Południowa brama

"Południowa Brama" łączy bezpośrednio Seretei z Rukongai. Jest jednym z czterech oficjalnych przejść. Według historii oraz plotek miejscowych nosi także nazwę: "Przejście Czerwonej Pustki". Bardzo możliwe, że chodzi o żywioł ognia albo po prostu pustynny teren. Zgodnie z przyjętą tradycją, aby wkroczyć do Rukongai należy najpierw pokonać tutejszego strażnika. Niestety nikt nie zna jego umiejętności czy unikalnych cech. Wiadomo tylko, że pokonany "podróżnik" powinien spróbować swego szczęścia innym razem albo zmienić bramę.

Pogoda była wspaniała. Słońce wisiało wysoko na niebie, jego promienie bez przeszkód docierały do miasta i ogrzewały wszystko wokół.

Wysoko na niebie, gdzie nikt nigdy nie spogląda, a jeśli nawet to szansa zauważenia, czego kol wiek dziwnego była nikła, pojawiła się szeroka czarna rysa. Niebo rozdarło się w tym miejscu, a w środku można było dostrzec dwie postacie.

-To tu… powinien być gdzieś w tym obrębie. Pamiętaj możesz zabić paru shinigami, ale nie zwal sobie na głowę całego dworu. Unikaj również bramy, strażnik nie należy do łatwych przeciwników.- Koji spoglądał w kierunku miasta, jakby czegoś szukał.
-Będę starał się cały czas pilnować twoje poczynania, gdybyś miał jakiś poważny problem postaram się Cię uratować. A teraz ruszaj.- Zrobił krok w tył.

Skoczyłeś. Lot był długi, widziałeś liczne ilości Shinigami przechadzające się po uliczkach. Na twoje szczęście trafiłeś na jakąś ogromną wierzę. Wylądowałeś bez najmniejszych przeszkód. Spojrzałeś wysoko w niebo. Słońce wisiało dosyć wysoko. Było popołudnie…

Normalnie poczekał bym aż się z ciemni ale czas mnie goni nie mam tego przywileju

Spojrzałem w miasto chciałem zobaczyć tego shinigami a przynajmniej jak wygląda seritei

Spojrzałeś ponownie w niebo. Dzięki temu mogłeś określić kierunki świata. Ustawiłeś się w kierunku północy.

Przed tobą rozpościerało się całe miasto. Budynki z brzegu nie były zbyt okazałe, mieszkali tutaj chyba mniej bogaci Shinigami. Jednak im dalej sięgałeś wzrokiem tym domostwa stawały się coraz piękniejsze. Daleko przed tobą dojrzałeś ogromny pałac umiejscowiony zaraz obok występu skalnego.

Na wschód od Ciebie dostrzegłeś kolejne domostwa, przeplatane wolnymi placykami, których na twoje nieszczęście było wiele. Zauważyłeś tam również liczny oddział shinigami. Chyba szykowali się do wyjścia przez bramę. Bo właśnie tam się kierowali.

Na zachód dostrzegłeś podobny widok jak na wschodzie. Jednak tutaj twój wzrok przykuł niewielki, lecz gęsto zarośnięty teren zielony, na środku, którego znajdowała się sadzawka.

Na południu rozpościerał się ogromny mur, a także brama, do której zmierzał wcześniej widziany przez Ciebie oddział Shinigami. Za murami widać było rzędy budynków zbudowanych z drewna, kryte strzechą. Widać była to biedniejsza część miasta.

Dobra więc czas działać ...
Czekam aż oddział shinigami odejdzie po czym wskakuje w uliczkę
jestem dobra skradam się uliczką po czym wskakuję na dach i szukam jeśli go nie zdaje skaczę po kolejnych uważając aby nikt mnie nie zauważył i usłyszał

Oddział Shinigami stanął przed samą bramą. Czekał Cię teraz bardzo Ciekawy pokaz. Dostrzegłeś jak brama uniosła się, a w niej stanął ogromny, bo około 9 metrowy jegomość. Była to zbita kupa mięśni. Pozwolił przejść bogom śmierci, a następnie opuścił wrota.

