Wschodnia pustynia

Goryl w ogóle nie zwracał na niego uwagi. Było to trochę upokarzające, z drugiej strony w sumie mu się nie dziwił. Pewnie też nie zwracałby uwagi na muchy. Taka była przynajmniej różnica w ich gabarytach. Kolejnym problem było to, że dalej nie wiedział jaką inteligencją dysponuje gigant i nie wiedział co się po nim spodziewać. Ten pewnie nawet nie zarejestrował tego, że dzięki mantikorze miał ułatwione zadanie przy zabijaniu mamuta. Shihai był coraz głodniejszy, ponadto kawałek ścierwa przydałby się również Ravenie, która dzięki temu odzyskałby trochę siły. Łamiąc swoje zasady zdrowego rozsądku zdecydował się podejść bliżej i zaryzykować.
Witaj wielkoludzie, jak masz na imię?
Starał się mówić na tyle głośno aby ten go usłyszał.
Upolowałeś dużą zdobycz, podzieliłbyś się ze mną? Jestem dużo mniejszy od Ciebie, więc nawet nie odczujesz tej straty.
Miał nadzieję, że jakoś uda mu się nawiązać konwersacje, a co najważniejsze nie uzna go za upierdliwą muchą, którą odpędzi łapą. Był gotowy do odwrotu.

Ten mikry hollow postanowił nie uciekać tylko dalej truć szanowny tyłek pana Saru. Czy to wywołało w nim szacunek poprzez zaimponowanie odwagą? Otóż nie. Małpiszon nie cierpiał gdy ktoś mu się nastręczał podczas posiłku. Sam cienki głosik przypominający mu nieco żeńskie (Saru ma bardzo gruby głos) ujadanie wywoływał u niego ból głowy. Tego coraz bardziej brała irytacja, lecz nie przestawał jeść mając nadzieje, że ten się odwali zwyczajnie, ale nieee.... postanowił podejść bliżej i przegiąć pałę. To sprawiło, że ten musiał odciągnąć uwagę od posiłku co bardzo go nie cieszyło:
- Dotknij jedzenia Saru, a zostaniesz kolejnym posiłkiem Saru! - warknął rozeźlony nie na żarty. Nie miał ochoty nawet uganiać się teraz za tym małym gnojkiem gdy przed sobą miał taki opasły obiad. Dodał, więc jeszcze - Spadaj! - i zabrał się dalej do spożywania posiłku co chwile rzucając okiem czy ten posłuchał jego dobrej rady i zapakował swoją dupe w troki, żeby się oddalić, a właściwie to bardziej czy nie robi czegoś głupiego, czyli nie kradnie mu jedzenia.

Widząc, że goryl to głupi buc Shihai postanowił się oddalić. Nie miał zamiaru jeszcze bardziej ryzykować. Był rozczarowany tym, że mimo swojej interwencji nic nie zyskał. No cóż widać i takiemu mózgowi jak on zdarza się dokonać złej inwestycji. Na szczęście nic na tym nie stracił, więc nie było tak tragicznie. Na pożegnanie tylko życzył mu w swoich myślach aby się udławił i żeby ciało mamuta smakowało jak najgorsze pomyje. Nie czekając wzniósł się w powietrze w poszukiwaniu ofiary o swoich gabarytach. Starał się szukać czegoś w pobliżu aby nie musieć oddalać się zbyt daleko od Raveny.

To kolejne potwierdzenie tezy, iż groźba poparta masą mięśni działała jako najlepszy środek dyplomatyczny. Stworzonko na szczęście się odwaliło i pozwoliło Saru spokojnie zjeść swój mamuciej wielkości posiłek. Ku zaskoczeniu Małpy ten spostrzegł, że dziwny Pusty nie był wcale rzucany przez większego do góry, ale sam z siebie umiał fruwać. Jak mucha. W każdym razie Hollow dokończył jedzenie, a następnie rozejrzał się za jakąś solidniejszą kryjówką, w której spokojnie mógłby odpocząć po udanych polowaniach. W końcu nawet takiej bestii jak on należała się siesta po posiłku oraz przerwa po dobrze wykonanej robocie. Jeśli coś takiego znalazł to ruszył w tamtą stronę.

