Sklep u Katriny

1116

- Ja tam się na tym nie znam. - Odparł szczerze, a po chwili odruchowo skulił głowę gdy kamień przeleciał nad nim. Karas jednoznacznie dał mu do zrozumienia, że lepiej więcej nie żartować z jego wieku, a przynajmniej żeby nie robić tego już dzisiaj.
- Wiem o tym. Sam nie lubię jak inner w mojej mąci. Ale robić to, a być ciekawym to dwie różne rzeczy. - Z zainteresowaniem patrzył jak "okiełznuje" kamienie.
- Muszę przyznać, że znasz ciekawe sztuczki. Chociaż to pewnie ze sztuczkami niewiele ma wspólnego. Wiesz, ja Katriny za bardzo nie znam także trudno mi było przewidzieć jej reakcje. Teraz na przyszłość będę wiedzieć, o ile jakoś przetrawi to co się do tej pory dowiedziała i będzie chciała ze mną rozmawiać. Faktycznie jeśli chodzi o Bell to trzeba mieć anielską cierpliwość.
Tanaka już jakiś czas się z nią nie widział. Miał nadzieje, że nie wpakowała się w jakieś kłopoty.
- Rozmawiałem z Katriną na temat ban kai. Wiele nie udało mi się z niej wyciągnąć bo nim zagłębiłem się w temat, to chłapnąłem o Bell. W każdym razie powiedziała, że to nie przelewki i trzeba mieć wysokie reiatsu i wytrzymałość aby móc z niego korzystać. Nie znam wielu osób, które potrafią uwolnić ban kai, ale słyszałem że Mizuki się to udało. Wiem, że pomagałeś jej w treningu. Czy byłbyś w stanie porównać jej moc do mojej? To by mi pozwoliło chociaż oszacować jak wiele mi brakuje.

1117

- Mam nadzieję.
Karas potrafił używać coś na wzór telekinezy. Niczym w gwiezdnych wojnach, które pokazywał mu Jun swego czasu.
- Założę się, że zastosowań tej zdolności może być znacznie więcej. - Śledził wzrokiem arrancara.
- Nie łudzę się, że uda mi się to w najbliższym czasie, jestem po prostu ciekaw na jakim etapie jestem. I to fakt, jestem zdeterminowany aby osiągnąć moje cele.- Podniósł się z kamienia i sięgnął po dozwonik.
- Z innerem? - Spytał zaskoczony.- O tym, że Mizuki miała innera nie miałem pojęcia. Słyszałem, że Aiba zrobił z niej hybrydę. Myślałem, że po prostu połączył ją z zanpakutou.
Połknął pigułkę ze zmodyfikowaną duszą i wyszedł z gigai. Claudii polecił by zajęła miejsce koło Claudii Karasa. Następnie wyzwolił maksymalnie reiatsu na ile mógł.
- To był max jaki mogę osiągnąć bez zanpakutou.
Następnie wyciągnął katanę, a jego ciało otoczyła poświata reiatsu i uwolnił shi kai.
- Rozbłyśnij Kamagami- Utrzymywał jeszcze przez chwilę maksymalną aurę, aby dać czas Karasowi na "pomiar". Po czym oparł shi kai na swoim barku.
- Czy jest sens abym jeszcze sięgał po maskę?
Jeśli odpowie twierdząco to przyłoży dłoń do twarzy i zmaterializuje maskę na kilka chwil, po czym ją zdejmie.

1118

No i zaczął się pokaz. W sumie nigdy nie robił jeszcze czegoś takiego. Okazało się to być trudniejsze niż się mogło wydawać, a na pewno bardziej męczące. Musiał napiąć cale swoje ciało, zagryzł zęby i wyda z siebie cichy "warkot". Potem zaczął się akt drugi, wyzwolił zanpakutou i ponownie napiął wszystkie mięśnie i maksymalnie wyzwolił reiatsu. Ziemia zaczęła się trząść, a jego ciało wydzielało silny powiew powietrza. Szczerze nie spodziewał się takiego efektu, sam siebie zaskoczył. Trochę zakręciło mu się w głowie ale nie krył swojej satysfakcji.
- Porucznik? To chyba całkiem nieźle.- Stwierdził krótko.- Szczerze sam nie spodziewałem się takiego efektu. Ciekawe czy porucznik jest w stanie osiągnąć ban kai. A jak wypadłem porównując do Mizuki?- To w sumie również było ciekawe. Za dawnych czasów, jeszcze w dolince nie miał z nią większych szans. Intrygowało go jaki postęp zrobił od tamtego momentu.
- W sumie jak już teraz ziemia zaczęła się trząść... To może faktycznie lepiej tutaj nie szaleć. Może ewentualnie nas przeniesiesz w odosobnione miejsce i tam pokaże Ci max jaki mogę osiągnąć? Potem byśmy tu wrócili bo nie ukrywam, że liczę na mały sparing z Tobą.
Dodał na koniec z uśmiechem na twarzy.

