Idziemy expić!

Twierdza:

Vespauxowi udało się w miarę uspokoić Berserkera. Temu na wieść o ruszeniu na tyły wroga, prosto w pole by bić się z wrogiem aż zaświeciły się oczy. Dwa razy mu nie trzeba było mówić. Zaraz ruszył za Szerszeniem i oboje zniknęli w tajemnym przejściu prowadzącym na zewnątrz.

Tymczasem Seiru dalej naciskał na swoich podkomendnych, by znaleźli kolejne łatwopalne rzeczy chcąc zrobić ten sam numer co przed chwilą. Ostatecznie jego zastępca wpadł na pomysł.
- ŁADOWAĆ WÓDE! - Zakrzyknął na żołnierzy. Wtedy nastała martwa cisza, a wojacy spojrzeli po sobie jakby niepewni sytuacji. - JUUUUUUUUUUUUUUŻ! - Wydarł się mężczyzna, co przekonało ich, że to nie przelewki i ruszyli po alkohol wszelkich stężeń zanosząc kolejne beczki.
- Sir, wylewać je od razu czy czekać na rozkaz? - Zapytał zastępca, gdy przy murze pojawiały się kolejne beczki z napojami wyskokowymi i ich mieszanką wybuchową. Ten punkt zrealizowali całkiem nieźle. Gorzej poszło z drugim. Gdy rozkazał strzelać w okolice bramy, by zdejmować wrogie machiny to doszedł do niego niekorzystny feedback.
- Sir, nie da rady, nie dostrzelimy tak daleko! - No niestety, i ich maszyneria miała swoje ograniczenia, widać przekroczyli zasięg. Tymczasem pierwsza machina już została ukryta za jednym z budynków, druga przeszła przez bramę i kierowała się do strefy mieszkalnej, a trzecia właśnie była przewożona przez wjazd do twierdzy.

Przedpola

Rosły wojownik nie mógł dorównać prędkością Yuzuru czy Adjuchasowi. Nawet w takich warunkach ograniczających dynamikę jednostek. Ciasność tunelu ułatwiały Pustemu nadążanie za Vaizardem, dzięki czemu ten nie uciekł mu jakoś bardzo. Jako, że jednak Tanace się bardzo spieszyło i nie zamierzał czekać choćby sekundy to gdy Szerszeń wysunął się z góry to szermierz już podbiegał do obozu na zasięg swojego zaklęcia. Trzydzieści metrów to nie jest tak wiele, a że chciał zdmuchnąć obóz to musiał zbliżyć się przynajmniej dziesięć metrów bliżej. Nie zaplanował żadnych pomysłów na to jakby skryć się przed wzrokiem wartowników, więc Ci dość szybko go wykryli, a za razem sunącego za nim Vespauxa. Podniesiono alarm. Było to o tyle niekorzystne, że po rozmowie Adjuchas wrócił do tunelu po Berserkera co zdradziło wrogowi wejście do tajnego przejścia. Wartownicy mieli, jednak poważniejszy problem. Yuzuru wystrzelił ze swojego kidou rzeczywiście czyniąc olbrzymie szkody. Drewniana palisada nie stanowiła oporu dla Okasena, a namioty były wręcz świetną podpałką. Stożek obozu został zupełnie zniszczony siłą zaklęcia, a w reszcie wybuchł pożar. Straty wśród wrogich jednostek były mniejsze, niż się można było spodziewać. To za sprawą alarmu, który podniósł oponentów na nogi dzięki czemu łatwiej uciekli z podpalonego obozu. W rezultacie przed Tanaką w moment znalazło się trzydziestu żołnierzy, w tym jeden ten wielki dryblas, z którym już raz się starł, tyle że z ranami obandażowanymi to tu, to tam.
- CHUJ KURWA! - Dosłyszał zza pleców krzyk. To Berserker wybiegł z tunelu i biegł z oburęcznym mieczem prosto na wrogie oddziały. Vespaux ruszył bardziej w bok flankując obóz i przywalił z Cero w jeden z tuneli. Pozytyw był taki, że nawet nieźle poszło, zawalił się dość konkretnie. Co prawda niezupełnie, ale będzie trzeba sporo roboty, żeby go odgruzować. Z drugiej strony Adjuchas zdał sobie sprawę, że jedzie już na rezerwie. Po wystrzale dosłownie go zamroczyło. Co prawda po chwili odzyskał kąt widzenia, ale nie był w stanie uspokoić oddechu, a ciało miał ciężkie jak z ołowiu. Jego energia znajdowała się na wyczerpaniu. Tanaka czasu na swoje kolejne zaklęcie nie miał, bo właśnie szarżowały na niego i doganiającego go Berserkera pierwsze linie wroga.

