Sklep u Katriny

Światło z salonu tworzyło dość specyficzną atmosferę w pokoju. Dziwnie się czuła, patrząc na te wszystkie osoby leżące na posłaniach, które już głęboko oddaliły się do krainy snów. Ona siedziała tuż przy swojej matce na kolanach, przyglądając się jej wyrazowi twarzy, który tak rzadko był przez nią obserwowany za życia. Była osobą raczej chłodną, ale też sama nie dawała jej za dużo powodów do uśmiechu. Od pewnego momentu stała się wyjątkowo problematycznym, mało kontaktowym dzieckiem. Chodzenie własnymi ścieżkami do tej pory jej zresztą zostało. Pamiętała, że od kiedy tylko mogła chodzić to wałęsała się gdzie tylko mogła. Tak też zresztą natknęła się na amulet, który zmienił całe jej życie...
Ojciec był inny. Dziwne, że się zeszli. Od samego zafascynowania kulturą zachodu, poprzez samo podejście. Wspierający, lubił dzieci, i dość energiczny nawet w swoich ostatnich chwilach. Kochał też rodzinę. Nic dziwnego, że jego słabe serce nie wytrzymało.
Wyrządziła swojej rodzinie wiele złego. Ojcu już tego nie wynagrodzi, możliwe, że czeka na swoją kolej by odrodzić się jako nowa istota, albo już to zrobił. Ale jeszcze była jej matka. I... Ona.
Wciągnęła głęboko powietrze. Wyciągnęła dłoń by pogładzić swoją mamę po włosach, ale się wstrzymała. Wisiała ona tak chwilę nad jej czołem, ale się wycofała. Kolejne parę głębszych wdechów. Potrzebuje odzyskać równowagę przed spotkaniem. Musiała zachować spokój i klarowność tego, co chce osiągnąć i dlaczego. Sięgnęła wgłąb siebie, do boskiej iskry chaosu która zastąpiła chłodny porządek mocy quincy, I do jej własnego umysłu. Spędziła tak trochę czasu, medytując i poznając siebie z innej perspektywy. Powoli ale systematycznie. Aż poczuła znajomą energię. Otworzyła oczy i powoli się podniosła na nogi. Usłyszała kroki.
-Ciii, bo pobudzisz wszystkich!-Dziewczyna położyła palec na ustach, szepcząc do chłopaka gdy odchylił drzwi. Wyglądała jednak spokojnie.-Chodźmy.

W jej sercu zawitała ulga, gdy zobaczyła wszystkich całych i zdrowych. Haru jednak musiał się zmęczyć, bo zasnął. Nie dziwiło jej to. Miał co prawda schować słońce ale... Nie powinni chyba go budzić. Jeszcze uwolni jakiś koszmar, a przy jego mocy to może być dość niebezpieczne.
-Prawda? A ja tu żyłam przez dekady...-Obrociła sie do Katriny i Tanaki-Widzicie ich? Ponoć osoba pilnująca matki ich nie widziała, ale może nie była aż tak silna. Nie wiem... Znajdzie się jeszcze jedno posłanie?-Skupiła swoje spojrzenie na Katrinie. Jej samej to było szczerze obojętne. Już spala w gorszych warunkach.

1181

- A mogłabyś pić duchowy rum? - Skoro on nie był w stanie, to czemu Katrina byłaby w stanie? Co prawda przemknęło mu przez myśl, żeby również jej dać, ale nie chciał się rządzić nie swoim towarem. W sumie nie liczył tutaj na żadną kolację, więc aż tak mocno go to nie zabolało.
- Następnym razem przyniosę Ci coś dobrego, preferujesz jakiś konkretny trunek?- Taki mały upominek wiele nie będzie go kosztować, a przynajmniej jego podziękowania nie ograniczą się do pustych słów. Mimo narzekań Katriny czas miał przyjemnie, ponadto wszelkie skutki alkoholu zaczęły zanikać zmetabolizowane przez organizm. Poznał towarzyszy Chikaze - intrygująca gromadka , która nie czuła się chyba komfortowo w jego towarzystwie, cóż nie ma za co ich winić. Jego aparycja raczej nie wzbudza zaufania... W międzyczasie odczytał i odpisał na sms'a Hyuu, powiadamiając że jest wszystko w porządku, ale również uprzedzając, że może się jeszcze to trochę przeciągnąć.
W końcu coś się zadziało, z ich reakcji wynikało, że ekipa dywersyjna wróciła. Tanaka wstał starając się cokolwiek zobaczyć. Wnioskując po słowach Chikaze oraz ułożeniu Tamotsu, stwierdził że kogoś przynieśli. Prawdopodobnie znowu ukrywali swoją obecność, tak jak wcześniej. Wszelki wątpliwości rozwiała dziewczyna, zadając pytanie, na które szybko odpowiedział.
- Niestety nikogo nie dostrzegam.

