Posterunek 23 północ

Natsuo cieszył się na te wyprawę. Jako prawowity syn swego ojca był żywo zainteresowany życiem i kulturą Rukongai, więc z ciekawością rozglądał się w około niemal przez cały czas. Podobnie z pasją słuchał opowieści Hideo. Chłopak podejrzewał, że członkowie X oddziału będą mieli mnóstwo opowieści o interesującej go tematyce, ponieważ z racji swych zadań wiele czasu spędzali właśnie poza murami Seiretei. Taki był minus misji jaką sobie wyznaczył Shihouin, rzadko mógł oddawać się takiej pasji, dlatego teraz zamierzał chłonąć to i cieszyć się ile tylko da radę, bo znając jego ostatnie szczęście prędzej czy później coś się spierdzieli. Podczas podróży, więc dopytywał o szczegóły w opowieściach Hideo, a czasem przy takich pytaniach jak o tego karła wtrącił coś od sobie.
- Te parszywą dwójkę ciężko zapomnieć. zauważył. Poza tym spytał dziewczynę Kuchiki o to skąd zna jego ojca. Znając, bowiem Shihouin Tadei'ego to mogła być dość niesamowita historia.

Tak czy owak w końcu dotarli do celu swej podróży. Tam czekała go miła niespodzianka w postaci spotkania jego byłego współlokatora z akademika.
- Shiro-san, dobrze Cię widzieć. po czym podrapał się po głowie dając niemą zgodę do słów wypowiedzianych przez Hideo. - Później mi opowiesz co u Ciebie słychać, teraz faktycznie powinniśmy zgłosić swoje przybycie. Ich dowódca na pierwszy rzut oka sprawiał wrażenie bardzo surowego człowieka na pierwszym miejscu stawiającego dyscyplinę. W rukongai podobno było czasem niebezpiecznie, więc to chyba dobrze mieć kogoś takiego za przełożonego w tym akurat miejscu. Członek V dywizji zamierzał wykorzystać okazje do rozwiania wątpliwości i powiedział:
- Ja mam pytanie, jeśli można. Jestem członkiem V oddziału, pani porucznik mi powiedziała, że przybywam tu w ramach integracji naszych oddziałów. Nie powiedziała, jednak na czym owa integracja będzie polegać, więc zastanawiam się jakie ogólnie rzecz biorąc jakie czekają na mnie obowiązki i zadania.

Pierwsze informacje przekazane przez oficera nie były optymistyczne. Natsuo nie będzie miał swoich konkretnych zadań wynikających czy to z pedagogiki czy zagadnień defensywnych, a robił te co wszyscy shinigami z X. Oznaczało to, że za pewne będzie odstawał, w końcu Ci ludzie robią to na co dzień, a dla niego właściwie to pierwszyzna. Miało to, jednak swoje plusy. Dzięki temu z bliska przyjrzy się pracy członkom oddziału, do którego bardzo zastanawiał czy się nie dołączyć, a do tego za pewne pozna troche zasady współżycia panujące między rukończykami, a shinigami na służbie w terenie. To doświadczenie musiało być ciekawe. Potem oficer z Hideo zaczęli rozmawiać o sytuacji, w której brał udział. Shihouinowi znowu przed oczami pojawiła się jego kuzynka z demonicznym ramieniem, ludzie umierający nastroszeni igłami, to potężne reiatsu, które zwaliło go z nóg oraz owego dziwnego hollowa, który maskował swoją obecność i im czmychnął.
- Jeśli można panie oficerze, to jeśli, by pan chciał dokładniej się dowiedzieć o tej sytuacji w instytucie technologicznym to ja byłem naocznym świadkiem tego wydarzenia, a nawet brałem udział w walkach. Powiedział z uprzejmościom. Nie chciał, żeby to zabrzmiało jako przechwałka, a raczej pokorne spostrzeżenie swojej przydatności. W tej opowieści Natsuo liczył też na zyskanie troche w oczach oficera, który zdawał się mieć go jako kule u nogi, a było nie było pokonanie demonicznej kobiety było w dużej mierze jego zasługą. Nie zbyt przyjemnie, bowiem rysowała mu się służba pod człowiekiem, który nie ufa jego umiejętnościom. Jeśli, jednak owego Wasabi'ego to nie zainteresowało i nie chciał słuchać to ruszył razem ze swymi towarzyszami do Shiro, a potem tam gdzie blondyn mu wskazał, by móc się przekimać.

