Sala nr 1

Katsuko nawet nie chciała się zgłaszać, niby kiedyś słyszała co nieco o tym zaklęciu, ale było to zdecydowanie za mało. Zapamiętała inkantację i kiedy sensei znowu przystąpić do ćwiczeń dziewczyna stanęła w odpowiedniej pozycji i wypowiedziała wyraźnie inkantację -Fala wynosi i pogrąża. Zaklęcie destrukcyjne numer dwa - Uderzenie. Zaklęcie wyszło jej nawet całkiem dobrze, ale było za słabe. -Chyba użyłam zbyt małej ilości reiatsu.-pomyślała zielonowłosa. Po kilku próbach uczennicy udało się w końcu użyć odpowiedniej jego ilości. Kosztowało ją to może trochę wysiłku, ale i tak doszła do wniosku, że te zajęcia chyba jej ulubiony. Spojrzała na wszystkich, zwracając uwagę szczególnie na Kugoshi i Natsuo. To w końcu oni prócz Yoshizaki byli w te klocki najlepsi.

Kolejne próby zakończone zadowalającym sukcesem. Mogłaś być z siebie dumna jak i z postępów jakie osiągnęłaś do tej pory. Spojrzałaś na Kugoshi i Natsuo. Dziewczyna tym razem od samego początku przodowała w inkantacji. Już za pierwszym razem wyszło jej prawidłowo, zaś kolejne kilka prób zakończyły się z podobnym skutkiem. Spojrzała na ciebie przelotnie i wyzywająco po czym odwróciła wzrok. Lodowa Dama, słuszny przydomek jej nadali. Co do Natsuo to nie był wcale gorszy od niej. Jemu również szybko i dobrze poszło zapamiętanie i odpowiednie rzucenie zaklęcia. Podtrzymał zatem swoją opinię.
Jako że wasza trójka najlepiej sobie z tym poradziła mogliście w nagrodę posiedzieć i przyglądać się jak reszta ćwiczy lub opuścić salę by udać się na przerwę obiadową. Kolejne i ostatnie tego dnia zajęcia miały być za godzinę.



[Udane przyswojenie kolejnego zaklęcia: Hadou #2 - Shuuha (Fala Uderzenia)]

-Brrrrry...-pomyślała dziewczyna -Raczej się z nią nie zaprzyjaźnię. Katsuko długo zastanawiała się nad tym czy powinna wyjść czy też zostać. Kiedy ostatni raz skorzystała z możliwości wcześniejszego wyjścia nie skończyło się to dla niej za dobrze. Wolała posiedzieć i popatrzeć na to jak radzą sobie inni. Spojrzała na pozostałą dwójkę. Jeśli Natsuno również zostałby w sali podchodzi do niego i zagaduje. Jeśli wychodzi, zostaje i przygląda jak radzą sobie inni.

Natsuo został. Siadł i oparł się wygodnie na krześle. Mogłaś zatem podejść i z nim porozmawiać. Sensei nie robił żadnych obiekcji przeciw konwersacjom, bardziej skupiony na kontrolowaniu pozostałych podczas ćwiczeń.

Yoshizaki podeszła do chłopaka i zagadnęła -Cześć, Natsuno-san... mogę się dosiąść?-zapytała. -I tak nie ma tu nic lepszego do roboty. Rozmowa z kolegą raczej mi nie zaszkodzi...-przeszło jej przez myśl czekając na reakcję chłopaka.

Natsuo uśmiechnął się do ciebie szeroko, wskazał miejsce obok.
- Jasne, nie krępuj się. - odpowiedział i dodał po chwili - I jak ci się podoba przyszłość z Kidou ?

Zielonooka odwzajemniła uśmiech i zajęła miejsce koło niego. -Myślę, że może być... chociaż, czy ja wiem czy chciałabym używać do walki samego kidou... nie wiem.-odparła. Nie była pewna swoich umiejętności co do walki bronią. Kiedy pierwszy raz trzymała katanę w ręku o mało co nie zginęła. -A ty? Jak sobie to wyobrażasz? I co w ogóle skłoniło Cie do podjęcia nauki w akademii?-spytała, była trochę tego ciekawa.

