Wschodnia pustynia

-Hollow... Powstajemy z powodu... negatywnych emocji... przywiązania... Niespełnienia... Symbolizuje to otwór... Formy... Jeśli istota pochłonie wystarczająco dużo innych, mocno rośnie na sile, lecz pochłonięci... nie znikają... Istota rośnie do olbrzymich rozmiarów... Walczy o kontrolę... Jeśli wygra... jej rozmiar powraca do normy... lecz jej siła jest jeszcze większa... Na końcu znajduje się forma do której dążą wszyscy... samo przebywanie w pobliżu tego typu istoty może zabić...

Istota cały czas się mieszała.

-Bogowie... Polują na nas... chcą nas zniszczyć i zabić... Mają miecze zaklęte duszą...

Skoro powstajemy z negatywnych emocji, to czymś musieliśmy być nim staliśmy się hollowami
Nasunął mu się logiczny wniosek. Jeszcze za mało wie o sobie i o tym świecie, musi zdobyć jeszcze więcej wiedzy. Tensaan uświadomił mu jak jeszcze daleka droga przed nim. Tyle etapów ewolucji, a z każdym osiągniętym etapem rosnąca siła. Mimo, że nie widział przed sobą swojego ostatecznego celu, który był hen daleko, droga ta wydawała mu się bardzo kusząca. Na pewno kiedyś znajdzie się na samym końcu. Jego ambicje nie pozwolą mu by zatrzymał się gdzieś po drodze. Jeszcze kiedyś będzie panem Hueco Mundo i innych światów, o których istnieniu teraz nawet nie zdawał sobie sprawy.
Nasi naturalni wrogowie. Pomijając fakt, że walczymy przeciwko sobie, między hollowami, to jeszcze bogowie na nas polują? To tym bardziej utwierdza mnie w przekonaniu, że trzeba większej grupy aby skutecznie im się przeciwstawić.
Ta wiedza była bezcenna. Świadomość istnienia różnych zagrożeń dawała mu możliwości aby próbować się na nie przygotować.
Ci bogowie chodzą po Hueco Mundo? Czy coś prócz mieczy, ich od nas odróżnia?

To znaczy, że istnieje inny świat. Jak się do niego dostać?
Miał nadzieję, że uzyska odpowiedzi na te ostatnie pytania.
Ruszajmy
Rzekł do Raveny i poszedł w tym kierunku, którym szedł nim zobaczył Tensaana. Może spotkają jakaś ofiarę do zabicia. Może udałoby się wtedy również dostarczyć maskę glutowi, w sumie idealnie pasujący przydomek do tego osobnika, i upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Gdy oddali się już na solidny dystans rzekł.
I co o nim myślisz?

-Jest bardzo dziwny. Nigdy czegoś takiego nie widziałam. On właściwie... własnej maski nie posiada... Wogóle nic nie ma.

Idąc dalej i rozglądając się zauważyli z odległości jakąś dziwną istotę. Stała na dwóch nogach w wykrzywionej postawie. Miała dwie głowy. Sądząc po jej twarzach, ustach i całości istota przeżywała niewyobrażalną agonię. Jęczała specyficznie, była odrażająca. Ravena widząc ją odwróciła głowę.

-Nie musimy, prawda?

Zgadza się jest bardzo dziwny. Nie wiem dokładnie jakie może mieć zdolności. Mogą być one jednak pożyteczne, a co ważniejsze posiada sporą wiedzę.
Dostrzegli kolejną, dziwną kreaturę. Widział, że Ravena nie jest zbyt chętna aby się nią zająć.
Wydaje się cierpieć, nie uważasz, że miłosiernym gestem byłoby zakończyć jej agonię? Oczywiście możemy to zignorować i ruszyć dalej.
Odpowiedział pytaniem na pytanie. Od jej odpowiedzi zależało co postanowi. To był też swojego rodzaju mały test dla Raveny i sprawdzenie jej reakcji.

-Nie powinniśmy się do tego zbliżać... To jest niebezpieczne. Co się dzieje z tymi wszystkimi hollow? Poszukajmy czegoś... normalnego.

Ruszyli więc dalej, uważając by istota ich nie zauważyła. Idąc tak, zauważyli kolejną specyficzną istotę. Kształtem również przypominała człowieka jednak jej skóra wydawała się za duża na jej ciało. Zwisała luźno w okolicach oczu i ust, odsłaniając to, co było pod spodem. Miała około 3 metrów wzrostu.

