Plac treningowy

Odpowiedź, jak i to ulotne zainteresowanie w głosie nadzorcy wytrąciły go lekko z pantałyku, lecz szybko dostrzegł w tym szansę na zajęcie sobie czymś niemiłosiernie długiej ilości wolnego czasu.
-Zmalowałem? A w sensie zrobiłem.-Wychylił się lekko przez kraty
-Chciałem zrobić sobie ognisko. Ale okazało się, że to chyba trochę wbrew zasadą.-Oparł się na drzwiach, uśmiechając się jakby z zabawnego wspomnienia.
-I napatoczył się jakiś niski grubas, który chciał mi to uświadomić jakimiś dziwnymi więzami, ale i tak udało mi się go pobić.-Zaśmiał się, odczuwając resztki bólu w żebrach niczym jakąś karę za lekkie podkoloryzowanie historii.
-Papuga mówił, że był z piątej dywizji i zajmuje się szkoleniem.-Zaciesz Seiru lekko zmalał, gdyż powoli doszło do niego potencjalne konsekwencje, aczkolwiek nie wytarczyło to żeby wytrącić go z dobrego nastroju.

Widział te systematycznie podnoszące się brwi klawisza.
-Pobiłeś shinigami? Tutaj?-Nastała chwila ciszy. Nawet na moment odłożył gazetę, chyba skupiając na moment całą swoją uwagę na Seiru.
-No jak dla mnie to Cię... A zresztą, co Cię będę stresował.-Złapał za zwinięte już papiery, ale jeszcze do nich nie zerknął- Chociaż dyrektor jest miłościwy, to jeśli nie wyjdzie to poza akademię to może nie będzie tak źle. Ale lepiej się wyśpij tak czy owak.

Lekko zdziwiony zmarszczył czoło.
-To jakiś duży problem?-Zapytał dość zmieszany, nikt do tej pory nie przedstawił tego jako coś wyjątkowo problematycznego, więc reakcja klawisza zbiła go z tropu.
Zresztą to chyba nie ważne, i tak nic z tym nie zrobię.-Zakomunikował trochę bardziej do siebie niż do swojego rozmówcy.
-Dalej nie odpowiedziałeś na pytanie. Jakim cudem ten konus nagle stał się dużo silniejszy? Wyglądał jakby przez całe swoje życie, nigdy nie wszedł nawet po schodach a nagle, był w stanie się ze mną siłować.-Zapytał, tym razem ewidentnie wyczekując na odpowiedź mężczyzny.

Westchnął w sposób, który trudno było uznać przez kogokolwiek za pozytywny.
-Shinigami pilnują porządku w tym i innych światach. Jesteś w samym centrum gdzie się organizujemy, mieszkamy i działamy. Dodaj dwa do dwóch.-Mezczyzna podniósł gazetę na poziom swoich oczu, ale zaraz ją obniżył. Znowu zrobił chwilkę przerwy.
-To podstawa. Jak odpowiednio użyjesz energii duchowej to możesz wzmocnić na chwilę swoje ciało. Ale na razie się tym nie przejmuj. Serio radzę Ci się wyspać.-Zerknął w stronę drzwi, wydając się przez moment trochę zniecierpliwiony. Mruknął coś potem cicho do siebie i wrócił do czytania.

Seiru słuchał tych krótkich informacji z niemałym zainteresowaniem.
-Papuga wspominał coś o oddziałach i że różne zajmują się różnymi sprawami.-Ciągnął dalej, jakby ignorując radę klawisza.
-Podobno piątka jest od nauki, ale co z resztą? Co je wogóle wyróżnia i jak nie trafić np do takiego piątego?-Nie dawał za wygraną, zasypując strażnika kolejnymi pytaniami.