1139

- Szkoda, jestem ciekaw czy się czymś wyróżniają od nas, czy może tak naprawdę niczym. Ja też nie miałem do tej pory okazji na poznania jakiegokolwiek Kami. Może to dlatego, że faktycznie ich czczenie jest niezbyt popularne i z tego powodu wycofali się z ingerencji w naszych światach.
- Z tym piekłem do bym nie był taki pewien. Może faktycznie jest i tam jakieś spokojne miejsce. Sam wspomniałeś, że tam się jeszcze nie zapuściłeś więc nie możesz mieć pewności.
Przypomniał sobie te istoty, które prawdopodobnie uciekły z piekła, a którym pod przymusem Yuzu musiał pomóc. One z pewnością mogłyby mu powiedzieć o tym miejscu coś więcej. Aczkolwiek szansa na to, że kiedyś spokojnie sobie porozmawiają była bliska zeru. W końcu rozstali się w niezbyt przyjaznych okolicznościach. Kiedy Karas otworzył gargantę i zaprosił do środka od razu wkroczył do portalu.

Po kilku chwilach byli ponownie w podziemiach. Czekały już tam na nich dziewczyny umilając sobie czas "dekorowaniem" gigai Tanaki. Na szczęście nie były to duże modyfikacje, które szybko będzie mógł usunąć. Sam nie wiedział, czy Katrina była szczerze wdzięczna za to, że przenieśli się w inne miejsce czy może była to ironia, wolał się nie dopytywać. Ich stroje były trochę poturbowane ale ciała były w nietkniętymi stanie. Więc plan Yuzu prawdopodobnie się powiódł i nie będzie suszenia głowy.
- A potwierdzam. Ponownie słyszałem myśli Yuudaia. Co więcej, miał wpływ na moje ciało i umiejętności. Tak więc mam nadzieję że to nieco odblokuje jego wspomnienia.
Co do wstążek to postanowił się wstrzymać od komentarzu.

1140

Dla Karasa to co myślał Yuudai raczej było bez znaczenia, ale nie chciał przy nim tego mówić. W końcu Yuudai chciał go po prostu zabić. A jeszcze słowa Katriny na ten temat, że warto się nad tymi przemyśleniami pochylić mogłyby być nietaktowne. Złożyło się tak jednak, że Karasa sam stwierdził, że się będzie już zbierać.
- Myślę, że też je odwiedzę potem przy okazji. - Dodał słysząc, że Karas chce odwiedzić bliźniaczki.- Jednak jeśli się już dziś nie zobaczymy to chciałbym za wszystko podziękować Karasa- sama.- Był mu naprawdę wdzięczny. W tak krótkim czasie udało mu się dzisiaj naprawdę dużo załatwić. Kiedy już się od nich oddalił zaczął mówić.
- Generalnie po części jakby przejął władzę nad moim ciałem. Zacząłem się poruszać w zupełnie inny sposób, tak jakbym posiadał doświadczenie samego Yuudaia. Ponadto panowanie nad mocą mojego zanpakutou było znacznie łatwiejsze. Nawiązał do kontrolowania symbolu kryształu.
- No i nawet nauczyłem się nowego sposobu użycia mocy mojego shi kai. Dokładnie tak jak to robił Yuudai. Co do reszty jego myśli, czułem jego uczucie hańby. Sparing z Karasem przywołał wspomnienia z ich walki. Nie mógł sobie darować, że nie poradził sobie przy ataku Izanami. Dlatego czuł się w obowiązku aby samemu usunąć zagrożenie, jako zadośćuczynienie. Chciał po prostu śmierci Karasa.

