Południowa dzielnica

- Nie, nie. Miło spotkać kogoś z kim można porozmawiać na swobodnie. - powiedział Natsuo, któremu odpowiadało to, że Yumi czuła się w jego towarzystwa na tyle luźno, żeby zdecydować się na taki potok słów, a przynajmniej wolał to, niż jakby ta miała być skrępowana.
- Opowiedz proszę co słychać u Shiori-san... kupę czasu jej nie widziałem. - poprosił szlachcic po czym dodał - Jeśli masz na to czas oczywiście. - dzięki luźniejszej atmosferze, natomiast przypomniał sobie o czymś co umknęło jego pamięci gdy o kolejne pytania zapytał pan Akiyama. Zapewne przez to zakłopotanie wynikające z zupełnie bezpodstawnymi oskarżeniami.
- Wiesz może czy jest tu jakiś sposób skontaktowania się z Seiretei? - zapytał. Chodziło oczywiście o kwestię Wyzwolicieli i ich demagoga z ósmego okręgu. Młodzian w końcu obiecał sobie, że przekaże sprawę zawodowcom, więc głupio, by było tak olać sprawę i żadnych wieści nie dać. Dlatego też Natsuo miał nadzieje, że jakaś droga porozumienia między tym miejscem, a Gotei 13 była.

- Dobrze wiedzieć, że wszystko u niej gra. - powiedział z uśmiechem Natsuo. Zawsze lubił Shiori, a może nawet warto było więcej i dłużej zabiegać o jej względy? No, ale teraz nie za bardzo było co nad tym rozważać, stare dzieje w końcu. - A Ty? Co się stało, że zostałaś gospodynią Akiyamy-sama? Jeśli mogę wiedzieć oczywiście. - zapytał chcąc się też dowiedzieć co nieco na temat kolejnej z lokatorek tego niecodziennego domu.
- Dziękuje za informacje. - powiedział z lekkim ukłonem gdy ta odpowiedziała na jego pytanie. Będzie musiał przejść się na ten posterunek, aby opowiedzieć im o swoim odkryciu. Którymś rankiem gdy pan domu będzie spał będzie mógł wstać i ruszyć na taką wycieczkę... albo wieczorem po treningu? Jutro się przekona jak to będzie wyglądało, więc będzie mógł więcej zaplanować.
- A czy obecnie jest tu jeszcze jakiś uczeń, czy może Akiyama-sama woli uczyć jedną osobę naraz? - zapytał z ciekawością.

- Cóż... gratuluje. - powiedział Natsuo z uśmiechem. Ta rozmowa była dla niego miła, więc postanowił ją kontynuować. - I masz jakieś plany na co po tym gdy skończy Ci się służba u Akiyamy-sama? - zapytał chcąc pozwolić jej gadać, bo widać że to lubiła. Na komplement się ukłonił i powiedział:
- Dziękuje, z Tobą również miło się rozmawia. - z kolei komentarz co do ożenku go rozbawił. Chinatsu pewno nie byłaby zadowolona gdyby to usłyszała, ale on póki co mógł się śmiać z tego typu żartów.
- Oho... to chyba powinienem czuć się zaszczycony. - skomentował wesoło informacje, iż nie uraczy to żadnego innego młodego Shinigami, który byłby pod skrzydłami starucha.

- Życzę powodzenia. - powiedział z uprzejmym uśmiechem Natsuo. Wyglądało na to, że Yumi miała znacznie konkretniejsze spojrzenie na swoją przyszłość, aniżeli on sam, który właściwie nie miał pewności na to co go czekało po szkoleniu u pana Akiyamy. W sumie to planów też nie za bardzo miał pominąwszy robienie swojego, zaczęcie odnoszenia sukcesów... albo chociaż nie ponoszenie klęsk oraz wystaranie się o promocje na rangę oficerską.
- Jak będziesz już poszukiwać domu do służby to możesz się ze mną skontaktować. Mój ojciec zna sporą część wyższej szlachty, więc będzie mógł pewno powiedzieć, który z szlachciców jest w porządku, a od którego lepiej trzymać się z daleka. - zasugerował swoją pomoc. Szkoda by było, żeby taka sympatyczna dziewczyna przeżywała katuszę służby u jakiegoś wrednego gnojka, a jego pochodzenie mogło w tym wypadku przynieść co nieco dobrego. Młodzieniec zaś uważał że zawsze jak ma się możliwość to zrobić coś słusznego, szczególnie gdy jest to za tak niską cenę jak w tym wypadku, bo przecież to jedynie jedno pytanie do Tadeiego.
- Miło mi to słyszeć. - powiedział z ukłonem w podzięce na komplement Shihouin. - Przekręcił się przez te szkolenia ktoś ciekawy? - zapytał sądząc, że ta ma szerokie informacje, w końcu służyła tu już z trzy kwartały.
- Cóż... takie przekleństwo długowieczności, Akiyama-sama za pewne pogrzebał wiele cennych dla niego osób, więc i nie dziw, że o tym mówi. - wyraził swoją opinię w kwestii upodobania starca do tematu zgonów.

