Pokój Masakazu.

Pokój młodego Hayashiego jest dość rozległy jak na jednoosobowy, ale wyraźnie ma już najlepsze lata za sobą. Trudno powiedzieć czy jego rodziców stać na załatwienie czegokolwiek lepszego. Nastolatek nie ma jednak wątpliwości, że tak czy inaczej wybraliby dla niego tą ruderze, czy to przez skąpstwo, czy też nadzieje na to, że kiepskie warunki zniechęcą chłopaka do edukacji w Akademii. Drewniane ściany są pomalowane na ciemny brąz, tak jednak dawno, że farba miejscami zaczyna już odpadać. Wejście jest możliwe poprzez stare, skrzypiące drzwi, ubytki w których zostały niechlujnie załatane deskami. Na ścianie naprzeciwko nich znajdują się dwa niewielkie okna. Masakazu zwykle otwiera je jedynie w celu wywietrzenia, gdy są one zamknięte szczelnie zasłania je białymi, nieco pomiętymi firankami. W rogu na lewo od wejścia znajduje się niewielkie, drewniane łóżko o białej pościeli z lnu powleczonego bawełną. Poduszkę zastępuje złożony w kostkę, gruby bawełniany koc. Obok mebla znajduje się niewielka drewniana komoda.

https://bleach.forumpolish.com/t591p270-sala-nr-7

Na całe szczęście (lub nieszczęście) resztę dzisiejszego dnia miał wolną. Nadal czuł zmęczenie po porannym treningu, ale nie było już ono tak dotkliwe jak wtedy. Co do jutrzejszego dnia: Wydawało się, że zaczyna zajęciami Kidou, następnie po przerwie będzie musiał znowu zająć się logiką.

Po zapoznaniu się z treścią rozpiski na kanciastej twarzy Masakazu zagościł grymas powątpienia. Cztery godziny na dzień nieszczególnie prezentowały się chłopakowi jako okres czasu wystarczający by przygotować go do pracy w branży tak niebezpiecznej jak opieka nad duszami. Cóż, przynajmniej będzie miał więcej czasu na trening, którego rozpoczęcia nie może się doczekać. Najpierw jednak musi poświęcić przynajmniej godzinę na odpoczynek i obmyślenie przebiegu ćwiczeń, zapoczątkowane przez obiad. Nastolatek udał się do stołówki w nadziei, że wiktuały są tu lepsze niż zakwaterowanie, lub chociaż w miarę tanie.

https://bleach.forumpolish.com/t688p150-stoowka#61278


Masakazu zjadł swój posiłek. Nie był on jakiś wyśmienity, ale napewno odżywiający i lepszy niż żaden. Gdy już wychodził ze stołówki zauważyła go Masumi. Krzyknęła za nim, ale chłopak jedynie przyspieszył kroku licząc, że uniknie głębszej konfrontacji.

W jego głowie kłębiły się myśli: Jak wykonać zadanie oraz stać się silniejszym bez wydawania zbędnych pieniędzy i zmarnowania zbyt dużej ilości czasu... Cóż, może za nie długo coś wymyśli w tej sprawie. Jego kroki kierowały się w stronę jego jakże zacnego pokoju, na widok którego odechciewało mu się żyć. Miał on jedynie dwa plusy: Po pierwsze istniał, a po drugie było to miejsce jego odosobnienia, gdzie mógł robić co mu się podobało bez zbędnych gapiów.

Wróciwszy do pokoju, pierwszą rzeczą jaką zrobił Masakazu było złożenie się w pozę zaprezentowaną przez Gansai-sensei i spędzenie w niej reszty godziny, którą wyznaczył sobie na odpoczynek. Skończywszy sięgnął po notes usiłując odrobić powierzone mu zadane.

„Jak najszybciej prowadzę zakładników w stronę wyjścia. Jak poradzę sobie z przeciwnikami zadecyduje ich ułożenie. Jeśli przynajmniej dwóch z nich jest dostatecznie blisko siebie, próbuje pokonać ich jednym silnym cięciem. Pozbywszy się wszystkich trzech przeprowadzam ludzi pod moją opieką na drugą stronę. Potem niszczę most posyłając resztę w dół".

Nastolatek ciężko westchnął, nie umiejąc wymyślić nic więcej. Zbyt był przejęty perspektywą treningu. Cóż, zawsze to był jakiś początek. Być może później coś nowego przyjdzie mu do głowy. Schowawszy notes. Opuścił pokój w celu bliższego zapoznania się z Akademią w nadziei, że w istocie może umożliwić mu ona jakiś indywidualny trening.

https://bleach.forumpolish.com/t1190p330-sala-nr-10-dojo#61555

Masakazu czuł się po całym tym dniu jak kapeć. Był obolały, siły go opuszczały. Przynajmniej był w stanie porządnie spożytkować dany mu czas w jego pierwszym dniu nauki.