Chłopak odchrząknął w duchu ciesząc się, że zwrócił uwagę oficera, może uda mu się przekonać go swoją opowieścią do swej wartości. Nie mógł, jednak przesadzać z pudrem, by przełożony i nowi towarzysze nie uznali go za samochwałę. Nikt nie lubi samochwał. W każdym razie odchrząknął i zaczął opowiadać:
- Cóż... więc wtedy razem z kolegą z piątki odbywałem nocną straż na murze w tamtych okolicach. W trakcie jego spotkaliśmy pana kapitana z dwoma nieznajomymi shinigami. Niedługo po ich zniknięciu nastąpił wybuch i alarm. Niezwłocznie udaliśmy się w tamto miejsce. Okazało się, że jedna z tych nieznajomych shinigami ma jakby... demoniczne ramię strzelające kolcami i walczy z wieloma shinigami naraz. Cóż... wygrywała w każdym razie. Udało się mi i koledze ją zaskoczyć oraz oślepić, a pan oficer założył na nią bakudo. Radość nie trwała długo, bo kobieta wyzwoliła takie pokłady reiatsu, że przełamała zaklęcie i... wstyd przyznać... zemdlałem. Jak się ocknąłem to zostałem przesłuchany przez panią kapitan drugiego oddziału. Okazuje się, że kobieta uciekła, acz ja mniemam, że ona stanowiła tylko dywersje, bo ten, który zmienił się w pana kapitana bodajże został znaleziony podczas przeszukiwania instytutu. A to jeszcze nie koniec. Potem udaliśmy się wraz z owym kolegą na dalszy obchód w poszukiwaniu tych ryoka, którzy nawiali. Zamiast nich znaleźliśmy kamuflującego się hollow spacerującego jakby nigdy nic uliczkami seiretei. Niestety nie udało nam się go złapać, bo - choć zabrzmi to irracjonalnie - otworzył gargante i w niej zniknął. Wraz z innymi członkami V oddziału przeszukiwaliśmy tamtejsze okolice przez całą noc, ale nic nie znaleźliśmy, nawet śladu ani po ryoka, ani po hollow. No i to, by było na tyle. zakończył z dość skwaszoną miną. Przypomnienie sobie tego nie było przyjemne, a wspominanie już w ogóle było dość traumatyczna. Przed oczy szlachcica wróciły obrazki padających trupem shinigami z wystającymi igłami z ciała, znowu przypomniał sobie to potężne reiatsu, oraz zamazaną, szkaradną postać hollowa.

"Na coś jednak się przydałeś"? "JEDNAK?" To słowo było niczym igła, która ukłuła głęboko ego chłopaka, które na szczęście nie było zbyt nabrzmiałe. Natsuo uważał, że jest na tyle uniwersalny, że w każdym otoczeniu mógłby się do czegoś przydać, więc to słowo określające pewnego rodzaju zaskoczenie bardzo go zabolało. Mimo to Shihouin nie skomentował owej ujmy, którą mu oficer zaprezentował tylko postanowił, iż pokaże w następnych dniach co potrafi i użytecznością przerośnie nawet samych doświadczonych członków X oddziału. Był to cel ambitny, ale szlachcic uważał, że jeśli się postara jest w stanie dużo zdziałać. Przykładem było to, że udało mu się w dużym stopniu przyczynić do oślepienia tej kobiety, z którą nie radziło sobie tylu shinigami naraz z XII. Było też coś co w wypowiedzi oficera zainteresowało chłopaka. Oczywiście chodzi o owo "bakkuto", o którym ten nie miał zielonego pojęcia. Miejsca na pytania nie było, więc może zrobi to kiedy indziej albo spróbuje zapytać niżej usytuowanych i przyjemniejszych członków oddziału dziesiątego.
- Nie pytałeś. odszepnął na zarzut Hideo z głupawym uśmiechem na twarzy gdy tylko wyszedł razem z pozostałą dwójką z pokoju oficera.
-E tam, nic ważnego. Chodźmy do łóżek, bo padam z nóg. powiedział również po cichu do blondyna mając nadzieje, że reszta go poprze i udadzą się na spoczynek, którego za pewne wszyscy potrzebowali... no a przynajmniej Ci po długiej podróży.

