Sklep u Katriny

...tak, świetnie. Też się cieszyła. To mogła wrócić do swojej roboty.
A męczyła się strasznie. Może gotować nie umiała, ale po November Evelen szorowanie powierzchni sprawiających trudność miała jednak w dużym stopniu opanowaną. I tak było ciężko. Byle znalazła kogoś kto by jej mógł pomóc i to szybko, bo przy częstszych takich kursach to może nie być komu pomagać. Kręgosłup miał jednak swoją wytrzymałość.
Błysk.
Obróciła się w stronę okna oślepiona. Drugi, tym razem ją wkurzył konkretnie. Przetarła oczy i jeszcze nie do końca sprawnymi oczyma rozejrzała się. Ale nic nie był, jedynie gołębie.
Miała złe przeczucia. Zgarnęła mopa, ścierę, i co tam jeszcze dostała do czyszczenia, i poszła szukać Katriny.
-Zrobione. Jak kończyłam coś mi błysnęło zza okna dwa razy. Jakby flesz czy coś-Nie miała pojęcia co to mogło być. Zbierali materiały dla dowództwa czy coś? Albo jeszcze coś innego...

Wyleciała jak z procy. Potraktowała to chyba nawet trochę poważniej od niej, co nie znaczyło, że Ishifone traktowała to zupełnie lekko. Błyski za oknem gdy sie próbuje ukryć przed zorganizowaną grupą pragnącą Cię w roli eksponatu doświadczalnego nie są dobrym znakiem.
A skoro już mowa o znakach... jej uwage przykuło to, o czym mówili w telewizji. Normalnie by uznała tego rodzaju historie za filmowe cliche, ale w tym wypadku to nawet ją dotyczyło. Nie spała, ból w członkach i kręgosłupie dostatecznie jej przypominał.
Trzy staruszki. Na tym cmentarzu... matka powinna siedzieć w ośrodku, więc nic jej nie powinno być. Mimo to, wątpliwość pozostawała... znowu jakieś zgony. Nie pamiętała dokładnie o co chodziło z tym wczoraj, ale miała pewne podejrzenia. Trudno było jej przecież stwierdzić... albo może o tym trąbili od jakiegoś czasu. Nie oglądała normalnie TV, chyba, że z matką jak czasem odwiedziła.
Zmarszczyła brwi jak zobaczyła zniszczony grób swojego ojca... nagrobek. Będzie musiała go odnowić jak z tego wyjdzie. O ile wyjdzie, chciało by się rzec.
-...wpadam może w paranoję, ale te wszystkie zgony mogą być związane z tym burdelem z wczoraj... te dzisiejsze i wczorajsze...-Wskazała na ekran bawiąc się swoim szalikiem. Serio ciekawe, czy jej matka jeszcze żyje. Może coś powiedzą-Jeszcze grób ojca rozwaliło. By to szlag... może nie złapali wszystkich...

-Mnie też-Szybka wymiana uprzejmości. Szczerze wątpiła, by jej ojcu robiło to różnicę skoro i tak pewnie siedzi w tym całym Soul Society. To do tej pory chyba jedyny świat, któego nie miała okazje odwiedzić. Byle nie była do tego zmuszona.
Na razie jak tak to ujęła to wychodziły mało przyjemne rzeczy. Westchnęła.
-Nieźle jak na dwa dni-Mruknęła-Wątpię, by to był przypadek. Nie zdziwiłabym się, jakby ten cały pożeracz tutaj trafił jakoś moim śladem... do tej pory siedziałam w izolowanych miejscach. Chociaż... zdawał się być zdziwiony, że istnieje coś podobnego do niego, to może jednak to przypadek...-Gdybała sobie pod nosem, ale szło jej to nieskładnie.
-Zaczynam się powoli przyzwyczajać do bycia zmuszoną do siedzenia w miejscach odciętych od reszty świata. Takie szczęście-Wzruszyła ramionami.
W sumie, jak tak o tym myślała, to przecież był to sklep, i to nie taki zwyczajny skoro miał w podziemiach cholerny kanion.
-...czym dokładnie handlujesz?-Zapytała nagle.

