Zrujnowany Budynek Mieszkalny

Bardzo stary, pięciopiętrowy budynek mieszkalny, dosłownie na końcu miasta. Dach już dawno przestał tu istnieć, a ściany to w większości prosta pochyła, bez szyb w oknach. O drzwiach też można by już tylko pomarzyć. Dawne podłogi były bardzo dziurawe, a przez wiele z tych luk, meble pospadały na niższe kondygnacje. Ponoć w budynku nastąpił wybuch gazu dobre trzydzieści lat temu i do tej pory nikt go nie rozebrał...

~Yaguchi Heizo 01~

Yaguchi pojawił się na samym szczycie budowli, choć miejsca było tu naprawdę niewiele. Wokół niego były tylko gruzy i połamane meble, lecz daleko, na samym dole wydawało się, że znajdował się jakiś człowiek. Ciężko było stwierdzić czy wciąż żywy. Co więcej można było zauważyć dwóch innych ludzi, w garniturach, którzy zbliżali się do budynku. Wydawali się bardzo spieszyć.

Yaguchi przemknął na dół. Chciał się przyjrzeć całej sytuacji. Zrujnowane, dziurawe podłogi były idealne, żeby przemykać między kolejnymi piętrami. W końcu, korzystając z sufitu mógł wykorzystać swój talent do końca. Co tam robił człowiek na dole? Czego szukali Ci w garniturach Yaguchi zadrżał na myśl, że przypatrzy się temu ciekawemu spektaklowi

Zsuwając się się niżej, Yaguchiemu mogło się wydać, że mężczyzna na dole wie o jego obecności. Skinął głową w jego stronę, lecz nie zrobił nic więcej. Skupił się na nadchodzących ludziach. Gdy Wąż był w stanie się lepiej przyjrzeć, zauważył m.in. ubiór mężczyzny. Miał na sobie czarno-czerwony skórzany strój, który teraz - w porze późnej nocy, sprawiał, że wtapiał się w tło prawie tak dobrze jak Yaguchi. Miał też na sobie czarną opaskę na oczy, wyglądającą jak poszarpany bandaż. Światło nie miało jednak prawa przez nią przechodzić, więc można było pokusić się o stwierdzenie, że jest niewidomy. Wydawało się jednak, że coś usłyszał i szybko zmienił pozycję, chowając się za stertą mebli.
-Prędzej by się tu zabił, chodząc z tą opaską. - Yaguchi usłyszał nagle urywek rozmowy dwóch idących w stronę ruin mężczyzn.
-Nie widziałeś jak się ruszał?! Ten ślepiec załatwił dwunastu naszych i zawinął pendrive! Na bank ma jakiś szósty zmysł. - odparł drugi, zerkając przez dziurę w ścianie do środka budynku. -Ten facet to diabeł wcielony. - dodał, po czym wyjął spod garnituru mały pistolet maszynowy. Jego partner zrobił tak samo, po czym wymierzyli w stronę zawartości ruin.

Widział go? Czyżby posiadał jakąś moc? Ponoć ma być niewidomy, jednak daje sobie radę bardzo dobrze. Ciekawy przypadek, zwłaszcza, że wiedząc kim jest Yaguchi, chyba wiedząc, nie uciekł. Czyżby liczył na to, że Yaguchi mu pomoże? Czy w ogóle mógł ranić śmiertelnych? Podpełzł znowu bliżej by to sprawdzić. Delikatne podgryzienie przecież nie zaszkodzi. A warto dowiadywać się nowych rzeczy. Może potem podpełznie do ślepca.