Zeskoczyłeś z budynku. Lot trwał dłuższą chwilę, wszak wysokość była dość spora. Jakimś cudem twoja kocia zwinność zamortyzowała upadek.

Usłyszałeś dźwięk otwieranego okna. Odwróciłeś głowę i widząc, czyjąś sylwetkę uskoczyłeś między krzaki.
-Mówię Ci, że kogoś widziałem!- do twoich uszu doleciały takie oto słowa, lecz po chwili były już następne- no dobra, dobra już idę.
Okiennica została zamknięta.

Wskoczyłeś na pobliski dach i ruszyłeś dalej. Droga wydawała się spokojna, nikt nie zauważył Cię i nikt nawet nie domyślał się, że Hollow mógłby dostać się na teren dworu dusz.

Wskoczyłeś na kolejny dach. Coś trzasnęło, a ty runąłeś w dół. Wpadłeś do budynku. Poczułeś coś ciepłego i mokrego na swojej skórze. Lecz nim zdążyłeś o tym pomyśleć zanurzyła się również twoja głowa. Szybkim ruchem wyskoczyłeś na zewnątrz i rozejrzałeś się. Byłeś w czyjeś łazience. Patrząc po bogatym i stylowym wystroju, był to dom kogoś bogatego. Zamiast wanny znajdowała się tu mała sadzawka z podgrzewaną woda, do której wpadłeś.

Byłeś cały mokry.

Może czas się rozejrzeć są tacy bogaci a dachu nie mają za dobrej jakości idę najciszej jak mogę po czym rozglądam się na różne strony szukając domowników
shinigami był odziany w niebieskie szaty możliwe że jest bogaty i to jego dom

Wyszedłeś z czegoś, co chyba było łazienką. Czułeś na swoim ciele jeszcze kropelki wody. Przeszedłeś długim korytarzem w kierunku schodów. Słyszałeś z dołu odgłosy rozmowy. Osobników było, co najmniej dwóch, kobieta i mężczyzna.

-Naprawdę musisz iść?- słowa pochodziły od kobiety, była wystraszona, a także miałeś wrażenie, że zmartwiona
-Dobrze wiesz, że tak. Są to rozkazy z góry. Ponoć podpisał je kapitan 3 oddziału.- mężczyzna westchnął ciężko. Rozmowa przestała cię interesować.

Ruszyłeś dalej. Na ścianach wisiało kilkanaście obrazów przedstawiających najprzeróżniejsze zachody słońca. Zajrzałeś do ostatniego pomieszczenia. Był to niewielki pokój pomalowany na niebieski kolor. Pod sufitem wisiało wiele papierowych ptaków, a na podłodze leżało mnóstwo klocków. Po chwili zorientowałeś się, co to wszystko znaczy. Pod jedną ze ścian stało łóżeczko. A w nim spało może roczne dziecko. Spojrzałeś jeszcze na drugą ścianę. Stały tam rzędy szaf, ale najbardziej twoją uwagę przykuła jedna. Posiadała ona przeszkloną gablotkę, wewnątrz której znajdował się zanpaktou.

To mój cel te zanapakuto oto chodzi dobra weznę je i rozejrzę się za nią jeszcze dla pewności Biorę zana dziecko hmm tez weznę biorę je w 2 łapę i przychodzę tam gdzie były osobniki rasy ludzkiej
Wszedł w jak najmiej spodziewanym momęcie

Witajcie jeden ruch a dziecko zginie masz coś co potrzebuje oddaj mi rękojeść

Przeskoczyłeś przez niemal cały pokój. Wylądowałeś tuż przed szafą. Nie musiałeś się bać o zdradzieckie skrzypienie podłogi. Była ona wyłożona grubym i puszystym dywanem, który wygłuszał każdy twój krok.

