Wschodnia dzielnica

- Nie mówiłeś, że masz tutaj rodzinę. - Obdarzył przelotnym spojrzeniem rozeźlonych ojca i syna, po czym kiwnął głową. - Tak, chodźmy na zewnątrz popodziwiać piękny poranek.
Gdy wychodzili dołączyła do nich Yin niczym cień krocząca dwa kroki za swoim chlebodawcą.
- To mów o co chodzi.
Historia Kisuke rozbawiła Chikao, który zachichotał na wieść jakie problemy mają młode wioskowe dziewczyny.
- No popatrz jaki jesteś popularny. Nie ma dnia żebyś nie otrzymywał zleceń, więc w razie gdyby nie udało ci się zostać shinigami to masz niezłą perspektywę zarobku. To są te bliźniaczki? Wydają się bardzo młode!
Zbliżyli się na skraj wioski, gdzie Aki i Haru siedziały na płocie, z którego zresztą zaraz zeskoczyły, gdy dostrzegły zbliżające się dusze. Pytania Kisuke wprawiły domniemaną przyszłą matkę w nie lada popłoch. Dziewczyna spłonęła rumieńcem, ukryła twarz w dłoniach i zza zasłony palców zaczęła dukać.
- C-co to jest seks? I-i j-jaki cykl? Księżyca? N-nie wiem. Hiroshi się n-nie rozbierał.
Aki poklepała siostrę po głowie zachowują swoją kamienną minę. Kisuke poczuł dotyk na ramieniu i w jego uchu rozległ się szept Chikao.
- To niewiniątko chyba umarłoby przy próbie zbliżenia z mężczyzną. Zresztą nawet gdyby do czegoś doszło, to wydaje się zbyt młoda żeby zostać matką. Raczej zgodziłbym się z tobą, że jej słabość wynika z potrzeby jedzenia. Może mieć potencjał do zostania shinigami.

Nastał czas tłumaczeń i przeprosin. Kisuke jakoś udało się przekonać Haru, że nie jest w ciąży co poskutkowało radosnym rzuceniem się w ramiona siostry. Ulga trwała tylko do momentu, w którym dziewczyna uświadomiła sobie, iż bez jedzenia nie przeżyje. Pobladła zastanawiając się czy rodzice zdecydują się na takie obciążenie, czy też wyrzucą ją z domu.
Łatwiej poszło z karczmarzem i jego synem. Nie żywili urazy i Kisuke nie musiał się płaszczyć, aby zdobyć przebaczenie. Gdy już sprawy zostały załatwione Chikao ogłosił wyjazd. Wyszli z karczmy.
- Ciekawy poranek, nie ma co. - Chikao przeciągnął się wyciągając twarz ku promieniom słońca. - Miałem nosa, że cię zrekrutowałem. Nie dość, że nie można się nudzić to jeszcze podpowiadasz ciekawe pomysły na nowe przedstawienie. No i mam do kogo gębę otworzyć.
Zerknął na stojącą za nich nieruchomo Yin. Kobieta już skryła twarz w głębokim przestworze kaptura.
- A i Gotei powinno ci być wdzięczne. Ta mała wyglądała na przerażoną, ale pewnego dnia może stanąć w progach akademii. - Ruszyli do stajni skąd po chwili wyprowadzili swoje wierzchowce. Daisie była odrobinę niespokojna. Spoglądała znacząco na Kisuke jakby chciała coś mu uprzytomnić.
- Swoją drogą, Kisuke. - Chikao wskoczył na swą brązową świnię. - Musisz mieć sporo do czynienia z kobietami. Wydajesz się posiadać sporą wiedzę na temat ich biologii. - Uśmiechnął się i puścił oczko.