https://bleach.forumpolish.com/t679p480-ponocna-pustynia#62253


Shihai był zawiedziony poziomem intelektualnym giganta. Zwyzywał go w myślach po czym wzbił się w górę w poszukiwaniu jedzenia. Walka gigantów skutecznie odstraszyła większość stworzeń w okolicy. Postanowił jednak szukać głębiej, niż tylko narządem wzroku. Skupił się i zaczął szukać śladów reiatsu. Ukazał mu się szereg malutkich stworzonek, ukrywających się pod piaskami lub kamieniami pustkowia. Gdyby udało mu się zebrać ich wystarczająco wiele, może udałoby się zorganizować jakiś posiłek... Nagle za sobą usłyszał jakiś hałas. Aż dziwił się, iż nie udało mu się tego usłyszeć od razu... Jakiś hollow przypominający niedźwiedzia właśnie zbliżył się niepokojąco blisko do kamienia za którym kryła się Ravena, która już zdołała podnieść się i stanąć na łapach. Stała napięta, jakoby oczekując aż przeciwnik wychyli się zza skały, by na niego skoczyć. Z ran na szyi nadal sączyła się powoli krew.

Niestety Goryl przepłoszył większość mniejszych hollowów, z którymi dałby sobie radę Shihai. Przez to musiał pokombinować w inny sposób. Kierując się instynktem był w stanie wyciągnąć z siebie ciekawą zdolność. Koncentrując się zdołał wyczuwać reiatsu innych stworzeń. Trzeba przyznać, że jest to bardzo praktyczna umiejętność, z której teraz będzie często korzystać. Ofiary, które wyczuł raczej nie kusiły swoimi walorami. Były małe, a przede wszystkim bardzo słabe. Więcej energii straci za uganianiem się za nimi niż zyska zjadając je. Będąc nierozważnym, nie usłyszał niedźwiedzi, który niebezpiecznie blisko znajdował się kamienia, za którym skrywała się Ravena. Roztargnienie zapewne było spowodowane przeświadczeniem, że goryl wypłoszył wszystko co było w okolicy. Na tego osobnika może zadziałało to odwrotnie, zwabiło go tutaj. Widział, że pantera zdołała wstać na nogi co napawało optymizmem. Zaczął lecieć w kierunku niedźwiedzia, jednak na tyle wysoko, żeby ten go nie zauważył. W międzyczasie jego żądło błysnęło jadeitem [6pr]. Nie chciał od razu atakować miał zamiar wkroczyć, gdy ten ruszy na Ravene. Wtedy będzie miał idealną okazję do ataku z zaskoczenia.

Shihai obserwował wydarzenia z góry. Widział jak niedźwiedź ostrożnie obchodzi kamień, by chwilę później zostać zaatakowanym przez drapnięcie pazurami Raveny. Niedźwiedź skontrował uderzeniem łapy od góry, jednak Ravena była od niego szybsza. Dużo szybsza nawet od Shihaia. Bez problemu uniknęła uderzenia i wycofała się na bezpieczny dystans. W międzyczasie mantykora zaczęła ładować swoje żądło, które zaczęło się jarzyć jadeitową barwą.

[-6 PR, żądło 1/3]

Myślał, że będzie musiał już wkraczać do akcji, jednak Ravena chyba doszła do siebie na tyle, żeby móc walczyć. Trzeba przyznać, że wychodziło jej to zacnie. Nie chciał jednak nadto wystawiać na próbę jej wytrzymałości. Przeleciał na tył niedźwiedzia i runął w jego stronę, aby całym impetem zwalić się na jego plecy. Jego celem było w znacznym stopniu ograniczenie jego możliwości ruchowych, aby to osiągnąć jedną łapą dociskał łeb niedźwiedzia do ziemi, drugą dociskał lewy bark, a ogonem oplótł lewą tylną łapę starając się wykręcić ją pod nienaturalnym kątem. Zwieńczeniem jego ataku byłoby wbicie żądła w bok napastnika oraz wgryzienie się w jego szyję. Całą swoją akcję wykona pod warunkiem, że niedźwiedź zwali się brzuchem i głową na piasek pod impetem jego ciała spadającego z powietrza. W innym wypadku atak zakończy się jedynie wytrąceniem go z równowagi i wbiciem żądła w jego ciało, potem po prostu wzniósłby się w powietrze krzycząc do Raveny by ta utrzymywała dystans dopóki nie da znaku do ataku.