Gdy Yaguchi tylko lekko się zsunął, mężczyźni rozpoczęli salwę, ostrzeliwując wszystko co można było zobaczyć na parterze. Spróchniałe krzesła, stoły czy szafki rozpadały się w okamgnieniu. Na szczęście Yaguchi znajdował się piętro wyżej, więc pewnie nie miał co liczyć na nawet powierzchowne rany. Niewidomy mężczyzna natomiast... leżał na podłodze, gdzie nie sięgała go żadna kula, bezpiecznie unikając ostrzału. Nagle zacisnął zęby i wystawił rękę nad mebel, a jego dłoń przebił ołowiany pocisk. Szybko ją obniżając rozłożył się na podłodze, rozcierając krew na podłodze. Po kilkunastu sekundach wyglądał jakby oberwał ślepą kulą i wyzionął ducha, gdy leżał nieruchomo. Ostrzał wreszcie ustał. Yaguchi wreszcie mógł bezpiecznie zsunąć się niżej i podczepiając się do sufitu, obserwować ciąg dalszy. Mężczyźni zerknęli po sobie, po czym dając sobie sygnał głową przeładowali broń i powoli wkroczyli do budynku. Bacznie obserwowali każdy zakątek pomieszczenia i mierzyli do najmniejszego szmeru, jaki usłyszeli. Wreszcie znaleźli "ciało".
-Dorwaliśmy gnoja. - powiedział jeden szczerząc się.
-Czekaj. - zatrzymał go drugi. -Może udawać. Sprawdzę tętno. - powiedział, podchodząc powoli do mężczyzny. Ruszał się bez pośpiechu, jakby spodziewał się ataku. Wreszcie, w pewnym momencie musiał uznać, że nic mu nie grozi i trochę przyspieszył... Nagle leżący gwałtownie chwycił dłoń mężczyzny, samemu podnosząc się do siadu i uderzając oponenta w głowę, swoją własną. Drugi mężczyzna z bronią, przerażony zaczął strzelać w jego stronę, lecz jedyne co trafił to jego własny towarzysz, a na dodatek w panice opuścił broń. Zamaskowany ślepiec szybko, przepchnął zwłoki na bok i momentalnie wstając wykonał proste uderzenie w krtań drugiego, który zaczął osuwać się na podłogę, próbując za wszelką cenę złapać powietrze, aż wreszcie położył się na ziemi, nieruchomo. Jedyny żywy, stojący w budynku stanął, ciężko oddychając. "Spojrzał" na swoją przestrzeloną dłoń, po czym maksymalnie w górę - wprost na Yaguchiego.
-Chętnie bym porozmawiał, ale pewnie za chwilę pojawią się następni, więc jak bardzo tego pragniesz, to możesz zostać... nie widzą dusz. - powiedział, po czym "zerknął" w stronę "drzwi".

Ciekawe. Mężczyzna dawał radę bardzo dobrze. Bez problemu pokonał wszystkie zagrożenia. A teraz chce więcej. Intrygował on Yaguchiego. Popatrzył się na niego, kiedy się do niego odezwał. Przechylił łeb i syknął delikatnie. Oddalił się, i przycupnął na suficie. Był zainteresowany łowcom, tym co robi. Mógł się czegoś nauczyć. Poza tym, kto wie, może z martwych pojawią się dusze. A wtedy będzie mógł coś przekąsić. Jeśli mężczyzna nie zabił go teraz, to cóż, czemu miłby to robić później. A skoro chce porozmawiać

Mężczyzna ustawił się za zrujnowaną ściną, naprzeciw dwojga martwych mężczyzn. W zasadzie to położył się idealnie pod oknem. Po chwili Yaguchi usłyszał odgłosy biegania ze strony ulicy.
-Słyszałem stąd strzały! - rozległ się krzyk, a potem do budynku podbiegła mała grupka mężczyzn, również uzbrojonych. Zerkali w biegu przez okna, lecz żaden z nich nie zauważył leżącego pod jednym zamaskowanego ślepca. Wbiegli do budynku, kompletnie nie zauważając mężczyzny.
-Pewnie na piętrze! - rzucił jeden, po czym grupka wbiegła po schodach. Jednak jeden z nich został na dole, by dokładniej przeczesać teren. Zajęło mu to... może parę sekund. Zauważył leżącego i wymierzył w jego stronę, bronią. Ten jednak wymierzył szybkie kopnięcie, w przewrócony taborecik, który sunął po podłodze, pozbawiając strzelca równowagi. Ten zacisnął jednak rękę na spuście i wypuścił krótką serię pocisków, która zderzyła się ze ścianami, jedna trafiła w resztkę okna, a reszta przebiła się przez sufit, mijając Yaguchiego ledwie kilka centymetrów. Można było nawet usłyszeć bolesne okrzyki, z piętra wyżej, co sugerowało, że ktoś również oberwał. Ślepiec szybko podbił się do pionu "sprężynką", po czym momentalnie dobiegł do napastnika, który też powoli się podnosił. Zamaskowany wykręcił mu dłoń z pistoletem i zmusił go do naciśnięcia na spust, wypuszczając małą salwę w stronę klatki schodowej, z której zbiegała reszta grupy. Dwóch oberwało, przetaczając się po schodach, opadając bezwładnie na ich dno. Ślepiec następnie zacisnął mocniej chwyt na nadgarstku przeciwnika, a broń spadła na podłogę. Nie czekając długo, ponownie wykręcił napastnikowi rękę, po czym pchnął go przed sobą, pędząc w stronę klatki schodowej. Zasłaniając się przy tym przed pociskami, wreszcie obalił przestrzeloną w wielu miejscach ścianę z mięsa przed sobą i przeskoczył go, po czym chwycił jednego z przeciwników za nadgarstek i pociągnął w swoją stronę, zrzucając go ze schodów. Drugi próbował zaatakować go bronią, obróconą lufą w stronę strzelca, żeby zrobić z niej improwizowaną broń obuchową. Ślepiec jednak uchylił się od ataku, wyprowadził cios w żebra rzekome, chwycił za dłoń z bronią, wymierzył w twarz mężczyzny i pociągnął za spust. Następnie wymierzył broń w obalonego wcześniej mężczyznę i również wypalił, pozbawiając kolejnego człowieka jego życia. Następnie usiadł na półpiętrze, ciężko dychając.
-Mam dość... - powiedział, uśmiechając się pod nosem.