Istota na horyzoncie nie wydawała się być tak niebezpieczna jak twierdziła Ravena. No ale może ona ma bardziej wyczulone zmysły. Shihai nie miał zamiaru póki co zmuszać jej do czegokolwiek, a co ważniejsze podejmować się niepotrzebnego ryzyka, także ruszyli dalej.
W ogóle jakie masz zdolności? W naszej potyczce raczej nie miałem okazji aby się z nimi zapoznać.
W sumie to było głupie z jego strony, że pyta się o to dopiero teraz. Lepiej późno niż wcale. Przed sobą zobaczyli kolejną oryginalną istotę.
Trzeba przyznać, że ten rejon roi się od dziwnych stworów.
W ataku na tego osobnika pantera również będzie miała jakieś obiekcje?
Bierzemy się za niego? Czy też wyczuwasz coś niepokojącego?

-Ten wydaje się w porządku... Robimy to tak jak zwykle? To znaczy zostawiasz mnie na pastwę losu by samemu wyczuć moment tylko do dobicia ofiary, czy masz może lepszy pomysł tym razem? - powiedziała z wyrzutem

-Jak przyjdzie na to czas to zobaczysz.

Przestań się dąsać.
Odrzekł sucho.
Ostatnio było wszystko pod kontrolą. Mogłem Cię wtedy opuścić gdy ten mamut z gorylem się tłukli. Ponadto jakbym znał Twoje zdolności to mógłbym wymyślić coś innego, a skoro sama nie chcesz gadać to co innego mam zrobić? Atak z zaskoczenia jest o tyle skuteczny, że mało który hollow spodziewa się zagrożenia ze strony dwóch przeciwników, podkreśla to też fakt, że do tej pory nie spotkaliśmy jeszcze żadnego innego stada. Nie możesz chyba zaprzeczyć, że jak skupiałaś się na defensywie i zwracaniu na siebie uwagi to ja mogłem wszystko postawić na ofensywę i skutecznie atakować? Z tamtym niedźwiedziem bardzo zgrabnie nam to wyszło.
Trochę się rozgadał, ale chciał dosadnie uświadomić Ravene, że jego posunięcia były do tej pory trafne. Nie chciał ograniczać się jedynie do tego, żeby powiedzieć jej "Zamknij mordę i słuchaj", ale chciał by na podstawie jego argumentów sama doszła do takiego wniosku. Dzięki temu będzie budować swój autorytet na podstawie faktów i wyników.
No chyba, że Ty masz jakiś pomysł
Miał nadzieje, że hollow jeszcze ich nie zauważył, w przeciwnym wypadku atak z zaskoczenia szlag trafi.

Spoiler:

Warknęła cicho po czym rzuciła:

-Leć.

Ruszyła pełną prędkością w stronę stwora. Jej prędkość była niesamowita, ledwo mógł za nią nadążyć wzrokiem. Nie był to ciężki bieg. Był on pełen gracji. Pęd powietrza powodowany przez Ravenę sprawiał, że piasek za nią unosił się, sprawiając wrażenie wystrzelonej strzaly której ona była czubkiem.

Shihai uśmiechnął się pod nosem widząc, że Ravena nie ma żadnych argumentów przeciwko jego. Gdy ta powiedziała by leciał od razu wzniósł się w powietrze, a jego żądło rozbłysło jadeitem (6pr) Miał nadzieję, że przeciwnik jeszcze go nie zauważył. Wzniósł się na tyle wysoko aby ten nie był w stanie go zobaczyć bez zadzierania głowy do góry. Chciał po łuku przelecieć za jego plecy i czekać na swoją okazję.

