Sklep u Katriny

*Jeśli zamknę oczy, wtedy pozostałe zmysły się wyczulą. Jak wyłączyć ten zmysł dotyku, do cholery?!* myślał, choć logicznym było, że nie może kontrolować nerwów. *Jedyne, co mogę zrobić w tej sytuacji to wyczulić wzrok, słuch, węch i smak, zagłuszając zmysł czucia.* Roten nie był zbyt odporny na tego typu atak, ale miał jakiś pomysł. Zacisnął zęby i skupił wzrok na czubku jakiegoś kolca, oprócz tego zaczął wyobrażać sobie... kebab. Myślał o nim *Obracające się pieczone mięso, dużo, potrójna porcja mięsa z surówką i cholernie ostrym sosem.* tak mówiąc sobie w myślach zaczął przywoływać wspomnienie o najostrzejszym kebabie, jakiego kiedykolwiek jadł. To z kolei przypomniało mu, jak dużo wody potem wypił, a następnie udał się na pizzę, ogólnie cała sytuacja została przywołana przez jego umysł i pociągała za sobą coraz to dalsze wspomnienia, odpływając maksymalnie od obecnej iluzji Korima chciał wytrzymać jak najdłużej. Był wytrzymały fizycznie na ból, dodatkowo ta powłoka z reiatsu... Roten miał zamiar zmęczyć Korima, poczekać aż straci reiatsu z wyczerpania tworzeniem iluzji.

[+30 Wytrzymałość]

Podczas gdy Katrina się temu przyglądała a Korim zastanawiał się nad skutkami swojej techniki Roten starał użyć swojej wyobraźni. Choć nie sprawiło iż ból(-12PŻ) ustał to jednak gdy zamknął oczy i starał się skupić na czymś innym nie było już zamkniętego pomieszczenia pełnego kolców, lecz wizja którą wyobrażał sobie Roten.

Mimo to nadal niewiele mógł, gdyby otworzył znów oczy miałby przed sobą wizję zaserwowaną przez Korima, gdy zamykał ból zelżał. Nie potrafił dostrzec duchowych nici, które by mu pomogły, nie mógł w ogóle wyczytać żadnego reiatsu ze względu na to, że sam swoim emanował w sporych ilościach.

"Cholera.. gdybym tylko miał miecz, mógłbym dodatkowo poranić go trochę, tak to może być to czasochłonne, skubany jest bardzo wytrzymały" Korim w sumie nie robił nic oprócz utrzymywania wizji, spoglądał na przeciwnika a sam gotów do uniku stał oparty o skałkę (możesz przewijac moje tury póki Roten sie nei podda/czegos nie wymysli co zmieni obecna sytuacje;p Co ture po prostu utrzymuje iluzję)

Roten nie miał co poradzić, nie był zdolny do wykonania ruchu - będąc w pułapce. Czuł ten ból - nieistniejący i myśląc o przyjemnych rzeczach minimalizował go, jednak w pewnej chwili wymyślił coś innego *Zaraz... Chwila, przecież to w czym jestem zamknięty to żelazna dziewica. To nie tytan czy inny - prawie niezniszczalny materiał, zwykłe żelazo. Przecież jestem silny, może na tyle, by ją zwyczajnie roznieść? Nie muszę wcale oszukiwać zmysłów, bo co z tego, że przygniata mnie jakiś ciężar, skoro zwyczajnie jestem w stanie go dźwignąć.* i podążając tą myślą podjął kolejną intensywną próbę. Zaczął się siłować z kolcami, wzmacniając swoje mięśnie i siłę uderzać. Gromadził w sobie maksymalnie dużo reiatsu.

[+31 Siła]

Roten zebrał siły w sobie, reiatsu znów się podniosło aż zrobiło się gęsto w powietrzu. Roten zamachnął się swoim wielkim mieczem, które było w shikai faktycznie w jego zrobił cięcie w metalu, które poszło gładko, następnie zaparł się nogą na miejsce wolne od kolców i pchnął tak, że nieistniejący metal wygiął się i Roten mógł wyjść.

Katrina trochę dziwnie się temu przyglądała, ale zaraz potem jej wzrok znów przyjął badawczy ton.

