Sklep u Katriny

Rezoshi udał się do pobliskiej taksówki, z początku był ostrożny na to żeby nikt go nie zobaczył, dopiero gdy wszedł do auta i wyjął telefon nieco się rozluźnił. Był tam nr niepodpisany imieniem i nazwiskiem, jedynie było "S". Przy okazji taksówkarz zapytał się dokąd pojechać.

Roten natomiast wylądował na jednym z pobliskich dachów i śledził Rezoshiego. Telefon nie dzwonił więc mógł spokojnie podążać za taksówką.

Chłopak właśnie się martwił, że w trakcie drogi będzie musiał przerwać śledzenie Quincy ze względu na jakiegoś pustego, miał jednak szczęście i mógł kontynuować podążanie za celem bez przeszkód. Starał się być w miarę możliwości dyskretny. Dodatkowo liczył na to, iż ten osobnik nie wyczuje jego reiatsu. Śledząc go zastanawiał się, skąd też ten człowiek się urwał i czy okaże się wrogiem, czy sprzymierzeńcem.

Zadzwonił , do tajemniczego kontaktu na telfonie.Starał się mówić nieco ciszej.Rezoshi , obiekt znajduje , sie w sklepie z słodyczami.Właścicielką jest Katrina , sklep znajduje sie nieopodal pubu el diablo. Potrzebne mi wsparcie , ponieważ cel jest mocno chroniony. Przez shinigami ,znanego jako Roten Yaiba. Teraz mówił dość głośno.Dobrze panie , zmieniamy kurs podał ulice na której mieszka.

W telefonie słychać było jedynie przytakiwanie, gdy Rezoshi wypowiedział ostatnie zdanie nastąpił koniec rozmowy. Taksówka ruszyła, Roten kierował za nią i w końcu wszyscy znaleźli się przed dużym apartamentowcem.

Piszemy tu obaj: https://bleach.forumpolish.com/centrum-f57/mieszkanie-maouro-t862.htm

Roten wszedł do sklepu nie pukając, a następnie poszukał w nim Katriny. Zobaczywszy ją pierwsze co powiedział to było pytanie:
- Co o nim myślisz?
Potem czekał na jej reakcję, by w dalszej kolejności powiedzieć jej.
- Podążyłem za nim kawałek i nie zauważyłem nic podejrzanego, mieszka w wieżowcu w centrum.

Katrinę zastałeś pijącą coś z puszki, siedziała na poduszkach i nie bardzo była przejęta:
- Pewnie jutro tu wróci, wydaje mi się, że chodziło o Ciebie albo o chłopaka. To Quincy, a facet u którego zabiegał informacje to osoba spokrewniona z szychą w Accretii. Nic się wielkiego nie stało. To chyba tyle... masz zamiar coś tu kupić?

*Ma powiązania z kimś spokrewnionym z kimś z Accretii... No, to trzeba uważać.* choć związek między samym Rezoshim, a Accretią nie był bezpośredni, to Roten zakodował sobie, by być ostrożnym. W gruncie rzeczy pojawił się tu tylko po to, aby spytać właśnie o tego Quincy, bo tak na prawdzę wciąż nie bardzo wiedział, kim oni są, więc miał zamiar też o nich czegoś się od niej dowiedzieć. Na pytanie Katriny odpowiedział z lekkim uśmiechem na twarzy.
- Jeśli sprzedajesz potrawy z domowej kuchni, to chętnie.
To była chyba jedyna rzecz, na którą byłoby go stać - jakieś jedzenie. Ze swoimi 36 Ryo na zbyt wielkie wydatki nie mógł sobie pozwolić.
- Tak właściwie, to kim są Quincy?
Pyta po chwili.

Katrina nieco obróciła się na poduszkach by być bardziej przodem do ciebie:
- Nic nie dostaniesz, regularnie opróżniasz mi lodówkę!
Po krótkiej pauzie starała się odpowiedzieć na drugie pytanie:
- Quincy to klan ludzie potrafiący skupić duchowe cząsteczki wokoło siebie i wykorzystać ją do celów bojowych, a z ich głębokiej tradycji prym wiedzie walka łukiem. Oczywiście są mniej i bardziej wprawieni Quincy, ten tutaj ma mleko pod nosem i nie stanowi dla Ciebie nawet solidnej rozgrzewki pewnie. Jednak są i o wiele mocniejsi.