Podniosłeś łapę i otworzyłeś drzwiczki. Chwyciłeś miecz w zęby i odwróciłeś w kierunku łóżeczka. Stanąłeś nad nim i spojrzałeś do środka. Dziecko spało nie wiedząc, co czyha tuż przy nim. Było tak małe i młode, że zapewne nawet gdyby nie spało, to nie wiedziałoby, kim tak naprawdę jesteś. Chciałeś również i je pochwycić. Lecz miałeś jeden problem. Jesteś kotem, chodzisz na czterech łapach. Gdybyś wziął dziecko w jedną z łap, na dodatek mając jeszcze zanpaktou w paszczy nie byłbyś zbyt sprawny, czy groźny. Trzymanie w jednej łapie Zana, a w drugiej dziecka też nie wchodziło w grę. Nie umiesz chodzić na dwóch.

-Zaklęcie destrukcyjne numer cztery!!- usłyszałeś ze swojej prawej strony. Kątem oka dostrzegłeś jakąś sylwetkę.
-Byakurai!!- nie wiesz, jakim cudem, ale udało Ci się odskoczyć. Uratowałeś dzięki temu swoje futro, a może i coś więcej. Skumulowany promień reiatsu przeleciał przez cały pokój i przebił się przez ścianę.
-Pusty? Tutaj?- twoim przeciwnikiem okazał się shinigami, z wyglądu około 30. Prawą dłoń trzymał wyprostowaną w kierunku gdzie jeszcze niedawno stałeś. A w lewej dzierżył swoje ostrze.

To twój pogrzeb shinigami gdzie jest rękojeść gadaj to może cię ocalę
Wypuszczam pazury prosto w niego jedne z prawej strony prawa łapą tak aby trafić w bark i drugi lewą łapą tak aby trafić lewy bark aby przyszpilić go do ściany

(mój błąd, że nie opisałem go dokładniej. Przepraszam)

Przypatrzyłeś się przez chwilę swemu przeciwnikowi, by stwierdzić, że to nie on jest twoim celem. Nosił krótką, lecz schludną fryzurę. A jego kimono było całe czarne. Gdy wypowiedziałeś swe słowa, ujrzałeś na jego twarzy zdziwienie.
-Nie wiem o czy…- przerwał, gdy ujrzał twoje zamiary.

Uniosłeś przednie kończyny, stanie na jedynie tylnich sprawiało Ci nie lada problem, lecz udało Ci się. Wystrzeliłeś pierwszą serię, zaraz po niej drugą. Shinigami zrobił krok w bok i schował się za ścianą.

-Nie wiem, czego tutaj szukasz… ale to będzie ostatni czyn w twym życiu- mimo tak groźnych słów nie wyjrzał zza ściany.

Śmieszny shinigami ocalę cię i twoją rodzinę ...
jeśli mię nie zaprowadzisz do shinigami przyjdą na stępni i wymordują ciebie i twoją rodzine masz moje słowo jest shinigami o kolczatych włosach dół jego ubrania jest niebieski
Zaskakuję shinigami przebijając się przez ścianę za którą jest schowany skacząc przebijam się przednimi łapami

Wygłosiłeś swą tyradę, trochę bez ładu i składu. W odpowiedzi usłyszałeś ciche sapanie zza ściany. Miałeś wrażenie, że cień boga śmierci drgnął, ale mogło to być tylko przywidzenie.

Nagle poczułeś nową energię, niewielką, ledwie odczuwalną. Pochodziło z łóżeczka. Dziecko właśnie się przebudziło i zaczęło machać małymi rączkami, mówiąc coś pod nosem w sobie znanym języku.

Rzuciłeś się w kierunku ściany. Twoja ogromna siła spowodowała, że ściana nie była dla Ciebie żadną przeszkodą. Wzrok Shinigami spoczął na Ciebie chwilę za nim uderzyłeś wprost w niego. Zwaliłeś go z nóg i przygniotłeś swym wielkim cielskiem. Przednie łapy wylądowały na jego barkach przygniatając do podłogi. Tylnie stały w szerokim rozkroku na podłodze, pomiędzy nimi znajdowały się kolana boga śmierci.

Spoglądał on na Ciebie przerażony.

Noto jak shinigami zabijamy ciebie i twoją rodzinę czy dasz mi co chcę ??

