Dodałem nieco tajemniczej, nie zawsze osoby po tej same stronie są sobie w stanie pomóc i wbrew pozorną nawet nie zawsze chcą, bo każdy działa w swoim interesie, który w chodzi w skład interesu ogółu przeważnie, ale nie zawsze.
- Nie jesteś winna, furii swego ojca. Tak jak my nie jesteśmy spowinowaceni z tamtym renegatem. Mleko się rozlało i teraz będzie trzeba po prostu jakoś je uprzątnąć, skoro poczuwamy się do winy. Tylko nawet jeżeli weźmiesz wszelkie konsekwencje na siebie, to wcale nie zdejmie brzemienia ze mnie. Dalej będę też miał lwią część w tym wszystkim i nie zamierzam się od tego migać. - Słowa Chikaze były miły, ale i tak nie zamierzałem zwalić całej winny na niej w przypadku jakiegoś niepowodzenia czy konsekwencji. Jak zresztą patrzyłaby na to Miyuki, jeżeli zrobiłbym coś takiego. Umywając ręce od tego, w czym mam ogromny i kluczowy udział w przypadku, jeżeli artefakt nie zadziała tak, jak powinien.
- Prędzej czy później na pewno, ale dobrze sprawdzić grunt i dać czas mieszkańca na przyzwyczajenie się do aktualnego konfliktu. A przynajmniej tak uważam i sadzę... Do zobaczenia w takim razie. - Pożegnałem się z nią i ruszyłem do wioski, aby sprawdzić, czy wszystko jest okej i przypadkiem jeszcze coś się nie wykoleiło w międzyczasie.

Chikaze -> przeskakuje tutaj

02#555

Przyglądałem się temu, co robił dusze i mogłem i pomóc, pewnie nawet inni uczniowie Chikaze mogliby ściąć te drzewa znacznie szybciej, ale z drugiej strony musieli mięć co robić, żeby nie myśleć o problemach, które mogły do nich przyjść z dnia na dzień. Inni członkowie tego garnizonu wywiązywali się ze swoich pracy, skoro nie widziałem w ich rurach paniki czy strachu to po prostu skupiłem się na dalszym spacerze Jak widać większość dobrze się asymilowała tylko Hayate miał problem, ale nie wiedziałem, czy w jego przypadku jest cokolwiek, co mogłoby zmienić jego nastawienie do życia.
Nie spodziewałem się usłyszeć Yumy na jawie i potrzebowałem ułamku sekundy, aby zorientować się kto mówi, a więc Yume też była w stanie wszystko widzieć i słyszeć, w takim razie skoro jest od początku ze mną, to musiała widzieć, przez co przeszedłem do tej pory.
- Ouu, nie wie, czy się da inaczej Yume... Miałbym czekać, aż wszystko wokół mnie po prostu zostanie strawienie przez Yokai? Moje życie to niekończący się łańcuch, w którym zawsze jest w coś wplątywany. Zaczynając od narodzić, aż do trafienia tutaj widziałaś, że prędzej czy później problemy mnie odnajdą. - Mówiłem w myślach i byłem skupiony na niej, tak aby mięć pewność, że przekaz do niej dotrze. Szedłem dalej droga i zastanawiałem się nad tym, że cały czas walczę w wojnach innych ludzi niż własnych.
- Yume, może nigdy nie miałem większego celu na horyzoncie i ambicji, pewnie dalej nie wykazuje się największą motywacją czy oddanie sprawie. Ale bardzo nie chce, żeby ludzie, których poznałem, a tym bardziej moi bliscy cierpieli przez to, że ja zaniecham działania. Nie chce przeżyć wszystkich pod dywanem w strachu, jeżeli mogę coś zrobić to chce coś zrobić. Chce być silniejszy i pokazać, że żadne siły nie będą mnie straszyć... - Westchnąłem ciężko.
- Ona mi pomogła, gdy Nemuri próbował mnie zamordować, gdy próbowałem pomóc Koki. Potem pomogła mi na ziemi, a przede wszystkim pomogłą Miyuki. Mamy dług Yume, może to Ci się nie podobać, ale tym celu musimy go spłacić, a do tego będzie potrzebna siła. Bo tylko siłę zrozumieją bóstwa i Yokai. Nie musisz się martwić, jeżeli nie chcesz, to nie zdradzę twojego małego sekretu. Ale jesteś częścią mnie i nie wstydzę się tego. Nie wybraliśmy tego, po prostu tak było i każdy, kto spróbuje Cię skrzywdzić, będzie musiał najpierw wysłać mnie w objęcia śmierci. - Yume była częścią mnie i jeżeli komuś jej obecność się nie podobało to tak jakby i moja osoba mu wadziła, a w tym przypadku nikt nie może liczyć na moją pomocą. Siły, o których mówiła Yume na pewno były straszne, stare i potężne, ale nie chce kryć się w ciemność przed konsekwencjami.
- Yume?.. Nie chce po prostu czuć żalu, że nie spróbowałem. - Próbowałem zachować spokój, zebrać się do kupy, ale ciało czuło respekt, gdy myślałem o różnych siłach, które spotkałem do tej pory, a pamięć mięśniowa przypomniała sobie jaką ogromną presję duchową czułem, kiedy Wuj walczył z tamtym arancarem.

