Południowa dzielnica

Natsuo spotkała ładna pogoda do przeprawy przez Rukongai... może nawet zbyt ładna. Słońce paliło srogo, ale chłopak postanowił na to nie narzekać, dzięki temu połacie terenu, które od zawsze go pasjonowały mogą wyglądać ładniej. Poza tym wolał upał, niż jakby miało mu lać. Podróż mijała mu całkiem przyjemnie. Jedyny incydent jaki zdarzył mu się do ósmego okręgu był dość nieszkodliwy, a może nawet dość zabawny. Ostatecznie w jeden dzień udało mu się dotrzeć, aż do ósmego okręgu. Tu się ściemniało, a on nie za bardzo miał ochotę na nocne przeprawy po terenach, które nie zna, więc w tym miejscu postanowił przenocować. Tak czy siak zrobił sporo kilometrów i wyglądało na to, że już jutro dotrze do wyznaczonego miejsca. Oznaczało to, że konkretną część soboty oraz niedzielę będzie miał dla siebie, bo z tego co mówiła pani oficer to szkolenie ma zacząć się w poniedziałek. Już zamierzał szukać sobie jakiejś przyjemnej oberży, aby wynająć pokój na noc gdy zobaczył zgromadzenie wytworzone w okół jakiegoś typka, który wykrzykiwał jakieś niestworzone rzeczy. Uśmiechnął się z politowaniem na głupoty, które ten opowiadał. Jako student akademii, a potem Shinigami oddziału pedagogicznego spotkał wielu Rukończyków udających się do Seiretei z marzeniami zostania Bogami Śmierci, ale nie wydawało mu się, aby natrafił choćby na jednego, który by został ściągnięty na siłę, odciągnięty od piersi matki, a potem indoktrynowany. Shihouin uważał, wręcz że Akademia za mało przykłada się do kształtowania charakteru swoich uczniów. Tak czy siak tacy ludzie, byli niebezpieczni, jak mówią "sto razy powtórzone kłamstwo staje się prawdą". Dlatego szlachcic nie mógł sobie odpuścić wtrącenia swych trzech ryo, szczególnie że miał gadane, więc była szansa, że go zniszczy jego własną bronią.
- Wichrzycielu! Ci ludzie pragną pokoju, nie zajmuj im cennego czasu bzdurami o niepotrzebnej wojnie! - zawołał idąc powoli w kierunku zbiegowiska patrząc prosto na łysola.

- A po cóż wojna? Po co młodzi ludzie mają ginąć w walce ze swymi braćmi zza drugiej strony muru? Po to żeby jacyś wichrzyciele doszli do władzy? - zapytał kpiącym tonem. Sprawa nie była śmieszna, ale Natsuo chciał, aby łysol rozpędził się jeszcze bardziej, sprowokować go, aby się rozemocjonował, bo wówczas może powiedzieć więcej, niżeliby chciał. Informacje to potęga, a dowiedzieć się kto pragnie wojny między Rukongai, a Seiretei byłoby dużym sukcesem, szczególnie jeśli udałoby się to zrobić bez tortur czy przesłuchań. Po tym postanowił dolać jeszcze oliwy do ognia:
- Powiem Ci jakie byłyby skutki wojny. Prości ludzie odciągnięci zostaliby od wytwarzania żywności, nastałby głód, Shinigami zostaliby odciągnięci od polowania na Pustych, którzy zaczęliby panoszyć się w dalszych okręgach Rukongai, duża ilość zwłok to szansa na sporą ilość epidemii, walki wywołują pożary pozbawiając wielu dobrych ludzi dachów nad głowami, brak kontroli Shinigami sprawiłby, że przestępcy w Rukongai, szczególnie dalszych okręgach rozpanoszyliby się jeszcze bardziej. Zatem podczas wojny lud może tylko stracić... skoro, więc nie występujesz w interesie ludu, to powiedz o kogo dobro dbasz podjudzając do wojny, kto ma na niej zyskać Wyzwolicielu Wichrzycielu? - zapytał na koniec Shihouin uważnie obserwując łysola. Ciekaw był czy jego plan fortelu wypali i uda mu się wyciągnąć z niego informacje. Dużo czasu na takie przekomarzanki nie miał, musiał jeszcze znaleźć sobie nocleg, ale nie chciał z dyskusji wyjść na przegranej pozycji.