Z pyska spada ślina na jego twarz oczy jarzą się morderczo

Shinigami spoglądał na Ciebie, z czasem jego twarz z przerażonej zmieniała się w wściekłą.
-Nie wiem, po co tutaj przybyłeś, ale było to twoim największym błędem w życiu!!- Shinigami spoglądał wprost w twoją twarz. Do twoich uszu dobiegły Cię słowa wymawiane pośpiesznie przez boga śmierci.
-Zaklęcie destrukcyjne numer trzydzieści jeden- poczułeś jego dłonie na swoim futrze, na wysokości klatki piersiowej.
-Shukkahou!- poczułeś nieprzyjemne mrowienie, a następnie piekący ból pochodzący z klatki piersiowej. Siła uderzenia zrzuciła Cię z jego ciała (-25PŻ).

Bóg śmierci podniósł się z podłogi chwytając oburącz swój miecz. Widziałeś na jego ciele kilka poważnie wyglądających zadrapań.
-Mówiłem Ci… był to największy błąd w twoim życiu- wycedził przez zaciśnięte zęby, poczym uniósł swe ostrze i ruszył z okrzykiem bojowym na ustach, w twoim kierunku.

Ty głupi shinigami Teraz to cię zjem po kawałku
Biegnę w jego stronę uderzam w brzuch pyskiem po czym skacze na niego łapami przygniatam ręce odgryzam prawą i lewą rękę po czym skaczę po nogach aby je połamać wlokę go przed kołyskę dziecka biorę w łapę przystawiam do jego głowy pazur

Nadal nie wiesz o co chodzi?

Twoje ciało opanowała ogromna wściekłość wymieszana z Holowią agresywnością. Spojrzałeś na twarz Shinigamiego, malował się na niej spokój i skupienie.

Ruszyłeś wprost na niego, Odległość między wami była niewielka, więc nie potrzebowałeś zbyt wiele czasu by ze swoją prędkością znaleźć się przy nim. Zamknięte pomieszczenie natomiast uniemożliwiało uniknięcie.

Trafiłeś w Shinigami zwalając go z nóg. Przygwożdżony na dodatek twoim ciężarem niemalże natychmiast znieruchomiał. Pochyliłeś się i ugryzłeś go w jego prawą rękę. Shinigami zaryczał z bólu

-Zaklęcie destrukcyjne numer cztery! BYAKURAI!- usłyszałeś kobiecy głos, a po chwili twoje ciało przeszyła kolejna fala bólu (-7pż).

Zza ściany wystawała postać kobiety z uniesioną lewą ręką, a w prawej trzymała swój zanpaktou.
-Zejdź z niego!- wciąż stałeś na Shinigami przygważdżając go do Ziemi.

WY NĘDZNE ROBAKI JAK ŚMIECIE zaryczał
Szybkim susem zatopił łapę w twarzy shinigami po czym rzuca się na kobietę uderza pod nogi wywracając shinigami po czym łapą łapię za jedną z nóg rzuca kobietą w ścianę tak aby nie przebić ściany podbiega do dziecka bierze w łapę przsytawia pazur do głowy po czym mówi Gdzie jest SHINIGAMI o kolczastych włosach jego ubiór jest w połowie niebieski

Twe pazury wbiły się głęboko w twarz boga śmierci. Usłyszałeś wydobywające się z jego ust charczenie, które przerodziło się w bulgot, gdy jego usta zalała krew. Kobieta krzyknęła i wyciągnęła dłoń przed siebie gotowa wykonać kolejny czar. Wybiłeś się. Uderzyłeś w kobietę, ta zwaliła się na ziemię. Widziałeś jak zbierała się szybko, leczy byłeś dużo szybszy.

Kobieta przeleciała przez całą długość korytarza i uderzyła o drzwi od łazienki. Na jej głowę spadł jakiś obraz.
-AYA!!, AYA!- wykrzykiwał, co chwile mężczyzna, który raczkował niczym mały bobas. Z jego twarzy ściekały stróżki krwi.