- Konflikty dobrze się sprzedają, a jeśli dodać do tego, że dotyczą one kami i w dodatku są oparte na faktach to jest... no, być może materiał na nowy przebój.
Wstążka trzymała się dobrze, więc powód naburmuszenia Daisie musiał być inny. Jako dobrze wychowana świnka nie robiła jednak problemu żeby Kisuke ją dosiadł. Ruszyli w drogę odprowadzani wzrokiem miejscowych staruszków. Z racji wieku nie musieli już harować od rana do wieczora i zatrudniano ich głównie do opieki nad najmłodszymi, których roześmiana gromadka krążyła teraz wokół wielkich świń.
Yin nie odpowiedziała na pytanie. Spoglądała przed siebie siedząc sztywno na siodle.
- Raczej kiepski byłby z niej nauczyciel. - Odpowiedział za nią Chikao. - Yin jest naturszczykiem. - Sięgnął do sakiewki i wyrzucił za siebie garść drobnych monet, co odciągnęło od nich dzieciarnię. Nim opuścili granice wioski podbiegły do nich bliźniaczki. Obie ukłoniły się po pas, po czym Haru podziękowała za pomoc.
- Nie wiem jeszcze czy zostanę shinigami - rzekła wykręcając sobie palce. - Chyba nie bardzo się na to nadaję, ale babcia powiedziała, że wiele może się zmienić kiedy podrosnę. Także jeszcze raz dziękuję i obiecujemy, że całą rodziną będziemy modlić się do Koki.
- Naprawdę niezły byłby z ciebie kapłan. - Chikao wychylił się z siodła i poklepał Kisuke po ramieniu.

- Ohh? W takim razie może dobrze, że cię tego nie nauczy. Jako prostej duszy zależy mi żeby shinigami przykładali się do swej służby, a nie drzemali na stogu siana, haha.
Zostawili za sobą kłaniające się bliźniaczki i już wkrótce znaleźli się pomiędzy drzewami wiśni, których kwiaty dopiero co się otwierały. Dopiero za tydzień lud dwa ten odcinek drogi zamieni się w piękne, urokliwe miejsce. Niestety Kisuke nie dojrzał miejsca, w którym mógłby zakupić smakołyk dla swej świni.
- Póki co bardzo dobrze ci idzie i właściwie... mam ochotę tobie pomóc. Co powiesz na to, żebyśmy propagowali sprawę w trochę większym zakresie? Rozpropagowanie nowego kultu własnymi siłami wydaje mi się... pasjonujące. - Chikao uśmiechnął się tajemniczo i ponaglił swą świnię.

***

Trzy kolejne wieczory zaczynały się tym samym przedstawieniem taktującym o waśni kami do prawa opieki nad prostymi duszami. Nie do końca tak to Kisuke zapamiętał, bo Chikao wychwalał łaskawość i mądrość lisicy Koki jednocześnie dyskredytując jej przeciwniczki w osobach głupiej i pazernej krowy oraz złej i podstępnej kocicy. Sam Kisuke został przedstawiony jako dobroduszny chłop, który dokonując trafnego wyboru zapewnił swym sąsiadom pokój i dostatek. Oczywiście Chikao zapewniał, że historia jest prawdziwa i widzowie sami mogą się o tym przekonać podróżując do wioski na granicy której znajduje się skromna kapliczka dobrej boginki.
Kisuke nie miał wiele do roboty jeśli chodzi o pracę w charakterze ochroniarza. Okoliczne ziemie były spokojne i chłopak nie widział żeby ktoś Chikao choćby złym spojrzeniem obdarzył.

***

- ...gdy już wrócę do domu będę musiał wystarać się o nowe lalki.
Pomału zachodziło słońce. Chikao jechał obok Kisuke, a za nimi Yin, która przez ostatnie dni wypowiedziała tylko kilka słów. Daisie miała dobry humor po dzisiejszej kąpieli, chociaż długo miało się to nie utrzymać. Ostatnie dni były suche przez co pyłu na drogach nie brakowało, a ten z chęcią osadzał się na białej szczecinie świnki.
- Całkiem nieźle przerobiłem osła na krowę, a starą babę na kota, ale to jednak nie to. - Chikao cmoknął. - Słuchaj Kisuke, może ty miałbyś pomysł na to jak powinna wyglądać lalka przedstawiająca Króla Dusz?
Z obu stron otaczały ich jabłonie, które dopiero miały oblec się białym kwieciem. Dopiero po dłuższym krążeniu po bliższych okręgach Kisuke dostrzegł monotonię tego obszaru Rukongai. Mniejsze i większe wioski w gruncie bardzo podobne do siebie rozsiane w miarę równych odstępach po ziemiach zajmowanych przez pola, pastwiska i sady.  
Po lewej, pomiędzy drzewami, Kisuke dostrzegł różowowłosą kobietę w płaszczu przyglądającą się przejeżdżającym.
- Od pewnego czasu myślę nad taką lalką i chcę żeby była doprawdy niezwykła.  Oczywiście widziałem ludzkie wizerunki bóstw, jak Amaterasu czy Susanoo, ale w przypadku Króla Dusz moja wizja jest inna. Chciałbym żeby jego lalka przywodziła na myśl majestat, ale jednocześnie niepokój. Rozumiesz, groźny i tajemniczy władca, na wpół mityczna istota -  nawijał dalej Chikao.

- Maska! O coś takiego mi chodziło. - Ucieszył się Chikao. - Ale, hmm, nadanie Królowi Dusz oblicza pustego byłoby zbyt radykalne... Natomiast gdyby twarz nie miała żadnych rysów, albo też jedynie same oczy to mogłoby być naprawdę intrygujące. O, a kogo my tu mamy.
Dziewczyna spojrzała na Kisuke. Wydawała się być w mniej więcej w jego wieku. Miała dość ładną twarz, spięte różowe włosy, niebieskie oczy i malinowe usta, które wykrzywiły się właśnie w grymasie.
- Za wolność kobiet! - Krzyknęła zamaszystym ruchem zrywając z siebie płaszcz. Sięgnęła do pasa i rzuciła w kierunku Kisuke nożem. Zaskoczony chłopak nie zdążył zareagować, ale szczęśliwie dla niego ostrze jedynie musnęło ramię. Na tym jednak nie był koniec, gdyż dziewczyna wyciągnęła zza pasa katanę i zaszarżowała na Kisuke. W tym samym momencie usłyszał za sobą kwit wierzchowców swoich towarzyszy, krzyk Chikao i odgłos ciał walących się na drogę. Od przeciwniczki dzieliły go jakieś trzy metry.

[- 2 PŻ]

Kisuke popełnił błąd zeskakując z Daisie. Kobieta była zbyt blisko i ledwo znalazł się na ziemi, a katana mknęła łukiem ku niemu. Poruszała się wręcz z nadludzką szybkością i chłopak mógł jedynie patrzeć, jak stal wbija się w bark i wytłaczając deszcz krwi sunie ukośnie do dołu tnąc zarazem ciało i kimono. Wszystko działo się tak szybko, że Kisuke nie zdążył poczuć bólu. Rożowowłosa już cofała katanę, aby wyprowadzić zabójcze pchnięcie.
Za nim toczyła się inna walka. Słyszał krzyki przywołujące zaklęcia.
- Sai! - krzyczał Chikao.
- Geki! - odezwał się zaraz potem nieznany mu kobiecy głos.
Brązowe świnie kwiczały donośnie. Dołączyła do nich zdezorientowana Daisie, która nadal znajdowała się gdzieś z boku Kisuke.

Kisuke wspomógł się reiatsu, ale pomimo tego ruchy przeciwniczki nie stały się w jego oczach powolne. Nadal była szybka. Pchnęła, on uskoczył. O włos uniknął nadziania na katanę. Kontratak, tym razem ona musiała unikać. Cofnęła się, lecz ostrze zdołało przejechać płytko po brzuchu. Kisuke atakował dalej. Bezskutecznie, zasłoniła się bronią i stal uderzyła o stal. Podobny dźwięk doszedł z tyłu, a zaraz potem kobiecy głos wykrzyczał kolejne "geki". Zaklęcie nie było skierowane na niego. Wciąż mógł się poruszać.
Krzyżował teraz klingę z wrogiem. Jej oczy wypełniała ponura determinacja.