Dopiła resztę napoju i zgniotła butelkę:
- Musisz się pilnować teraz Roten, Accretia będzie miała na ciebie oko. Idź teraz do domu.

Roten słuchał w miarę uważnie... Szczególnie tej części o jedzeniu, która niezmiernie go zasmuciła. Ale nie miał za bardzo co na to poradzić. Pozostało mu tylko wierzyć, że mimo wszystko będzie miał jeszcze nie raz okazję napełnić u niej swój brzuch. Bynajmniej do czasu, kiedy jego rodzice wrócą z wycieczki, bo wtedy nie będzie miał już takiego problemu. Kiwnął głową dowiedziawszy się czegoś więcej o Quincy, a także o tym konkretnym.
- W takim razie, do zobaczenia!
Rzekł i powoli opuścił sklep od razu po wyjściu szybko rozglądając się za jakimiś podejrzanymi osobnikami, którzy mogliby obserwować właśnie to miejsce. Spokojnym krokiem skierował się do domu, gdzie po dotarciu ma zamiar zrobić to, co zwykli nastolatkowie mają w zwyczaju - poobijać się oglądając telewizję itp.

Ponieważ twoje ciało zostało przeniesione już do Domu Katriny przeszedłeś do swojej cielesnej formy od razu i spacerem kierowałeś się do domu, telefon był spokojny.

<Piszemy w domu Rotena>

*No cóż, myślałem o jakimś poczęstunku, ale nie ważne...* pomyślał Roten i westchnął, następnie zwracając się do niej.
- Nie, nie. Chcę tylko dowiedzieć się, kim są bounto. Przebywają obecnie w Karakurze, mają dziwne reiatsu, wiesz coś więcej o nich?
Spojrzał na nią pytającym wzrokiem, unosząc przy tym niewysoko brwi.

Kiyoko nie ma pojęcia o co może chodzić:
- to pewnie jakiś gang małolatów co to sądzą, że są wyjątkowi. Nie musisz się przejmować. Poza tym po co do nas teraz przychodzisz się dowiadywać skoro jesteś w oddziale, możesz skorzystać z tamtejszej biblioteki, na pewno w Seireitei mają coś takiego. A zrobili coś złego ci cali Bounto?

Ukradkiem spoglądasz na lodówkę, faktycznie widać mały panelik, podobny do tych w klatkach schodowych gdzie wciska się kod aby otworzyć.

*Shimatta, zabezpieczyli się.* pomyślał patrząc na lodówkę. Potem szybko, lekko zmieszany wrócił wzrokiem do Kiyoko i odpowiedział z lekkim uśmiechem na twarzy.
- Przyszedłem do was, bo miałem bliżej.
Na jej pytanie z kolei odparł.
- Na niczym ich jeszcze nie przyłapałem, ale chcę wiedzieć kim są.

Kiyoko nie była specjalnie przejęta:
- wyluzuj, nie od dziś są osoby z energią duchową. Zresztą, jeżeli coś nabroją to pewnie dostaniesz rozkazy od Seireitei.

Wstała i poszła do innego pomieszczenia majstrując coś przy stole, wyglądało to na jakiś silnik czy coś takiego, nie bardzo znasz się na elektronice.

Spoglądasz na pobliski zegar, wskazówka była na 14.10, a o 15 są zajęcia w dojo.

Chłopak westchnął. Był ciekaw, czym ciekawym charakteryzują się Ci bounto, no ale tu wyjaśnienie nie zostało mu udzielone. *Dowiem się z tej biblioteki oddziału, jak będę w Seireitei. Póki co pozostaje mi traktować ich jak sojuszników i chronić.* pomyślał, po czym pożegnał się z Kiyoko i opuścił ten lokal, wracając do domu, gdzie chce wejść do ciała, zjeść coś, a potem udać się do dojo.