[-6PR; Żądło 1/3]

Wzleciał w powietrze próbując odwrócić uwagę stwora od pędzącej na niego niczym rakieta Raveny, którą już zdołał zauważyć. Zadarł głowę i spojrzał na unoszący się "obiekt", następnie szybko znów skupił się na Ravenie, gdyż to ona obecnie wydawała się mu większym zagrożeniem. Stanął w pozycji, która ułatwi mu utrzymanie równowagi oraz utrzymanie pozycji i czekał na nadejście pantery, które nastąpiło krótko po tym. W normalnych warunkach uderzenie z takim impetem posłałoby przeciwnika na sporą odległość, w tym przypadku jednak skończyło się jedynie na tym, że stwór lekko się zachybotał, lecz szybko odzyskał równowagę, a następnie odrzucił panterę od siebie na jakieś dwa metry. Jego luźna skóra została rozcięta na klatce piersiowej, tworząc coś na kształt materiału poszarpanego przez pazury. Widocznie udało mu się powstrzymać uderzenie zanim zadało ono jakieś większe obrażenia. Nie można było powiedzieć tego samego o Ravenie, przeciwko której obecnie zadziałało trzecie prawo Newtona wzmocnione siłą potwora. Poruszał się szybciej niż wskazywałby na to jego rozmiar. Wyskoczył w stronę Raveny, splatając ręce nad głową, by zadać cios leżącej.

// Bardziej mi chodziło o to, żeby mnie nie zauważył, no ale okey ;P

Miał nadzieję, że jeszcze nieco reiatsu zdąży przelać do swojego żądła nim będzie musiał interweniować i ewentualnie nim zaatakować. (+6pr). Pantera miała niemałe kłopoty, musiał zmienić plany. Widząc, że ta została odrzucona zaczął pikować w dół, chciał uderzyć od tyłu zwalając się swoim ciężarem na pachwiny kolanowe wroga i dotkliwe je ranić swoimi szponami by w ten sposób zwalić przeciwnika z nóg oraz upośledzić jego mobilność.

Spoiler:

[Rzuty na percepcję]

[-6PR; Żądło 2/3]

Stwór spadł na Ravenę, zadając druzgoczące uderzenie. Mantykora spodziewałby się dużej ilości krwi, jednak ciało Pantery jakoby rozpłynęło się pozostawiając za sobą jedynie cienistą mgłę, która została rozwiana niewiele później. Stwór zaczął podnosić się z klęczków po zadaniu ciosu, jednak w tym momencie został zaatakowany przez kolejnego rywala. Ryknął wściekle, gdy uderzenie posłało go z powrotem na piach. Shihai ujrzał krew na swoich pazurach. Stwór zaczął próbować się ponownie podnieść.

Wydawało mu się, że Ravena znowu będzie miała przechlapane, jednak nic bardziej mylnego. Widać wyszła cało z tej opresji, w której tak właściwe się nawet nie znalazła. Shihai nie miał pojęcia co zrobiła. On, a co ważniejsze przeciwnik również dał się nabrać na ten miraż. Czy to była jej jakaś wyjątkowa zdolność czy nie to teraz nie miało znaczenia. Przeciwnik klęczał przed nim tyłem i należało to wykorzystać. Mantikora skoczyła mu na plecy starając się docisnąć go do gleby. Zęby swoje miał zamiar zanurzyć w kark ofiary, a swoje żądło w jej tułów. Przednimi łapami dociskał barki przeciwnika do ziemi utrudniając mu w ten sposób powstanie. Miał nadzieję, że gdziekolwiek by się teraz nie znajdowała Ravena to również doskoczy do hollowa i pomoże mu dokończyć dzieła.

Mantykora skoczyła na plecy olbrzyma, lecz ten mimo wszystko zdołał się obrócić zanim mantykora zdołał wykonać chociażby jeden ze swoich ataków. Przy tym wszystkim wydawał z siebie charkotliwy głos przypominający odrobinę śmiech. Zanim Shihai zdołał zebrać się do kupy i przygotować następny atak, stwór już stał na dwóch nogach przygotowując się na jego następne posunięcie, a po jego łydkach sączyła się krew. Jego obwisła skóra została podarta w kilku miejsach.