1141

- Skoro udzielasz mi zgody to będę mniej formalny Karas-san. - Odparł z uśmiechem. Nie wypadało samemu łamać konwenansów, mimo że już od dłuższego czasu zwracał się do Karasa bardziej bezpośrednio. Również mu pomachał gdy ten wchodził na górę.
- Też tak myślę. Chociaż ostatnio czuję narastającą irytację i bezsilność mojego innera. Nawet podczas tego sparingu słyszałem jego przeciągły jęk, tak jakby jego więzy nabrały mocy. Być może teraz łatwiej będzie mi sięgać do wspomnień Yuudaia. Ponadto dopóki dopóty jestem w stanie zrozumieć jego wspomnienia jest dobrze, ale na pewno będzie moment, że znowu będzie coś dla mnie niezrozumiałego. Tak jak to było na samym początku.
Z pewnością mogą czerpać z tego z korzyścią dla mnie. Wiem jedno, na co póki co nie mogę sobie pozwolić. Yuudai używał shi kai jedynie do egzekucji, dlatego Kamagami była nazywana Sędzią Dusz. Właśnie wykonywania tej egzekucji nauczyłem się dzięki jego myślom w czasie tego sparingu. Yuudai nie używał shi kai do walki, dla mnie jest to w tej chwili główna broń i nie mogę z niej zrezygnować. Ale jak sama wspomniałaś nie muszę w końcu stosować wszystkiego tak jak Yuudai. Ale koniec końców spełnił przyrzeczenie. Obronił Seireitei nawet jeśli zapłacił za to najwyższą cenę. Ciężko mi się postawić w jego sytuacji. Żyłem w zupełnie innym środowisku, czasie i z inna odpowiedzialnością, a raczej byłem kowalem własnego losu. On miał na barkach olbrzymie brzemię. Sam skorzystałbym z pewnością z propozycji reszty wywyższonych aby, któryś mi pomógł, ale Yuudai był kimś innym.

1142

Tanaka starał się być wobec siebie obiektywny, ale jak wiadomo bardzo o to trudno. Również podzielał opinie, że jeżeli będzie w stanie czerpać ze wspomnień Yuudaia to będzie w stanie osiągnąć ban kai szybciej niż jakby miał się do tego zabierać kompletnie samemu.
- Też tak uważam, nie mniej jeszcze bardzo dużo pracy przede mną. Karas twierdzi, że obecnie moje reiatsu jest na poziomie porucznika. I teraz pytanie czy to wystarczy aby opanować ban kai, wcześniej oczywiście jeszcze pracując nad fizycznymi aspektami. Czy może jednak jeszcze bardziej rozwijać aspekt duchowy. Co prawda we wspomnieniach widziałem te ban kai. Nawet je sam uwolniłem, ciągle będąc prowadzonym przez Yuudaia, ale jednak. Nie byłem w stanie usłyszeć nazwy uwolnionej formy, ale intuicyjnie jej używałem.
Celowo nie wspominał jak wyglądała kwestia z jego siła przy założeniu maski, bo i tak nie miało to znaczenia w kontekście ban kai. Sama maska była bardzo obciążająca i próby łączenia jej z ban kai musiały być przesunięte baaaaardzo daleko w przyszłości - nie mniej po odpowiednim treningu z pewnością realne.
- Myślę, że jeżeli nic nie wydarzy się po drodze, co spowoduje znaczny wzrost mocy innera to powinno być wszystko w porządku. Dopóki ja będę mieć nad nim absolutną kontrolę to cząstka Yuudaia raczej nie powinna jej zwalczać. Tym bardziej, jeśli ta cząstka znajduje się w Kamagami. Bo tak ustaliliśmy w ostatniej rozmowie, że ona jest łącznikiem pomiędzy wspomnieniami Yuudaia, a mną. Tak więc dopóki przepływ energii między mną, a Kamagami nie będzie zaburzony to powinno być wszystko w porządku. Kolejna kwestia czy w przyszłości będę w stanie panować nad jego wspomnieniami, czy jego wpływami na moje ciało. To też wszystko są tylko moje przeczucia, niczym nie podparte. Pozostało mi jedynie czekać co przyszłość przyniesie, wyciągać wnioski i reagować na bieżąco.