-No zajmują się. Ja na przykład nie jestem z piątki...-Wydawało się jakby chciał coś do tego dodać, ale się wstrzymał, prychając tylko-Jak kończysz akademię to aplikuje... zgłaszasz się do którejś i dalej to już ich sprawa, czy Cię przyjmą czy nie. Są jakieś naukowe, od bezpieczeństwa, od spraw świata żywych, zbrojne...-Wymienił trochę i tym razem wyraźnie czekał na to, czy chłopak będzie miał jeszcze jakieś pytania czy nie.

Seiru słuchał z zainteresowaniem, starając się jakoś zapamiętać natłok informacji.
-A jak nie dostać się do piątki?-Zapytał, po czym dodał
-I który oddział jest najlepszy i jak się tam dostać?-Co prawda, zważając na okoliczności, w jakich się aktualnie znalazł, pytanie wybrzmiewało dosyć absurdalnie, niemniej jednak jego twarz nie wskazywała na to, aby zdawał sobie sprawę z tego faktu.

Widział, jak z każdą chwilą klawisz miał córa mniej cierpliwości, czy też raczej słyszał to w jego głosie.
-To się do niej nie zgłaszaj... Nie masz innych rzeczy którymi mógłbyś się teraz martwić?-Uniósł gazetę na poziom swojej twarzy-JEŚLI Cię tu zatrzymają, to będziesz miał parę lat do zastanowienia. Cholera, gaduła mu się trafiła...
Jeśli nie było to coś ważnego, to ten jegomość nie odpowiadał. Parę godzin później ktoś go zmienił - jegomość mający koło metra siedemdziesięciu, szeroki, ale tym razem ewidentnie było widać, że jest to na skutek masy mięśniowej. Miał też ogólnie posturę bardziej kwadratową aniżeli okrągłą oraz dość krzaczaste brwi. Przez moment przyglądał się z jakimś zainteresowaniem Seiru, ale nic nie mówił ani się nie przywitał z nim, wymieniając tylko parę słów ze swoim poprzednikiem. W końcu siłą rzeczy chłopaka zmorzył sen...

***

Był na szczycie wzgórza. Z wielkim mieczem opartym o swoje ramię, zaopatrzone w naramiennik. Jego ubiór był cały ciemny, leć trudno było mu powiedzieć czy to na skutek naturalnego koloru, czy krwi od której musiał bić charakterystyczny, żelazisty zapach. Nie wiedział też czy to jego czy kogoś innego, chociaż na swojej broni ewidentnie było widać ślady posoki. Wspinał się, umęczony, ledwo widząc na oczy, w kierunku przeszywającego, niebieskawego światła na horyzoncie...

***
Obudził się wypoczęty acz głodny. Nie wiedział która jest godzina, acz widział przyczynę swojego wybudzenia. Był to ten sam krępy shinigami stukający knykciami o kraty. Brzmiało jakby tłukł w nie metalowym pretem.
- Obudź się, Twój kurator przyszedł.-Lekko się uśmiechał odchodząc na bok, i odsłaniając dość wysoka jak na kobietę postać. Miała brązową skórę o lekkim szarawym odcieniu, wyraźnie kobiece kształty, i czarne włosy spięte wysoko w kucyk. Była też dość charakterystyczna, gdyż miała oczy o złotym bądź żółtym odcieniu.
-Shihouin Sorano, z piątej dywizji. Od dzisiaj będę pilnowała, by incydenty takie jak z wczoraj... Bądź inne nie miały miejsca. Albo przynajmniej byś nie był ich częścią.-Dopiero jak się obróciła do strażnika i skinęła głową zauważył jeszcze jedną rzecz - nie miała lewej ręki aż do ramienia. Strażnik odpowiedział tym samym gestem i otworzył kraty. Kobieta wtedy rzuciła Seiru pakunek.
-Śniadanie, i uniform ucznia. Za piętnaście minut wychodzimy. Zjedz, przebież się, i idziesz na zajęcia.-Miala chłodny, nieco niższy głos, ale przede wszystkim - świdrujące spojrzenie które wzbudzało w Seiru trochę niepokoju.

