Kawalerka Izdurbala Tenshi

Uśmiechnęła się nieco weselej słysząc pierwsze zdanie chłopaka. Czerwone usta odsłoniły nieco zdrowe, równe zęby o śnieżnobiałej barwie. Przejechała lekko po nich jeżykiem a później wskazała na łóżko - Więc lepiej je znajdź. Na początek chce twojego posłuszeństwa... Wiec siadaj grzecznie chłopczyku... - mruknęła na sam koniec kusząco. Mimo uwodzicielskiego zachowania, gdzieś pomiędzy nimi wisiała wyczuwalna groźba.
- Dwie sieroty i trzy kobiety z tamtej wioski znalazły tu pracę... -Szczęśliwcy prawda ? - jasnym było z jakiego powodu to powiedziała.

Do skutku starała się namówić chłopaka aby usiadł na łóżku, jeśli to zrobił, usiadła bok niego. Pachniała słodko niczym dojrzała truskawka... Po którą każdy mężczyzna chciał by sięgnąć. Ułożyła lekko dłoń na jego klatce piersiowej - Sprawdziłam co chciałam sprawdzić... Jesteś dobrym, przykładnym chłopcem. Wykonujesz robotę Shimigami... Chronisz ludzi, jestem z Ciebie dumna - O dziwo zdawało się że szczerość zabrzmiała w jej ustach, Uniosła lekko dłoń i przesunęła paznokciem po jego podbródku - Ale teraz wiem że jesteś mój... Nie będziesz mi się plątał pod nogami, ani wybijać się ponad mój poziom... Masz potępiał i to mnie martwi... - Zamilkła na chwile - Teraz masz wybór... Albo będziesz działał ze mną, albo niczego nie osiągniesz i niczego nie ochronisz...

- Czyli albo niczego nie osiągnę albo niczego nie osiągnę. Masz gest... - Tenshi szybko zrozumiał, wieśniacy znaleźli pracę w kwaterach oficerów. Wystarczyło nieco ruszyć głową, by to odkryć. Fakt, iż chłopak chłopak rozumiał jej plan w cale jednak nie poprawiał jego sytuacji. Niewiele mogło ją teraz poprawić, przynajmniej takie miał wrażenie.

- Chce pracować tak jak wcześniej, po cichu i po swojemu. Nie zależy mi na żadnych kretyńskich gierkach. Chce swoją pracownię i żeby nikt w to nie wtykał nochala. - Chłopak zdecydowanie nie miał ochoty dalej rozmawiać z Yumi. Kobieta w oczywisty sposób groziła, że zrobi krzywdę niewinnym ludziom. Takich jak ona powinno się, zdaniem Tenshiego, zamykać w klatkach z dala od społeczeństwa. Problem polegał jednak na tym, że ta jedna sztuka zapewne była zbyt sprytna by siedzieć w takiej klatce bardzo długo.

Dziewczyna uśmiechnęła się niewinnie, tak jak by jeszcze chwile temu nikomu nie groziła... Jak by nigdy nikomu nie groziła. Przez chwile wyglądała jak słodka, krucha istotka która wymaga ochrony przed złem tego świata. Zbliżyła się nieco do chłopaka i zostawiła na jego policzku buziaka. - Możesz to robić, nie mam nic przeciw... Ale wyniki twoich badań są moje, będziesz mi też dawał z nich notatki... I będziesz robił to czego zażądam. - Odsunęła się lekko, przejechała dłonią po własnym udzie unosząc nieco koszule - W zamian masz gwarancje na to że nigdy nie wyśle Cie przeciw niewinnym wieśniakom, mogę Cie czegoś ciekawego poduczyć... Ah no i będziesz wciąż miał dostęp do składników które Ci zamówię... Od czasu do czasu pchne jednak twoje badania w po jakimś torze - Wstała dosyć gwałtownie, zerknęła na chłopaka przez ramię - A no tak... Będziesz też w ciągu dnia normalnie pracował w laboratorium... Tak jak sobie zażyczę...

- Jako że nie masz wyboru co do warunków naszej umowy, rozmowę uważam za skończoną, możesz iść... Albo zostać i zrobić ze mną coś całkiem przyjemnego panie zawstydzony - Zapewne chłopakowi nie udało się ukryć rumieńca... Dziewczyna zaśmiała się wesoło i ruszyła do biurka.

- Jesteś złą, chorą kobietą. - Tenshi wypowiedział swoje słowa spokojnie, cicho i głosem tak znudzonym, jak potrafił z siebie wykrzesać. Następnie zaś wsparł się na ukrytym w pokrowcu mieczu i ostatecznie wstał powoli, z lekkim trudem. Nadal nie czuł się przecież najlepiej. - Egoistką o wybujałych ambicjach przekonana o własnej wyjątkowości. Dziwie się, że brakuje Ci pewności siebie. Brakuje Ci jej aż tak bardzo, że boisz się kogoś tak pozbawionego ambicji jak ja. Zrobisz ze mną, co będziesz chciała i wiesz o tym... o ile zdołasz mnie obudzić rzecz jasna...

Młody shinigami zdecydowanie nie umiał teraz myśleć o Yumi jako o kobiecie. Dla niego stała się zwyczajnie w tej chwili czymś, co nie miało ludzkich reakcji... czyli czymś co nie mogło być pociągające. Oczywiście efekt ten istniał wyłącznie dzięki słowom starszej shinigami. Gdyby milczała, prawdopodobnie przy takiej gestykulacji była by zbyt pociągająca, by się jej oprzeć. Dzięki jej groźbom Tenshi zdołał zebrać się w sobie na tyle, by wstać i skierować się w stronę wyjścia z jej pokoju.