- Taka jak i pytanie. powiedział ze złośliwym uśmiechem postanawiając się trochę podrażnić z Hideo. Miał nadzieje, że ten zrozumie, że to żarty, choć był dość spokojnie, bowiem ten wyglądał na dość zdystansowanego do siebie człowieka. Dalej szlachcic słuchał w ciszy wypowiedzi członków X oddziału. Warunki go nie przeraziły, sam bowiem podejrzewał, że przyjdzie mu mieszkać w namiocie, a w porównaniu do namiotu to co zastał wyglądało dość luksusowo... wiesz miało dach i łóżko, a to już coś. W istocie brak łazienki był pewnym uniedogodnieniem, ale co tam, nie to było najważniejsze. Gdy Hideo klął na deszcz i kiepską łazienkę Natsuo postanowił zażartować:
- Zawsze możesz lać przez okno. powiedział ze śmiechem. Na przekór temu pomysłowi wypowiedział się drugi raz:
- Mógłbyś mnie do owego kibelka zaprowadzić albo chociaż wytłumaczyć jak do niego dotrzeć? zapytał blondyna. Shihouin uznał, bowiem że z dwojga złego woli ubranie zmoczyć od zewnątrz niż wewnątrz.

Chłopak poczekał chwilę po tym jak zniknął Hideo chcąc ograniczyć czas spędzony na deszczu. Przeziębienie było jedną z tych, które wybitnie nie były mu potrzebne. Następnie szczelnie opatulił się płaszczem i wyruszył. Papier, który został mu przekazany niczym pałeczka w sztafecie w zasadzie mu się nie przydał, ewentualnie do wytarcia rąk po sikaniu. Shihouin już chciał iść do wyra, pragnął o przespaniu się, ale zdaje się, że nie było mu to jeszcze dane, bowiem znowu działo się coś dziwnego. Coś tu stuka, coś puka, a do tego coś po trawie chodzi. Natsuo postanowił nie zignorować tego, by udać się spać tylko zbadać sprawę. wyciągnął rękę do przodu częścią wewnętrzną u góry, oraz drugą odwrotnie, jakieś pół metra wyżej. Następnie uformował w dłoni kulkę reiatsu i zaczął nią obracać szybko, by ta zapłonęła. Kulka oczywiście miała być na tyle mała, by nie poparzyła jego drugiej dłoni. Miał nadzieje, że z uwagi na to, iż ta wytworzona jest z reiatsu to byle deszczyk jej nie zgasi, bowiem póki co wykorzystywał ją tylko w obiektach zamkniętych. By zmniejszyć szansę na takie niepowodzenie była też druga ręka osłaniająca płomień od deszczu, pewnie niewiele, ale zawsze. W każdym razie szlachcic miał nadzieje, że stworzony płomień wytworzy tyle światła, by Natsuo mógł się zorientować co to właściwie przed nim łazi.

Natsuo przestraszył się nie na żarty przez tego cholernego kurczaka. Obawiał się, że to kolejna jakaś porąbana technika, o której nigdy nie słyszał wykorzystywana przez to co rąbało w mur. Tak czy inaczej Shihouin uznał, iż należy wyjść na zewnątrz i jeśli nie ma szans przez deszcz tropić tego co uderzyło to chociaż ocenić straty i na ich podstawie spróbować stwierdzić co właściwie było agresorem. Podczas zajęć przygotowawczych do funkcji defensywnej członka V oddziału uczył się, jednak że podejmowanie ryzyka i wyruszanie gdzieś w pojedynkę powinno być absolutną ostatecznością. W takiej, bowiem sytuacji był zobowiązany wygrać walkę jeśli by to takiej doszło, a w razie porażki mógł być nawet za to ukarany. Z należnym do sytuacji pośpiechem ruszył, więc do ich schronienia w poszukiwaniu Shiro lub Hideo. Pierwszemu, któremu znalazł powiedział, że coś przywaliło w mur od zewnątrz i wypadałoby ocenić szkody po czym spytał czy ten nie chce iść z nim. Mówił to szeptem, ponieważ nie chciał nikogo obudzić to raz, a dwa że w razie gdyby to się okazało coś żenującego typu "byk się rozpędził poślizgnął na błocie i przysadził z dyni w ściane" to lepiej, żeby niepokoiła się nadaremno jedna osoba poza nim, a nie cały posterunek.

