Plac treningowy

-Jak przypomnieć sobie coś, czego nie pamiętasz!?- Wypalił od razu, po czym jakby szybko się zreflektował.
-Znaczy Dzień dobry. Tak już wszystko w porządku dostałem leki i jest mi lepiej.- Odpowiedział wyraźnie spokojniej. Czekając na odpowiedź Dyrektora, zaczął robić im obojgu herbatę.
-Żeby być bardziej konkretny. Zanim dostałem tych dziwnych bólów głowy, wydawało mi się, jakby coś za mną chodziło. Jakieś wspomnienie albo tym podobne. Po zażyciu lekarstw to minęło, ale dalej chciałbym wiedzieć, co to może być.- Mówił, nastawiając wodę i wsypując herbatę do czajnika.

Na samym początku o dziwo nie wydawał się być bardzo zdziwiony. Potem jednak wkroczył.
-Spokojnie chłopcze, usiądź i poczekaj.-Jego głos brzmiał spokojnie i wybrzmiewało z niego zrozumienie. Miła odmiana po tym roku edukacji. W zależności od tego co zrobił albo dyrektor postawił na niskim stoliku dwie czarki i czajniczek, albo zrobił to Seiru. Po swojemu. Dyrektor by się poddał szybko w takim przypadku. Jednak w obu przypadkach to on rozlał napar.
-Czyli mówisz, że nawiedziły Cię wspomnienia.-Wyglądał na całkiem spokojnego, a nawet trochę rozczulonego-Takie rzeczy się zdarzają. Część dusz zapamiętuje pewne fragmenty z poprzednich wcieleń. Nie jest to nic groźnego, a czasami może być całkiem pouczające. Ja sam pamiętam, że kiedyś w tym drugim świecie siedziałem na złotym tronie, otoczony wianuszkiem pięknych... Ah, nieistotne!-Machnąl ręką rozanielony, definitywnie zadowolony z obrazu jaki pojawił się w jego głowie.
-Na Twoim miejscu bym się tym absolutnie nie przejmował. Mógł to być równie dobrze gorączkowy sen. Polecam Ci odpocząć, zwłaszcza, że jutro zaczynają się zajęcia. Zaczynasz drugi rok szkolenia więc na pewno wiesz z jakim wysiłkiem to się wiąże.

Seiru postawił czarki oraz czajniczek na stoliku, po czym wysłuchał krótkiej wypowiedzi dyrektora.
- Nie ważne czy są groźne, chce je pamiętać, skoro mogę- Burknął, popijając łyka gorącej herbaty, lekko parząc sobie usta
- I nie mam czasu na odpoczynek, jeśli chce dogonić resztę- Bardziej wychahał niż powiedział przez gorący płyn.
- Więc jak mam sobie przypomnieć?- Powiedział dość słabo próbując przekonać dyrektora do jakiejkolwiek wskazówki

Usiadł. Wysłuchał, i chwilę się chyba zastanawiał.
- Mój drogi, nie można nie doceniać zbawiennego wpływu odpoczynku na efekty szkolenia! Więcej się nauczysz będąc wypoczętym, niż będąc ciągle w stanie skrajnego zmęczenia - Odpowiedział mu, niespiesznie sięgając po herbatę
- W trakcie nauki w akademii są kursy które pomagają w sięgnięciu w głąb siebie i nawiązaniu kontaktu z duchem zanpakto. Nie jest rzadkością, że przy tej okazji pojawiają się przebłyski z przeszłości. Myślę, że to może być tym czego szukasz

Wysłuchał ewidentnie szczęśliwy, że dostaje odpowiedź. Zmartwił go tylko czas potrzebny na to, ale postanowił się cieszyć herbatą z dyrektorem, w końcu wydawał się naprawdę w porządku osobą. Powymieniał z nim kilka zdań oraz całkiem przypadkiem poopowiadał o kilku koleżankach z roku, chcąc uszczęśliwić starego zboczeńca, następnie pożegnał się, dziękując za informację i udał się na godzinną przebieżkę w pobliskim parku chcąc zaznać odrobiny świeżego powietrza.

