御杜姫 がない未来、交差点 0。

Unlimited String Works #00186a #000

Dawała się prowadzić bo i nie miała za dużego wyjścia. Trzeba przyznać, że wszystko tutaj zdawało się mieć jakąś osobowość. A miała jeszcze zobaczyć ostatni dzień po tej stronie świata.
Punkt który urósł do rozmiaru dużego lustra. Tylko odbicie pierwsze się ruszyło i wyciągnęło ręce. Od razu zorientowała się o co chodzi, i co się działo przez prawdopodobnie jakieś ponad pół roku. Wyciągnęła szybki ręce i dała się zamienić.
Była w domu. Chociaż czy po takim czasie mogła to tak nazwać? Szybko jej pierś zaczęły wypełniać różne obawy. Co się mogło dziać przez tak długi okres czasu? Czy ktoś zauważył? Kto zauważył? Osoby niewtajemniczone mogły zostać omamione, ale Shiren czy Hiro czy inni niekoniecznie.
Było wokół całkiem sporo osób. Nie spodziewała się zwrócenia na siebie uwagi, ale na szczęście obyło się bez konieczności... Czegoś. Trudno powiedzieć czego. Nie mogła też do końca stwierdzić, ale chyba było tu coś innego. Przystanęła na moment, rozejrzała się. Może stwierdzi co.
Na razie jednak wróci do domu, podłączy telefon do ładowania i sprawdzi ile czasu tutaj minęło. Potem zadecyduje co dalej.

Unlimited String Works #00186a #001

Czekała ją spodziewana niespodzianka. Zakładała taką opcję, ale jednak gdzieś z tyłu głowy miała to wrażenie, że jednak jakieś dylatacje czasu będą działać na jej korzyść. Srogo się jednak rozczarowała gdy weszła do już zupełnie cudzego mieszkania. Miała bardzo dziwne zaburzenia poznawcze, gdy chodziła po pomieszczeniach i nic nie było takie jakie powinno być.
Nie miała pojęcia w jakiej znajdowała się sytuacji. Coś mogło za nią żyć, a równie dobrze mogła przepaść jak kamień w wodę na pół roku. Albo krócej. Albo dłużej.
Na pewno nie powinna tu siedzieć. Wyszła z mieszkania nie ruszywszy niczego. Była taka pora, że domownicy niedługo powinni być spowrotem. To był dobry punkt startowy. Poczekała niedaleko drzwi, by było wiadomo, że przyszła właśnie tutaj w jakiejś sprawie. Ktoś w końcu przyjdzie.
Jeżeli po jakiejś półtorej godziny nie przyjdzie - poszuka budki telefonicznej i zadzwoni do Ariel. Albo do Miho.

Unlimited String Works #00186a #002

Czas mijał wolno. Na tyle, że usiadła sobie na schodach i smętnie czekała aż ktoś przyjdzie. Po jakimś czasie pewnie by poszła zrealizować plan b, ale jeszcze aż tak się jej nie dłużyło. Przeszedł obok niej jakiś chłopak chcący zagaić ale nie rozmyślała nad tym zbyt długo. Siedziała i myślała. Ile czasu mogło minąć? Pół roku? Więcej? Chyba nie tyle, żeby technologia poszła aż tak do przodu. Mogła po prostu kupić gazetę i sprawdzić, miałaby jasną sytuację. Prawie przy tym nie zauważyła jak przeszła koło niej wesoła gromadka i mniej weseli rodzice. Wstała mniej więcej w momencie gdy otwierali drzwi.
-P-przepraszam państwa, czy mogłabym zająć chwilę?-Wstała otrzepując się szybko i równie prędko kłaniając się małżeństwu-Kiedyś mieszkała tu matka z córką... Um, Czy wiedzą państwo kiedy i gdzie się przeprowadziły?-Zaskoczona ich nagłym pojawieniem się nie przemyślała zbyt dobrze formy pytań, ale już poszło. Może się dowie czegoś, acz trochę bała się jaką odpowiedź otrzyma.

Unlimited String Works #00186a #003

Mizuki sie rozczarowała, nie mieli żadnych informacji. Ale to też mogło oznaczać, że przeprowadzka była cicha. Albo też coś zatajono i dlatego nie wiedzą. Dziewczę przyjrzało się rodzicom trochę dłużej, i tylko na moment zerkneła na chłopców. Wyglądała na zmartwioną.
-Rozumiem... To przepraszam, że przeszkodziłam. Jeszcze tylko jedno, jest to może jakaś budka? Rozładował mi się telefon.-Plan b. Pójdzie do budki telefonicznej i zadzwoni do Ariel. A jak ta nie odbierze to spróbuję do Miho. Następna na liście jeśli ta nie odbierze będzie Hatsue. Potem Chiyo. Ktoś musi mieszkać pod tym samym adresem.