Lekko oniemiały przez nagłą zmianę scenerii rozglądnął się po celi, wyłapując źródło dźwięku. Wstał na równe nogi, po czym przyjrzał się osobie stojącej obok klawisza.
Na pierwszy rzut oka budziła pewien rodzaj podziwu, lecz kiedy usłyszał informację o dywizji, lekko się skrzywił.
Nadzieja powróciła, gdy zobaczył niedogodności świadczące o miał nadzieję stoczonych bojach.
Złapał sprawnie pakunek, po czym nie chcąc spędzić w celi za długo, od razu zrzucił z siebie rzeczy i zacząć się przebierać prawię idąc w stronę wyjścia, nie czekając nawet na odrobinę prywatności.
-Seiru.-Przedstawił się, zarzucając na siebie koszulę i zaczynając szybko wkładać do ust jedzenie.
-Z czego te zajęcia i czy mam rozumieć, że będziesz za mną wszędzie teraz chodzić?-Dopytał w przerwach na mielenie jedzenia.

Miał wrażenie, że wychwyciła jego skrzywienie. Potem pewność, gdy mu odpowiedziała dość chłodno.
-Co drugi dzień od rana ćwiczenia ogólnorozwojowe. Przyzwyczaj się do osób z piątej dywizji, zajmują się całością kształcenia w akademii.-Nie wydawała się bardzo przejęta gdy zakładał na siebie swój. Składał się z białej góry oraz niebieskiej hakamy - szerokich spodni. Dostał też świeżą bieliznę, skarpetki, oraz drewniane sandały.
-Zostałeś przydzielony do drugiej grupy. Poza zwykłymi zajęciami będziesz miał wieczorami lekcje czytania i pisania. Pod koniec pierwszego roku będziesz miał też dodatkowy egzamin z przepisów porządkowych w obrębie soul society. Jeśli zdasz go pozytywnie, mój nadzór zostanie cofnięty. Do tego czasu... Nie sprawiaj problemów, to nie powinieneś mnie zbyt często zauważać. W innym razie będzie wręcz przeciwnie.-Seiru zauważył też jedna rzecz. Pochwa jej miecza była wyraźnie krótsza niż zwykłej katany. Prędzej pasowałoby na wakizashi.

-Co drugi dzień? Zakładałem, że będą to główne zajęcia, a jakie są inne?-Wymemlał wychodząc z chaty.
-No i co z tym wyglądem? Podobno w piątce są tylko łamagi, przynajmniej tak mówił Papuga.-Mówił dalej, osłaniając oczy przed słońcem i idąc dróżką, w stronę miejsca, gdzie pobił się z shinigami z nadzieją, iż jest to dobry kierunek.
-Przy okazji gdzie dostanę miecz, bo chyba jest tutaj niezbędny.-Memlał nie przerywając jedzenia. Widać było, iż jest zadowolony z wizji ruchu na świeżym powietrzu oraz faktu, że nie jest już przykuty do małej klitki, jaką była cela.

Miala odpowiedzieć, ale przerwała w połowie wypowiadania jakiegoś słowa. Jedzenie miał bardzo proste, jakaś rozgotowana kasza z czymś, co chyba było skwarkami. Nic specjalnego, ale jadał gorzej. Otrzymał jednak takie spojrzenie, że miał wrażenie iż to co spożywał podchodziło mu do gardła.
-Moge załatwić Tobie i Twojemu koledze specjalną rekomendację. Wtedy nasza znajomość się niemiłosiernie wydłuży.-W jej głosie wybrzmiała chłodna groźba. Nie było co do tego watpkiwosci. Odwrociła się wtedy od chłopaka i szła dalej. Z tego co widział zbliżali się do budynków akademii.
-Uczniowie nie dostają asauchi by nie zrobili sobie krzywdy. Dostaniesz bokken, co i tak może być za dużym narzędziem w Twoich rękach. Będziesz przechodził przez zajęcia praktyczne i teoretyczne, ogólne i specjalistyczne.

