Speluna "El Muerte"

Drzwi skrzypnęły upiornie, jak to zwykle robią w takich knajpach witając tym samym nowego gościa. Korin nie czuł się tu pewnie, tym bardziej, że zapieczętowanie duchowych mocy najpewniej ujawniało jego faktyczną formę pozbawiając zarazem przebrania. Odgrywał jednak pewność siebie- spokojny chód, wyprostowane plecy, łapska zwieszone wzdłuż tułowia. Powoli rozejrzał się po zebranych poszukując Eda. Gdyby udało mu się go dostrzec miał zamiar zwyczajnie podejść do miejsca, gdzie ów się znajdował.

-Nieźle się natrudziłem by się tu dostać...-Tymi właśnie słowami rozpocząłby gadkę-Co teraz?

Gdyby Eda nie było w środku po prostu usiadłby gdzieś z boku i nikomu nie wadząc poczekał na diablika. Ten...przybytek wydawał się najbardziej oczywistym miejscem spotkania i Korin wolał tu zostać niż wyruszać na jakiekolwiek dodatkowe poszukiwania.

Tak się złożyło, że trafiłeś na niego od razu niemal. Siedział ze swymi wielkimi stopami na stole i ćmił znów wielkie cygaro. Spojrzał na Ciebie:

- Nie marudź, zobacz jak cię zmotywowałem. Teraz jest Adjuchas i nareszcie się przydasz do czegoś. Może chcesz się czegoś napić, co prawda do piwa to chyba sikają, ale zawsze możesz wziąć puszkę, będziesz miał pewność, że ci tam nie napluli, hehe.

-Nie piłem i nie piję, dzięki...-Korin skrzyżował ręce na piersi-Czy teraz wyjaśnisz mi jakie są Twoje cele i jaka jest moja w nich rola?

Ed wciąż budził jego wątpliwości...a Korin nienawidził wątpliwości. Musiał wiedzieć, w czym właściwie bierze udział i jakie będą jego zadania. Nie chciał być ślepym sługą posyłanym na śmierć niczym mięso armatnie.

Ed zarechotał:

- Co ty taki niecierpliwy, gołąbeczku? To był tylko sprawdzian. Powiedz mi jedną rzecz Korinie.

Tutaj mocno się zaciągnął cygarem, następnie wypił łyk z kufla z piwem i dopiero potem wypuścił dym, na sam fakt trzymania tyle dymu i popicia go jakimiś sikami zrobiło ci się niedobrze. Korin zapytał się:

- Nie staniesz się Vasto Lorde, nie posiadasz tego "czegoś" co o tym decyduje i będąc Adjuchasem osiągnąłeś szczyt jako Hollow, ale możesz być jeszcze wyżej. Czy wiesz jak?

Korin zastanowił się chwilę.

-Coś kiedyś słyszałem o hollowach, które zdzierają swoje maski i zyskują potęgę...-wymruczał niepewnie-Ale sam nie wiem ile w tym prawdy. Czyż maski nie są naszym najczulszym punktem witalnym?

Dla Korina zrywanie maski wydawało się czymś podobnym do samobójstwa a już na bank nie uważał, iż jakiekolwiek plotki są dobrym powodem by tego spróbować. Jako tchórz, zdrajca i egoista za wszelką cenę nie chciał ryzykować swego życia w stopniu większym niż konieczny do przeżycia i rozwoju.

Kolejny raz Ed zaciągnął cygaro i kontynuował:

- Słyszysz dzwon, ale nie wiesz w którym kościele. Owszem, chodzi o zdjęcie maski, choć nie odbywa się to poprzez zwykłe zerwanie maski, bo to po prostu cię zabije. Trzeba użyć odpowiednich mocy. Gdy tak się stanie zmieniasz się w istotę zwaną Arrancar. Sam proces jest bezpieczny, jedynie co to że po prostu jest bardzo energo i czasochłonny i nie możemy przemieniać byle kogo.

Położył cygaro na bok:
- Jeżeli chcesz być Arrancarem musisz pokazać, że się przydasz. Twoim zadaniem będzie przynieść... coś. Interesuje Cię to?

-Doskonale wiesz, że tak...-Mruknął Korin trwając w idealnym bezruchu-W końcu już w to wszedłem i nie pozostaje mi nic innego jak brnąc dalej.

Odchylił głowę w tył.

-Poza tym jestem bardzo ciekaw jaki haczyk zawrzesz w tym zadaniu-Ponownie opuścił łeb by spojrzeć na rozmówcę-Bo oboje dobrze wiemy, że w tym wszystkim musi tkwić jakiś niemały haczyk, na który całkiem łatwo się nabić.