Tia. Czyli niby wychodzi na to, że tam skąd się ewakuowała byłaby najbezpieczniejsza. Gdyby nie to, że właściwie była to jedna z alternatyw która zostałaby przez nią postawiony.
Prawda, jeżeli by sie zdecydowała na jakąś... ech, przynależność, to byłaby najbardziej odpowiednia dla niej opcja. Szkoda, że nieosiągalna i zupełnie jej i tak nie po drodze, tak jak reszta.
-Innymi słowy, nie ma wyjścia tylko się tego pozbyć... albo będę sprzątać Twoje zaplecze aż będziesz mnie miała w końcu dosyć-Podsumowała cały jej wywód. I kto by pomyślał, ludzie to kurwy-A w końcu bym musiała się czymś pożywić, nawet tam. Zawsze jednak jakaś alternatywa jak umrę... o ile mnie nie zrzuci do piekła, oczywiście
Stała stała... w końcu machnęła ręką i sama usiadła. Wysłuchała oferty, która była taka sobie... pomijając pewne medykamenty.
-Jakieś skutki uboczne tych ostatnich?-Podpytała trochę bardziej zaciekawiona. Reszta jednak nie była niczym, czego by sama nie potrafiła osiągnąć czy zdobyć.
...nudne dni. Trzeba by chociaż potrenować.
-...to jak z tym ewentualnym sparing partnerem?

Była milcząca, i jej ponury pogłębiał się z każdym słowem które ona wypowiadała. Jeszcze jakiś czas jak skończyła mówić była milcząca. Robiła rachunek sumienia.
Nie była najlepszą córką, krótko mówiąc. Jednej dziewczynie nawet trochę skomplikowała życie, chociaż żeby ona pamiętała jak to sie ostatecznie skończyło...
Wyniosła się ot tak z domu jak nie chciała pracować i usidliła dość skutecznie frajera, który ją utrzymywał przez parę dobrych lat. A potem opuściła go bez wyjaśnienia, ot tak.
Doprowadziła do śmierci łodego chłopaka, a potem zanihilowała jego duszę. Przy okazji przyczyniając się do śmierci ojca i upośledzenia matki. Też bez większych oporów.
Niezbyt się przejmowała by uczcić jego pamięć, tak swoją drogą.
...o czymś do tej pory zapomniała? Chyba niespecjalnie, jakieś drobiazgi co najwyżej.
Dusze. Trochę dusz było. Część pożarta z przymusu, część... jak tak pamiętała, to chyba żadna nie była zjedzona z premedytacją. Poza jedną, gdzie dała się ponieść zarówno głodowi jak i zemście. Ale wszystkie łączył jeden element. A raczej brak.
-...nawet jeśli za przymus uznam "głód"... to dobrze pamiętam pytanie jednego z nich. "Czy cokolwiek czujesz gdy pożerasz?"-Uniosła czerwone oczy znad grzywki-Czułam się jak drapieżnik, który po prostu musi. A skoro musi, to dlaczego ma się czuć winny za los swoich ofiar? Nic nie czułam. Wyrzutów sumienia, żalu, współczucia... po prostu uważałam, by nie zamienić się w to cholerstwo
Zamknęła oczy, westchnęła.
-I po co ja to mówię... właśnie od kiedy się zaczęłam tym wszystkim przejmować zrobiłam się taka miękka... wszystko potoczyło by się inaczej gdybym po prostu dalej patrzyła na siebie. Może by Ci ludzie teraz nie umierali, może by Vormund i Aleksander nie mieli problemów... jestem złą osobą podejmującą złe decyzje, nawet gdy chce dobrze
...
Machnęła ręką.
-Może jak da się to ze mnie wyciągnąć, to może da się też to dziadostwo zatłuc. Oczyścić. Nie wiem...-Już raz się uparła, że da się coś zrobić... i sie udało. Jakoś. Może i teraz da radę. Podniosła się spod ściany.
-Pomyślę. Może się da to "odpracować", może nie. Cokolwiek o mnie nie powiedzieć, jestem uparta-Strzeliła z karku-To jest coś jeszcze tutaj do roboty?