Hmm sądząc po tonie, spojrzeniu, jak i samej odpowiedzi, chyba nie odebrała dobrze jego komplementu. Miał zadawać kolejne pytania o rodzaje zajęć, ale odpuścił sobie na ten moment, dojadając posiłek oraz podążając za nią, ciekaw co akademia ma w planach dzisiejszego dnia.
Podczas cichego przejścia przez akademię starał się wyłapać wzorkiem znajdujące się tutaj osoby, z czystej ciekawości szukał również wzrokiem kogoś, kogo mógłby kojarzyć z wczoraj.

Rozmowa bardzo szybko się skończyła, gdy Seiru nie miał nic do dodania od siebie. Miejsce to zdawało się budzić do życia - słyszał rozmowy z daleka, oraz przechodzących studentów w jedno konkretne miejsce. Wielkie schody prowadzące na samą górę tego, co było akademią.
Już samo przejście ich mogło zostać zakwalifikowane jako swego rodzaju rozgrzewka. Seiru musiał przyznać, że się trochę zmęczył, w przeciwieństwie do swojego towarzystwa. Zarówno on jak i ona przyciągali spojrzenia coraz bardziej zwiększającej się ilości studentów - oczywiście tych, którzy nie byli skupieni na przejściu tej małej ścieżki zdrowia.
Dotarli w końcu na szczyt. Oczom Seiru ukazały się różne budynki. Został poprowadzony do jednego z różnych pół, które tak jak wczorajsze było ogrodzone bambusowym płotem.
-Masz trochę czasu. Wejdź do środka i poczekaj na placu. Bądź grzeczny i nie zmaluj niczego.-Nie czekała na jego odpowiedź. Po prostu... Zniknęła. Ot tak.
Paru studentów przechodziło obok. Też wydawali się być zaskoczeni, ale przez to było jasne, że był obserwowany. Albo rzucał się w oczy. Gdy jednak jego spojrzenie natykali się na innych, szybko odwracali wzrok i albo szli dalej, wracali do rozmowy która prowadzili wcześniej, albo w jakiś inny sposób niezręcznie próbowali udawać, że nie robili tego co wcześniej robili. Miał trochę czasu. Brana była otwarta.

Nie mając co ze sobą zrobić, obszedł pomieszczenie do okoła, zaglądając za otwarte drzwi.
Spojrzenia ludzi zaczynały go powoli irytować, ale mając w głowie słowa klawisza, wolał nie wzbudzać zbyt szybko nowych burd. W końcu przysiadł, czekając na rozpoczęcie zajęć i jakby w odwecie zaczął przyglądać się innym uczniom. Może nawet uda mu się przynajmniej wypatrzyć coś ciekawego

Wszedł do środka. Już na wstępie mógł zobaczyć, że z zewnątrz wszystko wyglądało podobnie do miejsca w którym miał swoją małą przygodę z ogniskiem. Widział też, że wejście do środka było od strony pola. Już był tam rząd drewnianych sandałów takie jak on miał. Z tego co pamiętał jak się wchodziło do pomieszczeń mieszkalnych to się je zdejmowało.
Gdy wszedł do środka zobaczył grupę szesnastu osób. Większość z nich się nie wyróżniała jakoś specjalnie, acz mógł wyciągnąć parę informacji. Po pierwsze było więcej mężczyzn. Po drugie, wyłapał dwa dziwadła - jedna z dziewczyn miała z jakiegoś powodu dziwne rude uszy i kitę, natomiast jeden z chłopców miał dziwny długi goły ogon i nieco wydłużone rysy twarzy. Paskuda. Ale i tak on zwrócił na siebie uwagę, acz dość przelotną. Miał też jedną chlopaka która mogł mu dorównywać wzrostem, acz był też słabiej zbudowany od niego. Był też przycięty na bardzo krótko. Osoby były rozlokowane po różnych miejscach, natomiast torby były położone przy ścianie. Parę osób wyraźnie się wzdrygało, gdy Seiru przyglądał im się nieco dłużej.

