Sala treningowa Kidou

"Czy nie wyraziłam się jasno?!" - pomyślała. Przecież powiedziała, że porozmawia z nią najwcześniej po tej lekcji. Chociaż czy to do końca będzie konwersacja? Yui pewnie trochę się naprodukuje, Haruhi odpowie to na co będzie się jej chciało, albo nie odpowie wcale. Plus, jeśli pokurcz nie wyrobi się na czas, nie będzie zamierzała się przez nią spóźnić i po prostu odejdzie bez słowa. Zerknęła w stronę drzwi, gdy Kizuna i jego kumpel przyszli. Czemu byli tacy zmachani? Kogo to interesuje. Będą zmęczeni, nie będą uważać i na pewno któryś z nich będzie potrzebował czyjegoś wyjaśnienia. Ona tymczasem będzie mogła z uśmiechem odmówić. Kizunie w każdym razie, choć Tomoya miałby minimalnie większe szanse, żeby cokolwiek od niej uzyskać. Wkurzyło ją natomiast, że nie ponieśli większych konsekwencji, a nauczyciel zmarnował dwie minuty, czekając na nich. Po co? Mógł założyć, że ich to nie interesuje... a niech już mu będzie. Z tego co powiedział, tak jak Inohara-sensei będzie mieszał dwa przedmioty w jeden. Niech będzie. Co ona ma zresztą do gadania. W zasadzie nic. Zero pytań czy cokolwiek takiego. Póki co to bardzo zrozumiałe. Szkoda, że nie ma tu ławek, żeby mogła to wszystko zanotować. Może zrobi to podczas przerwy, a tymczasem skupi się na tym, żeby zapamiętać 100% i dać z siebie dwa razy tyle.

Klasa również przemilczała, nie zadając nawet najprostszego pytania. Nic a nic. Mężczyzna zatem odchrząknął i rozpoczął lekcję. Zaczął od samej definicji Reiatsu jako energii, z której zbudowany jest cały duchowy świat. Mówił też jak nietrudno jest je kontrolować i, że właśnie ze względu na takie umiejętności zdecydowana większość z uczniów dołącza do Akademii. Mówił całkiem powoli, zwracając uwagę na każde wypowiadane słowo, chcąc by jak największa ilość uczniów pojęła jak najwięcej i nie musiała niczego zapisywać. Choć Haruhi i tak miała zamiar to zrobić. Klasa milczała, obserwując dokładnie nauczyciela, zasłuchana w to co mówił. Godzina, która była poświęcona na Kontrolę Reiatsu minęła bardzo szybko i uczniowie zdziwili się, gdy Kuronomatsuki-sensei nagle powiedział:
-No dobrze. Teraz macie inną lekcję, więc widzimy się za godzinę. - wskazując klasie wyjście. -Powodzenia. - dodał, a uczniowie opuścili salę.

[Akcja przenosi się tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t984p30-korytarz#68091

~Rui Zetsu 001~

Kiedy weszliście do klasy wszystkie głosy ucichły i wzrok wszystkich skupił się na Rui i Youko. Cała klasa była rozpierzchnięta i nikt nie czekał przygotowany w tym momencie za sobą Rui mógł usłyszeć odchrząknięcie i znany już mu głos Sensei. -A wy czemu jeszcze nie jesteście w szeregu, od razu mi się ustawiać. - W momencie w którym klasa się ustawiła, ten zaczął chodzić w tę i z powrotem przed szeregiem. Dobrze tępo tych zajęć nie będzie tak szybkie jak tępo poprzednich bo żeby nauczyć się praktycznie kido trzeba więcej skupienia i cierpliwości opanowanie tego zajmuje podczas pierwszej lekcji podzielimy się na dwie grupy jedna będzie się uczyć sai a druga shou ja będę was nadzorował i poprawiał. Jak wspomniałem wcześniej na zajęciach teoretycznych sai służy do spętania ramion przeciwnika a shou do odepchnięcia gu lub pchnięcia czymś w niego. Podzielcie się tak jak chcecie nie muszą to być równe grupy. Grupa od sai po prawej stronie sali, grupa od shou po lewej. Klasnął w ręce energicznie biegusiem nie zastanawiajcie się za długo bo na to wartościowego czasu nie chce marnować - Sensei odszedł kawałek i patrzył się na uczniów czekając aż podzielą się na grupy.