Owad zaśmiał się z goryczą, widząc jak niewielkie szkody wyrządził jego pocisk. Nie dość że zbyt wcześnie zużył energie, ujawnił wrogowi przejście do tajnego tunelu dla sojuszu z żołnierzem, który cud jeśli przetrwa dłużej niż on. Vespaux wzmacnia się [+11 Siła +14 Wytrzymałość] , po czym dołącza do Yuzuru i Berserkera, chcąc wyrżnąć jak najwięcej przeciwników zanim padnie. Nawet nie uaktywnia Haz de luz Solar, które prawdopodobnie pozbawiło by go resztek energii zanim zbliżyłby się do pola bitwy. Co najwyżej sięga po oręż jednego z poległych przeciwników, jeśli znajdzie jakiś w pobliżu.

Shiet! Cholerne twory tutejszej techniki nie były w stanie strzelić nawet tak daleko. Seiru zaklął pod nosem.- Czekać na rozkaz nie marnować gorzały!-Wydarł się do wszystkich -A CZEKAJĄC NA WROGA WZNIEŚMY TOAST ZA WSZYSTKICH STOJĄCYCH DZISIAJ NA TYM MURZE DZIĘKI KTÓRYM ODEPRZEMY WROGA I OBRONIMY NASZ DOM!!!- Darł się z całych sił podnosząc pobliski kubek i napełniając go dając rozkaz reszcie żeby uczynili to samo. Kiedy wszyscy wykrzyczeli wypił chausta po czym podbiegł szybko do pobliskiej balisty. Chwycił pocisk i napełniając swoje mięśnie rei {+30 siły} Miotnął pociskiem w stronę bramy próbując ustalić poprawną trajektorię powtarzając to tyle razy aż miał pewność że będzie trafiał. Następnie zamierza rzucać w kierunku bramy ilekroć pokaże się tam jakaś maszyna oblężnicza.

Paru wrogów udało mu się sprzątnąć, aczkolwiek oczekiwał po tym ataku znacznie więcej. Z powodu słabej skuteczności ataku, w trymiga znalazło się koło niego ponad dwa tuziny wrogów. Wyglądało na to, że trzeba ich będzie się pozbyć w bardziej tradycyjny sposób. Wzmocniony reiatsu (+40 siła, +40 szybkość) ruszył na nacierających przeciwników. Od razu wykonał zamaszyste cięcie posyłając w nich czarne płomienie Kamagami by te wprowadziły zamęt w ich oddziale. Potem korzystając z konsternacji miał zamiar szerokimi poziomymi cięciami rąbać kilku wrogów na raz, aż do momentu wycięcia ich w pień. Uważał, żeby przypadkiem, któryś z sojuszników nie wpakował mu się pod ostrze.
Gdyby przeciwnicy spychali go do defensywy, to należało się wycofać kilka kroków w tył przy pomocy shunpo i szybko przemieścić się w inne mniej "zatłoczone" miejsce i kontynuować rzeź.