Podeszła do swojego biurka, usiała na nim przodem do aniołka. Jej nogi w tej pozycji były jeszcze mocnej odsłonięte i wyeksponowane. Zrobiła całkowicie niewinną minę, zupełnie jak by chłopak właśnie zwracał jej uwagę na jakieś dziecinne głupstwo. Nie przerwała mu wywodu. - Niektóre z rzeczy które powiedziałeś są prawdą, ale inne kompletnie nie. Jesteś mądry, ale nie masz praktyki chłopcze... - Zmrużyła lekko oczy - Jeśli nie masz ambicji to dobrze. W Seireitei każdy dostaje to na co zasługuje... A ty ze swoim podejściem zasalutujesz na bycie wykorzystywanym, więc nie masz się bo burzyć i tupać nóżkami jak dziecko - Oblizała lekko wargi - Jutro odpocznij sobie trochę, przyjdź popołudniu... Dostaniesz próbki roślin do badania... Pa skarbeczku - zaśmiała się cicho i preliście.

Tenshi pokręcił lekko głową i wykrzesał na swoim obliczu delikatny uśmiech. Mimo wszystko coś mówiło chłopakowi, że ta kobieta nie może być absolutnie i całkowicie zła. Zepsuta, owszem, chora, jak najbardziej, ale nie całkowicie zła. Być może była to ta odrobina dumy, którą chłopak usłyszał w jej głosie gdy chwaliła jego postępowanie? Tak, fakt ten nie umknął całkowicie uwadze Izdurbala, choć nie był na tyle istotny by wpłynąć na zachowanie chłopaka.

Po wstaniu młody shinigami zamierzał wyjść z pokoju Yumi i postarać się znaleźć drogę do przydzielonej mu kawalerki. Oczywiście nie będzie tam sam, ale jego szefowa napewno o tym wiedziała. Chłopak chciał się więc upewnić, czy nie zabezpieczyła się dodatkowo przed nieposłuszeństwem Tenshiego szykując sposób na skrzywdzenie Goblina. Poza tym, zmęczony, głodny i wycieńczony Iz miał wielką ochotę na odrobinę towarzystwa. Nie miał zbyt wielu znajomych, a nawet Ci których miał nie należeli do osób, do których mógł by znienacka wpaść by chwile z nimi posiedzieć. Oczywiście nie odmówili by mu zapewne, ale zaczęli by podejrzewać że coś jest nie tak. Powrót do ciasnej klitki zwanej domem był wyjściem o tyle lepszym, że mógł by nadal zachować swoją maskę obrażając po prostu Goblina tak jak to zwykł już robić dziesiątki, jeśli nie setki razy. Chłopak wiedział, że dziewczyna nie bierze już jego słów całkiem na poważnie, prawdopodobnie czuła też, że nie jest całkowitym prostakiem i chamem... być może nawet zmartwi się widząc stan zdrowia chłopaka, ale prawdopodobnie właśnie dla tego była jedyną znajomą osoba, z którą Tenshi mógł spędzić nieco czasu. Skoro i tak coś tam już wiedziała, to wszystko powinno odbyć się bez wyjaśnień i co najwyżej ze sporą ilością przekleństw, obrażania oraz krzyku.

Chłopak ruszył do miejsca w którym bywał ostatnio rzadko. Ruszył do swojego domku, w którym urzędowała teraz rudowłosa, była karczmarka czyli inaczej goblin.
Młodzian otworzył drzwi i wszedł do niewielkiej klitki. Chwile później w jego twarz uderzył bambusowy pojemnik... Ktoś wyraźnie nastał na jego życie - i to bezskutecznie.
- GŁUPEK ! IDŹ NA ZAKUPY ! NIE STARCZA MI PIENIĘDZY... Zwłaszcza jak przyłażą do Ciebie jakieś babska - wrzasnął goblin. Dziewczyna siedziała w prostej koszuli na ramiączkach i chłopskich spodniach. Na stoliku przed nią rozciągały się wszerz i wzdłuż... i w piętrzące się stosy notatniki. Wyglądała na wściekłą, chociaż w jej oczach pojawiła się ulga. Starała się ją ukryć pod wrzaskami ale jej nie wyszło. Pewnie martwiła się o aniołka.

Tenshi miał ogromna ochotę się uśmiechnąć, albo raczej miał by gdyby tylko był kimkolwiek innym niż sobą. Zamiast tego jego twarz pozostała znudzona o obojętna, pomimo uderzenia w głowę twardym przedmiotem. Potarł po prostu trafione miejsce a następnie nie patrząc na Rudowłosą pokręcił lekko głowa i westchnął ciężko.

- Za dużo żresz, nic dziwnego. Gobliny słyną z braku umiaru w jedzeniu. - Tenshi skomentował jedynie spokojnie zarzuty nie wspominając o tym, że w zasadzie całość swoich pieniędzy wydawał na utrzymanie dziewczyny. Sam miał do dyspozycji stołówkę w siedzibie oddziału z przydzielanymi racjami, niezbyt wiele miał też ostatnio czasu na jakiekolwiek hobby. W sumie to nawet gdyby, jego hobby było by spanie lub lenistwo, a obie te rzeczy można robić zadziwiająco tanio.