Rui jeszcze przed wejściem do sali, kilkoma ruchami głowy potakujący i, dał znać dziewczynie, że nie będzie prawił komplementów, sam zaczynał czuć się niezręcznie. Głos Senseia zza pleców chłopaka sprawił, że lekko się wzdrygną. Ustawił się w szeregu, puszczając dłoń dziewczyny wcześniej. Lubił bardzo zaklęcia spętające, więc stanął w grupie po prawej stronie sali. Mając cichą nadzieję, że nowopoznana koleżanka będzie w tej samej, jak i jego dwaj znajomi. Jakby tak nie było to i tak jak zawsze da z siebie wszystko by nie zmarnować zajęć i wynieść z nich jak najwięcej

Youko i Makina ustawili się w tej samej grupie co Rui na to miast Arashi krótko przeprosił ale stwierdził że shou jeszcze nie zna i poszedł do drugiej sensei od razu pokazał jak dobrze wykonywać oba po czym poprosił jedną osobę żeby podeszła i na niej zademonstrował działanie nie znałeś tej dziewczyny była dość ładna z długimi brązowymi włosami sięgającymi niemal do ziemi i yukacie w motywy kwiatów założonej na szkolny mundurek wyglądała przepięknie i była dobrze zadbana nie wiesz jak mogłeś ją przegapić bo wyróżniała się na tle innych.  Pierwsze zaklęcie ją splątało natomiast kiedy profesor użył odepchnięcia zamiast próbować się oprzeć zauważyłeś jak się rozluźnia pozwala się lekko unieść po czym nagle uderzyła nogą w ziemie i stanęła w miejscu zupełnie nieruszona choć byłeś w stanie stwierdzić że gdyby sensei się nie powstrzymał to pewnie przebiła by ścianę tak jak uczeń rzucony przez Shujego-Sensei. Po tym pokazie wszyscy zaczęli klaskać a profesor zapytał czy nie przesadził po czym kazał się ustawić w pary i próbować kido na sobie nawzajem.

Dziewczyna:

Rui czeka, kto będzie chętny by być z nim w parze, może Makina albo Youko, a może ta tajemniczą dziewczyna, o brązowych włosach, która dała testować na sobie oba zaklęcia. Gdy ktoś już do niego podszedł skupił się, wyciągnął palce środkowy i wskazujący i wskazał na sparingpartnera, czekając jak skupiona energią duchową zadziała na partnera/partnerkę pętając ręce z tyłu.
Po swojej kolejce przygotował się na to, że teraz on będzie spętany. Dziś za dużo wrażeń. Rozglądnął się jak idzie Makinie, Arashiemu i Youko.

Makina i Youko zaczęli trenować ze sobą a jedyna osoby które zostały bez pary to Rui i tajemnicza dziewczyna która w pewnym momencie podeszła do Ruiego skłoniła się i pozwoliła żeby zaklęcie ją spętało wyszło Ruiemu dość dobrze ale nie na tyle żeby nie była w stanie tego rozerwać ona sama spróbowała parę razy ale wychodziło jej to średnio i Rui był w stanie stwierdzić że nie jest szczególnie dobra w kido. Parę razy się zmienialiście. Mimo wszystko dość szybko łapała to co sensei kazał jej poprawić ty za to dostałeś pochwałę i kazał ci zacząć próbować rzucać kido bez inkantacji.

- 5 Reiatsu

Widać Youko na dzisiaj miała już dość towarzystwa skrzata. Za to podeszła nieznajoma, której oddał ukłon. Robiła szybkie postępy. Rui skupił się i wykonał sam gest Sai, czyli wyciągnięcie palca wskazującego i środkowego i wycelował w brązowołosą dziewczynę, na pełnym skupieniu bez inkantacji. Czekał na efekt.

Efekt początkowo był nijaki nie widziałeś dużej różnicy może trochę ściągnęło jej ramiona w tył jednak z czasem bez problemu zacząłeś to robić. Zaklęcie znałeś dobrze musiałeś się jedynie przyzwyczaić do braku używania inkantacji jednak zaklęcie i tak było o wiele słabsze niż z inkantacją ale działało jak powinno. Dziewczynie szło bardzo dobrze, w przeciągu połowy lekcji nauczyła się w stopniu akceptowalnym zaklęcia ale nie miałeś problemów z przerwaniem ich. Natomiast Sensei zarządził krótką przerwę nad odsapnięcie. i widzisz jak dziewczyna usiadła tam gdzie wcześniej stała.