Ożż, warto zapamiętać na przyszłość. Tak samo jak to, że ten facet jest w stanie rozrywać metal, umm - Korimowi pot sperlił czoło, ten jednak się uśmiechnął. Noo, wreszcie coś ciekawego się dzieje przeciez, czyż nie? Zanim przeciwnik wyszedł z żelaznej co na pewno było dośc trudne skoro kolce go przebijały i utrzymywały jako tako w miejscu, Korim zamienił wizję na taką, przy której siła niewiele pomoże.
Cichy wietrzyk, sosenki pokryte śniegiem i w środku tego Roten stojący na stoku.. i wręcz majestatyczna, nabierająca na sile i złowieszczym pomruku lawina popierdalająca w jego stronę prawie 200 na godzinę. Oczywiscie sama obecnosc Korima nie istniała w tej wizji także nadal ciężko byłoby go zobaczyć czy wyczuć

Roten wydostał się z żelaznej dziewicy. Odetchnął i ponownie skontaktował się z Hoshinagim, by uzyskać odpowiedź na pytanie, które chciał uprzednio zadać - lecz przerwała mu iluzja. Jeśli może kontrolować siłę ciosu do takiego stopnia, by nie skrzywdzić Korima, szybko szuka go wzrokiem, by wykonać cięcie w... powietrze i poczekać. Jeśli atak ten jednak nie może być w tym miejscu wykonany lub nie może być tak słaby, nie mając chwilowo lepszego pomysłu - ucieka, zwiększając w tym wypadku trochę swoją szybkość (+20 Szybkość).

Roten zdołał dostrzec Korima wśród wielkiej lawiny, choć bardzo niewyraźnie. W tym kierunku zamachnął się mieczem, nie czekając na rezultat zaczął uciekać od lawiny, zwiększył dystans między nią, lecz nagle dostrzegł niewidzialną przeszkodę, lecz uderzenie pozwoliło mu wyczuć, że to skała, która znikła wraz z wizją Korima. Czekając na lawinę Roten po prostu zamknął oczy myśląc o czymś innym. Nagle rozległ się huk, potem odgłosy lawiny ustał, Roten otworzył oczy i znów znalazł się na miejscu.

Korim zastanawiał się nad kolejną wizją gdy nagle zauważył w jego kierunku machnięcie mieczem, lecz żaden promień, kula energii ani nic strasznego się nie wydarzyło. Dopiero po chwili coś podpowiedziało mu żeby obejrzał się w górę i coś jak wielka, biała kula energii, niczym spadająca gwiazda uderzyła w głaz, obok którego stał. Korima odrzuciło do tyłu gdzie upadł twardo na ziemi(choć nic nie zrobił to nie było jednak przyjemne), a skała została w połowie rozwalona co wywołało tumany pyłu - Korim stracił Rotena z oczu.

<kolejność dowolna>

*W tej chwili jesteśmy w podobnych sytuacjach. By wygrać muszę zauważyć go jako pierwszy, nim stworzy iluzję.* Roten schował się za pierwszym lepszym kamieniem i doszedł do takiego wniosku. *Zastanówmy się, czy mogę jakoś wykorzystać otoczenie... Może pogramy w baseball?* w tej chwili wpadł na dziwny pomysł, aby uderzać Korima... kamyczkami, które chce uderzać na niego płazem miecza. Choć ten pomysł nie wyglądał na zbyt dobry i wybitny, to jednak cóż więcej mógł zrobić, walka na dystans ograniczała jego możliwości w 90%.

Chłopak chwilę siedział za pewną skałą i wyszukał jakieś pięć kamyczków o odpowiedniej wielkości. Trzyma je w lewej ręce, w prawej miecz. *Co teraz mam zrobić, aby zauważyć go jako pierwszego?* podłoże było raczej piasczyste, co też postanowił wykorzystać. Będąc schowanym za skałą wychylił się na chwilę i szybko schował. Powtarza to kilka razy aż do momentu, gdy zauważy Korima, wtedy niezależnie od tego, czy również został zauważony, postanawia wzniecić piach, z którego następnie będzie atakował uderzając w kamyczki, które pośle mniej więcej w okolice, gdzie chował się Korim, a przy okazji wysyłając tam kule. *Katrina czuwa, więc Korim nie zginie.* stwierdza, wcześniej - na początku bał się trochę, że go zrani za mocno, ale teraz uświadomił sobie, że nie musi się tak ograniczać, bo w końcu ona czuwa.

Noo teraz to rozmawiamy. Przeciwnik któremu udało się wyrwać z okowów iluzji - coś ciekawego. Gdy tylko Kor został zasypany pyłem i odłamkami tracąc przeciwnika z oczu, wstał i ruszył w stronę niedalekiej skały (pamietał, że tam jest;p) i schował się za nią delikatnie dysząc. Pył drapał płuca, szczypał w oczy. Hmm. Warto dobierać swoje iluzje trochę dokładniej na przyszłość. Gdy tylko się uspokoił po prostu wyszedł zza głazu gotów, by w każdej chwili się schować. Wypatrywał Rotena a gdy tylko go zobaczył no cóż..
Unmei wyprowadził bardzo bolesny prawy sierpowy wprost w twarz shinigami a sam Korim zniknął.

Roten wychylił się, a chwilę potem poczuł na sobie pięść starego fanatyka, którego spotkał. Wiedząc, że to kolejna sztuczka uderzył mocno w ziemię używając maksymalnej siły* przy czym wzniecił wielkie kłęby kurzu - Korim znów stracił przeciwnika z oczu, a Unmei rozmył się.