Gdy wracasz do domu nie zastajesz w nim tylko swojego zastępcę. Szybko się z nim wymieniasz i robisz sobie kanapki, które zjadasz w drodze do dojo. Przychodzisz parę minut przed treningiem: https://bleach.forumpolish.com/centrum-f57/dojo-kendo-t820-120.htm

Gdy wracasz do domu nie zastajesz w nim tylko swojego zastępcę. Szybko się z nim wymieniasz i robisz sobie kanapki, które zjadasz w drodze do dojo. Przychodzisz parę minut przed treningiem: https://bleach.forumpolish.com/centrum-f57/dojo-kendo-t820-120.htm

757

Las menosów?
Powtórzył po srebrnowłosym. W życiu nie słyszał takiej nazwy, ale można było się domyślić, że ten wielki pusty był przedstawicielem owego gatunku. Był kolosalny niczym drzewo. Trzeba przyznać, że nazwa była adekwatna do miejsca.
Zamrugał oczami, gdy usłyszał zawrotną liczbę stu lat. Mężczyzna zdecydowanie na tyle nie wyglądał. Jakim cudem potrafią dożyć takiego wieku i to w takim stanie? Wszystkie osoby, które do tej pory spotkał, które liczyły wiele lat na karku były silne, może właśnie to było kluczem? Może kiedyś sam dożyje tylu lat, ale czy to by nie było nudno? Zaraz od razu wyrzucił tę myśl z głowy, Karas, czy Bell z pewnością nie mają nudnego życia.
Po takim czasie, może faktycznie elfy są na wymarciu
Podrapał się w tył głowy, te sto lat Karas wypowiedział, jakby ta liczba nie robiła na nim wrażenia.
Gdy zobaczył, że Gin chowa Felicię do dziury to aż się krótko zaśmiał. Przypomniał sobie sytuację z Bell. W Hueco Mundo to chyba najlepsze miejsca do schronienia.
Szczerze, widziałem bardziej przerażających pustych
Może, nie byli zbyt przerażający z wyglądu, ale siłę to mieli na pewno potężną. Nawet Tanaka, mimo, że nie miał zdolności do wyczuwania reiatsu, potrafił stwierdzić, że są pioruńsko silni. Nie zwlekając dłużej, wskoczył do garganty.

Tanaka rozejrzał się. Mimo, że przybył do świata żywych już trzeci raz, to za każdym razem, zabudowania, które tutaj stoją robią na nim wielkie wrażenie.
Jak dobrze trafić bezpośrednio do celu.
Poprawił torbę na swoim ramieniu i od razu zaczął tłumaczyć o co mu chodziło.
Felicia miała zawsze problemy z dokładnością przenoszenia, dlatego trafiliśmy do lasu Menosów. O to znaczy, że nie wejdziesz ze mną Karas -sama?
W sumie mógł się tego spodziewać, w końcu wspominał, że ma jeszcze sporo do zrobienia.
Powinienem się powołać na Ciebie?
Postanowił zadać ostatnie pytanie.

758

Chłopak z uwagą słuchał informacji na temat powstawania coraz to silniejszych hollowów. Musiał się trochę "doedukować" , gdyż nie zagrzał zbyt długo miejsca w akademii, gdzie by go tego nauczyli. Kto by przypuszczał, że kiedyś będzie mu to opowiadał arrancar. Tak, Karas, właśnie się przyznał jaką jest istotą. Kusiło go żeby zapytać, gdzie jest jego maska i otwór, z reszta to samo tyczyło się i Bell.
W sumie podobnie jest z ludźmi, którzy giną w świecie żywych i lądują w Hueco Mundo. Również nie pamiętają swojej przeszłości.

W takim wypadku nie będę Cię zatrzymywał. Pozdrów resztę ode mnie i do rychłego zobaczenia.
Uśmiechnął się przyjacielsko, po czym skłonił się w jego kierunku w ramach szacunku.
Dziękuję za wszystko Karas - sama
Był mu bardzo wdzięczny za wszystko, co dla niego zrobił. Gdyby, nie on to dalej by gnił w tym przeklętym Hueco Mundo. Kiedy srebrnowłosy odejdzie, spojrzy ponownie na sklepik.
Viktor będzie wściekły.
Dopowiedział sobie w myślach. Ależ miał satysfakcję, że udało się mu utrzeć nosa jemu i Atso.
Podszedł do drzwi i zapukał. Jeżeli usłyszy pozwolenie to wejdzie, jeżeli nie to zapuka jeszcze raz i dopiero potem przekroczy próg drzwi.