- Pewnie, to żaden problem. - powiedział Natsuo z ciepłym uśmiechem na twarzy. To radość pomóc tak sympatycznej osobie. Młodzieniec był zdania, że czasem dawanie sprawia większą przyjemność, niż dostawanie... czy to przysług czy prezentów. - Racja, bez sensu żebyś marnowała czas na pracę dla kogoś nieodpowiedniego. - zgodził się z nią po czym wysłuchał o poprzednich uczestników. Wyglądało na to, że Yumi miała niezłą pamięć każdego z jego poprzedników kojarząc włącznie z charakterystyczną cechą. Na wieść o tym, że była tu Sorami uśmiechnął się. Nic dziwnego, była ze szlachty, a do tego piekielnie utalentowana, w akademii była lepsza od szlachcica.
- Technika wyższej świadomości... ciekawe jak mi pójdzie. - myślał na głos mówiąc bardziej do siebie, aniżeli do dziewczyny. - Przyglądałaś się tym treningom? Może byłabyś mi w stanie zdradzić co nieco na temat tego co mnie czeka? - zapytał będąc ciekawym w jaki sposób trenuje się coś takiego poza tym, że jest blisko związane z medytacją.

Natsuo skrzywił się słysząc w jaki sposób Akiyama trenuje swoich podopiecznych. Wyglądało na to, że te pytania o to czego się nauczyć to pic na wodę, bo jego poprzednicy przeważnie uczyli się tego samego, więc pewno i on czegokolwiek by nie powiedział i tak padłoby na to wyczuwanie cząsteczek reiatsu. Nie, żeby mu to przeszkadzało, bo sprawa wydawała się ciekawa oraz bardzo przydatna, choć do samego ćwiczenia miał takie uwagi.
- Jeny... czemu to muszą być kamienie? Nie mogą być mięciusie piłeczki? - powiedział starając się przekręcić jego zawód w żart, żeby nie wyszedł na miękkiego marudę. Choć z drugiej strony faktycznie uważał, że kiedy była taka możliwość to warto było zaoszczędzić uczniom bólu czy kontuzji, a Akiyama z pewnością miał fundusze na zakup sporej ilości piłek. Oberwanie takimi, wciąż byłoby bolesne, ale nie tak jak kamieniem, to było nawet niebezpieczne, bo a nóż widelec ta pechowo trafi kogoś w oko, i co? Może się skończyć tragicznie. - Mam nadzieje, że nie będziesz we mnie rzucać za mocno. - powiedział z udawaną powagą patrząc na Yumi.

- Wierzę, wierzę. - powiedział Natsuo obawiając się, iż ta weźmie za poważnie jego ton i jeszcze uzna, że ten myśli o niej jak o brutalu kamieniującym biednych Shinigami. Fakt był, jednak natomiast taki, że szlachcic to najtwardszych nie należał. Być może nawet, że będzie najbardziej miękkim z Bogów Śmierci, którzy pobierali nauki za czasów Yumi jako miotacza, u pana Akiyamy. Po tym służka postanowiła się zwijać, a Shihouin również pożyczył jej dobrego snu, jeszcze raz dziękując za miłą rozmowę oraz informacje. Jeszcze przed spaniem postanowił przejść do realizacji swojego planu wykorzystania tego szkolenia do polepszenia swoich relacji z Nijigen Kijo. Dlatego usiadł sobie spokojnie po turecku na podłodze, położył Zanpaktou na kolanach i przy pomocy medytacji starał się przejść w stan medytacji. Jego miecz lubiła wydawać osądy o różnych kwestiach i osobach, więc uznał że dobrym pomysłem na przełamanie lodów po tym nieprzyjemnym momencie ich współpracy, będzie zapytanie jej co myśli o tym szkoleniu, o panie Akiyamie, o Yumi... o pani oficer Himawari. Miał nadzieje w ten sposób skłonić kobietę do nieco przyjemniejszej rozmowie, niż krzyczenie oraz wyzwiska. Niezależnie od tego czy mu się udało czy nie nie pozostał w świecie Nijigen Kijo za długo, nie chciał spać do dwunastej tylko przejść do drugiej kwestii, którą chciał przećwiczyć podczas tego szkolenia. Chodziło o ciało. Miał nadzieje, więc wstać w miarę rano i jeszcze przed śniadaniem sobie poćwiczyć. Póki co, więc wykąpał się i udał się w objęcia Morfeusza.