- Rozumiem. - Powiedział Hollow na znak, iż nie olał wypowiedzi wężowego. W jego głosie czuć było nutkę zawodu. Okazało się, bowiem że choć zdolność Cascary była bardzo przydatna to, jednak nie tak fajna jak przed chwilą myślał. W międzyczasie schrupał ostatnią z ofiar w dość przykrej scenie. Sprawianie innym cierpienia nie sprawiało mu radości, nie był z tych. On by raczej wolał, żeby kobitka nigdy się nie obudziła. No, ale tak się nie stało, więc musiał stłumić te krzyki zaciskając szczęki. Taki już los jego przeklętej rasy.
- To nic takiego. - Odrzekł w kwestii ran. Owszem, dość solidnie oberwał, ale był z tych co ich raczej ciężko powalić, w związku z czym, wciąż mógł walczyć, ruszać się i w ogóle. Całe szczęście, że był tak twardą istotą, bo gdyby nie to to mogłoby być różnie. Martell z kolei nadal nie był pewien jako zachowałby się jego towarzysz gdyby nagle stał się kulą u nogi. Co prawda do tej pory dobrze im się współpracowało, a wężowy nawet okazywał się aktami wspaniałomyślności dzieląc się duszami, ale czy w takiej sytuacji, wciąż taki by był? A może skorzystał z sytuacji i próbował pożreć humanoida? Fortalesa miał wątpliwości. W końcu, jednak udali się "do domu" jak to określił Cascara co młotnikowi wydało się zabawnym określeniem na miejsce tak niegościnne jak Hueco Mundo. Tam spoczęli, a ciało Pustego zaczęło się regenerować co było dobrą informacją. W końcu, choć solidnie dziś podjedli, a polowanie było nader owocne to, jednak gdy trochę odsapną będą musieli wstać i gonić za ofiarami na nowo. Taki ich już los, że przeklęte życie Hollow wiąże się z niekończącą się walką o przetrwanie. Do niej z kolei lepiej było stanąć w pełni sił, a nie będąc pokierszowanym po poprzedniej turze.
- Kłin... co? - Zapytał Martell zażenowany, że ponownie padła nazwa, która nie mówiła mu nic, a nic. Dopiero po chwili przypomniał sobie, że to słowo padło z ust łucznika, który zabił Foscora. Tych to strasznie nie lubił, bo skrzydlatego strasznie polubił i do teraz miał sobie za złe, że ten umarł ratując mu skórę. - Że tacy z łukami? Walczyłem to zbyt wiele powiedziane. Dałem przed nimi drapaka. - Powiedział z dość brutalną szczerością, którą często charakteryzowały się jego wypowiedzi.
- Z Shinigami nie walczyłem. Ba, nawet żadnego nie spotkałem. W sumie to poza Pustymi z niewieloma istotami się mierzyłem. Byli Ci z łukami, kudłaty gość w świecie żywych, który przyzywał swojego golema-gladiatora, dusza dziadyga z wodnymi ciosami i... To chyba tyle. - Wyliczył sięgając pamięcią w tył. Na szczęście nie miał za wiele wspomnień toteż nie musiał poszukiwać zbyt daleko toteż i jego odpowiedź mogła być maksymalnie szczegółowa. Podejrzewał, że takie wyliczenie Foscora czy też Cascary trwałoby znacznie dłużej.

Martell słuchał uważnie towarzysza próbując zapisywać sobie w pamięci poszczególne porady związane z rasami. Pustemu wydało się imponujące jak wiele ten wie o jak wielu istotach, rasach czy profesjach w zależności od tego jak ich określić. Jak się okazało światy były różnorodne, a na każdym z nich czyhały jakieś zagrożenia czy też utrapienia dla biednych, zmuszonych przez okrutny los do polowań Hollow. Nikt nie miał litości i nie dał im rewiru do swobodnych polowań, jakiegoś rezerwatu, tylko wszędzie tępiono jak pasożyty, jak szczury. Do tego większość używała, wobec nich podłych, podstępnych taktyk. Jedni walili z łuku, inni wiązali dziwacznymi mocami, a jeszcze kolejni wytwarzali gladiatorów, by walczyli za nich co, by sami się nie zmęczyli. To podejście do jego rasy wydawało się Fortalesie wyjątkowo obrzydliwe, aż poczuł się właściwie to pokrzywdzony w tej sytuacji.
- Dużo wiesz. - Stwierdził z uznaniem humanoidalny drapieżnik. - Chyba jesteś Hollow od bardzo dawna, prawda? Ja pamiętam ledwie parę dni... Może tydzień. - Stwierdził z zakłopotaniem drapiąc się palcem wskazującym po szczycie głowy. To było dziwne pamiętać tak niewiele. Wciąż czuł się niepewny, pozbawiony informacji, jakby wszyscy w koło wiedzieli o świecie, w którym żyje więcej niż on sam. Ba, nawet o nim wiedzieli lepiej. Pusty chciał dowiedzieć się więcej na temat rasy, którą reprezentuje. Postanowił wypytać o to Cascarę, zaczynając od czegoś co najbardziej go nurtowało.
- Słuchaj... Jeśli poczujemy ten cały zew, to bez rozumu rzucimy się na siebie oraz innych i zwycięzca wchłonie drugiego, by stać się takim kolosem jak Ci Gilianie? - Nie żeby był sentymentalny czy coś, ale nie chciałby stracić towarzysza jakim był wężowy. Znowu byłby sam, jak po śmierci Foscora z ręki tych cholernych Quincy.

