Samotnia Kitsune

Na szczescie tajne sluzby nie zamierzaly isc na zywiol i puszczac Cie od razu na misje bojowe bez odpowiedniego przygotowania. Na prawdziwej akcji z pewnoscia przeciwnik nie bedzie slomianym snopkiem, ktory nie broni sie, ani nie alarmuje innych. Trening zas przecietnego shinigami skupia sie raczej na otwartej walce. Wejscie na teren Seireitei wygladalo tak samo, jak wyjscie. Troche obserwacji, by przepuscic patrole i przemkniecie sie w kierunku dywizji. Oceniajac pore bladzenie po budynku musialo Ci zajac dwie, albo trzy godziny. Nocy nie zostalo juz zbyt wiele. Starales sie zachowywac jak najciszej, jednak wspollokator przebudzil sie, gdy rozkladales poslanie.
- Widze, ze byles na lepszej imprezie, niz ja...
Polozyl sie z powrotem i przewrocil na drugi bok. Nastepny poranek nadszedl zdecydowanie za szybko.

Los postanowil byc jednak zlosliwy i nie dac Ci odespac nocnych treningow z tajnymi sluzbami. Wczesnie rano zjawilo sie dwoch shinigami, ktorzy przedstawili sie jako podkomendni szostego oficera Hasegawa Muraito. Z jego to polecenia mieli wyciagnac was z lozek. Jak sie dowiedzieliscie, oficer lubi szybkie i rzetelne wykonywanie rozkazow. Zas abysce mogli to osiagnac zademonstruja was pare gestow wraz z ich znaczeniem. Podczas akcji zdecydowanie szybciej jest machnac reka, niz wykrzykiwac jakies polecenia. Nie mowiac juz o sytuacji, gdy chce sie zachowac dyskrecje, czy niepostrzezenie podejsc przeciwnika. Nastepnie krotkie starcie, ktorego wlasciwie nie uznalbys nawet za porzadna rozgrzewke. Pozegnali sie i poszli. Calosc nie zajela wiecej, niz godzine. Z powodu pracowitej nocy nie zapamietales imion.
- Nasz nowy pryncypal wydaje sie byc dosc sztywny...- skwitowal cale wydarzenie Hetare.

- Wyscig po Seireitei? A konkretnie to co masz na mysli? Ja ide najpierw zjesc, bo jakby nie patrzec te pare machniec to za malo, zeby sie chociaz troche spocic, to i moczyc sie nie ma co. Bede sie pozniej gdzies po dywizji krecil, jak sobie zyczyl oficer.
Rozeszliscie sie wiec w rozne strony. Ledwo jednek wyszedles z wody spotkaliscie sie znowu. Koibio oznajmil Ci, iz natknal sie na waszego zwierzchnika, ktory przekazal mu rozkazy. Macie udac sie do dwudziestego siodmego okregu wschodniej dzielnicy i spedzic dzien na obserwacji pewnego budynku. Brzmi dosc nudno i trywialnie, ale nie dyskutowal z przelozonym. Chwyc szybko jakis prowiant i lepiej ruszyc w droge. Jak za dlugo bedziecie zwlekac z wyjsciem, to pewnie bedzie pozniej marudzil i robil z tego powodu klopoty. Jak wyjdziecie poza Seireitei, to przeciez sledzic chyba was nie bedzie i tempo mozna narzucic normalne.

- Jak to co? Bohaterowie maja zawsze wieksze powodzenie u kobiet i poematy o nich pisza, szanowane osobistosci obiadem podejmuja. Cos w zyciu trzeba robic i najlepiej po prostu rozwijac posiadane predyspozycje. Nie odkrylem dotad w sobie specjalnych talentow, a z walka jakos sobie radze. Ogolnie chyba lepiej byc tym dobrym i bronic innych, niz zbierac ciegi, czy zostac zezartym, gdy wybitnie pechowo hollow na drodze stanie. Lepiej jest miec swoj los we wlasnych rekach, lepiej zeby to na moja pomoc ktos liczyl, niz ja na czyjas.
Rozprawiajac dotarliscie do docelowego okregu. Obiekt do obserwacji znajdowal sie na rogu niewielkiego placu. Pietrowy budynek z poddaszem. Ruch byl tu niewielki.
- Trzeba by poszukac jakiegos wygodnego miejsca. Moze bedziemy patrzec na zmiane?

- No to swietnie, pokrece sie po okolicy, bo zapowiada sie malo ciekawy dzien. Knajpy tu zadnej nie widze, a siedziec tak na srodku placu i sie gapic to tez glupio. Moze tamten daszek? Nie wyglada zle.
Zainstalowales sie na wspomnianym dachu i zaczales przygladac sie budynkowi. Zadnych oznak zycia. Nie bylo widac nikogo w srodku, nikt z niego nie wyszedl, ani nie wchodzil do srodka. Ludzi krecio sie po placu niewielu, glownie tylko tedy przechodzili. Niebo troche sie zachmurzylo, ale poki co nie zanosilo sie, zeby mialo padac. Siedzenie tu w strugach deszczu byloby niezbyt zabawne. Czas dluzy sie. Kazda minuta wlecze sie slimaczym tempem i nie zapomni odpoczac pare razy zanim ustapi miejsca kolejnej. Monotonie przerywa pogon. Obrazek nie tak znowu niecodzienny w Rukongai. Przez plac przebiegla mloda dziewczyna. Za nia podazalo trzech mezczyzn. Nie wygladali na uzbrojonych. Co najwyzej w noze, albo palki.

Trudno bylo Ci stwierdzic, jaki jest powod ucieczki i pogoni. Ani dziewczyna nie wolala o pomoc, ani goniacy ja nie zlozeczyli na glos. Okolica poza tym byla pusta, wiec nie mial nawet kto interesowac sie wydarzeniem. Ubior, jak na Rukongai dosc powszechy, czyli dosc skromny. Szara tkanina w wyblakle wzory, bose nogi. Rzucac w zasadzie nie bylo w co, chyba ze w plecy. Najblizszy drewniany element byl sciana domu na przeciwleglej stronie placu. W innym przypadku zalozywszy, ze byli skupieni na tym, by nie zgubic dziewczyny, pewnie nie zwrociliby uwagi na taki drobiazg. Wszelkie Twoje uwagi zostaly zignorowane i po chwili cala czworka zniknela za rogiem. Dopiero wtedy uslyszales sciszone krzyki.

Twoj towarzysz jednak nie przybyl. Szybko podazyles w uliczke, z ktorej dochodzily odglosy. Nie musiales dlugo szukac. Trojka mezczyzn dogonila dziewczyne kilkadziesiat metrow za placem. Jeden trzymal ja w pasie, drugi probowal wyrwac jej z rak pakunek, trzeci po prostu przygladal sie. Dziewczyna, mimo iz wyraznie delikatniejszej budowy, nie dawala za wygrana i jak widac nawet dwoch mezczyzn nie moglo jej oderwac od paczki. Pomagala sobie glosnym krzykiem. Gdy Cie zaobaczyla zaczela wolac do Ciebie, a po niej rowniez reszta. Ratunku, chca mnie okrasc. To ona nas okradla. Nieprawda, zapytaj co jest w srodku, na pewno nie wiedza! Marnie klamiesz. Mialbym nie wiedziec, ze kradniesz moj jedwab? Sledzili mnie i podgladali, co odbieralam od sprzedawcy. Sama podgladalas. Powinni rece zlodziejom obcinac, to by byla przestroga dla takich.
Zrobilo sie straszne zamieszanie, gdy przekrzykiwali sie nawzajem. Jeszcze wieksze, gdy nadepnela na stope temu, ktory ja trzymal.

Spodziewales sie raczej zwyklego zbojowania. Wtedy wystarczyloby pogonic tych zlych, pogrozic palcem i odebrac podziekowania od wdziecznej uratowanej. Sytuacja okazala sie bardziej skomplikowana i ciezko stwierdzic kto ma racje. Towarzystwo niechetnie oddalo Ci paczke patrzac, jak na trzecia strone, ktora z pozycji sily ma zamiar zawlaszczyc ich majatek. W srodku faktycznie znajduje sie jedwabna tkanina. Na oko oceniajac cztery kawalki, dwa jednobarwne i dwa we wzory. Jakiej jakosci nie bardzo wiesz, w koncu nie Twoja dziedzina. Mieszkancy Rukongai w jedwabiach nie chodza, wiec mozliwe, ze wszyscy tutaj to zlodzieje, ktorzy chcieli okrasc tego samego klienta. Z drugiej strony, jak przyslowie mawia - szewc bez butow chodzi. Mogl ktos byc dostawca dla Seireitei. Z tego miejsca widzisz jedynie odrobine placu. Tyle co z wylotu uliczki. Obserwowany budynek niestety jest z drugiej strony, wiec co sie przy nim dzieje nie widac.

Skoro juz sie wmieszales, trzeba bylo podjac jakas decyzje. Mezczyzni popatrzyli na siebie tryumfalnie, ze wyszlo na ich. Skomentowali jeszcze, ze zlodziei powinno sie publicznie chlostac ku przestrodze i poszli zadowoleni w swoja strone. Dziewczyna pomstowala przez chwile na nich i na Ciebie. W koncu nie mogac nic zrobic tez sobie poszla. Wrociles na swoje stanowisko. Nie wygladalo, zeby cos sie tu wydarzylo. Budynek stal, jak poprzednio. Nie widac bylo ruchu w srodku, ani na zewnatrz. Czas znowu zaczal sie dluzyc. Wreszcie pojawil sie Koibito.
- Dookola nic ciekawego. A tu co? Dzialo sie cos? Twoja kolej na relaks.

Zagadniety wzruszyl ramionami z obojetna mina.
- Krecilem sie tu i tam, ale to straszna dziura. Nic do roboty, nie ma za bardzo na kim oka zawiesic. Ta rudera pewnie tez nie ma zadnego znaczenia, no ale skoro kazano nam jej pilnowac, to trudno. Mozna bylo trafic gorzej. Nie krepuj sie. Jakby sie cos dzialo, to Cie obudze.
Polozyles sie zatem, a ze noc miales aktywna, wiec na sen dlugo nie trzeba bylo czekac. Obudziles sie wczesnym popoludniem. Hetare siedzial czytajac ksiazke i od czasu do czasu podnosil glowe, by rzucic okiem na plac. W tym czasie pojawilo sie troche mieszkancow, ktorzy albo przechadzali sie, albo siedzieli pod scianami. Wstales i rozprostowales kosci. Zanim pomyslales, co robic na plac weszlo szesciu shinigami w towarzystwie szostego oficera. Przywolal was do siebie.
- Raport - rzucil krotko.

Koibito rowniez nie spodziewal sie naglej wizyty oficera. Otrzepal rekaw z niewidzialnych pylkow. Troche, jak uczen przylapany na tym, ze nie uwazal na lekcji. Opamietal sie szybko.
- Zgodnie z rozkazem pilnujemy tej budy, ale nic godnego uwagi. Nawet wiesniakow za duzo sie nie krecilo.
Oficer nie skomentowal. Przez jakis czas wodzil tylko oczami po okolicy. Nie uszlo Twojej uwadze, ze jego ludzie nie stoja bezladna kupa. Rozstawieni po okolicy i skoncentrowani. Zgrana grupa. O ile w ciagu dnia plac byl prawie pusty, teraz ewidentnie mieszkancy zaczeli sie schodzic. Czesc pewnie skonczyla swoje zwykle zajecia, a reszte przyciagneli shinigami. Nawet jesli nic sie nie wydarzy i tak bedzie o czym poplotkowac.
- Pilnujecie wejscia. Dopoki nie wyjdziemy, nie wpuszczacie nikogo do srodka - brzmial kolejny rozkaz.
Nie czekajac na wasze potwierdzenie skierowal sie do drzwi, a pozostali shinigami zaraz za nim. Znikneli w ciemnym wnetrzu. Znowu polecenie z gatunku zamiatania podlogi. Zeby chociaz ktos powiedzial, co sie dzieje. Hetare zalozyl rece i stanal tylem do budynku przygladajac sie wiesniakom. W tym momencie mieliscie przed soba pelen przekroj. Starzy, mlodzi, w srednim wieku. Przygladali sie z zaciekawieniem, co tez za draka wyniknie. Po paru minutach spokoju bocznej uliczki wyszlo kilku mezczyzn i skierowalo sie w strone budynku. Dwoch nioslo na ramieniu bele owiniete materialem, pozostali skrzynie. Popatrzyli na was troche zdziwionym wzrokiem, ale najwyrazniej zamierzali tam wejsc.

Mezczyzni zatrzymali sie przed Toba. Bylo ich w sumie szesciu i nie wygladali na uzbrojonych. Ubrani nieco lepiej, niz przecietny biedak w Rukongai.
- Co to znaczy, ze nie mozemy wejsc? Ciezko pracujemy, zeby cos osiagnac, a pozniej przychodzi ktos wazny z Seireitei i zabrania mi dostepu do magazynu. Gdzie mam towar zostawic? Na ulicy, zeby go za chwile rozkradli? Terminy mam. Jak ich nie dotrzymam, to kto bedzie chcial ze mna handlowac?
- Nie dyskutuj czlowieku, bo to nic nie da - wtracil sie Hetare - Odpocznij gdzies sobie chwile, a jak skonczymy, to wrocisz do handlowania.
Mezczyzni popatrzyli po sobie niezadowoleni. Tlum, jak to tlum zaczal szemrac komentarze.
- Dobra, nie ma co strzepic jezyka, idziemy sie napic...
Zlozyli toboly na ziemi i przecisneli sie miedzy ludzmi na drugi koniec placu. Zanim znikneli we wnetrzu, ktore byc moze bylo tutejsza knajpa ostatni zatrzymal sie w wejsciu. Obejrzal sie i przez moment przygladal. Byc moze nieznacznie sie usmiechnal, albo tylko Ci sie wydawalo, bo juz wszedl do srodka.

- Czy ja wiem? Zostawili to wszystko praktycznie pod naszymi nogami, wiec raczej malo prawdopodobne, zeby ktokolwiek sie na to polasil. Zapewne tez obserwuja stamtad kiedy sobie pojdziemy. To by bylo logiczne. Z drugiej strony mozesz miec racje...
Popatrzyl na skrzynki, tracil jedna noga. Wydala zwyczajny odglos drewna. Troche gluchy, co sugerowalo, ze w srodku zostalo nieco pustego miejsca. Za plecami uslyszales jakis halas wytlumiony przez sciany budynku. Rownoczesnie wyczuc sie dalo kilka rosnocych zrodel reiatsu. Nie zdarzyles ich dokladnie policzyc, gdy praktycznie przy was pojawilo sie jeszcze jedno - tym razem nie miales watpliwosci, ze to hollow. Hetare wyciagnal katane rozgladajac sie na boki, ale niczego nie bylo widac. Tlum na placu zachowywal sie tak samo nieswiadom najwyrazniej, iz cos sie zaczelo dziac.

Choc wrogie reiatsu czuc bylo praktycznie pod nosem to nic nie bylo widac, ani nic sie nie dzialo. Hollow mogl miec rozne zdolnosci. Niewykluczone, ze ten potrafil byc niewidzialny, jednak trudno bylo uwierzyc, ze po prostu przyszedl, zamaskowal sie i tylko sie przyglada. Natura tych stworow byla zdecydowanie inna. Reiatsu w budynku gwaltownie podskoczylo i zaczelo szybko zmieniac. Sadzac po halasie przypuszczales, ze zaczela sie tam jakas walka. Chwile pozniej na potwierdzenie tej hipotezy zatrzesla sie sciana i posypaly sie deski z dachu. W wejsciu po drugiej stronie placu pojawili sie wlasciciele skrzynek i zaczeli isc w wasza strone.

W tlumie zaczely sie szepty. Watpliwe, by ktokolwiek wyczuwal reiatsu, a nie bylo ono jeszcze dosc przytlaczajace, by przygwozdzic wszystkich do ziemi, to jednak pare osob zauwazylo, ze cos sie najwyrazniej w srodku dzieje. Skoro przed chwila weszlo tam kilku shinigami, a teraz budynek sie trzesie. Dosc logiczny wniosek. Szostka w tym czasie przecisnela sie przez plac.
- Tak by wychodzilo, ze nie jest...
W tym momencie jedna ze skrzynek eksplodowala z glosnym hukiem. Fajerwerki, ktore widac mialy narobic halasu i odwrocic na moment uwage. Sztuczne ognie z przeciaglym gwizdem poszybowaly w niebo. W paru innych miejscach w okolicy dalo sie slyszec podobne dzwieki. Wiesniacy zaczeli bezladnie biegac nie bardzo wiedzac, ktora strona jest bezpieczna. Podejrzani osobnicy wykorzystali chwile zaskoczenia i dopadli do pakunkow. Z dwoch bel wyciagneli krotkie wlocznie. Trzech zaatakowlo Ciebie, a trzech Koibito.