To miejsce zaczynało wydawać się coraz dziwniejsze. Szczególnie jeśli doliczyć lisa i szczura, których właśnie spotkał, ale nie było teraz czasu na zaprzątanie sobie tym głowy.
W przeciwieństwie do reszty klasy nie posiadał torby, to też rozglądnął się jeszcze raz, tym razem znajdując sobie jakieś względnie wolne miejsce na sali.
Zostawił sandały przy wejściu wraz z pozostałymi i udał się na wcześniej upatrzoną pozycję. Rozlokował się i wrócił do obserwacji reszty "klasy" oraz oczekiwania na pojawienie się osoby mającej poprowadzić zajęcia.

Po wnikliwej obserwacji okazało się, że jednak miał. Przynajmniej tą samą torbę w której otrzymał ubrania oraz swój posiłek. Zauważył też, że jedna osoba była bliżej drzwi. W pewnym momencie zerwała się z zawołaniem "sensei idzie!" i wszystkie (bądź prawie wszystkie, jeśli Seiru się wyłamał) usiadły na jednej z mat leżących na podłodze.
Do pomieszczenia wszedł dość czerstwy dziadek mający troszkę poniżej przeciętnej wzrost. Miał jednak bardzo równi przycięty wąsik, oraz na płasko przycięte włosy. Miał na sobie typowy, czarny mundur shinigami oraz katanę przy pasie. Najbardziej się jednak rzucalo w oczy to, że patrzyło mu dość dobrze z oczu i mówił dość powoli. Od razu zwrócił uwagę na Seiru. Przywitał się z grupą, na co reszta grupy odpowiedziała tym samym, dodając "sensei".
-Mamy dzisiaj nowego ucznia... Pozwolicie zatem, że się przedstawię.-Nie było absolutnie żadnego sprzeciwu, ale też nie dał dużo czasu na jego pojawienie się-Nazywam się Kawamura Hideo. Acz tutaj mówi się na nauczycieli "sensei", albo dodaje się przed tym ich nazwisko. Myślę, że nie masz się czego obawiać, to są proste zajęcia. Po prostu stosuj się do moich wskazań, a w razie wątpliwości sugeruj się innymi bądź... Pytaj.-Z jakiegoś powodu niemal wszystkie osoby wokół wydawały się być albo zaskoczone, rozbawione, albo sceptyczne. Nauczyciel patrzył się jednak na razie oczekujące na chłopaka.

Usłyszał nagłe zawołanie. Podobno szedł jakiś "Sensei" dość dziwne imię nie powie, zresztą po chwili miał szansę się mu przyjrzeć. Po oględzinach stwierdził, że każda wyżej postawiona osoba w tym miejscu musi jakoś specyficznie wyglądać, zaczął się zastanawiać czy Szczur z Lisem nie dostali się tutaj za twarzowe.
Po zajęciu swojego miejsca staruszek się przedstawił. Jednak nie ma na imię "Sensei" ale i tak trzeba się w ten sposób do niego zwracać. W sumie nawet lepiej, bo nigdy nie miał świetnej pamięci do imion.
Starzec wydawał się całkiem miły, ale reakcja tłumu zdawała się lekko zaskakujący.
-Zrozumiałem-Odpowiedział dość szybko, nie chcąc przedłużać wprowadzenia.
-Dziękuję za miłe przyjęcie-Dodał po chwili, nie chcąc przechodzić przez kolejny wykład z manier.