- Samo Kidou jest równie niebezpieczne co samo Kendo. Ale zanim ukończymy akademię pewnie wiele się zmieni. - rzekł spoglądając na ciebie z uwagą. - A co do mnie... możliwość nauki i jednoczesnego powiększenia własnych umiejętności i talentów. No i oczywiście poznawanie uroczych dziewczyn. - tutaj lekko skłonił głową w twoim kierunku, z uśmiechem na twarzy.

-Wiem o tym-odparła. Gdy usłyszała odpowiedź na drugie zadane pytanie, a szczególnie jego końcówkę była nieco zaskoczona ale odwzajemniła uśmiech. W chwile później przypomniały się jej słowa ze snu -Uważaj na tych, którzy będą chcieli cię wykorzystać, za pięknymi słowami się kryjąc. -Kurde, muszę przestać o tym myśleć.-skarciła się w myślach. Zastanawiała się o co mogła jeszcze zapytać chłopaka.

Natsuo spojrzał na ciebie z zainteresowaniem. Czekał przez chwilę, którą zastanawiałaś się nad pytaniem, by w końcu zadać własne - A skąd u ciebie pomysł na wstąpienie w szeregi shinigami ? - zaczął - Chyba raczej nie spodziewałaś się też takich problemów jakie cię spotkały od kiedy tu jesteś ?

Chwile zastanowiła sie nad odpowiedzią. -Ja... cóż w pewnym sensie chce się zemścić. Puści zabili moją nauczycielkę. Zajmowała się mną zanim przyszłam do akademii...-zaczęła -Po za tym chciałabym pomagać innym. A co do problemów... masz racje, nie spodziewałam się ich-wyznała. -Natsuo-san, masz już jakieś konkretne plany... do jakiego oddziału chciałbyś trafić?-spytała

Pokiwał głową ze zrozumieniem słuchając twojej krótkiej opowieści. - Ścieżka zemsty i pomocy. Ciekawe zestawienie. - rzekł i dodał po chwili - Moja droga wiedzie do XII oddziału. Technologia i rozwój to moje małe hobby, więc nie martwię się o to, czy tam trafię. Można by powiedzieć, że jestem pewny tego przydziału.
W jego słowach brzmiała nuta dumy i pewności siebie. Wyglądało na to, że wiedział co mówi i nie były to tylko puste przechwałki.

-Możesz mieć racje, że taka ścieżka jest dziwna...-powiedziała -Jesteś pewny swojego przydziału... to dobrze, ja taka pewna tego nie jestem, szczerze to nawet nie zastanawiałam się gdzie chciałabym iść...-powiedziała jednocześnie patrząc na to jak radzą sobie pozostali.

Spojrzałaś na innych. Radzili sobie ze zmiennym szczęściem. Powoli, bardzo powoli do grupy tych, którym się udało dołączali inni. Ale widziałaś też, że trochę jeszcze minie zanim wszyscy pomyślnie ukończą ćwiczenia.
- Nie martw się. Masz jeszcze sporo czasu, zanim zaczną przydziały. Zapewne później jakiś sobie upatrzysz. - Natsuo wzrokiem omiótł sylwetkę "Lodowej Damy" - Ciekawe gdzie się wybiera nasza księżniczka.

-O to to się akurat nie martwię.-odpowiedziała. Po tym jak spojrzała na resztę grupy, powiodła wzrokiem za spojrzeniem kolegi. -Taa ciekawe...-powiedziała. Korciło ją żeby to sprawdzić, ale po ostatni "wypadku". Porządnie musiała się nad tym zastanowić.