Shihai zaczął pikować na cel. Jego skrzydła jednak wydawały dźwięk na tyle głośny, że niedźwiedź był w stanie zorientować się, że jest atakowany. Cofnął się kawałek, sprawiając, że Shihai wylądował na ziemii przed nim. W tej sytuacji mantykora usiłowała jedynie zadać cios żądłem, który dosięgnął ciosu. Dał zamierzony znak Ravenie po czym sam oddalił się od niedźwiedzia o milimetr unikając ciosu zadanego jego ciężką łapą. Ravena jedynie skinęła głową. Shihai nie mógł nie zauważyć rany zadanej przez siebie podczas ich pierwszego starcia. W tym miejscu już chyba na zawsze zostanie blizna.

Niestety tym razem musiał oddać wyższość niedźwiedziowi, który miał wyostrzony słuch. Jego kalkulacje, które wskazywały na to, że hollow zaaferowany Raveną nie będzie zwracać na nic uwagi, okazały się błędne. Jednak i tym razem udało mu się przynajmniej częściowo zrealizować swój plan. Zaaplikował swoje reiatsu w ciało niedźwiedzia i cudem uniknął jego łapy, która niewątpliwie zraniłaby go dotkliwie. Teraz trzeba było już tylko czekać aż jad zacznie robić swoje. Nie tracąc czasu wzniósł się nieco wyżej aby być w stanie wygenerować większą prędkość, a tym samym moc przy kolejnym "nalocie". Kiedy zobaczy pierwsze objawy swojej zdolności ruszy do ataku. Tym razem będzie pikować po skosie aby wyhamować na niedźwiedziu, uderzając go przednimi i tylnymi łapami, przy okazji wbijając się w jego bok. Miał nadzieję, że impet uderzenia będzie na tyle duży by przewalić go na bok. Wtedy wystarczyło dać znak Ravenie by ta pomogła mu unieruchomić i zabić bestię. Sam po ataku dociśnie niedźwiedzia swoim całym ciałem do ziemi. Wbije swoje pazury w jego ramie by je przytrzymać i wgryzie się w jego szyję. Ogon będzie zawinięty wokół jednej z dolnych kończyn by uniemożliwić mu wierzganie.

Unosił się nad niedźwiedziem, podczas gdy Ravena krążyła wokół niego czekając na odpowiedni sygnał. W końcu niedźwiedź ryknął, lecz nadal stał na swoich łapach. W tym momencie Shihai zapikował na niego. Czworonóg nie był w stanie zrobić uniku i mantykora wpadła na niego ze sporym impetem, powodując kolejny ryk niedźwiedzia i jego przewrócenie. Shihai unieruchomił jego tylnią łapłę i przygniótł własnym ciałem, jednak niedźwiedź zdołał jeszcze użyć przedniej łapy, by zamachnąć się na swojego rywala, jednak z próżnym rezultatem. W międzyczasie Ravena, o której przeciwnik zdaje się zapomniał, rzuciła się z tyłu na niedźwiedzia wykonując coup de grace, gryząc go w szyję.

Trzeba przyznać, że ich współpraca była wzorowa co zaowocowało łatwym polowaniem. Może i dwa razy ledwo uniknął ataku ale się udało. Widocznie fortuna była po jego stronie, a jak wiadomo szczęście sprzyja lepszym. Shihai trzymał niedźwiedzia do czasu aż ten przestanie się poruszać. Głupio byłoby w takim momencie by jeszcze napsuł im krwi w chwili wydawania ostatniego tchnienia. Gdy hollow padł na dobre, zwolnił uścisk i zszedł z truchła.
Dobra robota.
Odparł krótko miłym tonem głosu.
Zabierzmy go za kamień żeby nikt nam nie przeszkadzał.
Przynajmniej będą osłonięci z jednej strony nie będąc narażonym na atak zewsząd. Gdy tylko dotarli do kamienia zaczął zjadać ciało. Przytrzymywał łapą i szczękami wyrywał kawałki mięsa.
Jedz, to powinno Ci pomóc.
Nie był tego stuprocentowo pewien, ale instynkt kazał mu jeść. Podświadomość mówiła mu, że dzięki temu będzie silniejszy. On sam już był bardzo głodny. Truchło smakowało paskudnie, no ale nic na to nie mógł poradzić. Po skończeniu posiłku mój rozeznać się w sytuacji.
Jak się czujesz?
Musiał wiedzieć, czy mogą ruszać dalej, czy może pantera będzie potrzebowała jeszcze chwili na dojście do siebie. W przypadku drugiej opcji zaleci jej by się zdrzemnęła w czasie gdy on będzie czuwał aby nikt ich nie zaskoczył.

