Pokój audiencyjny

Miejsce, w którym kapitan II dywizji przyjmuje gości. To pomieszczenie składa się z dwóch części odgrodzonych od siebie papierową ścianą. Interesanci wchodząc do pierwszej z nich nie ujrzą niczego prócz żółtego dywanu prowadzącego, aż do ścianki, za którą znajduje się pokoik, w których oczekuje pani kapitan.
W owej drugiej części pokoju znajduje się mata do siedzenia i niski stoliczek. Za nimi, na centralnej części ściany widnieje znak rodu Shihouin, natomiast resztę ściany zdobią pomieszane ze sobą malunki ptaków, liści klonów i sasanek, kwiatów będących symbolem II dywizji.

Kaz

Sandały Kazuego wylądowały na żółtym dywanie, gdy przekroczył drzwi, które bez niczyjej pomocy zamknęły się za nim powoli.
Znajdował się teraz w pustym, podłużnym pomieszczeniu, którego całość zasłaniała mu części ściana sklejona z drewna i papieru.
Cisza nie panowała długo, bowiem rozległ się nagle ni to męski ni to kobiecy głos.
- Inugami Kazue, student klasy 4-1 akademii Shino. Rodzice zabici podczas ataku hollow'a. Brat Kenshim mieszka w pierwszym okręgu dzielnicy wschodniej z rodziną zastępczą. 
Papierowa ściana rozsunęła się ukazując postać odzianą w kapitańskie haori.

Spoiler:

Kapitan siedziała na macie i przypatrywała się Kaz'owi przeszywającym wzrokiem. Chłopak słyszał, że II oddziałem przewodzi kobieta, lecz stojąc naprzeciw niej(?), Kazuego mogły najść wątpliwości.
Owszem, rysy trójkątnej twarzy były dosyć kobiece, lecz brak jakiekolwiek uwypuklenia na klatce piersiowej mogło budzić podejrzenia.
- Zbliż się, studencie i powiedz dlaczego chcesz dołączyć do mojej dywizji - Przemówiła niskim, niespecjalnie kobiecym głosem. Może to jakiś kamuflaż?

Wchodząc do pomieszczenia Inugami czuł się dość niepewnie. Zdaje się, że stres dawał się we znaki w tej chwili. Kolna zaczęły mu trochę drżeć, jednak zdołał to opanować i z większą pewnością siebie zdołał wejść dalej. Kaz zastanawiał się, o co też kapitan może go pytać. To nie będzie jak na egzaminie, gdzie miał dość sporo czasu na przemyślane odpowiedzi. Tutaj wszelkie zawahanie może być znaczące, dlatego nie będzie mógł dać po sobie poznać jakichkolwiek dylematów.
Zapewne gdyby przebywało się dłużej w takim pustym pokoju, mógłby on powoli przytłaczać, jednak taki los nie spotkał szarowłosego. Usłyszał ogólne informacje dotyczące jego, wszystkie prawdziwe. Ukłonił się ku pani kapitan.
- Tak. Wszystko się zgadza. - odpowiedział szybko. Czuł się dość dziwnie, gdy wzrok kobiety był skierowany ciągle na jego osobę. Nie był przyzwyczajony do takiego skupienia uwagi na jego osobie, przez co odczuwał mały dyskomfort. Czekał na kolejne pytania lub też stwierdzenia dotyczące jego osoby, co w koncu nastapilo.
- Po pierwsze, cechuje was dyscyplina, więc nie ma mowy o bezsensownych kłótniach i sporach o dowództwo i inne rzeczy. Każdy powinien wiedzieć co ma robić i to mi się podoba. Po drugie to jest to raczej oddział który działa, a nie zajmuje się papierkową robotą itp. Poza tym myślę, że to działania prowadzone z ukrycia są ważniejsze niż robienie wszystkiego z rozmachem. Szpiegowanie czy więziennictwo to bardzo ważne rzeczy.Kolejną sprawą jest to, że zrzeszacie najlepszych ludzi którzy zajmują się hakudą, a dość dobrze mi się powodzi jeśli chodzi o ten aspekt walki, ale to zapewne już pani kapitan wie. - odpowiedział Kazue pewny siebie cały czas stojąc.

