Obrzeża

Mężczyzna stał twardo na ziemi, gdy Mesher rozpoczął swoją ślepą szarżę, która poprzedzona była donośnym rykiem. Jeśli Shinigami miał wsparcie, z pewnością wiedzieli już o właśnie zaczynającej się potyczce. Odziany w czerń wojownik ze spokojem spoglądał na nacierającego, uginając lekko nogi, przygotowując się do uniku.
-Panie węży, który pełzasz po ziemi najdłużej z nas wszystkich... opleć jego ciało! - w tym momencie wykonał uskok na bok, mijając się grubymi centymetrami od kopyt Goliata. Skorzystał też z drogi hamowania, jaką musiał poświęcić Mesher by się zatrzymać i wykonał dodatkowe parę kroków w tył. Gdy już oddalił się na bezpieczny dystans, przyłożył z hukiem dłoń do ziemi.
-Bakudou numer dwanaście - Bunorihin Hebi! - wraz z tymi słowami, spośród traw wyskoczyło eteryczne zwierzę - biały wąż, zbudowany kompletnie z Reiatsu, z głośnym syknięciem wystrzelił w stronę Goliata, błyskawicznie go oplatając. Wtedy to, na znak Shinigami, zaczął się rozpuszczać i przekształcać, aż wreszcie jego ostateczną formą był żelazny sznur, boleśnie oplatający ciało Goliata. Pozycja w której się znajdował oraz fakt, że zdążył się kompletnie zatrzymać sprawiły, że nie upadł na ziemię, aczkolwiek skrępowany zaklęciem nie był w stanie nawet dobrze napiąć mięśni. W międzyczasie przeciwnik, nie skrępowany niczym, miał mnóstwo możliwości zadania obrażeń. Z mieczem, trzymanym w potężnym ścisku, zmierzał spokojnym krokiem w stronę Pustego, z lekkim uśmieszkiem na twarzy, jakby był już przekonany o swoim zwycięstwie.

Ilość słów, która została wypowiedziana w tak krótkim czasie, Mesherowi zapewne zajęłaby wieczność. Na całe szczęście on nie musiał się bawić w wymyślne nazwy, numerki i przydługawe opisy. Był prostym Hollowem. Widział przeciwnika to chciał go zdzielić swoim kopytem. Jeśli to nie podziałało (a coś ostatnimi czasy ma problem z tym) to wchodził następny etap. Pancerz Goliata rozrósł się na jego cały tułów (-14PR). To powinno jeszcze bardziej napiąć pętające go więzy, a jeśli dołożyć do tego całą jego siłę, liczył, że w ten sposób poradzi sobie z uwolnieniem się. Jeśli i to nie zdawało egzaminu, nakręcał się swoją złością dalej, uwalniając swoje reiatsu, aby podkręcić swoją i tak już potwornie wielką siłę (+14 siły, -14PR). Kolejny raz wychodziła jego prostota, jeśli na coś nie wystarczyło siły, trzeba było więcej siły. Łatwy do zapamiętania plan. Podobnie jak to co chciał zrobić później, znów ruszył pędem w kierunku swojego przeciwnika, aby go zdzielić solidnym atakiem kopytem od góry, chociaż biorąc pod uwagę różnicę wysokości to w sumie każdy jego atak był wyprowadzany z góry.

Gdy pancerz Meshera rozszerzył się gwałtownie, mógł on dosłownie usłyszeć napinające się więzy, które tak efektywnie go do tej pory więziły. Shinigami nawet zdziwił się na nagły pokaz takiej umiejętności. Zatrzymał się w miejscu, dokładnie obserwując zmiany jakie mają miejsce. Definitywnie nie brał czegoś takiego pod uwagę. Jednak nawet mocno napięte sznury nie pękały przed siłą Goliata, trzymały go niestrudzenie w swoich więzach. Wtedy to jednak Mesher uwolnił swoje Reiatsu, wzmacniając swoją siłę jeszcze bardziej i ze wściekłym rykiem, rozszarpał wiążące go zaklęcie na drobne kawałeczki. Teraz nic nie powstrzymywało go przed stratowaniem przeciwnika. Napędzany irytacją ruszył w kierunku mężczyzny, który prawdopodobnie klął teraz pod nosem, że nie użył większej ilości Reiatsu... bądź zaklęć. Mężczyzna jednak zdążył uskoczyć na bok, unikając zmiażdżenia przez potężne kopyta. Miał nawet okazję wyprowadzić szybki kontratak, lecz na jego nieszczęście trafił w płytkę na plecach Meshera, przez co Pusty uniknął jakichkolwiek obrażeń. Kombatanci zamienili się tylko miejscami, aczkolwiek widać było po Shinigami, że zamierzał teraz podejść do walki bardziej na poważnie.