Dwojka zaciagnęła swoją zdobycz za kamień i posiliła się. Niby nie powinno ich nic zaskoczyć. Zjedli swój obiad, po czym w oddali zobaczyli Saru, który właśnie został wyniesiony z jaskinii przez bydlę dwa razy jego rozmiaru. Widocznie zła dzielnica. Gdy zjadł poczuł napływ sił, jakby co dopiero wstał ze snu i naprawdę dobrze się wyspał.

-Już wszystko w porządku, możemy ru... Powinniśmy się stąd zmyć. Dość szybko. -powiedziała widząc hollowa wynoszącego Saru.

[Pż i Pr Max]

Myślał, ze może jeszcze przez chwilę sobie posiedzą w tej okolicy, jednak nie był to dobry pomysł. Widzieli z oddali, jak jakiś wielki pusty pokazał się na horyzoncie. Mimo dzielącej ich odległości był wielki. Ponadto trzymał w ręce goryla, tego niewdzięcznika.
To chyba ten goryl co tu niedawno był. A niech sczeźnie.
Splunął na ziemię. Po czym zaczął iść w przeciwnym kierunku od położenia wielkoludów.
Ruszajmy.
Powiedział nie oglądając się za sobą.
Trzeba przyznać, że nie najgorzej poszło nam z tym niedźwiedziem.
Zagadnął aby nie iść w ciszy. W końcu jako przywódca stada musi zacieśniać więzy między osobnikami. Dla niego co prawda było to bez znaczenia, jednak dla innych niekoniecznie. Jeśli mu zaufają bezgranicznie będzie mógł liczyć na wymierne korzyści. Idąc co jakiś czas rozglądał się wypatrując jakiejś ofiary, a może kolejnego towarzysza.

Słysząc słowa Shihaia, Ravena wydała jedynie pomruk z wyczuwalną kpiącą nutką. Ruszyli w stronę przeciwną od potencjalnego zagrożenia. Rozglądali się w poszukiwaniu kolejnej ofiary, jednak biorąc pod uwagę ilość wydarzeń jakie miały miejsce w okolicy, był to cud, że jeszcze malutkie jaszczurki nie uciekły gdzie pieprz rośnie. Szli dalej w tym samym kierunku, aż nagle blisko horyzontu ujrzeli niemałego hollowa. Nie był on rozmiarów Saru, ale nadal był większy od Shihaia i Raveny. Z daleka trudno było ocenić co to jest, wydawało się to bardziej płynąć niż chodzić.

Trzeba przyznać, że walki skutecznie spłoszyły potencjalną zwierzynę w okolicach tamtego kamienia, gdzie się schronili. Trochę im zajęło żeby zobaczyć coś interesującego na horyzoncie. Trzeba było podejść bliżej i się rozeznać. Niedawno jedli także może udałoby się zwerbować kogoś nowego do stada.
Zobaczmy kto to jest.
Powiedział krótko i poszedł w kierunku nieznajomego.

Ruszyli w stronę dziwnej istoty. Gdy zbliżyli się bliżej, dostrzegli, że nie ma ona konkretnej formy fizycznej, płynie, zmienia się, jest półprzeźroczysta. W jej wnętrzu unosiło się kilka masek. Trudno było stwierdzić, czy wie o ich obecności z powodu braku jakichkolwiek narządów które mogłyby na to wskazywać.

Gdy zbliżyli się na tyle aby móc dojrzeć detale hollowa, Shihai zasępił się. Ten osobnik był naprawdę dziwny. Zupełnie różnił się od wszystkich pustych jakich do tej pory widział.
Widziałaś kiedyś coś takiego?
Zapytał Raveny. Może ona w czasie swojej wędrówki po Hueco Mundo spotkała takie stworzenie. Mantikora miała wrażenie, że ta przeźroczysta persona z maskami w swoim wnętrzu musi mieć jakieś specjalne zdolności. Miał jednak obawy czy nie będzie do nich wrogo nastawiona. Z pewnością muszą zachować dużą ostrożność.