02#556

Czekałem i czekałem an odpowiedz Yumu, która jak na razie nie była chętna do dalszej rozmowy, a jedynie wydawała z siebie onomatopeje emocjonalne w zależności od poruszonej kwestii. Czas biegł, ja w sumie zrobiłem znowu jakieś długie kółko w tym spacerze, gdzie teraz stałem przed wielki wozem i równie ogromną świnią. Nie do końca rozumiałem, czemu akurat znalazłem się tutaj, ale nie wnikałem w to zbytnio, bo przynajmniej Yume w końcu zdecydował się coś powiedzieć, jej słowa potraktowałem jako ostrzeżenie i zacząłem podejrzewać, do kogo mógł należeć ten dom na kółkach, a przynajmniej taki byłby mój strzał na ślepo. Nie rozumiałem co dokładnie miało oznaczać rozognienie zanpakuto w chaosie, ale najpewniej mnich mi to wyjaśni.
Podszedłem pod drzwi i zapukałem głośno, a gdy tylko zobaczyłem szalonego mnicha, od razu wystrzeliłem do niego z krótki pytaniem. - Czym jest rozognienie zabójcy dusz w chaosie i gdzie mogę to zrobić. - Darowałem sobie grę wstępną, bo on na pewno zdawał sobie sprawę z tego, co się stało z sussano i co się odbędzie za rok.