Dyrektor wydawał się być zadowolony z tego w jaki sposób Seiru się wypowiadał, i nawet dopytywał się o pewne szczegóły (zwłaszcza związane z jego koleżankami). Ostatecznie pożegnali się formalnie acz w dobrej atmosferze.
Przebieżka przebiegała spokojnie. Widział sporo różnych dusz spędzających spokojnie dzień na rozmowach, jedzeniu, bądź nieco bardziej ciekawych aktywności. Gdzieś w kącie był jakiś śpiewak który popisywał się przed duszami, których stroje wskazywały chyba na trochę wyższą klasę społeczną niż ta z której Seiru się wywodził. Była grupka uczniaków którzy siedzieli na trawie i zażywali kąpieli słonecznej prowadząc rozmowę, jak i coś zdecydowanie ciekawego, co mogło zainteresować Seiru i nie tylko.
Dwie brunetki w typowym stroju rekrutek akademii shino stały naprzeciwko siebie i wymieniały uderzenia bokenami. Było to nieco na uboczu ścieżki, jednak zwróciło to uwagę paru dusz które obserwowały to z pewnej odległości. Dziewczyny w wieku mniej-więcej 16 lat miały włosy spięte w pojedyncze kucyki, jedna z lewej strony druga z prawej były poza tym identyczne. Tłukły się z dość imponującą werwą i skupieniem, która zdecydowanie przewyższała ich technikę.

Kiedy zobaczył tę scenę powoli, zaczęła uderzać go świadomość rozpoczęcia kolejnego roku w akademii, jednocześnie z pewną nostalgią patrząc jak pomimo tego, iż żadne zajęcia się jeszcze nie zaczęły te dwie, już próbowały się sprawdzić.
Niestety biegnąc dalej i przyglądając się temu coraz uważniej, mógł zauważyć liczne braki w jakiejkolwiek formie ( w końcu nawet on przynajmniej znał podstawy machania mieczem przed zaczęciem akademii) . Bił się przez chwilę z myślami czy się wtrącać, lecz w końcu litość przeważyła nad rozsądkiem.
Zeskoczył ze ścieżki, jednym susem znajdując się zaraz przy pierwszej dziewczynie i szybkim kopnięciem w stopę oraz odpowiednio wspartą dłonią o jej ramię spróbował ją przewrócić następnie, uderzając dłonią w miecz tej drugiej w taki sposób, żeby kiedy będzie brała zamach, sama uderzyła się w głowę {8+ szybkość}
- Przynajmniej udawajcie, że chcecie zrobić sobie krzywdę, inaczej ten trening nie ma sensu- Powiedział widocznie zdenerwowany

Wyszło mu to częściowo. O ile przewrócenie pierwszej dziewczyny było proste i z gracją lekkoatletki wywinęła orła na ziemię, tak odbicie miecza nie było takie proste. Znaczy było, ale nie w sposób jaki chciał. Musiał jakoś źle ułożyć rękę, bo o ile miecz zatrzymał się na jego dłoni jak kłoda, tak nawet go przez moment to zabolało. Albo ona miała szczęście, albo on pecha (-1PŻ).
Dziewczę wydawała się na moment zaskoczona, że ktoś wkroczył. Podobnie zresztą było w przypadku widowni, której reakcja wahała się między zaskoczeniem a zainteresowaniem i typowym gapiowym podekscytowaniem. Zwłaszcza, że na skórze Seiru przez moment było widać delikatną aurę reiatsu.
-B-bucu!-Usłyszał po chwili ze strony dziewczyny przed nią, która chociaż nie wiedziała przez moment co zrobić, to ostatecznie cofnęła bokken i trzepnęła go znowu. Tym razem jednak Seiru był przygotowany. Odgiął się trochę do tyłu, i bardzo luźno wspierając się wiedzą ze swojego szkolenia tak odbił miecz, że ten powędrował prosto w jej czoło. Rozległo się "bonk", "ow", i "ciamk".
To ostatnie z jego łydki. Drugie dziewczę chyba wbiło w niego swoje zęby, łapiąc go oburąc za obie nogi, szarpiąc je i próbując zrobić mu szeroko pojętą krzywdę. O dziwo coś czuł, jednak nie bolało go to w żadnym stopniu.