Zaklęcia bez inkantacji są słapsze ale spełniają swoje zadanie. W końcu po kilku prubach widać efekty, i nowej koleżance idzie coraz lepiej. W tak, krótkim czasie zrobiła takie postępy, jest wytrwała i szybko się uczy ma dryg do magii. Ocenił Rui nową koleżankę.
- Jestem Rui. Świetnie Tobie idzie, szybko robisz postępy. Kiedy dołączyłaś do naszej klasy? - zadał pytanie, nowej koleżance, gdy Sensei zarządził przerwę. Zetsu spojrzał na to co robią Makina i Youko, o ile dziewczyna patrzy na Ruiego. Zerknął też jak sobie radzi Arashi.

To prawda spełniało a dziewczyna rzeczywiście uczyła się zaskakująco szybko podniosła na ciebie wzrok zdziwiona tym że do niej mówisz. - hmmm ... ? Do mnie mówisz ? - Rozejrzała się do okoła i kiedy zauważyła że nie ma jeszcze przy was nikogo innego znów się na ciebie spojrzała. - Dzisiaj w sumie to jestem z Rukongai i z pewnych powodów zostałam tu przyprowadzona żeby się uczyć nie za bardzo miałam inny wybór. Jestem Kaori Hokusai. Nie wiem czy szybko robię postępy nigdy wcześniej tego nie robiłam uczyłam się tylko walki mieczem.

Nowa koleżanka Kaori jakby, nie wiedziała czy do niej mówi. Dziwne, czyli musiała mieć moc duchową i dlatego tutaj jest. Kolejna dusza z Rukongai, i bardzo dobrze, równowaga między szlachtą z Dworu dusz musi być, a i Ci z przedmieść są zdolni jak ta dziewczyna.
- Właśnie szybko robisz postępy. Też lubię walkę mieczem, i również pochodzę z Rukongai. Więcej wiary w siebie, moim zdaniem masz talent. - powiedział do Hokusai, i zamilkł. Szukając wzrokiem, Makiny i Youko, którzy zapewne dobrze się bawili. Nowa koleżanka, z którą ćwiczył, nie wydawała się aż tak nieśmiała, zagubiona lekko na pewno.

Nie tyle co się dobrze bawili co Youko poprawiała Makinę i tłumaczyła mu gdzie popełnia błędy. Jak się okazało Makinie coś kulawo szło i potrzebował pomocy z ogarnięciem jak to robić bo mimo że technikę znał to z praktyką było gorzej. Hokusai przekrzywiła głowę na bok. - Może masz rację a może to tylko szczęście. Wiesz fart początkującego. W domu uważano mnie raczej za beztalencie. Nie szczególnie umiała się zabrać za cokolwiek innego niż walka mieczem więc może to tylko przypadek że teraz się udało. Czas pokaże nie lubię czegoś stwierdzać za szybko, łatwo wtedy zapeszyć. Też jesteś z Rukongai, którego dokładnie okrąg?- Siedząc na ziemi lekko kiwała się na boki i robiła chwilę pauzy przy niektórych jakby musiała się zastanowić co powiedzieć. Natomiast jej mimiki twarzy nie było miała cały czas jedną minę nie zmieniającą się ani na chwilę.

- Z Wschodniego 25 okręgu. Stare dzieje. Naprawdę masz potencjał, tylko to wykorzystać odpowiednio. - powiedział do Hokusai. Nowa koleżanka, jak zdążył zauważyć miała, jedną mimikę twarzy. Pewnie dobrze potrafi ukrywać emocje? Wpatrzył się przez chwilę w oczy dziewczyny, następnie spojrzał na Youko, poprawiającą, kolegę z pokoju karła. Jakby, nagle do głowy Zetsu napłynęły wspomnienia i myśli o Nin, aż stracił równowagę i lekko rozbolała go głowa. " Za dyżo dziewczyn w jednym miejscu" - pomyślał, wracając do normalności.