Kapitan kiwnęła głową.
- Prawie wszyscy kandydaci udzielają podobnych odpowiedzi - rzekła swoim niskim głosem. - Przechodząc do konkretów... Masz dobre oceny z interesujących nas przedmiotów, a Inahara-kun poręczył za ciebie, więc przynajmniej w teorii możesz się nam przydać. - Zrobiła krótką pauzę podczas, której przypatrywała się Kaz'owi w wyniku czego chłopak poczuł się nieswojo, jakby miał coś na sumieniu. - No i brałeś już udział w prawdziwej misji, w której dobrze się spisałeś. - W jej głosie nie dźwięczał choćby ślad aprobaty. Sucho wymieniała kolejne fakty na temat Kaz'a. - I podczas wykonywania zadania napotkałeś przestępcę klasy drugiej zwanego Kawakamasu... Ciekawa rzecz. Według twoich zeznań postawiony został przed tobą pewien wybór, który nie do końca zgadza się z późniejszymi relacjami odnośnie "gry" Kawakamasu. - Szarpnęła lekko za warkocz. - Osiem przesłuchanych ofiar zgodnie stwierdziło, że otrzymały trzy opcje. Pierwsza - mieli odnieść uszczerbek na własnym zdrowiu. Druga - skrzywdzony miał zostać ktoś im bliski. Trzecia - ucierpieć miały osoby postronne... Oczywiście z niektórych trudno było to wyciągnąć niemniej zgodność zeznań jest znaczna. Natomiast ty miałeś otrzymać do wyboru tylko dwie ostatnie opcje. Czy, aby jednak tak było naprawdę? - Jej ostatnie słowa zawisły w powietrzu niczym zarzut.

Kazuemu zdecydowanie nie odpowiadał taki oficjalny i formalny ton wypowiedzi pani kapitan. Jego zdaniem, zbyt formalny. Miał wrażenie, że nie jest na rozmowie 'kwalifikacyjnej', a na przesłuchaniu. Zero emocji i zero zainteresowania ze strony kobiety siedzącej przed nim tylko pogłębiał to uczucie. Inugami pomyślał, że może jest to celowy zabieg. W końcu wszyscy wiedzą jakim oddziałem jest dwójka, więc istnieje możliwość, że jest to rodzaj testu, czy coś w tym stylu.
Nie odpowiadał na pierwsze komentarze Shihouin. Uważał za zbędne dodawanie czegokolwiek, może poza faktem, że wszyscy kandydaci to tak naprawdę tylko on, choć to tylko w jego klasie.
Szarowłosy nie spodziewał się, że pani kapitan będzie wyciągać tak stare sprawy. Kaz poczuł się zaniepokojony pytaniem, jednak nie dał tego po sobie poznać. Prędko starał się ogarnąć myśli i zdecydować się na odpowiedź. Nie miał pojęcia ile może wiedzieć kapitan, w końcu nie interesował się sprawą Kawakamasu i nie wiedział czy został schwytany, choć osobiście wątpił w to.
- Jest to zgodne z prawdą, jako pierwsze otrzymałem właśnie te dwie opcje. Co do tej trzeciej... Nie wspomniałem o niej, bo nie byłem pewny swojego wyboru oraz tego czy właściwie postąpiłem jako prawdopodobnie przyszły shinigami. W końcu o sobie powinienem myśleć na ostatnim miejscu, a tak nie zrobiłem. - odpowiedział po chwili namysłu pewnym głosem. Nie wiedział czy postępuje słusznie mówiąc o tym, jednak wiedział, że nie może okazać jakiegokolwiek zawahania. Rozmowa coraz bardziej zaczęła przypominać wspomniane przesłuchanie, a Inugami nie wiedział co jeszcze kapitan może wyciągnąć z jego życia.