Natsuo odniósł liryczne zwycięstwo nad łysym demagogiem co przyniosło mu pewną dozę satysfakcji. Aby go w tej kwestii jeszcze bardziej pognębić to nawet nie skomentował jego desperackich słów rzuconych na koniec, jedyne machnął na niego ręką z politowaniem, a także odezwał się do zebranych:
- Niezły czubek, co nie? - to oczywiście powiedział z wesołym uśmiechem. Wichrzyciela postanowił zostawić samemu sobie, nie znał się on ani na tych wyzwolicielach, ani na prowadzeniu przesłuchań, a prowadzenie pościgu za tym gościem w środku Rukongai nie wydawało mu się pomysłem rozsądnym. Jedynie tym wzbudziłby ciekawość ludu jego osobom, na zasadzie "skoro Shinigami się nimi interesują to coś musi być na rzeczy", a on paniki nie chciał wzbudzać. Dlatego uznał, że sprawę lepiej będzie zostawić zawodowcom z oddziałów dziesiątego oraz szóstego, aby oni się tym zajęli. On ograniczy się do złożenia im raportu o zaistniałej sytuacji jeśli będzie taka możliwość u pana Akiyamy to przy użyciu środka listownego, a jeśli nie to po powrocie ze szkolenia. Wydawało mu się, bowiem że obecność demagogów wojennych tak blisko Seiretei nie była zbyt dobrą wieścią, bo oznaczała, iż Ci czuli się silni, bezkarni... albo tragicznie zdesperowani. Obie opcje brzmiały kiepsko, bo obie skłaniały ludzi do robienia głupich rzeczy.

Dalsza część podróży minęła Natsuo już bez żadnych ekscesów, natomiast pełna była podziwiania uroku Rukongai. Chłopak był zauroczony klimatem miasta wędrujących dusz, można było w nim zobaczyć wszystko. Gdzieś hen daleko wielkie lasy i góry, nieco bliżej dzikie miasta kultywujące wiarę w siłę, a tu bliżej piękne wsie pełne spokoju i harmonii. Trudno było tu szukać wzniosłej architektury, piękny dzieł z kamienia, a także typowego dla dworu czystych dusz wojskowego porządku, ale także nie było tu tyle rutyny, pośpiechu czy napięcia, czas wydawało się, że płynie tu znacznie wolniej. Szlachcic zaczynał podczas drogi rozumieć czemu stary człowiek wybrał życie w tym miejscu, daleko od zgiełku białej stolicy Soul Society. Po urokliwej podróży okraszonej zwycięstwem w bitwie na słowa Shihouin dotarł do celu zostawiając za białym murem swoje troski, o których podczas tej drogi przynajmniej na chwilę zapomniał. Na tarasie dostrzegł mężczyznę. Czy to nim był ów Akiyama-sama? Natsuo spodziewał się kogoś cóż... mniej przy kości. Chłopak pozwolił sobie podejść w miarę blisko i się przywitać:
- Dzień dobry. - powiedział w miarę głośno, w końcu miał do czynienia z kimś mocno sędziwym, przy tym kłaniając się delikatnie - Czy zastałem Akiyame-sama? - zapytał uprzejmie.

Natsuo ukłonił się mu jeszcze raz:
- Rad jestem, że trafiłem w odpowiednie miejsce. To zaszczyt Pana poznać. - powiedział starając się nie za bardzo wgapiać się w odciski jakie pozostawił na jego ciele czas. To byłoby niegrzecznie ze skrzywieniem na twarzy obserwować go, ktoś tak doświadczony na pewno odgadłby myśli jakie kryją się za tego typu spojrzeniami. Mimo, iż podejrzewał że pytanie było retoryczne to potwierdził:
- Zgadza się proszę Pana. - po czym zgodnie z zaleceniem podszedł bliżej legendy, wśród Shinigami, Jego kolejne polecenie wprawiło go, natomiast w niemałe zakłopotanie. Młodzieniec podrapał się po głowie i z lekkim zażenowanie, ale za to pełną szczerością powiedział:
- Cóż... przez pobyt w szpitalu dowiedziałem się o tym szkoleniu ledwie w czwartek, więc nie za bardzo miałem czas, żeby to wszystko sobie tak dokładnie przemyśleć... ale szczerze mówiąc miałem nadzieje, iż pod pańskim okiem uda mi się rozwinąć co nieco w każdym elemencie... szczególnie tu chodzi mi o doświadczenie, zdolność podejmowania odpowiednich decyzji. - w istocie liczył, że Akiyama podzieli się z nim nie tylko kwestiami treningowymi, ale też doświadczeniem, które pozwoli przynajmniej zmniejszyć ilość błędów takich jak te z konkursu na oficera do minimum. W końcu facet pewno dowodził siłami Shinigami przez wieki to musiał się na tym znać.