- Skoro tak mówisz to może masz rację wzruszyła ramionami. - W jej oczach było ciężko dostrzec cokolwiek zupełnie jakby była wypruta z emocji, albo się od nich odcinała trudno stwierdzić. Widać było że nie szczególnie się przejmowała tym co się dzieje do okoła wzrok trzymała albo na swoim rozmówcy albo gołych stopach bo jak Rui mógł zauważyć była na bosaka. Youko wydawała się być zirytowana i powtarzała Makinie że cały czas powtarza jeden i ten sam błąd i żeby się skupił. Widać że nie przywykła do uczenia innych. Kiedy straciłeś równowagę Hokusai momentalnie postawiła cię do pionu i podtrzymała. Kiedy skończyłeś się chwiać popatrzyła na ciebie przekrzywiając głowę nadal z tą samą miną bez wyrazu. - Może nie powinieneś używać aż tak dużo kidou wydajesz się być słaby. Słyszałam że kiedy zużyjesz za dużo reiatsu to możesz stracić przytomność a w ekstremalnych przypadkach nawet zginąć. - Mimo mówienia tego jej ton był bez emocji jakby nie interesowało jej to czy zginiesz czy nie a tylko podawała suche fakty.

Rui znów głupio się poczół, z powodu słabości swojego ciała. Miał nadzieję, że zbyt wiele osób nie zwróciło uwagi na zasłabnięcie chłopaka.
-Dziękuję. - odparł do Hokusai, lekko zakłopotanym tonem. Wdzięczny za pomoc. Zetsu nie lubił być zależny od innych, lecz czasami musiał. Wysłuchał koleżanki na temat używania zasobów reiatsu i skutków.
- Znam, skutki nadmiernego zużycia zasobów. Lecz dzisiaj to nie było to, po prostu zasłabłem. Już jest w pożątku. - wyjaśnił długowłosej dziewczynie. Wstał gotowy do kolejnej części zajęć.

Ona tylko beznamiętnie skinęła głową przyjmując do wiadomości twoje stwierdzenie. Wydawało ci się że przez chwilę kiedy popatrzyła się na Youko jej maska braku emocji na chwilę zniknęła i zobaczyłeś złość ale ta emocja zbyt szybko minęła żebyś był w stanie to stwierdzić. Reszta zajęć minęła bez problemu a ty co jakiś czas rzucałeś kido zamieniając się z Hokusai miejscem. Po zajęciach chciała coś powiedzieć ale podszedł do ciebie Makina i Youko a dziewczyna w tym samym momencie ulotniła się z klasy. - I jak było. - Makina stuknął cię łokciem w ramie. - Kolejna dziewczyna. Jak się bawiłeś? - Youko patrzyła tylko za Hokusai z zaciekawieniem wymalowanym na twarzy.

-5 do reiatsu

Rui nie miał wątpliwości, że Hokusai ma nieprzeciętne zdolności i talent i ci z Seritrei to w niej dostrzegli. Szybko robiła postępy, a młodemu adeptowi zajęcia szybciej upłynęły. Chciał zatrzymać dziewczynę i spytać co chciała powiedzieć, ale jej już nie było, widział tylko oddalające się z klasy długie włosy.
- Ciekawa i tajemnicza persona. Youko spotkałaś, Hokusai już kiedyś wcześniej? - zapytał blondwłosej. Po czym wybiegł z klasy na korytarz, z nadzieją, że dogonią dziewczynę i jeszcze chwilę z nią porozmawia. Gdyby jej nie dogonił, wraca do klasy.
- Co powiecie na wspólny obiad w kantynie.? - dodał do Makiny, Youko i Arashiego. W głowie wciąż miał długie włosy nowej koleżanki.

Youko zaczęła kiwać głową na boki i zastanawiała się chwile po czym pokiwała głową na nie. - A czemu pytasz? Coś się stało? - Dotknęła palcem ust i przechyliła głową na bok w geście zastanowienia. Makina mimo że go nie pytałeś też od razu pokręcił głową na nie. - Jest specyficzna. Nik nic o niej nie słyszał z tego co wiem. - Stwierdził Makina.

- Eee... Nic specjalnego. Pomyślałem, że mogliście o niej słyszeć. Wygląda na niepewną siebie, lecz ma duży potencjał i szybko się uczy. Poprawiła się w ciągu jednych zajęć, i to znacznie. - mówi do towarzyszy. Idąc w stronę wyjścia z klasy. Zasranowił się co teraz może robić Nin. Rozejrzał się po korytarzu, szukając znajomejz dzieciństwa. Poczekał na towarzyszy. By udać się następnie na stołówkę.