[-28 PR]

Nawet ślepej kurze czasem trafi się ziarno. Tak jak Mesherowi czasem zdarzy się jakiś przebłysk genialnej intuicji. Aczkolwiek trzeba tutaj wziąć pod uwagę, że bycie dużym to chyba jedyne co potrafił, więc robienie się jeszcze większym to po prostu jego chleb powszedni. W każdym razie, udało mu się wydostać z oplatających go więzów i ponownie ruszył pędem na przeciwnika. No i tutaj geniusz goliata już się skończył, po kolejny atak, który wyprowadził był najzwyczajniej w świecie pudłem. Dźwięk uderzenia o pancerz oznaczał, że i przeciwnik niezbyt skuteczny był w swoim ataku, choć jak można się było domyślić, z zupełnie innych powodów.
Skoro jedna strategia, z bezsensowną szarżą nie działa i skoro druga strategia z potężnym uderzeniem również, to trzeba przejść do kolejnej. To byłą pewna nowość w jego walce. Zazwyczaj z tego nie korzystał, uznając to za bardzo upierdliwą i mało skuteczną sztuczkę. Ale w walce z trzema przeciwnikami, a potem także pod okiem Cisori zauważył, że jest to umiejętność, która pozwala przechylać szalę zwycięstwa. Nie wahał się więc, tak jak to miał w zwyczaju, gdy uznawał jedynie brutalną siłę. Wszystko było przejawem czyjejś siły. Czy to skrzydła niektórych Pustych, czy to potężna siła, którą Vasto Lorde przyciskała go do ziemi, czy też Pocisk, który potrafił Mesher. Potrzebował chwili na przygotowanie, więc skoro miał przeciwnika blisko siebie to wykonał możliwie najszybszy jaki potrafił, obrót wokół własnej osi z wystawionym kopytem, aby może przy odrobinie szczęścia przewrócić przeciwnika. Choć zapewne, jak to w wielu innych przypadkach się działo, po prostu on odskoczy. Ale wielkolud oprócz wystawienia kopyta zaorał swoją gębą nieco ziemi, aby ją zebrać w paszczy i połączyć z własnym reiatsu a następnie posłać Pocisk prosto w kierunku wojownika w czerni (-14PR).

Korzystając ze stu procentów swoich możliwości, Mesher postanowił wykorzystać swoją nienaturalną zdolność do kręcenia się wokół własnej osi, niczym Beyblade. Wystawił również kopyto, by obalić przeciwnika i ku niczyjemu zdziwieniu... nie udało mu się. Aczkolwiek szczęk stali ujawnił mały sukces ze strony Goliata - w swojej próbie ataku, obronił się przed kolejną próbą ataku Shinigami. W końcu najlepszą obroną jest atak... Mężczyzna widząc swój nieudany ruch, wycofał się solidne parę metrów, co dało Mesherowi więcej czasu i przestrzeni, by wykonać swój drugi ruch. Orając pyskiem po ziemi podczas obrotu zebrał solidną porcję niezbyt przepysznej gleby, mieszając ją od razu ze swoim Reiatsu. Potrzebował tylko jednej sekundy (którą teraz posiadał), by wymierzyć i wystrzelić pocisk w kierunku Shinigami. Mężczyzna zacisnął zęby i uderzył otwartą dłonią w ziemię tuż przed nim.
-Bakudou numer- - niestety, czas nie był po jego stronie, gdyż nawet z pominięciem inkantacji zaklęcia, nie był w stanie uratować się przed bezpośrednim zderzeniem. Magma wytworzona z Reiatsu oraz ziemia uderzyły prosto w cel, wybuchając na nim. Shinigami przetoczył się dobre kilka metrów, zsuwając się przez to z małego wzniesienia, na którym się znajdywali, spadając dodatkowe parę metrów. Leżał teraz na twarzy, jego szaty nadszarpane i nawet lekko nadpalone.

[-14 PR]

Nie zrażając się nieudolnością swojego obrotu oraz tym jak komicznie i poniżająco musiało wyglądać oranie ziemi własną gębą kontynuował swój atak. Instynkt brał górę nad rozważaniami, co w połączeniu z odrobiną szczęścia poskutkowało trafieniem prosto w cel. Przeciwnika aż odrzuciło do tyłu, co skłaniało do natychmiastowego podjęcia działania. Rozpoczął swój bieg, uwalniając przy tym swoją energię, aby jeszcze bardziej przyspieszyć (+14 szybkości, -14PR). Czasami trzeba było jakoś rekompensować swoje niewielkie wady, aby przyspieszyć pojedynek. Goliat stał się silniejszy przez ostatni czas i teraz musiał to udowodnić, wgniatając w ziemię nowego rywala. Potężne uderzenie kopytami miało go przytrzymać w pozycji leżącej, gdzie zębiska Meshera zaczną się posilać zupełnie nowym rodzajem posiłku.

