Sklep u Katriny

Ciekawe czy by tak samo wyglądała gdyby jednak zdecydowała się zajmować tym miejscem. Prawdopodobnie, acz chyba prezentowała by się troszkę lepiej, jak nie bardziej srogo. Życie jednak toczyło się dla niej bardzo ciekawymi torami, zwłaszcza po "śmierci".
Karakura zawsze była hałaśliwa, a ja bardziej ciągnęło do natury. Teraz jednak te cechy były dla niej spotęgowane i zwyczajnie uciążliwe. Nic dziwnego, że bogów było tu jak na lekarstwo, sama atmosfera i natura odwróciła się do życia i ducha.
Znalazła się przed sklepem. Pracownicy byli tacy sami - nic dziwnego, właściwie sami sobą gospodarzyli, więc nie było potrzeby chyba zwalniać. Nawet była ta dziewczyna która sprawiała nad tym piecze. Tylko jednej osoby brakowało, która nad tym wszystkim gotowała i dawała ducha temu wszystkiemu. Ten, który jakos to wszystko zapoczątkował i przeżył tak wiele.
Wierzyła głęboko w cykl dusz. Ale świadomość, że prawdopodobnie już nigdy nie ujrzy swojego ojca sprawiła, że jej oczy powilgotniały. Nie płakała, ale poczuła w swojej piersi pustkę. Gdyby była hollowem to pewnie byłoby wszystko, ale pojawiły się od razu inne myśli. Moze jest albo będzie szczęśliwszy. I będzie musiała dopilnować, by on i inny mieli taką okazję.

Nie zawiodę, Tato. Nie tym razem.

Poleciała do Katriny, co było jednym z jej celów. Nie znała nikogo innego kto mógłby jej pomóc, acz stawiała, że sytuacja może być co najmniej lekko napięta. Mimo to weszła w pełnym odzieniu, z kasą na głowie i rzucająca cień na twarz. Dalej ukrywała swoje reiatsu.
-Jest Katrina?-Zapytała dość głęboko, ale głos zmienił jej sie na bardziej dźwięczny gdy uniosła kant okrycia głowy-Miałabym do niej sprawę, jeśli to nie problem. Tak w ogóle... Dobrze Cię widzieć! Wybacz za tamto, rzeczy się działy dość szybko-Wyszczerzyła się przepraszająco, i zetknęła na ścianę która wcześniej była jedną wielką dziurą. Przynajmniej jakoś to załatali.

Nie była tu zbyt mile widziana i w sumie to się nie dziwiła. Ziemia zdecydowanie nie była miejscem gdzie jej twarz dobrze się kojarzyła, zwłaszcza, po decyzjach które podjęła. Ale i tak musiała się trochę zorientować. Sporo jej nie było.
Ale na razie trzeba było w jakiś sposób ograniczyć szansę, ze zostanie rozpłaszczona na podwórzu przez żadną zemsty i pieniędzy właścicielkę.
-Ummmm... Bardzo przepraszam?-Była wyraźnie zakłopotana, ale uśmiechała sie, acz mniej otwarcie-Musiałam uciekać bo mnie wykryli, a dziura... To hrabię Hayabuse poniosło, ja nic nie zrobiłam, naprawdę!-Uniosła przed sobą dłoń w ,naku "nic z tych rzeczy". Zrobiła chwilę pauzy, po czym przyjęła już trochę pełniejszą postawę.
-To niedobrze, miałam nadzieję porozmawiać... No ale mam też dwie sprawy biznesowe-Sięgnęła do plecaka i wyciągnęła portfel-Będziecie mogli to ufizycznić? Jest tam sporo gotówki, ale jak stałam się duchem to wszystko ze mną też. Będę też potrzebowała gigai jak już bede miała czym płacić-Stuknęła dwa razy portfelem o ladę, cały czas patrząc się na Kiyoko.
-Może wystawiacie lewe dokumenty? Ułatwiłoby to dalszą współpracę, nie powiem, ale gigai chyba wystarczy-Wysiliła się... Na szczęście tak naprawdę bez wysiłku na bardzo przyjemny uśmiech, wręcz akwizytorski.
Przyziemne sprawy, ale trzeba było się nimi zająć.