Roten nie zdążył jednak zauważyć gdzie jest Korim. Zasłona dymna jeszcze utrzyma się chwilę.

*Roten, odejmij sobie 31 rei, uderzenie było ze zwiększoną siłą.

*Sprawa nie jest prosta, gdyby nie ten minimalny dystans...* myślał Roten, ale gdyby nie było tego ograniczenia, Korim mógłby nie mieć szans. Podczas gdy zasłona opadała, Roten ukrywa się za skałą. *Kiedy wznieciłem kurz, iluzja została przerwana, znaczy się... To dobry patent. Musi mnie widzieć, by na mnie wpływać. He.* zastanawiał się przez kilka minut, aż w końcu zdecydował się pokazać... Przy czym, zmagazynował w stopie trochę reiatsu (60), by w momencie, gdy dostrzeże Korima, tupnąć silnie w ziemię - wzniecając kurz, jako zasłonę, wtedy też, gdy go obaj tracą się z oczu, wykonuje szybkie cięcie mieczem celując kulą w miejsce, w którym ostatnio widział swego przeciwnika, chwilę po nim - kolejne, jednak 5 metrów dalej na lewo, a wtedy ponownie się chowa, nim jeszcze kurz całkiem opadnie.

Nagle nie wiadomo za bardzo skąd na Korima spada chłopak, w podobnym wieku do Rotena. Zdecydowanie Korim źle zniósł upadek, bo stracił przytomność i nie wyglądał za dobrze.

Wszystkie oczy, czyli Katriny, Rotena i Gonkuro były skierowane na nowo przybyłego, czekali zaskoczeni na jego reakcję.

<Rezoshi, Roten>

CO?!Już po mnie...Leciał swobodnie w dół przetarł czoło... Nie był dość mądry z czego wpadł na dziwny pomysł.Włożył rei w stopy tak aby przy uderzeniu rei zamortyzowało uderzenie.I na co mi to było?!Krzyczał spadając w dół...

Roten odłożył miecz na plecy, jeszcze nie przywracając go do formy zapieczętowanej. Swoje spojrzenie skierował na Rezoshiego oraz ogłuszonego Korima.
- Co do...?
Mruknął tylko nie rozumiejąc skąd on się tu wziął. W dalszej kolejności odwrócił wzrok na Katrinę pytając się.
- To twój znajomy?
Skoro tu się dostał, było to bardzo prawdopodobne, chociaż mógł to być zarówno wróg z Accretii, choć na takiego nie wyglądał.

Katrina wydawała się być zupełnie zaskoczona, przez moment nic nie powiedziała, w końcu zwróciła się do Rezoshi'ego ostrym tonem:
- Kim jesteś? Jak się tu dostałeś?


<dowolna kolejność, bez Korima>

Spojrzał na obydwojga czuł rei shinigami...Widział męskiego osobnika.To jest pewnie ten Roten.
Cholera wpadłem muszę coś wymyślić ,wiem że ona nazywa się Katrina.Mam!
Witam nazywam się Rezoshi słyszałem że prowadzi pani sklep.Chciałem kupić rurki...Nie wiedziałem jak się dostać do pani. Spławiłem tego sklepikarza.Starał się wyczuć swój cel nie jakiego Korima.Korim gdzie się schowałeś? Szef musi się o tym dowiedzieć.

Roten pozostawał czujny. Chłopak według niego wydawał się być szczery. *Pewnie ma wysoki poziom reiatsu, więc przypadkiem zauważył sklep ze słodyczami, to chciał kupić rurki...* pomyślał. "Rurki" zrozumiał jako łakocie, w końcu jakie inne rurki mogłaby posiadać Katrina - nic nie przychodziło mu do głowy.

Katrina zeszła ze skały i zaczęła podchodzić do Rezoshi'ego:
- Od kogo słyszałeś, że można kupić u mnie rurki? Do którego klanu Quincy należysz? Roten uważaj na niego, to Quincy.

Nie była zadowolona widocznie, że ktoś wdarł się do jej kryjówki. Do tego Korim nadal leżał pod Rezoshim nie odzyskując przytomności co budziło wątpliwości jak zniósł zderzenie.

Należę do klanu Maouro.Jestem byłym pracownikiem pubu El Diablo. A tam łatwo o informacje.
Spojrzał na stopy czy aby ma całe.Gdy ujrzał pod swoimi stopami swój cel zaskoczony odskoczył. O kurw..chyba go zabiłem...Szef mnie zabije. Trzeba go szybko zabrać do szpitala czy coś!