Pusty szybko zyskał przewagę w tym pojedynku i naturalnie zamierzał ją wykorzystać. Zbierając część Reiatsu w swoim ciele tak, by był w stanie biec jeszcze szybciej. Jego kopyta mogłyby zatrząść ziemią, lecz nie są w stanie tego zrobić, przez co nie warto nawet o tym wspominać. Hałas, a raczej to jak głośno się poruszał podczas szarży można porównać do dwóch pociągów ocierających się o siebie, na pełnej prędkości... Zagłuszył w ten sposób gromadzące się nad nim chmury oraz mamrotanie Shinigami, kiedy wciąż leżał twarzą do ziemi. Wreszcie obrócił się gwałtownie na plecy, z klatką piersiową kompletnie odsłoniętą w wyniku spopielenia jego szat i dwoma wyprostowanymi palcami, wskazującymi nad Goliata.
-Hadou numer dwadzieścia pięć! Denkou! - wraz z tymi słowami opuścił palce gwałtownie w dół i nim Mesher był w stanie dobiec poczuł natychmiastowy ból, gdy uformowana przez zaklęcie błyskawica uderzyła Pustego z góry, niczym młot. Momentalnie on padł na ziemię, przetaczając się parę metrów, ogłuszony i porażony. W oczach mu się dwoiło, a świata wokół niego nie wypełniał żaden dźwięk poza głuchym piskiem, dochodzącym z każdej strony.

[-49 PŻ, -14 PR]
[+1 Stały Punkt do Kontroli Reiatsu]

Plan z cyklu tych prawie idealny. Wydawałoby się, że przeciwnik nic nie będzie mu w stanie zrobić. Musiałby się podnieść, a potem jeszcze unieść swój miecz, którym nawet nie miał możliwości go poważnie zranić. Szarża musiała się udać! Musiała.
No a jednak się nie udała. Gotowy wgnieść przeciwnika, goliat sam zaliczył szybkie spotkanie z glebą. Kolejny potok dziwnych, niezrozumiałych słów, z którego zaczął dostrzegać pewną prawidłowość. "Numer". To słowo pojawiało się zawsze, zarówno przy tej linie, przy tym jednej przerwanej próbie, jak i teraz, tuż przed błyskawicą, którą Mesher dostał prosto w czerep. Zamiast dokładniej analizować ataki przeciwnika, co zapewne zajęłoby jego Pustej główce całe dekady, postanowił wykorzystać własną pozycję.
Ostatnimi czasy bardzo często miał przyjemność całować podłoże. Jak nie atak w plecy, to dziwna siła Vasto Lorde, jak nie Cisoria, to teraz atak z nieba. Cały czas coś próbowało przewracać tego kolosa. A on cały czas dawał się tak po prostu pomiatać. Ale nie było tego złego, bo bliskość ziemi do jego paszczy oznaczało, że ponownie mógł skorzystać ze swojej, chyba teraz ulubionej, zabawki. Nabrał nieco ziemi do ust. Już każdy obserwator walk tego wielkoluda wiedział co to mogło oznaczać. O ile w ogóle jakiś taki tajny obserwator istniał. Może jego pani obserwowała go jakoś z innego świata? A może po prostu uczucie obserwowania wynikało z jakiejś manii prześladowczej. W każdym razie, Mesher spróbował podnosić się do pozycji klęczącej, wspierając się jednym kopytem dla zachowania równowagi, a drugim wymachując, na wszelki wypadek odganiając nadchodzące próby ataku. Gdy już przestało mu się wszystko przed oczami dwoić, spróbował zlokalizować swojego przeciwnika, łącząc wtedy reiatsu ze swoich "pożywieniem" i wystrzeliwując w postaci ogromnej kuli (-28PR), prosto w wojownika o czarnym ubiorze.

Choć machnięcie kopytem dla pewności, było pewnym przebłyskiem geniuszu Goliata, ostatecznie było kompletnie zbyteczne. Nie trafiło niczego, poza powietrzem, które raczej nie musiało unikać... czegokolwiek. Za wyjątkiem spalin może? Pamiętajcie dbać o środowisko, bo dziura ozonowa robi się tylko coraz większa (sponsorem dzisiejszego posta jest Tesla). W oczach Meshera dalej dwoiło się i troiło, a uszy pękały już wręcz od głucho piszczącego szumu. Ogłuszenie piorunem nie mijało i olbrzymowi ciężko było zachować równowagę, nawet przy podpieraniu się kopytem. Rozmazany obraz nie pomagał też przy celowaniu, bowiem musiałby trafić obie wersje Shinigami, które widział. Niczym lustrzane odbicia, przedstawiały one mężczyznę, z trudem podnoszącym się do pionu, podpierając się ręką o zgięte kolano. Chwiał się nieco na nogach, samemu będąc trochę ogłuszonym po przyjęciu na przysłowiową, oraz dosłowną, klatę ataku Goliata. Wtedy to Mesher po raz kolejny wystrzelił swój pocisk w przeciwnika, po czym po raz kolejny upadł na ziemię, nie potrafiąc zachować po tym równowagi. Czy trafił? Przez cały szum nie słyszał nawet zderzenia z niczym, więc tak naprawdę... nie był w stanie powiedzieć.