Wyglądało na to, że udało mu się wstać przed starczym nauczycielem, jeśli nie były to tylko pozory to młodzieniec przeszedł do realizacji swojego pomysłu. Ubrał mundur, dołączył do niego nóż oraz katanę po czym wyszedł z domu. Tam porozciągał się co nieco na rozgrzewkę oraz ruszył do truchtu. Godzinka biegania niezbyt szybkim tempem jak na pierwszy dzień uznał, że będzie w sam raz, potem wykonał trzy serie pompek, potem brzuszków, następnie wąskich pompek oraz przysiadów. Wszystko starał się miarować na tyle, aby się zmęczył, ale aby nie wycieńczyć się, nie chciał słabo wypaść w pierwszym ćwiczeniu z nowym mistrzem... choć z tego co mówiła Yumi oraz on sam to fizyczność nie będzie miała tu wielkiego wpływu. Po tym udał się do kąpieli, a następnie po ponownym ubraniu się na śniadanko.

Natsuo miał dość fochów Kijo. Do tej pory on się starał, a ona tylko oceniała, tylko go mieszała z błotem, a tak naprawdę nic żeby się dogadali nie zrobiła... no może od czasu tego jednego treningu, w którym pokazała mu drugą z zdolności jakie posiadała, a przecież od tego momentu minęło naprawdę sporo sporo. Był na nią zły do tego stopnia, że postanowił, iż skoro ta się od niego odwraca to i on to zrobi. Sam opanuje kontrolę nad swym Shi Kai, sam wyćwiczy swe zdolności, jak woli być jedynie przedmiotem w jego rękach, zamiast towarzyszem boju tak jak on by chciał to tylko jej wybór. Gorzkie, ale prawdziwe, a on nie był z tych co by chcieli kogoś zmuszać do współpracy.

Początek nowego dnia minął mu zgodnie z planem co go ucieszyło. Trochę wymęczenie swojego ciała po złości, którą zafundowała mu Kijo było mu bardzo przydatne. Mógł co nieco przelać swój gniew na kolejne pompki, następne przysiady czy też każdy krok biegu. Po tym zdążył się wykąpać oraz spokojnie zjeść, a nawet odpocząć do czasu, aż nastąpił początek jego treningu z Akiyamą, który postanowił do ich wczorajszej sprzeczki w ogóle się nie odnosić, co Shihouinowi wydawało się dziwne. Jak się kogoś oskarża o coś bezprawnie to po ochłonięciu się powinno przeprosić. No, ale szlachcic sam w sobie nie za bardzo miał ochotę wracać do tego tematu. Mieli tu ważniejsze i ciekawsze rzeczy do omówienia. Jak się okazało nie tylko Nijigen Kijo przyczepiła się tematu jego porażek, od których on przychodząc tutaj chciał poniekąd uciec. Niestety cały świat musiał mu o nich przypominać. Arystokrata westchnął, ale przeszukał swoją pamięć i odpowiedział:
- Ehh... no cóż... ostatnia wynikała ze strachu, który stępił mi umysł przez co nie dojrzałem rzeczy, które z pozycji obserwatora za pewne bym dostrzegł. Przedostatnia to ta, o której wczoraj wspominałem, nierozsądnie podjęte ryzyko, a ostatnia to hmm... słabość. Przeciwnik po prostu okazał się ode mnie dużo silniejszy i mimo wszelkich starań jedynie ratunek od osoby trzeciej uratował mnie od porażki, a także za pewne śmierci. - powiedział szczerze wspominając przejęcie jego umysłu przez tego dziwnego gluta z P.E.J.S'u, porażkę na konkursie na oficera, a także przegraną walkę z tamtym barbarzyńcą.

