Wschodnia dzielnica

1340

Tanaka w Bellato pozostawił ekwipunek, którego nie mógł wziąć ze sobą. Jeśli, któryś z vizardów wyrażał chęć posiadania roweru to go oddał. Miał nadzieję, że fantom, który mocno pomógł mu w zgłębieniu anatomii jeszcze będzie im przydatny. Z dodatkowych gadżetów, których nie miał okazji użyć ostała mu się lampka usuwające wspomnienia. Jeszcze pewnie będzie mogła być w Bellato wykorzystana, także zostawił im ją w spadku. W zamian otrzymał płaszcz ukrywający reiatsu, który zdecydowanie poprawi mu komfort w przemieszczaniu się po rukonie dopóki sam nie okiełzna swojego reiatsu. Rozczulił go za to pergamin z życzeniami... Będzie to jego prywatny skarb i pamiątka po przyjaciołach... Odpowiedzi, które otrzymał od młodych vizardów tylko utwierdziły go w przekonaniu, że nie są zdrajcami... Jeśli kiedykolwiek uda mu się samemu pozbyć innera to postara się wrócić na ziemię, odnaleźć ich i również przekazać im jak mogą to zrobić. Sprawa wyglądała nieco inaczej w odniesieniu Hyuu i Kazukiego, którzy dobrowolnie się skazili. Tutaj ich zbrodnia była znacznie poważniejsza, aczkolwiek nie można było zapomnieć o pobudkach, które nimi kierowały...

Ponownie wrócił do Soul Society, gdzie sprowadził go Himura i jeszcze przez chwilę mógł porozmawiać z byłym przełożonym. Hyuu dalej był w rozsypce i wyglądał na zagubionego, nie wiedząc co ma teraz ze sobą zrobić. Tanaka chciał dodać mu otuchy, a może nawet wskazać nowy cel. Sytuacja vizarda troszkę przypominała mu zdrajcę Shimizu, który był najszlachetniejszy, co zostało wykorzystane przez shikome... Tutaj jednak jeszcze była szansa, Himura wydawał się żałować swojej decyzji. Z resztą jak się nad tym zastanowić to cały ten ich plan był szalony. Jak wielka była ich desperacja, że zdecydowali się zrobić coś takiego... Przysiadł się obok vizarda.
- Dlaczego więc posunęliście się tak daleko? Skoro Kuchiki Yeijiro był Twoim wzorem to z pewnością wiedziałeś, że nigdy nie zrobiłby czegoś takiego... - Jeżeli Yeijiro był chociaż w niewielkim stopniu taki jak Yuudai to absolutnie nie wybrałby takiego rozwiązania.
- Droga, którą wybraliście pochłonęłaby wiele istnień, również niewinnych... A my shinigami, mieliśmy stać przecież na straży równowagi światów i chronić istnienia każdej duszy. W ten sposób nie mogło się to udać... Nie znam Lorda H, ale obawiam się, że zaufałeś nieodpowiedniej osobie... Tak jak kiedyś Tsunayashiro Shimizu.- Zrobił pauzę i spojrzał w oczy byłemu kapitanowi. -  Kto wie, może zniknięcie Lorda jest dla was szansą? Gdybyście rozpoczęli swój plan to nie byłoby odwrotu. Może los w ten sposób pozwala wam odkupić swoje winy?- Zrobił kolejną pauzę i wysłuchał w skupieniu jego pytania, po czym położył dłoń na jego ramieniu.- Wierzę, że kiedyś Seireitei stanie się takim miejscem, jakim chcieli go uczynić pierwsi shinigami. Pragnę tego równie mocno jak Ty i również nie mam zamiaru czekać. Sam chcę spróbować własnych sił, a wręcz czuję obowiązek aby to zrobić. Pragnę zmienić Seireitei od ośrodka. Podejrzewam, że już tego próbowałeś i dopiero gdy dotarłeś do ściany zacząłeś myśleć o buncie...Pewnie myślisz, że jestem zadufany w sobie i dlaczego właśnie mnie to się miałoby udać?- Wstał, zrobił kilka kroków do tylu i dotknął tsuby Kamagami.- Ponieważ dzierżę Boskiego Sędzie Dusz oraz posiadam wspomnienia jednego z założycieli Seireitei.- Czuł na sobie to ciężkie brzemię, ale również był dumny z tego dziedzictwa.- Nie będą mogli mnie zignorować, a wtedy Kamagami osądzi Radę i wykona wyrok... W ten sposób Seireitei zostanie oczyszczone i wróci na właściwe tory...- Może trochę popłynął ze swoimi ambicjami oraz sięgnął za daleko w przyszłość, ale jeśli nie Kamagami, to kto przywróci "normalność". Poza tym, rozmowa z Yuudai'em uświadomiła mu, że nie ucieknie od swojego obowiązku i, że nie może zawłaszczyć Kamagami tylko dla siebie - jej zadaniem było utrzymywanie równowagi i porządku. - Najpierw jednak muszę oczyścić swoje imię oraz duszę... Muszę być godzien by wypełniać zadanie, które spoczywa na posiadaczu Sędziego Dusz. - Ze słów Tanaki można by zrozumieć, że to on miałby być tą nadzieją na "lepsze jutro". Z pewnością pokładanie w nim wiary w tym momencie nie jest proste. Ale z biegiem czasu, kolejnymi poczynaniami zasłuży na to. Samemu będzie mu to bardzo trudno osiągnąć, ale wierzył, że gdy udałoby mu się wrócić do Gotei to znalazłby tam wsparcie. Muszą być tam takie osoby, którym również nie podoba się obecna sytuacja w Seireitei. Będzie musiał do nich kiedyś dotrzeć...