[-28 PR]

W jednej z walk tak użyta kula pozwoliła mu z łatwością pokonać dość uporczywego przeciwnika (bo przecież żadnego przeciwnika nie uważał za trudnego). Jak mu poszło tym razem? Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze. Gdyby Mesher miał powiedzieć co sobie ceni w Pocisku najbardziej, powiedziałby, że "B...U...M...". Ekhem... Na pewno ta wypowiedź byłaby bardzo elokwentna, podobnie jak każdy zlepek liter, który wielkolud próbuje ze sobą wypowiedzieć. Na jego talent oratorski nie było teraz czasu, bo już samo ogarnięcie co widział dookoła było za bardzo rozpraszające. W uszach szum, w oczach łzy, na liczniku 43. Goliat bardzo chętnie pozbyłby się tego uczucia, ale póki co pchała go do przodu tylko żądza zabijania. Miał dwa cele przed oczami, ale przecież miał dwa przednie kopyta, więc mógł próbować atakować jedno i drugie jednocześnie. Ruszył więc spokojnymi krokami, próbując aby kolejny raz nie zaliczyć spotkania twarzą z ziemią i wymachiwał swoimi kopytami, jakby odganiał muchę, a nie walczył. Próbował robić cokolwiek, rozjuszony i zdezorientowany po wcześniejszym ataku. Skoro jego wyczyny z reiatsu się nie sprawdzały, to wrócił do swojego standardowego planu. Brutalnej siły.

Kroki Meshera nadal były niezgrabne niczym modelka plus size na łyżwach. Nie potrafił utrzymać balansu, a wymachiwanie kopytami na oślep w niczym mu nie pomagało. Wreszcie poczuł jednak, że w coś trafił. Czymkolwiek jednak by to nie było nie zostało odesłane w dal, z wielką siłą. Było to bardziej niczym obiekt, którego nie sposób było ruszyć. Wreszcie jakaś siła odepchnęła go solidne dziesięć metrów i ponownie wylądował na plecach, z niemałym impetem. Gdy wreszcie zaczął się podnosić, czuł jak jego wzrok wracał do normy, a w uszach przestawało piszczeć. Ujrzał przed sobą Shinigami, ciężko dyszącego, z zaciskiem na katanie godnym goryla. Teraz, kiedy stał, było lepiej widać skalę obrażeń jakie otrzymał - nadpalone ciuchy, osmolona twarz oraz klata... nawet brwi były już wypalone do zera. Aczkolwiek mimo wszystko, mężczyzna stał hardo na obu nogach, ze spojrzeniem, które mogłoby wywiercić w Goliacie dziurę na wylot. Mężczyzna zacisnął mocno zęby, po czym głośno wypuścił powietrze.
-Zmieć jednym ruchem, Hangetsuhishou*! - po tych słowach jego katana zaczęła świecić i rozdzieliła się na dwoje. Gdy blask zniknął w rękach Shinigami nie było miecza, a dwa katary z szerokimi ostrzami w kształcie półksiężyca. Przeciwnik idzie na całość.

*Hangetsuhishou (z jap.) "Sekretna Pięść Półksiężyca"

Kolejne zbyt długie zdanie, w dodatku zakończone tak skomplikowanym słowem, że ono samo przegrzałoby aparat mowy Meshera. Na sam jego dźwięk wyraźnie się goliat zdenerwował. Może to jego podświadomość próbowała mu przekazać, że cokolwiek uczynił ten wojownik z mieczem, teraz wyraźnie nastąpiła jakaś zmiana. Oczywiście oprócz tej oczywistej, którą dostrzegał nawet wielkolud. Zamiana zwykłego ostrza na dwa dziwne zakrzywione. To nie robiło jakiegoś wrażenia ani na świadomości, ani podświadomości. Dla Pustego rozmiar miał znaczenia i wymiana jednej większej broni na dwie mniejsze była, w jego mniemaniu, bezsensowna. A mimo tego czuł, że coś jest nie tak. Taka nagła zmiana. Kojarzył coś takiego. Walczył kiedyś z kimś, kto coś takiego zrobił, zmieniło to przebieg walki. Co prawda tam jakiś naszyjnik zamienił się w sporych rozmiarów miecz i były błyskawice. To chyba też było w świecie żywych. Ale przecież tamtą walkę Mesher wygrał, prawda? No a skoro tam wygrał, to i tym razem sobie poradzi.
A tą część walki postanowił zacząć tak jak lubił. Wydarł się tak głośno jak potrafił. Darcie mordy zawsze poprawiało mu krążenie i nakręcało do walki. Prowokowało także do atakowania. Przeciwnik był ranny i Goliat chyba chciał wybadać na ile tamten może sobie pozwolić zanim go wreszcie dobije. Uwolnił swoje reiatsu, poprawiając swoją szybkość (+14 szybkości, -14PR), gotowy do wykonania uniku i wyprowadzenia własnej kontry kopytem.