Pomimo brutalnego, zdawało by się, powitania Tenshi w sumie cieszył się widząc dziewczynę. Rudowłosa nie tylko żyła i, chyba, miała się dobrze ale do tego jeszcze korzystała ze źródeł naukowych zapewnionych przez Iza i rozwijała się. Gdy trafi do akademii to z takim zaangażowaniem daleko zajdzie. Prawdopodobnie o wiele dalej niż sam Aniołek. W ten sposób na pewno zapewni sobie stosunkowo wygodne życie i nie będzie musiała martwić się o swoje utrzymanie. Kto wie, może dziewczyna daleko zajdzie. O Tenshim prawdopodobnie do tego czasu już dawno zapomni. Prawdopodobnie też wciąż nie wie nawet, że zapewnienie dziewczynie możliwości kształcenia się kosztowało Izdurbala sporo czasu i zachodu. Czasu zaś ostatnimi czasy chłopak miał o wiele mniej, niż by sobie życzył.

Jedynym, co zmartwiło poważnie Tenshiego był brak żywności połączony z brakiem pieniędzy. W końcu chłopak sam dla siebie nie zostawiał ani jednej monety. Jeśli jedzenie się skończyło... cóż, będzie musiał zacząć myśleć w jaki sposób takowe zdobyć... no i samemu zdecydowanie zacznie jadać na szybko na stołówce. Nic zresztą dziwnego, że chłopak nie był zbyt bogaty. Był zwykłym szeregowym, niemniej dzięki temu wciąż był o wiele bogatszy niż chłop.

Dziewczyna zapewne również by się uśmiechnęła, dawno nie widziała chłopaka. Tenshi wiedział że w jakiś sposób musi go lubić. W przeciwnym wypadku już dawno by stąd wybyła chociażby do akademika. Co więcej zawsze kiedy aniołek wracał do domu jego kimona były czyste i wyprane, a stolik suto zastawiony - o ile wiedziała że przyjdzie. Może nie gotowała tak dobrze, jak chłopak, ale wyraźnie się starała. Swoją "czułość" okazywała jednak zwykle tak jak teraz. Rzucała w niego przedmiotami, wyzywała go, czasem biła w ramię.

Trudno było powiedzieć czy miała predyspozycje. Nauka przychodziła jej z pewnym trudem. Nie miała tak pokaźnych zasobó inteligencji jak chłopak. Miała jednak coś innego co aniołek wyczuwał już od jakiegoś czasu. Rei, wylewało się z niej strumieniami. Było silne i gęste.

- Nierób. Musisz w końcu zacząć pracować ! Nie dziwie się że płacą i tak mało... - założyła rękę na rękę i skrzywiła się - A jeśli chcesz nazwać mnie tłusta... to lepiej powiedz to w prost ty trolu !

W chłopaka uderzyła jeszcze jedna rzecz... dziewczyna mówiła o jakieś kobiecie która ją odwiedziła. A raczej o babskach które przyłażą.

Tenshi przyjrzał się jeszcze czerwonowłosej przez kilka chwil, później zaś podrapał się po potylicy spoglądając już w stronę stropu. Tak, dziewczyna będzie miała kłopoty. Silne reiatsu, mało kontroli. Takie przypadki mogą się kończyć wyłącznie kimś niebezpiecznym, także dla siebie samej. Być może chłopak będzie zmuszony nauczyć ją w jaki sposób panować nad energią? Być może nie będzie innego wyjścia, niż popracować z nią osobiście. Nadrobić to, czego nikt do końca nie przeprowadzi w akademii? Być może powinien zacząć już dzisiaj? Już teraz? Ehh.... spróbuj sobie chłopie odpocząć, a na pewno Ci się nie uda. Wyraźnie Yumi bardzo chciała się o to postarać.

- Jakaś dziewczyna u mnie była mówisz? A ładna chociaż? - Tenshi zagadnął znudzonym głosem kierując się w stronę stolika, na którym zwykle znajdowało się jedzenie. Usiadł przy stoliczku spokojnie i sięgnął pod niego celem sprawdzenia, jak trzymają się zapasy gotówki. Chował pieniądze właśnie pod niskim stolikiem. Oczywiście wcale nie musiał sięgać do skrytki, by wiedzieć ile monet się tam znajduje. Doskonale to pamiętał, musiał jednak zachować pozory obojętności wobec zasłyszanej nowiny. Musiał, w zasadzie dla tego, że tak nakazywało mu bycie sobą. Nie było chyba żadnego innego rozsądnego powodu, może jedynie to, że zmartwił się tą wizytą... i że domyślał się kto go odwiedził. Zmartwienie trzeba zaś było przed goblinem zatuszować.