- To zależy, jak na to spojrzeć. - Kapitan przymknęła na moment oczy. - Zdrowie zwykłego, pojedynczego chłopa ma mniejszą wartość od życia shinigami'ego, który jest cennym żołnierzem Gotei 13... - Ponownie utkwiła spojrzenie w Kazue, jakby była ciekawa jego reakcji. - Dokonałeś więc słusznego wyboru. Zachowałeś pełną sprawność, dzięki czemu wciąż możesz być użyteczny dla Gotei. Wzrok brata, który należał do szajki przejawiającej buntownicze zachowania, była tutaj niską ofiarą... Cóż, w każdym razie musisz zakodować sobie, że po wstąpieniu do oddziału nie możesz zatajać takich informacji. Twoje życie podporządkowane zostaje służbie Gotei, a w niej nie ma miejsca na tajemnice. 
Słowa kapitan brzmiały tak jakby istotnie uważała Kenshima za zwykłego przestępcę, którego ewentualna śmierć nie byłaby niczym złym. To był przedsmak tego co będzie czekać Kaz'a po wstąpieniu do dywizji. Pełne podporządkowanie rozkazom i brak miejsca na jakiekolwiek sentymenty.

Inugami czuł się dziwnie, bo doskonale rozumiał argumenty pani kapitan. Zresztą to na podobnych pobudkach opierał wtedy swoją decyzję, był zdania, że sam będzie mógł dać więcej innym ludziom, niż zrobiłby to jego brat. Z drugiej strony ubolewał nad tym jak widzi jego brata kobieta siedząca właśnie przed nim, a nawet on sam. Choć sam tego nigdy nie przyznał, to jego czyny mówiły same za siebie. Może sobie kochać brata ile wlezie, jednak nic nie zmieni tego co mu zrobił i to, że teraz się z nim nie kontaktuje. Był tchórzem, po prostu. Musiał to w końcu przyznać. Jednak nawet nie bardzo chciał to zmieniać, wolał pozostawić to takie jakim jest, niż wystawiać się na kolejne ataki ze strony Kenshina.
- Hai, zrozumiałem. - odparł stanowczo. - Co się zaś tyczy samej dywizji - Na czym powinienem się skupić według pani kapitan? Sam myślałem nad Hoho, bo szkolenie szpiegowskie jak i zaawansowaną hakudę uważam za obowiązkowe.

- To oczywiste, że są obowiązkowe - odparła oschle kapitan. - Znajomości shunpo wymagamy również od szeregowców, więc byłoby dobrze, abyś już teraz podjął odpowiednie kroki w kierunku nauki tej techniki... Specyfika naszego oddziału sprawia, że większość przedmiotów, które otrzymaliście do wyboru będą w drugiej dywizji przydatne... Nie zaszkodzi wziąć jednego bądź dwóch przedmiotów teoretycznych ze wskazaniem na pogłębioną wiedzę o świecie duchowym. Podczas misji w świecie żywych czy Hueco mundo spotykamy się z istotami i zjawiskami, których większość shinigami nie ujrzy na oczy przez całą swą służbę.
Podczas przemowy kapitan nawet nie mrugnęła. Wciąż spoglądała uporczywie w oczy Kazuego jakby chciała się przewiercić do jego mózgu i zbadać jego zawartość.

- Myślę, że zrozumiałem. Dziękuję bardzo za informacje - odpowiedział tylko Inugami. Starał się wytrzymywać tą presję która się teraz wytworzyła oraz uporczywy i nieustępliwy wzrok być może przyszłego dowódcy. Po tym spotkaniu niewiele mógł się o niej samej dowiedzieć, gdyż niewiele pokazała. Dała się tylko poznać jako chłodna formalistka, która nie dba ani trochę o innych. Ciekaw był czy była taka tylko dla obcych spoza oddziału, czy też dla wszystkich bez wyjątku. Można było snuć teorię, że jest taka tylko w czasie pracy, gdyż wymaga tego funkcja jaką pełni oraz charakterystyka tego oddziału. 
Kazue czekał na jakieś inne pytania bądź informacje, które mogłaby przekazać pani kapitan. Jeśli takowych by nie było to pożegna się kulturalnie i wyjdzie.

