Kawalerka Izdurbala Tenshi

Krzesło z Tenshim na pokładzie uderzyło z łoskotem w podłogę. Rzecz jasna zabolało... Przede wszystkim oberwała kość ogonowa i głowa. Po zwalczaniu chwilowych mroczków sięgnął po katanę i zasłonił się nią. Zdawało się że takie zachowanie jedynie pcha ją do dalszej zabawy. Oparła dłoń na sai o odsunęła broń na bok. Ukucnęła i nachyliła się nad chłopakiem.
Niemal oparła piersi o jego klatke piersiową, rozwarła lekko swe czerwone usta jak by chciała go pocałować. W jego nozdrza uderzył słodki zapach dziewczyny... Woń wiśni i róż wbijała się w jego ciało.
Poczuł że dziewczyna złapała go lekko za dłoń.

Oczywiście ktoś musiał dokładnie w tej chwili wejść. Był to mężczyzna wysoki na około 185 cm wzrostu. Szerokie barki i umięśnione ciało wskazywały na to że jest osobą przynajmniej sprawną fizycznie. Był też zdecydowanie straszy od Tenshiego

Spoiler:

Mężczyzna miał urwane rękawy kimona, zaś skórę rąk pokrywały zmyślne triabale- Yooo.... - Dopiero wtedy zerknął na całą scenę Uniósł lekko brwi, potem pokręcił głową i rzucił Aniołkowi spojrzenie "żal mi Cie młody". Później ruszył na miejsce... Usiadł przy biurku z modelami.

Tymczasem Yumi wstała gwałtownie i podniosła niespodziewanie chłopaka, nawet nie roviąc nic zboczonego - To Kaz, nasz fizyk

Tenshi zdecydowanie nie był zadowolony z zachowania Yumi. Kobieta zdawała się być zdecydowanie skupiona na denerwowaniu go i psuciu mu humoru. Każdą kolejną akcją zdawała się podejmować kolejne próby zepsucia samopoczucia młodego shinigami. Tenshi dość szybko zrozumiał, że nie może jej faktycznie chodzić o cokolwiek nawet zbliżonego do romansu. Jej postępowanie mogło być motywowane czymś, co Iz nazywał wprost - byciem wrednym. Nie bardzo jednak miał jak się bronić, bowiem jego przełożona była lepsza od niego pod każdym względem. Była sprawniejsza fizycznie i umysłowo, a dodatkowo posiadała urodę działającą na umysł podobnie jak silne uderzenie czymś ciężkim w głowę.

Młody shinigami musiał przyznać, że pojawienie się "fizyka" i nieco dziwaczna, w jego mniemaniu, rekcja Yumi była mu na rękę. Uwolnił się od przełożonej oraz bezpośredniego działania jej "czaru". Spojrzał przy tym na Kaza swoim znudzonym spojrzeniem. Człowiek ten wydawał się być kimś całkiem normalnym. Być może chociaż on nie będzie kłopotliwy. Tenshi nie wstał z ziemi, niemniej uniósł dłoń w geście powitania z fizykiem zespołu.

Dziwne zachowanie Yumi nie miało nic wspólnego z pojawieniem się fizyka. Na jego oczach bowiem klepnęła chłopaka w pośladek. Chwile później ruszyła w kierunku biurka mechaniczni... Yumi rzecz jasna przy każdym krokiem kołysała biodrami w hipnotyzujący, przyciągający uwagę sposób.
Bez ogródek złapała za mechanizm i wyrwała go z rąk młódki. Dziewczyna dopiero tedy się obudziła, zerknęła na Yumi wściekle - oddawaj ! -zawołała wściekle.
- Grzeczniej młoda panno... Ten-chan poznaj Suzume... Suzume, tam stoi nasz nowy zwierzaczek, przywitaj się - wskazała na aniołka.
Młodka spojrzała na chłopaka tylko przelotnie - Cześć - potem zerknęła na Yumi - Możesz mi już to oddać ?
Szefowa westchnęła cicho i oddała dziewczynie cylinder.

Tymczasem drzwi otworzyły się po raz kolejny, zaś do laboratorium wszedł człek który chyba pomylił oddziały... Po wyglądzie i sposobie chodzenia można by bowiem uznać że należy do dwójki.

Spoiler:

Był niewiele wyższy od Tenshiego. Twarz była zakryta maską, zółte oczy połyskiwały nienaturalnie... Zdawało się że łapią najmniejszy przejaw światła. Nie nosił standardowego munduru Shinigami. Nosił przylegający do ciała szary materiał. Kimono bez rękawów było wąskie, obi miało kolor ciemnej zieleni. Ręce opancerzone były w w karwasze z zasobnikami. Spodnie nie przypominały hakame, były jednak lekko poszerzane i niknęły w nagolennikach.
Przy prawym boku nosił katane, oraz kilka sakiewek. Na plecach widoczna była rękojeść kolejnej, krótszej broni.
Kaz zmarszczył lekko brwi zerkając na mężczyznę... Yumi za to uśmiechnęła się szeroko - Ah kochanie ! mój tajemniczy Kumori - uśmiechnęła się szeroko - Poznaj Ten-chana ! Mojego nowego ukochanego ! Mam nadzieje że nie będziesz zazdrosny !