Starzec spieszył się z udzielaniem swych nauk co w sumie odpowiadało Natsuo, który bardziej obawiał się iż ten będzie flegmatyczny. Chłopak usiadł obok Akiyamy powoli rozważając w czym szczególnie chciałby się podszkolić. Jeśli miał wybrać to stwierdził, że w Kidou nie ma takiej potrzeby. Co prawda nie był zdania, że jest w tym doskonały, ale w ostatnich starciach jego zdolności w rzucaniu zaklęć zdały egzamin uprzykrzając skutecznie życie nawet barbarzyńcy Tanace. Gorzej to wypadało w walce mieczem. W tym przypadku porażka z zielonowłosym, a także niezbyt pewne zwycięstwa nad psiskami wywoływały złe wspomnienia. Do tego te ostatnie relacje z Nijigen Kijo... to wszystko budziło lekko niesmak, szczególnie gdy młodzian przypomniał sobie jak dobrze wypadał na tle kolegów i koleżanek z grupy w tym elemencie gdy kończył akademie.
- Chciałbym się skupić na mieczu, podszlifować walkę z nim za równo w formie uśpionej jak i uwolnionej... nie pogardziłbym, również kilkoma poradami w kwestii Shunpo, które już prawie opanowałem. - powiedział Shihouin starając się być bardziej konkretny. Na pytanie starca odnośnie decyzji postanowił nie mówić o tej z ratowaniem jego Zanpaktou, które nie okazało się jego Zanpaktou, bo to byłoby za dużo skomplikowanego gadania.
- Pochopnie podjąłem ryzyko ściągając na moją grupę klęskę... na szczęście tylko podczas ćwiczeń, ale i tak pozostawiło to niesmak. - powiedział szlachcic szczerze nieco znowu się zasępiając. Wspominanie tamtych porażek nie było najprzyjemniejszym z zajęć.

- Brzmi dobrze. - powiedział Natsuo. W sumie mógł się tego spodziewać co do Zanpaktou, chociaż miał nadzieje, że człowiek który miał do czynienia z tysiącami mieczy będzie mógł coś doradzić jak się dogadać z Nijigen Kijo, jak zyskać jej szacunek.
- Cóż... starałem się podejmować ryzyko nie pochopnie, opierając je o rozsądne założenia, ale zdaje się, że nie za bardzo mi to wyszło. - rzekł chłopak szczerze może mając w tej wypowiedzi nutkę tłumaczenia się przed starym wodzem.
- Chyba wynikło to z chciwości do zdobycia większej ilości punktów. Konkurencja była taka, aby trzy grupy obroniły przydzielonego im obiektu, a w razie możliwości zdobyło kolejne. Każda z grup miała czterech członków wraz z dowódcą. Ja stosunkowo szybko postanowiłem podzielić grupę na pół, aby połowa broniła tego co mamy, a połowa postarała się zdobyć dodatkowe punkty. Po tym broniący bazy zostali zaatakowany przez jedną z pozostałych grup, a zwiadowcy wpadli w pułapkę. Obronić obiekt się udało, ale tracąc większość energii oraz odnosząc rany, które jeden ze zwiadowców wyleczył zapadając w sen z powodu straty prawie całego Reiatsu. Już wtedy byliśmy skazani na walkę o życie do samego końca. Mimo to wysłałem pozostałą dwójkę na zwiad, a samemu nierozważnie podjąłem się pojedynku za dodatkowe punkty, w którym przegrałem... potem reszta drużyny idąca mi na ratunek, również. - opowiedział Shihouin starając się tyle o ile skracać, ale robić to tak, aby wciąż zachować sens tego co stało się w kieszeni między wymiarowej.