Natsuo po wkurzeniu się na Nijigen Kijo postanowił się nie dołować tymi porażkami. Miejsce smutkowi zakładała mu wściekłość na to, że jest mu to ciągle wypominane. Może to mało dojrzałe i buntownicze, ale on po prostu miał tego dość, więc zupełnie irracjonalnie wkurzało go. Gdy, więc Akiyama zaczął mu wypominać ilość jego słabości to ten łypał na niego spode łba. Co prawda nie skomentował, bo nie była to złość na tak wysokim poziomie, aby nie dostrzegać, że ten w przeciwieństwie do jego Zanpaktou mówi mu o tym, aby go poznać oraz czegoś nauczyć. Dlatego pozostawił to dla siebie, chcąc ukierunkować swą złość i przekuć ją w pasje oraz motywacje do treningu. Co do kolejnej prośby to Shihouin zamyślił się na chwilę. Jaki właściwie miał styl walki?
- Właściwie to nie mam jednej strategii walki. - powiedział szczerze po czym przeszedł do wyjaśnienia - Od zawsze starałem się szkolić we wszelkich sztukach walki, aby być bardziej wszechstronnym, więc staram się dostosować swój sposób prowadzenia boju w ten sposób, aby był najmniej wygodny dla oponenta. Generalnie, jednak łącze kidou z walką mieczem, a to jakie przeważają zaklęcia zależne jest od tego jak walczy oponent. Dla przykładu jeśli jest szybszy ode mnie to sporo korzystam z Bakudou, jeśli silniejszy to ataki fizyczne przeplatam Hadou... Generalnie, jednak przeważnie wolę być stroną broniącą się, niż tą która szarżuje na wroga. - powiedział dość wylewnie, miał nadzieje że chociaż tu zostanie przez Akiyame pochwalony.

Natsuo w końcu usłyszał od starca pochlebne słowa na swój temat, choć de facto tyczyły się one nieprawdy. Kwestia była, bowiem taka iż młodzieniec ostatnimi czasy rzadko kiedy miał szansę dostosowywać swoją strategię walki do przeciwnika, bowiem rzadko kiedy walczył z kimkolwiek jeden na jednego, a jeśli już to się to wrogowie byli od niego drastycznie silniejsi jak z barbarzyńcą z wielkim mieczem, tym hermafrodytą czy też tą drugą kobietą z mieczem z Rukongai. W tych sytuacjach właściwie nie było mu decydować czy ich szybkość czy siła przerastają te należące do szlachcica, bowiem za równo w tej jak i tamtej kwestii przebijali go na głowę, więc jedyną opcją było zarzucanie ich zaklęciami wiążącymi lub oślepianie, by potem mieć szansę na jakikolwiek skuteczny atak, gdyż starcie się w zwarciu wywołałoby jego pewną porażkę. Poza tym zdarzały mu się walki głównie drużynowe, które oczywiście różniły się strategią, bowiem oczywistą zaletą było rzucenie zaklęcia na jedną osobę, a potem zmasowany atak na drugą, aby wykorzystać przewagę liczebną. W walkach drużynowych na siłę doprowadzanie do starć jeden na jednego świadczyłoby o ogromnej wierze w potencjał poszczególnych członków drużyny, a brak wiary w własne zdolności dowodzenia. Inna sprawa, że raczej walczyli w przewadze z wrogiem przerastającym ich indywidualny potencjał jak było w przypadku dużego pustego, czy dwójki śmierdzącej pustymi w Rukongai. Kolejną, zupełnie inną opcją była walka dwóch na trzech, którą mieli w konkursie wraz z Midori, bowiem w praktyce była to walka o przetrwanie rzucając co się miało na oponentów, a nie jakieś specjalnie przemyślane strategicznie działanie. Przez te różnorodność sytuacji w jakich ostatnio przyszło mu się ścierać ciężko mu było określić czy właściwie walczył na jednej konkretnej zasadzie. Dlatego też wolał się skupić na tym do czego przeszedł potem pan Akiyama. Sprawa brzmiała dość skomplikowanie, ale też mocno przydatnie.
- Mam jedno pytanie. W jaki sposób poprzez wyczuwanie energii odczytam intencje wroga? Jak mam to odczuć? - zapytał. O ile samo wyczuwanie wroga rozumiał. Sam nigdy tego nie trenował, ale gdy ktoś skupiał Reiasu to odczuwał to, gdy było tego więcej było to nawet widoczne. Młodzieniec podejrzewał, iż będzie to coś podobnego tylko, że znacznie bardziej wyczulone, na tyle aby odczuć energię, która nawet nie jest używana, czy też koncentrowana, innymi słowy będąca w spoczynku. Jednak nie rozumiał w jaki sposób miałoby to wpływać na zrozumienie zamiarów wroga poza elementarnym "skupia dużo energii, czyli szykuje coś mocnego".

