Zachodnia Pustynia

Cuerno znowu wybuchnął nagłą salwą śmiechu tak jakby Shihai opowiedział wyjątkowo dobry dowcip.
- To nie takie proste mój niewielki kolego. Wielu Pustych widziałem i nie wyglądasz mi na typ potężnego wojownika. Podejrzewam, że większość Hollow nawet tych nowo narodzonych będzie przerastać Cię rozmiarem oraz siłą fizyczną, a oni będą mieli cel dokładnie taki jak Ty - pożreć przeciwnika. Natomiast co do stada... Nie licz, że to prosta droga. Większość Hollow wyznaje tylko jedną wartość - siłę. Bez niej, nie licz na zwały pustych dążących Twoim śladem. Pusty nigdy nie będzie słuchał rozkazów słabszego od siebie. Raczej będzie wolał takiego zjeść, niż pozwolić mu sobą dyrygować. Jeśli nie oceniam Twojego poziomu opacznie to obecnie musiałbyś się postarać, aby jakiś wódz przyjął Cię do swojego stada, żeby udowodnić mu, że nie będziesz darmozjadem. - Po masce nie było tego widać, ale Shihai mógłby przysięgnąć, że Cuerno w tej chwili się uśmiechnął. - Tak się natomiast szczęśliwie dla Ciebie składa, że mnie przydałby się rozumny Pusty, a nawet mam zadanie, w którym mógłbyś się wykazać. Wykonasz je, dołączasz do stada, dasz ciała, zostajesz pokarmem, wchodzisz w to? - Minotaur spojrzał na mantykorę z zaciekawieniem tuż po zadaniu tego pytania.

Teraz śmiech Cuerno go trochę zirytował. Najzwyczajniej w świecie go lekceważył. Być może i Shihai nie był takich gabarytów jak on, czy inni puści, nie posiadał takiej siły i wytrzymałości, ale posiadał coś znacznie bardziej wartościowego - mózg. Inteligencja z pewnością zaowocuje, nawet w walce z silniejszym od siebie przeciwnikiem. Być może jego droga na początku będzie znacznie trudniejsza, ale w końcu zacznie nabierać na sile. Hollow mózgu raczej już nie będzie w stanie uzyskać jeśli ten nie wykształcił się przy jego narodzinach. Teraz czuł jeszcze większą determinację żeby udowodnić, że jeszcze będą o nim słyszeć.
Nie wątpił, że minotaur wielu pustych już spotkał na swej drodze. W końcu żeby dojść do takiej pozycji to nie jadł czereśni, tylko inne hollowy. Po za tym rozmówca chyba nie do końca go słuchał. Przed chwilą powiedział przecież, że stworzenie stada to nie taka prosta sprawa...
Szczęśliwie, czy nieszczęśliwie Cuerno miał jakieś dla niego zadania. Albo szukał murzyna do odwalenia roboty, albo faktycznie dalej miał zamiar go testować. Ostatnie pytanie było raczej retoryczne, bo Shihai nie miał innej opcji jak przyjąć propozycję, odmowa skończyłaby się jego szybką śmiercią.
Oczywiście, że w to wchodzę i zamieniam się w słuch.

Cuerno wydawał się być zadowolony z decyzji jaką podjął Shihai. Pusty wyprostował się i założył potężne ramiona na umięśnionych piersiach, by po chwili powiedzieć w czym rzecz.
- Od jakiegoś czasu na moje stado oko ma jakiś Hollow. Nie zbliża się, tylko obserwuje, a gdy próbujemy podejść to czmycha szybciutko, nawet nie próbuję zaatakować. Nie stanowi zagrożenie swoją mocą, bo nie jest ona wielka, ale obawiam się komu może zależeć na podglądaniu nas. Twoje Reiatsu jest na tak niskim poziomie, że raczej Cię nie wyczuje, a jeśli to możliwe, że nie ucieknie chcąc się najeść, bo na zwiadzie raczej nie ma okazji do częstych posiłków. Twoim zadaniem będzie pochwycić lub ubić gnoja. - Powiedział minotaurzy Pusty, który wskazał gestem ze środka stada zapraszająco do jednego z pustych. Z tłumu wyskoczyła ropucha wysokości jakichś dwóch metrów metrów, o całej czarnej, matowej skórze oraz białej masce, z jakże nie pasującymi do tego zwierzęcia ostrymi zębiskami. - To Twoje wsparcie. Sapo dołączył na tyle niedawno, że wciąż musi wiele udowodnić, także to idealna okazja, żebyście oboje się sprawili. Z tego co sądzę podglądacza znajdziecie w jaskini w tamtej formacji skalnej. Czy wszystko jasne? - Zapytał na koniec Cuerno przy okazji wskazując palcem na skały, które już wcześniej zauważył Shihai.

Trudno było nie zauważyć zadowolenia Cuerno, z resztą raczej mógł się spodziewać takiej decyzji. Shihai raczej już samym językiem jakim się wypowiadał powinien dać mu do zrozumienia, że jest na tyle mądry, żeby potrafić ocenić swoją sytuację. Mantykora musiała się dowiedzieć jeszcze jednej ważnej rzeczy.
Udało się wam chociaż zobaczyć jak wygląda? Jakieś cechy szczególne?
W jakiś sposób musi przecież zidentyfikować podglądacza, a bardzo prawdopodobne że w tym kompleksie skalnym będą jeszcze jakieś inne hollowy. Po uzyskaniu rysopisu zawoła za sobą żabę i ruszy w kierunku kompleksu skalnego. Gdy już będą parę metrów od stada to zada mu pytanie.
Powiedz mi Sapo, jakie posiadasz zdolności? Musimy opracować jakiś plan działania żeby nam to sprawnie poszło.