*O kurde dobrze, że poszedłem do bazy po wsparcie. Gdybym postanowił wyruszyć sam za pewne bym się zgubił, a to nie najlepszy początek misji.* pomyślał Shihouin radosny z wyboru, dość szczęśliwego, który podjął. Wiadomo już było co tu właściwie robią shinigami. Ci z X oddziału za pewne zostali tu wysłani z celem zbadania tej sprawy. Pytanie czemu nie ma tu nikogo z oddziału technicznego, oni mają najwięcej teoretycznej wiedzy, więc może mogliby po zbadaniu tych zawirowań zrozumieć czym one są, jak działają oraz jak się ich pozbyć. Samo zjawisko wydawało się chłopakowi osobliwe i nawet całkiem interesujące.
- A jesteśmy w stanie odróżnić owe złudne dźwięki od jakichś prawdziwych? zapytał Shirou. Zdaje się, że ów oficer się nie popisał nie udzielając im tak ważnych informacji, musieli więc mimo zmęczenia wszystko co ważne wyciągnąć od blondyna. Nie był on najbardziej trafną osobą do udzielania informacji, ponieważ był raczej małomówny i skryty, a przynajmniej tak go Natsuo zapamiętał. Tym razem, jednak musiał się przełamać, ponieważ Shihouin wolałby wiedzieć jak najwięcej o złudzeniach, które mogą wyciągnąć go na manowce.

Kolejne niezbyt optymistyczne informacje nabiegały od Shiro do uszu Natsuo. Wszelakie siły zła robiły się coraz bardziej pomysłowe i podstępne. Takowe stawały się niebezpieczne szczególnie gdy oficerowie byli nieskrupulatni w wydawaniu informacji tak jak ów Wasabi z X oddziału.
- I nie ma już żadnych rzeczy, o których powinniśmy wiedzieć? zapytał jeszcze Shiro na koniec. Jeśli ten odpowiedział, iż coś takiego jest to słuchał uważnie, a jeśli odpowiedź była przecząca to dodał:
- W porządku, no to możesz gasić. powiedział po czym znalazł jakieś miejsce na osobności, by przebrać się w coś co zabrał sobie do spania, następnie poskładał mundur, położył do skrzynki, ustawił buty pod wyrem, po czym położył się możliwie najwygodniej w łóżku, by rzucić się na spotkanie z Morfeuszem.

Okazywało się z chwili na chwilę coraz bardziej, że Natsuo trafił w bardzo niebezpieczne miejsce. Jeden fałszywy ruch, głupi błąd, nieprzemyślny krok mógł stać się iskrą zapalną do buntu tutejszej ludności. Jakby te złudy nie były wystarczająco problematyczne. W każdym razie chłopak po obudzeniu się szybko wstał z łóżka, nie chciał wyjść na leniwego. Zszedł z niego, by udać się po bieliznę, następnie ponownie wszedł pod kołdrę i tam ją założył, tak ubrany nie miał problemu, by wyjść i ubrać resztę munduru wraz z przywdzianiem do boku katany.
- Dzięki za informacje. powiedział do Shirou, kiedy ten wskazał mu drogę, którą ma się udać do jadalni. Następnie gdy był już gotowy właśnie do miejsca spożywania posiłków skierował swoje kroki.