759

Od razu zauważył dziewczynę, miała długie, piękne, czerwone włosy.
Konichwia
Wypadało się ładnie przywitać. Z resztą to, że go zauważyła oznaczało, że widzi duchy, więc nie była tylko zwykłym człowiekiem.
Czy mam przyjemność z Katriną-san?
Postanowił się upewnić, czy dziewczyna przed nim jest właścicielką sklepu.

760

Miło mi Cię poznać
Kobieta wyglądała bardzo zwyczajnie, ale chyba właśnie to jest najlepsza cecha przy robieniu interesu -  bycie niepozornym. Tanaka nie chciał dać się zwieźć, więc lepiej by było żeby ją nie lekceważyć. Katrina od razu wyczuła energię pustego bijącą od niego. To w sumie ułatwi sprawę, będzie mógł od razu przejść do rzeczy.
I ja właśnie w tym celu do Ciebie. Karas - san, powiedział, że będziesz wstanie powiedzieć mi nieco o organizacji zrzeszającej vizardów.
Podrapał się w tył głowy i kontynuował.
Tak się właśnie składa, że mam problem z hollowem.
Powiedział wprost, prawdopodobnie uprzedzając jej pytanie, w jakim celu ich szuka. Nie miał już dzisiaj siły, żeby to ciągnąć, więc wolał od razu powiedzieć co jest na rzeczy.