Seiru złapał gryzaka za szmaty, po czym użył jej niczym tarczy, żeby zasłonić się przed zapewne nadciągającym ciosem od drugiej "wojowniczki" a następnie miotnął jedną na drugą, starając się posłać tym obie na glebę.
-Widzę więcej dedykacji- Krzyknął zadowolony z bardziej krwawo żądnej postawy dziewczyn.

Czuł jak zęby dziewczyny ślizgały się po jego skórze gdy ciągnął ja za górę uniformu studenckiego. Gdyby nie wyskok do przodu drugiego dziewczęcia może miałaby szansę na trafienie Seiru, a nie swojej bliźniaczki przez plecy. Nie była zbyt ciężka, nawet biorąc pod uwagę miotanie się jej w jego rękach. Nieco więcej wysiłku sprawiło mu wprawienie jej w ruch ukośny, ale jej na oko czterdzieści kilogramów masy było niczym wobec jego mięśni. Musiało to zaskoczyć obie. Na tyle mocno, że jeszcze chwilę leżały na ziemi zdezorientowane.
-...c-co jest?!
-Wstawaj ze mnie idiotko!
-Sama jesteś wstawaj!-Imponujacym było to, jak szybko ich uwaga przeniosła się z Seiru na siebie same. Na razie w ruch poszły otwarte dłonie.

Jego pierwsza fala zadowolenia z poprawnie wykonanego manewru szybko zmieniła się w konsternacje, a potem full on zdziwienie, gdy dziewczyny zaczęły wymieniać między sobą plaskacze.
- Halo!! Nie rozpraszać się!!! Przeciwnik jest tutaj- Krzyknął próbując dostać się do nich werbalnie jednocześnie sprzedając soczystego kopniaka jednej z nich

Na moment przestały. Kciuk jednej rozciągał policzek drugiej na zewnątrz, a dłoń drugiej niebezpiecznie ciągnął górną część stroju, grożąc w każdym momencie częściowym negliżem. Nie wspominając już o kolanie, który przed paroma chwilami był między żebrami.
Dziewczyny patrzyły się na Ciebie, zastanawiając się chyba wspólnie co poczynić.
-Kym thy ghesdeź?-Zapytała ta z kciukiem w ustach. Ten przynajmniej opuścił jej usta.

-Seiru. Wasz Senpai z akademii- Odpowiedział.
W jego głowie z jakiegoś powodu dalej te dziwne zwroty brzmiały lekko głupawo, jakby nie mógł powiedzieć po prostu rocznik wyżej, ale jak się wejdzie między wrony.
-Widziałem wasz "sparing" i stwierdziłem, że przyda wam się odrobina pomocy, żeby wyciągnąć cokolwiek z tego młócenia- Mówiąc to, wskazał na miecze, żeby na pewno załapały aluzje
-A teraz wstawać i łapać miecze! Mam wolny dzień więc rozruszam się na was.- Ni to krzyknął, ni oznajmił, podnosząc obie do pozycji wyprostowanej i czekając z nadzieją czy przybiorą pozycje

Zaczynało się robić ciekawiej, przynajmniej wokół. Bliźniaczki popatrzyły na siebie, i ośliniony kciuk został wytarty o otaczającą trawę. Zastanowiły się jakby nad czymś bezgłośnie, po czym faktycznie złapały za swoje bokkeny...
...dość powiedzieć, że bardziej się zmęczył niż oberwał. Seiru w sumie miał wolną rękę w jaki sposób miał wyglądać ten trening. To on dyktował tutaj warunki. Dziwne uczucie, acz bliźniaczki zadziwiajaco były w tym zajadłe.

