Pustkowie przy Las Noches

Znow staram sie przejsc dalej zatykajac nos i mozna zaciskajac wargi
"Zawrocic sie nie mozemy wiec trzeba isc na przod"

-Hahaha! Ciekawe, jak długo tak wytrzymacie?!
Słyszałeś śmiech z ciemności tunelu przed sobą.
-Nie przejdziecie przez ten tunel. Nikomu się to jeszcze nie udało!
I idąc dalej znów arrancar stanął wam na drodze, kiedy gaz się już rozrzedził i nie stwarzał realnego zagrożenia. Z kolei arrancar przed tobą, wcisnął jakąś białą kulkę, co było trochę dziwne, bowiem wcześniej wcisnąć można było wyłącznie te kolorowe.
-Ten tunel jest mojego projektu. Znam każdy jego sekret...
Zaśmiał się ponownie i wtedy wszystkie kolorowe kule będące obok was zostały uruchomione, tak więc kolejna porcja gazu wydostała się do tunelu, nastąpiły liczne wybuchy i zostaliście zbombardowani przez kule, które spadając z sufitu uderzały was - tym razem były cięższe niż poprzednio... Czym dalej się posuwaliście, tym ciężej wam było. Czułeś jednak, że ten tunel nie będzie się ciągnął w nieskończoność, ciągle były różne układy kulek, co oznaczało iż posuwacie się do przodu, a Las Noches nie było aż tak wielkie, abyście mogli iść tędy jeszcze dużo dłużej.

Patrzy czzy ktos nie ma powazniejszych ran jak cos to lecze ich /jego a potem siebie ciegle posuwamy ise naprzod

Tym razem wszyscy doznaliście większych obrażeń. To było problematyczne, ale po uleczeniu tych mocniej rannych znów ruszyliście. Po pewnym czasie, już bez przygód ujrzałeś światło na końcu tunelu. Wraz ze zbliżaniem się tam... widziałeś też postać. Na końcu tunelu stał ten arrancar z wyciągniętym zanpakutou w waszą stronę.

Idę w jego stronę powolnym krokiem uważając czy nie włączy jeszcze jakiejś pułapki
Pogrąż w mroku .. Saya!!
Podchodzę do niego blisko i mowie
Jesteś aż tak slaby żeby walczyć normalnie?? Chowasz się za jakimś korytarzykiem bo nie umiesz walczyć i wiesz ze jesteś slaby.
Po tych słowach nacieram na niego wciąż uważając czy nie włączy pułapek

Gdy wylądował zszedłem ostrożnie i z powagą spytałem
Co znaczy że awansowałem w hierarchii ??

Adjuchas wylądował składając swe skrzydła, stanął na dwóch łapach, co czyniło go jeszcze bardziej ogromnym i majestatycznym. Rozejrzał się wokół i gdy nie zobaczył nic niepokojącego opadł na przednie łapy.
-Oznacza to tyle, że nie omieszkam przekazać Lordowi, że przyczyniłeś się do uratowania mnie, a on na pewno weźmie w przyszłości to pod uwagę.- Ponownie rozejrzał się jakby szukając czegoś.
-Serpiente Dragon…- spojrzał na Ciebie pytająco jakby wyczekiwał odpowiedzi.

Spojrzałem na niego niepokojąco
Wiesz jestem tu od niedawna nie wiem o co chodzi...

Adjuchas pokręcił głową niedowierzająco
-To jest moje imię... przedstawiłem Ci się, teraz grzeczność nakazuje, abyś ty podał mi swoje imię- wyszczerzył swoje ząbki i skierował głowę w drugim kierunku
-Nadchodzą- wyszeptał, dostrzegłeś w oddali nadchodzące 3 sylwetki.

Acha masz dziwne nazwisko jesteś z europy? Nazywam się kei ling
stoję dumnie nastroszony oczekuje odpowiedzi i rozwoju zdarzeń

Serpiente spojrzał na ciebie, widać twój potok słów wpływał na niego drażniąco, bo spoglądał na Ciebie z wyższością
-Moje imię oznacza Wężowego smoka- słyszałeś jak wypowiadał te słowa z pełną dumą.

Obok was wylądowały trzy postacie wszystkie były Arancarami
-Co on tutaj robi?- Ten, co mówił był Arancarem, którego widziałeś już wcześniej. Drugi z nich Był niezwykle wysoki i strasznie chudy, jego maska zasłaniała całe czoło i z wyglądu przypominała głowę pająka. Trzeci był natomiast niezwykle niski i grubawy, jego maska wyrastała z tylniej części głowy i opadała na jego plecy, z wyglądu przypominała coś jakby odwłok.