Wraz z Kiyoko i Chikaze zamrugała, jakby nie do końca do niej dotarło co właśnie zostało powiedziane.
Ba, nawet ot tak, bez szyderstwa na to jakim cudem to sie stało odpowiedziała "Boskim". Posłuchała grzecznie, nawet kiwnęła parę razy głową.
-No tak, świetnie. Super oferta, ale wszystkie pieniądze mam na ziemskim koncie. Z tej karty-Wyciągneła z portfela kartę kredytową, i sama się jej przyjrzała czy przypadkiem jakoś się nie zamieniła magicznie z fizyczny kawałek plastiku gdy przechodziła przez most-Ewentualnie mam taką gotówkę, o!-Wyciągnęła z kolej naprawdę pokaźny plik banknotów, i zrobiła to samo. Nawet powąchała by się upewnić.
-Jak to sie mogło stać to mogę opowiedzieć, jak jakos sprawimy by to było do użytku, bo to historia nawet nie na herbatę a na całą flaszkę-Mówiła to cały czas trzymając w obu dłoniach, miała nadzieję, jeszcze do odzyskania środki pieniężne, aczkolwiek trochę paniki weszło na jej lico-A zanim przyjdzie Katrina, coś może ciekawego sie działo w mieście? Jak November Eleven, jak Adalbert?-Próbowała się uspokoić, ale trochę zmąciło jej to plany. Poza tym, to by było zwykle marnotrawstwo!

-To może też nie słyszałaś o metodzie na ich umaterialnienie-Pocieszyła się trochę, acz w głosie było słychać pewną gorycz. Popatrzyła na kartę z lewej i prawej, po czym schowała wszystko do portfela. W trakcie tej czynności jej uwagę przykuł ruch z zaplecza, gdzie wyszła istotka o dość przyjemnym licu. Patrzyła się ciekawsko, na co Chikaze pomachała jej ręką z uśmiechem dobrej ciotki, ale za dużego kontaktu nie mieli. No to teraz było interesujące, że tak ją pilnowała. Jakiś inny uciekinier?
Tak czy owak, miała zamiar odpowiedzieć na to pytanie ale Kiyoko chyba wyraźnie się zastanawiała czy nie pokazać jej drzwi, to też się potaksowały wzrokiem. Acz jej samej w sumie było wszystko jedno, to też dość luźno do tego podchodziła. Za to całkiem energicznie zareagowała na wieści.
-Naprawdę?!-Oczy jej się zaświeciły, obie dłonie powędrowały na ladę, a sama lekko się wygięła do przodu. Przepełniła ją masa pozytywnych emocji, przez które jak nóż przeszły następne słowa-Erm... No... Tak, w sumie masz rację... Ale dopiero niedawno nauczyłam się przechodzić między światami... Tak to byłabym wcześniej-Widać jednak było, że trafiła w czuły punkt bo się wycofała o pół kroku. Mruknęła przeciągle myśląc nad tym co dalej. Nie do końca tego się spodziewała ale to chyba dobre wieści.
-No dobra, to przyjdę wieczorem-Wzruszyła ramionami, po czym pożegnała się jednym energicznym ruchem od czoła-Ciao!
Odwróciła się i odeszła. Jednak powiedziała do siebie, trochę ciszej, ale dalej słyszalnie "Heh, już zapomniałam jak bardzo tu nie lubią mojego poprzedniego wcielenia".

Jaki miała teraz plan? November eleven... Ryzykownie, ale... Musiała sprawdzić co i jak. Wyczuć kto jest w środku, poobserwować... I zapytać Bruno kto jest w środku. Przede wszystkim czy przypadkiem tak nie było Baldricka, bo jego obawiała się jak samego diabła.