Zastanawiałaś się chwilę, gdy zajęcia przerwało pukanie do drzwi. Po chwili sali wszedł shinigami, skłonił się nauczycielowi coś przekazał mu cicho na ucho. Ten skinął głową i spojrzał na ciebie.
- Yoshizaki Katsuko. Udasz się do tym shinigami. Jesteś pilnie wzywana. - powiedział do ciebie, a ty lekko zadrżałaś. Znów się zaczynało. Choć może tylko ci się wydawało. Skłoniłaś się sensei i opuściłaś salę, odprowadzana wzrokiem innych adeptów. Mogłaś być pewna stosu plotek na ten temat.
Już po opuszczeniu sali dowiedziałaś się, że jesteś wzywana na rozprawę, która ma się zacząć za pół godziny. No tak, przecież powiedziano ci, że to nastąpi za niedługi czas. Chciałaś mieć to już z głowy.

https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/gabinet-dyrektora-t1021.htm

<Tesuki Yoshi>

Na miejscu byli już niemal wszyscy uczniowie z twojego rocznika. Rozmowy trwały w najlepsze gdy do sali wkroczył nauczyciel. Nie był to jednak znany wam z roztargnienia wykładowca Kidou, lecz owiany niedokońca dobrą sławą Zori. Cisza zapadła momentalnie a w głowy tłukło się jedno pytanie: o co chodzi ?
- Witam na dzisiejszych zajęciach. Odbędą się pod moim okiem i będą sprawnościowe. - zaczął mówić krótko i na temat - Zostaniecie przeniesieni w grupach do Świata Żywych, gdzie zapoznacie się z warunkami odmiennymi niż tutaj. Zobaczycie, jak to jest patrolować okolice i dbać o bezpieczeństwo innych. Dostaniecie również tymczasowo Zanpakutou. - powiódł wzrokiem po uczniach - Jakieś pytania ?!

Był zdziwony pojawieniem się tego człowieka, lecz prawdziwy szok przyżył gdy dowiedział się że zostano przeniesieni do świata żywych. Jedyno dobrą wiadomością było to że każdy z nas otrzyma zanpaktou. W klasie słychać było naprawde ciche szepty. Każy zastanawiał się czemu ich tam wysyłają. Lecz bali zadać się jakiekolwiek pytanie, Yoshi stał spokojnie czekająć na dalsze informację.

(Przepraszam za błędy ale pisze ze szkoły i nie mam jak ich poprawić.)

Zori patrzył na was z niejakim niesmakiem. W końcu prychnął i i odezwał się. - Dobra mięczaki, kolejno podchodzić po odbiór broni. Choć jeśliby to ode mnie zależało wypuściłbym was tam z samymi bokenami. - w to ostatnie absolutnie wszyscy wierzyli, zatem byliście wdzięczni losowi, że ktoś inny pociąga za sznurki. Gdy nadeszła twoja kolej, Zori dał ci katanę bez nawet jednego słowa i sięgnął po następną, w oczekiwaniu na kolejnego ucznia.




Miałeś w końcu w dłoniach prawdziwą broń. Może tylko przez pewien czas ale zawsze to było coś. Gdy każdy już z was otrzymał co mu się należało znów dał się słyszeć głos.
- Zostaniecie podzieleni teraz na pary. Jest was dwadzieścioro, zatem jasnym jest że każdy będzie miał swojego towarzysza. - jego słowa dudniły w sali złowrogo - Dostaniecie również na miejscu komunikatory, byście się za bardzo nie zapuścili w miasto i nie zabłądzili. W razie ewentualnych problemów wycofujecie się do punktu, w którym zaczynaliście. A co do rozkazów to są proste: patrolować przydzieloną okolicę, odsyłać dusze do Soul Society oraz usuwać ewentualnych napotkanych Pustych. Jak napotkacie więcej niż dwóch wzywacie na pomoc inną parę, która jest w okolicy. Jak się pojawi coś większego... - tu dał dramatyczną pauzę i okrutny uśmieszek - Sami już wiecie co robić. Wszyscy mają wrócić z tego zadania. Nie potrzebuję aktów heroizmu. Zrozumiano !?! - ostatnie słowo wrzasnął na was. Odpowiedzieliście dość nieskładnie.
W parze trafił ci się Morisato Taki, niewysoki, niepozorny adept, który nie wyróżniał się w żadnej dziedzinie zajęć. Yamada i Murasaki byli sami sobie parą, więc tak też zostało. Cóż, zostaliście "przepędzeni" w miejsce, skąd mieliście wyruszyć. Było tam jeszcze kilku shinigami z XIII oddziału, którzy mieli wam udzielić pomocy w razie problemów. Potem było już tylko pojawienie się drzwi, przez które przeszliście i ...