Tenshi już jakiś czas wcześniej rozważał dlaczego ruda ostatecznie wprowadziła się do niego. Zawsze można było ją wysłać do akademii, albo znaleźć dla niej jakąś pustą kwaterę w siedzibie któregoś z oddziałów. Tak właśnie zdarzyło się z samym Izdurbalem. Nie miał nic przeciwko, ale tym razem odpowiedź wydała się oczywista. Yumi zapewne przejrzała go już pierwszego dnia, przy pierwszej możliwej okazji. Rudowłosa dziewczyna, do której Tenshi się przywiązał i która, z powodu swojego statusu, była uwięziona na niewielkim terenie, była idealna dźwignią. Najłatwiejszym sposobem na wykorzystanie słabości Aniołka. Tenshi po raz kolejny przeklął w swoich myślach tą część siebie, która sprawiała że chciał dbać o innych. Przeklinał ją już po tysiąckroć, choć nigdy szczerze. Gdyby naprawdę jej nienawidził, dawno podjął by działania by się jej pozbyć. Nie, tak a prawdę to w całym swoim jestestwie Tenshi cenił włącznie ten niewielki element, który sprawia, że nie zastanawia się nad swoim bezpieczeństwem gdy chodzi o dobro innych. To było coś, co w całokształcie nadawało sens jego istnieniu, co sprawiało, że reszta jego pozytywnych cech (choć nie było ich wiele) nie poszła całkiem na zatracenie. Przeklinał więc sam siebie okłamując przy tym nie tylko cały świat, ale przede wszystkim właśnie siebie... taki jednak był i nie zamierzał tego zmieniać.

Szybko okazało się że z zapasami w cale nie było tak źle. Było jeszcze jedno całkiem sporo pudełeczko z ryżem, suszone grzyby oraz kilka całkiem dorodnych szparagów. Kapusta i marchew również były na miejscu. Oznaczało to że jezdnia było przynajmniej jeszcze na kilka obiadów. - Brzydka, chuda jak szkapa i ciągle się szczerzyła ! Jakaś zboczona baba - rzuciła podirytowana, założyła lekko rękę na rękę. Mimo że Yumi nie była brzydka, to pewnie właśnie chodziło o nią - przynajmniej tego aniołek mógł się domyślić.

Zdawało się że jego szefowa była naprawdę sprytną bestią - albo przynajmniej Tenshi za taką ją miał. Na całe jednak szczęście nie wydawała się być bardzo zła... A przynajmniej można było mieć taką nadzieje. Przynajmniej nie chciała śmierci chłopów, chociaż ostatecznie wykorzystała ich jako zakładników. Ehhh młodzian trafił zdecydowanie na osobę mokrzejszą od siebie.

- Tłumacząc twoją wypowiedź na ludzki: "szczupła, z ładną figurą i cudownych uśmiechem. Do tego była seksowna. Chciała bym wyglądać jak ona." - Parsknął Tenshi nadal zmartwiony, choć w zasadzie nie miał zamiaru najmniejszego pokazywać tego po sobie. Było to zaś o wiele łatwiejsze, gdy dziewczyna była zirytowana. W przeciwnym wypadku mogła by przejrzeć jego maskę, ba, mógł by przypadkiem sam przejrzeć przez swoją własną maskę. Takie coś było zaś niedopuszczalnie nie licząc rzadkich momentów całkowitej i kompletnej samotności w oderwaniu dodatkowo od pracy badawczej. Takich momentów niemalże ostatnimi czasy nie było.

- To gdzie jest obiad? Głodny jestem... - Wymamrotał dodatkowo, zapewne by zirytować dziewczynę nawet bardziej. Sam zresztą rozłożył się przy tym wygodnie na matach zamierzając się, zapewne, po prostu polenić. Dawno tego nie robił, cóż... zapewne należało mu się, prawda? Oczywiście że tak! Lenistwo zawsze należało się Tenshiemu, od co.

Czerwonowłosa spojrzała na Tenshiego z groźbą powolnej i bolesnej śmierci w oczach. Złapała za pierwszą lepszą rzecz jaką miała pod ręką (w tym wypadku chochle), i rzuciła w młodziana. Drewniany przedmiot uderzył w jego czoło i odbił się, a później potoczył po ziemi. Uderzanie być może nie było zabójcze, ale zdecydowanie nieprzyjemne (-1hp). Prawdopodobnie na głowie chłopaka wyrośnie niewielki guz...
Wiedział przynajmniej że osiągnął to czego chciał - zdenerwował ją, tak że raczej nie dostrzegła jego zmartwienia.  - Dla Ciebie nie ma - wywarczała, później założyła rękę na rękę i zerknęła na bok urażona.
Aniołek czuł jednak lekko unoszący się zapach jezdnia. Przy palenisku stał przykryty wok, być może tam znajdowało się jeszcze jakieś pożywienie.

Trafiony chochlą w głowę Tenshi odchylił się do tyłu a następnie pozwolił sobie opaść całkiem na podłogę. Oczywiście opadanie to nie było szczególnie trudne, wszak siedział już w tej chwili. Leżąc na ziemi zaczął rozcierać trafione miejsce. Perspektywa posiadania kolejnego guza nie była dla niego pokrzepiająca, ale nie była też żadnego rodzaju zmartwieniem. W końcu guzy schodzą same i jakoś leczenie ich nie wymaga dodatkowej aktywności, ba, niekiedy dodatkowa aktywność jest wręcz niewskazana. Warczenie dziewczyny również zniósł ze spokojem, w zasadzie to nawet zbył jedynie lekkim westchnięciem. Zmrużył oczy prawdopodobnie trzymając się na granicy drzemki. W końcu jego ciało chciało odpoczywać, nawet jeśli on sam nie chciał.

- A jak tam Ci idzie nauka? Umiesz już czytać nie ruszając przy tym mordką? - Rzucił po kilku chwilach chłopak starając się odegnać senność i lenistwo i znaleźć w sobie dość siły, by wstać i sprawdzić co takiego pachnie sobie w woku. Ta wewnętrzna walka nie była jednak wcale prosta, przynajmniej nie dla Tenshiego. - Aaaaa... tak, miałem też wspomnieć, że ogólnie to jesteś obecnie istotą bardzo niekompetentną w kilku kwestiach. Prawdopodobnie musiał bym Ci pokazać, w jaki sposób w tychże kwestiach postępować abyś nie stała się przez wypadek jeszcze bardziej żałosna. Daj mi więc obiad a następnie przejdźmy do twojej ciężkiej pracy. Musisz zamienić swoje marne jestestwo w coś choćby odrobinę mniej marnego.