- To czarny wąż z białą maską i dwiema łapami. - Powiedział Cuerno, by po tym gestem dać im znak ponaglający do wymarszu. Sapo nie trzeba było powtarzać i od razu ruszył w kierunku skał prosto jak w mordę strzelił. Jak się okazało Pusty nie tylko wyglądał jak żaba, ale również tak się poruszał wykonując póki co krótkie podskoki, za pewne po to, by nie marnować energii na dłuższe wyskoki. Mimo tego poruszał się z przyzwoitą prędkością, więc Shihai na pewno nie będzie musiał na niego czekać. Płaz z dziurą w klatce piersiowej o żółtych oczach nie wyglądał zadowolonego z pytania jakie zadała mu Mantykora.
- Byś się chociaż przedstawił nim zaczniesz mnie wypytywać kum kum. Zero ogłady. - Powiedział, wciąż podskakując do przodu. Po tym było słychać westchnięcie i Sapo dodał - Daleko skacze i daleko sięgam językiem kum kum. - Jak się okazało do skalnej ściany nie było tak daleko jak się wydawało. Nie minęła godzina, a niecodziennej parze Hollowów brakło do formacji kamieni ledwie kilkaset metrów. Z tej odległości rzeczywiście dojrzeli niewielką jaskinię.

Czarny wąż w jaskini... To może być bardzo problematyczne
Pomyślał, szybko analizując sytuację. Shihaia nie trzeba było poganiać, tak samo jak i Sapo. Żwawo ruszyli w stronę jaskini.
Wybacz mój nietakt, chciałbym jak najszybciej to załatwić i mieć z głowy. Jestem Shihai.
Trochę źle rozpoczął ich znajomość, musiał się zrehabilitować. W końcu ważne jest żeby chociaż trochę mu ufał wtedy łatwiej będzie go wykorzystać.
Możemy mieć nieco kłopoty w załatwieniu go w jaskini. Nie dość, że będzie tam ciemno to on jest czarny, trudno będzie go zlokalizować. Po za tym Twoje umiejętności skakania czy moje latania będą mocno ograniczone.
Mantykora chwilę umilkła, próbując wymyślić jakiś sposób na wywabienie wężowego hollowa.
Może warto by było rozegrać teatrzyk?
Zaproponował po chwili.
Zdyszany, ciężko i głośno oddychając wszedłbyś do jaskini, ale niezbyt głęboko, aby światło jeszcze dawało Ci pole widzenia, w sumie mógłbyś nawet udawać utykanie. Słysząc, że jesteś zmęczony powinien połknąć haczyk i spróbuje Cię zaatakować, Ty wtedy zaczniesz uciekać na zewnątrz, gdzie ja już będę czekać nad wejściem do jaskini i gdy tylko wąż za Tobą wybiegnie zwale się na niego z góry, a potem go wykończymy.
Plan wydawał mu się całkiem niezły, ciekawe co na to Sapo.

Sapo wydawał się być zaskoczony słowami Shihaia. Nic dziwnego, w końcu widok Pustego przepraszającego za nietakt był raczej rzadkością, w którymkolwiek ze światów. Z pierwszą uwagą żaba się zgodziła.
- Fakt. Wolałbym walczyć na otwartym terenie kum kum. - Powiedział Hollow, którego długi biały jęzor na chwile wychylił się z paszczy przejeżdżając po ostrych jak brzytwa zębiskach. W między czasie para zabójców, wciąż zbliżała się do formacji skalnej, która im byli bliżej tym większa się okazywała. Pogoda w Hueco Mundo była stabilna, co prawda było trochę zimno, ale wiatr podrzucający piach w górę powiewał stosunkowo rzadko. Poruszanie się po pustyni było dość upierdliwe, piasek zapadał się pod stopami, a oni co rusz musieli podchodzić na wydmę, by po chwili z niej złazić. Nie mniej Shihai powoli przyzwyczajał się do tych warunków środowiskowych. Wracając, jednak do dialogu. Sapo nie był zadowolony z planu jego kolegi po fachu.
- Nie jestem dobry w udawaniu, a i nie odpowiada mi za bardzo rola przynęty. Ty byś się do niej nadał znacznie lepiej. Zresztą jeśli chodzi o wskakiwanie na przeciwnika to myślę, że mam w tym większe doświadczenie. - Powiedział żabi Pusty, który zdaje się, że nie darzył naszej mantykory, ani krztą zaufania.

Niestety Sapo nie chciał się podjąć roli przynęty, aczkolwiek ktoś te robotę musiał wykonać gdyż plan był sensowny. Na dodatek byli już coraz bliżej jaskini i nie było czasu żeby wymyślać coś innego. No nic pozostało Shihaiowi wziąć na siebie rolę przynęty i liczyć na to, że Sapo nie wystawi go do wiatru.
A dasz radę dostać się koło wejścia do jaskini niezauważonym? Jeśli wąż Cię jakoś wychwyci to cały plan spali na panewce.
Może i Sapo miał rację, że mantykora będzie się lepiej nadawać do udawania. W sumie jak skaczące stworzenie miałoby imitować utykanie?
W takim wypadku nim na niego skoczysz możesz spróbować go pochwycić swoim językiem. Postaraj się jakoś owinąć go wokół jego pachwiny tak żeby się Tobie nie wyślizgnął.
Starał się podawać żabie wskazówki jak najprościej, wolał żeby wszystko było jasne
Czy wszystko jasne?
Zadał pytanie gdy byli już dość blisko, i szykował się do akcji.

- Chyba nikt poza "naszymi" nas nie obserwuje. - Stwierdził Sapo, który zdaje się, że wątpił w konieczność skradania się. - Wystarczy, żebym ustawił się tak, żeby mnie nie było widać ze środka i jak nie dasz ciała powinno być wszystko w porząsiu. - Powiedział żabi Hollow, który podchodził do sprawy znacznie bardziej spontanicznie, aniżeli Shihai. Pusty wychwycił brak zaufania do jego intelektu, a wraz z kolejnymi wypowiedziami mantykory wydawał się coraz bardziej zirytowany zachowaniem kolegi ze stada.
- Wiem lepiej jak używać swojego języka dupku. - Warknęła podskakująca bestia. - Leźże w końcu. - Powiedział tuż po przewróceniu sporymi oczyma gdy skrzydlaty dopytał go o zrozumienie w kwestii planu. Póki co wszystko szło po ich myśli. Nie wyglądało, żeby ktokolwiek ich dostrzegł, Sapo stanął przy ścianie obok wejścia do środka skalnego masywu, natomiast mantykora wlazła do środka. Światło nie sięgało zbyt głęboko, wiec i Shihai nie mógł zajść zbyt daleko. Gorzej, że nie słyszał niczego co by się poruszało w jaskini, ani tym bardziej nie widział, bowiem w środku było ciemno jakby przed oczyma potwora całe tło ubazgrano smołą.