Lekko uniosła brwi, ale wyglądała na zadowoloną. Popatrzyła na Tanakę.
-Tak. W sumie to dzięki niemu zaczął się ciąg zdarzeń który mnie doprowadził do społeczności dusz.-Wróciła spojrzeniem na Katrinę-A to jest gospodarz tego miejsca. Ufam jej i poręczyła za niego... Może? Ale nic nie robi, więc... Oh. To... musieliście serio zabłądzić.-Popatrzyła po wszystkich. Zmartwiła się.
-Uh, to może wróćcie do siebie na noc? Traficie tutaj jutro z powrotem? Nie chce by się wam coś stało takiego jak mi mogło się stać.-Zerknęła do sypialni-Muffy już zasnął. Czy jego sen przestanie działać jak stąd go zabierzecie?

1182

- Absolutnie nie miałem takiego zamiaru. Mam dług wdzięczności.
Skoro woli twardą gotówkę to musi po prostu robić u niej zakupy, to chyba będzie najodpowiedniejszy sposób.
Stał sobie z boku i przysłuchiwał się monologowi Chikaze, a raczej rozmowie z rozmówcą którego nie słyszał. Wyglądało na to, że mogli praktycznie zupełnie wymazać swoją obecność, chociaż Katrina zdołała usłyszeć deszcz, co Yuzu od razu powiązał z tym chmurkowym gościem. Kiedy usłyszał, że jest o nim mowa, to delikatnie się skłonił i przywitał.
- Witajcie, jestem Yuzuru Tanaka.
Na nic więcej nie mógł sobie pozwolić i czekał na rozwój wydarzeń.

Wyglądała na coraz bardziej zmartwioną. Co, jeśli jego stan zależał od tego ile energii duchowej posiadał, i sama jego obecność tutaj go jej pozbawiała? Co się stanie, jeśli straci ją całą?
Odczekała. Całą noc. A potem się obudzi. To komplikowało sprawy, a na pewno je przyspieszały.
-Więc nie ma wyjścia. Trzeba działać szybko.-Popatrzyła na Katrinę-Kiedy najszybciej mogłabyś zorganizować tu spotkanie? Ja, ta druga, i jej uczennica Hana. Zależy mi, by to było jeszcze dzisiaj.-Wróciła do swojego brata. Skłoniła przed nim głowę-Bardzo Ci dziękuję. Przepraszam, że musiałeś ryzykować, ale nie chcę byś musiał to jeszcze robić. Poradzimy sobie. Ale mój znajomy ma parę pytań. Ponoć widział jedną z wiedźm z yomi.-Popatrzyła poważnie.

1183

Po chwili dostrzegł niepozornego chłopca. No ale to był Kami, syn Amaterasu, więc absolutnie nie można było go lekceważyć, a przede wszystkim należał mu się również szacunek. Gdy mu się objawił ponownie skinął głową, co też powtórzył do kolejnych przedstawionych mu osób.
- Dokładnie, nie ma czym się kłopotać.
Dorzucił od siebie po słowach Katriny. Czekał spokojnie aż dokończą swoją rozmowę i przyjdzie jego kolej.
- Oczywiście jeśli zechcesz na nie odpowiedzieć. - Jeśli się zgodzi to zacznie mówić. - Tak jak wspomniała Chikaze-san, widziałem wiedźmę z yomi, która jak mniemam stara się uwolnić Izanami. Domyślamy się, że nic dobrego z tego nie wyniknie...