1341

Losy Hyuu były tragiczne. Wzbudziło to w Tanace smutek, żal, a przede wszystkim frustrację. Jak bardzo musiało być źle w Seireitei, że tak szlachetna osoba dopuściła się takich zbrodni. Himura zasługiwał by kiedyś zobaczyć takie białe miasto jakiego zawsze pragnął... Niestety... nawet jeśli kiedyś może jego zbrodnie zostaną mu chociaż częściowo wybaczone to z pewnością będzie musiał zostać na wygnaniu do końca swych dni...
- Jeśli członkowie Twego rodu posiadają chociaż część Twojej troski o dobro Seireitei, to zrobię wszystko co w mojej mocy aby im pomóc.
Himura mógł jednak zrobić jeszcze coś, co chodź trochę zmniejszy jego ból.
- Nawet jeśli uważasz, że na nią nie zasługujesz, to powinieneś ją wykorzystać. Młodzi vizardzi, moi przyjaciele - tak jak ja nie mieli wyboru. Pomóż im znaleźć sposób na oczyszczenie ich dusz. Pomóż im stać się prawdziwymi shinigami. Nawet jeśli nie będą należeć do Gotei to będą mogli wypełniać zadanie dane nam przez czcigodnego Reio. - Odwzajemnił smutny uśmiech. - Jeśli mi się powiedzie, to Ty również będziesz miał w tym udział. Gdybyście mi nie pomogli i nie przekazali mi swojej wiedzy, to nie byłbym w tym miejscu. Może i nie zgadzam się z waszym wyborem, ale to również dzięki wam zbudowałem w sobie determinację do podjęcia działań i okiełznałem swoje żądze.- Wiele osób liczyło na Tanakę. Widząc swojego byłego przełożonego w jego stanie, wiedział że musi to po prostu zrobić dla dobra wszystkich szlachetnych dusz, które w akcie desperacji mogłyby pójść drogą Hyuu. Musiał ich wszystkich ocalić i powstrzymać przed błędem.
- Ty również uważaj na siebie i dbaj o moich przyjaciół... Niewykluczone, że sprowadzę na was kłopoty. Jeśli mam oczyścić swoje imię to prawdopodobnie będę musiał powiedzieć o was wszystko, miejcie to na uwadze. - Już miał zamiar ostatecznie się pożegnać, ale chciał na koniec zrobić coś jeszcze. Yuzu w ostatnim czasie zmienił trochę nastawienie do Hyuu, już nie bał się tak z nim rozmawiać. Z pewnością wiązało się to też ze stanem Himury i nie emanował taką onieśmielającą aurą. Poza tym już nie był przełożonym Tanaki, dlatego czarnowłosy ośmielił się do niego podejść i go uścisnąć.
- Nie zmienisz przeszłości, wiec nie rozpamiętuj i skup się na teraźniejszości... Powodzenia.- Uśmiechnął się na koniec ciepło i ruszył w stronę skalistych wzgórz. Chciał wejść wyżej aby rozejrzeć się po okolicy i posiłkując się mapą, zorientować się gdzie właściwie się znajduje.