-Okej okej, łapię, będę pamiętała-Dziewczę pomachało koło swojej głowy dłonią. Pożegnali się k widziała, że Neko był zadowolony z jej decyzji, ale bardzo nie chciał tego pokazać. Posłała mu uśmiech na pożegnanie i ruszyła na plażę.
Tam... spokojnie. Była ciekawa jakie będą wrażenia, i troszkę się zawiodła. Ale jak potem pomyślała to dobrze, że całkiem ta pierwotna więź nie została zerwana. Jest nadzieja.
Prawie pogłaskała tego pieska. Czas się zbierać.
***
-Przede wszystkim...-Chikaze przyszła całkiem pewna siebie. Nagle jednak skłoniła sie bardzo nisko, aż jej prawie kasa spadła z głowy.
-Bardzo przepraszam za te zniszczenia, to nie byłam ja ale bardzo przepraszam!-Poczekała chwilę, ale reakcji się nie spodziewała. Podniosła głowę wyciągając portfel-Niestety... Pieniądze które miałam przy sobie zamieniły się w duchową materię razem ze mną, a moje konto najpewniej przejął sobowtór, więc... Jeśli jest możliwość przemiany tego na materię to dam co mam za koszta remontu... I jakiś posiłek, nie jadłam od rana-Skrzywiła sie w dyskkomforcie. Przy jej aktywności musiała jest całkiem często, wiec takie łażenie...

Próba porozumienia spaliła na panewce. Właściwie to wszystko co powiedziała zostało zignorowane. Zamrugała parę razy i skupiła się na swoim odbiorze. Poczuła się dość nieprzyjemnie. Raz, bo to spojrzenie nie wróżyło niczego dobrego. Dwa, bo po raz drugi była implikowana pewna sprawa, ale dopiero teraz to do niej dotarło.
Dla osób postronnych bardziej było prawdopodobne, że to ona była sobowtorem. Była zwyczajnie zbyt różna od tego kim kiedyś była.
Stała chwilę. Wyraźnie trawiła to co jej powiedziano, plus jej twarz przybrała wyraz dyskomfortu.
-Dawno nie słyszałam.... To dość krzywdzące... Nie pomyślałam w sumie...-Za dużo na raz chciała powiedzieć i skakała z tematu na temat. Zmarszczyła brwi, mruknęła przeciągle, pokręciła energicznie głową.
-Na bogów, nie wiem od czego zacząć. Może od pytania, tak-Troszkę mina jej zelżała, acz patrzyła uważnie na oczy które równie dobrze mogłyby ją w tym momencie patroszyć-Wiec technicznie ujmując... Jestem Ishifone Kumagae minus powłoka cielesna, moc quincy, pasożyt pożerajacy dusze, i choroby psychiczne który czyniły że mnie socjopatkę. Chociaż teraz wolę się inaczej nazywać, a i dostałam nowe nazwisko. Zaraz wyjaśnię jak do tego doszło... Chociaż tak na widoku... Albo dobra-Dodała szybko widząc, że zapewne jej spojrzenie się nie poprawiło. Próbowała mówić swobodnie i luźno, ale było to pod taką presją dość trudne nawet dla niej.
-Więc jak stąd uciekłam to hrabia mnie zawiózł w pewne miejsce. Posiedziałam tam troche, aż spotkałam kami który mnie nakierował na parę możliwości pozbycia się pasożyta. Jedną z nich było znalezienie innego kami, co mi się udało. Przeniósł mnie do Takamagahary, gdzie dogadałam się z innym bytem. W skrócie oddałam moc quincy w zamian za usunięcie pozostałych rzeczy o których wspomniałam. A potem podobno to wszystko wylazło z tej dziury w formie, która sobie teraz ponoć tu nieźle poczynała jak mnie nie było. To tak w dużym skrócie odpowiedź na pytanie-Chikaze wskazała na swój szalik, który to był częścią jej obecnego stroju. Poplamiony, sfatygowany, ale ciągle ten tam który dostała od matki gdy ją odwiedziła w domu starców.
-Brzmi nieprawdopodobnie, prawda?-Dodała. Patrzyła Katrinie prosto w oczy-Ale powiedz mi sama czy kłamię
Normalnie położyła by ręce na płacie tuż przed nią i potraktowała to jak wyzwanie. Ale nie stała tam gdzie stała i otworzyła się. Niczego nie ukrywała. Miała może jedną rzecz którą mogła by zachować dla siebie ale jeszcze do niej nie doszli.

