Wschodnia dzielnica

Nieporadność Rose wywołała wesołość u dwóch dziewczyn siedzących na wozie z ładnym młodzieńcem. Parsknęły śmiechem, po czym zaczęły żartować jak to ich brat samym swym uśmiechem rozbraja biedne białogłowy.
Młodzian puścił uwagi mimo uszu. Wydawał się szczerze zasmucony odmową Rose i gdy ta podeszła do wozu uchwycił jej dłoń i zwinnie zawiązał wokół nadgarstka czerwoną wstążkę.
- Na pamiątkę naszego spotkania. - Uśmiechnął się smutno, a czyste jadeitowe oczy zalśniły.
Wozy zaczęły toczyć się do przodu zabierają ze sobą wesołe towarzystwo.

Słysząc krzyk Rose, chłopak wstał i sam zakrzyknął machając dłonią.
- Yadorigi Akihiko!
Hayate prychnął.
- Pfff, pozer. - Zerknął na Rose. - Biegnij, jeszcze zdążysz. Ta banda może dać ci wesołe i beztroskie życie. Zwłaszcza jeśli pasuje ci ciągła tułaczka wypełnioną śpiewami, tańcami i kuglarskimi sztuczkami w każdej mijanej wiosce żeby tylko parę ryo na chleb zarobić.
Pierwszy z wozów już znikał za zakrętem.

Hayate spojrzał na nią krytycznie.
- Ruszamy? Ledwo powłóczysz nogami i mówisz "ruszamy"? Zapomnij. Nie mam zamiaru potem ciebie tachać całą drogę do Seireitei.
Shinigami nie spieszył się. Najpierw dokończył posiłek, potem wyjął z plecaka nożyk i zaczął czyścić sobie paznokcie. Bardzo skrupulatnie zresztą, a gdy już skończył zamknął oczy i trwał tak przez jakieś pół godziny, aż uniósł powieki i podniósł się na nogi zarządzając koniec przerwy.
Rose zdołała dojść do siebie. Mniej więcej przynajmniej. Szybko dotarli do rozgałęzienie drogi z czego Hayate wybrał tą, na której nie widniały świeże ślady wozów. Nabrzmiałe pomarańczowe słońce dotknęło już horyzontu, a po Seireitei ani śladu. Ujrzeli za to piętrowy budynek otoczony mocno zdezelowanym płotem, do którego Hayate się skierował.
Trzymająca się na jednym zawiasie furtka zaskrzypiała, gdy shinigami pchnął ją lekko. Weszli do środka, do ciemnego pomieszczenia, w którym panował zaduch.
Rose ujrzała stojącego za szynkwasem tłustego i siwiejącego już jegomościa. Używał poplamionego fartucha do czyszczenia nadgryzionego kufla. Na sali rozstawionych było kilka stolików z czego tylko przy jednej siedziała dwójka ponurych mężczyzn w podartych kimonach.
Hayate podszedł do karczmarza.
- Jed... dwa pokoje i coś na ząb. Sama woda wystarczy jeśli nic więcej nie macie.
Tłuścioch zmrużył podejrzliwie oczy, na co Hayate westchnął.
- Zapłacę. - Położył na blacie kilka monet, co wyraźnie poprawiło gospodarzowi humor.
- Dobra. Usiądźta i poczekajta, zara coś przyniosę i pokoje przygotuję.
Hayate szarpnął głową na Rose i usiadł na najbliższej ławie. Czuła się niezbyt swobodnie w czym największą zasługę miały natarczywe spojrzenia jakimi obdarzyła ją dwójka mężczyzn.

Hayate położył się na ławie po drugiej stronie stołu. Założył ramiona za głowę i chrząknął.
- Największą wdzięczność okażesz jeśli nie będziesz sprawiać kłopotów. Więcej nie oczekuję.
Rose nadal była napastowana spojrzeniami dwójki mężczyzn. Kątem oka widziała ich wychudzone, pokryte niechlujnym zarostem gęby. Oczy, aż im się świeciły, jakby nie widzieli kobiety od lat.
Karczmarz powrócił po jakimś kwadransie. Przyniósł podróżnym po kubku wody, a także talerz z ryżem w sosie grzybowym. Pachniało nawet nie najgorzej, po takim miejscu niczego lepszego spodziewać się nie mogli. Hayate energicznie podniósł się do pozycji siedzącej i zaczął pałaszować.
Rose burczało w brzuchu. Po długim dniu wędrówki ciepły posiłek był jak znalazł.
- Shinigami nie muszą płacić za nocleg i wyżywienie - odezwał się Hayate w przerwie od kolejnych kęsów. - Ale zawsze lepiej rzucić trochę grosza, to wtedy ryzyko mniejsze, że naplują ci do żarcia.