https://bleach.forumpolish.com/obrzea-miasta-f58/obrzea-t355-210.htm

... Na miejscu czekał już na was Zori. Spoglądał na was złowrogo, oceniając wasze smutne miny.
- Jak można być takim nieudacznikiem i dać się zabić ?! - grzmiał na was - Czy niczego się nie nauczyliście przez te półtora roku ? Ofiary losu !! - przechadzał się po sali niczym pan i władca między służącymi - Ale już ja z was zrobię wojowników. Będziecie z zamkniętymi oczami zabijali Pustych. Nie chcę więcej słyszeć, że ćwiczycie byle kijkami. Dostaliście miecze i to nimi teraz zaczniecie ćwiczyć. A ja was popilnuje.
Radosna wiadomość, zważywszy na to, co się dziś stało. Przynajmniej tak się wydaje.
- I niech wam się nie marzy, że tak będzie łatwo. Jak któreś z was będzie machało zanpaktou jak cepem, to wyleci na zbity pysk !

Kilka osób zginęło, to naprawdę musiał być jakiś silny przeciwnik Zastanawiał się nad tym faktem, ale cieszył się że jego przyjaciele wrócili cali i zdrowi. Ucieszył go fakt że wreszcie zaczną trenować prawdziwymi Zanpaktou lecz zmartwił fakt iż to właśnie Zori będzie ich nauczycielem. Teraz już nie wiedział co o tym myśleć, postanowił stać i spokojnie dalej słuchać Zoriego.

- Dziś już wam odpuszczę, ale jutro skoro świt macie się stawić na trening ! A teraz wynocha. Mam zajęcia z lepszymi od was i myślącymi kadetami. - warknął i klasa w dość szybkim tempie zaczęła opuszczać salę.
Do zmierzchu było jeszcze z trzy godziny, zatem miałeś trochę czasu na własne pomysły. Yamada z Matsuki już gdzieś zniknęli we dwójkę, zatem raczej odpadał wspólny wypad. Morisato zaś po prostu odszedł swoją drogą.

Już chciał zaproponować wspólny wypad, ale zauważył że jego przyjaciele zniknęli. Znowu został sam. Nie miał zbytnio pomysłu co zrobić więc wyszedł na ulice mając nadzieje że coś wpadnie mu do głowy. Niestety nic nie wymyślił. Udał się do domu, chciał jeszcze raz dostać się do swojego świata. Gdyby mu się to nie udało, po prostu kładzie się i odpoczywa aż do następnego dnia.

Takeru zdecydował się iść do Akademii wcześniej... W końcu, lepiej przyjść wcześniej, niż się spóźnić.
Wyszedł zatem z domu, zamykając go - rzecz jasna.
Kroczy teraz uliczkami Seireitei na tyle szybko, by być nieco przed czasem. A nuż natknie się na kogoś kto jest po egzaminie, i dowie się czego się spodziewać?
Albo ktoś skończy wcześniej, i będą musieli czekać na Takeru?
Zawsze postępował według zasady "przezorny zawsze ubezpieczony".
A okularnik był przezorny, nawet bardzo...
Dręczyła go cała masa pytań.
Czy słusznie postąpiłem, zgłaszając się do Akademii? Może będę tylko ciężarem dla innych...? Pewnie tak będzie. Komu przydałby się niby taki niezdara jak ja, który tylko umie czytać książki?
Zachichotał pod nosem, teraz schodząc na inne tory myślenia.
Skoro tak, to trzeba pomyśleć, której dywizji powinienem zaszkodzić - zakładając oczywiście że uda mi się w ogóle zdać, i ukończyć pomyślnie Akademię.
Tak naprawdę decyzja wahała się jedynie między dwoma dywizjami.
Instytutem Technologicznym, oraz "Dziewiątką".
Miał przeczucie, że dołączając do numeru dwunastego w pewien sposób nie odrzuciłby swojego celu, który to posiadał jeszcze żyjąc.

