Zachodnia brama

"Zachodnia Brama" łączy bezpośrednio Seretei z Rukongai. Jest jednym z czterech oficjalnych przejść. Według historii oraz plotek miejscowych nosi także nazwę: "Przejście Białej Drogi". Bardzo możliwe, że chodzi o żywioł powietrza albo po prostu mniej zabudowany teren. Zgodnie z przyjętą tradycją, aby wkroczyć do Rukongai należy najpierw pokonać tutejszego strażnika. Niestety nikt nie zna jego umiejętności czy unikalnych cech. Wiadomo tylko, że pokonany "podróżnik" powinien spróbować swego szczęścia innym razem albo zmienić bramę.

Ashi uśmiechnął się i obrócił się w stronę z której przybiegliście trochę się zmęczyłem biegnąc a jeśli chodzi o to czy na kogoś czekamy to tak po tych słowach pokazał palcem przed siebie i zobaczyłeś w oddali dwie sylwetki biegnące w wasza stronę. Dobra Ashi jeśli masz zamiar walczyć to uważaj nie chcemy by Gonkuro coś się stało powiedziała Aruka i złapała cię za rękę zanim jeszcze zagroziłeś strażnikowi po czym dodała Choćby nie wiem co się stało nie puszczaj mnie, zrozumiałeś

- Nie możecie walczyć z nią... nie pozwolę wam...
Spuściłem głowę, puszczam ją i ruszyłem w stronę Ashiego. Nie mogłem dopuścić by walczył z Emiko.
- Lepiej ruszajcie już ja dołączę do was później...
Wycelowałem bialą błyskawicę w strażnika by nie było światków tej rozmowy...

Z nią? kogo masz namyśli Gonkuro zapytał Ashi a Aruka tylko patrzyła jak martwy strażnik opada na ziemie i gdy już padł stwierdziła tylko jeśli dojdzie do walki to umrzesz w niecałe pięć minut, więc to ty powinieneś uciekać a resztę zostawić nam

- Z moja panią porucznik... bo domyślam się że to ona tu idzie...
Spuściłem głowę i spojrzałem w ziemie.
- Nie będę z nimi walczył tylko zatrzymam ich...
Powiedziałem spokojnie chwytając za zany.

wiesz co jesteś naprawdę dziwny przecież chcesz odejść z soul society a martwisz się o swoją przełożoną skomentował to Ashi a wtedy Aruka klepnęła go w głowę i dodała rozumiem... więc my idziemy a ty nie wasz się zginąć bo jeśli jesteś bratem panienki to ona by nas zabiła gdyby się dowiedziała. po tych słowach Aruka złapała Ashiego za kołnierz o oboje zniknęli wtedy też przed tobą stanęła Emiko i osoba której nie znałeś jednak po emblemacie widziałeś że jest to porucznik trzeciej dywizji. On od razu chciał się na ciebie rzucić ale Emiko bo powstrzymała i zapytała nie pewnie jak by się bała twojej odpowiedzi co ty tu robisz?

- To samo do czego jestem stworzony i jakie zadanie dostałem...
Powiedziałem spokojnie przeciągając by dać im czas...
Byłem spokojny trzymałem rękę na zanach ale powoli ściągałem rękę z nich widząc poruczników.

Nie udawaj widzieliśmy cię z tymi zabójcami więc przyznaj się to zostaniesz postawiony przed sądem krzyknął porucznik i było widać że jest on narwany wtedy Emiko chyba zrozumiała co tu się dzieje i powiedziała cicho Proszę powiedz że to nie jest prawda powiedz żę zmusili cię abyś im pomógł

Emiko podeszła do ciebie i zaczęła coś szeptać po czym po chwili już twoje ręce były spętane czarem a drugi porucznik powiedział dobra to ty Emiko się nim zajmij a ja będę gonić resztę po tych słowach rozglądnął się i zapytał się ciebie Gdzie oni pobiegli i po co cię ciągli taki kawał drogi przecież mogli od razu cię zabić jak nie jednego shinigami po czym spokojnie uciekać bez obciążenia widać że węszył on jakiś podstęp widocznie był mądrzejszy niż by się wydawało

- Tylko że zawsze mogli mnie jeszcze wykorzystać... Nie mam pojęcia po co mnie wlekli taki kawał... a pobiegli w tamta stronę.
Wskazałem głową w stronę w która pobiegli uznając że już wystarczająco dużo czasu im dałem.