761

Naturalnie odpowiem na wszystkie. Ach, i przepraszam za ten nietakt. Nazywam się Yuzuru Tanaka.
Skłonił delikatnie głowę, w ramach szacunku. Po czym poszedł wgłąb sklepu za Katriną. Usiadł przy stole, na jednej z mat i skorzystał z gościnności kobiety, sięgając po jabłko. Na szczęście odgryzł niewielki kawałek, bo jak się okazało musiał zaraz opowiedzieć dość długą historię.
Cholera od czego by tu zacząć.
Tanaka miał niemałą zagwozdkę, z perspektywy czasu, dostrzegał powiązania różnych wydarzeń, mające miejsce jeszcze na początku jego przygody, z tym że jest vizardem. Ponadto trochę nieufnie podchodził do tego, że miałby jej od razu cały swój życiorys powiedzieć. Ale chyba powinien jej zaufać, skoro Karas go tu przyprowadził, nie miał zamiaru niczego ukrywać. Trochę potrwa nim opowie wszystko, w końcu wydarzenia, które opisze sięgają kilku lat wstecz. Dla niego to było już tak dawno... Dla Gin to pewnie było raptem mrugnięcie. No nic, szykował się na dość długą historię.
W takim wypadku zacznę od początku. Postaram się jednak skrócić to jak najbardziej.
Wziął głęboki oddech i na szybko starał się poukładać wszystko w głowię, po czym zaczął mówić.
Kiedy jeszcze byłem dzieckiem i mieszkałem w rukongai, moją wioskę zaatakował pusty. Cała moja rodzina została wtedy wybita, ja zaś zostałem uratowany przez pewnego shinigami. Nie wnikając w szczegóły, po kilku latach od tamtego wydarzenia ten bóg śmierci wrócił i trenował mnie, nawiązała się wtedy między nami więź. Pewnego dnia zniknął, a ja postanowił rozpocząć naukę w akademii shinigami. Nie byłem raczej wzorowym studentem, dlatego też często wpadałem w kłopoty za mój temperament. Aż przyszło po mnie kilku bogów śmierci, aby oznajmić mi, że zostałem wydalony z akademii, a mnie mają z jakiś powodów przetransportować do baraków 11 oddziału. W drodze jednak zostałem oswobodzony przez swojego zaginionego nauczyciela, jak się potem okazało był już arrancarem i kazał nazywać się Novembree.
Zrobił sobie pauzę i stwierdził, że jest zbyt szczegółowy. W takim tempie będzie opowiadał swoją historię kilka godzin. Musiał starać się mówić zwięźlej.
Kontynuując, spędziłem z nim trochę czasu, wypełniałem zadania i wtedy też pierwszy raz przybyłem do świata ludzi. Potem trafiłem do jakiejś organizacji zwanej Mercenari, gdzie mnie dalej szkolono, aż pewnego razu obudziłem się w Hueco Mundo. Wtedy też pierwszy raz mój inner starał się przejąc nade mną kontrolę. Już wcześniej czułem w sobie dziką energię, jednak nie wyrządzała zbyt wielu szkód. Przed całkowitym, przejęciem kontroli uchronili mnie poddani Bell. Myślę, że jako znajoma Karasa, również powinnaś ją znać. Jak się okazało, przegonili pewnego arrancara zwanego Manguerrą, który próbował mnie przemienić. Następnie, spotkałem po raz pierwszy Bell, która przeniosła do Soul Society, a nim to zrobiła, byłego kapitana Aibę. Faceta widziałem, pierwszy raz w życiu, jednak on zachowywał się jakby mnie znał. Dość niedawno dowiedziałem się, że to za jego sprawą posiadałem innera. W jakiś sposób, moja matka, przez jego działania, została ugryziona przez hollowa. No i od wtedy, gdy wróciłem z Hueco Mundo, wewnętrzny hollow, coraz bardziej uprzykrzał mi życie, za każdym razem gdy walczyłem. Potem nawet nie walcząc, cały czas dawał o sobie znać... Zacząłem szukać pomocy i tak trafiłem ponownie do Hueco Mundo, dokładniej Las Noches. Trzeci espada, Victor, w zamian za wykonanie zadania oferował mi pomoc. Tzn obiecał, że problem zbada ósmy espada Atso, psychol, naukowiec. Nie wiem ile czasu to trwało, ale robił na mnie różne eksperymenty. Udało mi się pokonać innera i stać się vizardem, ale espada nie miała zamiaru ze mnie rezygnować i w taki sposób stałem się fraccion Victora. W czasie walki z innerem, moje zanpakutou uległo zniszczeniu. Udało mi się zregenerować ale w jakiś sposób jakby i ono otrzymało innera, który przejmuje nad nim kontrolę. Z tym jest największy problem. Ale już kończąc tą opowieść. Dla Victoria zrobiłem, jeszcze kilka misji, i na jednej z nich znowu spotkałem Bell i poznałem Karasa. Dowiedziałem się, że oni będą w stanie mi pomóc, a raczej przekazać informację, gdzie powinienem zacząć szukać. I tak trafiłem tutaj.
No i w końcu umilkł. Był sam pod wrażeniem, że udało mu się to wszystko tak dobrze zapamiętać. W końcu odetchnął głęboko i kontynuował jedzenie jabłka.

762

Ależ oczywiście, że prawda. Jaki miałbym cel aby Cię okłamywać? Oczekuję, że będziesz wobec mnie szczera, dlatego też taki jestem.
Powiedział, poważnie patrząc jej w oczy. Nie musiał przed nią nic ukrywać, powiedzenie że jest jego sojuszniczką to za dużo, ale na pewno nie jest wrogiem. Dziwne, że też i ona dziwi się, że Novembree był shinigami, czy to ma jakieś wielkie znaczenie?
To może i lepiej dla mnie, że nie jestem znany. Pewnie moja głowa by była wtedy sporo warta. A Novembree, jest aż taki znany?
Odparł krótko. Cieszył się, że kobieta znała te osoby, o których wspominał, dzięki temu lepiej będzie mogła zdać sobie sprawę, z kim miał do czynienia do tej pory.
Powiem co wiem. Generalnie Trzeci espada współpracuje z Ósmym. W czasie ostatnich walk wiem, że zginął czwarty i inny niższy rangą, nie wiem który. A Victor musiał ewakuować się z Las Noches. Planuje atak na Primerę, jednak wcześniej ma zamiary wobec drugiej. Co z nią zrobi, to zależy od jej decyzji.