- Pomógłbym Ci - Powiedział Yaguchi, jego syk poniósł się po magazynie - ale chyba wiesz, że to tak nie działa.
Przesunał się w stronę mężczyzny, leżąc w połowie na schodach, w połowie na ścianie. Zwrócił łeb w jego stronę. Przekrzywił go nieco, wlepiając oczy w dziwnego starca. Był ciekawym przypadkiem. Nie widział, ale obserwował. Mimo pozornej ślepoty widział więcej niż inni. Widział węża. A to chyba coś, biorąc pod uwagę, że nie był on duchem.
Przesunął się jeszcze trochę, stanowiąc pewną barierę pomiędzy pietrem niżej a półpiętrem. Pewnie nie zadziała ale czuł w sobie instynktownie chęć przedłużenia żywota mężczyzny. Chciał jeszcze trochę popatrzeć

-Wiem, wiem. - odparł mężczyzna uśmiechając się, przez ciężkie oddychanie. -Puści pozbawiają dusze życia, nie pomagają go podtrzymać. - dodał, wstając. Nie wyglądał na takiego, który wyszedł by teraz z budynku, żeby znaleźć grupkę terrorystów do pobicia... raczej był na resztkach swoich sił. Zszedł po schodach, po czym "rozejrzał" się po zrujnowanym pomieszczeniu, jakby czegoś szukał. Wreszcie podszedł do jednego z leżących mężczyzn i zaczął go przeszukiwać. Wreszcie wyjął z wewnętrznej kieszeni jakieś malutkie pudełko. Ciężko było określić co dokładnie, przy niewielkiej ilości wpadającego światła, lecz nie miało to chyba znaczenia. Sekundy po wyjęciu, tajemniczy przedmiot wyleciał z ręki mężczyzny, lądując prosto na ścianę i rozpadając się na setki małych kawałeczków. Mężczyzna wydawał się doskonale wiedzieć co robi.
-A więc, po co tu przybyłeś? Z nich raczej żadnych dobrych dusz nie będzie. - powiedział, stojąc tyłem do Yaguchiego. -Nazywam się Kenshi, tak w ogóle... A ty masz jakieś imię? - dodał.

- Yaguchi - Odpowiedział wąż, pełznąc za dziwnym człowiekiem - Lubię patrzeć
Odpowiedział lakonicznie, wijąc się ni to z boku ni to z tyłu, trzymając się jednak w miarę równo, by patrzeć na twarz. Nie interesowało go pudełko, jakieś urządzenie żywych, z którego on i tak nie miałby pożytku.
- Nie zawsze jem - Kontynuował, pozwalając by jego głos niósł się po zrujnowanym budynku - A Ty?

Mężczyzna "zerknął" przez ramię w stronę Węża, uśmiechając się kącikiem ust.
-Jeśli o to pytasz, to jak każdy normalny człowiek jem trzy posiłki dziennie i żaden nie jest duszą. - rzucił, wydając z siebie wyjątkowo krótki śmiech. Bardziej brzmiał jednak jak chichot. -Nie, pewnie nie o to chodzi... - dodał, po czym rozejrzał się po pobojowisku. -Nie mogę za wiele mówić na głos... powiem tylko, że chcieli ze mnie zrobić duszę. - powiedział żartobliwie, idąc w stronę wyjścia.
-No nic, powodzenia w polowaniu. - rzucił wychodząc z budynku, zostawiając za sobą stertę trupów. Po chwili z jednego z nich wyszła zdezorientowana dusza...