- Nie pewną? - Zapytał Makina z lekkim rozbawieniem. - Moim zdaniem wygląda po prostu na chłodną jak lód. Tudzież bez emocji jak zwał tak zwał. - Mówił to wszystko patrząc się na drzwi wejściowe do klasy. - Moim zdaniem też była trochę wypruta. - Zawtórowała Makinie, Youko. - A co do talentu nie da się zaprzeczyć nawet mój ojciec za wszelką cenę próbował ją zwerbować do akademii nie wiem im jest ale wszyscy za nią biegali. - Mówiła to idąc już z wami w stronę wyjścia a kiedy wyszliście zauważyliście właśnie Hokusai która przechodziła korytarzem popatrzyła się na was, na drogę z której przyszła i podrapała się po głowie. Mrucząc coś pod nosem ale byłeś za daleko żeby usłyszeć co. Natomiast Arashi cofnął się zawołany przez Sensei.

Mura spostrzegł Kaori Hokusai i wodził za nią wzrokiem. Pamiętał, że po skończonym treningu chciała z nim porozmawiać.
-Przepraszam was na chwilę Youko, Makina, Arashi. Dołączę do was na stołówce, macie tutaj odemnie na posiłek pieniądze, miałem przecież postawić. - mówi do towarzyszy, dają każdemu pieniądze na jedzenie. Idzie w kierunku Hokusai, staje przed nią. - Chciałaś wcześniej porozmawiać po treningu. Mam czas teraz, w czym mógłbym pomóc? Doskonale radzisz sobie z kidou? A jak jest z walką mieczem? - zapytał długowłosej, musiał zadrzeć głowę w górę by spojrzeć jej w oczy. Bardzo przypominała mu Nin. Czekał spokojnie na jej odpowiedź.

Tu gra Tetsuya

Na zajęcia praktycznie Kuronomatsuki-Sensei zaprosił ich do specyficznej sali. Ta nie miała dachu, natomiast naprzeciwko od wejścia znajdowała się specyficzna ściana. Nauczyciel wyjaśnił, że jest ona wykonana ze specjalnego materiału, który rozprasza energię, oczywiście do pewnego stopnia. Dzięki temu nowicjusze mogli ćwiczyć na niej swoje zaklęcia bez obaw o dokonanie zniszczeń.
- Nam ona, jednak dziś nie będzie potrzebna, bo zaczniemy od czegoś stosunkowo prostego, mianowicie Hadou numer jeden, Shou. Służy ono do odpychania celów czy to żywych czy martwych, w obu wypadkach bardzo przydatne. Gest jest banalnie prosty, bo poleca wyłącznie na wskazaniu palcem wskazującym celu, który chcemy odepchnąć. Inkantacja nie jest wiele trudniejsza, bo brzmi, ekhm ekhm... "Siło boska, odrzuć nieprzyjaciela! Zaklęcie destrukcyjne numer jeden - Shou!". Dobrze, teoria z głowy, teraz Wasza kolej. - Kuronomatsuki-sensei wskazał im manekiny i nakazał rozstawić w szeregu z rozsądnymi odległościami od siebie, wzdłuż feralnej ściany, ale jakieś pięć metrów od niej. Okazało się, że jest ich za mało, więc podzielił ich w sposób losowy (co nie u każdego wywołało grymas zadowolenia) i nakazał ćwiczenie w parach.
- Nas nauczycieli macie parę godzin w tygodniu, a siebie macie cały czas. Pomagajcie sobie wzajemnie w nauce, a wiele osiągnięcie. - Wyjaśnił. Jak to przy takich podziałach nastąpił niezły chaos, ale w końcu Tetsuya znalazł swoją parę. Był to niski chłopak o ulizanych w fryzurze na hełm czarnymi włosami, pucołowatą posturą oraz mundurem wykończonym w ładny sposób złotą nitką. Chłopak ukłonił mu się grzecznie:
- Jestem Oomaeda Nobukazu, miło mi Cię poznać. Zdaje się, że razem poćwiczymy. - Powiedział młodzieniec dość przyjemnym w brzmieniu głosem.

Kolejne wykłady wcale nie zniechęciły Tetsuyi do zajęć, a wręcz przeciwnie - ucieszyło go, że dość dobrze rozumiał tematykę, żeby być w stanie bez problemu nadążyć za wątkami poruszanymi przez nauczyciela. Dodatkowo fakt, że ten opowiadał o zagadnieniach w całkiem przyjemny dla ucha sposób, był przyjemnym dodatkiem. Cały ten czas towarzyszyło mu zadowolenie z siebie, bo udało mu się utrzymać swoją świetlistą kulkę przez całe pięć sekund! Może dla innych byłoby to niewystarczające, ale on był z siebie dumny.