- Nie trzeba mieć aspiracji żeby uprzykrzyć życie - mruknął shinigami.
Póki co Rose nie widziała go innego Hayate niż tego naburmuszonego albo ponurego. Wziął łyk i podniósł się ogłaszając, że idzie do wychodka. Wyszedł z zajazdu zostawiając Rose samą z nieprzyjemnym towarzystwem, chociaż tylko przez chwilę, gdyż mężczyźni również skierowali się do drzwi.
Pozostała więc tylko ona i gospodarz, który podszedł zresztą do stołu.
- Może podać coś jeszcze? - zapytał przymilnie co nijak nie pokrywało się z jego dość paskudną aparycją.

Karczmarz uśmiechnął się pod nosem i cofnął się. Nie powrócił jednak na swoje miejsce za szynkiem, lecz stanął za Rose. Poczuła na ramionach ciężar łapsk.
- W takim razie może ty zrobisz coś dla mnie, co złociutka? Dla takich ślicznych panienek zawsze się coś znajdzie... Oj, tak.
Śmierdział potem zaległym na brudnej skórze, a jego głos jawił się w uszach Rose niczym charkot spasionego wieprza.

Rose poczuła jak łokieć zagłębia się w tłustym brzuszysku. Karczmarz sapnął, ale zaraz potem wybuchnął rechotem. Nacisk na ramiona nie pozwolił jej wstać, co więcej łapy zakleszczyły się wokół szyi pozbawiając Rose tchu. Smród potu przybrał jeszcze na sile.
- Hardaś, będzie cię trzeba dobrze wytresować, ale bez obaw... mamy od tego specjalistów.

Zdołała krzyknąć, ale dłoń zaraz zasłoniła jej usta.
- Twój koleżka cię nie usłyszy - syknął karczmarz. - Moi przyjaciele zadbają o to żeby już nigdy nic nie usłyszał.
Rose czuła jak ogarnia ją panika. Próba skupienia została zbombardowana przez szalejące emocje, lecz to właśnie one uruchomiły mechanizm obronny. Poczuła mrowienie w całym ciele i nagle łapy oprycha zaczęły oddalać się od szyi. Odpychała je, aż wyzwoliła się z uścisku całkowicie.
Karczmarz cofnął się. Odruchowo spojrzała na niego. Był zaskoczony, ale zaraz ustąpiło to miejsca wściekłości.
- Wiedźma! - Sięgnął za pas wyciągając krótką pałkę. Drewno było pokryte brunatnymi plamami.

[- 5 PR]

Gdy skoczyła ku karczmarzowi poczuła odpływ nadnaturalnej siły tak że gdy zamachnęła się pięścią była na powrót zwykłą dziewczyną. Oprych zachował więcej zimnej krwi niż sądziła i skutecznie zasłonił się przedramieniem, po czym natychmiast machnął pałką w kierunku głowy Rose. Uczynił to dość niezgrabnie, dziewczyna schyliła się tak, że pałka jedynie musnęła jej włosy.

Rose wyciągnęła do tyłu rękę i w dłoń wpadł jej gliniany kufel jeszcze nie do końca opróżniony z wody. Karczmarz wykorzystał okazję i po raz kolejny obrał za cel głowę dziewczyny. Ta jednak zwinnie niczym łasica przeszła na bok i pałka uderzyła w blat stołu. Uderzyła go w ramię, ale ciosowi brakło siły i jedyny efekt jaki osiągnęła to kolejne gniewne sapnięcie karczmarza.
Prosto po lewej miała wolną drogę do wyjścia z gospody, ale czy zdążyłaby uciec oprychowi? A może lepiej zostać i nauczyć go dobrych manier.