Rada Akiyamy była bardzo mądra. Natsuo popisał się wyjątkową naiwnością mając nadzieje, iż reszta ekip, również będzie wzbraniać się od walki z innymi Shinigami. Po Kasumi widać było, że jej determinacja jest na tyle duża, aby zaatakować kolegów i koleżanki, aby wygrać konkurencje. Logicznym było zaś, że zaatakowała właśnie jego, o jego grupie miała więcej informacji przez wzgląd na posiadanie w drużynie Airi oraz Ryuu, a do tego jest świeższym Bogiem Śmierci, niż Hachiro, zatem można było podejrzewać, iż jest też mniej doświadczony oraz zwyczajnie słabszy. W ten sposób na to nie patrzył do tej pory, więc jedynie wzmogło się w nim uczucie dania ciała. Przy analizowaniu tego zamyślił się z troszku przybitą miną. Mimo tego powiedział:
- Dziękuję za rady, w przyszłości postaram się być mniej krótkowzroczny. - po tym weszła gospodyni, której ten postanowił się przedstawić.
- Nazywam się Natsuo, miło mi poznać. - rzekł z uśmiechem po czym za byłym kapitanem udał się do jadalni. Wnętrze było ładne, choć dość skromne, pozbawione przepychu. Szlachcic postanowił spełnić prośbę Akiyamy i nie milczeć podczas jedzenia. Nim, więc nałożył sobie cokolwiek zapytał:
- Właściwie jest coś co mnie zastanawia... wie Pan może czemu to ja zostałem wybrany na to szkolenie? - był ciekaw czy była to decyzja samego starca, a jeśli to czym podyktowana, czy też kogoś innego, a jeśli to kogo i czemu padło właśnie na niego samego. Co do jedzenia to młodzieniec postanowił posmakować kawałeczka każdego z dań, był to wynik przyzwyczajenia z domu, w którym to ojciec pragnął aby domownicy spróbowali wszystkiego co stworzy i podzielili się opinią. Nim, jednak zaczął jeść powiedział jeszcze:
- Itadakimasu. - aby nie wyjść na buraka. Odpowiedzi słuchał z uwagą, a w razie gdyby była ona na tyle krótka, aby nie zdążył zjeść do jej zakończenia to zapytał jeszcze o powód wyprowadzki z Seiretei, oczywiście na tyle grzecznie na ile potrafił. Starym ludziom należał się szacunek, szczególnie gdy kiedyś byli kapitanami.

- Nie było za wiele czasu na rozmowy o tym szkoleniu, bo gdy zaproponowano mnie Panu to zdaje się, że leżałem w szpitalu. Także szczerze mówiąc niewiele wiem na temat Pana nauk czy metod treningowych... a właściwie to nic. - powiedział Natsuo, u którego ten doświadczony mężczyzna wywołał falę szczerości. Przez nią co nieco wychodził na durnia. Najpierw przyznał się do pochopnych decyzji skazujących jego grupę na porażkę wychodząc na lekkomyślnego, a teraz wyznał, iż na szkolenie przyszedł właściwie w ciemno, bez żadnych informacji. Ta myśl wprawiła go w lekkie zakłopotanie. Miał nadzieje, że ten już w pierwszy dzień nie pożałuje, iż wybrał właśnie Shihouina. Zresztą okazało się tak jak podejrzewał, że jego nazwisko miało do czynienia z wyborem jego osoby, acz tylko częściowo, więc nie był aż tak sfrustrowany.
- Nie powiedziałem, że to dziwne. Tylko byłem ciekaw czy dobrze podejrzewałem. - powiedział zgodnie z prawdą. W końcu przez drogę zastanawiał się czemu Akiyama wybrał Rukongai, zamiast luksusów Seiretei i miał swe podejrzenia, które okazały się słuszne.
- Proszę powiedzieć, czemu oddał Pan swą emeryturę na poczet nauczania początkujących Shinigami? Nie był Pan w piątym oddziale o ile mam dobre informacje. - zapytał mając nadzieje, iż ten tym razem nie zrozumie mu tego w zły sposób, taki negatywny jak poprzednio, bo młodzieniec nie miał złych intencji zadając te pytania. Po prostu sądził, że można po zakończeniu służby oddać się przyjemniejszym zajęciom, niż nauka młodzieńców... szczególnie gdy podczas pracy nie szukało się swego powołania w pedagogice, lecz walczyło w innym oddziale.