...tak...
-...powiedzmy-Dodała sobie nonszalancko gdy wspomniała o ekstazie. Jak tak myślała, to zawsze myślała o tym bardziej jak o efekcie ubocznym. Że tak po prostu to działa. To... też się liczyło?
Nie, raczej nie przypominała sobie, by kiedykolwiek patrzyła w ten sposób. Było to przyjemne, czasem nawet jak diabli, ale to był raczej dodatek do tego całego cholerstwa.
Chyba nie powinna się martwić JESZCZE tym.
Ishifone przekrzywiła głowę. Już miała o coś zapytać ale pokręciła tylko głową i mówiąc pod nosem "robi się" przeszła do zaplecza. Robota była prosta ale żmudna. Nie było co narzekać.
Uznała kartkę z instrukcją za pewnego rodzaju obelgę, ale powstrzymała się od komentarza. Klik, wypadała kulka, porównywała, wsadzała. Raz musiała tylko wyciągnąć, odstawić na bok, i dopiero potem przełożyć. Nic skomplikowanego w każdym razie.
Po całości popatrzyła za okno jaka mogła być pora dnia. Znowu była... nie, nie było aż tak źle. Przynajmniej miała telewizję, mogła sprawdzić godzinę, datę... jakby czegoś szczególnie chciała to pewnie też by dostała.
...jak tak myślała, to w sumie przypomniał jej się Teddy. Szkoda go. Może i zaprogramowany, ale miała chociaż tą pewność, że robił co mógł.
...pomyśli. Poszła do Katriny i...
-Robota wykonana. Kiedyś miałam taką duszę jak te tutaj, tyle tylko, że potrafiła walczyć. Zmodyfikowana dusza czy coś takiego-Ishifone podzieliła się, czekając na jakiś odzew-To jak z tym treningiem?

-Rozumiem-Dziewczę kiwnęła głową-Może sobie coś wybiorę... choćby i dla towarzystwa czy coś...-Skąd przyszedł jej do głowy ten pomysł... może przynajmniej jedna osoba by ją darzyła...
...ech, co ją to właściwie teraz do cholery obchodziło?! Miała o wiele ważniejsze zmartwienia na głowie niż to. Nawet jeśli nie było za dużo do roboty. Właśnie planowała coś z tym zrobić.
Zgodnie z sugestią poszła do Kiyoko poprosić o to, czy mogłaby jej pomóc w treningu. Zgodziła się. Świetnie. Przynajmniej trochę rozrywki.
Trochę. Troszkę. Nie była ona szczególnie dla niej wymagająca. Nie za szybka, chociaż żwawa. Miała jednak na co uważać, bo jej uderzenia były dość imponujące. Strzelała, ona unikała, jak się zbliżyła zmieniała pozycje. Bardzo ekscytujące to nie było, musiała przyznać, ale lepsze to niż tłuczenie do kamorów.
Zwróciła przy tym uwagę na to, że Katrina je obserwowała z góry. Niespecjalnie się tym przejmowała. Lepsze to, niż nic.
Bardzo dużo energii nie przeznaczała na te strzały. Tyle, by ją uformować sensownie by miała takie same własności co normalna. Nie walczyły w końcu na poważnie. Ale jakby dostała... mogłaby mieć problem.
Więc... tak to będzie wyglądało przez jakiś czas. Ze wszystkich więzień w jakich miała okazje siedzieć, to jednak było jedne z bardziej przyjaznych dla jej osoby.

Cóż. Cały trening był raczej monotonny. Ona nie mogła jej w żaden sposób dosięgnąć, a Ishifone też niezbyt nawet się starała jej coś zrobić, co by nie zepsuć podopiecznej Katriny. Która to sobie siedziała na górze i nudziła się straszliwie.
W końcu się wkurzyła, okazując swoje niezadowolenie. Ishifone przystanęła. Zdenerwowanym spojrzeniem się za bardzo nie przejęła, można powiedzieć, że do tego zdążyła nawet przywyknąć.
-Spotkanie twarzą w twarz z Twoją pięścią skończyło by się dla mnie twarzą w skale-Przyznała, nie siląc się jednak specjalnie na przeprosiny.
Zaczynało się jednak robić ciekawie. Rozważyła propozycje. Tego rodzaju propozycje składały osoby, które miały szczególne przekonanie o swoich umiejętnościach. A już na pewno dużą pewność siebie.
Jakby jednak na to nie patrzeć... nie miała nic do stracenia.
-Brzmi nieźle. W najgorszym razie trochę się namęczę-Ishifone była już w miarę rozgrzana, więc nie musiała tego robić. Jedynie co, to wzmocniła trochę swoje ciało by reagowało szybciej. A jak ona mogła to unikać? Szybkie poruszanie się? Może. Ale z drugiej strony mogła też po prostu mieć taki czas reakcji, że bez problemu wyminie jej strzały.
Powinna jednak spróbować. Wysilić zmysły. Już na wstępie pewnie zauważy, z czym ma do czynienia.
-To zaczynamy?-Zapytała, gdy kończyła się wzmacniać. Planowała celować w duże powierzchnie ciała - tors, uda. Musiała trafić. Celować w ewentualne ścieżki uniku. Przewidywać jej ruchy.
Mogła spróbować. Może się czegoś nauczy.