02#557

Pokonałem dwa schodki, które stały przede mną a znalezienie się w środku powozu, który był jeszcze większy, w swoim wnętrzu jakby to było możliwe. Tetsujin na pewno posiadał wiele talentów i umiejętności, którymi niekoniecznie lubił się dzielić z Gotei, bo oddział dwunasty na pewno bardzo chętnie zdobyłby taką wiedzę, aby usprawnić wiele aspektów przenośnych ośrodków i baz, które mogłyby pomieścić więcej rzeczy. Skinąłem głową w geście przywitania skierowanym do młodzika, był niecodziennego wyglądu, ale w końcu społeczność dusz miała sporo różnych i unikanie wyglądających osób. Środek tak jak można było się spodziewać, był wypełniony najróżniejszymi rzeczami, z których niektóre wyglądały najzwyczajniej na świecie, a inne wręcz przeciwnie. Zgodnie z tym, co powiedziała Yume, nie chciałem go za mocno drażnić i nieco powściągnąłem swoje zachowanie, aby przypadkiem nie nacisnąć mu na odcisk, skoro potrzebowałem jego pomocy, nie mówiliśmy wspólnym językiem, ale nić porozumienia zawsze była do osiągnięcia.
- Dziękuje, ale niestety nie jest głodny czy spragnionym, interesuje mnie tylko żądza wiedzy. - Usiadłem na stołku, który przyniósł żółty młodzik. - Ostatnim czasami, wiedza z akademii nie jest wystarczająca, jeżeli chodzi o zasady panujące w świecie i nieustane splątanie mojego losu z nimi. - Słuchałem uważnie tego, co chciał powiedzieć mi mnich, w końcu po to tutaj przyszedłem. Jak można było się spodziewać, w akademii nawet o tym nie wspominali, może na jakimś rozszerzeniu czy coś. Z tych dwóch miejsc, to nie wiedziałem, które było dla mnie bardziej nieosiągalne, ale może właśnie w Takamagaharze mógłbym podjąć się tego. Wysoka śmiertelność to i tak jest wpisana w zawód boga śmierci, ale moja motywacja powinna mi wystarczyć, aby dociągnąć to do końca. Rozognienie zabójcy dusz wyglądało jak wymuszenie materializacji w celu osiągnięcia finalnej i prawdziwej formy miecza.
- Kiedy osiągnie swoją ostateczną i prawdziwą formę w Bankaiu... Za pewnie już słyszałeś o tym, co zrobił gromowładny i co będzie miało miejsca za rok? - Odpowiedziałem mu krótko na to pytanie, a moje pytanie było raczej retoryczne, ale wolałem się upewnić, że szalonych mnich wiedział, co się dzieje w boskich krainach. - Nie mam z byt dużego wyboru, wojna z niszczycielami i czająca się wojna z Yokai o nowy porządek świata, nie będzie czekał, aż w swoim tempie będę gotowy. Dlatego chciałbym podjąć się tego rytuału, możesz mnie zabrać do któregoś z tych miejsce, dopóki panuje względny spokój?