- Rozumiem. - powiedział zdając się na zdanie Akiyamy. Czasem tak już z ludźmi było, że nie musieli czegoś wiedzieć na pewno, a gdy to zobaczyli to wiedzieli, iż znaleźli właśnie dokładnie to czego szukali. Natsuo miał nadzieje, że w tym wypadku tak będzie, a jego poszukiwania nie zajmą zbyt wiele... kamieni. Po tym starzec wyłożył jeszcze trochę teorii z kategorii wyższej szkoły jazdy w walkach Shinigami (bo przecież nikt inny nie korzysta z Zanpaktou... no nie?), a potem zadał kolejne pytanie, które ukazywało następna ze słabości jego samego.
- Fatalnie. - warknął gdyż do jego umysłu napłynęła złość na wspomnienie podłych słów jakimi rzuciła mu w twarz ostatnio Nijigen Kijo. Po tym, jednak wziął głęboki, ciężki wdech i dodał - Przepraszam najmocniej... po prostu ostatnio moja Zanpaktou strasznie mnie zdenerwowała... czuje się jakbym był jedyną stroną w tym duecie, która w ogóle stara się jakoś dogadać, porozumieć, a ona tą drugą, której zadaniem jest zrzędzić oraz rzucać kłody pod moje nogi, żeby nigdy się to nie udało. - powiedział z ogromnym rozgoryczeniem w głosie.

Natsuo spodziewał się ze strony Akiyamy wyliczenia kolejnej jego wady jakim było brak zdolności dogadania się z własnym mieczem, ale w zamian za to padły słowa otuchy, co szczerze mówiąc chłopakowi pomogło. Nie wiedział, że wielu miało z tym problem, sądził że jest wyjątkiem, czarną owcą, która nawet z odbiciem swojej duszy nie potrafi się porozumieć co go mocno frustrowało, także słowa starca były miodem na jego skaleczone serce.
- Mam nadzieje, że tak nie będzie. - mruknął nie wyobrażając sobie jak bardzo byłoby mu przykro jakby fochy Nijigen Kijo przedłużały się na długość dekady, a co dopiero wieku. Czasu na przemyślenia, jednak nie było dużo, bo zaraz udali się do działania, co młodzieńca niezbyt cieszyło przez wzgląd na kamienie, o których wspominała Yumi, która z kolei wydawała się mocno zainteresowana obrzuceniem skałami Shihouina. Na to zareagował spojrzeniem rzuconym dziewczynie pełnym zażenowania. Jak się okazało póki co odniósł triumf, bo starzec wcale nie chciał, aby ta rzucała w arystokratę kamieniami... a przynajmniej nie w tej chwili.
- Postaram się. - powiedział siadając ze skrzyżowanymi nogami, tak mu się najlepiej medytowało. Najpierw, więc starał się odciąć od wszystkich myśli, emocji, stanów ducha, ale przy tym nie chcąc wejść do świata Kijo co przeważnie robił podczas medytowania. Zamiast tego starał się jakby sięgać umysłem po okręgu w każdą stronę, jakby jego umysł był ogromną ilością dłoni, która w każdą stronę się porusza, aby wychwycić każde istniejące Reiatsu i przekazać jednostce centralnej informacje o tym.

Natsuo usiadł i spróbował. Zaczął czuć wszystko... jakby bardziej, tak jakby pozbawił się wszelkich innych zmysłów po to, aby odczuwanie energii zostało całkowicie spotęgowane. Gdy kiedyś wyobrażał sobie jak to jest być pod wpływem narkotyków właśnie tak to sobie wyobrażał. Po tym poczuł przerażenie i otworzył nagle oczy, podobnie jak to się dzieje w przypadku wybudzenia z koszmaru. Spojrzał na swoje drżące dłonie zadziwiony tym co się stało, by po chwili podrapać się po miejscu na głowie, które go mrowiło.
- To było dziwne... - powiedział tonem, wciąż nieco zagubionym po tym co się stało, wciąż zaskoczonym, sam nie był pewien czemu poszło mu tak dobrze i czy rzeczywiście było to dobre, w końcu uciekał z tego stanu przerażony niczym sarenka przed stadem wilków. Po chwili dodał - ... Interesujące, ale dziwne. - po tym dopiero spojrzał na Akiyame starając się uspokoić drżenie swoich rąk i powiedział do starca:
- Zatem... co teraz mam robić? Jak ukierunkować to, żebym z tego stanu nie wychodził w takim proszku?

- Rozumiem. - powiedział właściwie spodziewając się, iż to wszystko jest kwestią przyzwyczajenia, którego to z kolei nabiera się poprzez praktykę. Dlatego ten już zdawał sobie sprawę, iż mimo że polegają na medytacji to nie będą to przyjemne treningi, bowiem pełne irracjonalnego strachu przed zatraceniem się w wyższym stanie świadomości... i to nawet bez obrywania kamieniami. Szło mu jak to się okazywało całkiem nieźle, więc pi razy drzwi mógł być z siebie dumny. Co prawda nie były to efekty budzące, aż takie zadowolenie u pana Akiyamy jak ta pierwsza próba, ale i tak generalnie wyglądał na zadowolonego wyborem nowego kadeta. To było pokrzepiające, do tego jak się okazało trening ten wywoływał dłuższy efekt, który też był całkiem przyjemny, jakby odciągał jego umysł od trosk dnia codziennego do rzeczy zupełnie wyższych, istotniejszych, tak jakby jego rozumowanie weszło na poziom bliższy mądrości.
- Dziękuje. - powiedział z lekkim ukłonem za docenienie jego starań. - Zgodnie z tym co wczoraj mówiłem chciałbym pochylić się nad moją zdolnością walki mieczem. - w tym był nawet dobry, więc ciężko mu byłoby samemu podnieść swoje klasyfikacje, więc trening pod czujnym okiem takiego speca jak ten starzec było doskonałą do tego okazją. W innych kwestiach nie był na tyle wyuczony, więc mógł znacznie lepsze postępy robić ćwicząc samotnie.

Generalnie widać było, że Akiyama nie lubuje się w fizycznej stronie służby Shinigami pod niebiosa wyciągając kwestie duchowe, szczególnie związane z tą tak zwaną wyższą świadomością. Może lepiej znał się na zaklęciach? No, ale Natsuo postanowił go poprosić o wyuczenie w kwestiach walki mieczem co jak się okazało, że nie przyniosło zbyt spektakularnych rezultatów. Ot ten stwierdził, że młodzieniec jest w tym niezły. To, że taki jest to wiedział, ale przez pomoc kogoś kto służył przez wieki miał nadzieje wejść na wyższy poziom, który dałby mu przewagę nad nawet silniejszymi fizycznie, a także szybszymi przeciwnikami. Musiał przyznać, że go to zawiodło... co nie oznaczało, że się poddał. Wpadł na pomysł, żeby jednak starca skłonić do pomocy w kwestii Zanjutsu. Skoro, bowiem ten tak lubował się w reiatsu, że może zna jakieś sposoby wykorzystania takowego, aby poprawić swe wyniki w walce mieczem?
- Dziękuje. - powiedział z lekkim ukłonem traktując wypowiedź byłego kapitana, jako komplement, po czym dodał - A nie mógłby mnie Pan nauczyć czegoś co poprawiłoby moje wyniki w walce mieczem? Jakieś sztuczki przy użyciu energii, zaklęcia albo coś w tym guście? - zapytał spoglądając na niego z nadzieją, że w ten sposób znajdą jakiś kompromis. Akiyama będzie uczył go o tym co lubi, czyli sferze kontroli duchowej, a on poprawi swoje zdolności walki w zwarciu na czym jemu zależało.