Cóż. Tego się też spodziewała. Była tak szybka, że nie była w stanie nadążyć za nią wzrokiem. Nawet specjalnie się nie starała. Ishifone w sumie też nie, bo i jej aż tak nie zależało na tej duszy, ani tym bardziej na pluszaku, by miała marnować cenne zasoby których nie była w stanie na ten moment odtworzyć.
Oczywistym było, że siła nic nie wskóra. Ale z drugiej strony nie miała pojęcia, jakby mogła ją podejść. Już bardziej ją irytowało, że w sumie nic z tego nie wynikało. Stała dość daleko. Nie trafi jej, a jej zaklęcia również prawdopodobnie zostałyby wyminięte.
Więc co? Miała się poddać?
Tego nie powiedziała. Kto wie, co też jej chodziło po głowie.
...chrzanić to.
Podtrzymała wzmocnienie (10 PR). Zaczęła lecieć w górę, szepcząc słowa zaklęcia Sourei Kamaidan. Zamierzała wyrzucić pięć rurek, by stworzyć pięć strzał które by latały za Katriną.
...marny plan. Ale pięć strzał to potencjalnie pięć płaszczyzn. Plus ona, jeśli będzie strzelać. Może coś z tego wyjdzie, chociaż szczerze wątpiła.

Dwa wnioski. Będzie musiała podszkolić się z zapewniania sobie zasobów, oraz ta Katrina była czymś o wiele zwinniejszym niż mogła to sobie wyobrazić. Co jak co, ale zabawianie się nie jedną, ale pięcioma strzałami naraz i to tak, by dwie na siebie wpadły a trzecią złapać i zgnieść w dłoniach... takie ginto to całkiem spora część jej własnego reiryoku. Oczy jej latały na wszystkie strony, ale absolutnie nie była w stanie nadążyć za jej ruchami, a co dopiero mówić o jakimkolwiek celnym strzale. Jak właściwie człowiek był w stanie ogarnąć zmysłowo taka zwinność i szybkość poruszania się?
Ishifone sobie przez chwilę stała, po czym wzruszyła ramionami.
-Taki sobie ten slogan-Siła nic nie zdziała, tego była pewna, ale z drugiej strony na podstęp nie miała pomysłu. No bo co może zrobić?
Z rzeczy które nie do końca się z tym wiązały, prawie nie czuła goryczy spowodowaną porażką. Chociaż dalej zastanawiała się co by się stało, gdyby ot tak po prostu się poddała. To nie w jej stylu, ale... co więcej może zrobić?
-To tyle-Powiedziała sobie. Łuk służy do strzelania, a zaklęcie którego użyła było chyba najprecyzyjniejszym jakie miała. A strzelanie mackami z wnętrza siebie nie należało do najbardziej zwrotnych ataków.

Wzruszyła ramionami. Znowu.
-Za dużo durnych komiksów-Skomentowała jedynie, średnio przejęta tym czy się zawiodła czy nie. Była przyzwyczajona do tego po spojrzeniach swojej matki, więc wywarte na nią wrażenie było zerowe-Spasuję. Muszę w końcu wypracować metodę robienia ginto. Ponoć to już kwestia praktyki
Miała dużo czasu. Może nawet cały czas jaki jej tylko pozostał, by opanować tą sztukę. Uniezależnienie się od dostaw zewnętrznych byłoby całkiem dobrą rzeczą, gdyby w końcu udało się jej usamodzielnić...
...jak to brzmiało. Miała ponad trzydziestkę, a dalej na czyjejś łasce...
Może to i lepiej, że spasowała? Skoro nie była stawić w ogóle czoła czemuś takiemu, to jak mogłaby dać radę cokolwiek obronić gdyby była taka potrzeba? Bezpiecznego trybu życia to ona w końcu nie miała.