Korin uznał, iż nie ma większego wyboru...wycofanie się teraz w najlepszym wypadku oznaczało brak rozwoju a w najbardziej prawdopodobnym śmierć. Poza tym tajemniczy zleceniodawca intrygował Yubi'ego a samo zlecenie brzmiało jak wyzwanie.

Ed nie za bardzo przejął się tymi słowami:
- Można się spodziewać braku taktu od kogoś twego rodzaju oraz fakt, że wszędzie czujesz spisek, bo sam w tym jesteś niezły. No cóż, haczyk polega na tym żebyś przyniósł coś z Hueco Mundo, a konkretnie książkę...

Trochę cię zdziwiło, że chodzi o książkę, bo Hollow raczej nie zajmuje się takimi rzeczami, ale zaraz potem wpadło ci do głowy Las Noches. Twój rozmówca jednak wyprowadził cię z tego toku myślenia:

- Dawno temu, zapewne ci sami co wybudowali Las Noches stworzyli jeszcze jedną budowlę, ponoć była to świątynia, ale nie wiemy ani gdzie się znajduje ani w ogóle nie wiemy nic o niej konkretnego włącznie z tym jak wygląda. Jednak wg legendy jest tak święta księga, która zawiera wiele sekretów tego świata. Chyba wiesz już jakie jest twoje zadanie...

-Podsumujmy więc...-Adjuchas złożył łapy na stole i pochylił się do przodu-Mam odnaleźć świątynię wyglądającą Bóg wie jak w miejscu Diabli wiedzą gdzie a tam Licho wie jaką księgę, czy tak?

Korin czuł się nieco rozbawiony, nieco zaciekawiony a nieco zaniepokojony. Przy tak skąpych danych i rozmiarach oraz niebezpieczeństwach Hueco Mundo odnalezienie księgi było prawie niewykonalne.

-Naprawdę nie masz żadnych przydatnych informacji, Ed? Bez nich to może być prawie nie do zrobienia...

Ed postukał palcami o stół i odpowiedział:
- Są dwa takie miejsca gdzie może coś będzie na ten temat: pierwsze to Biuro Technologii w Seiretei, drugie natomiast znajduje się w Hueco Mundo, a konkretnie w Las Noches. Ponoć jest tam coś takiego jak biblioteka, ale więcej nie jestem w stanie ci powiedzieć.

Stworek wstał i zaczął iść za ladę:
- Powiedz mi którą opcję wybierasz, a ja się zajmę transportem.

Korin rozmyślał dłuższą chwilę nieruchomo wpatrzony przed siebie. Miał dwie drogi, z których każda wydawała się byc bliska samobójstwa i sam musiał zdecydować, którą z nich wybrać. Shinigami z pewnością wiele wiedzieli o Hueco Mundo i jego sekretach...ale czy dość? Poza tym Bogowie Śmierci najpewniej na miejscu by go zabili więc najmniejsze potknięcie byłoby jego końcem. Las Noches pozostawiało perspektywę prób pertraktacji i migania się, które choć dawały jedynie nikłe szanse to jednak były zawsze czymś. Chwilkę jeszcze rozmyślał po czym wyprostował się, wypuścił powietrze i rzekł:

-Wybieram las Noches...-Chciał pogładzić się palcami po kłach jednak przypomniał sobie iż mu je wybito-Swoją drogą...muszę wpierw nieco się podreperować...

Ed spojrzał na Ciebie jakby sobie właśnie o czymś przypomniał:
- A właśnie, trzymaj, zjedź to.

Rzucił ci jakąś pigułkę, gdy ją zjadłeś natychmiast się zregenerowałeś, choć było to cholernie bolesne. Ed mniej więcej wyjaśnił co to:
- To skondensowane pigułki duchowej mocy, nie pytaj czym dokładnie są ani tym bardziej skąd je mam. Dzięki nim możesz się szybko regenerować oraz zaspokaja głód na jeden tydzień, masz tu trzy jeszcze.

Podał ci je choć nie za bardzo wiedziałeś gdzie je włożyć...

- A teraz idź, wypuszczę cię niedaleko Las Noches, aha i pamiętaj - tam są tylko Arrancary.
Gdy zajrzałeś do pokoiku obok znów widziałeś Gargantę.

Rozejrzał się za jakimś obrusem lub po prostu sporą serwetą, którą mógłby szybko złapać i potem zawinąć weń ów wspaniałe pigułki regenerujące. Jeśli nic by nie znalazł pozostawało mu tylko przenieść medykamenty "w łapie" i ruszyć do garganty. Przed wkroczeniem portal przystanął na chwilkę, po czym zerknął na Eda.

-Ciekaw jestem ile podobnych mi pionków posyłasz na takie misje...-Zaśmiał się rozbawiony nie wiedzieć czym-Do zobaczenia Ed...