10/10

Przedpole

Trójka wojowników wcale nie czuła się przestraszona wobec wroga z przewagą liczebną. Wszyscy trzej bez cienia wątpliwości ruszyli na wroga, co trzeba powiedzieć zbiło go z pantałyku. Przerażeniu dopełniła energia bijąca zwłaszcza od Yuzuru, który wpadł na przeciwników jako pierwszy. Ten od razu na dzień dobry dmuchnął w nich czarnym, mroźnym płomieniem. Słychać było ogłuszający wrzask bólu tych, których sięgnął ogień. Znaleźli się w potrzasku. Z jednej strony buchał czarny ogień, a za ich plecami zwyczajny stworzony z Okasena. Do tego wpadł na nich również berserker z oburakiem w dłoni oraz ledwo zipiący Vespaux od boku. Ich formacja poszła w drzazgi, a potem i odważnych zbrakło. To było dla nich za wiele i rzucili się do bezładnej ucieczki.
- Aaaa kurwa! Wreszcie! - Rzucił radosny wielkolud rozglądając się na prawo i lewo za kolejnymi okazjami do bitki. Z tym, że minusy też były. Tanaka był już naprawdę zmęczony, a Andreu wydawał dźwięki jak nienaoliwione drzwi przy każdym oddechu. Zdać się, jednak mogło, że mieli wolną drogę do pierwszej bramy, przez którą wrogowie właśnie wprowadzali ciąg kolejnych maszyn oblężniczych. Nagle jeb! Obok jednej z nich przeleciał jakiś pocisk z niesamowitym impetem.

Twierdza

Seiru słysząc o wódzie wcale nie myślał - spalić, do jego głowy bardziej przyszedł czasownik "pić". Toteż zarządził rozdysponowanie kielichów i polanie co na tyle chłopa trzeba przyznać trochę zajęło. W międzyczasie wrogowie wprowadzili kolejne maszyny. W końcu, jednak dziabnęli głębszego, a dowódca zorientował się, że ten ma inny smak niż sake z Soul Society, ale odczuł również moc trunku. Ostatecznie, jednak nie było to zmarnowanie czasu. Morale żołnierzy wyraźnie wzrosło, szczególnie że zobaczyli, iż szef swój chłop z prostymi wojakami wali wódę prosto w ryj, za takiego można walczyć. Poza tym toast był prosty, ale uderzający do emocji, czyli taki jak być powinien. Żołnierze zakrzyknęli z energią i zwrócili się w stronę dolnego miasta jakby zawiedzeni, że oponent nadal czeka i nie mają na kim wyżyć tej woli walki. Seiru natomiast miał plan jakby wyżyć swoją energię. Chwycił pocisk katapultowy i ciepnął w nim w stronę bramy solidnie nie trafiając. Tak czy siak wywołał tym spore zaskoczenie, ale i podziw wśród podkomendnych. Okazało się, że wykalibrowanie rzutu wcale nie będzie takie łatwe. Drobna zmiana kierunku rzutu tutaj, u celu oznaczała przesunięcie trafienia o kilka metrów, co wynikało z dalekiego dystansu. Poza tym pociski nie były sobie idealnie równe, a niektóre różniły się nawet całkiem sporo. To wszystko znacznie utrudniało robotę. Rzucał, więc ze zmiennym szczęściem. Raz trafił w mur obok, raz przeleciało tuż obok, raz w skały obok twierdzy, raz w jakiś dom i w końcu udało się uderzyć i trafić idealnie w katapultę, która znajdowała się w bramie czym zagrodziła drogę reszcie. Problem w tym, że była to dopiero piąta. Cztery wcześniej wniesione właśnie zostały ustawione i wystrzeliły pierwsze pociski w stronę dziedzińca. Ogień właśnie się wypalił, więc piechota wroga również ruszyła. Tym razem znacznie spokojniej jakby oczekując kolejnej pułapki.

Patrząc na stan szerszenia była zaskakujące, że jeszcze był w stanie uczestniczyć w tej walce. Dobrą robotę w końcu zrobił również berserk, który równo siekał kolejnych przeciwników. Co prawda to starcie nie było wymagające, gdyż wrogom szybko spadły morale za sprawą ich nieustraszonej szarży ale był to kolejny krok do zwycięstwa w całej bitwie.
- Dobijcie niedobitków, aby wróg przypadkiem nie dowiedział się o tym ukrytym przejściu.- Po wydaniu krótkiego zalecenia, ruszył od razu w stronę murów. Był już naprawdę zmęczony, ale nie mógł sobie teraz pozwolić na odpoczynek. Bitwa wchodziła w decydujący etap, musiał działać.
Po drodze do murów, zgodnie ze swoimi zaleceniami, wyżynał uciekinierów, którzy biegli w tym samym kierunku. Wzmocnił się kolejną dawką reiatsu aby ulżyć swojemu zmęczonemu ciału (+20 wytrzymałość, +20 szybkość). W czasie drogie zauważył maszyny oblężnicze przechodzące za mury, oraz to jak jedna z nich została rozwalona w samej bramie. Nie było czasu się zastanawiać, co tam się wydarzyło. Liczyło się, że póki co nie przedostanie się ich tam więcej. Na obecną chwilę obrał sobie kolejny cel, maszyny które pozostały na zewnątrz. Te również miał zamiar spopielić z pomocą Okasena (+100 PR z pełną inkantacją). Jeśli, którejś udałoby się przetrwać to ponownie skorzysta z czarnych płomieni Kamagami. Po wszystkim należało się dostać na mur. W tym celu chciał skorzystać z tych lin/ drabin, z których korzystali atakujący. Będąc na górze chciał się zorientować jak wyglądała sytuacja na dalszym froncie.