Kiedy udali się do specyficznej sali treningowej, rozejrzał się uważnie po wnętrzu z ciekawością. Zastanawiał się czym był ten materiał, z którego została wykonana ściana. Był naturalny i występował gdzieś w świecie? Można się było na niego natknąć podczas przebieżki po lesie? A może został stworzony specjalnie na potrzeby shinigami? Nie miał zamiaru teraz o to pytać senseia, uznając, że ten z pewnością woli skupić się na temacie zajęć, ale zanotował sobie w głowie, żeby kiedyś podrążyć ten temat.
Podzielili ich w pary. Po trochu liczył, że trafi do jednej z kimś znajomym, co nie znaczy że perspektywa poznania kogoś nowego była dla niego czymś złym. Kiedy stanął naprzeciwko chłopaka z zabawną fryzurą, pomyślał sobie, że wygląda dość sympatycznie. Ukłon trochę go zaskoczył, ale zaraz spróbował powtórzyć jego gest, dość nieporadnie.
- Jestem Kurogiri Tetsuya, ciebie również miło poznać... - odparł nieco nieśmiało.
Potem ustawił się w kierunku manekina. Początkowo, gdy ich dzielono, przyszło mu do głowy że będą mieli używać kidou przeciwko sobie nawzajem. Na szczęście zanim zdecydował się posłać kolegę w powietrze, rozejrzał się po pozostałych parach i z prawdziwą ulgą odkrył, że trenują na kukłach.
- Chcesz zacząć pierwszy? Chyba nie powinniśmy robić tego w tym samym czasie, bo nie będzie wiadomo któremu z nas się udało. - rzucił pogodnie do nowego kolegi.
Jeżeli Oomaeda odpowiedział twierdząco na jego pytanie, Tetsuya poczekał grzecznie aż ten wykona swoją próbę, przyglądając się mu z uwagą i analizując jego ruchy.
W przeciwnym wypadku od razu osobiście przystąpił do realizacji ćwiczenia.
Wycelował palcem w kierunku manekina, na moment przymknął oczy i wziął głęboki wdech, starając się oczyścić umysł - chociaż po ćwiczeniach medytacji doskonale wiedział, że to nie takie proste. Potem z determinacją wypowiedział inkantacje, starając się jednocześnie zaczerpnąć z rezerw reiatsu, nie ograniczając się specjalnie, bo na tym etapie nie bardzo znał swoje limity.
- Siło boska, odrzuć nieprzyjaciela! Zaklęcie destrukcyjne numer jeden - Shou!

- Faktycznie, lepiej nie. - Przytaknął Nobukazu, który nie wydawał się być osobą pełną energii i rzutkości. Z tego Tetsuya kojarzył to ród, z którego pochodził był bardzo bogaty, jednak wciąż ustępował wielkiej czwórce. To miało sprawiać, że przedstawiciele klanu Omaeda nieraz obrastali w tłuszcz i obnosili się swymi pieniędzmi poprzez noszenie różnorodnych świecidełek. Poza tym mieli renomę osób głośnych i napuszonych.
- Właściwie, to już znam to zaklęcie. - Przyznał chłopak - Ale mogę być pierwszy. Podszlifuje zdolności. - Stwierdził, choć nie jakoś specjalnie wyniośle. Podszedł do manekina, odchrząknął, wyrecytował inkantację pewnym, lecz spokojnym głosem, wskazał palcem i:
- Shou. - Wyszło mu wcale nieźle. Manekin poleciał kilka metrów lądując na podłodze. Okazało się, że był pierwszym który tego dokonał co wprawiło Kuronomatsuki-Senseia w zadowolenie, mężczyzna aż zaklaskał. Nobukazu z tego czy innego względu nie uznał za stosowne iść po manekina i postawić go z powrotem na miejsce, więc Kurogiri musiał sam się pofatygować. Ten szczęśliwie nie okazał się ciężki, więc po chwili przyszła pora na próbę Rukończyka. Zabrał się do niej z energią i determinacją. W końcu nastąpiło ostatnie słowo i doczekał się nawet efektów. Trudno było, jednak porównywać je do tych, które nastąpiły po Omaedy. Manekin zamiast pofrunąć to po prostu wywalił się na plecy.
- Jeśli chcesz możesz od razu spróbować jeszcze raz. - Powiedział Nobukazu, który chyba nie miał ochoty wystrzeliwać kukły raz za razem.