1342

Uścisk był potrzebą chwili. Yuzu chciał by Himura poczuł fizycznie, że ma wsparcie Tanaki, a nie tylko słowem. Sam nie okazywał za bardzo takich czułości, więc zupełnie nie zaskoczyła go reakcja Hyuu. Miał nadzieję, że jego przyjaciel w końcu osiągnie spokój, życzył mu tego z całego serca bo zasługiwał na to. Kto wie czy i kiedy ich drogi ponownie się skrzyżują. Liczył, że jeśli do tego dojdzie to Himura będzie wtedy zupełnie inną osobą. Rozeszli się...
Bacznie przyglądał się krajobrazowi i starał się znaleźć jakieś charakterystyczne punkty. Niestety nic takiego nie było i mógł tylko z pewnym prawdopodobieństwem stwierdzić gdzie się znajduje. Zakładając, że jest gdzieś na stepie we wschodnim rukonie, szukał na mapie gdzie znajdują się najbliżej jakieś bardziej znaczące świątynie, potem schował ją do plecaka.
Na horyzoncie dostrzegł skupisko namiotów - wyglądało to jak jakiś obóz. Dostrzegł tam też jakiś ruch. Musiała być to jakaś spora grupa wędrujących osób. Pierwszym przypuszczeniem było to, że może to być jakaś szajka bandytów ale mogli być to również jacyś kupcy. W każdym razie powinien zachować ostrożność aby nie dać się zaskoczyć. Nim jednak skierował się w tamtą stronę, zamknął oczy i wytężył swój zmysł reiar. Chciał sprawdzić czy na okolicznym terenie są jakieś niebezpieczeństwa, a następnie starał się sprawdzić, czy w obozowisku są osoby o wyróżniającym się reiatsu. W każdym razie skierował się w tamtą stronę cały czas skanując obszar swoim reiar, swoją drogą wyglądało na to, że będzie musiało się to stać dla niego rutyną jeśli nie chciał nigdy dać się zaskoczyć. Po drodze przyszło mu do głowy, że gdyby miał się przedstawić to nie powinien zdradzać swojej tożsamości. Nie wiedział jak bardzo jest poszukiwany, więc należało zachować prawdziwą anonimowość. Miał jeszcze chwilę do dojścia na miejsce, także po drodze wymyśli sobie swoje nowe dane.

1343

Brak jakichkolwiek danych na temat świątyń był kłopotliwy. Z drugiej strony wiedza na temat lokalizacji posterunków shinigami może okazać się również bardzo przydatna. Znacznie łatwiej będzie mu planować swoją podróż minimalizując ryzyko spotkania bogów śmierci.  
Wydawało się, że nie zagrażało mu niebezpieczeństwo, w końcu co mogłoby mu zrobić kilka dusz o niskim poziomie energii? Z drugiej strony, mógł być tam również ktoś, kto potrafił przed Tanaką ukrywać aurę. Jednak kiedy wyjechali mu naprzeciw, to nie uwłaczając nikomu, raczej nie spodziewał się, że będzie tam ktoś silny. Gdy usłyszał pytanie, zatrzymał się.
- Yūji Takamura! - Odpowiedział po chwili podniesionym głosem. - Jestem pielgrzymem i pragnę zapytać o drogę!- Kontynuował spokojnie, nie miał zamiaru robić żadnych gwałtownych ruchów aby nie niepokoić nieznajomych. Czekał na ich reakcje, jeśli dalej byli niepewni kontynuował.
- Czy wiecie, gdzie jest najbliższa świątynia poświęcona kami? Albo czy znacie miejsce pobytu jakiegoś kapłana?- Jeśli wahali się czy pozwolić Tanace się zbliżyć, to może mógł to załatwić na dystans. Wcale nie musiał wpakowywać się im do obozu, wystarczy, że wskażą mu kierunek, w który powinien się udać, a ich drogi szybko się rozejdą.