Robiła co mogła, a wytrwanie pod tym spojrzeniem do łatwych nie należało. Kiwnęła głową na stwierdzenie.
-Życie Tworzy najdziwniejsze scenariusze. Zwłaszcza moje-Mruknęła trochę niezadowolona gdy jednak dalej poddawano w wątpliwość prawdziwość jej historii. Pierwszy odruch. Dobrze poinformowana kukła, no rzesz...
Przynajmniej pytanie było proste. Już miała odpowiedzieć gdy zdała sobie sprawę, że chyba już zbyt wiele się u niej działo bo mieszały jej się fakty. Albo może to kwestia głodu.
-W pluszowego, brązowego leminga-Odpowiedziała po sekundzie-dwóch namysłu-Mogę nawet powiedzieć co to za znajomy... ale naprawdę jestem głodna-Skrzywiła się żałośnie.

Nagle poczuła się znacznie swobodniej. I jakoś mniej było tego wrażenia zagrożenia życia, dlatego nawet dość sprawnie podeszła do lady. Drgnęła znacznie gdy została złapana za brode a całość głowy uniesioną. Zmarszczyła brwi i była wyraźnie niezadowolona, ale nic nie powiedziała dopóki nie wycofała ręki.
-No ja trochę tego widziałam ostatnio. Yokai też, nawet trochę ich zjadłam, dziwne uczucie-Postała chwilę przyglądając się zapewne dziwnemu spojrzeniu-No co, to albo ślimaki spod kamienia. A aurę mam bo zostałam pobłogosławiona-Załozyła ręce na piersi. Była coraz bardziej niepocieszona i coraz bardziej kwestionowała tutaj swoją obecność.
-Nie ma. Chciałam zacząć jako mniej więcej czysta karta... Czy też chociaż spróbować poczuć jak to jest gdy Cię wszyscy nie ścigają albo nie nienawidzą. Plus dusze żyją krócej-Chikaze ściągnęła torbę z pleców i zaczęła szukać czegokolwiek, co nadawało bh się do zjedzenia, mrucząc "Cholera, nie chce mi się skakać do rukongai" oraz "Tak łatwo tu potem nie trafię".

Leciutko jej żyłka wyskoczyła. Ona tutaj żyły sobie wypruwa by się poprawić a ta...
-Po bożemu najpierw zabijam a potem przyrządzam!-Obruszyła się ale na dość krótko-Wiem o co chodzi, mnie najpierw zrzuciło do siedemdziesiatego któregoś, a raz mnie ktoś prawie ściął. Ale żeby to był pierwszy raz...-Machnęła parę razy ręką. Skrzywiła się po raz kolejny gdy usłyszała o braku konwertera, ale przynajmniej coś takiego było. Tylko nie u niej tylko o osób za którymi nie przepadała, musiałaby przez pośrednika... Ale właśnie!
-Moment moment!-Wyszła do przodu-Jak tu przyszłam to nie wiedziałam o tym sobowtórze... Pewnie przejęła konto, ale co gorsza... Gdzieś wzięła moją matke-Zamysliła się chwilę. Przybrała bardzo niezadowolony grymas

-Jak się skontaktować z Mercenari? Ryzykowne, ale mogę nie mieć wyjścia-Przeszła się kawałek. Pieprzona się ustawiła tutaj, a jej sprawiał problem by zdobyć jeden posiłek czy odzyskać pieniądze. Frustrujące.