Wyciągnąłeś dziecko z łóżeczka. Te wystraszone krzykami rodziców zaczęło płakać.
-Zostaw ją!- wykrzyknęła kobieta.- Nie wiem, o kogo Ci chodzi!- z jej oczy zaczęły cieknąć łzy- Nie znamy nikogo takiego!
-Aya!, co się dzieje?- wykrzykiwał mężczyzna.

Może on wie Ddskoczyłem stając na środku widząc w miarę co robiąc ty wiesz gdzie go znajdę??

-Piekielna bestio!! Wynoś się z mojego domu!! ZABIJE CIĘ!!- Shinigami zamachnął się z ostrzem. Lecz ciął jedynie powietrze. Widziałeś jak stał chwiejnie na swych nogach. Wiedziałeś, że jest ślepy. Przez jego oczy przechodził głęboki ślad po twych pazurach.

-ZOSTAW NAS!!- Głos Kobiety wchodził w coraz wyższe tony. Stawał się powoli nie do zniesienia.

Usłyszałeś jakiś hałas na niższym piętrze. Zaglądnąłeś tam i znieruchomiałeś. W drzwiach stało kilku shinigami. Po strojach widać było, że nie byli zwykłymi regularnymi shinigami.
-Szybko! Na górę!- wrzeszczał jeden z nich wymachując ręką i popędzając kolegów. Nie wyglądało to najlepiej.

Upuszcam dziecko na ziemię po czym szybko wyskakuję z domu i skaczę na dach biegnę skaczę po dachach ab y narobić odległości
cholera pieprzeni schinigami ...
już pewnie wiedzą
kwestia czasu jak mnie zlokalizują
ehh ...
Nadal poszukuję kolczato włosego shinigami
jeśli tu mnie wysadził powinnien gdzieś być nie daleko jest 20oficerem powinien stacjonować na ulicach

Dziecko spadło na podłogę i rozpłakało się jeszcze głośniej. Ruszyłeś z impetem w kierunku okna. Słyszałeś, jak pierwsi shinigami wbiegli już po schodach i zaczęli wypowiadać słowa zaklęć.

Uderzyłeś w zamknięte okno. To puściło pod ciężarem twego ciała. Wylądowałeś na trawniku. Z okna wyleciało kilka niebieskich wiązek reiatsu. Na dworze dostrzegłeś kilkunastu shinigami czających się przy drzwiach. Dostrzegli Cię dopiero, gdy wykonałeś drugi skok.

Skakałeś po kolejnych budynkach zapuszczając się coraz głębiej. Co chwilę musiałeś się przyczajać by nie natrafić na jakiś patrol. Miałeś rację, chyba już wszyscy wiedzieli o twojej obecności. Wyglądało na to, że wprowadzono jakiś alarm.

(dalsza część w Akademia Shinigami -> Plac główny)

https://bleach.forumpolish.com/t302p270-gowny-budynek#61222

Toshi wyruszył w stronę bramy tak szybko, jak się tylko dało. W końcu czas spotkania się zbliżał, a cały ten dzień nie był dla niego zbyt łaskawy. Zanim wyszedł z samej Akademii, zdążył jednak rzucić okiem na plan, na którym napisane było "Kidou". Jako, że wcześniej pobierał korepetycje, raczej nie powinien mieć z tym problemu, prawda? Może chociaż ta część jego nowego życia się nie spartaczy i nie będzie robiła mu pod górkę.

Do bramy doszedł bez problemów. Niektórzy shinigami po drodze szturchali go jedynie dla zabawy, jednak on nie dawał się prowokować. Już chciał przez nią przechodzić gdy nagle zatrzymał go strażnik.

-Czekaj! Pokaż mi swoje upoważnienie.