Donośny ryk Pustego rozległ się po okolicy, dając wszystkim znać co tu się dzieje. Choć wybiórcza pamięć Meshera nieco mieszała niektóre fakty, tak wyjątkowo trafnie kojarzył fenomen transformacji oręża, choć też nie było tym samym zjawiskiem. Shinigami wziął głęboki wdech, po czym wypuścił głośno powietrze, jakby się mentalnie resetował. Wtedy to ruszył naprzeciw Goliatowi, zdeterminowany by wygrać. Mesher, wzmocniony teraz swoim Reiatsu, również zaczął szarżować, mając w planach zmiażdżenie swojego przeciwnika. Wyrzucił kopyta przed siebie, lecz mężczyzna prędko uchylił się przed tym atakiem. Wykorzystał fakt, że jest znacznie niższy niż Goliat i prześlizgnął się tuż pod nim. Wymierzył również prędki kontratak, który przejechał przez zbroję Pustego, po czym uskoczył na bok. W tym momencie stało się coś zupełnie niespodziewanego dla Meshera - część jego zbroi odpadła kompletnie, czysto odcięta od reszty. Katary nie przebiły się jeszcze na tyle, by go zranić, lecz zmniejszyły odrobinę jego zdolności defensywne. Shinigami pokusił się także o kolejny atak, lecz musiał się prędko zasłonić, gdyż kopyto Meshera właśnie zmierzało w jego twarz. Po sparowaniu kopnięcia zrobił kilka solidnych kroków w tył, zwiększając dystans między nimi.

[-14 PR]

Z jednej strony ryk, z drugiej spokojne wypuszczenie powietrza. Było widać, że po obu stronach stanęło dwóch zupełnie innych przeciwników. Różniło ich niemalże wszystko. Wielkie kopyta w starciu z małymi ostrzami, walka przy pomocy zaklęć kontra walka przy pomocy brutalnej siły, wysoki hollow kontra mały ludzik. Jedynie kolorystyka dawała pewne podobieństwa. Czerń, stroju jednego oraz stroju drugiego. W połączeniu z delikatnym akcentem bieli maski bądź pasa.
Mocny atak ze strony wielkoluda kontra szybki cios bronią. Goliat spokojnie sądził, że atak ten, podobnie jak poprzednie nie wyrządzą mu krzywdy. I choć cięcia właściwie nie poczuł, tak lekkość i nagość swojego ciała odczuł od razu. Brak sporego fragmentu pancerza, który został odcięty, wyraźnie go rozgniewała. Nie dawał przeciwnikowi zwiększyć dystansu. Cały czas uwalniał swoje reiatsu, emanując nim oraz swoim rykiem na całą okolicę. Tym razem zamiast na szybkości skupił się na sile (-14PR, +14 siły). Raz za razem, w agresywnym szale, kontynuował swoje uderzenia. Miał gdzieś skuteczność tych ataków. Dobrze wiedział, że wystarczy jeden błąd przeciwnika, jedno zawahanie albo chwila zmęczenia, a kopyto wreszcie wgniecie małego robala prosto w ziemię.

Mężczyzna wycofywał się, unikając kolejnych ataków Goliata, który nie dawał za wygraną. Za każdym kopnięciem, szedł kolejny cios, który również nie trafiał celu. Każdy z nich solidnie wzburzał powietrzem, że gdyby Mesher celowo zatrzymywał ciosy przed Shinigami, mógłby mu w ten sposób poprawić fryzurę. Przeciwnik był zepchnięty do nieustannego unikania, nie mogąc znaleźć okna szansy, dzięki której mógłby wyprowadzić kontratak. Walczyli na dosyć otwartym terenie, lecz na nieszczęście mężczyzny trafił on plecami na drzewo, które momentalnie zatrzymało jego wycofywanie się. Mesher jednak nie zatrzymywał się i ponownie zaatakował. Shinigami uskoczył na bok. unikając zmiażdżenia... aczkolwiek drzewo nie miało tyle szczęścia i pod naporem kopyt Pustego zostało dosłownie złamane w pół jak wykałaczka. Przechyliło się na bok, wstrząsając nieco okolicą, robiąc mnóstwo hałasu. Mężczyzna z kolei ciężko już oddychał. Widać było, że zmęczenie oraz rany zaczynały dawać mu się we znaki.