Nie lekceważ przeciwnika. Kto wie, czy nie ma wyczulonych jakiś zmysłów i może wychwycić czy to kroki więcej niż jednej osoby.
To żaba wydawała się nie podchodzić do sprawy poważnie. Shihai widać miał powody żeby mu nie ufać skoro Sapo nie brał pod uwagę takich możliwości. Jak się zorientuje, że nie jest sam to wąż w życiu stąd nie wyjdzie.
Dupku?
Zapytał retorycznie.
Ja Ci tu wskazówki daję, żeby nam to jak najłatwiej poszło, żebyś mógł się wykazać przed Cuerno a Ty mnie od dupków wyzywasz? Wolę być nadgorliwy niż, żeby zwinny wąż wyślizgnął się z nieodpowiedniego chwytu i spieprzył w siną dal. Może i Ci porażkę wybaczą, mnie nie. Więc lepiej nie lekceważ moich porad bo nie dla każdego są oczywiste.
Teraz to ta pieprzona ropucha go wkurzyła. Skubaniec sobie drwi z jego wskazówek jakby dawał je dla przyjemności. Nie zwlekając dłużej wbiegł do jaskini lekko utykając na tylną nogę. Wszedł na tyle głęboko, żeby światło chociaż trochę dawało mu możliwość widzenia. Ciężko, głęboko dyszał, nie musiał robić tego zbyt głośno gdyż echo spokojnie rozniesie się dalej. Musiał chwilę poczekać, nie chciał wchodzić głębiej i jeszcze bardziej ryzykować.
Cholera, blisko było
Powiedział do siebie kontynuując grę.

- Jak tak się boisz wyczulonych zmysłów to przestań kłapać dziobem. - Syknął rozeźlony Sapo, którego puszenie się mantykory widocznie irytowało. Ta trudna relacja między dwoma Hollowami na pewno nie ułatwi im współpracy. Dobry lider musiał układać kontakty najpierw z sojusznikami, by potem stali się jego oddanymi podwładnymi. Szansa na to, że uczyni z kogoś kogo nigdy wcześniej nie znał od razu wiernego sługę była raczej niewielka. W końcu kto by chciał wykonywać rozkazy kogoś kto nawet nie wiadomo czy jest czegoś wart? Póki nie zdobędzie potęgi tym bardziej będzie o to ciężko. W każdym razie Puści zajęli swoje pozycje, a Shihai zaczął odgrywać swoją rolę. Gorzej, że nic się nie działo. Nie widać było świecących się ślepi w ciemności, nie słychać było ciężkiego oddechu rosłej bestii, ani tym bardziej dźwięków poruszania. Jedyne co dostrzegł młody Hollow to to, że piasek się poruszył z metr przed nim. Choć to akurat mógł wywołać wiatr, który z każdą chwilą coraz bardziej się wzmagał.

Ależ by mu nakopał, coraz bardziej go irytował, kto wie czy jak będzie miał okazję to również mu skróci życie. Zupełnie nie rozumiał czemu ten idiota tak się denerwował gdy dawał mu cenne rady. Następnym razem o ile w ogóle będzie okazja to nie będzie mu dawać żadnych wskazówek, może wtedy doceni to gdy ktoś chce mu pomóc. Jeśli w stadzie wszystkie hollowy mają takie podejście to Shihai będzie musiał zupełnie zmienić taktykę. Ponadto wiele jeszcze przed nim nauki o naturze pustych, aby skutecznie ich do siebie przekonać i móc wykorzystywać. Ale jak to mówią pierwsze koty za płoty, potem będzie lepiej.
Był w jaskini, niczego nie było widać ani słychać. Mimo to, nie miał zamiaru zmieniać swojej pozycji. Jeśli pusty był w jaskini to z pewnością już wiem, że on w niej również jest. Może ma na tyle rozwinięte zdolności skradania, że wręcz go nie słychać, na pewno też nie mógł tego robić zbyt szybko i powoli przemieszcza się w jego kierunku. W każdym razie mantykora była bardzo czujna i zwracała uwagę na nawet najmniej znaczące szczegóły, a takim był ruch piasku przed nim. Mogło to być spowodowane wiatrem z zewnątrz, a również mógłby to być ten wąż zbliżający się do niego pod ziemią. Nie robił gwałtownych ruchów, nie dał po sobie znać, że coś zauważył. Jednak w każdej chwili był gotowy aby uskoczyć w stronę wyjścia.