Cóż, mogła to wykorzystać, by trochę się nauczyć jak należy poprawnie formować reiryoku w rurce. Przede wszystkim, by było jednorodne, dobrze wymieszane, i... no właśnie, w tym tkwił problem. Należało tak je wprowadzić, by było aktywne, ale na tyle spokojne, by się nie rozpadło albo co gorsza samo z siebie eksplodowało. Dlatego zajmowało to aż tyle czasu. Musiała być skupiona na tym co robiła i monitorować przepływ, który był... powolny...
Idealne zajęcie dla kogoś, kto lubowal się w obserwacji jak rosną kamienie. Sama wolała jednak nieco aktywniejsze zajęcia, jednak musiała teraz się zmobilizować by się nie obudzić bez potrzebnego wsparcia. Może potem zwyczajnie nie mieć czym się bronić poza łukiem...
...ciekawe, czy były jeszcze jakieś inne techniki. Bo na razie jej zakres być dość ograniczony. Czego się jednak można było spodziewać po łuku? Albo to ona była taka ograniczona...
...znowu te myśli. Czy żałowała swojej decyzji? Gdyby szła tamtą ścieżką... to by nawet się nie zastanawiała. Prawdę powiedziawszy nawet niespecjalnie by jej pasowało wracać na ziemię, gdyż wiązałoby się to z utratą jednego dnia na trening. Ale teraz...
...tyle wiedziała, że to nie było najważniejsze. I że musiała znaleźć swoją własną drogę. I sposób, by chociaż w części naprawić co mogła, i... zrehabilitować się? Za to co zrobiła?
To, co najgorszego zrobiła nosiła w sobie. Może był jakiś sposób, by odwrócić ten proces i dla tych dusz...
Co mogła jednak na razie zrobić? Przygotowywać się. Warstwa po warstwie... przygotować do działania... powoli, bez pośpiechu. W skupieniu. Jak jedną rurkę dziennie będzie napełnbiać, to nie powinna się aż tak zmęczyć.
***
Następnego dnia miała inne zajęcie. Kolejna dostawa. Miała szczerą ochotę w pewnym momencie pójść do niej i zapytać, skąd niby to się bierze. Bo chyba nie istnieją fabryki zajmujące się produkcją cukierków zawierające dusze? Przynajmniej miała na co popatrzeć...
Zastygła przez moment trzymając jedną z nich. A gdyby tak jedną z nich sobie po prostu schować i... tego było dość dużo, i...
...i....
...w normalnych warunkach na pewno nikt by nie zwrócił na to uwagi. Ale nie znajdowała się przecież do cholery w normalnych warunkach, i skoro skakała jak popieprzona, to pewnie i...
...Palce lewej dłoni pracowały w jakiejś dziwnej manierze, prostując się i zginając, a palce jej prawej dłoni zaciskały się na kulce. Jak się dowie, może mieć przefikane całkowicie.
Coś usłyszała. Z wrażenia upuściła kulkę do pojemnika, i przystawiła ucho do ściany. Głównie po to, by zająć czymś głowę, ale to co słyszała... w sumie nie było najmniejszej potrzeby by zrobić to co zrobiła, ale im dalej była od tego pojemnika tym lepiej. Ktoś tu był, i była niemalże przekonana, że to miało jakiś związek z tym błyskiem co go zauważyła jakiś czas temu. I oni wiedzieli, że ona miała jakiś związek. Accretia? Nie, raczej nie, oni by sie nie pieścili, a z tego co słyszała to ona też nie. Ktoś prywatny? Dziwne... podpyta później. Teraz nie mogła zwracać na siebie uwagi. Jeżeli był... lub byli w niepewności to lepiej, by tak właśnie zostało.