[- 8 PR]

W odpowiedzi dziewczyna splunęła mu w twarz. Szczęśliwie nie trafiła w oko, ale Kisuke stwierdził, że jej siła zaczyna przeważać i skrzyżowane klingi pomału zbliżają się do niego. Postawił na jedną kartę i wtłoczył w ramiona tyle reiatsu ile mógł. Klingi oddaliły się, ale powróciły jedyne na pozycję wyjściową. Dziewczyna była zaskakująco silna. Parę sekund siłowania zdawało się minutami. Ramiona drżały od nagromadzonej energii. Kisuke zacisnął zęby i nie dostrzegając słabego punktu w broni przeciwniczki zebrał się w sobie i ostatecznym wysiłkiem odrzucił klingę dziewczyny torując drogę do czystego cięcia. Wykonał je. Potężne uderzenie runęło z góry na jej bark i zagłębiło się w kości i mięsie. Kisuke po raz pierwszy doświadczył czegoś takiego. Po raz pierwszy prowadził ostrze wżynające się tak głęboko w żywe ciało. Dziewczyna krzyknęła, podobnie jak i on sam, gdy jego ramiona skręciły się w agonalnym skurczu. Upuścił asauchi. Palce kurczyły się i rozkurczały w niekontrolowany sposób. Zrobiło mu się biało przed oczyma. Jak przez mgłę widział zataczającą się do tyłu przeciwniczkę, której jednak udało się ustać. Krzyknęła gniewnie i po raz kolejny cofnęła katanę szykując się do pchnięcia. Tym razem Kisuke nie miał jak temu przeciwdziałać, bo usłyszał za sobą kolejne "geki" i tym razem to on został spowity czerwoną aurą krępującą ruchy.
Wtedy jednak rozległ się kwik i zza jego pleców wyskoczyła Daisie. Zaskoczona różowowłosa uskoczyła w ostatniej chwili i poturlała się po ziemi. Biała świnia już odwracała się w jej kierunku, ale wtedy i ją otoczyło zaklęcie.

[- 15 PR]

Moc podtrzymująca Kisuke nie mogła się równać z bakudo, którym niegdyś związał go ojciec. Wystarczyło uwolnienie własnej energii, aby rozproszyła czerwoną aurę. Zajęło to moment, w którym Kisuke dobiegł z tyłu ostry, syczący dźwięk. Usłyszał krzyk pełen desperacji, lecz nie należał on do różowowłosej. Ta podniosła się i puściła biegiem. Nie szarżowała na Kisuke, chciała przebiec obok, co chłopak wykorzystał najlepiej jak mógł. Wymówił inkantacje i wystrzelił biały promień syczący ostro wyładowaniem. Zaklęcie przebiło kończynę i dziewczyna upadła. Kuchiki podbiegł i wykonał egzekucję. Krew bryznęła łukiem plamiąc jego twarz i kimono.
- Zostaw ją, Yin!
Kisuke obejrzał się i oto okazał mu się obraz groteskowy. Srebrnowłosa trzymała katanę z ostrzem skierowaną ku dołu. Druga klinga była wbita w jej pierś. Kuchiki widział, jak stalowy czubek wystaje z pleców towarzyszki. Pod jej stopami drżała pokrwawiona napastniczka. Chrumkając z głębokim niepokojem, podnosiły się dwie brązowe świnie. Na skraju drogi dostrzegł jeszcze jedną kobietę. Leżała nieruchomo. W środku tego wszystkiego stał Chikao. Odwrócił się ocierając czoło.
- Trzymasz się, Kisuke? Zaczekaj, zaraz zajmiemy się twoimi ranami.
Dopiero teraz dotarło do chłopaka jak bardzo boli go otrzymana rana. Czuł wilgoć i zapach krwi. W głowie mu się zakręciło, a palce drżały po trochu z wysiłku, po trochu z bólu, po trochu z niedawnego przeciążenia.