Spokojnie wszedł w przejście przygotowując się mentalnie na to, co go czeka. Nie miał wątpliwości, iż przyszłość raczej nie przyniesie mu wiele dobrego...

Przeszedłeś przez małą gargantę, zaraz potem trafiłeś w znajome ci miejsce.

Pisz w:
https://bleach.forumpolish.com/podziemia-f37/katakubmy-hollow-t620-30.htm

Roten przed wejściem upewnia się tylko czy ma ze sobą zdjęcie Korima, bo go potrzebuje. Potem powoli zbliża się do wejścia do tego lokalu i chwyta za klamkę ukradkiem oka obserwując "trolla", który jest bramkarzem. Nie ma pojęcia, czy potrzebuje jakiejś przepustki, w każdym razie próbuje zwyczajnie dostać się do środka.

Jeśli mu się to uda, to po wejściu wzrokiem bada wszystkich zgromadzonych, szukając kogoś, kto wygląda na dobrze poinformowanego.

Wielki, trollopodobny jegomość zasłonił swoją ręką wejście i odezwał się głosem równie sympatycznym co jego aparycja:
- Czego taki brudny, śmierdzący, niedomyty, głupi pies na usługach Seiretei szuka tutaj, co? Nie przypominam sobie by takie śmiecie były mile u nas widziane, a może pomyliłeś lokale konusie?

Zdecydowanie nie miał ochoty cię wpuścić. Wydawało ci się, że nie będzie jednak problemem pokonać wielkoluda, z drugiej strony robić burdę na samym początku też nie zdawało się błyskotliwe.

*Wszystkie przymioty, które mi nadał, poza tymi usługami - pasują idealnie do jego samego.* pomyślał Roten i choć trochę się denerwował, to na zewnątrz starał się być spokojny i opanowany do granic możliwości.
- Nie jestem na usługach seireitei.
Mówi spokojnie i po raz kolejny próbuje wejść do środka, jego rękę odtrącając zwyczajnie na bok.

Wielkolud spojrzał na ciebie głupkowato:
- Jak nie Seiretei to znaczy, że zdrajca, a tych lubimy. Wchodź.

Jak widać do bystrych nie należał na twoje szczęście. W środku panował pół mrok, było tylko kilka osób, które siedziały osobno przy swoich stolikach, lokal też był nieco zadymiony, a z szafy grającej biła jakaś bluesowa nuta.

Tylko dwóch wyglądało jak normalni ludzie, na pozostałą trójkę składała się postać w czarnym płaszczu i kapturze, a jego twarzy zdawało się nie widzieć(jeżeli w ogóle tam była pomyślałeś) inny natomiast przypominał raczej jakiegoś czarodzieja: długa broda i włosy w kolorze srebrnym, płaszcz i tiara na głowie, a jego oczy były kocie. Trzecim był niewysoki, grubawy jegomość, jego skóra była zielonkawa, miał rogi i ogólnie był trochę odpychający, miał też w buzi wielkie cygaro.

*Ten z cygarem wygląda, jak jakiś szuler, być może jest tu kimś ważnym i będzie coś wiedział.* Roten pomyślał i uśmiechnął się unosząc prawy kącik ust. Wygląd tego osobnika zaintrygował chłopaka i cóż - ciekawość zwyciężyła.

Roten usiadł przy jego stoliku nie pytając nawet, czy może - mówiąc tylko na przywitanie.
- Dobry.
I jeśli nie wywołał tym zachowaniem żadnego wzburzenia, od razu przeszedł do sedna sprawy.
- Wyglądasz mi na kogoś, kto dużo wie.
Zaczął. Jeśli mu nie przerwano, kładzie zdjęcie Korima przed rogatym i kontynuuje.
- Interesuję się tym gościem - ma na imię Korim. Uciekł niedawno podczas pożaru w zakładzie psychiatrycznym. Potrzebuję informacji na jego temat.

Twój rozmówca popatrzył na ciebie z niedowierzaniem, jakby było dla niego zaskoczeniem to co zrobiłeś:
- A czy ja wyglądam na kogoś kto udziela informacji? Może wiem, a może nie wiem, ale wszystko ma swoją cenę, powiedz co możesz mi zaoferować to się może dogadamy.

*Co mogę zaoferować? Na pewno liczy na jakiś wartościowy przedmiot albo kasę... Mam 36 Ryo i komórkę, której nie powinienem oddać, bo nie będę w stanie znaleźć pustych, ani kontaktować się z Katriną, czyli nic dla niego nie mam.* pomyślał i odpowiedział rogatemu.
- Mogę zaoferować Ci pomoc, przysługę, kiedy będziesz jej potrzebował.
*Nie wyglądam na silnego, więc pewnie uważa mnie za jakiegoś młokosa i nie będzie chciał mojej pomocy.* martwił się Roten.