Shihai miał swoje racje, a Sapo swoje. Gdzie leżała prawda? Pewno gdzieś w okolicach środka... Jak zwykle. Nie mniej czasu na gadanie już nie było, bo przyszła pora na wzięcie się do roboty. Ostatecznie mantykora zgodziła się na role zanęty na potwora, więc znalazł się w jaskini oczekując na to, aż bestia, którą mieli dopaść się na niego skusi. Spostrzegawczość go nie zawiodła, co pozwoliło mu ugiąć kolana i przygotować się do sytuacji, która zdarzyła się po chwili. Oto ziemia zatrzęsła się pod łapami chimery, a ta odskoczyła w ostatniej chwili, bowiem z piasku wyskoczył długi na kilkanaście metrów i gruby na pół metra wąż. Shihai uskoczył na trzy metry i jeszcze metr miał do krańca jaskini. Wąż nie tylko przez rozmiar wyglądał nietypowo. Był cały czarny, tak matowo, że nawet nie było widać łusek, jednak jego głowa wcale wężową nie przypominała. Był to raczej łeb głębinowej ryby ze światełkiem, z małym oczkami oraz potężną szczęką uzbrojoną w długie, wąskie, ale i ostre jak brzytwa kły, natomiast z czoła wystawała wędka zakończona niewielką kuleczką, która świeciła bladym blaskiem. Rzecz jasna cała twarz ich celu objęta była białą maską z czarnymi kreskami służącymi chyba jako dekoracja. Poza tym metr od paszczy po obu stronach cielska wyrastały długie, chude łapska, z dłońmi uzbrojonymi w pazury.
- Cuerno wysłał na mnie takiego cherlaka? Pożrę Cię zostawiając tylko Twój kuper, żeby ten chuj wiedział gdzie go mam. - Wysyczał wąż, który mimo tego nie ruszył się z miejsca "siedząc" zwinięty.

Całe szczęście jego wrodzona ostrożność zaprocentowała i uniknął ataku hollowa. Był zaskoczony, nie tym że został zaatakowany, a gabarytami węża. Spodziewał się znacznie mniejszego przeciwnika, nic nie mógł już na to poradzić, musiał dalej ciągnąć grę. Prócz większych rozmiarów przeciwnika wszystko szło zgodnie z planem, dlatego jeszcze trzymał nerwy na wodzy.
N-nie wiem o czym mówisz
Powiedział spanikowanym tonem, powoli wycofując się do wyjścia. Kontynuował swoją grę aktorską, w końcu skąd miałby wiedzieć, że Cuerno wysłał akurat jego? Mógł spodziewać się, że minotaur będzie chciał się go pozbyć, ale przecież równie prawdopodobne jest to, że przyszedł tu ktoś zupełnie przypadkowo i w tą wersję chciał alby hollow uwierzył. Dzięki temu jego ostrożność powinna osłabnąć. Skoro twierdził, że Shihai jest cherlakiem to może spodziewać się z nim jakiegoś wsparcia, więc i atak z zaskoczenia mógłby nie odnieść rezultatu.
J-j-już sobie idę, z-znajdę inne miejsce na odpoczyyynek
Starał się, żeby jego przerażenie było jak najbardziej wiarygodne, co wcale nie było takiego trudne. Szczerze powiedziawszy to odczuwał strach, ale nie pozwolił by go obezwładnił. Kto o zdrowych zmysłach w takiej chwili nie odczuwałby lęku?

Pojawiła się chwila nerwowości. Czy wąż chwyci przynętę czy też nie? Shihai powoli się wycofywał oczekując w napięciu. Przy tym zauważył kolejny szczegół, żaróweczka na końcu niteczki przed paszczą Pustego świeciła coraz jaśniej. Czyżby ten wprowadzał w nią jakieś Reiatsu? Ciężko było stwierdzić, szczególnie mantykorze, która sama w życiu nie widziała za wiele zdolności specjalnych pustych... A właściwie to żadnej nie widziała. Nie mniej nagle gad zawołał:
- Mnie to bez różnicy! - I z zębiskami przed siebie popędził prosto przed siebie z czystą rządzą krwi w oczach, którą widać było, że długo w sobie tłumił, a teraz gdy miał okazje ją spuścić ze smyczy nie łamiąc czyichś rozkazów tyczących zwiadu zrobił to z dużą gorliwością. Trzeba było przyznać, ze bestia jak na to, że nie miała tylnych łap to poruszała się z naprawdę niezłą prędkością, lepszą, niż ta którą był w stanie osiągać Shihai, szczególnie na lądzie. Drogę do ujścia z jaskini miał, jednak na tyle krótką, że zdążył się wydostać nim wąż go dopadł. Zwiadowca popędził za nim, zgodnie z planem i gdy był już bardzo blisko, a chimera mogła zacząć żałować, że obrała rolę przynęty to w bok, tuż za maską uderzył go język Sapo. Jęzor na końcu miał zgrubienie, które wydawało się lepkie i klejące, tymczasem uderzyło gada jakby było twarde niczym stal, a ten oberwał ciosem maczugi. Czyżby to była zdolność specjalna żabiego Pustego? Tak czy siak impet uderzenia był tak duży, że odrzucił na pięć metrów opasłe cielsko węża tak, że ten zawył z bólu. Ten cios zdecydowanie go zabolał, ale na pewno nie powalił, ten szybko zebrał się do kupy przyglądając się im z grymasem bólu na masce, wyraźnie zaskoczony tym, że oberwał, jakby chciał zorientować się skąd nadszedł atak. Fakt pozostał taki, że para Shihai Sapo odniosła dwa pierwsze sukcesy. Po pierwsze wyciągnęła wroga poza jaskinie tak jak zaplanowali, a po drugie zadali mu pierwszy konkretny cios.

Oczekiwanie trwało niczym wieczność, aż w końcu wąż ruszył do ataku. Cała akcja trwała niczym chwila. Shihai szczęśliwie wybiegł z jaskini i gdy już czuł oddech wroga na swoich plecach, i miał ratować się ucieczką w powietrze, jęzor Sapo zwalił się na węża niczym maczuga ogłuszając go. Dzięki temu miał chwilę aby przygotować się do ataku. Początkowo mantykora myślała, że żabi hollow oplecie swój język wokół węża, jednak nie było to możliwe z prostego powodu, przeciwnik był za duży. Dlatego teraz musieli pójść na żywioł. Chciał ostrzec sojusznikowi by ten uważał na światełko przy mordzie ich wroga, jednak powstrzymał się dobrze pamiętając jak ten gardził jego wskazówkami. Jak taki mądry to niech sam obserwuje gada. W każdym razie pierwszy etap planu został zrealizowany, mogli walczyć z wężem na otwartej przestrzeni, teraz pozostało już pozbycie się go ponieważ absolutnie nie wierzył w to, żeby udało im się go pochwycić. Shihai wzniósł się w powietrze i czekał na moment, kiedy wąż skieruje się w stronę Sapo. Gdy tylko będzie miał okazję będzie pikować w dół aby zwalić się na kark ofiary wgryzając się w jego szyję i wbijając swój kolec jadowy między jego łopatki, a przynajmniej tam gdzie powinny być.