Rzecz jasna dziewczyna mocno się podirytowała, pierwsze zdanie nie wyprowadziło jej z równowagi, ale było blisko... Drugie sprawiło niemal że na jej ustach pojawiła się piana, a w oczach zapłonęły ogniska - niemal... Brakowało tylko możliwości, w końcu ludzkie ciało było średnio zdolne do takich rzeczy. Chłopak usłyszał tupanie, dziewczyna musiała chwile pochodzić po mieszkaniu, w końcu stanęła obok niego i wylała mu na głowę wiadro z woda, a następnie rzuciła mu nim w twarz - Nie mogę znieść już twojego smrodu ty nadęty, leniwy bufonie... idę stąd, bo od twojej obecności głupieje... - faktycznie ruszyła do wyjścia wściekle. chłopak wiedział jednak że zapewne nie będzie się gniewać na niego długo. Po prawdzie chyba lubiła nawet kiedy tak się do niej odnosił, nie z masochizmu a dlatego że po prostu lubiła. Zostawiła go samego.

Wróciła dopiero po niecałej godzinie. Trzymała w rękach torbę z warzywami i ryżem. Najpewniej postanowiła dołożyć się trochę do mieszkania, za niewielkie stypendium jakie dostawała. Zerknęła Krytycznie na aniołka, a potem ustawiła zakupy na stoliku - Jesteś naprawdę leniem śmierdzącym

Przez godzinę Tenshi mógł zrobić tak wiele rzeczy... mógł sprawdzić czy obiad jest ugotowany i dokonać poprawek, przygotować jakiś rekwizyt do trenowania z dziewczyną, mógł poczytać, mógł potrenować samemu. Mógł by nawet spróbować wyleczyć nieco swoje ciało przy użyciu leczącego kidou. Było tak wiele opcji... tak wiele wyborów... a jednak Tenshi wybrał jedyną słuszną opcję - ułożył się wygodnie przy stoliku i zakrył oczy wiadrem po wodzie, a następnie zapewne przeszedł do wypełniania czasu na stary, dobry sposób - drzemiąc.

Gdy dziewczyna wróciła ocknął się zapewne w większości za sprawą jej słów. Nie miał w planach spierać się z treścią wypowiedzi. Rzeczywiście był leniwy... i to nawet bardzo leniwy, jeśli tylko pozwalały mu na to okoliczności. Oczywiście te okoliczności właśnie zmieniały się na inne, takie które wymagają aktywności.

- Taaa... ale przynajmniej mam pracę. - Stwierdził spokojnie chłopak siadając tak, że wiadro zapewne znalazło się na jego głowie. Wypowiedź skierował więc pewnie do drewnianej ścianki. - Teraz czas, żebyś ty przestała się lenić. Masz sporo do nauczenia się a gobliny są z natury dość oporne na wiedzę. Co wiesz o Reiatsu co?

Tym sposobem Tenshi chciał rozpocząć trening mający na celu poprawienie kontroli reiatsu u swojej współlokatorki. Oczywiście najpierw nieco teorii (jeśli coś wiedziała, to nie powtarzał jeszcze raz tej samej wiedzy), później zaś praktyka. Praktyka polegać miała zaś na ćwiczeniu podstawowym - wytworzeniu niewielkiej kuli energii nad dłonią i utrzymywaniu jej. W razie sukcesów z utrzymywaniem, również zmniejszaniu lub powiększaniu jej rozmiarów. Wystarczyło by zapewne na dzisiaj, bowiem sam Tenshi zapewne szybko by się zmęczył... a w zasadzie to już był zmęczony. Oczywiście starał się jej przy tym dawać porady i... ubliżać raz na jakiś czas, by nie wyglądało to sztucznie.

- Pracę ? To chyba jakaś farsa jest... I tak nic nie robisz - uznała dziewczyna - Głupi troglodyta, co ty możesz wiedzieć o nauce hm ? - Grała jeszcze przez chwile wściekłą i obrażoną... To był dla niej normalne. Później z uwagą słuchała i starała się uczyć... Nie łapała nawet w połowie tak szybko jak chłopak. Co gorsza podczas tworzenia kuli ta 3 razy eksplodowała w jej ręce, raniąc dziewczynę. Ta nie poddawała się jednak. Nawet jeśli Tenshi chciał to ona nie zamierzała przerwać. W końcu udało się jej stworzyć kulkę. Była podekscytowana i nie zdołała jej utrzymać, emocje wzięły górę nad kontrolą i młódka spowodowała kolejny wybuch. Była cała osmalona i lekko poparzona.

Później zrezygnowała zła, zaczęła sie zajmować opatrywaniem rak i obmywaniem twarzy, oraz marudzeniem na pranie.