1184

Na to wyglądało, że Haru nie da im odpowiedzi. Nie wyglądał najlepiej, więc też nie powinni go męczyć. Spojrzał na zatroskaną twarz Chikaze, z pewnością trzeba dać mu odpocząć. Po za tym, łatwo było zauważyć, że nie myśli do końca trzeźwo. Ten wcześniejszy pokaz musiał naprawdę kosztować go wiele sił. Postanowił jednak zadać dwa krótkie pytania. Miał problem jak się do niego zwracać san, sama?
- Rozumiem... W takim wypadku powinieneś wypocząć. Mam jedynie dwa krótkie pytania. Haru-sama, czy jesteś w stanie po opisie potwierdzić, że widziałem wiedźmę z Yomi? - To było kluczowe pytanie dla Chikaze i dla jej kolejnych kroków w tej sprawie. Dał mu chwilę na zebranie myśli i jeśli odpowie twierdząco, to poda dokładny rysopis widma.
- I drugie pytanie, gdy stworzyłeś te drugie słońce, momentalnie moje zmęczenie zniknęło i wypełniła mnie energia, czy to normalne?- Nie wiedział jaki wpływ mają kami na istoty duchowe. Chciał się dowiedzieć czy inni czuli to samo, czy jest to jednak powiązane z tym, że jest reinkarnacją Yuudaia.

Też nie wyglądała na zbyt zadowoloną z obrotu wydarzeń. Zastanowiła się jednak tylko chwilę, ciągle patrząc na Haru.
-Niech przyjdzie sama z Haną, jak najszybciej. Możesz wspomnieć, że znasz kogoś kto może coś wiedzieć na temat dzisiejszych zdarzeń.-Zacisnęła wargi. Panika w niej wzbierała gdy widziała swojego brata w takim stanie. Jeszcze nigdy nie był tak słaby i bezbronny. Zdawał się marnieć w oczach. A gdy usłyszała jak mu się łamał głos coś w niej zaczęło pękać. Tym razem nie wytrzymała gdy usłyszała, jak Tanaka zaczął znowu ciągnąć. Przerwała mu po paru słowach.
-Dość!-Przekuła przynajmniej część swoich obaw w gniew i stanowczość. Popatrzyła na Tanake z ukosa zerkneła na wilczycę przepraszająco, ale i z pewnością-Nie, to wszystko. Poradzimy sobie. Przyniosę Muffiego.-Chikaze niemal pobiegła do sypialni gdzie leżał słonik. Tam spróbowała go najpierw obudzić, a jeśli to nie zadziałało to wzięła go na ręce i przyniosła. Przekazała go w razie potrzeby Tamotsu i przyklękła przed Haru na jednym kolanie. Położyła mu delikatnie jedną rękę na ramieniu. Była bardzo przejęta.
-Dam już sobie radę. Jestem ogromnie wdzięczna, ale musisz wrócić cało. Twoi ludzie Cię potrzebują.-Zanim pomyślała to pochyliła się i ucałowała go w czoło, ale nie miała na razie dość świadomości by to zarejestrować- Otworzyć Ci most czy dasz radę? Tylko... Idź do domeny Twojej mamy. Boję się tego czwartego gwardzisty.-Jeśli będzie trzeba to to zrobi. Jeśli nie to się odsunie i będzie obserwowała ich podróż. Powinno mu się zrobić lepiej jak poczuje powiew z Takamagahary.

Przynajmniej teraz w miarę sprawnie to poszło. Muffy dał się obudzić co ją trochę uspokoiło, ale by nie tracić czasu zabrała go na rękach. Udało się go chyba przekonać by wrócił do siebie... To znaczy do domeny Amaterasu. Powinien w każdym razie, by czasem nie został zaatakowany przez tego gwardziste. Nie wiedziała jak bardzo był osłabiony, ale nie chciała ryzykować. Popatrzyła trochę zaskoczona propozycja Tamotsu.
-O ile faktycznie jego bezpieczeństwo na tym nie ucierpi...
Tak jak myślała, energia bijącą z portalu trochę go ocuciła. Na tyle, że chyba dadzą radę przejść. Ona sama wydawała się być trochę bardziej pobudzona, ale pamiętała swoje pierwsze wrażenia. Kiwnęła głową. Postara się. Zrobi co może. Da z siebie wszystko. Oby to wystarczyło.
Patrzyła jak znikają w portalu, a po chwili on sam znika. Przyglądała się pustej przestrzeni przez chwilę. Odetchnęła z ulgą.
-Przepraszam, bałam się, że coś mu się stanie. Nigdy go takiego nie widziałam...-Zwróciła sie do Tanaki-Ale fakt. Mój ojciec będzie wiedział. Tylko najpierw uporajmy się z tym problemem.-Popatrzyła na drzwi prowadzące do części sklepowej.
-Od kiedy o niej usłyszałam zastanawiałam się, jak to będzie. Niedługo się przekonamy...-Czuła bardzo silny ciężar w klatce piersiowej. Popatrzyła na Daisuke a potem na Tamotsu. Czemu ten ostatni zdecydował się zostać... Przecież potem będą mieli problem znowu trafić do tamtego miejsca...
-Pozostaje czekać.-Założyła na głowę kasę. Usiadła sobie przy najbliższym stoliku ze skrzyżowanymi nogami. Nie medytowała, ale próbowała zachować spokój z przymkniętymi oczami.

