Dwa miesiące minęły Tetsuyi tak, że odniósł wrażenie iż nie zdążyłby się obejrzeć. Tak skończyło się późne lato, a rozpoczęła się i rozwinęła jesień. Dni stawały się coraz krótsze, upały odchodzi w dal, a częstsze stały się deszcze. Choć pogoda stawała się nieco bardziej depresyjna to zapału do pracy nie mogło braknąć żadnemu studentowi z Akademii Shino. Po pierwszych dniach chłopak był tak wypompowany, że samopas do jego głowy napływały myśli, że pewnikiem nauczyciele zrobili im chrzest, co by wszelkich leserów wyleczyć z myśli, iż będą mogli zbijać bąki. Kolejne tygodnie wyleczyły go z tej myśli. Wręcz odnosił wrażenie, że z każdymi zajęciami nauczyciele coraz mocniej dokręcali im śrubę. W swym podejściu byli bardzo różnorodni. Sensei Kuronomatsuki był spokojny, Inahara preferował energiczność, Sekine zimny chów, z kolei Zori wyraźnie wprowadzał dyscyplinę poprzez strach. Na szczęście Kurogiri nie mógł narzekać na swój poziom w pierwszych miesiącach. Wręcz wyraźnie się wyróżniał. Choć jego energia była wysoka i nie zawsze potrafił nad nią zapanować, to nauczyciel od zaklęć przyznał mu na jednych zajęciach, iż to nie wynika z braków w kontroli, bo tą ma dobrą, zwłaszcza jak na studenta pierwszego roku, po prostu sufit jego energii jest jak na poziom zawieszony naprawdę wysoko. Nieco gorzej szło mu na przedmiotach związanych z walką, gdzie brak mu było techniki oraz obycia. Tu, jednak od słabszych odróżniały go wysoka szybkość oraz zręczność, które maskowały niedostatki w umiejętnościach i doświadczeniu. Najcięższym były dla Tetsuyi zajęcia ogólnorozwojowe, w których to Sensei-Inahara wylewał z nich siódme poty, tak aby przygotować organizmy studentów na trudy noszenia czarnego munduru. Tu chłopak był wyraźnie w słabszej połowie studentów, acz wciąż mógł wymienić przynajmniej kilku adeptów czy adeptki, które radziły sobie gorzej. Wreszcie Rukończyk miał olbrzymią zaletę pojemnego umysłu, który pozwalał mu ponad przeciętnie szybko chłonąć informacje.
Plany treningowe uczciwie trzeba powiedzieć, że nie wychodziły mu zawsze doskonale... Czasem w ogóle nie wychodziły. Choć założenia były ambitne, to zwłaszcza w pierwszych tygodniach zdarzały się dni, że zwyczajnie brakło mu energii. Do leni nigdy nie należał, jednak ten poziom wysiłku, stresu, nauki, był dla niego czymś nowym i musiał się zaadaptować. Bywało też tak, że próbował swój organizm przymusić mimo braku siły i też kończyło się klęską, jak np. raz gdy postanowił po zajęciach poczytać notatki, a oczy otworzyły mu się już następnego ranka. Zdarza się najlepszym jak to mówią. Na ogół, jednak chłopak realizował swoje pomysły przynajmniej częściowo. Podobnie na dwoje babka wróżyła w kontekście proszenia znajomych o trening. Najgorzej tu sprawa się miała z Nobukazu. Ten należał do bogatego rodu i po zajęciach wsiadał w lektykę wracając do rezydencji Omaedów, więc nie bardzo była sposobność, by poćwiczyć, a sam Kurogiriego w swe progi nie zaprosił. W zamian za to chłopakowi udało się, niemal przypadkiem ściągnąć do treningu Buntę, który z zaskoczenia pojawił się w pokoju gdy Koji czynił wymówki. Nieszczęśliwie dla Tetsuyi trafiło na dzień treningu Hakudy, w której to zamaskowany współlokator był jednym z najlepszych w grupie. Co prawda nie należał do najszybszych, ale posiadał zadziwiająco dobrą technikę, a przy tym był twardy i silny jak tur. Słowem mniejszy z Rukończyków dostał po trąbie. Częściej w treningach udział brał Sasaki, który to czasem się wymawiał, ale był najregularniejszym partnerem rozmów czy ćwiczeń. Przy okazji