- Lubię wiedzieć z kim mam do czynienia. Poza tym pomyślałem, że będę mógł się nauczyć od Pana nie tylko zdolności typowo praktycznych, ale też choćby tego jak żyć, aby w zawodzie Shinigami dożyć emerytury. - powiedział Natsuo, którego zdziwiła wypowiedź Akiyamy. Sądził, że to naturalne że gdy spotyka się drugą osobę, szczególnie tak charakterystyczną jak pierwszy kapitan, którejś z dywizji to niczym dziwnym jest chęć poznania tej osoby. O treningu pomyślał, że dowie się w praktyce gdy ten już mu pokaże. No, ale może rzeczywiście powinien dopytać? Może ten dziadek był skrycie nieśmiały i nie lubił o sobie mówić?
- Zatem... wspomniał Pan iż nauczy mnie czegoś znacznie więcej, niż cięć czy postaw w walce mieczem. Co miał Pan na myśli? - zapytał będąc zaintrygowanym tym stwierdzeniem. Sam nauczał Zanjutsu, a wówczas skupiał się na podstawach, których szlifowanie uważał, za drogę do mistrzostwa w walce na miecze. Tymczasem ten staruszek powiedział mu, że może go nauczyć czegoś znacznie przerastającego je, więc od razu wzbudził w nim spore zainteresowanie. Z kolei co do służki to uśmiechnął się do niej delikatnie i powiedział:
- Nie, dziękuje najadłem się, było pyszne. - nie chciał się przejść przed treningiem, bo jeszcze złapie go kolka czy coś w tym stylu, a nie chciał przed nowym mistrzem wypaść źle. - Poza tym w moim wypadku taka wzniosła tytulatura nie jest potrzebna. - dodał, aby być wiernym swym ideałom, które przekazał mu ojciec.

Natsuo sądził, iż ktoś kto przeżył tyle bitew ma jakiś sposób, aby z każdej opresji wyjść cało, a jak się okazało tak nie było, a on został dosłownie wyśmiany. Cóż... szkoda. Tak czy siak szlachcicowi wydawało się, że dobrze będzie podpatrzeć filozofie Akiyamy, poznać go od strony osobistej, w końcu może znajdzie sobie prawdziwy autorytet? Kogoś kogo warto naśladować? Ciężko było stwierdzić, bo sam póki co kroczył po części drogą swego ojca, jedynie zbaczając w bok w kwestii oddziału oraz swej wizji przyszłości, w której nie chce leczyć pojedynczych osób, ale uleczyć całe społeczeństwo. Wysłuchał spojrzenia na walkę byłego Kapitana, która go zaskoczyła. Walka nie oparta na fizycznym dostrzeganiu luk i wykorzystywaniu ich, ale na czymś bardziej... duchowym.
- Cóż... trochę w życiu medytowałem, do świata swej Zanpaktou wchodzę bez problemu, ale chyba wciąż daleko mi do specjalisty w tej dziedzinie. - odpowiedział szczerze po chwili orientując się, że to prawdopodobnie było pytanie retoryczne. Po tym, jednak podrapał się po głowie i powiedział:
- Przepraszam Akiyama-sama, ale nie za bardzo rozumiem jak wyczuwanie reiatsu w otoczeniu miałoby mi pomóc w walce na miecze. - mówił to zgodnie z prawdą. Może zbierana energia była przydatna gdy ścierało się na zaklęcia, wyczuwanie jakichś drgań czy coś, ale podczas fizycznego ścierania się na ostrza? Nie potrafił znaleźć sposobu w jaki wyczuwanie energii w okół miałoby mu pomóc w odparciu wrogiego cięcia czy zadaniu precyzyjnego pchnięcia. Po tym wysłuchał dość interesującej ciekawostki na temat historii Gotei 13, by samemu odpowiedzieć na pytanie:
- Nie, proszę Pana. - a następnie dodać coś od siebie - Moi rodzice nie zamierzają szukać mi małżonki, uważają że sam znajdę sobie najlepszą, a szczerze mówiąc nie spieszy mi się do ożenku. Życie członka V oddziału jest mniej przewidywalne, aniżeli mógłbym się tego spodziewać.