Z całą pewnością był pod wrażeniem tego, z jaką łatwością jego nowy kolega posłużył się zaklęciem. Kukła odleciała na spory kawałek, mimo że Nobukazu nie użył nawet inkantacji. Początkowo Tetsuya pomyślał, że chłopak wygląda dość niepozornie, ale szybko dostał nauczkę, by nie oceniać książki po okładce.
Bez marudzenia poszedł przytargać kukłę, potem dopuścił się własnej próby, która niestety nie była tak spektakularna. Manekin tylko się przewrócił... Zawsze coś. Nie oczekiwał w końcu, że uda mu się idealnie za pierwszym razem.
- O, dzięki. Chętnie spróbuję - ucieszył się za kolejną szansę i schylił się by podnieść kukłę - Dawno to opanowałeś?
Zagadnął, przyjmując już postawę z palcem wymierzonym w kukłę. Poczekał na odpowiedź, żeby się nie rozpraszać i dopiero gdy ta nastąpiła, znów wypowiedział inkantację. Tym razem zrobił to z nieco mniejszym zapałem, starając się przywołać w myślach uczucie, które towarzyszyło mu przy poprzedniej próbie i jednocześnie włożyć w to nieco więcej mocy...
- Siło boska, odrzuć nieprzyjaciela! Zaklęcie destrukcyjne numer jeden - Shou!

"Podszedł do manekina, odchrząknął, wyrecytował inkantację pewnym, lecz spokojnym głosem" - także tam była inkantacja
=======================================
- Hmmm... - Zamyślił się Nobukazu. Pomyślał przez chwilę - Jakoś parę lat temu. - Powiedział nie pusząc się przy tym. Nie było to specjalnie dziwne. Rody szlacheckie gdy wyczuły u młodziana potencjał to od małego wynajmowały na nauczycieli prawdziwych Shinigami, aby Ci wydobyli z nich to co najlepsze jeszcze przed rozpoczęciem zajęć w akademii. Wszak posiadanie jednego z najlepszych uczniów na roku w elitarnej, pierwszej grupie było splendorem dla każdej rodziny. Nie mówiąc już o późniejszych wysokich stopniach w Gotei 13. Do najwyższych oficerów, nie mówiąc już o porucznikach czy kapitanach doczłapie się niewielu, ale każdy zapiszę się złotymi zgłoskami w historii Seireitei, jak również samej familii.

W każdym razie Tetsuya zabrał się do przygotowań do kolejnej próby. Tymczasem kolejny manekin poleciał w powietrze i chłopak mógłby przysiąc że poleciał nawet dalej niż ten Omaedy. Gdy spojrzał kto był autorem tej katapulty to dostrzegł wyciągającą palec Kanojo. Wydawała się nie być szczególnie przejęta sukcesem. Tymczasem Kurogiri ustawił sztuczny cel przed sobą i zabrał się do sprawy jeszcze raz. Tym razem starał się wykorzystać więcej energii. Zdaje się, jednak że większość pary poszła gwizdek, bo efekt był bardzo podobny do poprzedniej próby.
- Może najpierw mów wolniej, ale koncentruj się by każde kolejne słowo zostało wypowiedziane wyraźnie? Mi to pomaga. - Zaproponował Nobukazu, który nie wydawał się czuć szczególnie komfortowo z rolą doradzającego.

Po odpowiedzi Nobukazu, Tetsuya poczuł w środku lekkie ukłucie zazdrości, którego nie potrafił od razu stłumić. Nie był raczej typem zawistnika, ale mimo wszystko świadomość tego, że ktoś miał okazje przygotowywać się do Akademii od najmłodszych lat, podczas których on zmagał się z trudami życia rukończyka, nieco go ubodła. Na szczęście uczucie minęło równie szybko, jak się pojawiło.
Kolejna próba nie przyniosła lepszego efektu, co dawało mu wskazówkę, że to nie ilość energii jest problemem, a coś innego. Za to Kanojo poszło świetnie! Aż mu się lekko usta rozchyliły ze zdumienia, gdy dostrzegł kto był autorem tej katapulty. To zrobiło na nim wrażenie i zwielokrotniło chęć do poprawy. Skoro ona, pochodząca z dalekiego rukongai dziewczyna, mogła wykonać sztuczkę tak skutecznie, on też musiał sobie poradzić.
- Dziękuje, spróbuje - odrzekł po usłyszeniu porady od kolegi i uśmiechnął się do niego z wdzięcznością. Podniósł swoją kukłę, raz jeszcze stanął naprzeciwko niej.
Tym razem spróbował zupełnie innego podejścia. Wypuścił z siebie powoli powietrze, starając się uspokoić oddech i wycelował w kukłę palcem, starając się skupić już nie tyle na gromadzeniu energii którą włoży w atak, ani na pasji z jaką wypowie inkantacje, tylko na dokładności.
- Siło boska, odrzuć nieprzyjaciela. Zaklęcie destrukcyjne numer jeden - Shou!
Nie krzyczał, nie próbował wyrzucić z siebie całej sentencji na jednym oddechu. Skupiał się na każdym słowie z osobna, tak by wypowiedzieć je wyraźnie, pewnym i spokojnym głosem, tak jak Omaeda w trakcie swojej próby.