Kapitan jeszcze przez chwilę nakładała na Kaz'a ciężar swojego wzroku. Mimo pokrewieństwa w niczym nie przypominała ona Natsuo. Fizycznie kompletnie różni, a gdyby na jej miejscu był młody Shihouin to zapewne teraz Kazue musiałby wysłuchiwać tyrady o zasadach funkcjonujących w drugim oddziale.
Tak jednak Inugami został uraczony jedynie chwilą ciszy, po której kapitan wykonała gest dłonią oznajmiający, że spotkanie zostało właśnie zakończone.
- Będziemy się tobie przyglądać, Inugami Kazue.
Kazue ukłonił się, a papierowa ścianka zasunęła się tak, że chłopak nie musiał już znosić jej przenikającego spojrzenia.
Wyszedł na zewnątrz, gdzie nieomal nie zderzył się z nauczycielem od jujitsu. 
- No i jak poszło? - Uśmiechnął się niepewnie. - Szczęściarz z ciebie. Rzadko kiedy pani kapitan osobiście rozmawia z kandydatami.

Chłopak ukłonił się ładnie i odpowiedział:
- Do widzenia.- i wyszedł pewnym krokiem z budynku z wielką ulgą.
Nie wiedział co może myśleć o przebiegu spotkania. Mógłby sobie zadać pytanie jak wypadł, jednak po co, skoro i tak nic tam w zasadzie nie powiedział. Jedyne czego dowiedziała się kapitan to to, że zataił jedną informację i to by było w zasadzie na tyle jeśli idzie o spotkanie. Chyba lepiej było dać jej jego zdjęcie, co by mogła sobie popatrzeć tym swoim wzrokiem na nie, a nie na realną osobę.
- Szczęściarz? Czułem się jak na jakimś przesłuchaniu, poza tym cały czas byłem obserwowany tak jakbym coś zrobił. Nie wiem czy jest to takie szczęście. Z samego spotkania też niewiele mogę wywnioskować, jedynie to, że powinienem przyłożyć się do shunpo.

Shu spoważniał.
- Przyzwyczaj się. W tym oddziale zdążysz poznać to uczucie bardzo dobrze. Nie mamy tutaj luksusu posiadania własnych tajemnic - rzekł nieświadomie powtarzając słowa kapitan. - Między innymi dlatego mamy taką, a nie inną liczbę chętnych do wstąpienia w nasze szeregi. Członkowie II dywizji nie mają co liczyć na swobody, ale coś za coś. W końcu dzięki naszemu poświęceniu jesteśmy uważani za najlepiej wyszkolony oddział. No, ale co ja będę tobie mówić... w końcu jako kandydat z pewnością o tym wiesz. - Poweselał. - Przechodząc do rzeczy, miałbym dla ciebie pewną propozycję. Wiesz, że nie będziemy już mieć zajęć z jujitsu, a jako, że nie miałem dotąd tak utalentowanego ucznia to myślę, iż szkoda byłoby gdybyś teraz zaprzestał nauki tego stylu. Mocne podstawy już opanowałeś niemniej mógłbym cię jeszcze trochę podszkolić. Może moglibyśmy spotkać się powiedzmy na godzinę... dwa, trzy razy w tygodniu?

Jak widać, chyba dla każdego kapitan jest tak oschła. Prawdopodobnie nie należało sobie robić złudzeń, że może być inaczej.
- No tak. Ale chyba będę potrzebował odrobiny czasu na przyzwyczajenie się do takiego postępowania i dyscypliny w oddziale. Swoją drogą, to czy takie zachowanie kapitan nie psuje jakiegoś poczucia zaufania do niej? No wiesz, nie wszystkim musi to odpowiadać. - odparł na chłodno. Istotnie miał wrażenie, że gdy wstąpi już do dwójki, jeśli będzie mógł tego dostąpić, to wszystko będzie kwestią przyzwyczajenia. Przynajmniej miał taką nadzieję, bo gdyby tak nie było, to sytuacja mogłaby się stać niewesoła.
- Dodatkowe lekcje mówisz? Hmm, będzie ciężko, choć nie ukrywam, że z chęcią bym się uczył dalej. Chcę iść na zajęcia dodatkowe z hakudy, szkolenia szpiegowskiego, hoho, a pani kapitan wspomniała, że dobrze by było, gdybym poszedł na wiedzę o świecie duchowym, więc może być ciężko z czasem. Nie pamiętasz może jak to było, gdy ty sensei byłeś w akademii? Wyrabiałeś się z czasem? Bo nie chciałbym mieć potem problemów. Choć myślę, że dałbym radę wygospodarować z dwie trzy godziny w dzień wolny. W tej formie chyba byłoby to lepsze wyjście pod względem czasu.