Tak więc młody Hayashi może zapomnieć o wagarach, nawet w celu treningu. Może jednak dobrze, że ma tylko dwie godziny na dzień… Pierwszą rzeczą, jaką nastolatek zrobił po powrocie do pokoju było rzucenie się na łóżko. Cały ten czas spędzony na intensywnym treningu zrobił jednak swoje. Chłopiec miał nadzieje że starczy mu jeszcze siły na chociaż trzy godziny. Musiał w końcu dokończyć zadanie na którego napisanie nawet w pełni sił nie miałby zbyt wiele ochoty. Młodzieniec przyczołgał się do komody, z której wyciągnął notes i przeczytał co dotąd udało mu się napisać. Pierwsze zdanie nie było jeszcze takie złe, czuł jednak, że całą resztę będzie musiał zastąpić czymś lepszym. Chyba że nie uda mu się wymyśleć niczego nowego…

„W tym czasie staram się oczywiście chronić moich podopiecznych przed obiema stronami. Utrzymanie ich przy życiu powinno być dla mnie ważniejsze niż pozbawienie go napastników. Jeśli walka jest nieunikniona pokonuje jedynie tych którzy stoją mi na drodze do wyjścia, których w żadnym wypadku nie mogę ominąć. Przeprowadziwszy ludzi przez most, niszczę go posyłając resztę agresorów w dół, zanim zdołają do nas dobiec.”

Razem z początkiem wyszło chłopcu sześćdziesiąt dziewięć wyrazów. Esej to ciągle nie był, jego praca była jednak choć trochę lepsza od poprzedniej wersji. Odłożywszy notes, Masakazu przewrócił się na plecy i przeleżał chwilę. W końcu podniósłszy się z łóżka ponownie opuścił pokój. W nadziei, że uda mu się wymyślić coś jeszcze podczas kolacji, ponownie udał się do stołówki.

https://bleach.forumpolish.com/t1190p330-sala-nr-10-dojo#62227

Masakazu rozpędził się i zaatakował swoją koleżankę, której zmęczenie już dawało się we znaki. Podniosła bokken by zablokować cios, jednak nie miała siły by go utrzymać gdy broń Masakazu w niego uderzyła, a następnie trafiła ją w brzuch. Jęknęła od uderzenia.

-Już na dzisiaj mi wystarczy... Dzięki za wspólny trening, będę się zbierać do swojego pokoju. - odparła zmęczona, jednak w jej głosie nadal była nutka jej pozytywnej energii.

Masakazu również odczuwał już zmęczenie dniem. Pożegnał się z koleżanką oraz Senpai i również ruszył w stronę swojego pokoju w którym czekało na niego łóżko.


Następnego dnia, po pobudce w drodze do stołówki Masakazu ujrzał interesujące ogłoszenie o zawodach. Postanowił wziąć w nim udział, by pokazać innym, a szczególnie swoim rodzicom, że jest coś wart. Kusiła go też perspektywa obiecanej nagrody. Gdy chłopak stawił się na miejsce rozpoczęcia zawodów, został dobrany do dwóch innych uczniów, tworząc drużynę trzynastą. Nad nimi czuwał opiekun, członek V oddziału. Drużyna trzynasta złożona była z silnych osobowości, przez co już od samego początku wśród jej członków panowały zgrzyty. Próbą ich unicestwienia było wysunięcie jednej osoby na pozycję lidera, jednak niewiele to dało. Na swojej drodze napotykali rozmaite przeszkody, z którymi radzili sobie lepiej lub gorzej. Po drodze pokonali nawet drużynę przeciwnika, zabierając jej szklane kulki, które pełniły rolę punktów.

W pewnym momencie członkowie drużyny trzynastej i jej opiekun natknęli się na niemały problem. Zostali bowiem zaatakowani przez tajemniczego osobnika, który ostrzył sobie zęby na członka V oddziału. Dostali rozkaz ucieczki, jednak Masakazu jako jedyny się do niego zastosował, by sprowadzić pomoc.

Konkurs zakończyłby się zwycięstwem drużyny trzynastej, gdyby nie właśnie ten atak. W drodze na metę ubiegła ich inna drużyna z tą samą ilością kulek. Dyrektor jednak postanowił docenić wysiłek Masakazu i jego kompanów i również ich nagrodzić. Wyczerpany po tak intensywnym dniu Masakazu padł do łóżka i od razu zasnął.