Tetsuya urabiał się jak w ukropie, aby spróbować jeszcze raz. Korzystał na dobrodziejstwie tego, że Nobukazu niespecjalnie palił się do kolejnych prób i dawał mu raz po raz ćwiczyć. Rukończyk postanowił posłuchać rad swojego nowego kolegi iiiii... Był progres. Prawdzie jego Shou trudno było porównać do tego, którym przed momentem popisała się Kanojo, jednak manekin nie tylko się wywrócił, lecz poleciał dobre dwa metry. To był krok naprzód. Czy to było zasługą dokładniejszego wypowiedzenia inkantacji? Czy może lepiej skumulował samo Reiatsu? Trudno rzec.

Lekcja minęła na ćwiczeniu samego Shou. Z pary Kurogiri-Omaeda nadal ten pierwszy odpowiedzialny był za większość powtórzeń, choć niski szlachcic raz na jakiś czas podchodził do manekina niezmiennie wystrzeliwując go ku murkowi. Jeśli zaś chodzi o Tetsuyę to na początku szło mu dość różnie. Raz stawiał dwa krok w przód, raz krok w tył albo i nawet półtorej. Ostatecznie, jednak praktyka okazała się faktycznie czynić mistrza i pod koniec zajęć już raz za razem czynił z kukły pocisk. I to nie byle jak! Manekin leciał nie tylko dalej niż za sprawą zaklęcia Nobukazu, lecz również pobił Kanojo. Raz dofrunął niemal do murku, który to miał według nauczyciela rozpraszać Reiatsu. Prawdopodobnie wynikało to z wyjątkowo silnej energii jaką dysponował Rukończyk. Lekcje Kidou i kontroli Reiatsu zmęczyły chłopaka. Nic dziwnego, ciągle pracował za pomocą energii, a i też podjął sporo prób Kidou, toteż zużył co nieco ze swoich zasobów. Szczęśliwie przed kolejnymi zajęciami była przerwa obiadowa, podczas której Kurogiri mógł się posilić. Jedzenie na stołówce było smaczne, sycące i dodało wigoru, który jak na ironię nie bardzo był mu potrzebny, bo czekał go wykład z prawa Soul Society. Prowadził go Shinigami bardzo stary i nie posiadający za wiele ikry. Swoją wypowiedź czytał z kartki zza katedry, co też robił w sposób bardzo monotonny. Skoncentrowanie się na słuchaniu przez bite trzy godziny łatwym nie było, wielu wydawało się przysypiać, niektórzy zaciągali nos na kwintę, inni rysowali, a oczu skupionych na wykładowcy z każdą minutą było coraz mniej. Szczęśliwie, że w połowie mieli przerwę na rozprostowanie kości i przemycie sobie oczu.

Tak minął mu pierwszy dzień nauki w akademii Shino. Był diabelnie zmęczony, a to mimo tego, że nie mieli tego dnia zajęć typowo opartych na wydolności. Rukończyk wracając do akademika mógł cieszyć się, że droga jest tak krótka, bo jedyne o czym marzył to walnięcie się do łóżka. Ostatecznie, jednak było z czego być usatysfakcjonowanym, w końcu nauczył się nowych rzeczy i poznał nowe osoby.
------------------------------------------------------------------
Dodaj sobie Shou
Punkciki za pisańsko:
+2 do kontroli Reiatsu
+1 do psychiki, inteligencji
Zrobimy sobie TS'a, opisz następne dwa mieszki życia akademickiego

===========================

Plan: