Wschodnia dzielnica

1371

Kolejny atak i ponowne trafienie. To było już za dużo dla strażnika i brocząc krwią starał się uciec z pola walki. Yuzu jednak jeszcze z nim nie skończył i nie miał zamiaru dać mu uciec... Wolał być przygotowany na jakiś ewentualny zaskakujący atak dlatego utrzymując wzmocnienie ruszył za nim. Gdy był w zasięgu bakudo wypowiedział. - Genkotsu- zaraz potem rzucił kolejne bakudo (oba zaklęcia po 76PR).- Nekutai Rensa-. Wiedział, że to może być za mało aby zatrzymać kogoś o tak silnym reiatsu, tym bardziej, że była to magia wiążąca bez inkantacji. Teraz jednak miał chwilę aby rzucić coś porządnego, co skutecznie go unieruchomi. Wystawił palec i rozpoczął inkantacje gromadząc reiatsu (137PR).- Grzmoty powozu, szczelino kołowrotka, podzielcie to światło na sześć. Zaklęcie wiążące numer sześćdziesiąt jeden - Rikujou Kourou.- Następnie pojawił się przy pomocy shunpo przed strażnikiem i położył Kamagami na jego barku.- Zaatakowałeś mnie. Podaj mi chodź jeden powód dla którego miałbym Cię nie zabić. - Przemówił bez emocji w głosie. Był spokojny, myślał jasno i klarownie. To był dobry moment, aby sprawdzić czy zanpakuto posiada swoją dawną zdolność. - Osądź Kamagami. - Nie miał większych uprzedzeń do strażnika, więc to powinien być naprawdę dobry test.

1372

Rzucone bakudo skutecznie unieruchomiły strażnika, chodź ten nie miał zamiaru odpuszczać. Pomimo wielu paskudnych ran, jego determinacje nie malała. Taką postawą zaskarbił sobie szacunek Yuzuru.
Na pytanie Tanaki odpowiedział jedynie gniewnym spojrzeniem i wyzwolił kolejne pokłady reiatsu. Towarzyszyły temu macki wychodzące z tsuby dzierżonej przez niego katany. Vizard pierwszy raz widział coś takiego. Nie było to zanpakuto ponieważ nie usłyszał komendy, która miałaby je uwolnić. W każdym razie ta moc musiała się również wiązać z jakimiś konsekwencjami, gdyby tak nie było to wcześniej od razu by po nią sięgnął, a nie ratował się ucieczką.
Korzystał on teraz z tak ogromnych ilości reiatsu, że był w stanie odepchnąć od siebie Tanakę samym podmuchem. Było to naprawdę imponujące, ale musiało się to w końcu skończyć. Nadejdzie moment, że jego bak się wyczerpie, dlatego Yuzu postanowił wziąć przeciwnika na przeczekanie i zmusić go do osiągnięcia limitu. W tym celu ponownie sięgnął po to samo zaklęcie. - Grzmoty powozu, szczelino kołowrotka, podzielcie to światło na sześć - Rikujou Kourou.- Przełamywanie bakudo zabierało znacznie więcej energii niż jego stworzenie. Zobaczymy kto pierwszy padnie z powodu braku reiatsu, vizard jeszcze trochę jego miał. W każdym razie ciągle starał się utrzymać spokój chociaż trudno było powstrzymać coraz szybciej bijące serce reagujące na tak wielkie reiatsu. Może i było to monotematyczne, ale nie posiadał silniejszego bakudo w swoim arsenale więc rzucał je co chwilę z inkantacją i pełną mocą (137 PR). Miał zamiar to powtarzać do momentu, aż kryształ Kamagami się zapełni, a potem ponownie spróbuje wykonać osąd.
Gdyby jednak widział, że świetliste pręty pękają tak szybko, że nie będzie w stanie zdążyć z rzuceniem zaklęcia, podkręci ponownie swoje ciało (+32 szybkość, +44 siła) i przeleje reiatsu (76) do Kamagami, aby wzmocnić swój kolejny cios. Następnie przy pomocy shunpo pojawi się za strażnikiem i tnie poziomo przez jego nogi (w zgięcia kolan) aby uniemożliwić mu ucieczkę. Potem natychmiast zmieni proporcje wzmocnienia (+32 zręczność, + 44 szybkość) aby być w stanie odpowiednio szybko zareagować na ewentualny kontratak i wyjść z własną ripostą.

1373

Strażnik wściekle napierając swoim reiatsu na świetliste płyty walczył do samego końca. Był potężny, ale nie na tyle by przełamać bakudo na tyle szybko aby Tanaka nie był w stanie rzucić kolejnego. W tym czasie kryształ Kamagami wypełnił się całkowicie i Yuzuru mógł po raz pierwszy spróbować wykonać osąd. Co prawda przeciwnik przetrwał egzekucję, ale nie był zdolny do dalszej walki.
- Nie musisz przepraszać... Efekt i tak przekroczył moje oczekiwania. Myślę, że rozumiem również powód Twojej satysfakcji. Po raz pierwszy od wieków wykonałaś to, do czego zostałaś stworzona jako boski Sędzi Dusz. A co ważniejsze, udowodniłaś, że jesteś dalej wykonywać to zadanie... Ja również czuję satysfakcję, że byłem w stanie osiągnąć niezbędny stan równowagi by przeprowadzić osąd... Wygląda na to, że trzymam swojej emocje na wodzy lepiej, niż się spodziewałem. Może jednak Yuudai się mylił...?  Może jestem w stanie opanować Twoją finalną formę nawet z innerem wewnątrz mnie? Co nie zmienia faktu, że musimy znaleźć sposób aby się go pozbyć... Teraz jednak trzeba doprowadzić do końca egzekucję i przerwać jego cierpienie. - Spojrzał na strażnika i podszedł bliżej. Przelał do Kamagami reiatsu [76PR] po to by mieć pewność, że zakończy to jednym ruchem. Wykona pionowe cięcie i oddzieli głowę strażnika od tułowia.
Pozostawała jeszcze kwestia katany, która leżała obok. Yuzuru zastanawiał czym jest. Czy była źródłem tych dziwnych macek? Czy może była to jakaś zdolność przeciwnika? W każdym razie jeśli istniała choć mała szansa, że prawdziwa była pierwsza hipoteza, to nie mógł pozostawić tu tej broni. Było to zbyt niebezpieczne, gdyż mogła wpaść w niepowołane ręce. Należało ją zabrać i oddać odpowiedniej osobie. Z początku Yuzu starał się sam z dystansu zbadać tę broń i spróbować wyczuć od niej coś niepokojącego. Jeśli nic nie zwróci jego uwagi, ostrożnie weźmie ją w dłoń, a następnie opuści pole walki. Skieruje się z powrotem po swoje rzeczy.
- Wiesz co Kamagami? Zrobiłem w życiu wiele rzeczy, z których nie jestem dumny. Czasem przez to, że byłem zmanipulowany, innym razem po prostu po to żeby przetrwać. Często targały mną wątpliwości i nie byłem pewny swoich działań. Dzisiaj po raz pierwszy czuję, że zrobiłem to co do mnie naprawdę należało. Wykonałem wyrok na grzeszniku i dałem mu możliwość odpokutowania za jego grzechy w kolejnym życiu. Może brzmi to śmiesznie z ust kogoś takiego jak ja, który do świętych nie należy... Ale może to jest moja pokuta i sposób na zmazanie własnych grzechów? Oczyszczając świat z niegodziwców przybliżę Soul Society do wizji Yuudai'a...
Po zabraniu swoich rzeczy kontynuuje wędrówkę na północ.

1374

Katana strażnika rozpadła się pozostawiając po sobie jedynie proch i kilka kropel niezidentyfikowanej substancji. To tylko potwierdziło przekonanie Tanaki, że nie była to zwyczajna broń. Na szczęście nie musiał się już nią przejmować, chociaż nie mógł ukryć zaintrygowania i tego, że chętnie by się dowiedział o niej więcej.
Odpowiedź Kamagami wzbudziła w nim konsternację. Trochę się to wszystko nie zgadzało z jego wiedzą, którą zdobył do tej pory. Wyglądało na to, że Kamagami kryła jeszcze wiele tajemnic, które będzie musiał zgłębić. Od razu by się za to zabrał, ale coś innego zakłóciło jego uwagę - pojawienie się nieznajomych, którzy zmierzali w jego stronę na świnkach. Od razu wytężył swój zmysł reiar i starał się ocenić ich siłę. Po ich zachowania Tanaka podejrzewał, że nie mają wrogich zamiarów, ale nigdy nic nie wiadomo. Lepiej było zachować ostrożność i za w czasu poznać z jakim kalibrem przeciwnika potencjalnie przyjdzie mu się zmierzyć. Oparł Kamagami o bark i odpowiedział.
- Mówcie więc! O czym chcecie rozmawiać?!- Odpowiedział neutralnym tonem. Kto wie, może uda mu się od nich również dowiedzieć czegoś ciekawego. W międzyczasie wysilił ponownie swój zmysł reiar i starał się wyczuć swoje reiatsu, którymi nasycił kostki. Chciał sprawdzić czy jego ekwipunek pozostał na swoim miejscu, czy nie daj boże przemieszczał się zabrany przez kogoś innego.

1375

Strach Bogów? Czyżby miał na myśli tego strażnika? Wydawało się, że właśnie o nim mówił.
- Hm... A kim był Strach Bogów i czym zapracował sobie na taki przydomek? - Nim odpowie na pytanie to może sam dowie się co nieco o strażniku. Brzmiało to jakby był naprawdę znany w tych stronach. Gdyby Yuzu zdradził swoją tożsamość to ta informacja mogłaby pójść w świat czy nawet zapewnić pewną sławę, a tego nie chciał - a dokładniej zwracania na siebie uwagi. Jeśli mężczyzna potwierdzi, że chodzi o strażnika to odpowie.- Wolę pozostać anonimowy. Nie pragnę sławy czy rozgłosu. Jestem wędrowcem, który ruszył na pielgrzymkę w poszukiwaniu odpowiedzi na własne pytania. Przemierzam rukongai w nadziei, że natknę się na święte miejsca, w których za sprawą bogów otrzymam odpowiedzi.

1376
Gdy usłyszał imię Yuu to go zdziwiło, chociaż starał się nie dać po sobie tego poznać. Jakim cudem tamten koleś miał podobne imię oraz aparycję. Coś cholera musiało być na rzeczy, nie mógł to być jedynie przypadek. Czyżby w tym również maczał swoje palce Aiba? Z pewnością mógł prowadzić różne inne badania, nie tylko związane z hollowikacją. A co gdyby się okazało, że kapitan sklonował Tanakę? Nie jest to przecież takie niemożliwe, przecież sam stworzył swoje kopie... Musiał się dowiedzieć trochę więcej na temat tego strażnika.
- Zaiste, jestem z daleka. Hmm... Medrzec, powiadasz? A kim on jest?- Coś mu niepasowało. Skąd ten jeździec wiedział, że Yuzu walczył akurat ze strażnikiem? A do tego tak szybko się tutaj pojawili po bitwie, musieli być blisko, co też było podejrzane. W końcu sam mówił, że Strach Bogów był przerażający, także raczej powinni zwiewać gdzie pieprz rośnie, a nie kręcić się w okolicy. Teraz z kolei mówił wręcz dokładnie to, co Tanaka chciałby usłyszeć. A co jeśli współpracowali ze strażnikiem i żadnego mędrca nie ma? Może chcą go wciągnąć w pułapkę? Sami nie byli zagrożeniem dla Tanaki, ale w większej grupie mogłoby być gorzej. Jeśli faktycznie próbowali go wciągnąć w zasadzkę to musieli mieć twarde nerwy, w końcu gdyby Yuzu ich przejrzał to nie mieliby szans. Yuzu postanowił to sprawdzić i ocenić ich zachowanie, czy może kłamią.
- Skąd wiedzieliście, że walczyłem ze strażnikiem, i że go zabiłem?

1377

Wybawiciel? Kolejna osoba pokroju Raimei? Trzeba przyznać, że Seireitei miało wielu wrogów. Yuzu podróżował po rukongai raptem kilka dni i już zdążył spotkać dwa kulty nieprzychylne władzy rady. Było gorzej niż myślał... Nie mniej chyba warto było pójść dalej tym tropem, tym bardziej że jeźdźcy nie wydawali się kłamać. Może faktycznie będzie wiedział, jak pozbyć się innera. Opuścił Kamagami z barku i schował ją do sayi.
- Skoro Wybawiciel posiada wiedzę równą bogom to musi jakiemuś kami służyć. Sam nie zdobyłby swej mądrości. Jakiemu bóstwu oddaje więc cześć? - To również była istotna informacja. Akahana też chciała uwolnić Izanami aby "wyzwolić" dusze. A co gdyby ten wybawiciel również dążył do uwolnienia upadłej bogini? Zaraz, zaraz... A co gdyby był właśnie jej pachołkiem i to od niej pochodziła ta jego cała wiedza i moc? Cholera, to nie była dobra wizja... Tanaka musiał to sprawdzić, musiał się dowiedzieć kim ten cały Wybawiciel jest i jeśli faktycznie służy Akahanie będzie musiał go zabić...
- Skoro obserwowaliście walkę od samego początku to wiecie, że zaatakował mnie pierwszy. Swoją drogą czemu go obserwowaliście? Gdyby miał kaprys to zabiłby was w mgnieniu oka.- Może dostali jakieś zadanie od tego całego Wybawiciela? Z resztą to już nie było aż tak istotne.
- No dobra, to zabierzcie mnie do Wybawiciela. Tylko najpierw wezmę moje rzeczy, poczekajcie tu chwilę.- Kilka skoków shunpo i powinien szybko dotrzeć do swojego ekwipunku. Zarzuci na siebie płaszcz, włoży plecak i ponownie przy pomocy migoczących kroków wróci do jeźdźców.
- Możemy ruszać.- W czasie drogi będzie starał się wyciągnąć od nich więcej informacji na temat Yuu czy samego Wybawiciela. Poza tym spyta Kamagani o pewną kwestię, która przyszła mu niedawno do głowy. A mianowicie czy inner Tanaki ma swój osobny rdzeń duszy, czy może jest ściśle powiązany z rdzeniem Yuzuru. Gdyby okazało się, że prawdziwa była pierwsza opcja to może vizard samemu potrafiłby rozwiązać swój problem? W końcu Hokori no Taika niszczy rdzeń duszy i do tej pory Tanaka nie miał okazji użyć tej techniki na innerze. Tymi przemyśleniami podzieli się również z zanpakuto.

1378

Słowa jeźdźcy nie wyjaśniały pochodzenia wiedzy Wybawiciela. Niestety nie udało mu się też wyciągnąć więcej informacji podczas podróży. Czuł jedynie na sobie zaniepokojone spojrzenia pozostałej dwójki jeźdźców, co w sumie było zrozumiałe - jechał z nimi nieznajomy, który był w stanie zabić strażnika i mógłby się ich pozbyć w mgnieniu oka. Korzystając więc z okazji rozmawiał z Kamagami. Niestety stwierdziła, że inner nie posiada swojego rdzenia, więc koncepcja z samodzielnym rozwiązaniem problemu spaliła na panewce. No ale byłoby to nieprawdopodobne aby miał takie "proste" rozwiązanie pod nosem. Korzystając też z czasu postanowił zapytać o osąd. Z tego co zdążył wywnioskować możliwym było przeprowadzenie go bez wykonywania wyroku. Chciał skonfrontować swoje wnioski z rzeczywistym stanem. Poza tym był ciekaw czy osąd "mierzył" grzechy jedynie obecnego wcielenia, czy może również wszystkich poprzednich. Unicestwianie dusz tylko po obecnej reinkarnacji wydawało mu się dość kontrowersyjne. Chociaż zdawał sobie sprawę, że mogły być takie przewinienia, które zasługiwały na taką karę.
Po kilku godzinach dotarli na miejsce. Jazda na wieprzach znacznie przyspieszała przemieszczanie się, aczkolwiek miała również swoje wady. Tanaka nie był przyzwyczajony do takiego środka transportu i czuł dyskomfort w mniej szlachetnej części pleców. Poczuł ogromną ulgę gdy w końcu mógł rozprostować swoje kości.
W obozie było wiele różnych dusz również tych uzbrojonych. Starał się ocenić potencjał duchowy tych osób. Nie miał jednak na to zbyt wiele czasu bo zaraz po przy jeździe zaprowadzili go do Wybawiciela. Gdy zobaczył postać ubraną w czerń i maskę na jego twarzy to czas się zatrzymał. Głowa Tanaki zaczęła pracować na najwyższych obrotach. Wybawiciel stał się impulsem, który rozpoczął analizowanie minionych wydarzeń, które zaczęły w końcu łączyć się w całość. Powinien już wcześniej zdać sobie z tego sprawę ale dopiero teraz to sobie uzmysłowił...
Aparycja Wybawiciela jednoznacznie świadczyła o tym, że był uciekinierem z piekła. Tylko kwestią czasu było, aż Yuzu usłyszy niewidzialne łańcuchy. Ale to nie to było w tym wszystkim przełomowe... Tanaka zdał sobie sprawę, że Tsunayashiro Shimizu uciekł naprawdę z piekła. Co prawda, wcześniej dopuszczał do siebie taką myśl, gdy podejrzewał, że to on krył się za prawdziwą tożsamością Lorda H, ale teraz już miał niemal pewność. Dlaczego? Ponieważ przypomniał sobie, że tamta zabandażowana dziewczyna mówiła jeszcze o trzech innych uciekinierach. Jednego z nich nazwała Zapomnianym, a lepszego określenia dla Shimizu nie było. O tym fakcie Gotei koniecznie powinno się dowiedzieć, ze względu że było to prawdziwe zagrożenie dla samego Króla Dusz... Wyglądało, na to że Akahana nie tylko pracowała nad tym, żeby uwolnić Izanami ale również nad zrealizowaniem jej planów - Yuzu nie wierzył w to, że nie miała udziału w tej ucieczce z piekła...
Czas wrócił do normy i usłyszał słowa Wybawiciela. Serca Tanaki przyspieszyło, w końcu przed nim mógł właśnie stać Shimizu... Spojrzał zamaskowanemu w oczu i poczuł ulgę. Miał brązowe oczy, a Tsunayashiro posiadał szafirowe tęczówki. Nie miał pojęcia co zrobiłby, gdyby okazało się że stoi przed nim Shimizu... Nawet gdyby doszło do walki to nie mógłby przecież skorzystać ze swojej atutowej mocy gdyż uwolniłby go z łańcuchów... Spotkanie ledwo się rozpoczęło, a Tanaka już wolałby opuścić ten namiot. Mimo, że nie był to Zapomniany to przecież mógł z nim współpracować. Nie mógł jednak zakończyć tego spotkania bo to mogła być jedna z nielicznych okazji, aby dowiedzieć się co jest ich celem. Poza tym, może naprawdę wiedział coś na temat likwidacji innera?
Po tych wszystkich przemyśleniach starał się ostudzić swoje wszelkie emocje i podejść do tego z zupełnie chłodną głową. Usiadł we wskazanym miejscu.
- W zasadzie to nic o was nie wiem i o waszej sprawie. Przybyłem z jeźdźcami, gdyż powiedzieli mi że masz ogromną wiedzę i że być może znasz odpowiedzi na moje pytania. Można powiedzieć, że na mojej duszy jest skaza i szukam sposobu aby się jej pozbyć. - Od razu zaczął z grubej rury. Nie chciał wzbudzać podejrzeń, że po zna jego pochodzenie. Dlatego od razu poruszył kwestię, z którą tutaj między innymi wyruszył.