Od razu swe kroki skierował ku bramie. Pomimo tal licznych zaczepek, które zwyczajnie ignorował całkiem szybko do niej dotarł. Wtedy to po raz pierwszy zatrzymał się. Nie tracąc czasu od razu wyjął z kieszeni upoważnienie od Dyrektora i pokazał strażnikowi. Choć nieco mu się śpieszyło nie dal tego po sobie poznać. Spokojnie poczekał aż pilnujący bramy Shinigami się z nim zapozna. Kiedy tylko mu je oddał natychmiast udał się na miejsce spotkania ze swoim mentorem. Tak niewiele czasu, a tak dużo spraw do załatwienia. W drodze na spotkanie zastanawiał się czy uda mu się dziś ze wszystkim tym uporać. Po niedługim czasie dotarł do celu swej wędrówki.
- Mistrzu dotarłem. Jesteś tutaj?
Rzucił w przestrzeń, podczas, gdy był w trakcie poszukiwania go wzrokiem. Od razu dało się zauważyć, że coś chłopaka gryzie.

Toshi dochodząc do kuźni nawet dokładnie się nie rozejrzał i zawołał swojego mistrza. Jako że kuźnia była dziwnie odosobniona od reszty miasteczka, szybko był w stanie ją przeszukać, a cisza wskazywała na to, że mistrza tutaj nie ma. Zaczął więc rozglądać się po okolicy. Znalazł go, lecz nie w stanie w jakim by sobie życzył. Przybył na tyle wcześnie, by ujrzeć z daleka swojego mistrza ciągniętego po ziemii przez dwóch szemranych typów.

Dodatkowo jak na złość nie mógł nigdzie znaleźć swojego mistrza. Również nie było żadnej odezwy na jego wołanie. Kiedy już miał przekląć cały świat szczęście nieco uśmiechnęło się do niego. Niestety nie tego oczekiwał. To, co zobaczył to jakiś typów ciągnących jego mentora. Kompletnie nie wiedział, co ma począć, jakie rozwiązanie w tej chwili byłoby najlepsze. Od jego decyzji wszystko zależało. Los dzisiaj naprawdę płata mu. Co rusz nieprzyjemne figle. Postanowił śledzić tych typów. Starał się iść za nimi jak najciszej i zobaczyć dokąd go zabierają. Przy okazji poszukał sobie solidny kamień i ruszył za nimi. Spróbował podkraść się do nich. Może uda się przynajmniej choć jednemu zdrowo przywalić.

~Kanzaki 1~

Podróż minęła dziewczynie bez większych problemów czy niespodziewanych przygód. Jedynie upał dawał o sobie non stop znać. Powietrze wydawało się gęste i ciepłe. Możliwe, że wieczorem spadnie deszcz. Mimo wszystko wystarczyło iść bardziej zamieszkałymi dzielnicami, aby choć trochę ukryć się w cieniu budynków. Tymczasem na miejscu zbiórki czekało już parę osób. Kanzaki kojarzyła jedną kobietę ze wcześniejszych zebrań oddziału. Natomiast pewien chłopak uczestniczył z nią podczas misji w Świecie Żywych Dusz. Oczywiście grupka powitała złotowłosą zwykłym skinieniem głowy albo uściśnięciem ręki. Dopiero po jakimś czasie dołączył lider tutejszej "operacji".
-Witam niezmiernie ciepło poranne Ptaszki. Pozwólcie, że przejdę do konkretów i bez owijania w bawełnę. Ogólnie mamy mały problem. Za bramą czeka na nas dwóch delikwentów. Chcą przejść do Rukognai. Dlatego dzisiaj wybierzemy tymczasowych Strażników. Mam nadzieję, że oszczędzicie mi niepotrzebnego wstydu... Macie dać z siebie dwieście procent. Inaczej spotka was kara, a raczej nieprzyjemnie konsekwencje. Ktoś na ochotnika?- Mężczyzna mówił spokojnym, mocnym tonem, ale z należytą powagą. Oczywiście przejechał wzrokiem po wszystkich zebranych. Możliwe, że czekał na kogoś odważnego i zdecydowanego. Międzyczasie Kanzaki zaczęła odczuwać pewne dolegliwości z tytułu niezjedzonego śniadania. Upał oraz mały głód dały o sobie znać.


Znajoma kobieta
Chłopak z misji w Świecie Żywych Dusz