Akademia Policyjna.

Wszystko poszło tak jak sobie wymyśliła to Urumi. Odebrała nagrodę, odmówiła pracy w starbacksie i chyba dobrze zrobiła. Niedługo później to miejsca zostało zamknięte, bo podobno kierownik obłapiał pracowniczki. Pierwsze dni w akademii policyjne był dla niej bardzo męczące, już od czasów liceum nie chodziła na tak zwany wf, ale i wtedy bardzo często przynosiła lewe zwolnienia albo wymigiwała się od nich wymówkami. Zajęcia teoretyczne były dla niej mniej uciążliwe, uczestnictwo w nich nie sprawiało Uchibayashi żadnych problemów. W wolnym czasie szatynka postanowiła na własną rękę znaleźć instruktor sztuk walki krav maga. Nie było to łatwe, ponieważ najbardziej popularne szkoły były z karate, aikdo i ju jitsu. Jednak koniec końców odnalazła pewnego obco krajowca o imieniu Yuri. Prowadził on mało grupę ludzi i nie za bardzo się reklamował. Nie chętnie przyjmował nowych, ale dał kobiecie szanse, która wydawał się być mocno determinowana. Tak minęły jej pierwsze trzy miesiące nauki, gdzie wpadała w rutynę szkolną i po niej chodziła uczyć się sztuki samoobrony. Zauważyła, że jej budowa ciała odrobinę zaczęła się zmieniać, tu i tam pojawiły się lekko widoczne mięśnie. Od czasu do czasu czuła też dziwnie  ssanie w żołądku i coś ją drapała w gardło. Z Sawą widywała się regularnie na zajęciach i obiad szkolnych. Na zajęciach ogólnorozwojowych, poprawiał się jej czas na biegach i osiągi na siłowni. Obudziła się w sobotę rano, ten dzień miała wolny i mogła zrobić co jej się żywnie podoba.

[+2 siła, +2 szybkość, +2 wytrzymałość, +2 zręczność, +1 Inteligencja, +2 Psychika] Umiesz już poprawnie uderzać i znasz podstawy, ale jeszcze trochę brakuje do biegłość w krav mag. -60.000 yenów za krev mag

Skoro miała ustawione sprawy związane z jej ciałem, to mogła też się zająć sprawami powiązanymi z duchem. Innymi słowy - próbowała co jakiś czas pójść na łowy. W miarę ostrożnie, by czasem jej ktoś nie przyłapał, ale uciążliwe uczucie działało jej na nerwy, nie wspominając już o tym że miała wrażenie że nie słyszała od pijawy ostatniego słowa. Nie wiedziała za bardzo co mogła jeszcze zrobić, ale brzmiało to jak niezgorszy sposób na poprawienie swojego stanu. W najgorszym razie będzie mogła myśleć klarownie.
W sobotę wstała. Stanęła sobie przy oknie by sobie pokopcić i nie narażać się na jakieś uwagi. Nie miała specjalnie wielkich planów. To co zwykle, sprawdzić newsy, ogarnąć się... Może zrobi zakupy bo przez większość tygodnia nie miała na to czasu, i co najwyżej się wspomagała rzeczami z nocnego. Minęło trochę czasu.
Jaki właściwie plan miał ten buc. Hm.
Wyszła i się ogarnęła. Poszła do sklepu po przejrzeniu wiadomości. Musiała kupić podstawowe rzeczy dla jej przeżycia, więc może zerknęła jeszcze czego brakuje.