-Spokojnie, uratował mi życie… Jakiś Adjuchas szykuje rewoltę, chcieli mnie zgładzić- adjuchas zachichotał.
Wysoki Arancar podszedł ku tobie – Powiedz nam… kim jesteś i co Ci z tego, że nam pomagasz?

Nazywam się kei Ling nie wiem ale do waszej organizacji przystąpił mój przyjaciel jeżeli organizacji to zaszkodzi to i jemu dlatego pomogłem powiedział dość spokojnie patrząc na na arrancara spokojnie

-Hollow mający przyjaciela?- Niski Arancar był naprawdę zdziwiony – to dopiero niespotykane.
-Dosyć, dosyć… hmm nie ma, co niepokoić Lorda… taka mała rewolta nie może nam zagrozić- spojrzał na swoich towarzyszy.
-Wracajcie do Las Noches, ja rozgromię tą bandę na dole i wtedy zdam raport- Dwaj Arancarzy odeszli, pozostał tylko ten, który zabrał twego „przyjaciela”.
-Arancarar nr 99 Shien Unohara… i lepiej zapamiętaj to imię- bąknął ku tobie, a następnie zwrócił się do Serpiente’a
-Czekamy, aż w lesie zniknie oświetlenie, wtedy wejdziemy- Shien usiadł na piasku.

Siadłem lekko czekam cierpliwie... nic się nie odzywając

Czekaliście dobrych kilka godzin, czułeś jak twoje rany zaczęły się zasklepiać (masz wszystkie PŻ). Jednocześnie zacząłeś zdawać sobie sprawę ile to już czasu minęło od ostatniego posiłku. Twój żołądek zaczął powoli się domagać nowej porcji pożywienia, ale to był dopiero początek, więc wiesz, że możesz wytrzymać jeszcze z dobre parę dni.

-Idziemy- Shien podniósł się i złapał swojego zanpaktou, umiejscowił go sobie w dogodnym miejscu i spojrzał na Serpiente’a
-Wejdziemy tędy, nie ma, co się pchać niewiadomo gdzie, a w tym czasie raczej nie zebrał zbyt wielu hollow’ów do pomocy- Serpiente potakiwał tylko, co kilka słów na słowa Arancara.

Arancar podniósł stopę i rzekł
-Rozstąp się - gdy opuścił stopę, piasek pod nim rozstąpił się w obrębie 30 metrów, jakimś cudem udało Ci się nie spaść, choć było blisko, Shien i Adjuchas zlecieli sobie spokojnie w kierunku lasu menosów. Usłyszałeś ich głosy
-Złaź do nas!

(pisz w Lesie menosów)

Na twoje słowa arrancar krótko odpowiedział.
-Po prostu szkoda mi czasu na pachołków, którzy nie są w stanie nawet przejść przez mój tunel.
Przemieniłeś swój zanpakutou i ruszyłeś na niego. On jednak wycofał się dalej - gdzieś już na powierzchni. Wyszliście z tunelu, a tam przed wami był pokój, pomieszczenie o pokaźnych rozmiarach i kształcie koła. Niestety... W nim także roiło się od kul i kolumn. Tym razem było jednak trochę inaczej... Te latały w powietrzu i wszystkie miały jednakowe kolory. Wygląda na to, że to nie koniec zabawy i pułapek tego typu. Arrancara nie widziałeś, lecz usłyszałeś jego głos.
-Zabawmy się!
Po czym jego śmiech.
-Ahaihihi.
Wyleciał wtedy nagle zza jednej kolumny z pałką w ręku i uderzył w kilka kul będących przed nim (pięć) posyłając je na was.

Udezam mieczem w je i staram sie je wyslac w jego storen oczywiscie jezeli nie wybuchna lub stna w plamieniach(i te wszystkie inne rodzeje pulapek) PO DOTKNIECIU MIECZA

Odbicie kuli mieczem nie było najlepszym pomysłem, bo tak jak niestety przeczuwałeś... To była pułapka. Nastąpił wybuch, który odrzucił Cię do tyłu, ale jednak nie wszystkie kule miały taki sam efekt. Inni shinigami - do których to poleciała reszta kul - zostali przylepieni do ściany lepką mazią (część), z kolei jeszcze inni zostali zranieni igłami, które niespodziewanie wystrzeliły z kuli we wszystkie strony.

Biegne w strone arrancara jesli odbije jeszcze jakies kle staram sie je odbic, jesli uda sie dobiec atakuje go lekko starajac sie sprawdzic jego sile

Dotarłeś do niego bez przeszkód. Wasze miecze starły się.
- I co? Myślisz, że jesteś w stanie mi coś zrobić?
Spytał a na jego twarzy pojawił się szyderczy uśmiech. Zastukał 4 razy stopą w jakiś kafelek obok niego. Wydało Ci się to nienaturalne - z pewnością coś tym uruchomił, pewnie pułapkę - przeszło Ci przez myśl.