Twoja wypowiedź była całkiem wiarygodna jednak najwyraźniej nie dosyć bo już po chwili porucznik kopnął cię w klatkę piersiową i krzyknął łżesz, powiedz jak było naprawdę . Emiko od razu zareagowała uspokój się to czy kłamie ocenią kapitanowie jednak on nie przejmował się jej słowami i złapał cię za szyję mówiąc jak było na prawde?

Powoli spojrzałem na niego i prosto w oczy.
- Mówię prawdę.. a ty zamiast tego powinieneś ich gonić... Zobaczymy jak z tego będziesz się spowiadał!!!
Podniosłem lekko głos dalej patrząc na niego.

Nie bój się nie jesteśmy jedynymi porucznikami którzy ich gonią, jesteśmy najwolniejsi bo jeszcze musieliśmy pokonać jednego z tej trójki który został w więzieniu. powiedział po czym rzucił tobą o ścianę i dodał mówisz prawdę, a z tego co wiem uważasz się za niewinnego w sprawie morderstwa dwóch strażników ale nie byłeś tam sam przez przypadek się tak złożyło że siedziałem na jednym z dachów i co teraz masz do powiedzenia.

- No i co z tego... przecież widziałeś że nie zabiłem ich
Powiedziałem bo to była prawda że to nie ja ich zabiłem.
- Dobrze wiesz co to było więc nie pierdol że to ja ich zabiłem rozumiesz!!!

Masz racje nie zabiłeś ich tylko zrobiła to twoja koleżanka a nwet jeśli nie masz nic z tym wspólnego to powiedziałeś że już nie było strażników i nawet nie zgłosiłeś ich śmierci powiedział podważając twoją wiarygodność a Emiko podeszła do ciebie i tylko zapytała czy to prawda jej głos całkowicie się zmienił był neutralny całkowicie pozbawiony uczuć

- Niby skąd podejrzenia że to zrobili... fakt popełniłem błąd nie zgłaszając tego do razu tylko udając się by to sprawdzić... Byłem zbyt ambitny ale co z tego?
Powiedziałem do niego starając się unikać odpowiedzi Emiko.

Widząc że chłopak co raz bardziej się denerwował i widziałeś jak zaciskał pięści aż wtedy się uśmiechnął i powiedział wiesz co i tak nie wieże że jesteś nie winny bo jak to wytłumaczysz że zostałeś do nich przydzielony i tego samego dnia on uciekł po czym uwolnił resztę i znowu ty tam byłeś

- Tak i dał bym się podziurawić... super zawsze o tym marzyłem...
Powiedziałem odwracając wzrok już od niego i patrząc w niebo.

Możliwe że dałeś się podziurawić bo czemu mieli by ci darować życie jak wszystkich innych zabijali bez skrupułów powiedział starając ci się udowodnić twoją winę a Emiko tylko patrzyła na ciebie ze smutkiem w oczach

- Widzę że i tka wiesz wszystko lepiej więc ta rozmowa niema sensu...
Zamknąłem oczy i spojrzałem w górę.

może i ta rozmowa nie ma sensu ale w końcu przejdźmy do konkretów skoro mówisz że zostawili cię bo ich zwalniasz to jak wytłumaczysz że jesteśmy przez nich obserwowani mówiąc to obrócił się do ciebie plecami i spojrzał na bramę jednak nikogo tam nie zauważyłeś. Emiko jak by się ocknęła też spojrzała na bramę i wyciągnęła zanpakuto mówiąc do ciebie wszystko wskazuję na ciebie, czemu to zrobiłeś czemu nas zdradziłeś? odpowiedz ostatnie słowo wykrzyczała

- Nikogo nie zdradziłem Emiko...
Powiedziałem i spojrzałem w tamto miejsce...