1185

Czuł się rozczarowany, oczekiwał znacznie więcej po tej rozmowie z Haru. Jego zdaniem powinien móc odpowiedzieć na te krótkie pytania. Ponadto stawka była naprawdę wysoka... Ale skoro Chikaze stwierdziła, że nie to musiał się z tym pogodzić. To tez znaczyło, że prawdopodobnie zdecyduje się zapytać o to czcigodnego Susano, jeśli ma zamiar zaangażować się w te sprawę. Przyglądał się z boku całemu pożegnaniu i jedynie im pomachał na do widzenia. Gdy otworzyło się przejście do Takamagahary to nie krył swojego zainteresowania. Ta aura tak bardzo przypominała mu jego wewnętrzny świat, przypadek? Z pewnością nie...
- Ja również przepraszam za moją dociekliwość. Co prawda sprawa jest poważna, ale mogłem dać na wstrzymanie. Ponadto wspomniałaś, że musisz mieć pewność co do tożsamości tej wiedźmy, jeśli masz z tymi iść do czcigodnego Susanoo. Dlatego tak bardzo chciałem odpowiedzi na to pytanie.
Było mu przykro z powodu Haru, no ale gdyby miał jeszcze raz zdecydować to prawdopodobnie zachowałby się podobnie... Przysiadł się koło Chikaze.
- Myślisz, że może w to wciągnąć Mercenari? - To była dość istotna kwestia. Generalnie z chęcią pomógłby jej z tym problemem, ale gdyby doszło do walki z nimi to nie wiedział czy faktycznie mógł się w to mieszać, ze względu na swoją przynależność do Bellato. Powinien wcześniej zapytać o instrukcje Hyuu.

Siedziała spokojnie. Słuchała tego co mówił Tanaka, I przynajmniej nie okazywał swojej złości.
-Rozumiem. Sytuacja była jaka była, więc i bez tego udam się do ojca. Tak jak mi poradził.-Wzięła głębszy oddech. Wypuściła powietrze. Uniosła oczy i rozejrzała się kto gdzie wokół niej był.
-Pewnie tak. Na pewno będzie ich paru w okolicy, nawet się nie łudzę. Ale jeśli wszystko pójdzie dobrze to nawet nie będziemy musieli wychodzić.-Zamknęła oczy- Chcę uniknąć walki, ale muszę być na nią gotowa.

1186

No i tak jak się domyślał, pójdzie z tym do swojego ojca. Jedyną niewiadomą było to czy pójdzie sama, czy może zabierze również jego. Wydawało mu się, że do tego nie dojdzie, no ale wspominała wcześniej o takiej możliwości.
Co do spotkania, oby faktycznie udało się je przeprowadzić pokojowo. Bo pewnie również się w to wmiesza. Jakby to wyglądało, gdyby przyszedł prosić o przysługę nie oferując nic w zamian? No nie bardzo. To, że przyprowadził ją tutaj w przeszłości wydawało mu się mniej ważne, dlatego zdecyduje się jej pomóc.
- W każdym razie jakby coś poszło nie tak, to możesz na mnie liczyć. - Uśmiechnął się pokrzepiająco. - W czasie samego spotkania będę za ścianą. Jeśli wszystko pójdzie sprawnie, to wolę nie zdradzać swojej tożsamości i obecności tutaj. Mam dość burzliwą przeszłość i nie wiem czy jestem poszukiwany. Tak będzie lepiej dla bezpieczeństwa mojego, jak i Katriny.- Spojrzał na sprzedawczyni jakby szukając potwierdzenia swoich słów. Ewentualnie może będą mieli jakąś maskę czy coś innego co pozwoli mu ukryć swoją tożsamość w razie konfliktu.
Chwilę siedział w ciszy, rozmyślając.
- Czy ta energia bijąca z przejścia do Takamagahary jest cały czas obecna w tamtym świecie?

Kiwnęła głową nie unosząc nawet powiek. Wolała się skupić na obrazie oceanu który stworzyła sobie w głowie. Spokojne fale będące niczym zmarszczki na skórze starego, dobrego znajomego. Tętniące życiem głębiny skrywające się tuż pod tą powierzchnią, energia bijącą z pierwotnej, życiodajnej energii wody.
Na moment ten obraz został zaburzony. Zachowała spokój, na tyle na ile było to możliwe. Cisza przed burzą.
-Różnie. Charakter jest zazwyczaj inny, intensywność podobna albo większa. Zazwyczaj. Tamten świat jest nieprzewidywalny.-Wzięła głębszy oddech. Jest trochę lepiej. Ale musiała utrzymać ten stan.

1187

- Shinigami mają swoje wewnętrzne światy, w których mieszkają ich zanpakutou. Nie wiem jak w przypadku innych, ale ja potrafię wejść jeszcze głębiej. Może dlatego, że mój zabójca dusz ma dwojaką naturę i każda z nich ma swój świat. Ale ta energia z przejścia przypominała mi trochę tą z mojego.
Tak sobie myślał, kto wie czy jego święty płomień Kamagami potrafiłby wyleczyć również i Haru. Ale czy potrafiłby wzbudzić w sobie takie uczucie aby móc go na nim użyć? Czy w ogóle jest możliwe wyleczenie jego płomieniami innej osoby, jedynie przez wyrażenie takiej woli. Eh... Tyle pytań, a odpowiedzi brak.
- Jeszcze mam jedno pytanie, którego nie zdążyłem zadać Haru. Kiedy stworzył te wielkie słońce, momentalnie nabrałem energii, jego aura bardzo mocno na mnie wpłynęła. Czy miałaś podobnie? Czy to normalne?
Tutaj już pytanie było skierowane również do Katriny. W międzyczasie napisał sms'a do Hyuu, który bardziej przypominał raport niż zwykłą wiadomość.
Rozmowa skończona. Niewiele udało się na obecną chwilę dowiedzieć o widmie, aczkolwiek perspektywy są obiecujące. Informator jest naprawdę wyjątkowy i ma popytać u sprawdzonego źródła z Takamagahary. Jeszcze nie wracam, muszę mu pomóc w pewnej sprawie. Istnieje prawdopodobieństwo konfliktu z Mercenari. Proszę o pozwolenie do działania w przypadku agresji na informatora.
Miał nadzieję, że te informacje będą wystarczające do uzyskania aprobaty, wolałby nie działać przeciwko przełożonym. Nie mniej jeśli będzie musiał... Wieść, że te informacje będą pochodzić z Takamagahary powinna nadać jej znaczącej wagi. Żadne inne źródło informacji nie miało takiego potencjału, a ponadto zyskanie takiego sojusznika było bardzo cenne.

Tego chyba nie wiedziała, a przynajmniej, że tak to wygląda. Wiedziała, że zanpaktou jest powiązany z shinigami i mają jakieś swoje duchy, ale nie to, że mają swoje wewnętrzne światy. To brzmiało trochę tak, jakby każdy z nich miał swoją własną domenę i niewielkiego bożka, który żył w środku nich. Biorąc uwagę jak sprawy wyglądają i historię bogów i shinigami to coś w tym mogło być. Shinigami jakby nie patrzeć mieli wokół siebie pewien kult, lepszy lub gorszy.
Ponownie pokiwała głową.
-Im potężniejsza jest Twoja siła i boskość tym takie rzeczy mniej na Ciebie wpływają. Ale tak, czułam to. To normalne. W Takamagaharze słabsze dusze mogłyby od tego oszaleć. Chociaż nawet tego by nie potrzebowały.-Wciągnęła powietrze. Chyba mogła się skupić na sobie, skoro nie było więcej pytań. To dobrze. Czekała.