02#558

Mnich jak zwykle nie należał do łatwych rozmówców, brał mnie za jakiegoś narwańca, który nie przemyślał wszystkiego. Słyszałem, co powiedział, ale już wcześniej domyślałem, co idzie w parze z rozognianie zabójcy dusz, w innym przypadku to pojęcie byłoby wszystkim znane i każdy podchodziłby do niego, aby zyskać na sile. Czy wierzyłem w swoją wyjątkowość i talent, raczej średnio, ale jak najbardziej miałem motywacje i cel ochronie ludzi, na których mi zależało. Głos Yume sprawił, że wzbierajcie we mnie słowa, nieco stonowały, nigdy nie potrafiłem się z nim dogadać normalnie, ponieważ mieliśmy kompletnie inne poglądy na świat, on nie rozumiał mnie, a ja jego. Nie było w tym nic dziwnego, tylko zdecydowanie on czasami dawał sprzeczne sygnały albo sobie żartował za mocno. Widziałem, że on po prostu teatralnie gra, kpiąc sobie z pewnych rzeczy i norm ludzkich, których każdy się trzymał.
- Odpowiedzialność to nie tylko podejmowanie bezpiecznych i racjonalnych decyzji panie Tetsujinie. A i one nigdy nie zapewnią Ci bezpieczeństwa, ale to już powinieneś dobrze wiedzieć... Miyuki na pewno nie pochwalałaby moje decyzji, ale niestety będzie musiała zaakceptować to, że dla jej porządku świata, postawie życie na szali. Chikaze będzie gotowa, poświecić się bez końca, a ja nie zamierzam tylko przyglądać się temu wszystkiemu. Bo tak by było bezpiecznie dla mnie. - Byłem dowódcą tego garnizonu, ale nigdy nie byłem przywódcą. Nie dowodziłem podczas wojny, ani też nie miałem pod sobą ludzi. To był pierwszy raz, więc nie można powiedzieć, że byłem najlepszym kandydatem a jedynym. Moja zastępczyni na pewno poradzi sobie, nawet jeżeli coś mi się stanie, Chikaze zapewni Miyuki bezpieczeństwo, a moja drużyna będzie musiała przekroczyć swoje granice, gdy zabraknie ich głupie przywódcy.
- Nie tłumaczy się sobie ze swoich decyzji. Grunt, że kierujemy się dobre ogółu... Jeżeli zginę to przez moją głupotę, tylko ja zapłacę najwyższą cenę. A jeżeli zawiodę tutaj, czekając na wroga, koszt mogą ponieść wszyscy. Chciałem prostego i pozbawionego problemów życia, nie chciałem nigdy, za nikogo odpowiada, nie mieć mocy, która mogłaby kształtować świata, ale los nie pozwolił mi na takie życie... Dlatego, zamiast płynąć pod prąd, muszę się jemu oddać. - Słuchałem, jak wije się w słowach, tak żeby po prostu, zrobić mi nazłość, w końcu sam chciał, żeby bawił się czymś, co może zniszczyć bardzo dużo rzeczy i wpłynąć na rzeczywistość bezpowrotnie, a teraz bał się niby o moje życie i uczucia moich bliskich.
- To nie tak Yume, że próbuje mnie zatrzymać... On po prostu chce zobaczyć, po ilu trupach przejdę, żeby zaspokoić swoją żądzę chaosu. - Wytłumaczyłem jednej z trzech mieszkanek mojego wnętrza, jak wyglądała sprawa ze zwariowanym mnichem, bo rozsądek nigdy nie szedł z nim w parze.
- Jeżeli miałbym w nich stanąć to postronnie dusz i ich losu... Raczej to też wiesz, ale może jednak nie wiesz wszystkiego. Nie jestem zwykłą duszą, a w moim rdzeniu mieszka Yokai. Stąd wiedziałem o tej metodzie. Poza tym, jeżeli sam nie chcesz mnie tam zabrać i zobaczyć na własne oczy mi się uda, to pewnie znajdę inny sposób, a ty obejdziesz się smakiem.

02#559

Ciężki był rozmówca z Tetusjina. Wbijane szpilki i obracanie kota ogonem, ale nie zważałem na niego słowa i nie próbowałem już wdawać się w dyskusje odnośnie relacji z żoną i tego, jak to wyglądało, skoro to on wiedział więcej o Miyuki niż ja. Wiedziałem, że nie pochwalałaby mojego zachowania, że jednak wolałby, abym został i był bez narażania się, bo kto wie, może Quincy nigdy nie pojawią się tutaj i po prostu będę to takie trudniejsze wakacje. Co jednak nie zmieniało faktu, że byliśmy stanie wojny, a druga już wyglądała za rogu. W mojej aktualnej formie nie miałem zbyt dużych szans podczas starcia ze wyższymi oficerami w armii wroga, zwłaszcza że poczułem fragment mocy tamtego dużego kolesia, kiedy przez krótką chwilę stanąłem z nim do walki.
- Tak, może kiedyś w końcu dowiem się całej prawdy, bo jak na razie to wszyscy zdają się więcej wiedzieć o moich rodzicach niż ja sam... Na szczęście, jestem wyjątkowo cierpliwą osobą. - Dziwne rozmawiało się z kimś, kto zdawał się wiedzieć więcej niż mówić, ta nieustana gra w trzy karty. Gdy już myślisz, że wiesz gdzie, ta karta leży, a tu się okazuje, że wskazana nie jest wcale damą. Zachowanie mnicha bardzo szybko się zmieniło, jakby na nowo czym się zainteresował, jakby na własne oczy chciał zobaczyć przebieg mojego rytuału.
- Lepiej nie tracić czasu. - Podrapałem się po głowie. - Tylko, jeżeli można prosiłbym Twojego ucznia o przekazanie wiadomości, mojej zastępczyni i żonie, która przekaże informacje Chikaze. Nie musi wdawać się w większe szczegóły, po prostu poinformować, że idę coś sprawdzić i niebawem wrócę. - Nie wiedzieć czemu wolałem, żeby nie wiedzieli, co dokładnie chce zrobić, bo to by ich tylko dodatkowo zmartwiło. A z drugiej strony jak umrę, to wolałbym, żeby po mnie nikt nie płakała. Więc prawdopodobnie uznają mnie za tchórza, który po prostu uciekł.
- Cały on, dlatego nie przepadam za nim. Może być pomocy, ale najpierw musisz zagrać w jego grę. -