Współpraca przyniosła parze Hollow pozytywne skutki, jednak Shihai nie za bardzo miał w planie kontynuować walkę ramię w ramię z żabskiem. Wolał zostawić ją na pastwę, za pewne silniejszego przeciwnika, by czaić się na swoją okazję, aby zabić wroga i zgarnąć wszystkie zasługi dla siebie. Taktyka mądra, bardzo ostrożna, ale mająca jedną wielką wadę. Jeśli okazja nie nadejdzie, albo mantykora jej zwyczajnie nie wykorzysta nim gad nie zamorduje płaza, to oponent skupi całą swoją uwagę na latającym Pustym, który po pierwszej chwili mógł mieć poważne wątpliwości czy w pojedynku będzie miał jakiekolwiek szanse z czyimś tam zwiadowcą. Nie mniej stwór rozłożył szerokie skrzydła i zaczął nimi wymachiwać czym podrzucił spore ilości piachu w górę samemu wzbijając się w powietrze na jakąś (?) wysokość. Dzięki temu, że wąż oberwał to Shihai miał czas, aby to zrobić. Te okazje oraz zasłonę dymną Sapo, natomiast zamierzał wykorzystać do ataku z powietrza. Potwór zgiął nogi i wybił się na kilkanaście metrów, by spaść w miejsce, w którym jeszcze przed chwilą wił się gadzi Hollow. Teraz, jednak go już tam nie było, a towarzysz fruwającego właśnie po okolicy Pustego wydawał się tym faktem mocno zaskoczony. Szczególnie, że po chwili kurz i piach opadły, a węża, wciąż ni widu ni słychu.

Mimo, że taktyka była ryzykowna Shihai był pewien, że okazja w końcu nadejdzie musi być cierpliwy. Wąż na ziemi był szybszy od niego więc czekanie na odpowiedni moment w powietrzu było jak najbardziej adekwatne do sytuacji. Ponadto nie będzie przecież przyglądać się jak ich przeciwnik pożera Sapo. Mantykorze wystarczy tylko aby chociaż na chwilę wąż skupił swoją uwagę na żabie by ten mógł wykorzystać moment i zadać dotkliwe rany. Dostrzegł konsternacje na twarzy sojusznika po zniknięciu węża i mimo niechęci postanowił go ostrzec.
Uważaj pod ziemią!
Miał nadzieję, że ten będzie na tyle ostrożny i w porę uskoczy. Shihai unosił się gdzieś na wysokości 6m i obserwował piasek. Gdy dostrzeże jakieś podejrzane ruchy to uprzedzi o tym kompana. Z góry miał oko na większy teren i miał dzięki temu szansę aby w porę zareagować.

Shihai zawisł na wysokości sześciu metrów obserwując wydmy, na których przyszło im walczyć z wężem. Tym, jednak ruchów w piasku nie dostrzegł, zresztą nic dziwnego. Znacznie łatwiej zobaczyć, że coś się dzieje z metr od siebie, aniżeli z dystansu sześciokrotnie większego. Nie był to jedyny środek ostrożności, na który zdecydowała się mantykora. Ta również postanowiła mimo niesnasek z Sapo ostrzec go o kierunku z jakiego może nadejść cios. Jak się okazało to oraz wrodzona ostrożność żabiego Pustego przyniosło skutek taki, że płaz dał radę dosłownie w ostatniej chwili uskoczyć przed paszczą, która wystrzeliła prosto spod ziemi. Gdy już mogli się ucieszyć z kolejnego udaremnionego ataku węża przypomniały się jego ramiona, które jedno chwyciło za łapę odskakującego Sapo sprawiając, że ten zamiast znaleźć się na bezpiecznej odległości to solidnie walnął o ziemie. Hollow już cały wydostał się z ziemi i teraz zbierał się do ataku na widocznie troche oszołomionego żabola. Jeśli Shihai chciał uratować swojego towarzysza to miał dość niewiele czasu na wymyślenie czegoś skutecznego, nim wąż pokaże jak ostre są jego kły.

Sapo w porę uskoczył, ale niestety nie obyło się bez niespodzianek. Wąż chwyciwszy go za nogę sprawił, że konkretnie przyrżnął o ziemię, rewanżując się za jego poprzedni cios. Na szczęście grunt był piaszczysty, dlatego Hollow nie stracił przytomności, a był jedynie trochę oszołomiony. Shihai nie miał za wiele czasu na reakcję, gdy tylko spostrzegł że ich przeciwnik chwycił Sapo zaczął pikować na jego plecy wspomagany przez reiatsu (+4 szybkość). Chciał krzyknąć by kompan chwycił swoim językiem rękę węża ale stwierdził, że byłoby to ryzykowne. Po pierwsze Sapo mógł być na tyle oszołomiony, że jego czas reakcji i tak był opóźniony, po drugie jego krzyk zwróciłby na niego uwagę. Teraz miał okazję, na którą czekał. Miał jedynie nadzieję, że nie była to podpucha aby go zwabić do węża. Musiał zaryzykować i chciał zwalić na jego plecy wbijając w nie swoje orle szpony jednocześnie zanurzając swoje zęby w bark kończyny, która trzymała Sapo. Swój atak chciał zakończyć wbiciem kolcem jadowego w ciało przeciwnika w najbliższe miejsce jakie mógł wpuszczając w jego organizm swoje toksyny.