Źle rokuje dla krainy, gdy najsilniejszy z trzech pozostałych obrońców zaczyna już tracić siły. Nie żeby owad szczególnie się tym przejmował. Wolałby polec w szeregach zwycięskiej drużyny, ale jeśli zrobi wszystko w jego mocy i to ciągle nie wystarczy, to już będzie zmartwienie innych. Wzmacnia się i zgodnie z poleceniem Yuzuru, usiłuje powstrzymać niedobitki przed ucieczką. Jeśli mu się uda, próbuje wesprzeć Shinigami, ciskając w jedną z katapult najcięższym orężem jaki może znaleźć
[+10 Siła +15 Szybkość]

Sytuacja nie była idealna ale przynajmniej jakoś się trzymali i zarówno wóda jak i jego wyczyny siłowe pomogły żołnierzom uwierzyć w powodzenie obrony. -Wóda ma czekać aż podejdą do bram!- Zakomendował następnie zwrócił się w stronę pozostałych maszyn obronnych-Walić w to co udało się przetransportować wrogowi- Wskazał na te celujące w ich stronę. -Łucznicy strzelać salwami! Boją się nas więc wykorzystajmy czas jaki nam dają.-Mówiąc to wszystko w między czasie chciał zobaczyć czy któryś pocisk nie doleci w ich stronę. Jeśli tak się stanie zamierza przechwycić go i bezpiecznie przekierować albo w przeciwników albo jeżeli nie będzie to możliwe to gdzieś w miejsce które nie spowoduje uszczerbku na jego obrońcach. {+30 do szybkości} jeśli będzie musiał gdzieś podbiec żeby przechwycić pocisk

Przedpole

Wróg był kompletnie zaskoczony. Z pewnością uznanym zostało, że ten obóz na przedpolu jest zupełnie wystarczającym zabezpieczeniem w razie ataku, w efekcie zawożone do środka machiny oblężnicze nie miały praktycznie obstawy. Tymczasem żołnierze z obozu zabezpieczającego zostali rozbici w pył, zaś po samej budowli zostało niewiele ponad pyłu i unoszącego się w niebo dymu. Ten drugi zdaje się, że zaalarmował, ale jednocześnie zaniepokoił obsługujących katapulty. Ci widząc, że ich zabezpieczenie i cały oddział zostały zrównane z ziemią, a jedyna droga ucieczki, tj. do miasta była właściwie odcięta przez grat na ich drodze zdecydowali się dać w długą. Zresztą do środka. W rezultacie nie musieli atakować opuszczonych machin jeśli nie chcieli. Było to ulgą dla energii Yuzuru, ale dla Vespauxa niewiele. Ten wykorzystał energię do ganiania za niedobitkami... Prawdę mówiąc kiepsko mu to szło. Postanowił dalej się nie oszczędzać tylko opróżniać niemal Pusty bak, w efekcie kręciło mu się w głowie co utrudniało pościg. W tym segmencie, jak na ironię, lepiej radził sobie Berserker, być może dlatego że był świeży, bo zupełnie niewykorzystywany przez całą bitwę. Tak oto ruszyli na zamek. Tanaka wspiął się na mur i dostrzegł, że ognie, które osłaniały mury już się właściwie paliły, a tam znów rozgorzała bitwa. Z tej odległości trudno mu było oszacować kto ponosi większe straty.