Tenshi przyglądał się całej sytuacji ze zmartwieniem w głowie i sarkastycznymi komentarzami na ustach. Szybko zrozumiał jednak co przeszkadza rudowłosej w kontrolowaniu swojego reiatsu nawet przy tak podstawowym treningu. Zapewne dla tego przed ostatnim wybuchem postanowił zamknąć energetyczną kulkę w swoich dłoniach. Reakcja ta była w zasadzie odruchowa. Nie miał wiele czasu na myślenie, dla tego też zapewne zamiast użyć jakiegoś prostego kidou po prostu chciał jak najszybciej opatulić bliską eksplozji kulkę. Odruchowo wprost posłał swoją energię do mięśni zmuszając się resztkami sił do jak najszybszego ruchu.

Oczywiście chłopak wiedział, że w takim wypadku wybuch uderzy w jego dłonie, taki jednakże był jego plan. Chciał zasłonić i tak już pokaleczone dłonie dziewczyny.

Tenshi szybko wysunął dłonie w kierunku energetycznej kulki, chwile później ta wybuchła raniąc jego dłonie i tylko trochę dłonie dziewczyny. Rany jakie zostały na jego rękach przypominały poparzenie (- 6 hp ) . Jego skóra porządnie zapiekła, dziewczyna zaś spojrzała na niego ze zdziwaczeniem. Po tych wszystkich próbach jej własne dłonie były w nieco gorszym stanie... młódka była jednak twarda. Po wszystkim walnęła chłopaka w głowę, chociaż skrzywiła się - Głupku ! Wszystko twoja wina, rozpraszasz mnie ! - uniosła się jak zawsze. Później podeszłą do stolika, wyjęła stamtąd pudełeczko w którym trzymała medykamenty i zaczęła się drżącymi dłońmi opatrywać. Następnie zajęła się Tenshim. Wmasowała mu w ręce nieco zielonej maści i opatrzyła ostrożnie jego dłonie bandażem.

Tenshi zniósł spokojnie kolejne z setek uderzeń, które zapewne w końcu pozostawią go umiejętności myślenia. Co prawda sam Iz podejrzewał, że mogło by go to uczynić szczęśliwym człowiekiem, niemniej póki co intelekt na choćby podstawowym poziomie był mu bardzo przydatny. Westchnął jedynie ciężko przyglądając się pracy Goblina i na końcu pokręcił głową.

- Daj ręce. - Stwierdził do dziewczyny, następnie zaś rzeczywiście zamierzał złapać ją za nadgarstki i spróbować zastosować zaklęcie, którego nie rzucał już od dosyć dawna. Jeszcze w akademii opanował sztukę rzucania zaklęć leczących na poziomie podstawowym. Później poszerzył nieco tą sztukę i w chwili obecnej planował zastosować ją na dłoniach dziewczyny. Nie chciał leczyć swoich własnych dłoni, szkoda było mu jego własnej energii. Nie miał już zbyt wiele reiatsu w swoim ciele.

- Cała sprawa z tobą to emocje. - Zaczął, gdy skończył leczyć pokaleczone dłonie dziewczyny. - Za każdym razem gdy wbijasz się w silniejsze emocje wybuchasz sobie dłonie. Wiesz co to znaczy hmmm? Tak, to znaczy, że masz potrzebę ograniczyć emocje by nie robić sobie krzywdy kilka razy w tygodniu przy każdych zajęciach z kidou. Umiesz to zrobić? Pewnie nie, nie martw się... spróbuję Cię nauczyć, innymi słowy będę Cię wkurzał ciągle i ciągle aż w końcu zaczniesz nad tym panować.

Dziewczyna początkowo nie chciała pomocy aniołka, w końcu jednak podała mu ręce. Chłopak zaczął rzucać zaklęcie, już w trakcie poczuł że mocno przesadził. Nie przerwał tylko dlatego że się uparł ( - 15 rei ) . Kiedy skończył poczuł się źle, jego wizje nawiedzały zaś kolorowe plamy, oraz te czarne. Czuł się przynajmniej kiepsko... Jednak zrobił to co chciał.
Zakręciło się mu w głowie. Dziewczyna chyba to dostrzegła i sama zajęła się jego rękami. Pochyliła się nad nim, wmasowała w nie maść i opatuliła opatrunkiem - Skończ się mądrzyć i zajmij się sobą trolu ! Idź spać słyszysz ! - Ułożyła dłonie na jego policzkach, aby złapać go i spojrzeć mu w oczy, przysunęła się lekko marszcząc nos.

Chłopak widział w większości plamę miedzianej czerwieni, plama z jakiegoś powodu wydawała się mu być całkiem łada. Dziewczyna chyba się zarumieniła.

Chłopak uniósł lekko brwi, następnie zamknął oczy i otworzył je ponownie. Później zrobił dokładnie to samo po raz kolejny a następnie pomasował swoje skronie i pokręcił głową z niezadowoleniem. Próbował przez chwile spojrzeć na Goblina, ale ciało nie chciało mu w tym pomagać. Westchnął więc jeszcze jeden raz po raz kolejny z niezadowoleniem i zaczął przyglądać atrakcyjnej plamce z lekkim zainteresowaniem, takim jakie poświęcał niekiedy motylom albo chmurom.

- To jak, dasz rade z tymi emocjami czy mam pomagać hm? - Tenshi, oczywiście, starał się nie pokazywać po sobie, że jest wykończony. Zapewne nie wychodziło mu to najlepiej, niemniej nie pozwolił by sobie nie spróbować. Przecież to było by bez sensu przestać być sobą tylko ze względu na jakieś... cóż, całkiem przyjemnie wyglądające mroczki unoszące się w powietrzu.