- Bywaj - Rzucił za nieznajomym mężczyzną wąż i zaczął pełznąć w stronę duszy. Jego pierwsza. Bezbronna i sama. Ciekawe. Podepłzł blisko, by móc popatrzeć się na nią, obejrzeć ją dokładnie z kilku stron. Raczej nie miała za dużo szans na ucieczkę a Yaguchi chciał wykorzystać ten moment

Mężczyzna wyszedł z budynku, znikając szybko za pozostałościami ścian, oddzielających "wewnątrz" od "zewnątrz". Tymczasem mężczyzna, którego dusza wypełzła z martwego od niecałej minuty ciała zaczął rozglądać się po okolicy. Wyglądał na zdezorientowanego do tego stopnia, że nawet nie był pewien czy powinien czuć strach. Stał sparaliżowany w miejscu nie mogąc nawet wydusić z siebie jednego słowa. Obserwował otoczenie, nie zauważając łańcucha uciekającego z jego piersi. Zauważył natomiast Yaguchiego, który obserwował go, otaczając go, by przypatrzeć mu się z każdej strony.
-Jestem w piekle... - powiedział niemalże bezgłośnie, po czym zamknął oczy, jakby czekał na "drugą śmierć".

- Dopiero do niego trafisz - Powiedział Yaguchi i wchłonął duszę, najpierw dokładnie się wokół niej owijając. Miała to być jego pierwsza taka przekąska, ciekaw był, czy faktycznie różnić się będzie od Hollow, których wcześniej spotkał i skonsumował. Niemniej jednak cały czas interesował się tym dziwnym człowiekiem. Całą gamą tych dziwnych postaci które poznał po drodze. Może w końcu powinien za którąś podązyć, coś zrobić? Nie wiedział, i jak to leżało w jego naturze, uznał, że jeśli los go popchnie, to pójdzie. Na razie jednak mógł się karmić. 
Po skończonym posiłku wypełznie na zewnątrz, by rozejrzeć się po okolicy. Być może coś zobaczy, albo nawet wyczuje, jak miało to miejsce w lesie

Mężczyzna zdawał się nie słyszeć co Yaguchi powiedział. Zupełnie jakby na chwilę ogłuchł. Nie stawiał nawet oporu - po prostu dał się pożreć. Niewiele po tym się zmieniło. Reiatsu Pustego nawet zmalało, gdy tylko skończył posiłek. Zupełnie jakby ludzie byli jakimś rodzajem trucizny dla nich... Tak czy siak w budynku było zupełnie pusto. Żadnej żywej istoty, kilka martwych i już ani jednej żywej, ale martwej. Trzeba było szukać gdzie indziej, za co Yaguchi właśnie miał się zabierać. Nagle usłyszał huk, jakby jakaś pobliska ściana runęła. Po tym następny i następny, a każdy z nich wydawał się być coraz bliżej lokacji węża. Wreszcie czwarta ściana została przełamana, a do budynku ktoś wleciał. Był to... Kenshi, który dosłownie minutę temu pożegnał się z wężem. Przejechał kilka metrów po podłodze i zatrzymał się zaledwie kilkanaście centymetrów obok Yaguchiego.
-Kope lat... - rzucił obolałym głosem, siląc się na dowcip.

[-2 Reiatsu (te poprzednie, tymczasowe), +1 Tymczasowy Reiatsu]

- Jakbym mógł to bym się stęsknił - Powiedział wąż i zwinął się w kłębek na jednej ze ścian, wychylając swój łeb, obserwując co się wydarzy. Może ten człowiek przyciągnął czyjąś uwagę. Ale czyją, skoro wyrzuciło go przez ścianę? Czyżby coś mocniejszego niż inni ludzie? Może jakiś ciekawy posiłek się szykuje. No i skoro Kenshi po raz kolejny na niego wpadł, chyba dane było Yaguchiemy pomóc. Lekko spełznął na dół i zwrócił się do mężczyzny - teraz czegoś potrzebujesz?