Walka nabierała rumieńców, a wąż zyskiwał przewagę. Zgodnie z przewidywaniami dopadł Sapo, który w walce jeden na jednego najpewniej nie miał z nim żadnych szans. Wówczas, jednak na ratunek swemu koledze ruszył Shihai. Nabrał rozpędu i nurkował, jak się jednak okazało gad przewidział to, bowiem obejrzał się z podłym uśmiechem na masce. Mimo tego zagrożenia mantykora upatrywała w jego drugiej ręce, a ta była tak ustawiona, że nijak nie miała jak obronić przed spadającym na grzbiet pustego wrogu. Chimera, jednak źle przekalkulowała zagrożenie, oto bowiem gdy rozpędził się do góry podniósł się ogon gada i pacnął go tak, że ten zmienił tor lotu i wylądował w wydmie parę metrów dalej. Na szczęście uderzenie nie było jakoś potężne, a lądowanie nie takie twarde ze względu na piasek, jednak misja ratunkowa mantykory się nie udała. Czy, jednak to oznaczało śmierć Sapo? Ano niekoniecznie. Cechą charakterystyczną żab są ich wysokie skoki, na które mogą sobie pozwolić między innymi dzięki bardzo mocnym tylnym kończynom. Żabi pusty korzystając z odwrócenia uwagi węża od jego osoby zgiął wolną z nóg i wystrzelił nią prosto w gadzią gębę. Tym razem węża nie odrzuciła na parę metrów, ale zabolało na tyle, że Sapo udało się uwolnić i uskoczyć wprost do Shihaia, który już się pozbierał po niespodziewanym lądowaniu, oboje znajdowali się o pięć metrów od wroga, który bujał się tak jakby kręciło się mu w głowie po otrzymaniu kopniaka. Warto stwierdzić, że żarówka przy jego głowie świeciła się w tej chwili nieporównanie jaśniej, niż wcześniej, nim ten wszedł pod ziemie po raz drugi.
- Żyjesz? - Zapytał krótko Sapo, na którego masce widniał wyraz ostatecznej powagi. Wyglądało na to, że wróg był silniejszy, aniżeli żaba się spodziewała.

Niestety plan Shihaia spalił na panewce. Nie spodziewał się, że przeciwnik będzie zdolny do takiego posunięcia. Gdyby był przygotowany na taki atak to być może zdołałby się wbić swoimi szponami w jego ogon, a tak jedynie wyrżnął w piach. Na szczęście nic wielkiego mu się nie stało, a okazję to uwolnienia wykorzystał Sapo, co też było na pewno pozytywem. Ani on, ani jego kompan nie byli w stanie mierzyć się z tym wężem. Cholerny Cuerno, ich przeciwnik był znacznie potężniejszy niż im powiedział. Korzystając z okazji Shihai postanowił podzielić się swoimi spostrzeżeniami.
Taa... On coś kombinuje, ta lampka przy mordzie coraz mocniej świeci, miej się na baczności.
Sapo chyba uznał, że obawy mantykory były uzasadnione. Ponad to chyba docenił to, że dzięki niemu miał okazję do uwolnienia się. Przeciwnik póki co utrzymywał inicjatywę i jedynie marnymi akcjami udawało im się jakoś przetrwać bez większych obrażeń. Jeśli chcieli wygrać musieli współpracować. Najgorsze, że ich wróg gotował im jakąś kolejną niespodziankę przez co Shihai nie bardzo wiedział co powinni zrobić. Czy próbować przejąć inicjatywę ryzykując, że się nadzieją na jakąś specjalną umiejętność, czy może przeczekać i też ryzykować czy ta zdolność ich nie zabije w mgnieniu oka. Efekt ogłuszenia z pewnością już mijał i nie zdążą zaatakować. Nie mniej powinni wykorzystać przewagę liczebną i spróbować zaatakować z dwóch stron, dlatego też Shihai pobiegł po okręgu starając się obejść przeciwnika. Po ostatnim ataku wyciągnął wnioski i wiedział, że musi uważać również na jego ogon. Mantykora postanowiła poczekać na kolejny ruch węża, bądź Sapo. Jeśli żaba postanowi zaatakować to i on również ruszy do ataku z drugiej strony próbując być poza zasięgiem rąk czy ogona. Jeśli równocześnie zaatakują to któryś z nich będzie musiał sięgnąć celu. Miał nadzieję, że żabie ponownie uda się zdzielić go jęzorem w łeb przez co będzie miał okazję rzucić mu się na plecy. Jeśli jednak wąż ruszy na niego ten wzmocni się reiatsu (+3szybkość) i postara się uniknąć ataku by po chwili ruszyć z natychmiastowym kontratakiem. Miał nadzieję, że wtedy również Sapo od razu zaatakuje. W razie ataku na żabę Shihai również ruszy do ataku, korzystając z odsłoniętych pleców wroga.

- Cholera wie co to jest. - Odpowiedział Sapo na tekst co do żaróweczki. Problem w tym, że ich wspólne spostrzeżenia nie urodziły, żadnego pomysłu co to może robić. Kolejnym niefortunnym faktem było to, że podczas ich rozmowy, choć krótkiej wydawało się, że gad powoli dochodził do siebie po ciosie prosto w pysk. Po tym bez słów postanowili się rozejść. Żabol pozostał w swoim miejscu, natomiast Shihai po okręgu zaczął otaczać węża. Nagle język żabiego Pustego wystrzelił celując w gębę węża, jednak atak ten był zbyt przewidywalny i ich oponent uchylił się w bok przed jęzorem. Nagle w okół wroga zaczęło roznosić się jasne Reiatsu, to zgasło, a światełko rozbłysło jeszcze mocniej, po tym zgasło i bum. Błysk oślepił za równo Sapo jak i Shihaia, bowiem obaj przyglądali się przeciwnikowi uważnie. Na ich szczęście oślepienie trwało mniej, niż sekundę, nawet oczy ich jakoś bardzo nie bolały. Gorzej, że gdy mantykora otworzyła oczy kompletnie się jej w nich dwoiło. Jakby tego było mało chimera widziała dwojącego się węża ruszającego prosto na nią, więc musiała coś wykombinować, żeby zaraz mocno nie oberwać.