1344

Kusahara, opiekun podróżników... Hmm... Yuzu raczej nie martwił się o swoją podróż bo potrafił o siebie zadbać. Jednak dodatkowe wsparcie zawsze może okazać się przydatne. Tym bardziej, że kami po otrzymaniu ofiary faktycznie pomagało. W takim wypadku Tanaka zapewne również uda się do kapliczki i się tam pomodli. Wyglądało na to, że faktycznie jego wędrówka zamieni się w pielgrzymkę...
Zapytał jeszcze jeźdźców, czy wiedzą w jakich ofiarach gustuje Kusahara. W odpowiedzi otrzymał, że lubi jedzenie, a w szczególności owcze mleko. W pierwszej chwili zaczął się zastanawiać, gdzie on tu teraz je znajdzie. Ale w pewnej chwili go olśniło, połączył informacje, które udało mu się zebrać. Znajdował się na rozległych stepach, które mogły być pastwiskami, a sami rozmówcy mieli na sobie owcze kożuchy. Wniosek był prosty - byli pasterzami, więc z pewnością mogli mieć mleko.
- Czy macie może owcze mleko? Oczywiście nie za darmo, mogę za nie zapłacić. - Sięgnął powoli do sakiewki, by ich przypadkiem nie spłoszyć i wyciągnął kilka monet. Wystawił przed siebie dłoń pokazując im ryo.
Jeśli Ci wyrazili chęć sprzedaży, ale dalej się go bali, to położył monety na ziemi i cofnął się kilka kroków w tył. Poczekał aż ewentualnie przywiozą mu mleko, które zapakuje do plecaka. Podziękuje za pomoc i położy im na ziemi kolejne kilka monet w wyrazie wdzięczności i uda się w kierunku wskazanym przez jeźdźca.
Jeśli nie będą mieli, bądź nie będą chcieli mu sprzedać mleka to i tak położy te monety z dłoni na ziemi i podziękuje za pomoc w wyznaczeniu drogi i ruszy we wskazanym kierunku. Może po drodze trafi jeszcze na jakichś pasterzy, którzy mogliby mu je sprzedać.
Hmm... Trzy dni marszu... dla zwykłej duszy. Jeśli będzie dziarsko maszerować i nie będzie robić przerw to powinienem skrócić ten czas wędrówki co najmniej o połowę. Trzymał się raczej głównej drogi, bo przy takiej powinna być ta kapliczka. Poza tym, łatwiej będzie mu znaleźć punkty charakterystyczne i z pomocą mapy dokładniej określi swoje położenie. Kilka razy jednak wejdzie głębiej " w dzicz" aby spróbować coś upolować, bądź złapać rybę jeśli natknie się na rzekę i przyrządzić na ognisku. W zależności od tego jak mu poszło to w czasie wędrówki starał się oszczędzać prowiant, żeby mógł coś złożyć w ofierze Kusaharze. Przez większość czasu wytężał swój zmysł reiar aby cały czas dbać o swoje bezpieczeństwo, ewentualnie może to pomogłoby mu również w polowaniu. Noc/e spędzał przy ognisku. Odpoczywał cały czas zachowując czujność i pozwalając sobie jedynie na płytki sen/drzemki. Jeszcze przed świtem wyruszał w drogę, aby jak najszybciej dotrzeć do kapliczki (nie chciał żeby mleko mu się zepsuło, jeśli je zdobył). Kiedy dotrze do celu złoży ofiarę (jeśli miał to mleko, pokarm, który udało mu się zdobyć i kilka monet) i się chwilę po modli. Wcześniej rytualnie obmyje dłonie wodą.
- Czcigodny Kusahara przyjmij te ofiarę i jeślim godny, pobłogosław mej dalszej wędrówce. Strzeż mnie od złego i pozwól bezpiecznie dotrzeć do mojego celu. Jeśli nie zasługuję na Twą pomoc, to proszę pomóż innym podróżnikom, którzy z różnych powodów nie są w stanie o nią prosić.