1379

Trudno było określić czy Wybawiciel świadomie kłamał, czy może ktoś "sprzedał" mu niewłaściwie informacje. Nie było prawdą, że Król Dusz był więziony wbrew jego woli. Gdyby tak było to pewnie jego dzieci same spróbowałyby go uwolnić. Izanagi musiał trwać w tym stanie aby utrzymać porządek, który stworzył. Faktem było zaś to, że był zapieczętowany i chroniony. Gdyby fatycznie został "wyswobodzony" to prawdopodobnie kontynuowany by był rozpad Soul Society, który powstrzymano wieki temu. Idąc tym tokiem rozumowania, jeśli Wybawiciel był świadomy tego faktu, to niewątpliwie dążył to unicestwienia obecnego porządku, a więc był wrogiem Izanagi.
- Zgadzam się, że rządom Seireitei daleko jest do prawości i należy zrobić coś aby się to zmieniło... Ale skąd przypuszczenie, że Król Dusz jest więziony przez shinigami? W jaki sposób mieliby to zrobić?  Trudno mi sobie wyobrazić, aby bogowie śmierci potrafili spętać Kami... Przecież mówimy tu o stworzycielu wszystkiego co nas otacza... Nie mają takiej mocy aby równać się z demiurgami.- Dalej kontynuował ten teatrzyk starając się go podpuścić aby ten powiedział coś, co zdradziłoby jego prawdziwe intencje. Poza tym nie miał zamiaru ulegać jego kojącemu głosowi. Już raz odczuwał coś podobnego w czasie rozmowy z Akahaną i wtedy potrafił się temu oprzeć.
- Zgadza się... Myślisz, że potrafiłbyś je usunąć?- To było szalone aby brać pomoc od kogoś takiego... Ale gdyby faktycznie mu się udało?
- Jakie mogą być negatywne skutki, gdyby Ci się nie powiodło?- Trudno było odsunąć pokusę spróbowania. Gdyby próba zakończyła się sukcesem to spełniłby obietnicę daną Yuudaiowi i być może łatwiej udałoby mu się skontaktować z bogami aby przekazać im informacje o nadchodzących zagrożeniach.
- Jak uważasz Kamagami? Powinniśmy zaryzykować czy szukać innego sposobu?- Miał nadzieję, że udzieli mu porady i ułatwi decyzję. Z pewnością słyszała jego wszystkie przemyślenia i wiedziała jakie są jego obawy i wątpliwości.