Staruszek kiwnął głową, chyba zadowolony z obrotu spraw.
-To w takim razie możemy przejść do zajęć. Najpierw krótka rozgrzewka...
Seiru musiał przyznać, że następne trzy godziny wysiłku fizycznego były dość intensywne. Najpierw mieli różnorakie ćwiczenia, które trwały jakieś pół godziny, następnie sensei stwierdził, że oprowadzi ich po akademii dla nowego kolegi. Dzięki temu dość mocno wymęczony Seiru mógł się dowiedzieć gdzie są "akademiki", czyli miejsca do spania, "stołówka" czyli jadłodajnia, budynki wykładowe gdzie będzie miał lekcje teoretyczne, oraz plac główny. Już tam był, jest on na szczycie dość wysokich schodów, ale mimo wszystko je odwiedzili. Następnie mieli jeszcze serie ćwiczeń po chwili odpoczynku i na nawodnienie, i ponoć mieli dzięki temu za sobą jedną z dwóch dużych serii ćwiczeń w tygodniu. Dobrze, że pokazał też gdzie są łaźnie, bo mieli godzinę na ogarnięcie się przed czymś co usłyszał, że jest "zajęciami z historii seireitei"

+1 wytrzymałości

Seiru zastanawiał się, jak będzie wyglądał trening, ale nie spodziewał się, że będzie on na tyle przyjemny. Nie dość, że mógł się rozruszać po całej nocy w celi, to uprzejmy Staruszek pokazał mu również cały kompleks, w którym przyszło mu spędzić jakby się nad tym zastanowić nie wiadomo jak długo.
Co prawda musiał przyznać, że trening do najlżejszych nie należał i parę godzin biegania po całym ośrodku ewidentnie nieźle go zmęczyło, ale chyba nie radził sobie tak źle na tle reszty.
Po odbytym treningu ze smutkiem dowiedział się, że następne zajęcia to "teoria" ale chyba musiał jakoś to przeboleć. Jako że miał godzinę, to korzystając z faktu bycia po kardio życia, zrobił pół godzinny trening siłowy, motywowany przez wspomnienia walki z Puchatkiem. Następnie skorzystał szybko z łaźni, zgarnął coś do jedzenia, w biegu obejrzał swój akademik i postarał się jakoś zdążyć na zajęcia.

W ciągu godziny... Czy też raczej pół godziny sporo się działo. Po pierwsze, był zmęczony i jeszcze się dobił, robiąc bliżej nieokreślony trening siłowy. Potem na szybko się opłukał w łaźni, co biorąc pod uwagę ile czasu miał mogli się sprowadzać do wylania na siebie wiadra wody podczas gdy poznawał część kolegów którzy wychodzili stamtąd. Widział po drodze na stołówkę jak pewne osoby wyciągały jakieś jedzenie z niewielkich drewnianych pojemników. Na niej samej się dowiedział, że to nie jest ta pora, ale dostał jakieś resztki ze śniadania, acz dopiero jak patrzył się przez jakiś czas z niezrozumieniem. Może, chyba. Nie był w pełni najedzony ale lepsze to niż nic.
Nie do końca umyty i nie do końca najedzony nie wiedział ile ma czasu, ale zahaczył jeszcze o akademiki. Było to parę budynków, z czego wiedział że część jest damska a część męska. Tylko dalej nie wiedział gdzie mieszka, co jest pewną niedogodnością.
Nie wiedział ile mial czasu, ale trochę spędził go na bieganiu w te i wewte, i błonia zrobiły się dość opustoszałe. Słyszał jednak jakieś głosy, polecenia, i... eksplozje parędziesiąt metrów od miejsca gdzie się znajdował. Albo paręset, trudno powiedzieć.

Biegając mocno obolały po paru godzinach aktywności, desperacko starał się znaleźć salę, gdy nagle usłyszał jakiś wybuch w niedalekiej okolicy, instynktownie odskoczył od pustego miejsca i zwrócił się w kierunku dźwięku.
Po ułamku sekundy zdecydował, że zajęcia zajęciami, ale najpierw sprawdzi, co tam się dzieje, a dopiero potem postara się trafić do klasy. Po podjęciu decyzji ruszył szybko w stronę, z którego dobywał się wspomniany hałas.