Masakazu obudził się. Nadal nie mieściły mu się w głowie wczorajsze wydarzenia. Usiadł i spojrzał na swój plan, na którym na pierwszym miejscu widniała lekcja teorii. Obudził się dość wcześnie, więc miał jeszcze dużo czasu do spożytkowania.

Masakazu otworzył oczy. Nie mógł uwierzyć, że wstał tak wcześnie. Zgadywał, że każdy kto przeżyłby to co on na konkursie każdy spałby jak zabity niezależnie od preferowanej pory. Zastanawiał się, co wydarzyło się w Akademii podczas jego absencji. Liczył na to, że jeszcze przed lekcjami spotka Masumi, która wtajemniczy go przebieg wczorajszych wydarzeń. Najbardziej interesowało go, jak się czuje Rya. Miał nadzieję, że jego drużyna nie będzie miał mu za złe, że przez cały ten czas nie okazał troski o ich lidera. Chłopiec poczuł się zawiedziony, gdy okazało się że jego pierwszą lekcją jest ponownie teoria. Mieli zdecydowanie za dużo lekcji z niej kosztem innych zajęć. Decydując się zjeść śniadanie przed nielubianą lekcją nastolatek udał się do stołówki.

[Nie będziemy przenosić, żeby uniknąć bałaganu, dopisz sobie dodatkowo +15 Ryo za event]

Masakazu był niezadowolony, że znowu musi zajmować się teorią. Obecnie jednak postanowił nie myśleć dalej o lekcjach, lecz sprawdzić jak się mają sprawy na akademii. Nie było go niby tylko jeden dzień, ale już był w stanie zaobserwować, jak dużo może zmienić właśnie jeden dzień, jeśli nie pojedyńcza chwila. Wyszedł do stołówki celem zjedzenia śniadania. Przez cały ten czas nie widział ani jednej osoby ze swojej drużyny ani drużyny przeciwnej.

Na śniadanie Masakazu zamówił sushi. Usiadłszy przy najbliższym pustym stoliku zabrał się za posiłek zastanawiając się, gdzie wcięło całą jego grupę. Czyżby miało to coś wspólnego z kontuzją ich przywódczyni? A może w trakcie lekcji na której nie był zostali wyznaczeni do wzięcia udziału w zajęciach o których nie został jeszcze poinformowany? A może po prostu reszta jeszcze nie wstała? Uporawszy się ze swoją strawą, młody Hayashi udał się pod salę w której miały się odbyć zajęcia, mając nadzieję, że odpowiedzi na jego pytania znajdą go same.

Masakazu już zbierał się do wyjścia i przechodził przez drzwi, gdy zderzył się z Ryą. Jej twarz poniżej oczu zasłonięta była czymś w rodzaju szala. Zaraz obok niej szła Masumi, której przywódczyni trzymała się na wypadrk jakby miała stracić równowagę. Zderzenie z Masakazu spowodowalo, że to właśnie się stało i tylko jej asysta spowodowała, że Rya osunęła się jedynie na kolano, a nie walnęła na deski.

-Masakazu! - powiedziała Masumi z nutką irytacji w głosie - Uważaj jak chodzisz, Rya i tak jest wystarczająco poturbowana.

-Przepraszam...- Powiedział zmieszany. Już drugi raz zderzył się z kimś przy drzwiach do stołówki. Jakby przejście uwzięło się na nim. Chłopak poczuł się jeszcze bardziej nieswojo, gdy przyjrzał się uważniej stanowi w jakim znajduje się ich przywódczyni. "Co ten sku**ysyn ci zrobił?"- Pomyślał nastolatek. Poczuł wstyd, że nie okazał dotąd większego zainteresowania jej kontuzją. W akcie skruchy kucnął przy dziewczynie wyciągając swoje ramię oferując jej swoją pomoc.

Rya uchwyciła ramię Masakazu jedną ręką, drugą trzymając się Masumi, po czym korzystając z asysty obojga wstała. Masakazu było strasznie głupio, że drugi raz miał "wypadek" w tym samym przejściu. Przeprosił Ryę, na co ta odpowiedziała cicho:

-Nie przejmuj się. Jak zawody?

Widocznie wieści rozeszły się już po akademii.