Wyglądało na to, że zrobienie dobrego pierwszego wrażenia na panu Akiyamie nie było dane Natsuo, który znowu się skompromitował, tym razem popisując się niewiedzą. Zawsze myślał, że jest dość kumatym chłopakiem, że nowe rzeczy łapie dość szybko i tym podobne, a także że ma niezłe informacje, ale tu cóż... mu nie poszło.
- Brzmi dobrze... choć bardzo skomplikowanie. - stwierdził szczerze Natsuo. Konkretniej brzmiało jak Shunpo w akademii. Czyli nauka czegoś w czym można jedynie postawić pierwsze kroki, a szansa na to że się uda jest raczej znikoma. Nie mniej Shihouin zgadzał się z starcem, że lepiej zacząć wcześniej, aby być przed rówieśnikami o krok w przód, być troche bliżej opanowania tej zdolności, która dawała przewagę właściwie na każdym polu. W kwestii wiązania się już przeciwnie. Postanowił zaryzykować i wyrazić swoją opinię na głos:
- Jeśli wolno to cóż... w tej kwestii się nie zgadzam. W relacjach międzyludzkich nie ryzykując bólem nie za bardzo jest szansa na szczęście. Posiadanie bliskich osób, natomiast jest silnym bodźcem motywującym do powrotu z każdej kolejnej misji, do dawania z siebie wszystko, do awansu, z kolei dzieci Shinigami mają zdaje się większe szanse odziedziczyć duży potencjał. Szczególnie gdy dani Shinigami już są oficerami spędzającymi większość czasu na administrowaniu oddziałem z Seiretei to tym bardziej nie widze przeciwwskazań do wiązania się. W każdej pracy człowiek potrzebuje odskoczni, szczególnie tak stresującej jak ta Bogów Śmierci. Sądzę, natomiast że lepiej gdy jest to związek czy rodzina, niż alkohol lub hazard. - wyraził swą szczerą opinię obawiając się, że starzec go za nią zruga.

Natsuo zamrugał kilka razy. Czyżby ten starzec w młodości był duszą towarzystwa, która zamiast myśleć nad zakładaniem rodziny wolała wypełniać luki między pracą alkoholem i zakładami. Cóż... nie wyglądał na takiego. Po chwili, jednak zamrugał jeszcze raz tym razem znacznie szybciej. Czy ten starzec go w ogóle słuchał? Gdy skończył mówić młodzian zrobił gest uspokajający, choć chyba skierował go bardziej w swoją stronę, niż starego Shinigami i powiedział:
- Zaraz zaraz, przecież przed chwilą sam powiedziałem, że Shinigami potrzebują odskoczni od pracy... to jak przeze mnie? - zapytał z niedowierzaniem. Nie chciał tak od razu stracić w oczach jego nauczyciela, a wyglądało na to, że ten teraz patrzy na niego jako bezdusznego typa co by wojowników z Gotei 13 ganiał po całym świecie bez chwili wolnego, aż by w końcu wyzionęli ostatni oddech. Czy to wszystko dlatego, że nie zgodził się z nim w kwestii związków Bogów Śmierci? Wydawało mu się to dziwne.
- Zdaje się, że na tę chwilę nic mi nie przychodzi do głowy. - powiedział Shihouin nie chcąc jeszcze bardziej podkopywać swoich kontaktów z Akiyamą jeszcze nim szkolenie na dobre się rozpoczęło.

Natsuo nie miał pojęcia co ma wspólnego z radą Shinigami, a do tego z ludźmi twierdzącymi, że Bogowie nie potrzebują odskoczni. Tym bardziej nie wiedział skąd coś takiego wywnioskował pan Akiyama, gdyż dwukrotnie podkreślił, iż właśnie coś takiego jest niezbędne w tak bardzo stresującej pracy. Czy, aż tak bardzo nie spodobało mu się to, że szlachcic uważał, iż lepszą odskocznią jest rodzina, niż alkohol i hazard?
- Dobrze. - mruknął, więc niezadowolony z bezpodstawnych oskarżeń, a potem udał się za Yumi.
- Pewnie. - odpowiedział z uśmiechem na pytanie tyczące się zwracania do niego. Chłopak, wcale nie uważał, że starzec jest zły. Dość dziwny i owszem, a także pewno za bardzo się skupia na tym co ma do powiedzenia, przez co mało skupia się na wypowiedziach reszty stron, ale zły to on raczej nie jest. - Dziękuje, myślę że trafię. - podziękował dziewczynie za wskazanie za równo pokoju jak i łazienki. Warunki nie były zbyt luksusowe, ale Shihouin jak na ironie nie był do takowych przyzwyczajony. W kwaterach szeregowców, a szczególnie w akademiku odwykł od uroków życia na dworze arystokratycznego rodu. Informacje o lubowaniu się w śnie do późna gospodarza nie zasmuciło go. Najwyżej jeśli w stanie wcześniej to zabierze się za szlifowanie Shunpo, albo potrenuje z Nijigen Kijo. Młodzian uznał, bowiem, że ta wyprawa jest idealną okazją do naprawy stosunków z jego Zanpaktou.
- Czy jeszcze coś powinienem wiedzieć o zasadach życia w tym miejscu? - zapytał Yumi.