-Nie... Nigdy. - odpowiedziała

Tymczasem oboje mieli pewność, że istota ich zarejestrowała, gdy odezwała się do nich jakoby pięcioma głosami naraz, każdy o innym tonie i grubości. Istota mówiła powoli, wręcz ospale.

-Czego szukacie?

Gdy nieznajomy przemówił do nich od razu zdał sobie sprawę, że w jakiś sposób w jednym "ciele" siedzi pięć hollowów. Shihai czuł się cholernie podekscytowany, strasznie chciał mieć go w swojej drużynie. Ponadto osobnik na pierwszy rzut oka nie wydawał się agresywny. Ważniejsze było jednak to, że normalnie mogli z nim się porozumieć, a nie od razu rzucać do gardeł.
Witaj.
Postanowił się przywitać aby podkreślić swoje pokojowe zamiary
Poszukujemy kompanów do naszego stada. Muszę przyznać, że bardzo nas zaintrygowałeś swoją osobą.
Nie był pewien czy powinien o nim mówić jako pojedynczej jednostce, czy może jako grupie.

-Witaj.

Istota podpełznęła dość blisko Raveny i Shihaia, po czym zamarła we względnym bezruchu. Maski w jej wnętrzu jak i cała masa nadal wydawały się płynąć i mieszać.

-Dlaczego miałbym cię do ciebie przyłączyć? Co masz mi do zaoferowania, czego nie mam obecnie? Co jesteś wart? Co potrafisz i co wiesz? - mówiła istota wieloma głosami nadal utrzymując swoje powolne tempo.

Ten hollow zdecydowanie nie był taki sam jak inne. Wyróżniała go bardzo wysoka inteligencja o czym świadczyły pytanie, które przed chwilą zadał. Jeśli nie uda mu się go zwerbować to może chociaż zyska jakiegoś sojusznika.
Moja wędrówka po pustyni jest bardzo krótka, dlatego wiedzę o niej i o bytach tu żyjących mam zerową.
Wiedział, że tym go do siebie nie zachęci, ale może zainteresuje go inteligencja Shihaia.
W stadzie dużo łatwiej jest zdobywać pożywienie, rosnąć w siłę, a co za tym idzie zwiększać swoją wartość. Niczego nie mogę Ci obiecać, ale wiedz że nie mam zamiaru być tylko kolejnym głupim hollowem, chcę osiągnąć coś więcej
Może jego ambicje go zainteresują, kto wie. Póki co musiał rozeznać się w sytuacji z kim ma do czynienia.

-Masz rację... Oraz bardzo ciekawe podejście... Niewielu jest tutaj takich, którzy chcą coś osiągnąć, oprócz pełnego brzucha... - jego masa nadal przelewała się - Pokaż mi jednak, co potrafisz... Nie mam zamiaru przyłączać się do drużyny, którą będę musiał ciągnąć za sobą...

To był już sukces, udało mu się zainteresować go swoją osobą. Jeszcze trochę i będzie nieźle. Zauważając jak masa w jego ciele przelewa się, coś go tknęło. Nie wiedzieć czemu poczuł zagrożenie. Czy to możliwe, że te maski pustych w jego wnętrzu to są jego ofiary, które w jakiś sposób wchłonął? Jego bezpostaciowa forma bardzo nadawała się do takiej tezy, może jednak Shihai jest zbyt ostrożny i te domysły mijają się z prawdą? Bądź co bądź tu w Hueco Mundo musi cały czas trzymać się na baczności.
O to nie musisz się martwić. Może za wcześnie jeszcze na ataki na wielkie hollowy ale to jest tylko kwestią czasu. Mogę liczyć na to, że również zaprezentujesz co potrafisz?
Zdolności mantikory raczej nie były trudne do zaprezentowania.
O ile nie zauważyłeś to mam skrzydła.
Rozprostował je szybko wzniecając piasek w powietrze, po czym spoczęły na jego plecach ponownie.
Nie trudno stwierdzić, że potrafię latać, a to przynosi szereg zalet.
Odparł krótko, nie widział sensu tłumaczenia mu jakie są to zalety, ale on na pewno sam je dostrzeże. Następnie poruszył swoim ogonem i pokazał go przed sobą.
Bardzo bolesne jest użądlenie moim kolcem
Nie chciał tłumaczyć mu dokładniej, jak działa jego "trucizna". W końcu nie był na tyle głupi by nieznajomym zdradzać jak działają dokładnie jego umiejętności. Co prawda dał mu już wskazówkę, mówiącą żeby lepiej unikał jego żądła, ale najważniejszej rzeczy mu nie zdradził.