1345

Droga minęła mu bardzo przyjemnie. Dawno już nie przebywał tak długo w dziewiczym środowisku. Ogarnęła go nostalgia. Wokół były tylko trawy, a mimo to poczuł pewne wzruszenie. Zdecydowanie brakowało mu tego krajobrazu, zapachu... W nocy długo obserwował niebo, podziwiając jego piękne, rozgwieżdżone oblicze. Był w naprawdę dobrym humorze, nawet nieudane polowanie tego nie zmieniło.
Tak jak się spodziewał, na miejsce dotarł znacznie szybciej. Zauważył niewielki kopczyk z kamieni - najwyraźniej tam był pochowany ten pustelnik, o którym wspominali pasterze. W końcu podszedł do kapliczki i złożył ofiarę. Nagle usłyszał głos Kusahary. Nie spodziewał się tak szybkiej odpowiedzi. Może to było faktycznie lokalne bóstwo, które nigdzie się nie wybierało? Chociaż to, że się odezwało było naprawdę pozytywnym zaskoczeniem. Nie widział jednak rozmówcy, najwyraźniej ten potrafił ukrywać swoje oblicze przed śmiertelnikami tak jak Haru.
- Dziękuję, że odpowiedziałeś na moje modlitwy. Nawet jeśli nie możesz ich spełnić.- Skinął głową w stronę, z którego dochodził głos. - Tak, można powiedzieć że jestem przeklęty i szukam sposobu aby uzdrowić swoją duszę... Niestety przez to skażenie mam również utrudniony kontakt z bogami... Dlatego jeśli nie możesz nic zdziałać to będę wdzięczny za każdą inną formę pomocy... Może wiesz gdzie powinienem szukać lekarstwa na moją dolegliwość albo znasz, jakiegoś kapłana, który mógłby wskazać mi drogę?

1346

Yuzu otrzymał trzy propozycje miejsc, w które mógłby się udać. Najbardziej przemawiał do niego klasztor mnichów. Jakoś nie wyobrażał sobie aby walczące bóstwo miało pomóc w pozbyciu się innera. Nie mniej chyba warto było się tam również udać dla spokoju ducha, tym bardziej, że Kusahara twierdził, że nie jest to zbyt daleko. Gdyby ta opcja zakończyła się fiaskiem, to wtedy uda się na północ. Poza tym, było to wojownicze bóstwo, to może uda mu się nawiązać z nim jakiś kontakt. Wszakże Tanace siły nie brakowało, nawet Kusahara to przyznał. Jeśli nie zdobędzie informacji na rozwiązanie swojego problemu to może dowie się czegoś innego, równie wartościowego. Z kolei świątynie na zachodzie od razu wykluczył, dokładnie z tego powodu jaki przedstawił kami. Aczkolwiek, jeśli po sprawdzeniu wcześniejszych opcji dalej nie znajdzie remedium na swój kłopot, a nie będzie miał innych możliwości to i do tej świątyni będzie musiał się udać.
- Masz rację czcigodny, w tym momencie jeśli mam inne możliwości to wolałbym omijać shinigami. Najbardziej przemawia do mnie klasztor mnichów. Ale nim się tam udam to nadłożę drogi na południe skoro faktycznie jest to niedaleko. - Wyciągnął z plecaka mapę i ołówek. - Czy mógłbyś mi wskazać, gdzie te trzy miejsca się znajdują i pomógł określić dokładnie naszą obecną lokalizację? - Warto będzie nanosić na mapę wszystkie miejsca związane z kultem kami, począwszy od kapliczek, świątyń czy właśnie na klasztorach kończąc. Kto wie, może w przyszłości przydadzą mu się jeszcze takie informacje.
- Jak się nazwy to wojownicze bóstwo? Czy powinienem wiedzieć coś jeszcze na jego temat? - Takie ostatnie pytania nasunęły mu się do głowy, nim ruszy w dalszą drogę.