Droga do samej akademii odbyła się bez przygód. Jednakże sama akademia była niezwykła. Ogromny budynek, który mógł pomieścić w sobie zapewne z kilka tysięcy osób, posiadający setki sal. Tuż za nim dostrzegłeś rozległe zielone tereny, pełne pięknych kwiatów, drzew, czy też małych stawów. Jednakże najbardziej uderzająca była ilość studentów, którzy uczęszczali do samej akademii. Przed samą akademią były ich setki, na zielonych terenach, dostrzegałeś co najmniej kilkadziesiąt osób, a co się musiało dziać w środku. Dostrzegłeś, że uczniowie różnili się od siebie wystrojem, a także, że panował tutaj, swego rodzaju, podział. Osoby w uczniowskich kimonach, z wstawkami koloru czerwonego byli przepuszczani przez tych z niebieskimi wstawkami (takimi samymi jak twoje). Na strojach dostrzegłeś również numery, zapewne oznaczające numer klas. Ty nie posiadałeś jeszcze żadnego.

Przed salą nie było nikogo. Drzwi natomiast zamknięte były, chyba za pomocą jakiejś magii. Co chwilę omijali Cię jacyś uczniowie, którzy przyglądali się Ci. Jedni z większym, drudzy z mniejszym zainteresowaniem. Czasu zostało niewiele, chyba z dziesięć minut.

Równo o piętnastej, gdy odległy zegar zaczął bić, na końcu korytarza pojawiło się kilku dorosłych mężczyzn. Wyróżniali się spośród uczniów swym ubiorem. Mieli na sobie szaty pełnoprawnych shinigami, a narzucone były na nie niebieskie, lub czerwone haori.
-Witaj chłopcze, Ty musisz być Ishigami Takeru- Powitał Cię jeden z nich. Drugi machnął swą dłonią ściągając z sali zaklęcie. Gestem ręki zaprosili Cię do środka.

Sala była bardzo rozległa, a także posiadała własne pole treningowe, które znajdowało się za kolejnymi, otwartymi, drzwiami. Pod ścianą ujrzałeś kilkanaście bokenów, a na podłodze rozłożono matę. Osobnicy, którzy najwidoczniej byli nauczycielami usiedli w specjalnie przygotowanej ławie, a tobie nakazali usiąść na macie. Teraz nastąpiło przedstawienie każdego. Byli to w kolejności od lewej do prawej.
Mito Inahara, Ichiro Kuronomatsuki, Tathonou Zori i jedyny ubrany w czerwone haori Matsudaira Fugunaga, który przedstawił się jako dyrektor akademii.
-A teraz, opowiedz nam coś o sobie- Odezwał się dyrektor.

Akademia zrobiła na Takeru olbrzymie wrażenie. Rozglądał się z wyrazem niedowierzania na twarzy... A sądząc po całym Seireitei, to wcale nie jest najbardziej imponujące co jeszcze zobaczy.
W sumie, pod pewnymi względami było mu przykro, że w Rokungai żyli w tak fatalnych warunkach, podczas gdy Shinigami cieszyli się luksusami.
Gdy usiadł na macie, wykonał krótki, japoński ukłon grzecznościowy, przedstawiając się.
- Jestem Ishigami Takeru... Etto...
Nigdy nie był za dobrym mówcą, a nie wiedział jakich dokładnie chcą informacji na jego temat.
W końcu zebrał się w sobie, uznając że życie w świecie ludzi pominie w tym "powiedzeniu czegoś".
- Pochodzę z dwudziestego trzeciego kręgu wschodniego Rokungai. Do zgłoszenia się na egzamin przekonało mnie spotkanie w Rokungai z Shinigami, który odesłał mnie do Soul Society. Moje ciało zareagowało na siłę jego reiatsu, a on opowiedział mi dlaczego tak się stało. Po tym postanowiłem że sam chcę stać się jednym z Shinigami, ponieważ to jedyna dostępna droga do realizacji moich postanowień. Po ukończeniu Akademii chcę dołączyć do Instytutu Technologicznego.