1143

- Ostatnim razem nic nie chciała zdradzić. Powiedziała, że w odpowiednim czasie sam je poznam. - Zasępił się i chwilkę myślał. - W sumie to było przed tym nim pojawiły się te wspomnienia dotyczące Izanami, wtedy uwolniłem ban kai. Ciekawe czy to miała na myśli?
Może faktycznie to był czas aby ponownie wejść do Alei Sakury i porozmawiać z Kamagami. Nawet jeśli nie o ban kai to o wspomnieniach Yuudaia. Czy one również powodowały w niej jakieś zmiany.
- Jasne, będę pamiętać na przyszłość i myślę, że z pewnością z tego skorzystam.- Odwzajemnił jej uśmiech. Wyglądało, że chyba wzburzenie po ostatniej rozmowie trochę jej minęło. To dobrze, szkoda by było aby przez taki mały epizod ich relacje miały na tym ucierpieć. Podzielenie się swoimi tajemnicami z Katriną na obecną chwilę, wydawało się być dobrym pomysłem. Oby tak już pozostało...
Teraz już go tu nic nie trzymało i mógł się powoli zbierać do siedziby Bellato. Najpierw jeszcze zaczepił na chwilę Katrinę z pytaniem czy posiada na sprzedaż jakieś fajne gadżety pomagające przy treningu nad kontrolą reiatsu, oraz przy jego wykrywaniu. Warto było zapytać skoro już tutaj była i mogła mieć jakieś ciekawe cacka. Następnie powiedział Claudii żeby na niego poczekała bo jeszcze chce odwiedzić bliźniaczki. Po czym wdrapał się na górę. W zależności co zaproponuje mu Katrina to zrobi zakupy, a potem pójdzie do bliźniaczek. Spędzi z nimi trochę czas i po wcześniejszym wejściu w ciało gigai ruszy prosto do leśnej posiadłości. Czekał go długi spacer, ale to dobrze bo miał nad czym myśleć.

Ukłoniła się jej delikatnie. Przynajmniej miała gdzie położyć swoją rodzicielkę. Spędziła tam minimalnie dłużej niż pierwotnie planowała. Przyjrzała się jej przez chwilę, na jej poznakowaną zębem czasu twarz, srogie rysy twarzy złagodzone jakimś przyjemnym snem. Jej dłoń jakoś sama powędrowała na jej włosy, pogładziwszy je nieśmiało jeden raz. Potrząsnęła nieznacznie głową i wróciła do reszty.
Nie wyprostowała się do momentu aż nie przestali mówić. Powiedziała tylko jedno, krótkie zdanie które podsumowywało jej cały stosunek do tej sytuacji.
-Nie broniłabym się. Dziękuję.-Dziwne. Coś drgnęło w niej gdy usłyszała słowo "uratowaliśmy". Jakiś dziwny śmiech w kącie jej umysłu. Nie dosłownie na szczęście. Ale coś jej podpowiadało, że jeszcze się przekonają czy to faktycznie był ratunek. Wyprostowała się dopiero jak zorientowała się w pewnych brakach percepcji.
-Naprawdę? Huh, dziwne... Muffy, proszę, daj jej spokój. Musimy być przytomni, zwłaszcza teraz.-Dalej brzmiała dość ponuro. Podeszła i pogłaskała słonika po głowie, odciągając go przy tym trochę na swoją stronę-Sprawy się skomplikowały. Gotei wie, że tu jesteśmy. Mercenari też będą wiedzieć. Jestem prawie pewna, że inni też się zainteresują, o ile kogoś nie wysłali w trakcie tego zamieszania.-Wciągnęła głośno powietrze. Zerknęła za okno.
-Miałam zamiar z nią porozmawiać. Wysłać wiadomość, żeby przyszła z moją... naszą uczennicą w jakieś publiczne miejsce. W najgorszym razie do November Eleven. Teraz... nie wiem. Nie byłam w stanie nawet przemówić do rozsądku temu shinigami co mnie stłukł. Musze pomyśleć.-Wciągnęła powietrze. Wróciła wzrokiem do całej reszty.
-Nie chcę was znowu narażać. Jeżeli ktoś ma zginąć to niech to będę tylko ja. Jedyne czego chcę to tego, by moja matka była bezpieczna w trakcie i... po rozmowie.