1347

Wcześniej miał zamiar zapytać czy Kusahara potrafi korzystać z mapy, ale nie wiedział czy takim pytaniem przypadkiem by go uraził. W każdym razie na ten moment mapa jeszcze się nie przydała, ale z pewnością się to w końcu zmieni. Nie pozostało mu nic innego jak schować ją do plecaka.
Wyglądała na to, że bóstwo z południa miało taką samą przeszłość jak Chikaze. To było dość zaskakujące. Takie wydarzenia Tanaka spodziewał się, że są rzadkością, a już spotyka się z takim drugim przypadkiem.
- Czy dużo jest przypadków, że dusza stała się bogiem? - Warto było nieco poszerzyć swoją wiedzę na ten temat. Tym bardziej, że zapewne uda się do wielu miejsc i pozna wiele boskich istot, o ile te zechcą z nim rozmawiać.
Miał zamiar się już pożegnać i ruszyć w drogę, a nieoczekiwanie zatrzymał go Kusahara. Nie spodziewał się takiego zachowania z jego strony. Nie dość, że z nim rozmawiał mimo że jest spaczony to jeszcze proponował swoje rady. Czyżby faktycznie był takim dobrym bożkiem? Hm... Jak tak się nad tym zastanowić to chyba jego pobudki były zgoła inne. Analizując fakty, Tanaka doszedł do wniosku, że Kusaharze najzwyczajniej brakowało towarzystwa i się nudził. Świadczyła o tym, błyskawiczna odpowiedź na modlitwę czy słyszany młodzieńczy chichot, co tylko potwierdzało, że ma do czynienia z kami o dość dziecinnej osobowości, a dzieci raczej na takim odludziu same by się zanudziły na śmierć.
- Nie wiem czy powinienem wybiegać tak daleko w przyszłość. Bo nie mam gwarancji czy kiedykolwiek uda mi się oczyścić. - Tanaka dobrze wiedział co potem by zrobił, wahał się jednak czy powinien o tym już teraz mówić. Może będzie mógł jednak zdradzić rąbek tajemnicy...
- Ale gdyby mi się udało to zapewne udałbym się do Seireitei, gdzie chciałbym oczyścić swoje imię. Mam na swoim sumieniu kilka występków, których się wstydzę i będę musiał za nie odpowiedzieć. Natomiast już za bycie skażonym mogliby mnie tam skazać na śmierć... Dlatego nim się tam udam, chcę rozwiązać ten problem. Wierzę, że potem wszystko jakoś się ułoży.- Chyba nie powiedział zbyt dużo na początek. Ale też nie chciał za bardzo się rozgadywać bo nie chciał tracić czasu. Pośpiech podsunął mu pewien pomysł.
- A może zechciałbyś mi towarzyszyć w drodze do czcigodnego Raimei'a? Jak wspomniałeś to niedaleko, a potem jeśli udam się do klasztoru to i tak będę przechodzić przez tę okolicę. - Propozycja wydawała mu się całkiem atrakcyjna dla Kusahary. Jeśli faktycznie ma dziecinne usposobienie to wyrwanie się z tego nudnego miejsca będzie dla niego czymś naprawdę fajnym.
- Chętnie poznałbym bliżej kami i chętnie usłyszał o nich opowieści.