Seiru widząc, jak niewykonalnym jest dla bliźniaczek zranienie go, postanowił upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Walczył bez broni, próbując podszlifować swoje umiejętności, jednocześnie celując w wytrącenie bliźniaczek z równowagi tak, aby same zauważyły, jak powinny korygować swoją postawę, żeby przeciwnik nie mógł wykorzystywać ich ciosów przeciwko im samym.
Trening trwał dopóty, dopóki jedna ze stron całkowicie nie opadła z sił. Jednocześnie, jeśli sytuacja tego wymagała, boostował sobie odpowiednie statystyki. Nie wstrzymywał też bardzo swoich ciosów. Chciał, żeby dziewczyny wyszły bez trwałego uszczerbku, ale na pewno nie bez siniaków.
Po zakończonym treningu zwrócił się do bliźniaczek.
-Widzicie! Tempe machanie mieczem podczas sytuacji faktycznego zagrożenia jest dużo efektywniejsze niż zwykłe machanie mieczem- Zaśmiał się lekko, wierząc w prawdziwość swoich słów.
-A teraz chciałbym usłyszeć waszą opinię- dodał

Nikt im nie przerwał, acz widownia w trakcie ich "boju" zaczynała się przerzedzać. W końcu może zostały z dwie osoby, które patrzyły na opierające się wzajemnie o siebie plecami siostry patrzące na Seiru z wyrazem... trudno powiedzieć nawet jakim. Chłopak nie należał do wyjątkowo empatycznych osób. Widział jednak, że były złe.
-Na ciul się wtryniasz, dryblasie!-Jedna z nich zawołała do niego, trochę się opierając o swój bokken i łypiąc na niego spod podbitego oka.
-No właśnie, na ciul! Ale no... siostra, silny jest.-Powiedziała druga. Wymieniły się spojrzeniami. Jakby jednej coś zaiskrzyło w oczach.
-Kto to Senpai?-Zapytała właśnie ta druga. Ta pierwsza jednak dalej patrzyła jakby miała ochotę mu nakopać, ale członki odmawiały współpracy. Osiągnął swój cel i były odpowiednio posiniaczone.

Patrzył na nie zadowolony i lekko rozbawiony ich zawodzeniami.
- Senpai to dziwne słowo, którym nazywają tutaj starszych rocznikiem- Odpowiedział, następnie przypatrując się im przez chwilę, dodał
-Marnowałyś cię dobrą okazję na trening więc wam pomogłem. Nie chciałybyście chyba wyrzucić godziny w błoto, bezsensownie waląc kijami-

Już obie patrzyły się na niego. Zebrały w sobie siłę by się zebrać na równe nogi, acz wzajemnie sobie pomagały w tym procesie.
-...ale co Cię to...
-Czekaj, czekaj-Zaczęła druga-No dobra, silny jesteś. Każdy senpai jest taki silny?
Trochę się przerzedziło. Miał też chyba szczęście bo nikt jakoś negatywnie się na nich nie patrzył. Koniec bitki to koniec widowiska.

Trochę zbiło go z tropu pierwsze pytanie, bo w sumie to gówno go to obchodziło. Chciał mieć po prostu możliwość potrenowania na kimś formy bez martwienia się o pękniętą czaszkę. Na szczęście druga siostra zmieniła szybko temat.
-Zależy który rok, chyba ci z trzeciego i czwartego powinni być... może nawet silniejsi.?- Odparł, drapiąc się po głowie, jakby sam się zastanawiał czy na pewno się silniejsi. W końcu z tego, co pamiętał, pod koniec ostatniego roku był już w czołówce a przez "wakacje" trochę jeszcze dotrenował.
-Ogólnie jesteście dobrym egzemplarzem do ćwiczenia walki wręcz.-Stwierdził-Jeśli będziecie jeszcze chciały poćwiczyć, to zwykle można mnie znaleźć na jednym z placów- Powiedział, podając miejsce gdzie zazwyczaj ćwiczył-Dzisiaj już nie będzie z was pożytku, więc będę się zbierał- Rzucił, odchodząc w stronę akademii w celu dokończenia przebieżki, a następnie sfinalizowania swojej rutyny treningowej i powrotu do łóżka.