Kenshi obrócił się przez bok i leżąc na brzuchu oparł się dłońmi o podłogę, podnosząc się do pozycji klęczącej. Teraz był twarzą do Yaguchiego.
-Jeśli chcesz stanąć do walki, to raczej nie mam prawa ci odmówić. - powiedział, podnosząc się do postawy homo sapiens. Otrzepał się przy okazji z kurzu.
-Tylko nie wiem czy solidarność rasowa ci na to pozwoli. - dodał. Ślepiec nadepnął na długi, wąski kawałek drewna, podbijając go w powietrze i złapał w locie, na wysokości swoich żeber. Następnie chwycił oburącz i zderzając ze swoim kolanem złamał go na pół, robiąc z kija prowizoryczne pałki. Po chwili do pomieszczenia zaczynało się coś zbliżać. Z ciemnego zakątka wychodził dwumetrowy, masywny Hollow. Do złudzenia przypominał człowieka, lecz ogromne, nieludzkie mięśnie, dziura w klatce piersiowej oraz biała maska rozwiewały wszelkie wątpliwości - tym co pchnęło Kenshim przez cztery ściany był Pusty. Stwór nie powiedział nic... nie wyglądało na to, że potrafił - wydał z siebie tylko coś na kształt ciężkiego oddechu.
-To jak będzie? - rzucił ślepiec, nie odwracając się nawet do oponenta.

- Nie będzie pierwszym - syknął Yaguchi i zaczął pełzać po suficie w okrężnych ruchach, by zbliżyć się do nowego Pustego. Nie wiedział z czym ma do czynienia dlatego postanowił podejść do tego ostrożnie i wykorzystać, że nie jest sam. Jego cielsko jest wystarczająco duże i silne, żeby unieruchomić oponenta i dać Kenshiemu czas do... czegoś, co on robi. W razie czego, Yaguchi czuł się dobrze, i w pełni sił, by samemu sobie poradzić. Pełzł co raz bliżej i czekał na dogodny moment, by rzucić się z całą siłą w stronę wroga i wgryźć się w jego ciało

Nim Yaguchi zdążył cokolwiek powiedzieć, drugi Pusty ruszył niczym furiat w stronę Kenshiego, taranując po drodze wszelkie pozostałości z mebli. Roztrzaskane drewno, stal i nawet fragmenty podłogi poleciały wysoko przez pokój, niektóre uderzając o to co zostało z okien, i ścian. Jak na kogoś o takiej masie, był przerażająco szybki. Kenshi jednak zdołał się obrócić. Krzyżując pałki na wysokości mostka zablokował potężną szarżę, przesuwając się przy tym kilka metrów do tyłu. Yaguchi jednak nie oberwał żadnym odłamkiem, a co więcej - Pusty zdawał się go kompletnie nie widzieć, nawet gdy Wąż się nie kamuflował. Co działało na jego korzyść. Jakość sytuacji, w której to Yaguchi atakuje nowego przeciwnika była coraz lepsza z każdą sekundą. Atak od boku, nagle przemieniał się w atak od tyłu. Pusty chyba uznał, że tylko człowiek jest wart potyczki... Wąż wreszcie uderzył, wgryzając się w kark, a także oplątując się dookoła jego lewej ręki tak, że nie mógł jej użyć przeciwko Kenshiemu. Ślepiec, uśmiechając się pod nosem, uchylił się od ataku drugą ręką, a potem wymierzył atak pałką. Nie odniósł jednak skutku - pałka złamała się na masce Pustego.

No tak... Czego się spodziewać po śmiertelnym, prostym człowieku, jeśli nie tego, że jego siła będzie za niska. Yaguchi westchnąłby jakby miał czas, jednak widział, że nie a to teraz miejsce. Jego ciało mocno oplatało wroga, więc czas zacieśnić uścisk, miażdżąc to co znajduje się pod ciałem. Kolejne ugryzienia spadały dodatkowo w stronę cielska, z nadzieją dalszych ran, a nawet wyszarpywania. Yaguchi chciał iść w stronę drugiej ręki, tak by jedna była unieruchomiona ciałem, a druga obrażeniami