Masakazu zastanawiał się ile jego koleżanki wiedzą o wydarzeniach na turnieju. Nie zdziwiłby się, gdyby słyszały już one o psychopatycznym Vaizardzie który wdarł się na teren podczas konkursu. Czy jednak obił im się o uszy fakt o tym jak głęboko zamieszany był w to nastolatek? Nie będąc w nastroju do dokładniejszych relacji i nie będąc pewnym ile ma prawo powiedzieć, chłopak postanowił nie wspominać o Yuzuru Tanace, w nadziei że nie będą się go o to pytać. -Mieliśmy zbierać kulki. Wyobraźcie sobie, że ja i moja drużyna o włos wygraliśmy. Znaleźliśmy ich tyle ile zwycięska drużyna, ale oni trafili na metę przed nami. Cóż, przynajmniej dostaliśmy Reishukaku jako nagrodę pocieszenia. Mówili nam, że mogą one pomóc wq ćwiczeniach kontroli reiatsu. Wiecie może, jak one działają?

Oczy Ryi rozszerzyły się bardziej.

-Wow! Dasz zobaczyć? - odchrząknęła starając się zachować zimną krew - Hm... W wielkim skrócie, jeśli przelejesz do Reishukaku swoje Reiatsu, wytworzy ono wokół siebie barierę ochronną o wielkości zależnej od tego, ile w nie wsadzisz. Bardzo użyteczna sprawa nie tylko do ćwiczeń. Tak czy inaczej nie wyciągaj tego tutaj i nie mów publicznie, że to ze sobą nosisz jeśli tak jest. Ludzie mają lepkie ręce. Ach tak, ustaliliśmy, że będziemy sobie organizowali nasze treningi codziennie po lekcjach. Wpadaj jeśli masz ochotę, nie mam zamiaru nikogo zmuszać.

Masakazu nie przypuszczał, że jego nagroda wywoła takie emocje u dziewczyn, w szczególności u Ryi. Miał nadzieje że mówiąc o tym tak ostentacyjnie w istocie nie przyciągnie na siebie jakichś złodziei. Dobrze, że chociaż jeszcze nie pokazywał tego na widoku. Nastolatek zaczął rozważać danie kuli jednej z dziewczyn na przechowanie. Gdyby ktoś próbował mu ją zabrać, mógłby powiedzieć, że zełgał by popisać się przed dziewczynami. Po kimś z jego szczęściem w miłości można spodziewać się takiej desperacji. Inni członkowie drużyny, jak Masumi czy Hanne zapewne mieliby z tego i tak znacznie większy pożytek. -Przyjdę od czasu do czasu.- Obiecał. Mimo wszystko wolał trenować raczej we własnym zakresie. -Zajmę wam stolik.

Gdy obie dziewczyny odpowiedziały twierdząco, Masakazu ruszył by zająć jakiś niewielki stolik. Wkrótce jego koleżanki do niego dołączyły.

-Jakie zadania mieliście na zawodach? - zapytała Masumi gdy już wszyscy zajeli miejsca

Masakazu był zawiedziony, że Masumi wciąż drąży temat zawodów. Przecież dziewczyna wiedziała dobrze jak chłopak nienawidzi komunikacji werbalnej. Postanowił kontynuować omijanie tematu Tanaki w zamian dzieląc się mniej istotnymi szczegółami mając nadzieję, że nie padnie pytanie na jego temat.-Różne takie. Skakanie przez rów ze smołą, picie jakiegoś zielonego szlamu, grzebanie w dziupli z jakimś jadowitym robalem... Wyglądało to trochę jak... Krewetka?

Obie dziewczyny przysłuchiwały się uważnie relacji Masakazu, który widocznie zyskał w ich oczach okazując taką ilość odwagi.

-Wczoraj straciliśmy przewagę punktową. Ten chłopak z którym przedwczoraj walczyłeś zmiótł nas swoją wiedzą. Teraz jest cztery do pięciu.

-Teorr, eh?- Mruknął Masakazu mając nadzieję, że dziewczyny nie zadają mu więcej pytań na temat konkursu. Wątpił by ze swoim wykształceniem zapobiegłby wyjściu przeciwnej drużyny na prowadzenie nawet gdyby był obecny. Jedyne co mu pozostawało to pomóc drużynie odzyskać przewagę. Oby tylko nie utrudniło mu to jego własnego treningu. -Wiedzą w jakiej dziedzinie?

-Funkcjonowanie shinigami w Soul Society. Wszystkie hierarchie, pełnione role i tak dalej.

-Haha, jest i Masakazu i jego harem! Pff, Rya, nie spodziewałam się, że upadniesz aż tak nisko. Z kolei ta druga mnie nie zaskoczyła.

Masakazu był tak zaabsorbowany rozmową z dziewczynami, że nie zauważył przybycia Rikki.