[-14 PR]

Brutalny styl walki, upartość i spora doza wytrzymałości w kontynuowaniu ataków wreszcie przyniosła rezultaty. Przeciwnika nie miał czasu aby wszystko analizować i jednocześnie dotrzymywać kroku ogromnemu Goliatowi. To doprowadziło do kolejnego błędu, związanego z otoczeniem. Mesher to wykorzystał. Cios co prawda nie zmiażdżył shinigamiego, ale drzewo już tyle szczęścia nie miało. Mesher wykorzystał nowy element otoczenia wbijając swoje zęby i próbując przegryźć konar w połowie. Głównym celem było napchanie sobie paszczy nowym materiałem do zmieszania z jego reiatsu. A po co? No tego domyśliłby się nawet Mesher. Kolejny pocisk wyleciał z jego ust, prosto w kierunku przeciwnika(-28pr). Ale to nie był koniec niespodzianek, kopnięciem posłał jedną z części powalonego drzewa prosto w stronę przeciwnika, a na dokładkę sam zaczął biec w jego kierunku, ciągle emanując swoją energią (-14PR, +14 siły).

Przegryzienie jakiegoś konara było dla Meshera nowym przeż(y)uciem. Jeszcze nigdy wcześniej nie miał czegoś takiego w swoim pysku. Drzazgi powstałe w wyniku takiego wgryzienia się nieco go podrażniły, aczkolwiek nic takiego nie było w stanie zagrozić Goliatowi... on z kolei mógł teraz łatwo zagrozić przeciwnikowi. Gdy ten wykonywał dodatkowe kroki w tył, w jego stronę poleciał rozżarzony pocisk. Shinigami wyciągnął jednak wnioski z poprzedniej wpadki i teraz zamiast próbować sparować, bądź zablokować atak, zwyczajnie wykonał unik. Uskok uratował go przed kolejnym intymnym spotkaniem z atakiem Meshera. Goliat postanowił więc kolejnej strategii - broń improwizowana. Kopnięcie kawałku drzewa zapewniłoby kolejny atak dystansowy bez potrzeby wykorzystywania Reiatsu. Aczkolwiek siła Pustego okazała się w tym wypadku problemem, a nie dodatkowym atutem i kopnięty konar złamał się w pół, rozlatując się na boki. Jedyne więc co pozostało to ślepa szarża, ze wzmocnioną siłą. Shinigami był już zmęczony i ostatnią, lwią część walki spędził na unikaniu ataków, więc atak Mesher'a mógł zakończyć całe starcie... Rozpędzony niczym pendolino z Kielc (lokacja, której niestety nie kojarzył) wymierzył cios kopytem... który spotkał się ze stalą.
Zaślepiony swoją szarżą nie zauważył, że od boku dobiegał właśnie kolejny przeciwnik. Nowoprzybylski wcisnął się między Pustego a Shinigami i gdy kopyto opadało na mężczyznę w CZarnych szatach... i świeżo przywołanym mieczem zatrzymał ten atak. Musiał jednak wykonać parę kroków w tył i solidnie zacisnąć zęby, żeby być w stanie zatrzymać ten atak. Wreszcie wykonał coś w rodzaju odskoku, a kończyna Pustego z impetem opadła na ziemię.
-Pozwalają chyba każdemu nosić te szmatki... - rzucił nowoprzybylski do Shinigami, który wykonał nieprzyjemny grymas. Nie spodobał mu się ten tekst, aczkolwiek ten człowiek właśnie uratował go przed śmiercią, więc pewnie dlatego nic nie powiedział. Człowiek wywinął mieczem wokół nadgarstka, a broń nabrała elektrycznej aury...
-A ciebie pamiętam... - powiedział do Goliata, uśmiechając się kącikiem ust.

[-42 PR]