[-25 PR]

Yin nic nie robiła sobie z tego, że została przebita na wylot. Stała nad jedyną żywą napastniczką, która chyba straciła przytomność, i rozglądała się po okolicy. Przy okazji Kisuke zauważył kolejną jej ranę. Na brzuchu miała wypaloną dziurę odsłaniającą wilgotną, żółtawą tkankę, z której wydzielała się odrobina dymu. Podobny efekt wywarło byakurai wystrzelone przez Kisuke.
- Poradzi sobie. Mówiłem przecież, że Yin to twarda sztuka. - Chikao uśmiechnął się smętnie. Przyjrzał się ranie Kuchiki'ego. - Moja wiedza o medycynie nie jest jakaś porażająca, ale z dość dużą dozą prawdopodobieństwa mogę powiedzieć, że będziesz żył. Oczywiście jeśli nie pozwolimy ci się wykrwawić.
Zaczął grzebać w jukach wierzchowca Yin. W międzyczasie zaklęcie krępujące Daisie rozpłynęło się i teraz chrumkając loszka podeszła do Kisuke. Trąciła jego dłoń doszukując się uwagi. Chikao wyciągnął drewniane pudełko, którego zawartością okazały się bandaże i kilka szklanych pojemników.
- Rozbierz się proszę Kisuke. - Odkorkował buteleczkę i wylał jej zawartość na opatrunek. - Najpewniej były to członkinie Cory. Musiałeś o nich słyszeć w akademii? Bardzo lubią porywać szlachetnie urodzonych żeby zażądać potem ciężkiego okupu. I nie masz za co przepraszać. Nie jest pewne czy Yin poradziłaby sobie, gdyby naraz zaatakowały ją we trzy.
Istotnie Kisuke słyszał o organizacji przestępczej zwącej się Cora zrzeszającej same kobiety. Najczęściej wspominano ją w żartach wymieniając prawdziwe bądź nie cele renegatek, do których zaliczało się między innymi wykastrowanie wszystkich mężczyzn czy zamienienia Króla Dusz na Królową.

Wpierw Chikao zamrugał słysząc pytanie, a potem roześmiał się.
- Doprawdy masz nerwy ze stali skoro po takiej walce i zagrożeniu życia pierwsze o czym myślisz to cena świni. Eh, ja śmieję się żeby rozładować napięcie. Och, w tym przypadku będę musiał śmiać się do rozpuku. - Westchnął, kaszlnął. - Daisie musi być sporo warta, aż dziw, że tak po prostu dają ją na wynajem.
Chikao podszedł i wpierw przeciągnął opatrunkiem po krwawej linii znaczącej tors Kisuke, po czym przyłożył go do rany na barku. Musiał zacisnąć zęby, aby pieczenie nie wyrwało z jego ust syknięcia.
- Nim porzuciłem mrzonki o zostaniu shinigami nauczyłem się tego i owego. Oczywiście moje bakudo byłby wstanie rozerwać rosły dziesięciolatek, ale każdy ułamek sekundy zyskany podczas walki jest na wagę złota. - Zaczął bandażować ranę. - Cóż, obawiam się, że Yin nie ma wyczucia i mogłaby cię niechcący ukroić. Nie za mocno? Dobrze. Tak, powinniśmy oddać ją w ręce shinigami. - Spojrzał na martwą rożowowłosą. Pobladł. - Miały nas na oku już od kilku dni. Cierpliwie wyczekały w najlepszym miejscu na zasadzkę. W pobliżu nie ma żadnego posterunku shinigami, a droga jest mniej uczęszczana. Obecnie Yin ma w sobie prawdziwe zanpakuto, a raczej asauchi. Ich przywódczyni była renegatką shinigami i musiała co nieco wiedzy przekazać swoim towarzyszkom. No... chyba będzie dobrze.
Chikao skończył opatrywanie rany Kisuke, po czym odszedł i ukląkł przy nieprzytomnej.
- Yin zdążyła ją drasnąć, ale to od braku reiatsu zemdlała. Wypadałoby się zająć i nią. - Zaczął zajmować się dziewczyną. Daisie dołączyła do brązowych świń na uboczu drogi.