1348

A więc w taki sposób to wyglądało. Zapewne sam proces przemiany w kami również był mocno nieprzewidywalny, tak samo jak bogowie. Biorąc pod uwagę jak działa ten"mechanizm" to bogami mogły faktycznie być paskudne jednostki, które za wszelką cenę wzmacniały swój kult. O tyle dobrze, jeśli te istoty zyskiwały wiernych pomagając im. Gorzej jeśli kami narodzi się ze strachu ludzkich istot, wtedy faktycznie mogło być nieciekawie. Tacy bogowie byli jeszcze bardziej spaczeni niż vizardzi... To jeszcze bardziej uświadomiło Tanace jak bardzo musi być ostrożny w relacji z bogami. Chwila nieuwagi, albo złe słowo mogło być opłakane w skutkach.
- Słysząc o mych planach, nie masz dla mnie żadnej rady? - Więcej informacji Kusaharze nie miał zamiaru zdradzać, a i do głowy nie bardzo nasuwały mu się teraz rzeczy, o które chciałby jeszcze zapytać.
- Jeśli bogowie są tak terytorialni to faktycznie musisz nie mieć łatwo. Jako opiekun pielgrzymów pewnie trochę podróżujesz i nieraz miałeś nieprzyjemne utarczki z innymi kami. - Informacje na temat Raimei'a trochę go zaniepokoiły. Skoro był zazdrosnym bogiem to mało prawdopodobne było żeby skierował Tanakę do jakiegoś innego boga, jeśli sam nie będzie potrafił rozwiązać problem. Nie mniej, warto było sprawdzić i te poszlakę nawet jeśli okaże się to stratą czasu. Przynajmniej miał kolejny wariant, gdyby pierwszy okazał się klapą.
- W każdym razie na mnie już pora. Jeszcze raz wielkie dzięki za wszelką pomoc.- Skłonił się nisko.- Jeśli będę w przyszłości w okolicy to z pewnością o Tobie nie zapomnę.- Skłonił się jeszcze raz, pożegnał i ruszył na południe ku sanktuarium Raimei'a.

1366

Po rozmowie z Kamagami miał już jakieś pojęcie jak miałoby wyglądać osądzanie. Istotnie panowanie nad własnymi emocjami było niezbędne aby w ogóle miał próbować. Nie chciał mieć nikogo na sumieniu z tego powodu, że nie potrafił osiągnąć wewnętrznej harmonii. Musiał nauczyć się być w swoim osadzie bezstronny, nawet jeśli przyjdzie mu kiedyś sądzić kanalię. Każda dusza w takiej sytuacji miała prawo być oceniona obiektywnie.
Przez kolejne dni nie napotkał żywej duszy, więc umilał sobie wędrówkę rozmową z zanpakuto. Poza tym nie chciał marnować zupełnie czasu na sam bezproduktywny marsz, więc miał zamiar trenować w ruchu i to dosłownie. Przemierzając kolejne kilometry starał się co jakiś czas maszerować w powietrzu, jakieś dziesięć centymetrów nad ziemią. Z każdą kolejną próbą starał się pokonywać coraz większe odległości.
Zima zbliżała się wielkimi krokami, noce stawały się coraz chłodniejsze. Musiał koniecznie przygotować się do nadchodzących mrozów. Najlepiej by było jakby udało mu się znaleźć jakiś pasterzy czy też łowców, którzy sprzedali by mu trochę futer. Tanaka mógłby z powodzeniem sam sobie je zdobyć i oporządzić ale to wymagało aby zatrzymał się na dłuższy czas w jednym miejscu, aby skóra spokojnie mogła "dojrzeć". Póki sytuacja nie będzie pod bramkowa to liczył, że uda mu się futra i skóry kupić od kogoś. W ostateczności zdecyduje się na dłuższy postój aby samemu je ogarnąć.
Kilka dni później wyczuł dwa walczące ze sobą źródła reiatsu. Co więcej, jedno z nich wydawało mu się znajome. Vizard starał się zmierzyć te energię, czy ich poziom znacznie przewyższa jego. Ponadto starał się przypomnieć i rozpoznać do kogo należy znajome reiatsu. Czyżby chodziło o te czerwone? Czyżby energia bestii Aiby? A może to zupełnie inny trop? Rozsądek podpowiadał mu, że nie powinien się tam zbliżać. Z drugiej strony chciał się dowiedzieć do kogo należy to znajome reiatsu. W tym celu skieruje się w stronę walczących, jednak będzie ostrożny aby przypadkiem nie wykryli jego osoby.

1367

A jednak rozpoznawał złote reiatsu ale nie potrafił sobie przypomnieć do kogo należało. Z pewnością było ono duszą, a Tanaka wielu takich silnych nie znał więc to powinno być dla niego wskazówką. Starał się ewentualnie wyczuć czy to reiatsu ma jakąś boską domieszkę. To było w sumie i tak drugorzędną sprawą. Ważniejsze było to że ta osoba walczyła z hollowem. Tanaka postanowił ruszyć na wszelki wypadek z pomocą nawet jeśli obie persony zdawały się być silniejsze od niego. W końcu był shinigami i jego powinnością było oczyszczać pustych.