Chwilę mi to zajęło, nie jakiś specjalnie długo ale kierowanie się wyłącznie dźwiękami miało swoje wady. Było to o tyle dziwne bo przecież po czymś takim powinno być coś widocznego. Prędko jednak mógł zobaczyć źródło tych powtarzających się dźwięków.
Było to pole w którym prowadzone były zajęcia. Studenci z jednej strony stali recytując jakieś inkantacje, po których co jakiś czas pojawiała się czerwona kulka w ich dłoni, która potem leciała w stronę manekinów ustawionych po drugiej stronie wypalonej i oznaczonej lejami przestrzeni. W tym wszystkim widział dość wysokiego jak na azjatyckie standardy mężczyznę, bruneta z całkiem przystojna twarzą, który instruował w ten czy inny sposób uczniów. Te kule, niezależnie od tego czy trafiały czy nie, zdawały się robić dość spore szkody w otoczeniu. Tak czy owak jednak wszystko zdawało się być pod kontrolą z i nawet nie został zauważony jak tak wyglądał zza płotu. Może uznano, że nie ma po co stawiać tu bambusa.

Uf. Sytuacja z groźnej stała się dość zwyczajna, wybuchy były spowodowane bandą uczniów stosujących jakieś dziwne czary na kukłach. Raczej nie jego klimaty, ale dalej lepsze niż historia seireczegoś. Posiedział chwilę za płotem, zapamiętując dokładnie formułę wypowiadaną przez uczniów, następnie zapamiętał dokładnie ich ruchy. Powtórzył kilka razy sekwencje na sucho. Gdy był już w miarę pewny, że wykonuje gest, jak i formułkę bezbłędnie, przeniósł się na tyły placu, po czym znalazł wzrokiem jakieś wolne miejsce, przeskoczył przez płot i starając się nie zwracać na siebie uwagi, ustawił się koło reszty. Gdy stanął w wypatrzonym przez siebie miejscu, ustawił się w wyuczonej przed chwilą pozycji, wykonał poznany gest, jednocześnie recytując inkantacje, której używała reszta. Zdawał sobie sprawę, że to musi być związane z tą dziwną energią, więc skupił się jednocześnie na zebraniu jej w podobny sposób, jak to robił na początkowym teście (tym który nie wyszedł mu najlepiej). Z wizualizował sobie efekt lecącej kuli powodującej wybuch, po czym kończąc recytacje, wepchną w nią energię i posłał w kierunku manekina.

Oczywiście w razie nieuniknionej porażki Seiru będzie starał się powtórzyć to aż do skutku bądź końca zajęć.

Wierszyk nie należał do przesadnie długich, ale chwilę musiał postać i popowtarzać pod nosem by mniej więcej to opanować.Z tego co słyszał było to zaklęcie numer 31, Shukkahou, i coś było o panach będących człowiekiem i takie tam. Sam gest to było wyciągnięcie ramion do przodu, przy czym dłonie chyba miały się stykać. Na tym jednak kończyły się jego sukcesy, bo nie potrafił skupić w ogóle energii. Czuł, że coś przepływało, ale bardzo szybko się rozmywało, szło gdzie tam nie trzeba, a raz miał wrażenie że jego mięsień przeszył skurcz.
Poczuł w pewnym momencie, że coś go stuknęło w ramię. Gdy się obrócił zobaczył swoją kurator, która nie wiadomo jak i kiedy znalazła się tuż za nim. W jaki sposób udało jej się stuknąć go w ramię to zupełnie inna kwestia, ale stała z lekkim zażenowaniem na twarzy.
-Masz inne zajęcia. Trzymaj się następnym razem osób z grupy. Zaprowadzę Cię na następne.-Mówiła dość cicho, i wskazała jedynie na drogę prowadzącą do jednego z większych budynków nieopodal.