- To mamy szczęście, że twoja panika wyglądała tak, a nie inaczej. - Chikao zachichotał. Czy z nerwów czy z faktycznego rozbawienia, trudno powiedzieć. Zaraz jednak spoważniał. - Wiesz, że średnio jeden na dwudziestu shinigami dezerteruje? - Na moment przerwał opatrywanie nieprzytomnej, aby spojrzeć na Kisuke. - Oznacza to, że statystycznie jeden z twoich kolegów, z którym chodzisz na zajęcia, od którego pożyczasz notatki i z którym jadasz podwieczorek okaże się zdrajcą. Być może dołączy do wrogiej Gotei XIII organizacji. Być może zasieje ziarno zdrady w innych. I w końcu być może kiedyś staniecie naprzeciw siebie w pojedynku na śmierć i życie. - Powrócił do opatrywania. - Straszna perspektywa, co?
Kimono Kisuke było dość mocno oblepione krwią w miejscu, w którym stykało się z raną. Nic w porównaniu ze stanem odzienia martwych kobiet. Kisuke rozpoczął przeszukiwanie okolicy. Po prawej stronie drogi, za jabłoniami znalazł osiodłanego czarnego wieprza, który uciął sobie drzemkę jakiej nie przerwała tocząca się kilkanaście metrów dalej walka. W jego pakunkach znalazł trochę podróżnego pożywienia, sakiewkę z kilkudziesięcioma ryo, cynowy garnek, gliniane kubki oraz mapę przedstawiającą kilka najbliższych okręgów.
Dwie martwe kobiety również miały przy sobie trochę ryo. Kisuke znalazł na drodze rzucony w niego nóż, a także mógł przyjrzeć się katanie, której go zraniła. Była to broń pośledniej jakości, bardzo prosta, ale jak przekonał się na własnej skórze dość skuteczna. Oręż renegatki shinigami wciąż tkwił w Yin. Zdrajczynię zdążyła już otoczyć kałuża krwi wypływająca z kilku poważnych ran otrzymanych w pierś i brzuch. Była krótko obciętą, około trzydziestoletnią kobietą o topornych rysach twarzy, które zaczęły rozmazywać się wraz z uciekającymi z ciała cząsteczkami reiatsu.
- Za parę minut po tej dwójce zostaną same ubrania. - Chikao skończył opatrywanie kobiety i teraz podszedł do Yin. Dał jej znak, na co płynnym ruchem wyciągnęła z siebie asauchi. Pociekła mętna, lekko fosforyzująca żółta ciesz.
- Shinigami na pewno. Za renegatów zawsze płacą coś ekstra, a za dowód ubicia mamy jej broń.

- Jak tak o tym mówisz to mój żal z niezostania shinigami jest jakby mniejszy. Trudno przekroczyć chmury, gdy pośledniejsi ciągną cię na nogi.
Chikao rękojeścią do przodu wyciągnął ku Kisuke asauchi. Klinga pokryta była śladami żółtej cieczy.
- Weź. Dostaniesz za to nagrodę, gdy za parę dni dojedziemy do posterunku shinigami, w którym będziesz mógł to wymienić na niezłą sumkę. A rozdzieleniem reszty zajmiemy się gdy oddamy panienkę w ręce straży. W końcu nie jesteśmy krukami co ucztują na ciepłej jeszcze padlinie.
W końcu Chikao zajął się Yin. Opatrzył rany i dał do połknięcia niebieską pigułkę, w której Kisuke rozpoznał preparat do regeneracji reiatsu.
- Wiesz Kisuke... jesteś strasznie niedomyślny. - Tym razem śmiech Chikao brzmiał bardziej szczerze. - A może powinienem powiedzieć raczej: paniczu Kuchiki? Ach, ale popatrz. Dwie dusze rozpoczynają wędrówkę do nowego życia w innym świecie.
Biała łuna otoczyła ciała kobiet. Rój cząsteczek reiatsu uleciał ku niebu zostawiając za sobą jedynie ubrania i ślady krwi. Chikao obserwował tą wędrówkę w ciszy. Czarny wieprz wyszedł ospale zza jabłoni oszczędzają Kisuke trudu jego obudzenia. Nie wydawał się szczególnie poruszony widokiem znikających właścicielek. Nie protestował też, gdy na znak Chikao Yin umieściła na jego grzbiecie nieprzytomną dziewczynę.