- Noo, czas na naukę zawsze się znajdzie. - Zaśmiał się krótko. - Póki nie dojdą ci dodatkowe zajęcia to możemy trochę intensywniej popracować, a potem zobaczymy, jak ułoży się twój plan lekcji. 
W plecy Kaz'a uderzył powiew wiatru. Nie powstał on jednak w naturalny sposób. Grupka shinigami to pojawiała się to znikała, aby pojawić się ponownie już kilka metrów dalej. Zdawali się w ten sposób okrążać cały plac.
- Shunpo to u nas podstawa - rzekł dziarsko Shu. - Shinigami II dywizji nikt, ani nic nie ma prawa uciec... W każdym razie może masz ochotę, aby trochę pozwiedzać? W końcu dzień otwarty nie ogranicza się tylko do pogawędki z szychą.



[Oki, teraz możesz sobie połazić i pozwiedzać, lub też przesunąć się od razu do wizyty w VI oddziale, bądź też wziąć go, jak i cały następny miesiąc na TS'a]

Jakoś ciężko mi to sobie kurka wyobrazić, że będę w stanie ogarnąć te wszystkie przedmioty tak by zdać je na dobrym poziomie, bo raczej marne 60% nie będzie mnie satysfakcjonować w pełni. W sumie mógłbym się zgodzić na te zajęcia, w końcu to nic zobowiązującego, najwyżej przeproszę i powiem, że nie daję rady. albo będziemy trenować rzadziej.
Chłopak powoli zaczynał zdawać sobie sprawę jak bardzo zawalony zajęciami będzie miał ten rok. Jeszcze nie zdecydował się co do wszystkich zajęć, choć w zasadzie wahał się tylko jeśli idzie o teorię. Do tego chciałby wygospodarować trochę czasu na naukę owego shunpo, którego możliwości zostały mu przed chwilą ukazane. Zdolność ta wydawała się bardzo przydatna oraz dość efektowna.
- A czy shinigami innych dywizji też znają shunpo? Znaczy się, chodzi mi o to, czy wszyscy, bez wyjątków. - zapytał ciekawy tej informacji. Spojrzał na niebo oraz wokół siebie - Nie mam nic do roboty, więc w sumie mogę się wybrać na małe zwiedzanie.

Po kilku chwilach Kaz zadał kolejne pytanie.
- Myślisz, że mogę rozpocząć już naukę shunpo? Znaczy się, jeśli idzie o podstawy, bo zdaje mi się, że nie opanuje go na moim obecnym poziomie umiejętności. Jeśli tak to co powinienem robić lub do kogo udać się po rady?