Rose postanowiła zrobić to co zrobiłaby zapewne większość dziewczyn postawionych w takiej sytuacji, a więc dała dyla byle jak najdalej od obleśnego typa.
Słyszała za sobą ciężkie kroki i cichy charkot jakby szykującego się do ataku psa, lecz drzwi były już tak blisko. Wyciągnęła ku nim rękę, gdy te otworzyły się nagle i dziewczyna swoją osobą wpadła na coś miękkiego i małego, na co zwaliła się zresztą zaraz potem. Wypadła na zewnątrz. Czuła, że napiera na coś biustem, ale nim doszła do siebie została brutalnie zwalona na bok.
Czerwony na twarzy Hayate wyłonił się spod dziewczyny i wycelował palcem w kierunku wejścia.
- Hainawa! - szczeknął i oto lina złocistego światła wystrzeliła do środka karczmy. Rozległ się łomot jakby zwaliło się coś dużego.
Hayate wstał ocierając twarz, a Rose mogła zajrzeć ku karczmie, gdzie na klepisku szamotał się skrępowany dobrodziej.
- Nic ci nie jest? - Shinigami zerknął z ukosa na dziewczynę. W dłoni dzierżył. pokrytą krwią katanę.

- Tia... - mruknął wchodząc do środka. Stanął nad szamoczącym się karczmarzem, spojrzał na niego jak coś wyjątkowo paskudnego, po czym kopnął w brzuch, aż tłuścioch jęknął z bólu.
- A teraz wyśpiewasz wszystko co chcę wiedzieć - rzucił grobowym tonem. - Dziewczyno. Ty idź na górę i prześpij się. Obudzę cię jak będziemy ruszać w drogę.
Nawet nie spojrzał na Rose, ale jego ton mówił, że najlepiej będzie dla dziewczyny jeśli rzeczywiście znajdzie się teraz gdzie indziej.

Podążyła skrzypiącymi schodami na piętro. Trzy drzwi, za każdym z nich krył się ciemny pokoik z siennikiem, stołkiem i kufrem, z czego jeden z nich pozbawiony był pokrywy. Nie wyglądało najlepiej, nie pachniało najlepiej, ale przynajmniej po kątach nie krył się kolejny zbir.
Z dołu dobiegał spokojny, zimny głos Hayate wypytujący karczmarza o prowadzoną przez niego działalność. Zacinają się oprych zdradzał, że wraz z kompanami zajmował się okradaniem nieświadomych podróżnych, którzy mieli nieszczęście zawitać do tutejszego przybytku.

Wypatrzyła niewielką dziurę w ścianie i miała wrażenie, że słyszy za nią stukot małych nóżek. Po za tym niczego niepokojącego nie znalazła. Ułożyła się przeto na sienniku i próbowała oddać się w ramiona snu, co potrwało trochę, bo pomimo zmęczenia trudno było zasnąć w podobnie obskurnym miejscu, gdzie jeszcze przed chwilą chciał ją dopaść obleśny typ. Pozostało mieć nadzieję, że Hayate okaże się dobrym strażnikiem, który nie dopuści do tego, aby Rose została brutalnie obudzona przez kogoś paskudnego.


***

Tak czy siak pobudka nie należała do najłagodniejszych Poczuła uderzenie w plecy i gdy się obudziła stwierdziła, że stoi nad nią Hayate.
- Zbieraj się. Ruszamy. - Po udzieleniu informacji szybko wyszedł z pokoju.
Dziewczyna nie czuła się najlepiej. Obolała, bo siennik twardy, a i nieświeżością tchnęło zarówno od niej jak i od ubrania. Przydałoby się wziąć kąpiel i zrobić pranie.

[+ 5 PR]

- Za budynkiem jest beczka. Tylko się pospiesz.
Gdy zeszła na dół ujrzała Hayate spoczywającego na stole i czytającego książkę, chyba tą samą, którą zajmował się, gdy po raz pierwszy Rose go ujrzała. Tam gdzie leżał skrępowany karczmarz znajdowały się teraz tylko jego ubrania.
Wyszła na zewnątrz, gdzie panował wczesny, acz w miarę ciepły poranek. Poszła na tyły budynku gdzie dojrzała wychodek, a obok leżały dwa kimona. Z tego co pamiętała to nosiła je dwójka karczemnych oprychów. Była też beczka na deszczówkę. W połowie pełna, na powierzchni wody dryfowało kilka nieszczęsnych owadów.