Była w tym co mówiła spora prawda. Coś się w środku niej skrzywiło gdy usłyszała "fałszywa Ishifone". Jakoś to nie pasowało teraz. Nie była też pewna, czy wpadnie tutaj z taką furią jak mówiła, ale coś będzie musiała zrobić. Nawet jeśli nie będzie wściekła z tego konkretnego powodu, to albo to podważenie jej ważności, albo będzie musiała utrzymać pozory.
-Bardzo możliwe. Ma o sobie wysokie mniemanie.-Wróble. Aż przypomniało jej się, jak Adalbert nazywał ją słowikiem. W sumie to chyba nie było aż takie złe, chociaż chyba wiele jej brakowało do tego sympatycznego ptaka. Zainteresowała się, że po tak krótkim opisie wyłapała o kogo chodzi. Może to też była kwestia, iż wychodziła z założenia że raczej z jakimiś szeregowcami sobie by poradziła. Pokiwała głową i dowiedziała się dość przerażających informacji. Porucznik, i do tego były kapitan. Uniosła brwi.
-...chyba też to, że nie chciał mnie zabić. Ja jego w sumie też.-Podrapała się po karku. Zaczęła mruczeć pod nosem-Kapitan... cholera... kto by pomyślał...
Niewiele się zmieniło w jej spojrzeniu, nawet po takiej niewerbalnej reprymendzie jaką właśnie dostała. Może się przebijało coś z narastającego niepokoju i rozdarcia jakie w sobie trzymała.
-Ja też mam tego dosyć. Dość osób skrzywdziłam na swojej drodze.-Nim dokończyła wtrąciła się Tsukiko. Poczuła potrzebę szybkiego wyjaśnienia nieporozumienia, ale przerwał jej dziewczęcy śmiech. A potem Katrina. Zmiana tematu na moment odgoniła te wszystkie myśli. Pokiwała głową potwierdzając jej powiązanie z Haru, i zrobiła zaraz lekko urażoną minę.
-A ja to niby... Nieważne. Jak będę w końcu mogła się tym zająć to na siebie zarobię.-Popatrzyła na wilczycę. Wciągnęła głębiej powietrze i wypuściła je nosem.
-To skomplikowane. To jest część mnie i jest teraz samodzielną żywą istotą. Sama nie jestem wzorem cnót, więc może ona też nie jest wcieleniem zła. Jakoś... źle się czuję z tym, że ją zostawiłam na unicestwienie. Nawet jeśli chciała się nade mną znęcać i bym cierpiała. Miała w sumie ku temu wszelkie powody.-Popatrzyła w stronę salonu. Konkretniej mniej więcej w kierunku przejścia do sypalni.
-Matka... była pod nadzorem. Zabezpieczyliśmy ją by chociaż jej nie wykorzystano do szantażu. Jest jeszcze parę innych osób, ale ona jest najbardziej narażona. Druga mam nadzieję, że z nią przyjdzie na spotkanie. Może przejdziemy trochę głębiej, zanim ktoś tu przypadkiem nas zauważy?

Zastali całkiem przyjemny widok. Aż się delikatnie uśmiechnęła widząc tą zabawę. Dziwne tylko, ze ta była w stanie go zobaczyć, a Katrina dopiero teraz. Może się ujawnił, albo interakcja z otoczeniem go pokazała? Chikaze usiadła bezpardonowo na podłodze i zaczęła szukać czegoś w swojej torbie. Wyciągnęła piersiówkę z której zdrowo pociągnęła. Patrzyła na bawiąca się dziewczynkę, bo chyba to było najprzyjemniejsze na co można było tu patrzeć. Nawet miny nie miała tak srogiej, acz z oczu biła powaga.
-Nie wiem. Ogólnie... Niepokojąco niewiele o niej wiem. To nie tak, że ona była cały czas. Właściwie to pierwszy raz się pojawiła gdy mnie na siłę wciśnięto do snu na tamten wyspie. Zdominowała osobowość poprzedniego nosiciela, który wcześniej do mnie gadał. Potem sie pojawiała jak chciała.-Pociagnęła znowu. Mruknęła przeciągle zastanowiła się-Jak zeżre za dużo to się na niej to źle odbije. Ale chyba to ma związek z czyjąś siłą, ale nie wiem czy reishi czy psychiki. Jak byłyśmy razem tylko to mnie powstrzymywało przed zjadaniem innych. Nie wróży to dobrze. Los takich dusz jest gorszy, niż jakby zjadł Cię pusty.-Znowu pociągnęła. Tylko bardziej.
-Mnie niepokoi inna rzecz. Jak ona wylazła z tej dziury. Zdaje sie być wszystkim co oddałam tamtej istocie. Albo to był podstęp, albo musiała coś ofiarować... Albo obiecać wzamian.-Zerknęła na piersiówkę, ale tym razem sobie odpuściła. Zdała sobie sprawę, że są tu dzieci, więc schowała ją za pazuchę.
-Tym bardziej chce porozmawiać. Obecność kogoś, kto nas zna może ją powstrzyma przed natychmiastowym atakiem. Dlatego myślałam o November Eleven, tamtejszy barman też o wszystkim wie. No i mojej uczennicy, która nie wie, ale nas zna.