1380

Po raz kolejny skłamał. Yuudai nigdy nie przystałby na zniewolenie Reio. Oddal życie w obronie tego co Król Dusz stworzył. Yuzu aż miał ochotę powiedzieć parę słów, ale lepiej było nie puszczać pary z ust. Zamiast tego dalej kontynuował dyskusje.
- Jeśli uważasz swoją sprawę za szlachetną to czemu ukrywasz swoją twarz? Jako Wybawiciel powinieneś obnażyć się przed wszystkimi duszami takim jakim jesteś by wiedzieli za kim podążają... Kim tak naprawdę jesteś? Dlaczego to właśnie Tobie miałoby się udać naprawić ten świat? Wielu przed Tobą próbowało i dalej nic się nie zmieniło... - Gotei z pewnością musiało usłyszeć o Wybawicielu. Osoba z taką ilością popleczników nie byłaby w stanie ukryć się się przed trzynastoma oddziałami. Pozostawała tylko kwestia tego, czy znali jego pochodzenie... Jeśli nie, to koniecznie powinni się o tym dowiedzieć. Nie mógł sam wyeliminować zagrożenia to przynajmniej przekaże informacje. Zdawał sobie sprawę, że nie byłby w stanie go pokonać. Mimo, że nie czuł od niego nawet odrobiny reiatsu, a może właśnie przez to... Wiedział że ten jest znacznie od niego potężniejszy, także próba walki z nim zakończyłaby się porażką, która w żaden sposób nie przysłużyłaby się światu. Chociaż podejrzewał, że sposób na jego pokonanie był bardzo prosty - wystarczyło zdjąć mu maskę z twarzy. Jeśli wierzyć słowom Karasa to ona chroni go przed wrotami piekła i gdyby jej zabrakło to najpewniej by tam wrócił.
- Zdaję sobie sprawę, że mam przed sobą grzesznika. Dlatego właśnie nie jestem do tego przekonany i pytam Cię o radę. W takim wypadku będziemy kontynuować nasze poszukiwania.
- Takie rozwiązanie mnie nie satysfakcjonuje... I muszę szukać dalej. To mój obecnie jedyny cel i nie zamierzam zbaczać z obranej ścieżki dopóki go nie zrealizuje. - Chciał od razu uciąć, jego ewentualne próby zwerbowania go. Poza tym ciekawe kogo miał na myśli wspominając o tej towarzyszce - zabandażowaną dziewczynę, która potrafiła usypiać, czy może właśnie Akahanę? - Jak ma na imię ta towarzyszka? Może w czasie mojej wędrówki dziwnym trafem ją spotkam. Wtedy powołam się na Ciebie i może mi pomoże?- To już była próba jedynie wyłudzenia kolejnych informacji. Nie miał zamiaru korzystać z tej możliwości. Po tym wstał i miał zamiar się już zbierać by przed samym wyjściem jeszcze się do niego zwrócić. - Ci wszyscy na zewnątrz... To dobre dusze... Wierzę, że kiedyś w końcu nastąpi sprawiedliwość i Ci co wykorzystują niewinnych zostaną osądzeni.- W ostatnim zdaniu zabrzmiało ostrzeżenie i tak miało być. Niech pamięta, że jeśli skrzywdzi niewinnych to i jego dosięgnie sprawiedliwość. Po tym wyszedł z namiotu. Korzystając z okazji przeszedł się wśród ludzi by zobaczyć jak żyją czy spróbować wyczuć ich nastroje. W międzyczasie miał nadzieję, że uda mu się uzupełnić nieco swoje zapasy. Chciał zaopatrzyć się w jakieś duże skóry, które mógłby wykorzystać na "zadaszenie" swojego schronienia i futra na coraz zimniejsze noce. Do tego przydałby się nóż myśliwski ułatwiający mu oprawiania zwierzyny. Przydatna z pewnością okazałaby się również osełka i solidny sznur. Przy okazji pytałby ludzi również o ewentualne kolejne miejsca "święte", które mógłby zaznaczyć na swojej mapie jak i generalnie chciał określić, w którym miejscu się teraz znajduje. Potem nie pozostanie mu nic innego jak wyruszyć ponownie w podróż na północ ku klasztorowi mnichów.