Chłopak był potwornie zmęczony i jego ciało postanowiło mu dać o tym znać. Usłyszał swoje własne słowa, chociaż jak się wydawało powiedział je dużo ciszej niż chciał. Zamazana plama przesunęła się lekko, przez chwile wydawała się być płomieniem. Organizm odmówił mu posłuszeństwa, zaś chłopak powoli zaczął zadać się w kolorze miedzi i cenności. Poczuł bardzo przyjemny dotyk na ustach, lekki jak ciepły wietrzyk i przyjemny. W jego ustach pojawiło się coś jak by smak malin. Bardzo przyjemny.
Później jednak miedź zgasła, a chłopak pogrążył się w zimnym i wilgotnym mroku.

***

Obudził się w miejscu które znał. Był to las bambusowy, w którym spokojnie sobie stał. Długie bambusy sięgały niemal samego nieba. Znów widział klatkę, w której coś musiało się kryć... Widział to, złapał to za rękę. Wydawało mu się że słyszy z tamtej strony jakąś przytłumioną muzykę... Może flet ?

- Jesteś słaby, czemu sam tak bardzo się ograniczasz? - usłyszał głos za sobą. Znał go... To była kobieta- ptak. Wciąż wyglądała dziwacznie. Ruszyła w jego stronę na swych połowicznie ptasich nogach. Przy co drugim kroku odsłaniała swoje kształtne udo podczas kroku. Kołysała lekko biodrami. Gdyby nie ptasie naleciałości wyglądałby na całkiem kuszącą

- Hm? Znowu ty? Ładne piórka, przycinałaś ostatnio albo coś? Czy ptaki chodzą do fryzjera? - Tenshi spojrzał na kobietę tylko przez chwilę zastanawiając się nad tym, co dokładnie chce ona powiedzieć. W końcu ostatnimi czasy chłopak robił wszystko by wzrosnąć w siłę. Starał się nie tylko ćwiczyć ale i pracował nad wzmacniającymi wynalazkami oraz zaklęciami. Ostatnimi czasy robił wszystko, by stać się silniejszym. Nie bardzo miał pomysły kiedy miał by robić jeszcze inne rzeczy, dzięki którym mógł by być silniejszy. W końcu w ostatnich tygodniach prawie nie sypiał. Tenshi westchnął bardzo ciężko i usiadł na ziemi niemalże po prostu upadając na ziemię pośladkami. - Czego chcesz co? Ostatnio bardzo chciało mi się spać...

Tenshi sam westchnął tylko i odwrócił spojrzenie w stronę, w którą patrzyła kobieta. Oczywiście rozumiał, zarzut o nie okazywanie szacunku - w końcu on nigdy nikomu nie okazywał szacunku. Tak postępował przecież zawsze i względem każdego. Nie okazał by szacunku ani porucznikom, ani kapitanom ani nawet samemu generałowi dowodzącemu gdyby miał okazje go spotkać. Zwyczajnie nigdy tego nie robił. Teraz zaś po prostu podwinął nogi nieco bardziej pod brodę, ułożył skrzyżowane ręce na kolanach a brodę oparł o na przedramionach.

- Słuchaj, pracuje chyba dosyć ciężko... nawet nie sypiam bo siedzę w durnym laboratorium starając się mieć jakiekolwiek efekty. Ćwiczę, trenuje, ćwiczę, trenuje, czasem jem, czasem się zdrzemnę, zwykle zbyt krótko w przerwach. Sądzę, że żyje tylko dzięki takiemu jednemu świństwu, które opracowałem żeby mieć więcej czasu w ciągu dnia. - Tenshi mówił spokojnym, cichym i poważnym głosem. Robił to bardzo rzadko, tym razem posunął się jednak do tego. Ostatnio ta dziewczyna-ptak dała mu możliwości, które mogły by mu się przydać w przyszłości. Być może dzięki temu uniknął by tamtej sytuacji w jaskini? Być może nie będzie musiał słyszeć więcej krzyków... krzyków, które stale prześladują go we śnie i na jawie. Krzyków, przez które praktycznie przestał sypiać. Chłopak spoważniał w większości właśnie ze względu na swoje wspomnienia, które znowu odżyły w głowie z przerażającą siłą. - Ostatnio ganiłaś mnie za lenistwo... nie lenie się już, nie potrafię. Co teraz robię nie tak? Jak mógł bym się rozwijać szybciej?

Dziewczyna milczała słuchając słów młodego aniołka. Nie przeszkadzała mu gdy mówił, jedynie jej oczy poruszały się lekko gdy przeniosła spojrzenie. Głowa również przekręcała się na boki, jej zachowanie naprawdę przypominało nieco to ptasie. Długie włosy połączone z piórami musnął wiatr. Chłopak zdał sobie sprawę że zaczyna nieco mocniej wiać, chociaż przed chwilą nie wiało w cale.  - Wydaje Ci się że coś robisz, a tak naprawdę marnujesz tylko czas. A masz go coraz mniej - Wydawało się że uspokoiła się nieco, prawdopodobnie dlatego że Tenshi okazał jej nieco więcej szacunku -Nie wiesz tego, ale czas tyka... Spycha Cie nieubłaganie na przepaść - Zerknęła krótko na "więzienie" z bambusów, później znów na aniołka - Jeśli nie znajdziesz sposobu aby ją przeskoczyć spadniesz, a jeśli spadniesz to umrzesz... I nikt Ci nie pomoże, nawet ta która jest tobą zaciekawiona. Zrób coś żeby nie spać... Znajdź coś, zrób coś co sprawi że inni nie pozwolą Ci spaść... Coś co sprawi że będziesz ważny, coś co sprawi że będziesz nie do ruszenia...