Próba Sapo zakończyła się niepowodzeniem. Trzeba przyznać, że skubaniec mimo gabarytów poruszał się bardzo zwinnie. Na dodatek lampka przy jego masce świeciła coraz mocniej. Gdy Shihai dostrzegł jasne reiatsu to wiedział, że zaraz wąż czegoś użyje, dlatego był jeszcze bardziej ostrożny i bacznie obserwował swojego wroga. To okazało się najgorszą rzeczą jaką mógł w tej chwili zrobić. Czemu się nie domyślił, że to cholerstwo ich oślepi? Na szczęście nie było to zbyt bolesne, ale po otwarciu oczu okazało się, że widzi podwójnie. Żeby było jeszcze ciekawiej szarżował na niego teraz rozdwojony przeciwnik.
Shihai przymknął jedno oko, potem drugie nic to nie pomogło dalej widział podwójnie. Wiedział, że próba ataku czy jakiejś innej akcji wymagającej precyzji jest bez sensu. Mimo, że nie czuł zawrotów głowy, ryzyko chybienia było zbyt duże. Jedyne co mu pozostało to próba uniku. Tak więc zrobił, wzmocniony reiatsu (+3 szybkość) odskoczył do tyłu w taki sposób aby zejść z bezpośredniej linii ataku węża. Przy odskoku rozłożył skrzydła chcąc unieść się w powietrze przy okazji ograniczając widoczność wężowi chmurą piasku.

Dwójka Hollow radziła sobie całkiem przyzwoicie z silnym przeciwnikiem. Jeden odwracał uwagę, a drugi walił go w ryj, dzięki czemu zadali mu już dwa konkretne ciosy. Teraz, jednak sytuacja żaby i mantykory mocno się skomplikowała. Oto ich wróg użył swej drugiej specjalnej zdolności zaskakując ich oraz osłabiając w jednym momencie. Plusem było to, że zdaje się, iż nie mógł z tego korzystać zbyt często, bowiem obecnie żarówka była ciemna jak pochmurna noc. Było to małe pocieszenie, bowiem gad nie zamierzał próżnować, tylko skorzystać z osłabienia swych oponentów. Najpierw rzucił się na Shihaia, który zechciał odskoczyć i pofrunąć. Tu, jednak pojawił się problem... Mianowicie Pusty niefartownie potknął się o kamień. W takiej chwili! No cóż, pechunio. Zebrał się do kupy i zamierzał ponowić swoje działanie, ale nie było mowy, żeby zdążył. Od poważnego oberwania uratował go Sapo, który zdecydował się na wyjątkowo proste środki. Mianowicie jasnozielone Reiatsu spowiło jego ciało, ten skulił się mocno i wystrzelił potężnie swoje ciało kierując wyskok zamiast w górę to centralnie w przód. W efekcie wyszedł z tego mało subtelny, ale całkiem efektowny cios z byka wymierzony w bok węża , którym żaba co nieco staranowała gada, by po tym wgryźć się w niego swoimi zębiskami co sprawiło, że ten zawył z bólu w okropny, wpijający się w uszy sposób. Sapo nie zadziałał, jednak zbyt roztropnie. Gęba oraz język były jego właściwie jedynymi broniami, a właśnie oba zajęte były próbami odgryzienia kawała mięsa z ciała wroga, co najwidoczniej szło dość opornie. Wąż, natomiast miał wolne dwie ręce, szczęki uzbrojone w długie zębiska oraz ogon co stawiało żabkę na straconej pozycji wystawioną na ciosy. Pierwszy zresztą Hollow już otrzymał pięścią, jednak ani drgnął, wciąż zaciskając kły. Shihai, natomiast dzięki temu, że Sapo zajął wroga zdołał wzbić się w powietrze. Z ulgą zauważył, że z każdą chwilą efekt dwojenia się jest słabszy. Co prawda, wciąż nie widział zbyt wyraźnie, ale i tak było znacznie lepiej w porównaniu do momentu tuż po błysku.

-6 pr

Już miał unikać ciosu, a spod piasku wyrósł kamień o który się potknął. Innego wyjaśnienia nie było, przecież by zauważył. W każdym razie już było z nim krucho, ale w ostatniej chwili Sapo uratował go opresji ryzykując i atakując węża. Może na niego efekt tej umiejętności był nieco słabszy niż na Shihaia. Korzystając z okazji mantykora wzniosła się w powietrze. Widział, że żaba jest w nie najlepszej, aczkolwiek w skuteczny sposób zajmowała przeciwnika swoją osobą. Chimera nie miała jednak zamiaru zostawiać kompana samemu i mimo tego, że jeszcze wzrok nie wrócił do normy postanowił ruszyć do ataku. Wzmocniony kolejną dawką reiatsu (+3 szybkość) znowu pomknął na węża, a konkretniej na jego plecy. Pamiętał o tym, że może dostać ogonem dlatego był przygotowany do omijającego manewru obok czy pod ogonem w zależności gdzie będzie miał więcej miejsca. Jego zamiarem było wbicie szponów w kark ofiary i wgryzieni się swoim ostrymi zębami w jego szyję. Chciał w ten sposób uniemożliwić lub chociaż utrudnić mu operowanie swoją głową. W miarę możliwości spróbuję swój ogon owinąć wokół bliższej ręki by dodatkowo jak najbardziej utrudnić mu życie, koniec akcji zwieńczyłby wbiciem kolca jadowego w miejsce, które będzie dostępne po unieruchomieniu kończyny.