Odskakuje lekko do tylu po czym przemieniam zanpaktue i nacieram po raz drugi tym razem stosując iluzje ze cios idzie z dołu kiedy ciąłem w twarz

Facet zaśmiał się, gdy wytworzyłeś iluzje i zablokował dolny cios... Który był tylko iluzją. Od razu śmiech zszedł z jego twarzy gdy wylądowało na niej ostrze twojego miecza przecinając mu polik pod okiem i dość głęboko (na wylot do jamy ustnej), mogłeś nawet uciąć mu głowę, gdyby nie to, że odchylił się w ostatniej chwili, gdy iluzja minęła, a usłyszał świst twojego nadchodzącego ostrza. Zaskoczyłeś go, przez chwilę patrzył się na Ciebie ze strachem w oczach. Zrobił krok do tyłu i zdenerwowany krzyknął.
- Co to za cholerne sztuczki?!
Niebawem jednak zauważył, w czym rzecz.
- A więc to zdolność twojego zanpakutou?
Uśmiech powrócił na jego twarz zakrwawioną, gdy odkrył tą rzecz, choć widać było, iż już Cię nie zlekceważy jak przed chwilą. Póki co nie zaatakował.

Skecze do niego i lekko unoszę miecz gotowy do zamach po czym staram sie go kopnac w nogę i zaraz po tym nacieram mieczem i tworze taka sama iluzje co przed chwila tylko celuje w jego rękę

Tym razem arrancar Cię przechytrzył. Gdy symulowałeś atak mieczem - markując cios nogi. Uskoczył on bowiem za kafelek, który "klepnął" 4 razy, gdy nacierałeś i w momencie, kiedy zjawiłeś się przed nim - wtedy on wystrzelił do góry, a z ziemi, z tego miejsca buchnął ogień parząc nieco twoje ciało. Był to jednak krótki płomień, który zaraz znikł, więc żadna część twojej garderoby się nie zapaliła.

Skacze z mieczem gotowym do ataku w jednej rece lecz szybko rzucam Mokuhon bez inkantacji, jesli sie uda staram sie odciac mu glowe (dokaczyc ostatnia rane)

Użyłeś zaklęcia Mokuhon. Cóż, to nie był najlepszy wybór, ponieważ tutejszą powierzchnię pokrywały kafelki i różne mechanizmy pod nią - ziemia była zbyt głęboka, próbowałeś rzucić zaklęcie, ale nie było efektu.

Czujac ze reietsu mi sie konczy probuje zrobic en sam roch tylko z lapka cienia

To zaklęcie okazało się lepszym wyborem, bo efekt był widoczny. Dwie łapy chwyciły jego cień, arrancar zastygł w bezruchu, ruszyłeś na niego. Na twoje nieszczęście zaklęcie okazało się zbyt słabe, by zatrzymać go na długo. Mimo iż ręce zatrzymywały jego cień - był w stanie wykonać ruch w ostatniej chwili, gdy zamachnąłeś się na jego szyję i zasłonić się swoim zanpakutou z trudem... W każdym razie, choć go jeszcze nie zabiłeś, to wasze ostrza się zderzyły.

Robie iluzje jak najszybciej potrafie (zeby laka nie puscila) ze chce odciac jego glowe a tak naprawde staram sie przebic gardlo i jak mi sie uda wbic dopiero potemtne w bok

Mężczyzna ustawił miecz w pionie przed sobą licząc, że się zasłoni i w istocie tą pozycją utrudnił Ci trochę sprawę, gdyż gardło jego było przez to niedostępne. Pozostało Ci ciąć w bok. Twój zanpakutou wbił się prawie do połowy jego ciała, a zatrzymał na ostrzu które trzymał tak w zaparte do momentu aż minęła iluzja, a stało się to w chwili gdy twój zanpakutou tkwił w nim. Szybkim ruchem odepchnął on go od siebie i skoczył w tył, gdzie klęknął mocno raniony. Z jego boku krew leciała z dużą szybkością, ten cios na prawdę go zabolał...
- Skoro nie mogę sobie z tobą poradzić... Zobaczymy, czy poradzisz sobie z tym pomieszczeniem...
Uśmiechnął się lekko.
-CP666 - diabelski pokój.
Powiedział. Był to pewnie jakiś kod. Wtedy też uderzył pięścią w jeden z kafelków, który się wcisnął, a w pewnym miejscu - w tym pomieszczeniu ściana uniosła się - było to przejście do innego pokoju. Z kolumny również się otworzyły (tak jakby były tam klapki) i wyleciały z nich białe kule prosto na was.