Obydwie zrobiły zsynchronizowanego karpika, a chyba nawet jedna z nich wydała krótkie "uu", chociaż może zrobiły to obie. Trudno stwierdzić. Jednak gdy się zaczął oddalac to jedna wystawiła w jego stronę jęzor, ale był juz trochę daleko by coś zrobić.
Rutyna ćwiczeniowa odbyła się całkiem nieźle. Ogólnie czuł się dobrze, wręcz jakby spełnił jakiś swój obowiązek (+1 szybkości, +1 zrecznosci).
Koledzy byli już w pokoju jak wrócił. Nawet zapytali, jak się czuje i czy wszystko już w porządku. Seiru musiał jednak odpocząć przed następnym dniem, który nie miał być aż tak luźny.
Jak wychodził to odwiedził ją ktoś, kogo prawdę powiedziawszy nie widział od dłuższego czasu. Jednoręka kurator podeszła do niego jakby zupełnie znikąd gdy był w drodze na zajęcia z Hakudy.
-Zbliża się czas zdania mojego raportu rocznego wobec Twojej osoby. Jak myślisz, jak się sprawiłeś?

Już myślał, że ma spokój na dzisiaj, ale wtedy pojawiła się Jednoręka. Szczerze zupełnie zapomniał o tym, iż Kurator nie jest z nim na stałe. Lekko go to zmartwiło, przywykł już do tego, że w razie czego zawsze miał kogoś, kto mógł mu coś wyjaśnić albo pomóc, jeśli akurat tego potrzebował.
-Mam nadzieję, że na tyle dobrze, żeby mnie nie wyrzucili- Odpowiedział na jej pytanie-Jest jakaś nagroda, jeśli dobrze wypadnę?- Dopytał jeszcze.

Zauważył, że nawet się lekko uśmiechnęła.
-Tym się raczej nie musisz martwić. Jedynie uważaj z formą ćwiczenia z młodszymi rekrutami, bo ktoś może się tego bardziej uczepić.-Zrobila chwilę przerwy, by zacząć iść w kierunku w którym i tak szedł-Nagrodą jest traktowanie Cię jak każdą inną osobę, w teorii. Do tej pory każdy miał na uwadze Twoją problematyczną naturę. To pierwszy formalny krok, by było lepiej.

-A jak z kuratelą?-Zapytał.
Po otrzymaniu odpowiedzi udał się na zajęcia, chcąc odbębnić wszystko co miał dzisiejszego dnia, a potem udać się na małe zakupy do miasta.

- Tak jak każdy inny. Zresztą, mam też inne obowiazki.
Zajęcia były dość wymagające. Zaczęli się uczyć bardziej zaawansowanych rzeczy, które jednak dalej były trochę poniżej tego, czego się nauczył chociażby obskakujac becki od papugi. Skończyli gdy niebo zaczęło się robić już trochę bardziej żółte niż niebieskie, ale z tego co widzia większość sklepów viągle była otwarte. Pytanie co chciał kupić.

Seiru w końcu zaczął się cieszyć niektórymi zajęciami, dobrze to wróżyło na kolejne lata w tym miejscu. Kiedy udało mu się skończyć zajęcia, wziął swój niewielki pieniężny dobytek i ruszył do miasta. Przechadzał się pomiędzy sklepami z zamiarem zakupy dużego plecaka podróżniczego, tony jak najtańszego i jak najcięższego w porównaniu do rozmiaru barachła oraz jeśli znajdzie to wyraźnie cięższe ciężarki treningowe od tych, które posiadał. Do tego jeszcze płaszcz przeciwdeszczowy
Po powrocie zamierza urozmaicić swoje zwyczaje ćwiczeniowe o dodatkowe obciążenia oraz zbadać gdzie i jak można spotkać "Puchatka". (jest to ofc plan na następne kilka dni)