-Do instytutu technologicznego, powiadasz- wyrwał się Kuronomatsuki. Zlustrował Cię swym wzrokiem, następnie zapisał coś, na kawałku papieru, który leżał tuż przed nim. Dyrektor odchrząknął przywołując, swego podkomendnego, do porządku.
- Doskonale, zatem chcesz przystąpić do akademii shinigami. Musisz wiedzieć, że jest to droga ciężka i nie będziemy mogli Ci popuścić, jako, że stojące przed tobą obowiązki będą bardzo wymagające. Również, muszę nadmienić, że normalnie nie przyjmujemy nowych studentów, już w ciągu roku, lecz wstawiennictwo kilku osób, przekonało nas, by zrobić wyjątek- Poprawił się na swoim miejscu i zamilkł na chwilę. Jego dłoń powędrowała do pędzla, który leżał obok czegoś, co przypominało kałamarz. Zamoczył pędzel w nim i napisał coś na swym kawałku papieru.
-Zaczynajmy zatem- Dyrektor klasnął w dłonie i gestem dłoni nakazał Ci powstanie, to samo uczynili nauczyciele.
-Egzamin uważam za otwarty- Rozłożył dłonie, a liczne świece zapaliły się.
-[/b]Twoim pierwszym zadaniem będzie pokaz twojego wewnętrznego zapasu energii. Chcielibyśmy, abyś najpierw zmaterializował swoją wewnętrzną energię, a następnie, zaczął emanować energią ze swego ciała- Każdy z nauczycieli przeszedł obok Ciebie, stanęli w takich miejscach, by razem widzieli każdy twój ruch. Jedynie Dyrektor pozostał na swym miejscu, choć również stał.

Zadanie wydawało się proste, gdy się o tym słuchało, jednak Takeru podejrzewał że niekoniecznie tak jest. Jak dotąd swoje reiatsu uwolnił parę razy, i to podświadomie, więc nie był pewien czy jest w stanie świadomie powtórzyć ten proces.
Zamknął oczy, wyciszając umysł, by sięgnąć myślami w głąb siebie. Szukał źródła energii duchowej.
Czuł je. Wiedział że gdzieś tam jest. Ale nie potrafił odnaleźć jego samego, a tym bardziej wyciągnąć go na wierzch.
Tak jak podejrzewał, zadanie nie było tak proste, jakie mogłoby się zdawać.
Czego potrzebował? Skupienia? Wyciszenia? A może… Jakiejś wizualizacji?
Ostatnie zdawało się być w miarę sensownym pomysłem. A przynajmniej jedynym czego jeszcze nie próbował…
Tutaj nie działał wyobraźnią. Zmuszał swój umysł do wytworzenia przed zamkniętymi oczyma danych obrazów.
Nie był pewien jakiej dokładnie wizualizacji użyć, musiał więc improwizować…
Zaczął od czegoś prostego… Barwa. Reiatsu… Gdy myślał o reiatsu, pierwsze co przychodziło mu do głowy, to błękit, skupił się zatem na tym kolorze, starając się by przybierał formę wolnej energii, ulatującej spokojnie w przestrzeń.
Już teraz poczuł, że wizualizacja przynosi skutek.
Zaczynał widzieć źródło energii… Zaraz… To przecież to co przed chwilą sam stworzył umysłem!
Zrozumiał.
Sztuka sięgnięcia po reiatsu, to po prostu zmuszenie samego siebie do wykrycia go, i skupienia w punkcie.
W głębi swojego umysłu wyciągnął „dłoń” po energię. Wiedział, że jest jej jeszcze więcej, jednak w tym momencie wiele do dyspozycji nie ma.
Reiatsu otoczyło najpierw jego rękę, zarówno w umyśle, jak i realnie. Wyglądało to, jakby płonęła błękitnym ogniem. Otworzył powoli oczy, teraz już samą siłą mentalną roznosząc „płomień” na resztę ciała, pozwalając by unosił się swobodnie.
Natura jego reiatsu była łagodna. Nie było niszczycielską siłą, od której pękają okna i lampy.
Ta energia była subtelna, z pewnością po wytrenowaniu również groźna.
Po otoczeniu się reiatsu, spojrzał po nauczycielach w oczekiwaniu.