- Przezorny zawsze ubezpieczony, kto to tam wie co Ci do głowy strzeliło przez te parę lat. - powiedział Natsuo z głupawym uśmiechem chcąc odbić piłeczkę. Droczenie się na złośliwości z Hideo było dość zabawne dlatego młody shinigami zamierzał to kontynuować, aż rukończyk serio się nie wkurzy. W końcu szlachcic tak naprawdę nie chciał mu dopiec czy sprawić przykrość, ale tylko poprzekomarzać się dla zabawy. Gdy tylko się ubrał poszedł w ślad Hideo i wyszedł z pokoju kierując się do jadalni. Jak się po drodze okazało Hideo i Shiro to nie jedyne twarze, które budzą jakieś tam wspomnienia z akademii. Midori budziła ich znacznie mniej niż pozostała dwójka, bowiem młodzian niewiele właściwie o niej wiedział, chyba nawet nigdy z nią nie rozmawiał co przy jego stosunkowo otwartym na ludzi charakterze było dość dziwne. Choć to może wynikało z upodobań zielonowłosej, wszakże tajemnicą nie była, iż ta chodziła z ponurym i małomównym Kazue, więc może po prostu nie lubiła ludzi, którzy posiadali język. Wyglądało, jednak na to, że albo ta teza była niesłuszna albo Deiji dobrze ukrywała swą niechęć do osób mówiących częściej niż raz na dziennie. W końcu nie dosyć, że go pamiętała to jeszcze przywitała się nader uprzejmie. Shihouin zaś był pozbawiony uprzedzeń, szczególnie do tych pięknych dziewczyn, które nie starały się go zabić, a tych ostatnimi czasy było coraz mniej w jego życiu. Ukłonił się, wiec lekko, acz grzecznie do koleżanki z dawnej grupy i z uśmiechem przywitał się:
- Cześć, i wzajemnie Midori-san. - następnie ukłonił się, również do Hotaru, by i z nią się przywitać słowami:
- Dzień dobry Hotaru-san. - Natsuo nie kojarzył już czy do ludzi z wielkich rodzin arystokratycznych nie powinien zwracać się po nazwisku bo te kwestie etykiety szlacheckiej nigdy specjalnie go nie interesowały, więc po prostu tego nie robił i mówił do wszystkich jednakowo, po imieniu. Dalsze sceny były dość zabawne. Czerwieniący się Shiro, czyli pedagogiczna porażka Shihouina, który chciał blondyna wyprowadzić na ludzi czy shunpo staruszka wzbudziły radosny uśmiech na twarzy fioletowowłosego. Pomijając kwestie dowodzącego na ten moment młodzianowi wszystko się tu podobało. Wprawdzie nie było tak wygodnie jak w kwaterach V oddziału, ale to było do przeżycia, a chłopak nie zamierzał nawet na to marudzić. Po chwili pojawiło się kolejne spore zaskoczenie ze strony shunpo babci. Jak się okazało ta nie tylko ma niecodzienne umiejętności roznoszenia posiłku, ale też oko wyczytujące w jakiś sposób pochodzenie tego na kogo patrzy. Zauważyła, że Hotaru ma na nazwisko Kuchiki, a w przypadku Natsuo zgadła nawet jak na imię ma jego ojciec, było to dość imponujące. Shihouin zaśmiał się krótko i odpowiedział:
- Taaak, mam nadzieje, że ojczulek nie nadepnął zanadto Pani na odcisk? - powiedział raczej żartobliwie. Zastanawiał się czy babuszka znała Tadei'ego jeszcze z czasów jego kariery shinigami czy też z jego wypraw biznesowych. Co prawda młodzian nie wiedział, że ojcowskie wycieczki docierają, aż tak daleko, ale w przypadku jego rodzica wszystko było możliwe.

- Dziękuje w jego imieniu. Tata na pewno się ucieszy. - odpowiedział na pozdrowienia skierowane do jego ojca od babuszki. Ta wydawała się osobą bardzo pasującą to jego ojca. Pełna energii i kontrowersyjnych wypowiedzi oraz ciekawego humoru. Doskonałym tego przykładem było porównanie Kapitana Głównodowodzącego do psa-jebaki. Natsuo starał się powstrzymywać śmiech po tym gdyż mimo wszystko był z V oddziału tutaj gościem, więc wypadało mu się zachowywać. Kto wie jaki stosunek tutejsi mieszkańcy mieli do żarcików na temat władz Seiretei, a nie wypadało się narazić już w pierwszy dzień. Szczególnie gdy udało się młodzianowi tak sprawnie uniknąć wpadki w nocy. Wtem zrobiło się spokojniej, ale również ciekawie. Oto wszedł oficer Wasabi - osoba, która Shihouinowi sprawiała wrażenie najmniej sympatycznej w całej tej placówce. Jak się okazało tylko nieco więcej niż połowa tutejszych pracowników zajmowała się czymś poważnym zaś reszta dbała o czystość tego miejsca. Może i było to ważne, ale niezbyt ambitne szczególnie dla Shinigami, najbardziej elitarnego oddziału świata. Mina Hideo obrazowała jak przyjemne to zadanie. Nie mniej szlachcic mógł się tylko cieszyć, że oficer dał mu zadanie z tych bardziej ambitnych. Czy zrobił to, bo docenił umiejętności arystokraty czy też chciał pokazać mu jak wygląda "prawdziwa" praca w porównaniu do zabawy w pedagoga nie sposób było na te chwilę odpowiedzieć. Trzeba było się tylko cieszyć. Gdy już Wasabi sobie poszedł Natsuo powiedział do Midori:
- Midori-san czy mogłabyś mi powiedzieć jak to wygląda? W sensie gdzie mam się stawić, co to znaczy "pospieszcie się"? Na co powinienem się przygotować? Głupia sprawa, ale ani oddział ani Pan oficer nie dali mi do tej pory żadnych informacji co do szczegółów pracy. - rzekł drapiąc się po głowie z lekkim zażenowaniem w głosie spowodowanym tym jak kiepsko był przygotowany.