Otworzyła nieco oczy i obróciła głowę w stronę podopiecznego. Uśmiechnęła się pokrzepiająco.
-Bedziecie niedaleko, ale mam nadzieję, że nie będzie to konieczne... A, no tak!-Podskoczyła troche, Jakby coś sobie przypomniała-Gigai to sztuczne materialne ciała. Będziecie widoczni dla żywych, ale przez to trudniej was będzie znaleźć przez świadomych duchowo. Wyjść dość łatwo jak ma się cukierek duszy, acz wychodziłam i bez niego... Jakoś.-Podrapała sie za uchem. Usłyszała ryk, co jest... Pewną konsekwencją ich działań. Dalej to lepsze, niż bycie unicestwionym przez quincy, ale dalej...
Garnizon. Nie. Chyba nie powinna im o tym mówić. Przymknęła oczy.
-Haru to dobra dusza. Jestem szczęśliwa, że miałam okazję go poznać-Wzięła głębszy oddech i powoli go wypuściła ustami-Nie mam nic do ukrycia. Wiem kim byłam, wiem kim jestem, wiem kim chcę być.-Powtarzała pod nosem jak mantrę, cichutko, że sama ledwo co się słyszała. Już niedługo.

1188

Yuzu posłusznie podszedł do swojego gigai. Uprzedził o swoich zamiarach Claudię i wymacał za przycisk uwalniający kulkę ze zmodyfikowaną duszą., która włożył do dozownika. Następnie wszedł do ciała. Rozprostował ramiona i pokręcił szyją na lewo i prawo.
- Jasne, nie ma problemu. W sumie tez lepiej aby Ishifone nie zobaczyła mojego gigai. Z pewnością będzie wkurzona gdy zorientuje się, że wcześniej grałem głupa. - Podrapał się w tył głowy.
Trochę musiał poczekać na odpowiedź Hyuu, ale gdy czytał sms'a uśmiechnął się.
- Jak wspomniałem, przez moje wpadanie w kłopoty, bardzo mnie pilnują. Gdyby to była sprawa związana z kimś niezależnym to by nie było problemu, ale tu już w grę wchodzi Mercenari. Nie mniej mogę zostać, dostałem zielone światło na pomoc. Cieszy mnie to, bo gdyby mi zakazano to musiałbym się tłumaczyć, dlaczego nie posłuchałem.
Ze spokojem przyjął informacje o tej boskiej aurze. Przez pochodzenia Kamagami brał wszystko do siebie, przekonany o swojej wyjątkowości. Musiał wziąć na wstrzymanie, bo jeszcze obrośnie w piórka.
Nie przejął się zbytnio rykiem pustych. Przez te akcje ze słońcem, w okolicy z pewnością jest mnóstwo osób, które mogą się nim zając w mgnieniu oka.
- Mam nadzieję, że będę miał jeszcze okazje by z nim porozmawiać. - Dzisiejsze spotkanie było bardzo szybkie i skończyło się nim zdążył choć trochę go poznać. Jeśli nie będą mieli do niego sprawy to wykorzysta chwilę aby się wyciszyć i pomedytować. W międzyczasie może wyczuje zbliżające się towarzystwo.

1189

Siedział w tym składziku po cichaczu i nasłuchiwał odgłosów, które sprowokowałyby go do działania, ale się nie doczekał. To dobrze, mogło być bardzo gorąco, wnioskując po wiadomości od Hyuu, informującej o ukrytej obstawie na zewnątrz sklepu. Przełożony w jakiś sposób zlokalizował jego miejsce pobytu i cały czas miał go na oku. To dobrze, czuł się dzięki temu znacznie pewniej, biorąc pod uwagę z kim przyszła Ishifone, w sumie pewnie dlatego była z nimi taka obstawa. Kiedy spotkanie dobiegło końca, a goście opuścili sklep, wyjrzeli ze składzika. Gdy usłyszał, że wszystko poszło jak po maśle, spojrzał na Chikaze, tak jakby szukając w jej wyrazie twarzy potwierdzenia tych słów.
- Nie mniej, mogło być gorąco, na zewnątrz ukrywała się ich obstawa, o ile dalej ich tam nie ma. Lepiej dmuchać na zimne. - Pozwolił się wtrącić do słów Tamotsu.
Widać było, że napięcie zauważalnie się zmniejszyło. Poczekał aż Chikaze rozmówi się z Tamotsu, a sam korzystając z chwili postanowił napisać sms'a do Hyuu.Hyuu-sama, jeśli jesteś jeszcze w okolicy to poinformuj mnie, kiedy Mercenari przestanie być w pobliżu. Lepiej wyjść stąd niezauważonym, niż próbować potem zgubić ogon w drodze do posiadłości.
- Cieszę się, że jedno zmartwienie z Twojej głowy mniej.- uśmiechnął się delikatnie.- To co teraz zamierzasz, jaki masz plan?- Skoro jej prywatny problem został rozwiązany to chyba pora na problem ich wszystkich.