02#560

Przyglądałem się z ciekawością, co takiego mnich teraz zrobi. Po co sięga i czego dokładnie używa do podróżowania przez tęczowy most. Nie dało się mu odmówić profesjonalizmu. Mimo że nie był bóstwem, udało mu się okiełznać boskie moce i magiczną drogę do krain bogów. Co prawda nie robił tego za pomoc, tylko i wyłącznie własnych sił, ale również przy pomocy Shikigami. Długo nie zwlekał i w zasadzie od razu zabrał mnie w podróż, nie wiedziałem czego się spodziewać, jak to dokładnie wpłynie na mnie i na Katen kyokoku, ale skoro kiedyś Gotei dopuszczało się tego, to nie mogło to odbiegać zbyt daleko od tradycji bogów śmierci.
- Nie zamierzam się kłócić, moc do przyjęcia jakiegokolwiek formy i mocy, na pewno w pojęciu siły daje nieograniczony potencjał. Będę musiał walczyć ze swoim oszalałym zabójcą dusz? - Chciałem poznać kilka odpowiedzi, ale nie śpieszyłem się, powoli próbowałem wyłuskać z niego informacje. - W takim razie czy to się różni od opanowywania Ban kaia? Myślałem, że to rytuał, który ma przyśpieszyć i wymusić pewne rzeczy. - Sam zastanawiałem się, jak to miało wyglądać, rozognię miecz i co? Będę musiał za każdym razem kłaść go ruszt czy coś podobnego, żeby znowu zyskał na siłę, nie do końca rozumiałem, jaką moc miałem zyskać.
- Co się wydarzy, jak już okiełznam swojego zabójcę? Próbuję pojąć, jak dokładnie będzie wyglądać tą siłą. Bo nie potrafię w pełni tego sobie wyobrazić. - Wymiana kilku zdań i już mnich dotarł do punktu pod tytułem zdrada i paranoja.
- Skoro ona chcę mojego zniszczenia, to ty jej w tym pomagasz. A jeżeli pomagasz mi, to na pewno jesteś przygotowane na wiele ewentualności i po poznaniu prawdy może, wtedy byś doszedł do tych refleksji. A jeżeli faktycznie mam zginąć, to przynajmniej świat będzie miał jedno zmartwienie mniej... Wole się skupić na walce niż mrocznych myślach. Po prostu nie dam się zabić. - Nie doszukiwałem się zdrady w swoim najbliższym otoczeniu, a nawet jeżeli Yume chciałaby mnie zabić, to po co uczyłaby mnie swoich zdolności, po co by się objawiała? Jeżeli wystarczyłoby poczekać w ciszy, aż wróg odbierze mi życie, albo ujawniłaby się wtedy w fortecy sussano.
- Spokojnie, nie łatwo mi zmącić osąd. Kilkoma słowami bez pokrycia, zresztą one na pewno cały czas z ciekawości Cię obserwują i słyszą wszystko. Prawda Katen Kyokoku? -