Nie był zwykłym człowiekiem gdy stał się Hollow... Hmm czy to oznaczało, że pochodził z Soul Society? To by mogło tłumaczyć to dziwne odczucie, które miał gdy tylko wyszedł z Garganty w Rukongai. Z drugiej strony może był "niezwykłym człowiekiem" jak Ci cali Quincy albo coś. Takie zgadywanie nie miało sensu gdy nie wiedziało się jak właściwie powstają istoty ich gatunku. Postanowił bez większego skrępowania o to zapytać najpierw, jednak wyrażając swój żal.
- Ciężko powiedzieć, nie pamiętam niczego przed moim pojawieniem się na pustyni. A tak właściwie to jak powstają tacy jak my? - Z jednej strony jakoś wątpił, by Hollow robili to jak inne gatunki kręgowców przez stosunek płciowy, ale z drugiej strony Cascara powiedział wyraźnie o jego narodzinach. Fortalesa, więc miał wątpliwości jak to mogło wyglądać, a właściwie to nawet nie umiał sobie wyobrazić, nie miał choćby okruszyny teorii jak mogło przebiegać powstawanie nowego przedstawiciela przeklętej rasy. Potem zeszli na temat tego całego zewu. Proces przemiany wydawał mu się okrutny i obrzydliwy. Chciał znaleźć towarzyszy, własną ekipę, za którą będzie mógł walczyć. Jak to ujął kiedyś Foscor "szukam kogoś kto będzie osłaniał mnie gdy będę odpoczywał i kogo ja będę osłaniał gdy on będzie odpoczywał", a po czymś takim gdy już znalazł kogoś w miejsce skrzydlatego Pustego to będzie musiał stoczyć z nim bój na śmierć i życie, by dalej móc się rozwijać. Co za podły los! Na rozwoju, również mu ogromnie zależało, a to dlatego że miał nadzieje, że jak będzie coraz lepszy i lepszy to może uda się dojść do takiej formy, w której nie będzie czuł tego przeklętego głodu w każdej chwili swego bytu. Stawał, więc przed dylematem między realizacją dwóch pragnień, które się wzajemnie wykluczały. Niech to szlag!
- Rozumiem. - Odpowiedział wyraźnie niepocieszonym głosem, jednak nie uzewnętrzniał swoich wątpliwości. Coś, bowiem czuł że wężowy Hollow takich problemów moralnych nie miał i gdy nadejdzie zew będzie pozbawiony jakichkolwiek skrupułów.