Pusty kontynuował zaciekły atak, wykonując atak wolną ręką, w kierunku przeciwnym niż poprzednio. Kenshi jednak zdołał zrobić parę kroków do tyłu, unikając w ten sposób obrażeń. W międzyczasie Yaguchi, wraz z kolejnymi ukąszeniami zbliżał się do drugiej ręki przeciwnika. Przy okazji zaciskał się mocniej na lewej ręce coraz bardziej ją usztywniając. Wreszcie nacisk musiał przeciążyć wytrzymałość kończyny, gdyż w pewnym momencie można było usłyszeć potężny chrzęst, a Pusty zawył wściekle, gdy ręka została złamana. W bolesnym szale sięgnął za siebie, z niebywałą jak na gabaryty prędkością, chwytając Węża za kark. Następnie mocno przeciągnął do przodu, co w zasadzie spowodowało jeszcze większe obrażenia lewej ręki, lecz odczepił Yaguchiego, a następnie rzucił gadem przed siebie. Hollow głucho zderzył się ze ścianą, wywołując w niej spore pęknięcie, po czym upadł na ziemię. Kenshi w międzyczasie, z drugą pałką w ręce ruszał do ataku, lecz Pusty, zamachując się zdrową kończyną, pchnął człowieka przez okno, na prawo od leżącego Yaguchiego. Gdyby jeszcze była tam szyba pewnie poleciałaby w drobny mak...

[-13 PŻ - obrażenia od rzutu]

Wąż syknął z bólu, kiedy uderzył w ścianę. Nie spodziewał się tego. Chociaż nie, wiedział, że może coś takiego się wydarzyć, po prostu myślał, że da radę. Walka bezpośrednia była dość średnim pomysłem, bo Hollow nie należał do aż tak silnych. Z drugiej strony, nie był sam, a przeciwnik był osłabiony. No i nie walczy w tylu płaszczyznach co Yaguchi. Zaczął więc pełznąć po suficie, zmieniając swój ruch, tak, by odczekać na odpowiedni moment i rzucić się, tym razem w kończyny dolne, odgryzając ścięgna. Jeśli zmniejszy mobliność przeciwnika, to powinno zadziałać. A nawet jeśli nie, wywoła rany. A o to przecież chodzi

Nie minęło dużo czasu - Yaguchi nie zdążył nawet wpełznąć na ścianę, ani tym bardziej na sufit - zanim Kenshi z powrotem nie wbiegł do budynku. Tak naprawdę wskakiwał już, gdy Wąż zbierał się do swojego ruchu. Wpełzł na ścianę, podczas gdy człowiek unikał kolejnego ataku masywnego Hollowa. Fakt, że przeciwnik miał połowę górnych kończyn mniej sprawiał, że wachlarz jego ataków znacznie się zmniejszył. Wymachując nerwowo prawą ręką nie potrafił dosięgnąć zwinnego Kenshiego, który raz na jakiś czas wyprowadzał jakiś atak. Jego pięści zdawały się robić większe szkody niż drewniana pałka. W międzyczasie Yaguchi pełzł już po suficie, zajmując miejsce zarówno "nad", jak i "za" przeciwnikiem, z oczyma wymierzonymi w nogi Pustego. Wreszcie okazja się nadarzyła, znacznie szybciej niż można by się spodziewać. Wąż wgryzł się w zgięcie kolan, przez co Hollow podupadł na równowadze. Nie mogąc podtrzymać się na nogach, ani na rękach upadł na maskę, o mało nie przygniatając człowieka pod sobą. Zaczął jednocześnie podrygiwać nogami, do góry i na dół, aż Yaguchi zamienił się w żywe rodeo. Jego długi ogon na dodatek zderzył się z twarzą niczego nie spodziewającego się Kenshiego, który upadł na podłogę oszołomiony. Choć samą nogą, Pusty machnął Wężem z całkiem sporą siłą. Co więcej jego chwyt na kolanie stawał się coraz luźniejszy, aż Yaguchi wreszcie puścił, lądując na podłodze. Tym razem jednak nawet nie poczuł upadku. Wszyscy zatem leżeli...

Leżenie było na szczęście bazową pozycją dla węża, nie czuł więc z tego powodu większego dyskomfortu. Dawno nie czuł tego, co teraz. Walka dawała mu coś w postaci życia, coś, czego nie było wcześniej. Nie mógł atakować z ukrycia, obserwować. Wszystko było szybkie. Czy było to przyjemne? Może. Męczące? Na pewno. Ciekawe? Z pewnością.
Człowiek nie wydawał się aż tak pomocny jak Yaguchi przypuszczał ale i tak nieźle. Coś robił a to więcej niż nic. Ale to w Yaguchim leżała teraz kolejna akcja. Rzucił się po podłodze okrążając leżącego pustego, tak by znaleźć lukę w jego obronie. Wtedy zaatakować, wgryzając się w ciało Pustego. Czuł, że już niedługo