Przez ostatnie trzy miesiące nie było nigdzie podobnych incydentów, które mógłby wskazywać na obecność bloodsuckera. Zdarzały się jakieś zaginięcia, ale w kompletnie innych okolicznościach. Może była to dopiero cisza przed burzą i najgorsze miało właśnie nadejść? Czasami miała wrażenie, ze ktoś ją obserwuje albo śledzi chociaż gdy się rozglądała nikogo nie dostrzegała, nie znalazła też w mieszkaniu żadnych ukrytych kamer.
Dzisiejszego rana nic ciekawego się nie wydarzyło, żaden portal news, radio czy telewizja nie nadawał o niczym ciekawy. Jedyne co było warte uwagi to fakt, że sieciowe kombwini na dole miała duże promocje na różne artykuły. Dziewczyna sprawdziła lodówkę, która świeciła odrobinę pustkami tak jak w każdą sobotę. Uchibayashi zamknęła swoje mieszkanie, poszła na zakupy i wróciła po dwóch kwadransach do domu obkupiona na cały kolejny tydzień. Otworzyła zamknięte drzwi, weszła do środka i zobaczyła, że na stoliku leży zapakowana paczka, której tam wcześniej nie było. W ciągu trzech ostatnich miesięcy nikt nie wprowadził się do wolnych pokoi, dlatego całe mieszkania było do jej dyspozycji. Właściciel też nie uprzedzał jej, żeby ktoś miał dołączyć.

Było spokojnie. Na tyle na ile mogło być przy tym co robiła. Poprzednia sprawa przycichła, a świat się od tego nie zawalił. Nie wydawało się też by popełniła jakieś specjalne błędy - chyba, że tyle czasu ktoś próbował się do niej dobrać. Raczej wątpiła. Mogła spokojnie pójść na zakupy.
Otworzyła drzwi. Zobaczyła paczkę... Moment. Były zamknięte. Raczej właściciela nie było. Zerknęła, czy okno było otwarte w jakimkolwiek z pokojów. Potem zerknęła, byle ostrożnie, czy na paczce są jakieś oznaczenia. Potem delikatnie potrząsnęła by ocenić co tam mogło być. Ostatecznie, jeżeli nie znalazła jakiś bezpośrednich oznak, że może to być niebezpieczne wzięła nóż i delikatnie otworzyła paczkę. Może nie wybuchnie, nie posypie się biały proszek, albo chociaż nie uszkodzi zawartości.

Urumi najpierw rozejrzał się bezpiecznie po mieszkaniu i sprawdziła, czy ktoś na nią nie czyha. Później sprawdziła inne drogi, jakimi ktoś mógł wejść do wynajmowanego mieszkania. Okna były całe i każdego zamknięte. Osoba, która weszła do środka musiała mieć kluczę albo dysponowała pewny talentem. Uchinayashi w końcu zainteresowała się paczką, zwykły karton bez adresówki sklejony taśmą, na górze widniał napis markerem. „Dla pijaków od Obrońcy sprawiedliwości. P. S. Zrób sobie ładną lalkę.” Dziewczyna od razu skojarzyły od kogo była paczka, ale nie wiedziała co jest w środku. Potrząsnęła ją delikatnie i nie usłyszała niczego niebezpiecznego, sama paczka trochę ważyła. W końcu kobieta dała upust swojej ciekawości i otworzyła paczkę ostrożnie nożykiem. W środku znajdowała się, bardzo stara zakurzona księga w skórzanej oprawię. Zawiniątka w czerwonej tkaninie, złota ceremonialna misa, błyszczący mały rubin w kształcie czaszki i kilka innych artefaktów nieznanego jej pochodzenia oraz dyktafon z naklejką "play me".

Juz wiedziała, od kogo to jest. Cholerny komediant. Kiedyś się na nim odegra za te wszystkie rzeczy które jej robił. Ale najpierw przyjrzała się temu co tutaj było. Kompletnie nie wiedziała na co patrzy poza tym, że coś było związane z lalką. Jakąś. O co chodziło?
Zastanawiała się przez chwilę. Ustawiła wszystkie rzeczy w jakimś rządku, by miała je przed sobą, każdą z nich widoczną, po czym włączyła dyktafon i usiadła. Pozostało jej przesłuchać o cholerę tu chodziło.