- Twoja katana nie wygląda na broń pierwszego lepszego studenta. - Chikao podszedł do czarnego wieprza i upewnił się, że dziewczyna jest dobrze przymocowana do siodła. - A może właśnie na ciebie? Może Kuchiki tam zaszli im za skórę, że postanowiły wysłać dobitną wiadomość?
Chikao poklepał świnię po zadzie, po czym zaczął wdrapywać się na własnego wierzchowca.
- No wiesz co? Za młody jestem żeby mieć tak wyrośniętą córkę, prawda Yin?
Kobieta nie odpowiedziała. Poszła w ślady pracodawcy i wskoczyła na świnię.
- Moja krew nie mogłaby być tak cicha. - Pokręcił głową. - Wiesz co, Kisuke? Zróbmy tak, że jeśli odgadniesz moje nazwisko do czasu, aż dojedziemy do następnej wioski to będziesz mógł zatrzymać dla siebie zawartość zdobycznych sakiewek. To by dawało... jakieś pół godziny. Na pewno sobie poradzisz. W końcu jesteś Kuchiki.  
Ruszyli w drogę opromienieni zachodzącym słońcem. Ból utrudniał Kisuke skupienie się. Podobny rodzaj cierpienia był zupełnie inny od zwyczajowego wymęczania ciężkimi treningami. Szczęśliwie Daisie miała dość lekki krok, więc obyło się bez nieprzyjemnych wstrząsów. Yin z kolei nie zdradzała żadnych odznak cierpienia pomimo tego, iż otrzymała znacznie cięższe rany, które dla normalnej duszy niechybnie byłyby śmiertelne.
Tak jak Chikao przewidział, wkrótce dotarli do wioski. Mieli szczęście, bo w wiosce zamieszkiwało kilka dusz należących do Straży Rukongai. Ta stosunkowo młoda formacja powstała w odpowiedzi na potrzebę roztoczenia nad okręgami dokładniejszego nadzoru. Wcześniej oczywiście istniały samorzutnie tworzone grupy mężczyzn z jednej bądź kilku wiosek, które za zadanie obierały sobie ochronę domu przed bandziorami w razie gdyby shinigami nie było akurat w pobliżu. Straż Rukongai powstała jednak z inicjatywy Rady 46, obejmowała swym zasięgiem znacznie większy obszar, liczyła tysiące członków, dusze o nieposzlakowanej opinii, które odbyły krótkie szkolenie w jednym z rukońskich posterunków shinigami i otrzymały czarną przepaskę na ramię świadczącą o przynależności do straży.
Chikao wytłumaczył mężczyznom co i jak. Ci nie zastanawiając się wyprawili jednego spośród siebie do położonego o dzień drogi stąd posterunku bogów śmierci. Chikao pożyczył na tą okoliczność zdobycznego wieprza, a gdy już mężczyźni odeszli z nieprzytomną bandytką z zamiarem zamknięcia jej w chacie do Kisuke zostało skierowane pytanie.
- No i jak? Masz odpowiedź?

Słysząc odpowiedź Chikao zacmokał.
- Oj, a tak zacierałem dłonie na myśl o skarbach w sakiewkach. Niech to, są twoje. - Uśmiechnął się. - Jesteśmy na tym samym poziomie skrytości. Oboje nie podaliśmy nazwisk, gdy się sobie przedstawialiśmy. Chociaż po prawdzie i tak miałem przewagę. W wolnych chwilach lubię przeglądać sobie dane o nowych rekrutach akademii. Jest tam też zdjęcie. - Mrugnął.
Powoli zmierzali do tutejszej gospody prowadząc przy sobie swe wierzchowce. Po końcówce dnia pełnej wrażeń chłopak miał ochotę na porządny sen.
- Och, proszę nie oceniaj siebie tak nisko. Twój przybrany ojciec może wygląda na niewzruszonego, ale śmierć chłopca, którego tak wspaniałomyślnie przygarnął pod swój dach na pewno by go obeszła. I nie wiem czemu chcesz przemilczeć nasze przygody. Powinieneś raczej być dumny ze swych dokonań. Obroniłeś mnie, zabiłeś członkinię wrogiej Seireitei organizacji i dostarczyłeś kolejną do przesłuchania. Na pewno wspomnieliby o tym w twoich aktach w charakterze pochwały, a dywizje przykładają do takich notek dużą uwagę. Ba! Gdyby nasze rody były w lepszych relacjach zasugerowałbym ciebie jako narzeczonego dla mojej małej bratanicy.