Pożegnanie odbyło się w trochę mniej gęstej atmosferze, ale każde z nich przekazało drugiej stronie ciężkie do przetrawienia informacje. Wiedziała przynajmniej jakie może mieć plany na którąś z nocy. Musiała się tylko zastanowić jak do tego podejść. Odstawiła tylko kapłana Miyagiego i mogła wrócić do siebie. Miała co robić.
Poświęciła chwilę na ocenę sytuacji. Było spokojnie, cicho. Mogła przejść do swoich planów, albo tak przynajmniej się jej wpierw wydawało. To nie ona nawiązała kontakt z Daisuke tylko na odwrót. I przekazana informacja nią wstrząsnęła. Gdzie był Hainu, gdzie Reisen, GDZIE SĄ SHINIGAMI KURWA MAĆ JEŚLI MU TYLKO WŁOS Z GLOWY SPADNIE ZAPIERDOLI.
-Yogarasu, niech nikt nie zbliża się do dojo. Niech wszyscy się od niego oddalą.-Oderwała hełm od swojego boku i założyła go na głowę-Wróg.
Ukryła się i przemknęła sensen. Najpierw chciała zobaczyć jak wygląda sytuacja po drodze. Potem z zewnątrz dojo by dojrzeć czy zastawili na nią jakąś pułapke. Jeśli nic nie dojrzy to następnie pojawi się tuż przy swoim podopiecznym, z wyciągniętym mieczem. Jeśli będzie bądź wyczuje walkę i ktoś będzie przy nim - będzie ciąć. Jeśli po prostu ktoś będzie przy nim stał - odepchnie. Zwróci się do Quincy tam przebywającym. Jak będzie trzeba to się najpierw obróci jak nie wyczuje ich pozycji.
-KTO OŚMIELA SIE ZAGRAŻAĆ MOIM WIERNYM.-Zagrzmi wcale nie kryjąc się ze swoim gniewem. Będzie gotowa do walki w każdej chwili

Nie miała czasu przejmować się codziennym życiem mieszkańców Murakiri przy takich wieściach. Jedynie rejestrowała potencjalne zagrożenia które, o dziwo, na razie nie było widoczne. Najwidoczniej musieli się przemknąć między jej wiernymi ze skanerami, shinigami, oraz pozostałymi osobami. Jak upora się z nieproszonymi gośćmi to zbada sprawę. O ile będzie okazja.
Wpadła, wydarła się, i od razu jej oczy spoczęły na dwójce. Widziała ich, cholera jasna widziała! I sama absolutnie nic nie wyczuła! Tamci używali tych skanerów i niż, Kisuke był obok i... Absolutnie nic!
Po prawdzie przeszedł ją dreszcz. A potem gniew na to, co usłyszała. Nieistotne. Jak będzie trzeba to rozerwie ich na kawałki. Nawet to dziecko.
Stała z mieczem gotowym do ofensywy. I nie tylko. Bezczelność uwagi rozsierdziła ją jeszcze bardziej, ale nie zamierzała wchodzić w dziecinne sprzeczki.
-Obecność niszczycieli z Wahrwelt jest nierozłączna z zagrożeniem. Nawet jeśli uważacie inaczej.-Zmarszczyła brwi. Złość w niej wrzała, ale nie na tyle by nie była w stanie myśleć-Niemniej posłańcy mają prawa. Przynieście niski stół i poczęstunek. Hayate, powiadom swojego dowódcę i zaznacz, że są objęci ochroną dyplomatyczną... Póki pełnią tylko i wyłącznie taką rolę.-Chikaze powoli schowała miecz. Zakładała, że niewiele z tego wyjdzie i chodziło głównie o poklepanie siebie po ramieniu, że próbowali rozmawiać. Dobrze. Miała pewien zamysł.
-Reszta niech wyjdzie.-Wyznajac zasadę, że nigdy nie odwraca się do swojego wroga plecami wskazała dłonią maty z boku. Idąc do nich bokiem usiadła zostawiając sporo miejsca z przodu by zmieścił się stolik oraz oni, i sama usiadła/uklęknęła. Czekała.