Patrzyła z pewnym napięciem, ale pod koniec roześmiała się gromko.
-Przyjaciół, dobre! Czy ja Ci wyglądałam na kogoś kto ma przyjaciół?-Zapytała wyginając się wręcz do tyłu z założonymi rękoma. Szybko się uspokoiła i już spokojniej zaczęła wyliczać-Na pewno nie chwaliła się tym każdemu, to już wiem. Od początku jak wyszła chciała mnie znaleźć, co robiła od zimy do wiosny w Soul Society. Potem jakoś się znalazła tutaj i... Reszta jest historią-Klasnęła w dłonie. Co to oznaczało. Parę rzeczy.
-Na pewno chce mi dopiec tak jak tylko można. Może chce mnie wchłonąć i się zemścić, jakby wcześniej była przyjaźnie nastawiona. Miała obsesję na punkcie grzechów, chociaż sama jest paskudnym charakterem. Możliwe że uznała, że w końcu się tutaj pojawię i zacznę węszyć. A ona będzie miała i siłę, i wsparcie, i przynętę-Popatrzyła na zaplecze. Przypomniała jej się jedna scena.
-Nie miała oporów przed wiązaniem się z organizacjami, dopóki służyły jej celom. Ja zawsze ich nie znosiłam, acz prawie zostałam shinigami. Trochę z musu. Ale to... Pewnie wpadam w pułapkę. Prawie na pewno-Namyśliła sie jeszcze. Postukała palcami w blat.
-To co to za miejsca? I czy w tym gigai zaspokojenia głód?-Ostatnie zdanie brzmiało trochę desperacko, ale coraz bardziej jej się to rzucało na świadomość.
-Będę też musiała sprawdzić jedno miejsce. Zbyt oczywiste, ale może...-Przerwała namyślając się nad czymś. Zastanawiała się, czy coś powiedzieć.
-Wiesz. Ona ma taką samą wiedze jak ja. Również by odpowiedziała na to pytanie-W jej głosie dało się wyczuć napięcie-Ona jest mną, a ja jestem nią. I czuję, że za wszelką cenę chce mi pokazać swoją wyższość

Z początku taka odpowiedź mocno ją zaskoczyła. Trudno się z drugiej strony dziwić, w ciągu swojego życia bardzo się starała by nie mieć absolutnie nikogo kto by za nią świadomie nadstawił karku. Z drugiej strony była niejedna sytuacja która pokazała dokładnie to, o czym mówiła. Gdyby nie pewne osoby byłaby martwa.
Mruknęła gardłowo i na chwilę zwiesiła wzrok na dół. To było dziwne tak zdać sobie sprawę z dwóch rzeczy. Ze miała czujesz wsparcie wcześniej, i że gdyby nie ono prawdopodobnie do niczego by nie doszła poza rodzinnym nagrobkiem.
-Tam... znam te miejsca. Z widzenia-Dużo w końcu swego czasu łaziła zamiast robić coś pożytecznego. Na przestrogę o pilnowaniu energii zrobiła minę, jakby puściła nie do końca dyskretnego cichacza.
-Eheh... Okej. Znaczy troszkę mogło się uwolnić jak tu się przeniosłam... Ale takiego radaru chyba nie ma-Popatrzyła jeszcze raz na gigai. Zupełnie nie jek typ budowy ale musiał wystarczyć. Zwłaszcza, że robiła się głodna. Chwyciła je w ramiona i położyła na podłodze. Zanim jednak w nie weszła zostawiła na ladzie z 20 Ryo.
-Da radę to rozmienić? Chyba na obiad i wyjście do knajpy starczy?-W razie czego zamierzała dołożyć. Wróciła spojrzeniem do gigai leżącego jak całkiem realistyczny manekin-Zawsze chciałam wiedzieć jakie to uczucie-
Wyjątkowo ochoczo położyła sie w gigai. Nie miała pojęcia jak będzie wyglądał ten proces. Ale jak było po wszystkim podniosła się ostrożnie, trochę popodskakiwała... I uniosła dłońmi biust od spodu.
-Dziwne, jakbym miała worki kartofli... I trochę ciągnie do przodu-Stwierdziła patrząc na jedną to na drugą-Ubrania w cenie? I... jedzenie będzie też syciło mi duszę?