Tenshi spojrzał na bambusową klatkę, zaś jego umysł zalał się goryczą i niechęcią. Wiedział dobrze, że cokolwiek spoczywa w tej klatce nie jest istotą przyjacielską. Miał pewne domysły, chociaż nigdy nie miał ich jak sprawdzić. Wolał wręcz ich nie sprawdzać, wolał nie wiedzieć niektórych rzeczy. Teraz jednak, gdy nawet Ptaszor wspominała o tym na głos zrozumiał, że nie zdoła daleko przed tym uciekać. W tym wypadku niewiedza mogła być błogosławieństwem tylko do czasu... a kiedy ten czas nadejdzie? Cóż, Tenshi nie był w stanie określić. Co prawda styczność ze stworem w klatce miał tylko raz, dodatkowo nie pamiętał niczego z tego co miało miejsce po dotknięciu jej dłoni... tak, bez wątpienia wiedział, że stwór z klatki jest nie tylko samicą, ale i kobietą. Wiedział również, że cokolwiek tam jest ma wielką moc, której nie da się kontrolować... albo przynajmniej nie da się kontrolować nie będąc stworem z klatki. Jej cele były Tenshiemu nieznane, na pewno nie miała jednak dobrych intencji.

Dodatkowo Ptaszorzyca upierała się, że musi zrobić coś koniecznego, co Tenshi nazwał by chętnie głupi. Jej słowa nie pokazywały może od razu o co chodzi, sam Iz szybko jednak rozgryzł ich intencje. Wystarczyło przyjrzeć się sytuacji. Jeśli inni dowiedzą się, że jest swoistą bombą zegarową będą się musieli go pozbyć. Dodatkowo był bombą z zepsutym zegarkiem, innymi słowy nikt nie wiedział kiedy wybuchnie. W takim wypadku należało się ładunku pozbyć natychmiast po wykryciu go. Istniał tylko jeden sposób, by nie pozbyli się go cicho i czysto. Tenshi musiał by stać się kimś niezastąpionym. Kimś, kogo Gotei będzie potrzebowało tak bardzo, że nie zechce go zabić. Musiał stać się osobą, którą trzymano by przy życiu pomimo ryzyka wybuchu. To zaś jedynie dodatkowo zdołowało Tenshiego. Aniołek odbył przecież właśnie rozmowę z pewną damą, która to dama nie pozwoliła mu się szczególnie wychylać.... ba, zabroniła tego pod groźbą... jedyną chyba skuteczną groźbą. Izdurbal po raz kolejny był w kropce nie bardzo wiedząc co może ze sobą począć. Wszakże nawet gdyby miał pełen dostęp do swoich możliwości w awansach i tak nie potrafił by zajść nigdzie wysoko. Nie nadawał się na żadne stanowisko, był leniwy, gburowaty i nie okazywał szacunku. Kto chciał by go dopuścić do jakiegokolwiek stanowiska? I to w imię czego?

- Tak, to teraz muszę tylko zostać Kapitanem Generałem oraz postawić betonowy bunkier zamiast tej tam klatki i nauczyć się latać, tak w razie nagłych przepaści... w sumie to mogłem zgadnąć, że tylko tyle... - Tenshi odpowiedział cicho, bez przekonania i nawet bez szczególnej zgryźliwości w głosie. Po prostu z wolna nie miał już siły na bycie niemiłym.

- Ehhh... wygląda na to, że czeka mnie jeszcze więcej pracy niż myślałem co? - Tenshi westchnął głośno i podrapał się po potylicy. Później zaś potarł kark nie za bardzo wiedząc jak za to wszystko się zabrać. Teraz najwyraźniej potrzebował planu długofalowego dotyczącego wzrostu reputacji oraz awansu społecznego, no i rozwoju wiedzy na temat pustych. Wszakże jeśli ta bestia, która w nim spoczywała, była pustym to powinien o nich wiedzieć jak najwięcej. Innymi słowy, chłopak miał przed sobą całą masę ciężkiego myślenia i planowania, a to może w cale nie być proste.

- Izdurbal Tenshi... - Chłopak odwrócił się wreszcie w stronę ptako-człeczki i wyciągnął w jej stronę dłoń. Zapewne chciał uścisnąć dłoń Jinkun dearou no Tetsu. W końcu nie mógł się z nią kłócić, skoro miała rację. Znaczy... mógł by, ale ona wiedziała dokładnie, że takie kłócenie się było bez sensowne. W końcu właśnie powiedziała chłopakowi dokładnie to, co sam przecież o sobie wiedział. Wiedział to wszystko, chociaż nie chciał się do tego przyznać. Gdy usłyszał to jednak wypowiedziane na głos nie miał innego wyjścia, niż w końcu się z tym zmierzyć. Rzeczywiście był tchórzem, bycie tchórzem było wygodne. Pozwalało nie przyznawać się do rzeczy, do których nie chciało się przyznawać. Uciekać przed rzeczami, z którymi nie chciało się spotkać i, ostatecznie, zasłonić oczy przed rzeczami, których nie chciało się widzieć. Tchórzostwo było przyjemnym stanem egzystencji. Problem polegał na tym, że nie mogło zapewnić chłopakowi zbyt długiej egzystencji. - A na następny raz daj znać zanim się pokażesz to coś ugotuje dobra?