- Shinigami uczą się shunpo przez lata... W innych dywizjach znają je niemal wyłącznie oficerowie, chociaż nie jest to reguła. Nasza pani kapitan stwierdziła, że wszyscy mamy mieć opanowaną technikę szybkich kroków. Nie jest to bynajmniej jakaś wielka nowość, od początku istnienia Gotei dywizja II miała największy odsetek posiadaczy shunpo.
Shu poprowadził Kaz'a w kierunku niskiego, podłużnego budynku, w którym, jak shinigami wytłumaczył, zamieszkiwali szeregowi żołnierze dywizji. 
Wciąż towarzyszył im specyficzny świst jaki wytwarzał się przy wykonywaniu szybkich kroków, które w oczach Kazuego przypominały raczej teleportację na krótki dystans niż technikę błyskawicznego poruszania się. Chociażby wysilił wzrok to i tak był w stanie dostrzec shinigami tylko, kiedy ci przystawali na ułamek sekundy, aby odbić się od ziemi.
- Po to właśnie są wprowadzone specjalne zajęcia, aby wprowadzić was w temat - odrzekł Shu. - Ty jesteś szybki, nawet bardzo i jak jeszcze popracujesz na manipulacją reiatsu to opanujesz shunpo szybciej niż większość twoich rówieśników. - Uśmiechał się lekko podczas wypowiadania pochwały. - A jeśli chodzi o rady to nie znajdziesz osoby hojniej je rozdające od Mito. Zresztą sam jest ekspertem od shunpo i muszę przyznać, że gdyby nie on nauka shunpo szła by mi o wiele oporniej. - Jak zawsze komplementował Inaharę. - Zresztą ma swoją kwaterę niedaleko, więc moglibyśmy do niego zajrzeć.

Rozporządzenie kapitan wydawało się Inugami'emu jak najbardziej rozsądne, gdyż technika szybkich kroków zdawała się bardzo przydatna w robocie którą wykonywali w dwójce. Szybkie wejście i wyjście - do tego nadawała się znakomicie i wiedział to chyba każdy.
-Właściwie to nie dziwie się takiej a nie innej decyzji. Shunpo jest na tyle przydatne, że myślę iż nie zaszkodziłoby gdyby znał je każdy. - odpowiedział Kaz wodząc wzrokiem po okolicy, przyglądając się prawdopodobnemu miejscu zamieszkania w przyszłości.
- Tak wiem, że są zajęcia, ale wiesz jak to bywa. Nie chcę tracić ani chwili i chcę zdziałać jak najwięcej. - rzekł zgodnie z prawdą. - Ja szybki? - zdziwił się. - Przy osobach które przed chwilą widzieliśmy to jestem nikim, powolnym ślimaczkiem, a ty mi tu mówisz o szybkości. - Kazue nigdy nie doceniał swoich umiejętności, zawsze uważał się za co najwyżej przeciętnego, choć prawda była taka, że pewnie niewielu z uczniów mogłoby się z nim równać jeśli idzie o aspekt prędkości, zarówno w walce jak i poza nią.
- To prawda Mito-sensei zawsze jest pomocny i już nawet planowałem się do niego udać w późniejszym czasie, ale skoro nadarza się okazja to nie śmiałbym odmówić.

- Tak, ale zauważ, że oni są już jakiś czas po akademii, a ty wciąż tam jeszcze tkwisz. - Shu pacnął Kaz'a po przyjacielsku w plecy. - No, ale choćby złożyć wizytę staruszkowi. Mam tylko nadzieję, że jest w domu, bo o tej porze może prowadzić zajęcia. 
Świszczący odgłos shunpo zabrzmiał tuż za nimi.
- Jaki staruszek, co? Jestem w kwiecie wieku! - rozległ się głos Mito, który istocie stał za nimi z ramionami założonymi na piersi. Przez chwilę gromił ich wzrokiem, po czym jednak uśmiechnął się ciepło.
- Gołowąsy chcą złożyć mi wizytę? Ciekawe w jakiej sprawie... może potrzebujecie porady w sprawach sercowych? 
Z początku spięty Shu zaraz wybuchnął śmiechem.
- Nie nie, sensei. Ja nie mam z tym problemów, ale nie wiem, jak ten tutaj. - Zerknął na Kaz'a.
- Och tak. - Mito spojrzał z rozbawieniem na szarowłosego. - Masz problemy ze swoją piękną przyjaciółką? Spokojnie, zaraz mi wszystko opowiesz i coś na to zaradzimy. - Głos Inahary brzmiał tu całkiem poważnie, ale był znany z tego, że nie dawał swoim uczniom rad odnoszących się wyłącznie do hakudy.