Kurogiri dowiedział się, że ojciec chłopaka jest diabelnie bogaty... W sensie jak na mieszkańca Rukongai. Należał do najbardziej majętnych w całym Soul Society, za wyjątkiem oczywiście Seireitei. Koji zdradzał żal do swojego rodzica, że ten pomimo tego wysłał go do akademika, a nie jakiejś wygodniejszej formy zakwaterowania. Tak czy siak chłopak był niezłym uczniem, który w swej charakterystyce cechował się dużą uniwersalnością. Brak mu było cech wielce dominujących, ale próżno też szukać zdecydowanych pięt achillesowych. To czyniło go niezłym towarzyszem treningu w zasadzie wszelakiego. Raz na trening udało się wyciągnąć również ostatniego ze współlokatorów. Tego udało się Tetsuyi spotkać dopiero po kilku dniach. Okazało się, że Junji, bo tak się nazywał wysoki, długowłosy, mocno opalony szatyn, nie przepada za budynkami, pomieszczeniami i tak dalej, więc spędzał w nich tak niewiele czasu jak się tylko dało. Był niezbyt rozmowny i faktycznie natrafienie na niego w pokoju było trudne. Czasem gdy pogoda sprzyjała nawet nie wracał na noc. Z Kanojo udało się Kurogiriemu połączyć temat rozmowy i treningu. Ta jak się okazało miała ponadprzeciętny talent magiczny. Miała silne Reiatsu i równie dobrze je kontrolowała. Zupełnie przeciwnie sprawa się miała w kontekście jakichkolwiek przedmiotów fizycznych, ta otatuowana przeważnie cieniowała.
-
Oh, nie ma za co. Też już zamierzałam wracać. - Powiedziała wzruszając ramionami. Wyglądało, że serio jej to nie obeszło. Potem, jednak się uśmiechnęła i dodała -
Ale doceniam przeprosiny. Kto wie? Może, jednak się nie myliłam? - Nie wyjaśniła, jednak o co chodziło, rzuciła to na pożegnanie i ruszyła w swoją stronę.
Zawodem okazały się próby skontaktowania z rodziną. Ta mieszkała bardzo daleko, a zatrudnienie posłańca zasuwającego tak daleko z listem nie mieściło się w funduszu studenckim... Zwłaszcza u kogoś kto tak kiepsko radził sobie z chomikowaniem pieniędzy jak Tetsuya. Shinigami być może mieli jakieś systemy komunikowania się między posterunkami w poszczególnych okręgach Rukongai, jednak studenci nie byli do tego dopuszczani. Wyglądało, więc na to, że jeśli chłopak chciał podzielić się swoimi refleksjami z mamą i rodzeństwem to musiał wymyślić jakiś sposób. A było o czym opowiadać. Pomijając już zajęcia, relacje społeczne, uroki życia w akademiku to plotka, o której usłyszał w Miedzianej Czarze nabierała rozgłosu. Coraz więcej osób szeptało, że na ich roku znajduje się łowca głów. Do opisu, o którym usłyszał, czyli starszego od przeciętnego studenta, wysokiego bruneta pasowało kilka osób, lecz czy w to zawierzał? To już jego sprawa. Fakt jest natomiast taki, że do tej początkowej informacji zaczęły narastać kolejne, w których przynajmniej część z pewnością były tylko opiniami. Jedni wzruszali ramionami i stwierdzili, że jeśli to prawda to chłopowi się znudziło uganianie w Rukongai, a że miał potencjał to zdecydował się zostać Shinigami. Inni bardziej łaknący intrygi twierdzili, że czegoś tu szuka wcale nie porzucając swych zwyczajów. Z kolei miłośnicy teorii spiskowych uważali, że łowca jest celowo dopuszczony przez Bogów Śmierci, bo Ci zlecili mu jakieś zadanie infiltracyjne w Akademii. Słowem rzekomy poszukiwacz przestępców stał się prawdziwą sławą w plotkarskim świecie uczelni.
======================================
+2 do kontroli Reiatsu
+1 do: inteligencji, psychiki, siły, wytrzymałości
+2 wolne punkty
+2 wybrane nauczone kidou
+ umiejętność biegły (katana): wyszkolony
+ umiejętność biegły (walka wręcz): wyszkolony
Dalej piszemy
tutaj