Niejaki "cień" zerknął na Yumi wzrokiem zmęczony, później zerknął na aniołka, skinął mu głową i ruszył do swojego uporządkowanego biurka.

Tenshi utrzymał bezpieczną pozycję niską, która była dobrze znana każdemu żołnierzowi nowoczesnego świata żywych. Leżąc człowiek zawsze był mniej zagrożony ze strony wrogów, niż utrzymując pozycję stojąca. Dodatkowo miał możliwość znalezienia skuteczniejszego oparcia, a co za tym idzie oddawać strzały z większą precyzją. Iz jednak nie szczególnie miał obecnie na myśli taktyczny aspekt swojego położenia. Zwyczajnie uznał, że póki co działa w miarę dobrze... a dodatkowo nie chciało mu się wcale wstawać. Tak na prawdę, to w tej chwili nie bardzo miał co robić. Nikt nie wydał mu żadnego rozkazu, zaś obecność licznej grupy ewentualnych obserwatorów o wnikliwym spojrzeniu uniemożliwiała wykonanie własnych planów Tenshiego. Równie dobrze można więc było leżeć dalej czując ulgę, gdy ból powoli przechodził zastępowany najpierw otępiającym uczuciem wzrastającego guza, a następnie dziwacznym wrażeniem ściągania skóry.

Iz nie odezwał się ani słowem spoglądając na zaabsorbowaną pracą dziewczynkę, ani na zamaskowanego towarzysza. Prawdę mówiąc, ten ostatni wcale mu się nie podobał. Zasobniki z toksynami, elementy uzbrojenia, oręż... ten człowiek wyglądał na przygotowanego do wojny. W pomieszczeniu nie można było zobaczyć drugiej osoby w równej gotowości bojowej... ba! W całym oddziale XII dominowały proste, laboratoryjne kitle narzucone na proste, czarne kimona. Maksymalnym stopniem uzbrojenia było trzymanie przy sobie zanpakutou oraz prototypowego rodzaju oręża, który zwykle dodatkowo nie działał poprawnie. Po co komukolwiek mogło się przydać tyle broni w laboratorium? Tenshi nie był głupcem i szybko domyślił się, iż zasobniki umieszczone na karwaszach także mają zastosowanie bojowe. To oznaczało, że chłopak był naprawdę równie uzbrojony co komandos ze świata żywych. Różnica było to, że regulacje konwencji międzynarodowych w świecie żywych ograniczały zasięg śmiercionośnego sprzętu, jaki mógł nosić komandos. Ten człowiek zaś miał przy sobie coś, co potencjalnie i prawdopodobnie mogło by doprowadzić do śmierci w straszliwych katuszach bardzo, bardzo wielu zwykłych dusz... cóż... Tenshi miał nadzieje, że chłopak nie ma w zwyczaju przypadkowo tłuc zasobników.

Pomimo nieszczególnie wesołych przemyśleń Iz spokojnie skinął głową za równo w stronę "Cylindryczki" jak i "Pana Ninja". Nie sądził, by lepsze przywitanie było komukolwiek potrzebne.

Yumi podeszła do swojego biurka, pochyliła się w taki sposób że jeszcze bardziej odkryła dekolt... Tylko cud chronił piersi od wypadnięcia i ukazania biustu w pełnej krasie. Zaczęła szukać czegoś z zapałem Na kilka chwil zapanowała cisza, która została przerwana przez skrzypnięcie drzwi.
Do pokoju weszła kobieta którą można było okraść jako osobę przeciętną, nie wyróżniającą się.

Spoiler:

Była średniego wzrostu, miała najpopularniejszy rodzaj budowy twarzy. Czarne oczy i ciemne oczy jak przystało na typową rukonke. Jej waga idealnie pasowała do wzrostu. Krągłości były typowe. Nosiła najbardziej standardowy mundur, nie miała żadnych dodatków poza plecakiem narzuconym na ramiona. Po wejściu skłoniła się lekko - Nooo zrobione - uznała. Potem dopiero dostrzegła Anioła - Ty jesteś zapewne Tenshi-san, miło mi poznać nazywam się Yuka Momoko - rzekła głosem o spokojnej barwie.

Tenshi nadal nieszczególnie miał ochotę na wstawanie. Całkiem wygodnie leżało się na ziemi teraz, kiedy tępy ból potylicy zwiastował prawdopodobne formowanie się guza. Wszystko wyglądało na to, że cokolwiek jeszcze miał mu do zaoferowania dzisiejszy dzień łatwiej będzie to przyjąć w pozycji horyzontalnej. Poza tym chłopak właśnie znalazł spore upodobanie w przyglądaniu się strukturze stropu swojego nowego miejsca pracy. Mieli tutaj fizyka, biologa, mechanika... cóż potrzebowali chyba jeszcze tylko architekta. Czemu Tenshi nie miał by się od dzisiaj skupić na planowaniu prostych stropów? Kariera równie dobra jak inna, przynajmniej w świecie żywych. Dla większości uczniów szkoły shinigami mogła być jednak co najwyżej powodem do hańby. W końcu nie po to spędzali lata na szkoleniu się w walce, kidou czy taktyce by teraz projektować podłogi prawda? Cóż... może i tak właśnie było, niemniej Tenshi należał raczej do miłośników pracy pozbawionej wielkiej ilości komplikacji. Co skomplikowanego mogło być w byciu architektem w pełni zabudowanym Seireitei. Wszakże w obrębie Miasta Bogów w zasadzie nie było już miejsca na nowe zabudowania.

Gdy do sali weszła kolejna osoba Iz spojrzał na nią ze swojej, swoją drogą dość niskiej, perspektywy przyglądając się niezbyt uważnie. Przeciętne, zwyczajne, normalne, pospolite, tak, takie właśnie przymiotniki opisywały kolejną pracowniczkę przeklętego różowym numerem laboratorium. Tenshi nie przyglądał się zbyt długo, bowiem nawet długotrwałe przyglądanie się zapewne nie pomogło by w zapamiętaniu wyglądu nowo przybyłej. Jedynym, na co mógł liczyć było znalezienie jakiegokolwiek punktu w postaci dziewczyny, który by się wyróżniał. Oczywiście spojrzał też zapewne na jej katanę. Każde zanpakutou wyglądało nieco inaczej, albo przynajmniej te z mieczy, które miały się przebudzić... albo przynajmniej tak Tenshi słyszał. Miecz był zaś dla shinigami przedmiotem na tyle istotnym, iż w zasadzie wykraczał poza pojęcie przedmiotu. Być może to właśnie w ten sposób zdołał by rozpoznawać dziewczynę? Cóż... w samym laboratorium oczywiście nie musiał się tym faktem szczególnie przejmować, w końcu poza nią pomieszczenie pełne było osób wyróżniających się. Fakt ten zmieniał pospolitość wyglądu dziewczyny w coś niezwyczajnego. Tenshi wolał jednak móc, w razie czego, rozpoznać dziewczynę również podczas, na przykład, apelu na którym obecnych będzie kilka setek bogów śmierci.

Na przywitanie dziewczyny odpowiedział w jeden z niewielu uznawanych przez siebie sposobów powitania. Jego twarz wykrzywiła się w wiecznym grymasie niezadowolenia, oczy zaś utkwił po raz kolejny w suficie wznosząc jedynie lekko dłoń w dość prostym geście. Oczywiście nie wykrzesał z siebie dość entuzjazmu, by unieść rękę wysoko. Jedynie dłoń oderwała się od powierzchni podłogi.

Katan dziewczyny była bardzo typowa. Wyglądem od regularnych broni szeregowców różniła się tylko tym że pod paskiem okalającym rękojeść były jakieś jasne talizmany, chyba z masy perłowej. Sama tsuba była bardzo delikatnie zdobiona rzeźbieniem przedstawiającym dwa borsuki. Poza tym dziewczyna wyglądała bardzo typowo. Chłopak był pewien że kiedy w końcu się do niej przyzwyczai i zapamięta, będzie mógł poznać ją w tłumie.
Dziewczyna uśmiechnęła się widząc jak chłopak podnosi rękę, później ruszyła w stronę swojego biurka.

- Mam ! Wiedziałam że została mi jeszcze jedna butelka - obwieściła Yumi prostując się powolnym i zgrabnym ruchem. W rękach ściskała czarną, duża buteleczkę sake. Wyciągnęła też sześć czarek któe zaczęła napełniać. Fizyk zerknął na nią marszcząc brwi - nie ma szans ! ja tego szajsu więcej nie pije !
Dziewczyna polała sake i zaczęła je roznosić wszystkim, również Tenshiemu. Zatrzymała się przed fizykiem i uśmiechnęła się słodko. Wyciągnęła ku niemu czarkę - pijesz... Albo zmienię Ci przydział, na ten twój ulubiony !
Chłopak nie odpowiedział... Po prostu przyjął czarkę ze zmęczoną miną.

Tenhsi przyjął czarkę nie wstając z miejsca, następnie przeczekał kilka chwil aż Yumi zajęła się fizykiem. W tedy właśnie otworzył najbliższą szufladę biurka, zerknął do środka i szybkim ruchem opróżnił czarkę właśnie do środka mebla. Upijanie się nigdy nie było dla Iza trudne, ba, przychodziło niemalże samo z siebie. Shinigami zwyczajnie nigdy nie tolerował dobrze toksyn. Ukąszony przez pszczołę puchł cały, zapach palonego tytoniu wywoływał u niego wymioty a jedna czarka sake mogła wprowadzić go w stan całkowitego braku świadomości. Reakcja fizyka dodatkowo jedynie pogłębiła zmartwienie Tenshiego, w końcu prawdopodobnie chłopak nie stronił od alkoholu. Trunek zawarty w czarnej buteleczce zdawał się być jednak czymś wyjątkowym, czego zapewne Iz wolał nie próbować.

Opróżniwszy czarkę do szuflady Tenshi zamierzał jedynie zamknąć szafkę spoglądając stale na Yumi. Zapewne i tak zauważy co się stało, niemniej młody shinigami naprawdę nie chciał sobie pozwolić na utratę przytomności w tej chwili.

Fizyk wypił płyn, wyglądał jednak na niezadowolonego. Chemik postąpił podobnie do Tenshiego. Pani biolog z westchnieniem wypiła trunek... Mechaniczna o dziwo również to zrobiła, w trakcie zdejmowania uszczelek po prostu wypiła to co było w czarce i odłożyła ją.
Oczywiście Yumi musiała to zauważyć. Chłopak zapewne już zdołał ją rozpracować... Mimo całego zachowania wydawała się być diabelnie spostrzegawcza. Zwróciła się przodem do aniołka, wzięła od niego czarkę. Później ją napełniła i mu oddała... O dziwo chemikiem się nie zainteresowała - Dla Ciebie jeszcze jeden ! Wypij za nową, seksowną szefową - zaśmiała się wesoło, tym razem patrzyła na chłopaka uważnie.

- Nie... - Tenshi nie miał w planach spierać się z przełożoną, nie miał też jednak w planach tracić cały dzień przez durne sake. Tak, to zdecydowanie pomieszało by mu plany, a te zakładały sporo pracy gdy cała reszta opuści wreszcie laboratorium. W końcu w tedy dopiero miał zacząć pracować, w ciągu dnia spokojnie odgrywając swoją normalną rolę. Rola ta zakładała zaś całkowite oddanie czynnością takim jak lenienie się i aktywne nie robienie niczego konkretnego. Innymi słowy, póki co nie chciał robić nic, niemniej wieczorem potrzebował świeżego umysłu pełnego myśli oraz rozwiązań na pytania, które mogą wyniknąć. - Nie pije...


Tenshi oczywiście rozumiał, że w zachowaniu Yumi nie chodzi tylko o wypicie sake. Kumori mógł sobie odpuścić tą przyjemność, zaś reszcie podano napój jedynie dla tego, by był powód dla jego wypicia. Iz jednak tym bardziej nie chciał brać w tym wszystkim udziału. Cała sytuacja zdecydowanie śmierdziała i to na bardzo dużą odległość.

- Na pewno ? Chcesz żebym czuła się złą szefową i była smutna ? -spojrzała na niego swoimi zielonymi oczyma. Były duże, i zeszkliły się lekko. Zerkała na młodziana smutno za gęstych i długi rzęs. Kąciki jej ust odchyliły się w dół, zaś wargi zadrżały lekko. Mimo że było jasne iż była to gra, to chłopak i tak gdzieś tam poczuł że robi źle. Dziewczyna jednak długo nie udawała, wyprostowała się - Szkoda... Ale... Nie martw się... O smutkach... Szybko nie zapominam... - powiedziała, odłożyła czarkę na jego biurko u poszła usiąść do siebie.

Tymczasem fizyk opuścił głowę i przyłożył dłoń do twarzy, pewnie wiedział czym się to skończy. - Nie chce być... Dziś... Samotna... Wiec zostajecie tu ze mną do nocy !

Tenshi nie był pewny czym to może się skończyć, zamierzał jednak spokojnie położyć się spać... albo raczej zasnąć na miejscu, w którym znajdował się aktualnie. Już dowiedział się, że wszyscy zostaną do nocy, a to oznaczało, że w nocy laboratorium powinno być puste. To wszystko zdawało się dopasowywać doskonale do planów, jakie miał Iz. Puste laboratorium mogło by być dobrym miejscem do ćwiczeń i testów, jakie chciał przeprowadzić dziś wieczorem sam na sobie. Musiał bowiem rozstrzygnąć kilka rzeczy i uzupełnić kilka luk w wiedzy. Obecnie zaś najbardziej interesowała go wiedza dotycząca czegoś, co najwyraźniej w nim pozostawiono oraz czegoś, co jeszcze potrafił w sobie spotkać. Sprawa musiała się rozwiązać jak najszybciej... niemniej teraz mógł jednie spać, lub udawać sen.

Zadnienie nie było łatwe. Pierwszym problemem były odgłosy niezadowolenia biolog i fizyka... Wyraźnie nie chcieli zostawiać. Drugim problemem była Yumi, która nie zamierzała pozwalać chłopakowi na lenistwo. Pod groźbą pracy po nocy, i braku czasu na "jego badania", kazała mu wykonywać przeróżne rzeczy.
Miał przepisywać dokumenty. Te traktowały w większości o zamówieniach... O ile aniołek wziął się do pracy, to dostrzegł że laboratorium tygodniowo zużywa sporo materiałów, co oznaczało że musiało całkiem prężnie pracować. Zamawiali sporo bakterii, odczynników chemicznych i próbek biologicznych. chłopak jednak nie znał ich przeznaczania... Nie wiedział też czym ma się naprawdę zajmować.

Przez większość dnia musiał biegać z dokumentami do innych laboratoriów, przynosić rzeczy z magazynów, lub biegać z próbkami. Zdawało się że został asystentem od popychania pełną parą...

Yumi zaczęła wypuszczać innych dopiero w nocy, aniołkowi kazała jednak zostać.

Tenshi, zapewne, w końcu zaczął by pracować... choć bez zapału i zapewne mało efektywnie. Ewidentnie nie chciał mieć wysokich osiągów w... cóż... w czymkolwiek do czego został by przez Yumi zmuszony. Zapewne zresztą wszystkim pokazywał by, że nie szczególnie mu zależy. Ślęcząc nad dokumentami celowo "zasnął" nad książką a świeżo wypisane znaki kolumn podliczanych zamówień zostawiły zapewne ślady na jego policzku. Nie chciało mu się ich nawet ścierać, przez co prawdopodobnie gdy nastał koniec dnia nadal miał na twarzy sporo niewyraźnych, czarnych znaków wykonanych tuszem. Noszenie dokumentów wychodziło mu również bardzo powoli, bowiem nigdy nie godził się na noszenie ciężkich stosów. Rozbijał je na dwa albo trzy powolne kursy, podczas których pewnie zatrzymywał się często by posiedzieć w cieniu.

Gdy laboratorium zamykano Tenshi chciał udawać, że śpi w najlepsze zmęczony po całym dniu starań, by napracować się jak najmniej. Gdy jednak usłyszał rozkaz pozostania od Yumi nie podniósł od razu głowy z biurka. Czekał, aż wszyscy inni pozostawią laboratorium pustym.

Z laboratorium pierwsza wyszła biolog. Później miejsce pracy opuścił chemik. Fizyk spojrzał tylko na Yumi krótko i również wyszedł... Yumi musiała sama wyprowadzić mechanik, wcisnęła jej w dłoń cylinder z któycm nie chciała się rozstawać.
Zostali sami. Dziewczyna podeszła do Tenshiego, i usiadła na biurku przed nim. Było chłodno, zaś na skórze dziewczyny widoczna była lekka gęsia skórka. - Musimy porozmawiać mój słodki... Niestety poważnie - zaśmiała się cicho, spojrzała na niego z góry - Dziś mogłeś się jeszcze objąć, to twój pierwszy dzień. I sądziłam że go prześpisz upity - poprawiła włosy, zarzuciła je za ramie... Później przeciągnęła się lekko. Jej piersi mało nie wypadły spod kimona - Od jutra jednak zaczniesz poważną ciężką prace...

Widząc, że Yumi się zbliża Tenshi schował głowę pomiędzy skrzyżowanymi na biurku przedramionami. Wolał na nią nie patrzeć, tak było niepomiernie łatwiej radzić sobie z jej wdziękami. W końcu co z głowy to... z głowy prawda? Dla tego też Iz mówił bardziej do stołu, niż do swojej przełożonej.

- Ciężka praca? Ja i ciężka praca nigdy nie żyliśmy w zgodzie. - Tenshi faktycznie nigdy nie pracował naprawdę ciężko. Jego umysł chłonął jak gąbka, przez co nigdy nie musiał długo się uczyć. Ćwiczenia fizyczne ignorował zaś w dużym stopniu, co również stanowiło część swojego obrazu, jaki wykreował dla wszystkich dookoła. - A zresztą, co takiego miał bym robić hm?

- Będziesz ciężko pracował, nie chce mi się grozić... Ale pewnie wiesz że twój opór nie skończy się dobrze - uznała. Chłopak na nią nie patrzył... Słyszał jednak głos który przestał być tak słodki jak wcześniej. Jej zapach wciąż był wyczuwalny, w przyjemny sposób drażnił powonienie. Mimo że nie widział jej oczyma, to jej kuszący, piękny wygląd przewijał się przez jego wyobraźnie - Wszystko o co Cie poproszę. Najpierw wdrążę Cie w nasz system pracy, nauczę kilku rzeczy, a później będziesz moją prawą ręką. - chłopak poczuł dotyk na swoim prawym przedramieniu, kobieta przesunęła po jego skórę palcem i podrażniła paznokciem - Czasem pomożesz komuś z projektami, czasem pomożesz mi. Czasem dostaniesz jakieś składowe, czasem pobierzesz próbki... A innym razem po prostu zrobisz to co chce

Zapewne chłopak starał się po sobie tego nie pokazać, ale wspomnienie o zbieraniu próbek nie odbiło się na nim dobrze. W jego głowie znowu pojawiły się pełne bólu krzyki dziewczyny, której nie zdołał uratować... której nie potrafił pomóc. Krzyki, które będą prześladowały go w koszmarach zapewne do samego końca życia. Nie pokazywał jednak nikomu twarzy, co ułatwiło udawanie kompletnego zobojętnienia. Wystarczyło zapanować nad głosem, nawet jeśli w kącikach oczu pojawiły się niewielkie krople łez, zaś same oczy wypełnił gniew i desperacka żądza odczynienia tamtych zdarzeń.

- To chyba jednak będzie trzeba zacząć od gróźb. - Tenshi nie miał w planach naprawdę się spierać. Wiedział, że decyzja została podjęta nim jeszcze ktokolwiek zapytał go o cokolwiek. Czemu więc w ogóle się przeciwstawiał? Cóż... przecież nie mógł tak o zgodzić się na ciężką pracę pod czyjąkolwiek komendą.

- Zawale Cie tak robotą że do swojego labolatoium nie wejdziesz w ogóle... A jeśli będziesz się bardzo naprzykrzał trafisz do sekcji sprzątaczy. Laboratorium, prawo badań i szkoleń zostaną Ci odebrane... Fakt, będziesz mógł się polenić, ale są rzeczy na któych bardziej Ci zależy - uznała. Powoli zsunęła się z blatu, i ruszyła lekkim krokiem do swojego biurka. Chłopak słyszał jak krzesło skrzypnęło lekko przy siadaniu - Jeśli jednak pomyliłam się co do Ciebie, i faktycznie zależy Ci tylko na spaniu, to daj znać szybciej. Będziesz mógł spać w oddziale i olać cały świat... A ja przyjemne na to stanowisko kogoś ambitnego. Kilka osób niemal się już buło o to miejsce.

Tenshi skrzywił się mocno słysząc te poważne słowa. No tak, mógł się domyślić, że Yumi już go przejrzała. Mimo wszystko jednak miał nadzieję, że zdoła ukryć przed nią przynajmniej część faktów. Teraz jednak miał już pewność, że mu się nie udało. W końcu ona właśnie pokazała, że wie o nim w zasadzie wszystko, co konieczne.

- Aż tak łatwo mnie przejrzeć? Źle... - chłopak uniósł powoli spojrzenie spoglądając na oddalającą się przełożoną, następnie zaś oparł brodę o blat tak, iż oczy ledwie wystawały ponad przedramiona. Następnie zaś odezwał się spokojnym, poważniejszym głosem nawet nie trudząc się by nadać mu znudzony ton. - To o co Ci chodzi hm? Jeśli chcesz, żebym pracował tak po prostu... nie da rady. Jeśli chcesz, żebym przy tych wszystkich idiotach z twojego laboratorium robił cokolwiek konkretnego. Nie nadaje się do pracy w grupie, nie nadaje się do pracy przy grupie i nie mam zamiaru zacząć nadawać się do pracy w grupie. Nie będę też pracował na oczach innych, co już na pewno wiesz. Czego więc ode mnie chcesz co?

- Ojjj spokojnie nie tak łatwo, część zgadywałam... - Uśmiechnęła się odsłaniając swoje perliście białe zęby. Kobieta była w każdym calu piękna. Każde spojrzenie w jej kierunku wywoływało lekkie fale ciepła. - Lubię wiedzieć z kim mam pracować - dodała po chwili.
Później zaśmiała się wesoło - Tenshi... Ja Cie o zdanie nie pytam, to nie koncert życzeń. Będziesz robił dokładnie to, co Ci każe. Będziesz pracował z każdym, bo od każdego masz się czegoś nauczyć... I wiem czego od Ciebie chce, wiem też jak sprawić żeby twoje życie straciło sens - wzruszyła lekko ramionami. Mimo tego że jej głos był bardzo przyjemny dla ucha, to chłopak czuł podświadomie groźbę w jej głosie.

- Skoro wiesz czego ode mnie chcesz, to powiedz. - Tenshi skrzywił się mocno. Co prawda nie był raczej kimś, kto szybko znajdował sobie wrogów. Należał raczej do osób, które skrycie i głęboko w duszy życzyły wszystkim dobrze, no i na swój sposób dawał kredyt zaufania każdemu. Mimo to jednak cała ta sytuacja wymagała od niego wyraźnego okazania dezaprobaty. - Masz tutaj chemika, biologa, fizyka i mechanika. Specjaliści. A ja mam się uczyć wszystkiego? Czego ode mnie chcesz?

Spojrzenie Tenshiego uniosło się na tyle, by mógł spojrzeć na swoją szefową. pomimo jej doskonałego wyglądu chłopak obecnie wpatrywał się w nią z innego zupełnie powodu. Spoglądał prosto w jej oczy z udawaną wrogością oraz rozleniwieniem. Zamierzał jej pokazać, że w cale nie podoba mu się takie traktowanie. W końcu gdyby pokazał cokolwiek innego, nie był by sobą prawda? Dodatkowo... cóż ta dziewczyna zdecydowanie była zbyt mądra by być szefową dla Tenshiego. Nie zdoła przed nią ukryć swoich działań, a to w cale mu się nie podobało.

Yumi uśmiechała się lekko, w jej oczach igrały szmaragdowe i złote iskierki. Spojrzenie miała bardzo bystre, co również było niepokojące - Dokładnie tak, będziesz się uczyć kolejno każdej dziedziny jaką się tu zajmujemy... Będziesz mi też pomagał w moich zadaniach - Patrzyła na niego pewnie, uśmiech pełnych, karmazynowych ust był miły... Wciąż jednak gdzieś tan wyczuwał groźbę - podobno jesteś bardzo mądry. Zastanów się wiec co to może dla Ciebie oznaczać chłopczyku - rzekła. Stanęła prosto i płynnym ruchem dłoni poprawiła czerwone włosy. - To co... wyjaśniliśmy sobie warunki naszej współpracy ?

- Tak. Polega na terrorze. Wspaniale Pani Stalin. - Tenshi zmiął w ustach kolejne obrazy w sposób tak znaczący, by pokazać że tam są. Oczywiście Yumi zapewne nie wiedziała kim był Józef Stalin, ale nawet małe dziecko w świecie żywych uczęszczało na zajęcia historii, a tam właśnie przedstawiano taką postać. Cóż, zwykle przedstawiano ją jako postać negatywną, okrutnego tyrana, który każe się nazywać ojcem narodu. Cóż, nawet gdyby szefowa miała nie znać postaci Józefa Stalina, to zapewne uzupełni swoją wiedzę z czystej ciekawości. Ludzie inteligentni nie lubią zwykle nie wiedzieć, o czym mówią do nich ludzie mniej mądrzy.

- Aha... wciąż nie wiem co ja mam z tego wszystkiego mieć. - Oczywiście Tenshi nie był kretynem. Miał możliwość poznania rożnych stron nauki i skorzystania ze zdobytej wiedzy w trakcie własnych badań. Była to wspaniała możliwość, której jednak Iz nie mógł tak po prostu zaakceptować. W końcu nie mógł tak po prostu przy wszystkich ludziach z laboratorium zacząć pracować i dodatkowo jeszcze, co gorsza, mieć wymierne wyniki swojej pracy. Poza tym, wolał nie przyznawać się do tego, że cokolwiek w jego nowym losie zdaje się być dobre. To do niego nie pasowało...

- Nie wiem kto to Stalin, ale widzę że się rozumiemy chłopczyku - Dziewczyna poprawiła nieco dekolt kimona, później z zadowoleniem spojrzała na aniołka - Co ty masz mieć ? To nie ma nic do rzeczy... Jesteś żołnierzem i masz służyć. Nie na froncie, a tu w laboratorium, to twoje zadanie. - groźba powoli zaczęła się rozpływać, gdzieś w słodkim zapachu jaki roztaczała wokół siebie -Ale tak naprawdę... Kiedy zakończysz szkolenie zaczniesz pracować w większości dla mnie... No chyba że uzna, że masz z kimś zabrać się za projekt. Dostaniesz wiedzę, która może Ci pomóc...A jeśli naprawdę się nie domyślać co to znaczy to jesteś głuptaskiem
Ruszyła w kierunku drzwi, jej kroki były lekkie, pełne gracji - Na dziś koniec, jesteś wolny... do jutra do dziewiątej. Masz być tu punktualnie...

- Taki stary, brzydki i wąsaty Rosjanin... nie żeby słowo Rosjanin w ogóle Ci coś mówiło. - Burknął niezadowolony Tenshi. Cóż, zdecydowanie nie należał do osób szczególnie miłych, zresztą zawsze starał się uchodzić za kogoś raczej opryskliwego i nie nadającego się do normalnej rozmowy. Zawsze starał się, by uważano go za gbura i nudziarza, a do tego również osobnika... cóż lekko mówiąc źle wychowanego. - A tak w ogóle, to od kiedy jestem żołnierzem? Myślałem, ze shinigami to raczej łowcy czy coś... i nie wiedziałem nawet, że mamy jakiś front... całe życie po życiu się człowiek uczy...

Tenshi dotychczas nie ruszył się ze swojego biurka. Planował przecież skorzystać z laboratorium w nocy, by nikt nie nadzorował jego prac. Przy okazji zapewne po raz pierwszy w życiu zdołał by się nie spóźnić. Co prawda nie czuł się jeszcze w pełni zdrowo, wciąż jednak zamierzał pracować ciężko przez całą noc. Pewnie nigdy by się do tego nikomu nie przyznał, ale planował rozwinąć swoje zdolności by... cóż... zapobiec temu, co zdarzyło się nie tak dawno temu, a co nawiedzało go za każdym razem gdy zamykał oczy.