Odetchnęła z ulgą. Czyli prawdopodobnie nic sie jeszcze nie stało, co było pocieszające.
Jej uszy wychwyciły dźwięki zmienianych kanałów. To prawdopodobnie tamta osoba. Bedzie musiała o to zapytać. Przez myśl przemknęła jej myśl by to w jakiś sposób wykorzystać, ale raz że byłoby to nie honorowe, dwa - właściwie bardziej by jej to zaszkodziło niż pomogło. Stare nawyki.
Proces wchodzenia w gigai był bardzo organiczny i niezbyt przyjemny. Podniosła się dopiero po paru chwilach. Zbadała podstawowe funkcje ciała, których brakowało. Chyba dostała najbardziej podstawowy model.
-Współczuję, mnie by coś trafiło... Znaczy, wcześniej niż zwykle-Posłuchała wyjaśnień i na nowym licu Chikaze pojawiło się zirytowanie.
-Ja rozumiem, że jestem niepewna ale to mi brzmi jakbym latała afrykańskim Ryanairem-Spróbowała mrugnąć parę razy i wymusić oddech choćby na zasadzie wypuszczania i wciągania świadomie powietrza. Jej umiejętności aktorskie będą dzisiaj wystawione na próbę.
-Dobra, nie mam co narzekać... wypłacę się jak przeżyje i porobię parę zleceń, słowo honoru. Aaaa... Jeszcze z dwa pytanka-Uniosła dłoń jak uczeń, poczekała może z sekundę po czym i tak zaczęła mówić.
-Jak mam z tego awaryjnie wyjść? To ciało zdaje się ledwo nadaje sie do funkcjonowania, wiec o walce nie ma chyba mowy. Może jakiś cukierek by w razie czego ciało mogło samo do Ciebie wrócić?-Pomysl wydawał się niezły, ale coraz bardziej się zasłużała. Jakie jednak miała wyjście?
-A druga sprawa... Kim jest to blondwłose dziewczę? Ma jakieś kłopoty?-Zerknęła na drzwi zaplecza-Może mogę jakoś pomóc?

To naprawdę była chyba najbardziej budżetowa wersja jaką mogła jej dać. Ledwo co się ruszała, prawie nie czuła zapachów, smaków prawdopodobnie też... Ledwo co też radziło sobie z przetwarzaniem pokarmów. Ale też na krechę to nie powinna chyba wybrzydzać w tym co jej dają. Nawet jeśli ubranie zupełnie nie będzie pasowało do tego co chce osiągnąć. Dla osób postronnych to będzie dziwne... Chyba, że... Jakiś pomysł zaczął się kształtować w jej głowie.
Kiyoko akurat przyszła z ubraniami gdy Katrina skończyła mówić. Chikaze w gigai popatrzyło przez dłuższy moment na kobietę, po czym przeniosło wzrok na wyremontowaną ścianę.
-...Wyjątek potwierdza regułę, jak sądzę. A ja zdaję się być wyjątkiem od wszystkiego-Zaczęła się ubierać, by po włożeniu bielizny jeszcze na moment przerwać-Za tamtą gościnę też jestem wdzięczna, by nie było!
Ciężko było jej nawet włożyć ubrania na sobie. Bardzo nieporęczne, ale nie wiedziała czy to kwestia gigai, czy tego iż to miało być zwykłe niewzmocnione ciało.
-Ciało i tak potem oddam... I nie wiem. Shinigami są dziwni-Zrobiła sobie przerwę na założenie koszulki i swetra, a potem na schowanie aplikatora cukierka. Miała coś powiedzieć, ale postawiono przed nią najbardziej zachęcający i pyszny owoc świata. W tym konkretnym momencie. Ochoczo złapała go i ugryzła, dokładnie przeżuwając kęs. Dopiero gdy skończyła powiedziała krótkie "dzięki!".
Chwilę pojadła, weryfikując hipotezę czy to ciało miało również ubogi system smakowania. Odzywała się jedynie na moment przerywając jedzenie.
-Mam w sumie pomysł jak wyciągnąć informacje. Wykorzystam fakt, że miałam zerowe zainteresowanie rodziną i podam się za dalszą krewną-Wzięła kolejny kęs, już nie mogąc wytrzymać. Przeżuła, połknęła-Tylko się zastanawiam nad sprawą. Może jakaś wiadomość... W końcu była w domu opieki. Tylko jeszcze sprawdzę mój rodzinny dom
Kolejny kęs. Powolne przeżucie. Przełknięcie.
-Jak przeżyję to się wypłacę, obiecuję. A pytałam... Wiesz, jeszcze pamiętam jak tu siedziałam. Dopiero co odzyskałam wolność po prawie pół roku siedzenia u naszego znajomego, a znowu musiałam być gdzieś zamknięta i się kryć-Kolejny gryz. W środku jednak wzruszyła ramionami.
-No dobra, przyznam też, że byłam ciekawa kto to. Zwykłe osoby u Ciebie nie siedzą, ale nie mam złych intencji, to też mogę obiecać!-Kolejne dwa kęsy były chyba tymi ostatnimi które miały na celu zakończenie egzystencji owocu.
-Um... To czy jeszcze powinnam o czymś wiedzieć? Jak wychodzi mi krycie swojego reiatsu?-Jeszcze dla praktyki zasymulowała ruchy klatki piersiowej świadomymi jej ruchami. Delikatnymi, ale jednak musiała o tym pamiętać w sytuacji gdy będzie stała w bezruchu.