Pierwszy z podłogi podniósł się Kenshi. Wydawał się być najzwinniejszy z całej trójki. Niczym gimnastyk, podbił się do pionu sprężynką i ruszył w stronę przeciwnika, podczas gdy Yaguchi zaczynał już go okrążać. Drugi Pusty uznał chyba, że nie musi się podnosić, by walczyć... i w zasadzie miał racje. Musiał wreszcie przyznać, że Wąż jest niebezpiecznym przeciwnikiem, bo to jego zaatakował pierwszego. Niespodziewane uderzenie okrążające, które minimalnie minęło Kenshiego, trafiło Yaguchiego w głowę, odrzucając go na pobliską ścianę. Oszołomiony Wąż o mało nie wyleciał przez okno. Cios był potężny i Hollow odczuł go bardzo wyraźnie. Do tego stopnia, że nawet wzrok płatał mu figle, przez co widział wszystko w sposób rozmazany, a wręcz podwójny. Widział jak coś tam się dzieje, jak Kenshi mierzy się z Pustym, który już podniósł się do pionu. A nawet jakąś złotą poświatę, podążającą za pięściami człowieka, lecz wszystko było niewyraźne. Czyżby już został wyautowany? Niekoniecznie! Choć na moment stracił kontrolę nad wzrokiem, po kilku chwilach wszystko wróciło do normy. Kenshi dalej ścierał się z Goliatem, a masywny Pusty przestał już zwracać uwagę na Yaguchiego. Wtedy był idealny moment na atak. Wąż wystrzelił spod okna jak pocisk z armaty i przepełzając pod atakiem przeciwnika, wymierzonym w Kenshiego. Przejeżdżając następnie po ścianie obok, wskoczył na niego, wgryzając się w kark, nieco wyżej niż poprzednio.

[-21 PŻ]

To był ten moment, Yaguchi wiedział, że znalazł idealny moment, a jego zęby zatopiły się w ogromnym cielsku. Reszta jego ciała podążyła. Nie miał zamiaru tracić tego impetu, tej szansy. Czuł jak jego ciało, mimo całego bólu i obrażeń, dudni, pobudzone do walki o życie. Jak coś, co kiedyś nazwałby adrenaliną, wypełnia łuskowaty korpus, popychając go do większej brawury, ignorując swoje bezpieczeństwo. Plan był prosty, wykorzystać zaskoczenie i swoją siłę, która w połączeniu z szokiem od bólu (o ile bestia ta jest w stanie go odczuwać), by zacisnąć się na ciele oponenta i kąsać go dalej, jednocześnie ściskając cały czas. Jeśli wzrok i zmysły Yaguchiego są cały czas w pełni, to ten manewr powinien kosztować pustego dużo zdrowia, a przynajmniej pozbawić go na chwilę sił.
Ponadto jego łeb nie był aż tak pusty, jak mogłaby wskazywać jego aparycja. Śmiertelnik miałby teraz idealną szansę na dokończenie dzieła, o ile rzecz jasna ma w ogóle tyle mocy by to zrobić. Był poobijany nie gorzej od węża, a dodatkowo, cóż, był człowiekiem. Jego wytrzymałość musiała być niższa. Plan Yaguchiego się jednak nie zmieniał, polegał on wszakże na jego sile i umiejętnościach, które przewyższały jakiegokolwiek śmiertelnika, a przynajmniej takie odnosił on wrażenie. Nie miał jednak nic przeciwko by w obecnej sytuacji pozytywnie się zaskoczyć. Posiłek, który złapałby z mniejszym problemem i wysiłkiem zazwyczaj smakował lepiej

Przeciwnik, w momencie gdy Yaguchi wbił się kłami w jego kark, zawył donośnie i wściekle, od razu zapominając o Kenshim. Zarówno jeszcze zdrowym jak i nadkruszonym ramieniem próbował chwycić Węża za ogon, lecz ten z łatwością mu się wymykał. Ponadto, znalazł on okazję, by swoim ciałem owinąć się wokół zdrowego ramienia Pustego i kompletnie je unieruchomić. Ogromna bestia warczała i miotała się na wszystkie strony, próbując wyplątać się z sytuacji, w której się znajdował. W pewnym momencie zaczął się prędkim, acz chwiejnym krokiem cofać w stronę ściany, w którą momentalnie się wbił całą swoją siłą, miażdżąc przy tym Heizo. Ten aczkolwiek nie puścił przeciwnika z uścisku, wtapiając kły coraz głębiej. Można było wręcz wyczuć, że ogromna bestia traci na siłach w zastraszającym tempie. Wreszcie przeciwnik zaczął powoli opadać na podłoże i dokładnie w tym momencie doskoczył do niego Kenshi. Wymierzał on właśnie cios w maskę Pustego i Yaguchi był w stanie już z paru metrów wyczuć, że pięść człowieka była wypełniona Reiatsu. Po tym maska bestii rozpadła się w drobny mak, a on padł na pysk bezwładny, razem z Yaguchim wciąż wgryzionym w jego kark.