Stwór uśmiechnął się jakby w głowie miał już jakiś plan:
- Zaczynasz nareszcie gadać z sensem chłopcze, taaa. Daj mi to zdjęcie i porozglądam się. Ty natomiast musisz mi przynieść coś, a konkretnie pewnego shinigami, który zaginął - Gonkuro Kuramochi. Jeżeli będzie się stawiał możesz go siłą przyprowadzić, jedyny warunek - ma być żywy. Wchodzisz w to?

- Jasne.
Roten uśmiechnął się szeroko i przysunął do niego zdjęcie Korima bliżej - przekazując mu je.
- Ale znając tylko imię tego shinigami, odnalezienie go może sprawić mi poważny problem i trwać zbyt długo. Może udzieliłbyś mi jakiś wskazówek - gdzie go szukać?
Poprosił też o jakąś podpowiedź myśląc: *Przeszukanie całej ziemii i całego Soul Society nie wchodzi w grę...* Potem jednak, gdy już ustalili "wymianę", on sam sprecyzował co chce wiedzieć.
- Ty z kolei dowiedz się przede wszystkim - gdzie przebywa Korim, dlaczego trafił do tego zakładu, czy widzi pustych i jakie stwarza zagrożenie. Zgoda?
I pod koniec, wyciąga rękę do rogatego by dobić układu.

Osobnik machnął ręką:
- Nie martw się, znajdzie się o nim wszystko. A teraz odnajdź Gonkuro, z tego co wiem powinien mieć swoje mieszkanie. Od tego zacznij. A teraz nie marnuj czasu - do dzieła. Barman, podaj no mi trochę tych szczyn co nazywasz piwem.

Spojrzał na ciebie:
- A ty tu jeszcze?

*Rozumiem, że na ziemii. Chyba nie dałby mi zlecenia na poszukiwanie kogoś w Soul Society, skoro uchodzę za zdrajcę - bo raczej nie mógłbym się tam pojawić.* pomyślał. Chciał się upewnić, ale widząc pośpiech rogatego od razu zrezygnował.
- Wrócę tu z Gonkuro.
Rzekł uśmiechnięty wstając i wychodząc spokojnie ze speluny.

Po wyjściu z lokalu ruszył do domu. *Skoro ma tu mieszkanie, w takim razie powinien być w najnowszej książce telefonicznej, albo... gdzieś. Rozejrzę się, a poza tym sprawdzę oczywiście w internecie.* chłopak cieszył się, że ma jakieś zajęcie. Był trochę jeszcze zmęczony po walce z Unmei, więc poszukiwanie było dla niego zadaniem w sam raz. *Ciekawe w ogóle po co rogatemu ten Gonkuro, ale dowiem się pewnie od niego samego.*

Jeśli nic mu nie zawracało głowy po drodze - wraca do domu i szuka owego Gonkuro w źródłach, które zdecydował się sprawdzić.

Wyszedłeś na ulice miasta szukając jakiejś budki telefonicznej gdzie może była książka telefoniczna, po godzinie szukania znalazłeś książkę. Przewertowanie jej trochę zajęło. Ku utrapieniu to nazwisko w Karakura ma 7 osób, do tego poczułeś się głodny.

*Wstąpię do Mc'a.* Roten oczywiście zaczął od sprawy nadrzędnej, jednak nie olał tak całkowicie zadania. Sprawdził adresy wszystkich Gonkuro (zapisując je sobie) i zaczął od wybrania się na spacer do tego, który był najbliżej McDonalda lub w ostateczności - innego fastfooda. Ma tylko 36 Ryo i zdaje sobie sprawę, że na pewno się tym nie naje, ale może starczy mu na tyle, by wytrzymał drogę do owych Gonkur'ów.

W McDonaldzie kupuje maksymalnie dużo cheesburgerów, a następnie wcinając je po kolei udaje się do pierwszego celu.

Podszedłeś do kasy, ale kasjerka nie reagowała - wszak ciągle byłeś w postaci duchowej, niewidocznej dla ludzi.

Roten palnął się w czoło. *Cholera. Co mogę zrobić w tym wypadku? ZAOSZCZĘDZIĆ!* uśmiechnął się do siebie i postanowił ukraść sobie kilka burgerów. Cóż, nic mądrego, ale głód zawsze zabijał w nim rozum. Zakradł się, za kasę aż do miejsca, gdzie są cheesburgery.

Czaił się na nie kilka, może nawet kilkanaście minut by wyczuć moment, w którym nikt specjalnie nie będzie się na nie patrzył. Wtedy szybko zawija je i chowa pod kimono, a następnie - ucieka wyjściem dla służby. Bierze maksymalnie tyle, ile może schować... Jak to wielki żarłok.