- Akurat mówi - uśmiechnęła się słodko. Nie przypominała już dziewczyny sprzed kilku chwil... Nie groziła. Wyglądała jak słodka idiotka, która lubi flirtować ze wszystkim. Wyglądała dokładnie tak, jak wtedy gdy ją poznał - Ohhh ale jesteś żołnierzem ! Aaaaahh mój Ten-chan... Mam nadzieje że mnie uratujesz - Zerknęła na niego i przygryzła lekko usta, wyglądała pięknie. Jej oczy zdawały się śmiać... Całą sprawa wyraźnie bardzo ją bawiła.
Po kilku chwilach chłopak był już sam, całkowicie sam. Mógł robić co chciał, kompletnie nikt mu nie przeszkadzał. W samym laboratorium nie wiedział jak ma się odnaleźć. Każdy miał swoje notatki i badania które niewiele mu mówiły. Mógł jednak spróbować.

Tenshi domyślał się, że każdy tutaj ma swoje dziedziny pracy i swój system pracy. Być może dobrze będzie się zapoznać z notatkami, niemniej nie miał w planach robić tego niczym złodziej. Poza tym, Iz miał wiele własnej pracy, która nie miała związku z działaniem jakiegokolwiek laboratorium... albo przynajmniej jakiegokolwiek do którego mógł by mieć dostęp. Najpierw przejrzał swoje biurko w poszukiwaniu kartek papieru i czegoś do pisania i przygotować się jakoby do notatek. Następnie zaś chłopak musiał podjąć zupełnie inne działania.

W pierwszej kolejności postanowił sprawdzić w jaki sposób przekleństwo, które wcisnął w swoje ciało wraz z reiatsu przemienionych kruków. By to zrobić musiał sprawdzić, co stanie się gdy zabraknie mu energii wewnętrznej. To badanie doskonale łączyło się z potrzeba samodoskonalenia się. W końcu zużycie reiatsu samo w sobie mogło zmusić ciało do zwiększenia jego maksymalnej ilości, zaś rzucanie zaklęć zapewne pomogło by w pracy nad procesem ich tworzenia. Dla tego też Tenshi postanowił zacząć rozwijać swoje zdolności w dziedzinie swobodniejszego używania Reidou. Spokojnie skupił się, by czarem objąć jedynie swoją lewą rękę. Następnie zaś chciał pozostawić na karcie jedną kreskę. Pracował w ten sposób do czasu, aż zaczął czuć kłucie w klatce piersiowej, lub też stwierdził, że nie stać go na więcej zaklęć.

Okazało się że jego biurko pełne było pomocy biurowych wszelakiej maści. Bez problemu mógł złapać za kartkę i ołówek, później zaś zabrał się do treningu. Szybko okazało się że na zbyt wiele pozwolić sobie dziś nie może... Wciąż był przemęczony, nie zdołał jeszcze dobrze odetchnąć po ostatniej misji. Zabrał się jednak do roboty. Zaklęcie udało mu się rzucić jedynie cztery razy. Za pierwszym razem papier objął całą lewą rękę i kawałek obojczyka... Nie tego chciał jednak chłopak. Kolejne dwa razy wyszły już lepiej. Być może papier był ściągnięty za mocno, jednak znajdował się tam gdzie miał.
Czwarty raz okazał się być jednak kompletną klęską... Kiedy po raz kolejny użył energii przeszył go ból gdzieś w okolicy serca. Jego świat wypełniła feeria kolorowych plamek, zaś młodzian stracił kontrole nad zaklęciem. Papier pokrył całe jego ciała, zaś chłopak opadł na ziemię ze szczątkową przytomnością. Chwile później zasnął.

***

Obudziło go lekke dźganie w okolicy policzka... Okazało się że dalej uwięziony jest w papierze, zaś fizyk trykał go lekko palcem wskazującym - Oy... oyyy... - w laboratorium byli sami.

[po zużyciu rei i odpoczynku zmień sobie ilość punktów na 4 rei ]

Tenshi zdecydowanie nie czuł się najlepiej. Zapewne bycie kokonem nie mogło być całkiem przyjemne. Prawdopodobnie było mu duszno i nieprzyjemnie, zaś wszystkie kończyny były kompletnie zesztywniałe. Przynajmniej jednak nie spóźnił się do pracy prawda? W końcu skoro nie wychodził z laboratorium, to nawet gdyby godzina była zbyt późna to jednak był na miejscu o dziewiątej rano. Otworzył z wolna oczy i zerknął na fizyka ze znudzeniem i znużeniem. Nie miał w planach pokazywać strachu albo też czegoś podobnego. Po prostu zerknął chcąc pokazać oczyma, że najwyraźniej chciał się zdrzemnąć a było mu zdecydowanie zbyt zimno bez jakiegokolwiek sposobu na przykrycie się. Dla tego też postanowił obwiązać się wytrzymałym i ciepłym papierem dającym nieco ciepła. Nie bardzo mógł zrobić cokolwiek innego, prawda?