Mruknęła twierdząco. Może tak a może nie. Sama nie wydawała się jakoś specjalnie przekonana, ale robiła co mogła.
-Była zawzięta, uparta, podstępna, złośliwa, i chodziła do celu po trupach. Czyli jak kiedyś ja, tylko dodatkowo chciała mnie dręczyć. Jak mi pomagała to po to, bym nie umarła za szybko.-Zaczęła wymieniać kolejne cechy na palcach, kręcąc niemrawo dłonią przy paru ostatnich stwierdzeniach. Mruknęła przeciągle niepocieszona własnymi słowami. Uniosła brwi na niespodziewaną propozycję, ale uśmiechnęła się cwanie- Naprawdę? To chyba skorzystam zanim się rozmyślisz. Wiesz... To już niezależny byt i istota. Mogła się zmienić. Chce dać jej szansę. No i czuję się winna.
Jej oczy powędrowały na bawiąca się dziewczynkę. Dziewczynki. Hm. Pokiwała głową.
-Tak, ale nie wiem gdzie. Tamto miejsce byłoby dobre, ale jak się zorientuje o kogo chodzi to zaraz tam kogoś pośle.-Miała zgryz, bo nie miała już pomysłów-No I Sam transport by nam trochę zajął, a ona nie może być w tym stanie za długo. Odleżyny to nie przelewki.-Zerknęła z lekkim niepokojem w kierunku sypialni. Jej zmartwienia przerwała sprawa, której teraz by się nie spodziewała. Cmokneła. Zastanowiła sie.
-Dopóki nasza rozmowa będzie dyskretna i owiana tajemnicą to chyba nawet jestem mu to winna. Jak on miał?

Trochę wymuszony cwany uśmiech przeszedł dość płynnie w westchnięcie.
-Nie wiem o czym mówisz z tym potencjałem, ale to nieważne. Nie zamierzam ryzykować jej życia czy zdrowia. Ufam Ci. Jak w końcu załatwię co trzeba to będziemy się rozliczać. Chociaż dobrze by było wiedzieć jaka to cena.-Nie uśmiechało się jej robienie nie wiadomo czego by spłacić coś, co Katrina wyciągnie z kapelusza, ale musiała przyznać iż jest to najlepsza opcja. Coś jej teraz faktycznie świtało. Uniosła brew widząc jak wyciąga zwykły telefon. Ostatnio nie wydawał się być zbyt materialny. Plus skoro wiedział... Trudno powiedzieć jak wiedział.
-A usłyszy mnie tak? Najpierw moze napiszę, czy może rozmawiać...-Chikaze spróbowała złapać telefon i napisać do niego krótką wiadomość. "Czy możesz rozmawiać?". Przy tym zamieszaniu trudno powiedzieć co robi. Może się tam kręci na miejscu. Ba... Chyba nawet musiał skoro o tym wie. Niepokojące.
Zerkneła na Daisuke. Wzięła pół wdechu i wypuściła go nosem. Już się trochę uspokoiła, ale dało się wyczuć napięcie.
-Pytanie jeszcze jak się z nią skontaktować. Trzeba jakoś przekazać wieść o miejscu, terminie, i warunkach spotkania.

Cmoknęła sobie, jakby rozważając rozne opcje które zostały jej przedstawione.
-Ale niematerialnych yenów nie przyjmiesz? Nie, raczej nie moja.-Zerkneła na Tsukiko, kiwnąwszy głową na poprawne rozpoznanie Katriny-Mają adres. W końcu trafią.
Zapamiętała numer chłopaka. A nuż się kiedyś przyda. Stukała palcami o obudowę telefonu, zerkając to na słonika, to na dziewczynę. Ponownie pojawiało zie napięcie.
-Hm. Nie wiem czy angażowanie ich... A mniejsza, sama nie mam lepszego pomysłu. O, moment!-Odebrała telefon i przystawiła do ucha. Nim cokolwiek powiedziała usłyszała nieznajomy głos. Albo ktoś przechwycił Tanake, albo to było Gigai. Ale wiedział o tym, że wczoraj o niej rozmawiali, więc...
Tak czy owak, było prawie pewne, że tam była ta druga. Przukucnęła sobie. Mówiła dosc luźno, ale na twarzy widać było napięcie.
-Yo... No prosze. Ale tak, wiem, że chciałeś ze MNĄ pogadać. Ta druga ja dalej się gdzieś tam kręci?-Dała sobie chwilę dramatycznej pauzy-Zanim zapytasz, to skomplikowane. Ale tak, gadasz teraz z tą prawdziwą. Jak umiesz trzymać ogon z daleka od siebie i nikogo za sobą nie przyprowadzisz to może nawet uda się spotkać dzisiaj.