Emiko już się nie odezwała tylko przyłożyła ci miecz do krtani a zobaczyłeś wtedy że ona cała drży jednak za bardzo nie wiedziałeś czym to było spowodowane wtedy ten drugi porucznik krzyknął Możecie już wyjść a na bramie pojawił się Ashi i Aruka którzy tylko powiedzieli cześć wtedy też mężczyzna rzucił się na nich w tej samej chwili za Emiko pojawiła się Aruka i wykręciła jej rękę jednak tak aby jej nie złamać ale wyrwać miecz. Gdy już miała miecz przyłożyła jej do gardła a porucznik się zatrzymał czyli jednak miałem racje skomentował

Podszedłem do Emiko i odpycham ręka przyłożonego do jej gardła zana rękom nie zwracając uwagi na to co się z moją ręką stanie. Spuściłem głowę i wyszeptałem.
- Przepraszam ale już ci to mówiłem dzisiaj...

Zaklęcie było wyjątkowo słabe i je złamałeś z łatwością po czym odsunąłeś pogromce od gardła Emiko a Aruka powiedziała mówiłam że rozumiem więc nie miałam zamiaru jej nic zrobić ale skoro ten miecz ci przeszkadza to niech tak będzie po tych słowach wbiła ona go w ścianę budynku i odepchnęła Emiko która ciągle drżała i patrzyła tylko na ciebie. Ashi uśmiechnął się i zapytał ciebie Dobra porozmawiałeś sobie to możemy już iść wtedy porucznik mu przerwał Nie pozwolimy wam odejść wolimy zginąć wtedy też zobaczyłeś jak Ashi'emu zaświeciły się oczy jak by czekał na taką odpowiedź

Rzuciłem się na panią porucznik i pocałowałem ja w usta. złapałem jej dłonie w swoje i przycisnąłem do ściany i wypowiedziałem tak tylko by ona usłyszała.
- Nie możesz zginąć... chciałbym być z tobą tutaj ale to jest już raczej nie możliwe, nie mogę wymagać od ciebie byś poszła zemną.

Emiko najpierw nie wiedziała co się dzieje ale po chwili odwzajemniła pocałunek i w spokoju wysłuchała to co powiedziałeś wtedy też zobaczyłeś łzy płynące po jej policzkach jednak zauważyłeś że nie patrzy na ciebie tylko za ciebie i wtedy cicho mówi nie mogę a zaraz po tym usłyszałeś krzyk Ashi'ego Gonkuro uważaj i kątem oka zobaczyłeś porucznika lecącego w twoją stronę wiedziałeś że nie zdążysz. W jednej chwili znowu usłyszałeś Emiko Kocham cię i w tym samym momencie cię odepchnęła a miecz porucznika przebił jej klatkę piersiową jednak się tym nie przejął i powiedział czyli plotki o tym że jedna z poruczników zakochał się w zwykłym shinigami to też prawda

- NIEEEE!!!!!!!!
Krzyknąłem i sięgnąłem za swoje zany i zaatakowałem porucznika by przebić się do Emiko.
Chciałem zrobić wszystko by ją uratować... W głowie szukałem pomysłu jak by ją ocalić.
- Emiko nie umieraj proszę....

Emiko jeszcze poruszyła ustami wiedziałeś że coś mówi jednak nie usłyszałeś co ale porucznik który był obok niej uśmiechnął się jak by na znak że usłyszał i zatrzymał twój atak jedną ręką wtedy też zobaczyłeś że Emiko ma zamknięte oczy i spuszczoną głowę.