Masakazu zaczął się zastanawiać co sam wie na ten temat. Duża część informacji jakie posiadał obecnie pochodziła od odpowiedzi Shiro na zagadce w turnieju. Chłopak definitywnie będzie musiał znaleźć ich znacznie więcej. Nawet jeśli woli służyć jako mięsień, nie może kompletnie ograniczać się do tej roli. Usłyszawszy kąśliwą uwagę dziewczyny z przeciwnej drużyny, chłopak spuścił głowę lekko wzdychając. Nastolatek nie był pewien co zrobić w tej sytuacji, w której zarówno on, jego przywódczyni i koleżanka zostali jednocześnie obrażeni przez kogoś na kogo wolałby nie podnosić ręki. Postanowił zostawić komentarz obelgi dziewczyną, w nadziei że będą lepiej wiedziały jak pozbyć się złośliwej rywalki.

Masumi patrzyła się na Rikkę mamrotając coś pod nosem, podczas gdy Rya podniosła się z miejsca i stanęła naprzeciwko niej.

-Co ty sobie wyobrażasz? Myślisz, że możesz tak sobie przychodzić i cisnąć po mnie i mojej drużynie? Nic bardziej mylnego.

W tym momencie Rya odsunęła się od Rikki tak szybko, na ile pozwalał jej obecny stan, a z ręki wystrzeliła mała kulka reiatsu. Buchnęła ona słabo...

-Ha...

... otaczając nogi Rikki i usuwając jej grunt spod nóg. Następnie kulka zaczęła się kręcić zarzucając Rikkę za sobą, sprawiając, że uderzała różnymi częściami ciała w pobliskie stoliki i przeraźliwie się darła. Rya posłała jej triumfalne spojrzenie, po czym spojrzała na Masakazu i Masumi, którzy również postanowili się odsunąć by razem z Rikką nie wylądować na podłodze. W tym momencie do stołówki wszedł Necho.

-Co do k... Przestancie - Natychmiast! - ruszył szybszym krokiem w kierunku uczniów należących do drużyny pierwszej.

Masakazu patrzył z równie wielkim przerażeniem jak i podziwem na pomiatającą rywalką dziewczynę. Nie przypusczał, że Masumi jest aż tak dobrym magiem. Gdyby Rikka była chłopakiem, zapewne uważałby, że w pełni sobie na to zasłużyła. Jednak patrząc przez pryzmat swojej niechęci do przemocy wobec płci pięknej z jego ręki czy cudzej, czuł że jego koleżanka przesadza. Nastolatka była chamską, odpychającą osobą, ale nawet ona nie powinna zostać jego zdaniem potraktowana tak brutalnie jak została przez młodą Asano. Nie spodziewał się po niej takiej agresji. Zwłaszcza że sama Jimbo choć niewątpliwie mogła w każdej chwili sama zaatakować, póki co jedynie ograniczała się do obelg. Czyżby chciała odegrać się na bracie rywalki za to co zrobił ich przywódczyni wczoraj? Przybycie przywódcy rywali jedynie uczyniło atmosferę jeszcze bardziej napiętą. -Masumi, już wystarczy...- Zasugerował dziewczynie, jeśli wbrew jego oczekiwaniom obecność Necho  nie uczyni jej mniej surową wobec Rikki. Następnie spojrzał na Necho. O wiele bardziej niż o bezpieczeństwo jego siostry obawiał się tego jakie stanowi on dla dziewczyn z jego drużyny. Był gotów zaryzykować kontuzję, jeśli może dopilnować, by nie spotkała ona nikogo więcej w jego drużynie.

Masumi przerwała zaklęcie widząc wchodzącego Necho, który nadal szedł w stronę ich trójki, a jego kroki grzmiały na drewnianej podłodze. Tymczasem obolała Rikka nadal leżała na podłodze próbując powstrzymać chęć zwrotu treści żołądkowej.

-Która to zrobiła? - zwrócił się do ogółu swoim szybkim i mocnym głosem, w którym dodatkowo słychać było złość.

Fakt, że Masumi poszła po rozum do głowy, nie wystarczył by uspokoić rozwścieczonego Nechu. Masakazu nie miał zamiaru wydawać koleżanki, ale czuł że chłopak tak czy inaczej dowie się tego. I wątpił by wystarczyły mu przeprosiny, którymi zresztą nie wiedział czy dziewczyna będzie skora obdarzyć rodzeństwo. Nastolatek póki co stał w milczeniu obserwując sytuacje, gotów natychmiast stanąć w obronie koleżanki jeśli brutalny kolega odważy się podnieść na nią rękę.