Wyglądało na to, że ugryzienie przez Sapo było cholernie bolesne, bo wąż skupił się tylko na nim wyjąc i okładając żabę pięściami. Ten, jednak okazał się dość twardy, bowiem mimo ataków, wciąż trwał zaciskając kły na cielsku oponenta wytrzymując kolejne razy. To dało idealną okazję do ataku Shihaiowi, który w końcu upatrzył swojej okazji. W efekcie przymierzył się, rozświetlił Reiatsu i spadł na węża z pełnym impetem swojej wagi pchanej przez rozpęd oraz potęgę grawitacji. Skóra gada była, jednak twardsza, niż mantykora się spodziewała i pazury spowodowały mniejsze obrażenia, niż mogłaby pomyśleć. Zęby poczynił większą pożogę, ale na pewno nie był to cios, który mógł wroga zabić, choć sprawił, iż gad zawył z bólu. Nim, jednak potwór zmienił miejsce ataku ogon chimery owinął się w okół jego ramienia i kolec wbił pod pachę wpuszczając specyfik, który był najsilniejszą bronią Shihaia. Kwas zaczął przeżerać ciało gada od zewnątrz sprawiając, że ten zaczął wyć z bólu. Sapo skorzystał z tej niedyspozycji potwora, oderwał zęby od ciała bestii i wystrzelił swój język, który tym razem najeżył się kolcami, by niczym morgensztern spaść na maskę ich wroga robiąc w niej dziury. Po sekundzie maska popękała, a Hollow zdechł. Żaba natomiast wylądowała na ziemi i sapała ciężko ze zmęczenia. Z paru miejsc leciała mu krew, ale wydawał się zadowolony.
- O w mordę. To było ciężkie. - Stwierdził Pusty wyraźnie zmęczony.

Sapo twardo wytrzymywał kolejne ciosy spadające na jego głowę. Albo był bardzo zawzięty i wytrzymały, albo ręce przeciwnika nie były przystosowane to zadawania potężnych ciosów. Z resztą kto widział węża z rękami? To był jakiś ewenement ewolucyjny. Na szczęście teraz było to już nieważne, gdyż ich przeciwnik kopnął w kalendarz za sprawą kolejnego ciosu żaby. Trzeba szczerze przyznać, że najbardziej śmiercionośne ciosy zadał Sapo, co na pewno nie ujmuje równie dużego wkładu Shihaia w te zwycięstwo. Wywabił on bestię z jaskini stworzył okazję do śmiercionośnych ataków oraz uprzedził kompana przed nadchodzącym niebezpieczeństwem. Prawda jest taka, że żaden z nich w pojedynkę nie miał szans, ale dzięki współpracy, która była całkiem niezła jak na pierwszy raz, udało im się wykonać zadanie. Kto wie czy dzięki temu Sapo, po słabym początku będzie do niego podchodził bardziej przychylnie. Gdy Shihai był już pewny, że ich przeciwnik zdechł to zwolnił ogon z truchła węża i zeskoczył obok. Był na pewno w lepszej formie niż żaba i przeszło mu przez myśl, żeby zasadzić się na niego, jednak stwierdził, że jeszcze mu się na pewno przyda.
Twardy był
Stwierdził krótko, na chwilę rozprostowując skrzydła aby zrzucić z nich piasek.
Ale dobra robota
Postanowił połechtać jeszcze trochę ego Sapo by odrzucił w niepamięć ich wcześniejsze sprzeczki.
Zjedzmy go, żeby odzyskać siły i wracajmy do Cuerno, na pewno nie może się doczekać wieści.
Zaproponował i czekał na odpowiedź, potem zabierze się za konsumowanie.

- Już myślałem, że nigdy nie zaatakujesz. - Powiedział z złośliwym uśmiechem Sapo, który zdaje się, że pił do mocno ostrożnego stylu walki Shihaia przez, którego znaczna większość razów spadła właśnie na żabiego Pustego. Widać wspólna walka jak na te chwilę raczej nie uczyni z nich najbliższych przyjaciół. Na kwestie tego co poradzić z truposzem podskakujący Hollow miał inne zdanie, niż mantykora.
- Chcesz to żryj, ale swoją połowę. Ja ze swojej wezmę parę gryzów, żeby odnowić siły i resztę zaniosę do Cuerno. - Powiedział najwidoczniej chcąc się podlizać szefowi stada, aby wyrobić sobie w nim jak najlepszą pozycją. Po tym potwory rozdzieliły zwłoki drugiej bestii na dwoje i zabrały się do konsumowania. Sapo zgodnie ze swym planem wziął kilka pokaźnych gryzów, po których jego rany częściowo się zaleczyły, a on sam przestał ciężko sapać, by po tym zaprzestać spożywać, a działania gęby oprzeć na pospieszaniu Shihaia. Przed nim, bowiem było duuuużo żarcia. Posiłek przerastał wagą mantykorę, a z każdym gryzem ten czuł jak wracają mu siły, a nawet, że stają się one większe niż do tej pory. W końcu pożarł ostatni kęs żegnając głód... przynajmniej na jakiś czas.
- No nareszcie. Chodźmy. - Powiedział Sapo obwiązując jęzorem koniec swojego truchła niczym liną i kierując się w stronę, z której przyszli.
------------------------------------------------
Uzupełnij sobie tabelki:
stały bonus: +1 do Reiatsu,
Tymczasowy bonus: +1 do siły, wytrzymałości, szybkości

Nie miał zamiaru komentować kąśliwej uwagi Sapo. Gdyby zaczął się tłumaczyć to znaczyłoby, że przyznaje się do winy, poza tym potwierdziłby, że nie jest zbyt silny. Na osiągnięcie potęgi i władzy jeszcze przyjdzie czas, musi być po prostu cierpliwy. Shihai nie miał zamiaru dzielić się tą zdobyczą z Cuerno. Nie dość, że wpuścił ich na głęboką wodę to wcale nie miał pewności, czy ten przyjmie go do stada. Dopóki oficjalnie do nich nie dołączy to nie miał zamiaru ryzykować i tracić swoją pierwszą szansę na zdobycie siły. Po podzieleniu węża zaczął go konsumować. Smakował obrzydliwe, ale mantykora czuła jak z każdym kolejnym kęsem jego siła wzrasta i to był wystarczający powód aby dalej jeść to obrzydlistwo. Kiedy skończył jego głód został zaspokojony, ciekawe na jak długo... W każdym razie pora na powrót do minotaura. Ruszył obok Sapo.