Czyli jednak ludzie z Accretti. Po tym, jakiego się strachu najadła przed tą grupą to nie zamierzała mieć z nimi czegokolwiek wspólnego. Pierdoleńcy. Jeszcze mają jakieś grupy badawcze... tam to przynajmniej potraktowali ją jak coś przydatnego, chociaż większość patrzyła się na nią z ukosa. Tutaj natomiast jak pieprzony potencjalny preparat. Barbarzyńcy. Tak samo jak Ci shinigami.
Tu akurat mogła zrozumieć podejście, skoro zachowywali się praktycznie tak samo. Jebać ich.
I jeszcze ten pewny siebie ton. Aż się w niej w środku gotowało. Mógł to jednak być podstęp by ją wyciągnąć, to tez nie zamierzała wychodzić dopóki sama nie zostanie wyciągnięta. Jednak...
Skąd oni do cholery wiedzieli, że tutaj była? Czy to tylko ta osoba? Dusze... wyczuwały ją nawet pod... chyba, że ją okantowała. Ale tak to by ją mogła spokojnie wydać, nie miała szans.
Cóż... słuchała dalej. Trzeba było chociaż teraz zachować trochę rozsądku.

Odstraszyła. I dobrze, bo sama nie zamierzała wychodzić z jakąkolwiek inicjatywą w ich kierunku ani iść na żadne układy poza "wy dajecie mi spokój a ja wam schodzę z oczu". Nadopiekuńczość. Zadziałała tutaj niczym przedłużenie jej woli. Gdy zorientowała się, że już skończyli rozmawiać, odsunęła się od ściany. Przyjrzała się tej całej Kiyoko, która przyszła tutaj najpewniej po... no. To było oczywiste. Towar.
Na wszelki wypadek... może najpierw skończy robotę. Może jej przeszło... tak... może... najpierw jednak musiała znaleźć tą cholerną kulkę co ją upuściła do skrzynki. Szlag by to...
...więc trochę jeszcze zamierzała nad tym posiedzieć. Aż skończy. Co potem? Potem...
...czy tak naprawdę była potrzeba, by poruszała ten temat? Nic to nie zmieni. Sama by chyba tego lepiej nie ujęła. Bardziej dosadnie, owszem.
To... do pracy. Tak. Jak skończy, to jedynie zgłosi, że skończyła i zapyta czy coś jeszcze jest do zrobienia.

Wszystko zdawało się być w jak najlepszym porządku. Do czasu. Kuleczki znowu mamiły ją swoją gładką powierzchnią. Przez jakiś czas opierała się, ale... jej palce robiły się coraz bardziej lepie. To tylko małe kuleczki, nikt nie zauważy jak paru z nich zabraknie... tak normalnie by było, ale... ona przecież nie była... uuummmmrrrr... strasznie sie denerwowała...
Prawie nie zauważyła, jak trzy kuleczki powędrowały do kieszeni. Nagle wszystko uleciało i jedyne co było, to satysfakcja i spełnienie. Siedziała tak chwilę. To teraz było jej. Leżało w jej kieszeni. Była z siebie prawie dumna, z jej zwinności oraz wykorzystania okazji. Gorzej tylko jak to sie wyda. A prędzej czy później to wyjdzie...
...ale mogłaby to gdzieś schować... tak. W sklepie, z którego to ukradła. Brawo, no genia... nie, w sumie, to nie było chyba takie złe. Skrajne uczucia rozdzierały jej głowę, ale trzeba było wrócić do pracy... puste pojemniki ustawiła gdzieś na dnie i rogu pudełka.
Skończyła ją nareszcie. Prace, znaczy sie. Poszła do Katriny i, zgodnie z tym co postanowiła, nie zamierzała poruszać tej kwestii. Ale ona owszem. No nic... Kiwnęła głową.
-Słyszałam-Przyznała od razu-I bardzo dobrze. Tylko się zastanawiam skąd wiedział, że tu siedzę-Przyznała, odstawiając tamtą sprawę na drugi tor. Była wolna, więc będzie mogła ewentualnie pomyśleć co zrobić z łupem.
-W porządku... to ja pójdę napełniać ginto-Stwierdziła, oddalając się. Zamierzała przejść do pomieszczenia gdzie sypiała, i przejść do napełnienia. W końcu z którąś jej chyba wyjdzie... jedna dziennie to by było niezłe tempo...
...jak tak myślała, to jutro jak będzie coś robić to zostawi te kulki gdzieś w kącie magazynu. Tak... jak coś to powie, że może jej gdzieś wypadły albo coś, bo sie wystraszyła... i gdzieś poleciały. COś wymyśli.