Wersja budżetowa. Z drugiej strony nie będzie aż tak tyle winna pieniędzy jeśli coś by się z tym gigai stało. Komentarz przyjęła z zadowoleniem. Będzie się dobrze składało do planu.
-Oh... To bardzo dziękuję, to bardzo miłe z Pani strony-Chikaze dała próbkę swoich umiejętności aktorskich, modulując głos i przyjmując minę przykładnej gospodyni czy innej kury domowej-Naprawdę? Bardzo dziękuję, na pewno docenię!-Głos wybrzmiał jej z ciepłą wdzięcznością, złożyła ręce przed sobą, skłoniła się... Ale jak już się wyprostowała wyraz znacznie bardziej przypominał ten sprzed paru chwil.
-Chyba dam też radę się odpowiednio zachować. Jestem tylko dziewczyną która wykonuje prośbę swojej ciotki, chyba nie będzie tak źle-Dokończyła jeść jabłko-Macie może więcej?
Ale była w tym też pewna zaleta. Będzie mogła się zorientować co do tej dziewczyny, kim była i czemu się tu ukrywała. To jednak... Chyba jakaś forma zaufania. Ewentualnie próba puszczenia jej z torbami, jeden pies w tym momencie.

-Oby "całkiem nieźle" wystarczyło.
Z zaproszenia skorzystała. Bez zdziwienia stwierdziła, że za dużo się tutaj nie zmieniło. Jedyną nowością było dziewczę siedzące przed ekranem, ale wyjaśnienie jej tożsamości przyszło całkiem szybko. Kamienie młyńskie w jej głowie musiały popracować, ale że w tym momencie miały wydajność mniej więcej taka co jej syntetyczny żołądek to dwa momenty jej to zajęło. Dwie w jednym. Widziała coś takiego raz.
-...Aaaaa! No... Zanim mnie taki jeden wrzucił do świata snów to miałam okazję-Aczkolwiek wtedy były trochę bardziej w tubie, tak jak kiedyś ona. I nie były przytomne, więc...
-Jak zazwyczaj... Weź zdradź mi sekret, jak utrzymujesz taką figurę?-Pokazała na Katrinę, palcem kreśląc w powietrzu pewne kształt-To co bardziej kaloryczne... I tak nie czuję smaku więc mi to obojętne, ale muszę mieć energię-Jak skończyła się rozmowa z Katriną to usiadła przed telewizorem w pewnej odległości od dziewczęcia. Wzięła jabłko i zaczęła je powoli żuć. Nie mogła sie powstrzymać przed parokrotnym zerknięciem na dziewczynę, ale faktycznie chyba niewiele mogła pomóc.
Chyba, że...