Urumi uporządkowała wszystko, w tym wszystkim odnalazła jeszcze kilka małych fiolek o bardzo różnych kolorach, coś, co wygląda jak popiół, kredę, korzenia dziwnych ziół i nawet jakieś bardzo stare zęby, paliczki. Gdyby zaniosła to do antykwariatu voodu czy innych okultystyczny, na pewno dostałbym za to nie małą sumkę. W końcu kobieta puściła dyktafon, usłyszała w nim bardzo znajomą melodię, która swojego czasu była puszczana praktycznie przy każdy gifie i młodzież się nią zachwycała. -Ohayooo, przesłałem Ci zestaw do składania lalek. Ludzie Tobie podobni w pogoni za nieśmiertelnościom łapali się różnych rzeczy, aż w końcu wymyślili sposób. W sumie wiedziałaś, że twórca bardzo popularnej mangi, też jest taki sam jak ty. Araki Hirohiko w sumie to każdy, kto zna się na nadnaturalnych będzie wiedział, że mangiata w pewny momencie miał kryzys twórczości i postanowił mocno zaczerpnąć ze swojego życia. No dobra to tyle wprowadzanie, pełną instrukcję jak stworzyć swoją lalkę i wyjaśnienia masz w tej starej książce większość potrzebny surowców również. Chociaż brakuje Ci jedyne kluczowego składania. Trzymaj się Ciepło, zakładaj szalik, pij ciepło herbatę i jedz porządne obiady, nie chcemy, aby się przeziębiła. Obrońca sprawiedliwości pozdrawia.- Po ostatnich słowach z dyktafonu dobiegł głośny krzyk.

Spoiler:

Poznała głos od razu. Skrzywiła się słysząc go, podobnie jak na całą otoczkę. Ledwo wytrzymała końcówkę, dość energicznie uderzając palcem w odpowiedni przycisk dyktafonu gdy skończyła się ta tyrada. Wiele bezużytecznych informacji - przynajmniej na ten moment. Parę z nich jednak miała.
Przede wszystkim była ta nieszczęsna księga. Raczej nikt jej teraz nie nawiedzi, i w dodatku miała wolny dzień. Pozostawało zapoznać się z tą księgą i dowiedzieć się, co też właściwie jej brakowało.
Ale to jak ułoży sobie te wszystkie składniki w odpowiedniej kolejności. Tak będzie jej łatwiej to zidentyfikować. Lalka. O cholerę mu chodzi, nie wspominając już o jakiejś nieśmiertelności. Że miała swoją duszę tam wcisnąć czy co? Nie brzmiało to zbyt zachęcająco...

Księga była formatu A4 i swoje ważyła, pokryta grubą warstwą kurzu. Urumi przetarła szmatką i jej oczom ukazał się ładnie wyryty napis w skórze. Nie wiedziała, w jakim języku był zapisany, ani też co dokładnie oznaczała. Gdy otworzyła księgę, całe strony były zapisane piękną kaligrafią. Od razu do głowy jej przyszło, że na pewno nie jedne kolekcjoner zakupiłbym za nie mały majątek taki antyk. Reszta księgi również była zapisana w tym języku, jednak cichy wielbicie Urumi zadbał, aby i ona mogła ją przeczytać. Na każdej stronie były doczepione fiszki z tłumaczeniem i streszczeniem. Uchibayahsi po krótkiej lekturze dowiedziała się, czego jej brakuje. Kluczowym składnikiem, bez którego nie powiedziecie się stworzenie lalki przedmiot, który będzie pieczęcią i łącznikiem. Niestety taki pomostem nie mógł być pierwszy lepszy przedmiot. Musiał być bardzo silna emocjonalna więź, niekoniecznie szczęśliwa czy przyjemna. Księdze podali kilka różnych przykładów od najprostszych jak pamiątka po bliskich i tych najbardziej abstrakcyjnych jak ostrzu, które odebrało życie ważnej dla nas osoby. Nieważne co to było, byleby była silna więź, równie dobrze mógłby to ulubiony pierścionek, którego zgubienie mogło nas zaboleć.