Poczułeś niemrawe mrowienie w swoich palcach, które nasiliło się po chwili, by zaraz zniknąć całkowicie. Niemalże przez to straciłeś skupienie, lecz udało Ci się. Po wewnętrznej części twych dłoni poczułeś przyjemne ciepło, lecz twoje ciało zdawało się słabsze (-10PR).

Twoje powieki rozwarły się powoli. To co ujrzałeś było niesamowite, a przynajmniej dla normalnego żółtodzioba jak Ty. Między twymi dłońmi, wisiała błękitna, kulista energia, w czystej postaci. Nie była zbyt wielka, może jednak nie zrobiłeś wszystkiego dobrze, a może po prostu chodziło o zasoby twego reiatsu. Dostrzegłeś, że Mito Inahara pokiwał z uznaniem głową, inni tylko zapisywali coś na swoich kartkach.

Energia z twego ciała rozeszła się dosyć chaotycznie po twoim ciele, co zaowocowało niekontrolowanymi, choć niegroźnymi wybuchami energii z twego ciała (-5PR). Lecz gdy udało Ci się uspokoić, zaczęła ona wypływać z Ciebie w umiarkowany sposób. I znów, twoi "mentorzy" zagłębili się w swoich notatkach.

-Dobrze, niewielkie pokłady reiatsu, lekkie problemy z jego kontrolą, lecz dosyć wysoka pojętność- Mruknął dyrektor z nad swych notatek.
-Teraz moja kolej- W twoim kierunku zmierzał profesor Zori, w dłoniach trzymał bokeny. Dopiero teraz dostrzegłeś, że jego lewa ręka, jest tak naprawdę protezą. To, że lekko kulał mogło wskazywać, że jego lewa noga też nie jest w najlepszym stanie. Podał Ci jedno z treningowych ostrzy, po czym przyjął pozę defensywną.
-Masz mnie trafić, możesz korzystać z każdej niecnej sztuczki, po prostu masz mnie rąbnąć, tym bokenem- Wytłumaczył pośpiesznie.

Ujął w dłoń bokken, nie "dręcząc" już swojego reiatsu. Pozwolił błękitnej otoczce rozpłynąć się. Przestąpił z nogi na nogę, doskonale zdając sobie sprawę z faktu, iż przeciwnik z pewnością nie jest tak słaby na jakiego wygląda. Broń była dla niego nieporęczna, i nie leżała mu dobrze w dłoni. Ale cóż, nigdy do wybitnie zręcznych nie należał... Tak czy siak, rozejrzał się uważnie po sali, by dokładniej się z nią zaznajomić. Musiał wiedzieć, czy mógł w jakikolwiek sposób ją tutaj wykorzystać.
By jednak nie dawać nauczycielowi do zrozumienia że formuje w głowie plan, wykonał trzy proste ataki jednoręcznie: zza głowy ukośnie na protezę, proste pchnięcie wycelowane między żebra, a następnie starając się nie wypuścić bokkena z ręki, ukośnie od dołu na kulawą nogę.
Tak naprawdę, żaden z nich nie miał na celu trafienia, i nie wkładał w nie za wiele siły. To było badanie. Chciał sprawdzić czy istnieje możliwość iż przeciwnik udaje kalectwo, jak jest szybki i silny, ogólnie rzecz biorąc: jakie posiada szanse pomyślnego ukończenia tej części egzaminu. W międzyczasie w jego głowie formował się może niezbyt skomplikowany plan, ale o parę procent zwiększający prawdopodobieństwo powodzenia.