Martell nie był pewien czy lubi noc. Wydawała mu się ona taka jednostajna. Z jednej strony pasowała do tego gdy był w stanie melancholii oraz rozważań, jednak dynamika oraz różnorodność dziennego nieba miała również swoje walory estetyczne. W gruncie rzeczy, jednak Hollow rzadko rozważał na takie artystyczne tematy. On raczej był twardo stąpającą po ziemi istotą skupiającą się na rzeczach bliskich gruntu... Chyba? W końcu jeszcze nie do końca sam siebie znał, więc równie dobrze mógł mieć w sobie elementy charakteru, o których by się do tej pory nie podejrzewał. Wydawało mu się to strasznie dziwne.
- Nie mam pojęcia. - Odpowiedział z żalem. Co prawda nie planował zostać zabitym, ale wolałby być pewnym, że gdyby się to zdarzyło nie wyląduje w "świecie wiecznego cierpienia", nie brzmiało to zachęcająco. Sądził, że przepełniony głodem żywot, który wiódł był czymś w ten deseń, a sama wizja, że było coś jeszcze gorszego sprawiło, że aż przeszło go ciarki po plecach. Po kolejnej wypowiedzi Cascary ponownie się wzdrygnął. Chyba wolałby tego nie wiedzieć. Wydawało mu się, że czułby się dziwnie zjadając kogoś kto kiedyś był dla niego bliski, nawet jeśli odczuwałby niezwykły smak. To nasuwało kolejne pesymistyczne myśli na temat tego kim byli.
- Chyba dość podły z nas rodzaj istot. - Stwierdził dość bezpośrednio. Po tym dostrzegli latającego Pustego. To była ciekawa informacja, bo do tej pory Fortalesa żadnego skrzydlastego stwora w masce nie widział. - Te latające muszą być strasznie upierdliwe. - Powiedział dochodząc do wniosku, że trafienie ich jego maczugą musiałoby być bardzo problematyczne, a ziemne techniki nie byłyby w stanie im nic zrobić co oczywiście stawiałoby w gorszej sytuacji, niż podczas starcia z jakąś naziemną jednostką. Miał, więc nadzieje że gdy trafi na jakiegoś naprawdę silnego przeciwnika to nie będzie on miał skrzydeł.

Mogło to być dla wężowego zaskoczeniem, ale chwilę po jego pierwszej wypowiedzi Martell parsknął śmiechem. Jakoś nie potrafił sobie ułożyć w głowie jak jedzenie, mięcho może być opakowane ładnie. Ktoś zamyka takiego trupa w pudełeczku i komuś wręcza przed nos? To strasznie głupie, po co to pudełko jak można komuś walnąć truchło jak chce się przypodobać.
- Jak to ładnie opakowany? - Zapytał rozbawiony, co jednak nie znaczyło, że Cascara go przekonał. Jakoś wątpił, by ludzie czerpali szczególną przyjemność z pożywiania się istotami bliskimi ich sercu. Typu zeżre ukochaną na obiad, ale będą delicje! Tudzież w mniej drastycznej formie: "mamy tego psa od lat wielu, szczerze go kochamy, a że goście przychodzą to zrobimy im z niego wykwintną wyżerkę, palce lizać!". Co prawda nigdy z żadnym człowiekiem nie rozmawiał, więc pewnym tego nie mógł być, ale jakoś tak czuł, że mała szansa na spełnienie wspomnianych wyżej scenariuszy. Gdy usłyszał wypowiedź towarzysza to też z ciekawością uniósł łeb:
- Obce stado? Może ruszymy w ich kierunku? - Zapytał z nutą nadziei w głosie, której nie był w stanie usunąć - Kto wie? Może udałoby się zgarnąć jakichś kolejnych sensownych towarzyszy, którzy pozwoliliby nam w miarę pewnie polować tam pod ziemią, a także ścierać się z Shinigami. - Powiedział Fortalesa, który jednak poza względami zwiększenia siły bojowej ich grupy, również miał swój ukryty motyw. Chciał mieć stado! Duetu, natomiast nie można tak nazwać, nie ma siły. Gdyby, natomiast było ich jeszcze dwóch czy trzech takich to Gilianie w ogóle nie byliby dla nich problemem, a może i z Adjuchasem daliby radę? Albo Shinigami? Ciężko było to Martellowi stwierdzić, bo ani z jednym ani drugim nigdy nie walczył, lecz pomysł na który wpadł z samego założenia mu się spodobał.
- Wolałbym uniknąć świata żywych. Gdy tylko się tam pojawiłem ludzie zaczęli uciekać jakby zdawali sobie sprawę z mojej obecności. Fos... Znaczy się mój poprzedni towarzysz mówił, że to bardzo dziwne. Poza tym z przedstawicieli tamtego świata w żołądku chyba nie ma pożytku, no nie? - O tym ostatnim, również wspominał mu skrzydlaty Pusty. Skoro, więc mieli dwa światy, w których zabicie czegokolwiek dawało korzyści pod postaci czegoś na ząb, a w trzecim to niekoniecznie, a na domiar złego byli tam Ci dziwni łucznicy to zgodnie z logiką Młotnika udawanie się tam było średnio rozsądne. Po tym padły kolejne propozycje Cascary, które to ponownie wprowadziły rosłego Humanoida w lekkie zakłopotanie.
- Może się wkurzysz, ale ja nie mam pojęcia co to jest to Las Noches... Dobrze wymówiłem? Ani też o jakiej wojnie mówisz. Jednak wizja bycia czyimś mięsem armatnim, po które sięga z braku laku jakoś brzmi mi niezbyt korzystnie. - Ciągnęło go raczej do bycia z kimś w stadzie, takim w którym byłby czyimś towarzyszem, a nie popychadłem. Z tego względu oraz faktu, że miał szczerą nadzieje, że Cascara będzie podzielał jego ekscytacje pomysłem ścigania tego latającego i grupy, którą reprezentuje, Martell nie był zachwycony opcjami, które zaprezentował przed nim wężowy kolega.