No i tajemnica kto jest owym członkiem oddziału IX została rozwikłana i jak to ciekawie się wydarzyło była nim akurat stara znajoma Natsuo. Wprawdzie nie jakaś bliska, ale to zawsze coś. Jako, że zaś pedagogika i dyplomatyka często idą ze sobą w parze młodzian podejrzewał, iż to z nią albo blisko niej będzie najczęściej pracować. Szlachcic miał nadzieje, że jego milczący kolega z akademii nie obrazi się na niego gdy jego dziewczyna zmieni zdanie na temat sympatii do milczków po przebywaniu z nim. Na te myśl, aż shinigami lekko się uśmiechnął śmiejąc się w duchu. W istocie głupie myśli krążyły mu po głowie, ale tak naprawdę to nie zamierzał niczego głupiego robić. W Seiretei czekała na niego dziewczyna, która wiele dla niego znosiła i zamierzał być wobec niej wierny. Cała sytuacja zaś nie za bardzo mu się podobała. Shihouin liczył, że jego praca w rukongai związana będzie z pomocą biednym rukończykom, a nie na ściąganiu z nich haraczu. Postanowił, jednak nie skreślać tego wypadu jeszcze przed startem. Może bowiem wykonując to zadanie w trakcie uda mu się gdzieś po boku wykonać jakiś dobry uczynek wobec ludności rukongai. Poza tym możliwe, że przecież jutro dostaną zupełnie inne zadanie. Natsuo zamierzał, więc się cieszyć nadal z pobytu tutaj oraz z tego, iż nie przyjdzie mu sprzątać podłóg... no a przynajmniej nie w pierwszy dzień, nadal zamierzał się starać by udowodnić swoją wartość i przydatność na tej misji. Arystokrata odniósł wrażenie, że jego koleżanka nie jest zbyt przekonana do tego zadania, a przed myśleniem na ten temat przełyka głośno ślinę, więc postanowił dodać otuchy osobom, z którym wyruszy w teren słowami:
- Mówie Wam, spokojnie damy sobie rady, nie ma czego się obawiać. - chłopak miał gadane i jeśli miał pomagać tu podnosząc morale ludzi swoimi słowami to zamierzał to robić z pełnym zaangażowaniem. Jak na potwierdzenie swoich słów, które starał się wypowiadać z maksymalną pewnością siebie uśmiechnął się szeroko ukazując białe zęby.

Natsuo po tekście Hideo zrobił poważną minę, położył mu dłoń na ramieniu i grobowym tonem powiedział:
- Wierzę w Ciebie Hideo, i w to że jednak podołasz. - po czym zrobił szeroki, głupawy uśmiech. Nie mógł się powstrzymać z ponabijania się choć troche z ich nowej sprzątaczki.
- Dzięki. - skomentował zaś pozytywne życzenia skierowane od Hotaru i po części babci shunpo. Słowa oficera zaś po raz wtóry wydawały mu się nieprzyjemne i nie na miejscu. Stosowanie siły do wyciągnięcia daniny wydawało mu się podsadzaniem beczek z jakąś substancją łatwopalną pod tyłkiem. Gdy, bowiem wkurza się ludność o tak wielkiej przewadze liczbnej, od której zależy Twoje przeżycie to raczej nie trzeba wiele czekać, by pojawiła się iskra zapalna. Shihouin wydawało się w miarę logiczne, że nie rozumieją tego ludzie za potężnym białym murem, gdzie niebywale silnych shinigami jest na pęczki, a rukończyków aż tak nie. Nie rozumiał, jednak jak można tego nie kumać będąc dosłownie otoczonym od każdej strony rukończykami, a od bezpiecznego Seiretei znajdując się daleko. Arystokrata dla własnego bezpieczeństwa oraz dobrych ludzi, którzy byli na tym posterunku oraz dobra samych mieszkańców rukongai postanowił dać z siebie wszystko, by jednak wszystko zrobić drogą pokojową bez kopania pod sobą dołów, bardzo niebezpiecznych z swej natury.
- Pewnie. - odparł z uśmiechem chowając swoją irytacje związaną z niezrozumiałym przez dla niego zachowaniem oficera.