- Mam nadzieję, że taki stan rzeczy nie utrzyma się za długo i będę mógł tak łatwo jak oni wykorzystywać szybkie kroki i w ogóle dołączyć do tego oddziału. - odparł Kazue jeszcze przed pojawieniem się Inahary. Owe wydarzenie odrobinę zaskoczyło chłopaka, jednak nie na tyle, by go wystraszyć. Trzeba przyznać, że refleks jak i słuch to sensei ma wspaniały, bo inaczej nie udałoby mu się osiągnąć takiej reakcji.
Zawstydził się nieco gdy zaczęto sugerować, iż ma problemy sercowe.
- Niee, skąd, u mnie wszystko w porządku. Z Midori jesteśmy tylko przyjaciółmi i póki jesteśmy w akademii na pewno się to nie zmieni - mówił dość roztargniony.
- A tak poza tym, to Shu-sensei właśnie mnie oprowadza i mówiliśmy o tym, że planuje udać się do Ciebie sensei po rady odnośnie shunpo.- uciekał od tematu.

Mito uśmiechnął się szelmowsko. Nachylił się w kierunku Kaz'a i przyłożył dłoń do ust.
- Tylko przyjaciółmi, tak? - przemówił ściszonym głosem. - Spokojnie, ja wszystko rozumiem. Czasem brak nam odwagi, aby wprost wypowiedzieć rzeczy po imieniu. - Mrugnął porozumiewawczo, po czym wyprostował się i podparł boki dłońmi. - Shunpo, co? Twardy kawałek chleba, ale wystarczy odrobina pracy i wszystko staje się proste.
Wskazał głową na śmigających w okół placu shinigami.
- Aby poruszać się tak, jak oni trzeba mieć szybkie ciało i skupionego ducha, jak to mawiał mój dawny sensei... No, ale z czym dokładnie masz problem, chłopcze? Albo nie... przejdziemy się do mnie i tam wszystko mi opowiesz przy szklaneczce sake. No i przy okazji miło byłoby gdybyś powiedział staruszkowi, jak poszła ci wizyta u naszej drogiej pani kapitan... W końcu dlatego przybyłem tutaj, aby dowiedzieć się, jak poszło naszemu tegorocznemu rodzynkowi.

Kaz postanowił nie odpowiadać, by uciąć temat Midori i ich przyjaźni. Jednak czy czasem Mito nie miał racji? Czy Inugami nie boi się przyznać do skrywanego uczucia? Już swego czasu sytuacja była dość dwuznaczna, jednak wspólnie z zielonowłosą pozbyli się problemu i ich relacja od tamtej pory opierała się wyłącznie na przyjaźni i jak na razie chłopakowi to odpowiadało. Nawet jeśli jakieś uczucie się w nim zrodziło to wolał na razie tego nie ujawniać, by nie zaprzepaścić swojej szansy na dostanie się do upragnionego drugiego oddziału gotei.
Zgodnie z poleceniem Inahary udał się wraz z nim do jego kwatery
- Wizyta u pani kapitan... była nie taka jakiej się spodziewałem, pomijając sam fakt, że nie sądziłem iż będzie tam kogoś tak wysokiego rangą. - rzekł ostrożnie Inugami.
Gdy już dotrą do domu to rozpocznie temat shunpo
- Bo widzisz sensei, pani Shihouin zdążyła mi uświadomić, że szybkie kroki są podstawą w tym oddziale. Planuje iść na wprowadzenie do hoho, jednak zna sensei moje podejście do nauki i jak niecierpliwy potrafię być. Chciałbym więc jakiś rad, od czego zacząć, na czym się skupić itp, a może dzięki temu zacznę szybciej trenować.

- Nasza kapitan lubi osobiście dopatrywać wszystkiego - wyjaśnił Mito. - A jej wzrok i słuch sięga daleko więc zazwyczaj doskonale orientuje się w sytuacji.
We trójkę opuścili plac i przeszli pomiędzy dwoma barakami i wkroczyli na tereny zielone. Tam przy  niewielkim wzgórzu przycupnęło sobie domostwo, na które to obrali kurs.

https://bleach.forumpolish.com/t1017-posiadoa-inahary