1368

Biegnąc po drodze rzucił gdzieś swój plecak z boku, wcześniej napełniając kostki reiatsu, aby łatwiej potem go odnaleźć (schował tam również płaszcz).
Do samego końca biegu starał się przypomnieć kto to może być. Dopiero gdy go ujrzał to sobie przypomniał. Był to ten sam gość, co lata temu przeraził Novembree. Przedstawiciel tego samego zawodu co Taro - strażnik. Cholera, chyba lepiej było zignorować tę burzę i kontynuować wędrówkę. No ale gdyby Yuzu nie wpakował się w kłopoty to nie byłby sobą, prawda? W każdym razie na wycofanie się było już za późno - strażnik go zauważył. Na dodatek wszystkie zmysły vizarda mówiły mu, że zaraz rozpocznie się walka. Przeciwnik był silny, ale Tanaka również się wzmocnił i aura strażnika nie była już tak przytłaczająca jak lata temu. Należało więc stoczyć kolejną bitwę, bez strachu i niepewności. To nie by ten kaliber przeciwnika aby go sprawdzać. Należało sięgać od razu po mocne karty. Wyciągnął zanpakuto i wypowiedział spokojnie dwa słowa.
- Rozbłyśnij Kamagami.
Reiatsu wypełniło jego ciało poprawiając jego parametry motoryczne (+32 zręczność, +44 szybkość). Gdyby przeciwnik zaszarżował na niego wyciągnie dłoń przed siebie i wystrzeli bez inkantacji z soukatsui (+76 PR). Gdy skorzysta z czegoś na wzór shunpo to Tanaka również użyje szybkich kroków aby zwiększyć nieznacznie dystans tak aby strażnik nie sięgnął go kataną, a sam mógł wyprowadzić poziome cięcie swoim shi kai.

1369

Przeciwnik nie pozwolił na nic więcej aniżeli uwolnienie shikai. Vizard w porę zablokował atak czując moc tego ciosu. Nie mniej strażnik wydawał się być w zasięgu Tanaki, tak przynajmniej wydawało się na pierwszy rzut oka. W każdym razie nie było to ważne, Yuzuru nie chciał się rozpraszać i skupił się tylko na walce. Chciał podejść do niej z całkowitym spokojem, bez jakichkolwiek niepotrzebnych emocji, które tylko zburzyły by jego ostrość umysłu. Kontynuując wzmacnianie zdolności motorycznych natarł na przeciwnika, starając się go odepchnąć. Miało to trwać tylko chwilę, by wróg starał się przeciwstawić jego natarciu, w tym samym momencie miał zamiar odpuścić i zejść na bok by wytrącić go z równowagi, a następnie wyprowadzić poziome cięcie na tors.

1370

Plan Tanaki zupełnie spalił na panewce. Był jednak na tyle skupiony, że potrafił odpowiednio zareagować na poczynania strażnika. Umiejętnie uniknął katany i od razu wykorzystał sposobność do wyprowadzenia kontrataku. Jego cięcie dosięgło celu i wraziło się w bok przeciwnika, który musiał się wycofać zostawiając po sobie obfity krwawy ślad. Nie uszło to uwadze Yuzu, a raczej to, że krwi było znacznie więcej niż powinno być. Wyglądało na to, że strażnik musiał być już ranny po walce z hollowem. Ale to nie był problem vizarda, wróg sam chciał walki więc teraz musiał ponieść konsekwencje swojego wyboru. Nie miał zamiaru dawać mu taryfy ulgowej i dalej utrzymując wzmocnienie kontynuował natarcie. Gdy tylko przeciwnik czmychnął poza jego zasięg, wystawił w jego kierunku dłoń i wypowiedział spokojnie - Soukatsui- uwalniając przy tym niebieski pocisk (76 PR). Zaraz po wystrzeleniu użyje shunpo aby pojawić się ponownie z jego boku i po raz kolejny wykona cięcie, tym razem ukośnie z góry na jego bark.