[-11 PŻ]

Yaguchi powoli rozluźnił swoje ciało, odrywając się powolnie od martwego Pustego. To jego kolejny posiłek, aczkolwiek z jakiegoś powodu czuł się nieswojo przy człowieku, szczególnie jeśli miałby zacząć konsumpcję. Niemal instynktownie zaczął jednak układać swoje ciało tak, by przygotować się do tego procesu.
Chociaż bitwa była wyczerpująca, w jego żyłach pulsowało coś, co przypominało dawno zapomniane emocje. Obrócił swoją głowę w stronę Kenshiego, odpowiedzialnego za triumf w tej potyczce. Czuł, że musi coś powiedzieć.
- Masz w sssobie coś więcej niż ssswykły śmiertelnik - Syknął Yaguchi, w tonie, który mógłby wskazywać na jakiś rodzaj pochwały przemieszanej z zaciekawieniem. Jego ciało nie rozluźniło się do końca, nie wiedział czego właściwie miałby się teraz spodziewać. Czy to on będzie kolejnym celem? Jest gotów do walki, a śmiertelnik może mieć problem z kolejną walką, zwłaszcza z Heizo.
- Co sssamierzasz teraz sssrobić? - zapytał, powoli szykując się do wchłonięcia Pustego.

Kenshi odetchnął głęboko i zrobił parę kroków w tył. Był widocznie zmęczony, nie tylko walką z Pustym, ale również tym, czym zajmował się wcześniej. Zsunął z oczu opaskę, po czym przetarł pot z twarzy. W jego spojrzeniu nie było nawet najmniejszej iskry, mogącej wskazywać na obecność jednego z podstawowych zmysłów... Po odetchnięciu schował opaskę do kieszeni i skierował twarz w kierunku Yaguchi'ego, gdy ten skomentował jego... "niezwykłość". Zaśmiał się krótko pod nosem.
-Często to słyszę... - powiedział, widocznie nieco rozbawiony. Gdy Wąż zadał swoje pytanie z kolei, ten tylko otworzył usta, lecz w tym momencie usłyszeli syreny policyjne, na co ten "spojrzał" w kierunku jednego ze zbitych okien.
-Wybacz, ale ja muszę zniknąć. Jak najszybciej. - powiedział, po czym zaczął się wycofywać w stronę okna. Jak na niewidomego poruszał się sprawniej niż ktoś, kto ów zmysł posiadał. -Nie siedź długo przy obiedzie. Shinigami pewnie są już w drodze. - dodał, obracając się do Węża, serwując mu uśmieszek kątem ust. Następnie przeskoczył przez okno na tyły budynku, prawdopodobnie w kierunku w którym nadciągający funkcjonariusze go nie znajdą.

- Nie sssajmie mi to długo - mruknął Yaguchi na pożegnanie tajemniczego obcego. Przyglądał się mu dość uważnie, obserwując jego dość oryginalną zdolność poruszania się mimo tak poważnego braku. W pewien sposób to imponowało pustemu, przezwyciężenie ułomności, wytrwałość. Instynktownie czuł, że człowiek jest wyjątkowy, przynajmniej tak bardzo jak może być zwykły śmiertelnik.
- Kiedyś się jeszcze ssspotkamy - rzucił mu jeszcze na odchodne.
Musiał mu jednak przyznać rację w jednym. Jeśli szybko nie skończy, to jego problemem nie będą inni ludzi a coś, co faktycznie może zrobić mu krzywdę. Zaczął więc jeść, odzyskując stracone siły. Musiał się pospieszyć i zniknąć gdzieś w mieście. Jego łowy dopiero się zaczęły. Inna sprawa, że jeśli szybko wchłonie to co pozostało z pokonanego pustego, będzie miał szansę dogonić i śledzić Kenshiego. Coś wewnątrz węża kazało mu nie zostawiać go samemu sobie. Jeśli dobrze liczył, posiłek powinien zająć mu kilka minut.