Miał go! Już praktycznie miał go w garści. Kombinacja, bardzo zaawansowana jak na standardy mesherowe, ataków musiała wreszcie wystarczyć, aby pokonać rannego przeciwnika. Potężna kula, a potem mocarny atak. Goliat spodziewał się, że jego atak zatrzyma się dopiero przy poziomie ziemi, gdy wgniecie shinigamiego w glebę. A jednak było inaczej. Coś go zatrzymało i dopiero potem kończyna opadła na ziemię. Ktoś inny wplątał się walkę. Znowu! Reakcja Meshera mogła być tylko jedna. Wydarł swoja paszczę, prezentując dwójce przeciwników pełnię swojego gniewu.
I darłby się tak w nieskończoność, gdyby nagle ryk się nie urwał. Nie dość, że dostrzegł kto mu przeszkodził, to w dodatku broń z elektryczną aurą spowodowała u niego chwilowe zawieszenie się. Mózg Meshera najwyraźniej przetwarzał to co zobaczył i całkowicie nie zgrywało mu się to z tym co pamiętał. Przecież wygrał z nim walkę, prawda? Musiał wygrać. Musiał go zabić i zjeść! Nie było innej opcji. Goliat nie mógł przegrać. Nie mógłby sobie pozwolić na porażkę, a tym bardziej na ucieczkę. To musiała być jakaś sztuczka albo zły brat bliźniak. Tak! Z całą pewnością ten koleś chciał się zemścić za to, że Hollow zabił mu brata.
Cokolwiek było tutaj grane, Wielkolud nie mógł sobie pozwolić na zbytnie analizowanie tego. Zajęłoby to wieczność, a jego ofiara by mu pewnie przez to uciekła. Jedna i druga ofiara. A skoro teraz miał dwa cele, to nauczony walką z przeszłości, musiał ją szybko zakończyć. Emanował swoim reiatsu niczym lampki na choice bożonarodzeniowej. Zgromadził sporą część swojej energii w kopycie (-40PR), po czym ruszył dodatkowo wzmacniając swoją szybkość (+14 szybkości, - 14PR). Jak najszybciej znowu chciał się znaleźć przy nowym przeciwniku i wykonać potężne uderzenie. Musiał on osłaniać drugiego rannego, więc nawet jeśli odskoczy, to Mesher liczył na to, że impet ataku pozwoli mu któregoś z nich trafić.

Ryk Goliata tym razem, a raczej po raz pierwszy, zdziałał cokolwiek. Choć nowoprzybylski Fullbringer nawet nie drgnął, to Shinigami zrobił krok w tył. Ranny i zmęczony, zdecydowanie myślał o ucieczce przed Pustym, a teraz gdy ktoś stał pomiędzy nimi, miał na to idealną okazję... a przynajmniej tak mu się wydawało. Mesher prędko naładował swoje kopyto i niczym Parowóz Tomek zmniejszył dystans między nim, a przeciwnikami w minimalnym czasie. Fullbringer ponownie stanął hardo na ziemi i ustawił ostrze bokiem, a także podparł je swoim ramieniem, by sparować atak Goliata. Gdy kopyto zderzyło się z elektrycznym mieczem, nie zatrzymało się, a wręcz zmusiło przeciwnika do zrobienia wielu kroków w tył, by nie zostać złamanym przez napór Mesher'a. Jednak doładowany atak okazał się dla niego zbyt dużym wyzwaniem, więc przekierował je na bok, samemu również uskakując. Robiąc to jednak, przekierował kopyto Pustego na nic nie spodziewającego się Shinigami, który właśnie zbierał się do ucieczki... cóż, nie do końca mu to wyszło. Zepchnięty do ziemi, mężczyzna został z hukiem wgnieciony, a łamane kości wydały z siebie nieprzyjemny chrzęst, który rozbiegł się po okolicy. Mężczyzna wydał z siebie głośny wydech, bowiem poprzez płuco przebite złamanym żebrem nie był w stanie krzyknąć.. Jeden mniej.

[-54 PR]

Miał przewagę! Atak kopytem pokazał, że Mesher (tak jak zawsze sądził) jest silniejszy i nikt nigdy nie był w stanie go pokonać, a jeśli ktoś tak myślał, to był w błędzie. Nie było możliwości, żeby ten mały człowieczek z nieco większą wykałaczką podpiętą pod toster był mu kiedykolwiek coś w stanie zrobić. Co najwyżej to mógł być jakiś marny naśladowca tamtego poprzedniego, z którym goliat też przecież wygrał. Atak za silny, aby go przyjąć, musiał być uniknięty. Dokładnie tak jak bitewny instynkt wielkoluda podpowiadał, że się stanie. A rozpędzona kupa reiatsu się nie zatrzymywała i trafiła w próbującego uciec wojownika.
Zmiażdżone płuca uniemożliwiały shinigamiemu krzyk, ale za to Hollowa aż sprowokowało do tego. Poczuł, że zdobył całkowicie nowe trofeum. Takiej walki jeszcze nie wygrał. Walka z odzianymi w czerń miecznikami była zupełnie inna. Ciekawsza! Spodobało mu się to na tyle, że natychmiast chciał spróbować swojej zdobyczy. Tym razem nic ani nikt nie może mu tego przerwać. Uwolnił swoje reiatsu (+14 Wytrzymałości, -14PR), aby przerazić przeciwnika, jednocześnie machając swoim jednym z kopyt, aby odgonić bądź zablokować nadchodzący atak. Zębiska wielkiego Pustego zatopiły się w pokonanym mężczyźnie, aby jak najszybciej przyjąć i posmakować ten nowy posiłek.