Twierdza

Znowu rozgorzała bitwa. Ostrożnie zbliżająca się piechota stanowiła wodę na młyn dla łuczników obrońców. Po ich stronie nie było już wielu dystansowych, a i tak siali zniszczenie wśród napastników. Gorzej, że pod względem łuczników wróg miał przygniatającą przewagę. W rezultacie straty wśród obrońców także były niepokojące. Zagrzmiała również artyleria. Niestety i tu nieprzyjaciel miał dwukrotną przewagę. Na jedną balistę i skorpiona na drugim murze, były cztery wrogie katapulty. Przy tym oponent widząc, że celem artylerii obrońców było zniszczenie tej atakujących, postawił sobie za ten cel. Początek był obiecujący. Dwa trafienia ze strony atakujących. Niestety Potem trafili agresorzy i to podwójnie. Ich siły pozbawione zostały machin poza kotłami z wrzącym olejem na bramie. Pozostałe dwie katapulty oponenta zmieniły sposób działania i ponownie wystrzeliły te dziwne stwory z linami. Po chwili piechota wroga wspinała się po murach. Niedobrze było też na drodze do bramy. Tam poruszały się trzy tarany, jeden za drugim w odstępach po pięć metrów. Niewielka ilość łuczników nie wyrabiała z zestrzeliwaniem wszystkich celów, zwłaszcza że była pod nieustannym ostrzałem swoich visa vi.

Szczęśliwie przeciwnik po raz kolejny rzucił broń i dał w długą. Yuzu dzięki temu mógł zaoszczędzić energię, jednak katapultom nie miał zamiaru odpuścić. Najzwyczajniej w świecie podbiegł do nich i przeciął swym ogromnym mieczem ich ramiona, by te nie były zdatne do użytku. Następnie wdrapał się na mury. Na horyzoncie walka trwałą w najlepsze. Przed drugim murem płonął wciąż ogień, ale ten prawdopodobnie niedługo się wypali. Walka niechybnie kroczyła ku końcowi - albo my, albo oni. Yuzu zlokalizował kolejne wrogie machiny oblężnicze i ruszył w ich kierunku celem anihilacji. Miał zamiar zaatakować je z jakiegoś budynku, by mieć lepszą pozycję do ataku. Będzie mógł bezpośrednio w nie uderzyć z kido, a nie przebijać się przez wrogów. Wtedy wymierzy i wystrzeli z całą mocą z Okasena (+112 PR + inkantacja) w obie maszyny. Następnie spróbuje się zorientować, gdzie skupiska wrogów są największe aby jego czarne płomienie zadały jak największe straty.

Owad nie mógł uwierzyć, że byle człowiek bez mocy jest teraz bardziej użyteczny, niż on gdy używa swojej. Zrezygnowany udaje się za Yuzuru. Gdy ten usiłuje zniszczyć  maszyny oblężnicze, szerszeń zajmuje się pobliskimi łucznikami podlatując do nich. Wydają się być jedynymi których może pokonać bez wzmacniania się energią duchową. A jeśli nawet oni są za silni? Cóż, pogodził się już z tym że nie dożyje końca bitwy.

Sytuacja nie wyglądała za różowo ale przynajmniej trup u przeciwnika również słał się gęsto. Seiru nadzorował obronę i przeszedł na sygnały które miały powodować ataki seriami tak żeby lecznicy byli wystawieni tylko przez kilka sekund na ostrzał wroga będąc w międzyczasie osłaniani przez blanki jak i swoich kamratów z tarczami. Kiedy już przestrzeń pod murami zaroiła się od wrogów ryknął -Lać wódę!- sam przechylając pobliski zbiornik z alkoholem a nastepnie zrzucając w dół pochodnie co również rozkazał reszcie wojsk przy kadziach. Jeśli chodzi o tarany to poczekał aż znajdą się dostatecznie blisko i je również kazał oblać tym razem oliwą dysponując ją w ten sposób aby wystarczyła na jak najdłużej