Jak Roten usłyszał o pubie El Diablo zmrużył oczy. *Czy to nie ten, w którym są te łachudry? Zaraz... Nie... Tamten był chyba El Mundo albo Muerto?* myślał. Na ostrzeżenie Katriny szybko zdjął miecz z pleców i ustawił przed sobą, na wszelki wypadek.
- Nic mu nie będzie.
Rzekł o Korimie, zabranie go stąd przez obcego nie wchodziło w grę, tym bardziej, że tu i tak chyba może otrzymać równie dobrą, a może nawet lepszą opiekę medyczną niż w szpitalu.

Katrina spokojnie podeszła do Korima i Rezoshiego, widocznie nie zrobiło to na niej wrażenia co powiedział Rezoshi:
- Mógłbyś zejść z niego?
Rezoshi, nie bardzo mając wybór schodzi z niego, a Katrina bierze go na ręce:
- To powierzchowne rany, zostanie tu. Wychodzimy, wpierw ja z Korimem, potem Ty, a za nami Roten. Czekam na górze.

Katrina migiem znalazła się przy drabinie, przerzuciła chłopaka przez bark, w sali został tylko Rezoshi i Roten.

*Katrina ma co do niego jakieś podejrzenia. Chce bym go pilnował.* domyślił się na podstawie tego, jak Katrina zarządziła wychodzenie na górę. Odłożył ponownie miecz na plecy, wciąż utrzymując jego formę shikai. Czeka aż Rezoshi ruszy w górę, by wtedy pójść za nim. Jeśli stawiałby opór i nie chciał iść - szturcha go ostrzem Hoshinagiego, w ten sposób popędzając Quincy niczym dzikus prowadzący swoją ofiarę do kotła w kreskówkach.

Spokojnie nie jestem twoim wrogiem.Oznajmił z uśmiechem na twarzy.Sam nie dam rady , szef musi przysłać mi posiłki.Zaraz gdy kupie rurki do niego zadzwonię.Gdy wchodzili .Nazywam się Rezoshi Maouro ,miło mi cię poznać a ty?

Oboje udaliście się już na górę, po Korimie nie było śladu, lecz zaraz pojawiła się Katrina:
- No dobra, Korimem się zajmiemy. Co do rurek nie mam aktualnie żadnych, ale jak chcesz to złożę zamówienie. Mamy inne rzeczy<pierwszy post>, zainteresowany? Roten, przestań wymachiwać tak tym mieczem, leje się z ciebie energia, zaraz jeszcze Pustego sprowadzisz.

Uśmiechnął się Dobrze zobaczmy co masz ale , najbardziej interesowały mnie rurki.Proszę złóż na nie zamówienie.Ach proszę wybaczyć nazywam się Rezoshi Maouro. Sądząc po pani , nieufności macie kłopoty.Nie bbiadolić , pokaże mi pani co ma? ędę już Nie wydają być się źli , moim zadaniem jest ochrona dusz a nie ich łapanie.

Roten nic nie mówiąc niechętnie przywrócił swoją broń do zapieczętowanej formy i schował do pochwy. Argument Katriny przemówił do niego. Co prawda zwykły pusty nie byłby wielkim problemem dla shinigami na ich poziomie, jednak po co się kłopotać. Swój wzrok utrzymywał na nieznajomym, przy okazji zapamiętując sobie dobrze jego imię i nazwisko - warto będzie je sprawdzić.

Katrina nie była za bardzo zachwycona klientem jakim był Rezoshi:
- Jak widzisz mamy tu nieco spraw na głowie, jak przyjdziesz jutro to coś zamówię, a teraz z łaski swojej wyjdź ze sklepu, dobra? Ty Roten natomiast idź na miasto i patroluj.


Obaj, widząc że nie warto kłócić się z kobietą wyszliście na zewnątrz, było coś koło godziny 14 i trochę pochmurno. Staliście na placyku przed wejściem do sklepu.

Wkońcu nic mi nie pokazała ... Co za dziwna kobieta.Ruszył w stronę ulicy , próbował złapać taksówkę.Mogą mnie śledzić , zadzwonię z taksówki ciekawe czy mam tam jakiś nr.Inaczej muszę udać się do firmy.

Wyszedłszy ze sklepu westchnął. Katrina chyba miała średnio dobry humor. Zerknął na Rezoshiego i szybko odwrócił wzrok, następnie wskoczył na dach jednego z budynków. Ruszył na patrol, choć skupiał się on w okolicy... trasy, którą jechała taksówka, do której wsiadł Quincy. Może jednak lepiej byłoby nazwać to "śledzeniem" kogoś, niż patrolowaniem miasta, choć poniekąd obie te rzeczy polegały na obserwacji. Pilnuje taksówki by jej nie zgubić lub nie pomylić z inną i czeka, aż dojedzie na miejsce - ciekaw jest skąd jest ten chłopak i pewnie nie zaszkodzi dowiedzieć się czegoś więcej o nim.