Eh. Próby spełzły na niczym, chociaż wydawało mu się, że coś tam osiągnął, aczkolwiek na pewno nie był to jego cel. Po kilku powtórzeniach i dziwnych spostrzeżeniach poczuł nagły dotyk. Przez przyzwyczajenie odwrócił się z zamiarem zadania ciosu, ale szybko spostrzegł swoją kurator.
Zatrzymał się w pół ruchu i wysłuchał jej upomnienia. W jego głowie zakołatało przypomnienie o potencjale wydalenia, więc skrzywił się widocznie, po czym ruszył w stronę budynku, który mu wskazała.
-Po co mi lekcje historii skoro mamy zajmować się podobno walką?-Zapytał zirytowany, oczekując na prostą pouczającą odpowiedź o wartości wiedzy.

Niezauważeni zaczęli włóczyć nogami w kierunku tamtego budynku. Nie było tam żadnych pół treningowych więc było bardzo możliwe, że będzie miał tam tą nieznośną "teorię".
-Bo nie jesteś jedynie bezmózgim żołnierzem. Rola shinigami to nie tylko walka.-Nie zrobiła mu wykładu, tyle dobrego. Inni mogą nie być tak łaskawi, bo znaleźli się w jeszcze pustej sali z pojedynczymi ławkami i krzesłami. Shinigami wyciągnęła coś z kieszeni, położyła na stole, i zaczęła kreślić na niej. Potem wyciągnęła jakaś tabele i podobne symbole pojawiły się tam. Dość proste, ale raczej odrębne.
-Nie umiesz czytać, więc kieruj się tymi cyframi... To znaczy, znaczkami. I nie chodź sobie na co chcesz a olewaj czego nie chcesz bo będziesz miał kłopoty.-Brzmiała przez moment jakby nawet jej troszeczkę zależało. Oparła się jednak po tym o ścianę i patrzyła gdzieś w ścianę, jakby na coś czekając. Albo może miała teraz przerwę.

Na całe szczęście nie zamęczała go zbyt długo. Ruszyli w stronę jakiegoś budynku, który po dogłębnej inspekcji okazał się prawdopodobnie salą lekcyjną.
Seiru był przekonany, że spóźnił się na zajęcia, ale z jakiegoś powodu byli jedynymi osobami w sali.
Gdy usiadł w jednej z ławek, kurator narysowała mu coś na skrawku materiału, po czym wyciągnęła jakąś tabelę, mówiąc o cyfrach czy znaczkach. Brzmiało to średnio zrozumiale, ale sam musiał przyznać, że rozumienie znaczków wydawało się jakkolwiek przydatne, dlatego rzucił jeszcze raz na to okiem.
-Co one oznaczają i jak mam ich używać?-Zapytał lekko poirytowany realizacją przydatności tej aktywności.
-I czemu tu nikogo nie ma?-Dodał już przyjemniej.

Irytacja Seiru zdawała się nie działać na shinigami. Chyba nawet zasłużył sobie na coś, co można nazwać jakąś formą wyrozumiałości. Shinigami od razu bowiem przeszła do rzeczy.
-Zaznaczyłam miejsca z zajęciami znakami byś się nie pogubił.-Podniosła się i wskazała palcem swojej jedynej ręki jeden narysowany przez niej znak na tabeli, a potem na ten sam znak, również nakreślony przez nią, na mapce-Po prostu po jednych zajęciach idź do następnych jeśli się zgubisz. Po pół roku czy roku powinieneś umieć rozczytywać podstawowe znaki.-Stała jeszcze chwilę, po czym wskazała na okno. Przestrzeń za nią dalej była opustoszała.
-Dalej są poprzednie zajęcia. Tak się składa, że po prostu tu nikogo nie ma w tych godzinach. Jak się jednak poprzednie skończą to studenci tu przyjdą na następne. Dzięki temu mogą się zapoznać z rozkładem akademii.-Pod koniec brzmiała jednak jakby recytowała jakąś starą, wyświechtaną formułkę. Przez chwilę.