Goliat nigdy nie przebierał w środkach i zawsze zmierzał prosto do celu. W tym wypadku był to posiłek złożony z Shinigami, który był nad wyraz pożywny i momentalnie przywrócił Mesherowi sił. Co prawda Fullbringer nie zamierzał stać z boku i przyglądać się jak jego przeciwnik odzyskuje sprawność, lecz dobrze wymierzony (idealnie wręcz) kopniak Pustego sprawił, że naładowany elektrycznością miecz zrykoszetował od kopyta, posyłając wyładowanie daleko, w jakieś losowe drzewo. Mężczyzna z kolei wycofał się nieco, jakby spodziewał się kolejnego ataku Meshera. Ten jednak skupił się na pożywieniu, po którym od razu poczuł się lepiej. Czuł jak wraca do niego siła, zmęczenie powoli zaczęło znikać, a stan jego Reiatsu zaczynał się stabilizować. Goliat czuł się gotowy by wrócić do gry, tym razem z większą siłą...

[PŻ do pełna]
[+148 PR]
[+2 stałe punkty do Reiatsu, +1 stały do Psychiki]

Runda pierwsza dobiegła końca. Choćby szczęście, los, pogoda, bogowie i wszyscy inni razem wzięci nie byli po jego stronie, to on zawsze dawał radę. Zawsze miał jakieś magiczne szanse wykaraskania się z najgorszych sytuacji. Posiłek był dla niego sprawą tak kluczową, że gotów był zaryzykować wszystkim, żeby tylko się posilić. Okazało się to bardzo dobrym wyborem, instynkt kolejny raz go nie zawiódł, bo powracające siły, wypierające zmęczenie oraz niemal całkowite odnowienie zasoby Reiatsu, które wydawały mu się teraz jeszcze większe oznaczały jedno. Ogromny problem dla Fullbringera.
-G...I...Ń...- Zwykle niechętny do rozmowy czy jakichkolwiek tekstów w kierunku przeciwnika, tym razem poczuł się zdecydowanie pewniej w tym aspekcie i postanowił słownie prowokować przeciwnika. Towarzyszyło temu typowe darcie ryja Meshera. Nakręcił się tak tym zwycięstwem i całkiem nowym posiłkiem, że i z tego drugiego postanowi zrobić sobie przynajmniej deser. Co prawda już kiedyś z takim wygrał, ale nie pamiętał takich posiłków. Możliwe więc było, że wtedy jego ofiara mu uciekał. To się zdarza i jest dla wielkoluda prawdziwym wrzodem na dupie w ostatnich miesiącach. Co się odwlecze to nie uciecze! Na każdego przyjdzie pora. Cierpliwy, bądź nie (a zdecydowanie bardziej to drugie), Goliat był gotowy do dalszej walki. Postawił więc na typowy dla siebie styl. Brutalny, skupiony na mocarnych atakach. Miał spore doświadczenie w wymachiwaniu swoimi kopytami, przynajmniej się o nie już nie przewracał. Brak możliwości chwytu byłby może i dla niektórych męczący, ale Mesher raczej nie przepadał za robótkami ręcznymi. Wystarczyło mu, że miał dzięki temu solidne podstawy do potężnych uderzeń. Nie był może wirtuozem walki wręcz, ale poradzić sobie umiał. Połamać kości potrafił. Rozpędził się w kierunku przeciwnika i kolejnymi atakami (-14PR, +14 siła) próbował po prostu zmiażdżyć swojego przeciwnika.

Fullbringer zacisnął zęby na słowo Meshera, po czym zacisnął dłoń bardziej wokół rękojeści swojego miecza. Elektryczna aura wokół niego stała się jeszcze bardziej gwałtowna, do tego stopnia, że co jakiś czas doprowadzało to do niewielkich wyładowań, uderzających w ziemię. Mężczyzna wywinął swoją bronią niczym kołowrotkiem, po czym zmierzył Goliata wzrokiem.
-Tym razem nie ucieknij... - rzucił tylko, po czym przyjął pozą bojową, trzymając miecz oburącz przed sobą. Gdy Mesher rozpoczął swoje natarcie, ten przyjął na swoją broń całą siłę Goliata, choć ta zmusiła go do solidnego kroku w tył. Przypominało to wręcz siłowanie się, że przez chwilę Pusty wygrywał ten pojedynek. Fullbringer szybko jednak przyjął znacznie bardziej zapartą postawę i po dłuższej przepychance mężczyzna zdołał zrzucić z siebie kopyto Goliata. Wykonując dodatkowy krok w tył wymierzył swoją broń w stronę Meshera.
-Roaring Thunder!* - po tym słowach miecz mężczyzny, z ogromnym hukiem wyrzucił z siebie skoncentrowane wyładowanie elektryczne, które po trafieniu w cel, odrzuciło Goliata solidne parę metrów, posyłając go na łopatki. Nie czuł jednak zbytnio bólu, aczkolwiek to co zostało z jego przedniego pancerza, teraz zostało rozbite na drobne kawałeczki, nie osłaniając już kompletnie nic.

[-7 PŻ]


*Roaring Thunder (z ang.) - "Ryczący Grzmot"