Wyglądała na dość zmęczoną i zamyśloną. Zapewne też bił od niej zapach rumu. Nie wyglądała na specjalnie zadowoloną, ale też nie na napiętą ani złą.
-I całe szczęście. Przez najbliższe parę stuleci nie wyszłabym z długów.-Założyła received na piersi, patrząc na mężczyznę trochę z dołu-Pewnie. Tylko nie wiem, czy trafię tam gdzie potrzebujesz, ale postaram się.
Przeszła wzrokiem po pomieszczeniu. Widząc Daisuke też troszkę się uśmiechnęła. No tak. Najważniejsze, że nikomu nic się nie stało. Chociaż jednak mimo ułagodzenia sprawy pojawiło się więcej pytań niż odpowiedzi.
-Dzięki. Wam wszystkim znaczy się.-Opuściła na.moment Oczy by zaraz je unieść. No tak. Nie siedział tu dla przyjemności-Jedno mniej i parę więcej, ale tak już działa życie. Jak odstawię Tamotsu to pójdę do ojca. Dalej nie wiem. Pewnie tu wrócę i zobaczymy co dalej.

Mruknęła niezbyt przytomnie. Miała na głowie sporo spraw, ale jak napięcie zaczęło odpuszczać to i głowa powoli się zapełniała przyjemną pijacką watą. Zaraz sama ziewnęła, tyle dobrego, że zdążyła zasłonić usta.
-Uaaaaah... Skoro tak... Skorzystam, dzięki. Nie chcę w tym stanie wędrować między światami.-Zerknęła w stronę z której słyszała ryk pustego-Cholera, rzeczywiście jest tego trochę... Też tu zostajesz, Tanaka?-Zapytała zerknąwszy na niego na moment. Wróciła potem do Katriny.
-Tam gdzie zawsze? Dla mnie wystarczy mata, nie wiem jak chłopaki reflektują na koce. Za dużo wrażeń jak na mnie, ech...
Nie planowała zbyt wiele. No, może się do kogoś przytuli w środku nocy. Już się tak znają wszyscy, że to chyba nie problem, a jakoś czuła się samotnie po tych wszystkich perypetiach. Jakby jedna rzecz jej odpadła która non-stop siedziała jej z tyłu głowy i było jej pusto.

1190

Usłyszał ryk pustego i nie przejął się nim za bardzo. Z pewnością zaraz ktoś go spacyfikuje. Spojrzał na Katrinę, a następnie Chikaze.
- Ja raczej będę się zaraz zbierać. Czekam tylko na wieści czy Mercenari nie ma już w pobliżu. Nie chce mieć ogona, gdy będę wracać do siebie.
Faktycznie z tym wszystkim się trochę zeszło i zrobiło się późno. Znając życie jeszcze dzisiaj czeka go rozmowa z Hyuu, będzie musiał złożyć sprawozdanie z dzisiejszego dnia, takie życie.
- Chikaze -san, jak uda Ci się czegoś dowiedzieć to jak rozumiem skontaktujesz się ze mną przez Katrinę?

Dziewczę polowało niemrawo głową. Rzeczywiście im dłużej stała tym bardziej chciało jej się odpocząć. To był mocno stresujący, intensywny dzień.
-I będę tu bywała co jakiś czas. Muszę się wywiązać z moich zobowiązań.-Zerknęła na Katrinę. Już wolała nie pytać ile to niby jest jej winna. Ale jeśli to tyle to chyba na razie nie miała wiele więcej do zrobienia dzisiaj.