-Hmm... Opowiedziałeś mi o sobie, więc i ja opowiem...Źródłem mojej siły są maski... Mogę je pochłaniać i ich używać...

Ravena cały czas stała i przysłuchiwała się rozmowie.

Jego domysły okazały się prawdziwe. Ta istota faktycznie potrafiła wchłaniać innych pustych, a raczej ich maski. Gdy ten powiedział to tak wprost, brał pod uwagę fakt, że może chcieć go pochłonąć jak innych. Oby ten scenariusz się nie odbył...
Domyślam się, że możesz posługiwać się mocami tych hollow, które masz w sobie maski. Dobrze myślę?
Był ciekaw czy udało mu się go tak dokładnie rozszyfrować. Jeśli tak by było, to ten na pewno jeszcze bardziej doceni jego intelekt i predyspozycje do osiągnięcia wyższego celu.
Jak Cię zwą?
Postanowił w końcu zapytać, żeby nie zwracać się do niego per nieznajomy.
I czy przyłączysz się do nas?

Albo cwaniaczek szuka naiwniaka, który będzie odwalał za niego czarną robotę, albo ma to być swego rodzaju test. Nie bardzo mu się to podobało.
Posiadając wiele imion, domyślam się, że i wiele lat już żyjesz.
Walnął prosto z mostu. Może podzieli się z nim informacjami o pustyni na której żyją. Warto by było się tego dowiedzieć.
Jak wspomniałem, krótko żyję w tym miejscu. Co mi możesz o nim powiedzieć, o tej bezkresnej pustyni. Kogo mogę tu spotkać, kto tu rządzi, bo jestem pewien, że są tu takie osoby.
Nie bardzo widziało mu się robienie za murzyna. Trochę czasu stracił rozmawiając z nim tu. Niech chociaż zyska istotne informacje bo raczej nie przyniesie mu maski. To było nie możliwe, w końcu hollowom, które zabili zniknęły maski. Chyba, że przez przyniesienia maski ma na myśli sprowadzenie kogoś silnego. Jedna i druga opcja były trudna do zrealizowania. Na obecną chwilę działania, mające na celu zwerbowanie tego TenSaan'a wymagają za dużo wysiłku. Ponadto nie wiedział, czy on go chce wykorzystać. Do tego zapewne jest silniejszy od niego, więc dlaczego miałyby słuchać jego poleceń? Było zbyt wiele niewiadomych, a za mało konkretów.

-Szukasz wiedzy... Dobrze więc... To miejsce nazwa się Hueco Mundo...Chodzą po nim istoty zwane Hollow... Celem Hollow jest pożeranie innych dusz, w ten sposób zyskują na sile... Ewoluują w silniejsze formy... Spójrz tam... - masa uformowała się w jakąś kończynę i wskazała na olbrzymi obiekt na horyzoncie - To... jest Las Noches... Zamek najsilniejszych i ich sług... Zowią się Espada... Każdy z nich prawie całkowicie pozbył się maski, przyjmując zewnętrzną powłokę Bogów oraz wzmacniając się... Trudny Proces...Olbrzymia Siła... Mogą pokonać Bogów...

Informacje to bardzo cenny dar. Im więcej się wie, tym większy użytek można zrobić z tej wiedzy. Hollowy...
Skąd w ogóle wziął się hollow?
Skoro on też nim jest, to jakoś musiał powstać. Nie miał żadnych wspomnień, tak jakby obudził się, a poprzedniego dnia było wielkie nic.
Silniejsze formy?...
To by wiele wyjaśniało, jego wewnętrzną chęć do rośnięcia w siłę oraz chęć bycia ponad wszystkimi tymi bezmózgimi, polegającymi wyłącznie na instynkcie kreaturami.
Istoty, które zerwały swoje maski? Było to naprawdę dziwne... Ale w sumie logiczne pod maską musi być coś innego...
O jakich bogach mówisz?
Jedno jest pewne, skoro za tym procesem idzie wielka siła to w przyszłości sam spróbuję zerwać maskę.