Przedpola

Dzielnej trójce udało się sforsować pierwszy mur twierdzy, którą bronili. Przy tym Yuzuru wiodący prym zniszczył pozostałe dwie machiny, a następnie ruszył do przodu. Za nim podążali Vespaux oraz jego berserker. Wzięli oni sobie za cel łuczników, którzy szyli niemiłosiernie w stronę obrońców. Mieli szczęście, że wróg zdaje się, że poczuł się zbyt pewnie i nie otoczył ich obstawą w rezultacie wbili się w nich jak nóż w ciepłe masło. Zwłaszcza, że uwagę przeciwnika zwrócił Tanaka, który wystrzelił (któregoż już tego wieczora) Okasena zdejmując pozostałe machiny. Vizard miał, jednak ważniejszy cel. Tu dopisało mu szczęście, bo obserwując otoczenie, by wybrać najlepszy cel do swojego potężnego ataku już miał rzucić się w najgęstsze zebranie przeciwników gdy nagle dostrzegł coś wyjątkowo cennego. Nieco oddalony od reszty oddział, zdecydowanie doborowy, który kogoś otaczał. Dowództwo! To tam ruszył i jeb! Wrogowie oczywiście go już dostrzegli, stworzyli ścianę z tarcz najeżoną igłami włóczni, nie spodziewali się, jednak że zaleje ich fala czarnych płomieni, które choć zimne to równie śmiercionośne. Uderzenie pozbawiło ich energii, a potem życia przy akompaniamencie okrutnych wrzasków cierpienia.

Twierdza

Chlust! Litry alkoholu o przyzwoitej czystości zalały przeciwników na linach, mury oraz to co przed nimi. Potem poleciały pochodnie, które przyzwały ogień niosący okrutne rany oraz śmierć dla wrogiej piechoty. Nadeszły też dobre wydarzenia. To zza nieprzyjacielskich linii wyłonili się sojusznicy. Vespaux oraz berserker uderzyli na łuczników odrywając część z nich od ciągłego ostrzału, a Yuzuru zdmuchnął zaklęciem katapulty, by potem zalać ogniem dowódców przeciwnika. Ci niespodziewanie z drogi ku krwawemu, ale zwycięstwu nagle znaleźli się w pułapce zamknięci między czarnymi płomieniami a alkoholowym pożarem. To wraz z śmiercią przywódców złamało ducha atakujących. Formacje, jednak po drugiej szły w rozsypkę, a gdy Ci najbliżej bramy rzucili się do ucieczki wraz za nimi ruszyła reszta.

Wszyscy

Dalsze wydarzenia potoczyły się szybko. Bramy zostały rozwarte, a król do rzezi pozostałości wysłał resztki swej gwardii, które mając świeże siły wybiły wrogów co do nogi. Zwycięstwo, pełne zwycięstwo! Jednak przyznać trzeba, że jego koszty były ogromne. Z sześciu dowódców przyzwanych do obrony twierdzy żywych pozostało jedynie trzech. Głównodowodzącą zabiła choroba serca, główny lekarz powiesił się w pokoju zamkowym, a dzielny szermierz poległ ugodzony strzałą. Z tysięcy obrońców zaś pozostała jedynie garstka.
- Nie była to bitwa o zwycięstwo czy honor rycerski, lecz o przetrwanie, a Wy nam to przetrwanie zapewniliście. Jestem Wam za to dozgonnie wdzięczny. - W podzięce podarował im po fiolce specjalnego wywaru, który pozwoli im jeszcze skuteczniej nieść sprawiedliwość i wolność ludom świata. Potem zaś zebrani zostali w ciemnej sali w piwnicy, pośrodku dziwacznego kręgu, a ludzie w szatach odesłali ich z powrotem do Hueco Mundo, Świata Żywych, Soul Society czy gdzie tam się przed bitwą znajdowali.
-------------------------------------------------
No i koniec eventu. Zdecydowałem się nagradzać wyłącznie tych co dotrwali do jego końca, a zatem Tanaka, Seiru i Vespaux otrzymują:

Fiolka sprawiedliwości - +5 wolnych punktów do statków
+ jeśli jakiś MG zechcę dodatkowo wynagrodzić za event to ja nie widzę przeciwwskazań

No i może coś jeszcze, ale to się dowiecie lub nie później. Tak czy siak dzięki za wspólne granie