Niestety Martell nic nie mógł poradzić na wizje Pustego opakowanego w pudełeczko. Teraz okazało się, że z tych ludzi były niezłe zwyrodnialce skoro nie tylko się zżerali to jeszcze najpierw ćwiartowali. To by wychodziło na to, że jakaś część z nich musiała zajmować się ciachaniem na części trupów innych, a następnie ładowaniu w opakowania i tak dalej. To brzmiało Młotnikowi jak bardzo, ale to bardzo niemoralne zajęcie. Może faktycznie nie byli tak podłym gatunkiem jak mu się wydawało? A może wręcz przeciwnie, byli podłym gatunkiem, ale po prostu na tym świecie każdy gatunek jest podły na swój mniej lub bardziej wyrafinowany sposób. Ta myśl trochę zdarła uśmiech z "twarzy" Fortalesy, szczególnie że kolejn wypowiedź Cascary, również nie była optymistyczna, bo poddała pod wątpliwość pomysł, który wydał mu się tak atrakcyjny. Głupio byłoby gnać za jakimś skrzydlatym skubańcem, żeby na koniec się dowiedzieć, że on nie leci do jakiejś grupy, tylko zwyczajnie przed nimi zwiewa.
- Wszyscy. - Powiedział przypominając sobie tamten smutny dzień. Był to chyba najgorszy moment życia, które pamiętał, co było pewnym wyczynem. W końcu, choć pamiętał dość niewiele to każda chwila wydawała mu się w pewien sposób okropna przez głód, który odczuwał - Gdy tylko wyszliśmy z Garganty ludzie zaczęli zwiewać i drzeć się jak potłuczeni. Sąąąąąądze, że to z mojego powodu. - Stwierdził zakładając to z dość prostych przyczyn. Taki stan rzeczy zdziwił Foscora, więc ten musiał już wcześniej być w Świecie Żywych i nie spotkać się z takim efektem. W każdym razie czegoś tam się o ludziach dowiedział co wcale nie sprawiło, że ciągnęło go do ich świata, choć trochę bardziej. Wręcz przeciwnie! Wydawało mu się to coraz bardziej bez sensu. No, bo skoro w Soul Society nie trzeba nic rozłupywać, a osiąga się lepszy efekt to po co się bez sensu męczyć? Następna z wypowiedzi wężowego bardziej zainteresowała Martella. Właściwie to wyraźnie bardzo go zaciekawiła, bo aż oczy mu się zaświeciły.
- Arrancarzy. - Powtórzył zamyślony. - Znaczy się, że nie czują tego przeklętego głodu? - Zapytał z nadzieją. Jeśli tak było to już wiedział do czego dążyć. Wszak to właśnie był drugi cel jego egzystencji poza znalezieniem towarzyszy, za których mógłby walczyć, pozbycie się uczucia, które sprawiało, iż jego życie było nieznośne - kąsającego głodu. Mimo tego ta propozycja, wciąż wydawała mu się nienajlepsza, za dużo w tym było "chyba", "może", "gdyby". To było strasznie niepewne. Wydawało mu się, jednak że lepiej byłoby zacząć od roli bardziej wartościowej jednostki po ewoluowaniu na Adjuchas, aniżeli od ścierwa, którym sobie będą dysponować jak chcą. Wydawało mu się, bowiem że nawet jeśli by im pomogli zerwać maski, to to nie uległoby zmianie, ktoś do kogo przyzwyczailiśmy się do traktowania jak karalucha, wciąż będziemy traktowali jak karalucha bez względu na wszystko, zawsze jakiś powód się znajdzie, by go mieszać z błotem.