Serio kupił drogą torbę, która dodatkowo została natłuszczoną by chronić zawartość przed zniszczeniem. Płaszcz dostał za 15, głównie przez to że musiał być on zrobiony na zamowienie. Nie był on może piękny, ale ponoć był dość funkcjonalny. Najważniejsze, że pasował. Jeśli chodzi natomiast o barachło, to ktoś mu w końcu zasugerował że jak mu zależy na masie to chyba najlepiej będzie mu nosić kamienie. Przy ciężarkach zostało mu zaproponowane kupienie całkiem imponującego zestawu za 40 ryo. Delikatne dla skóry i ubrań i nie rysujące podłogi, na ręce, nogi, i bardziej standardowe. Te najcięższe były nawet ciężkie dla niego, za to przy najlżejszych w sumie nie czuł różnicy.
Zajęcia mu przebiegały w miarę znośnie. Co do tamtej osoby, to najwidoczniej się całkiem nieźle wyrobił. Dalej był puchaty, ale był w lepszej kondycji niż wcześniej, tyle udało mu się dowiedzieć. Natomiast co do zajęć to dalej pełnił funkcję pomocniczą na zajęciach, na których on akurat nie uczestniczył. Ktoś musiał pilnować by się nie napotkali. Parę razy jednak ich spojrzenia się skrzyżowały. Trudno było wyczuć Seiru co mu wtedy chodziło po głowie, acz po chwili taksowania się wzrokiem wracał do obowiązków.
Zresztą, i tak ciężko by mu było się z nim zmierzyć, bo dostał kolejne bęcki od papugi. Tym razem jednak przed samym treningiem Seiru zauważył, że też musiał od kogoś oberwać. Miał zabandażowaną lewą rękę oraz wydawał się być trochę mniej sprawny niż tydzień wcześniej, jednak dalej przewyższał Seiru. Najwidoczniej również nie próżnował z treningiem.

Dalej poświęcał czas na treningi, zwiększając ich intensywność i ucząc się powoli przebiegu dnia Grubasa.
Wyczekał dzień przed złożeniem raportu przez Kurator i po zakończonych zajęciach zamierzał przeciąć drogę Puchatka, kiedy ten będzie samotnie wracał do miejsca, w którym zwykle przesiadywał wieczorami. (używam małej fab, żeby wracał sam).
Stanął przed nim ze swoim przerośniętym Bokkenem, zagradzając mu drogę.
-Widzę, że nie tylko ja nie próżnowałem- Powiedział, opierając bokken o ramię. - Co powiesz na małe sprawdzenie naszych rocznych postępów- Zbliżył się o krok, emitując dość wrogą aurą, jak i wyraźnie górując nad shinigami stojącym przed nim.

Poświęcił na to trochę czasu, ale trochę szczęściem a trochę planowaniem ich drogi się skrzyżowały. Zachodziło już słońce i znajdowali się na drodze między akademią a barakami oddziału do którego należał. Popatrzył się na niego najpierw trochę zaskoczony, a potem zirytowany.
-... co to ma znaczyć?-Rozejrzał się na boki w ciszy, która chyba miała mu do czegoś posłużyć. Jednak po kroku Seiru przyjął bardziej przygotowaną pozę-Dalej niczego się nie nauczyłeś, obdartusie? Tak bardzo chcesz wylecieć?

Zaśmiał się poprawiając miecz na ramieniu.
- Wylecieć to możesz z sandałów co najwyżej- Zaśmiał się lekko od własnego żartu. - To jak będzie? Chyba że boisz się o swoją reputację. "Shinigami 2 krotnie pobity przez ucznia"- Próbował wywrzeć na niego presje żeby zaatakował pierwszy.

Fuknął zniesmaczony i zdenerwowany.
-Jesteś tak głupi na jakiego wyglądasz. Jak nie bardziej.-Nie trzymał jednak ręki blisko swojego miecza-Takie... zwierzę mogło nie zauważyć... A co ja będę tłumaczył. Spróbuj tylko wywinąć podobny numer a... W sumie nie chce mi się Ciebie targać na medyczny.-Machnął ręką
-Zmykaj do akademika, póki jeszcze możesz tam mieszkać.