Unlimited String Works #00186a #004

No tak, to akurat się niezbyt zmieniło. Pierwszy telefon był fiaskiem, numer nieaktualny. Nie nastrajało to optymistycznie, ale a nuż ułożyła sobie życie trochę lepiej niż mogłaby przypuszczać? Bardzo się starała by to osiągnąć, a ona nie była jej do tego akurat potrzebna. Zadzwoniła więc do Miho.
W pierwszej chwili zaczęła się gorączkowo zastanawiać jak dużo czasu musiało tu minąć, ale uspokoiła się szybko - Miho była komputerowym czarodziejem i zajmowała się chyba sieciami neuronowymi. To by do niej pasowało. Acz takie odizolowanie się od innych nie nastrajało optymistycznie. Coś musiało pójść nie tak. Zaczynała mieć coraz to gorsze przeczucia. Tylko jak ująć to tak, by to przeszło dalej?
-Uh, z tej strony Saruwatari Mizuki... koleżanka Miho ze szkoły. Nie mam pojęcia co się stało, w moim mieszkaniu jest obca rodzina i nie ma mojej matki... Jaką mamy dzisiaj datę?-Pytanie było trochę z nienacka i nie wiedziała czy bot sobie poradzi, ale miała już jakiś trop - prawdopodobnie mieszkała tam gdzie wcześniej. To już coś.
-Nie, to nie było to pytanie. Po prostu... Przekaż, że Mizuki chce się spotkać. Idę tam, gdzie mieszkała za czasów szkolnych. Chyba, że mam poczekać na odpowiedź teraz.-Poczekała na potwierdzenie. Dało się wyczuć napięcie w jej głosie.

Unlimited String Works #00186a #005

Mizuki mruknęła parę razy przecząco na sugestie wezwania policji. Jeszcze nie teraz. Miała też usłyszeć ile czasu minęło, ale ktoś przerwał. Szczęście w nieszczęściu, co się odwlecze i takie...Przejęcie w jej głosie nie zwiastowało dobrych wieści, ale przynajmniej chciała rozmawiać.
-Uh... T-tak, jestem. To skomplikowane... Sama nie wiem. Tak, pamiętam, zaraz przyjadę... To... Moment, zapisze... Już... To... Cześć?-Wyciągnęła w środku rozmowy zeszyt i zapisała numer. Pod koniec rozłączyła się i zadzwoniła z budki po taksówkę, podając wymieniony kod. Miała w razie czego pieniądze więc chyba się wypłaci...
Dziwnie mocno zaczęło jej bić serce. Domyślała się co się stało, ale dalej nie wiedziała w jakim stopniu.

Unlimited String Works #00186a #006

Nie znała się na markach samochodów, ale ten chyba był czymś nowszym. Nigdy takiego nie widziała. Pocieszało ją, że jak na razie wszystko było tak jak zostało przedstawione - nikt jej nie pytał dokąd chce jechać ani o inne szczegóły. Nawet nie poproszono ją o zapłatę, więc przypuszczała, że wszystko zostało załatwione przez jakąś aplikację. Dom wyglądał tak jak wcześniej. Na kota nie zwróciła większej uwagi, ale nie umknęło jej że chyba był inny. Inna sprawa, że nie pamiętała czy to faktycznie był ich kot czy nie. Podeszła pod drzwi. Zapukała. Otworzyła jej Miho, ale troszkę inna.
Przyglądały się sobie przez chwilę. Mizuki oceniała po wyglądzie jak dużo czasu mogło upłynąć, plus zwróciła uwagę na to jak była ubrana i jaką miała fryzurę. Nie mogła jednak nie oprzeć się wrażeniu, że powinna się czuć winna. Patrzyła to na nią to jakoś w bok, zaciskając palce na torbie.
-...Cześć.-Skłoniła się trochę. Nie wiedziała czy ma jeszcze wchodzić czy nie, ale czekała na jakąś reakcję z jej strony bo nie wiedziała jaki właściwie był do niej stosunek-Zabrzmi to dziwnie, ale... ile czasu minęło? Wszystko jest zupełnie inne...

Unlimited String Works #00186a #007

Jak Mizuki była wcześniej zdziwiona, tak teraz zrobiła wielkie oczy. Była tu Miho. I Miho. Wyglądała na bardzo zdezorientowaną i zaskoczoną. Weszła do środka zachęcona przez... robo-Miho? To by do niej pasowało, ale ile czasu musiało minąć by została stworzona tak realistyczna replika? Zupełnie nie poznała i było jej przez to trochę głupio. Popatrzyła na prosty poczęstunek i bez słowa wzięła jedną drobną kanapeczkę i nalała sobie trochę soku.
-...nie spodziewałam się. Przepraszam, myślałam, że jesteś Miho.-Zwróciła się do repliki z którą przed chwilą rozmawiała-Jestem trochę zdezorientowana. Trochę mnie tu nie było i nie wiem co się dzieje. Jestem Mizuki, koleżanka ze szkoły średniej.
Przyglądała im się trochę bardziej, głównie obserwując oczy. Może znajdzie tam jakąś sztuczną soczewkę albo coś w tym rodzaju, albo jakikolwiek przejaw nieorganiczności.

Unlimited String Works #00186a #008

Mama i siostra? Um... Hah. Moment. Nie no. Może jeszcze była jakaś trzecia. Mina i Shiina, stwierdziła, że ładnie i zmyślnie. Sama jednak za dużo nie mówiła bo i próbowała procesować to wszystko co się działo. Bardziej było dla niej prawdopodobne, że to jakieś konstrukty stworzone przez swoją genialną koleżankę niż jakakolwiek inna opcja. Przynajmniej nie chciała dopuścić do siebie takiej myśli.
Ktoś wszedł do środka, po wyglądzie mogła stwierdzić, że chyba mama Miho. Nie spodziewała się jej, ale w sumie niewiele się zmieniła, dalej jak na swój wiek wyglądała dobrze. To w sumie dobry znak. Tak myślała dopóki ktoś jak w jakiejś reklamie nie trzasnął z młota w tą dość wątłą szklaną barierę, która oddzielała ją jeszcze od rzeczywistości.
Siedziała tak przez moment. Coraz bardziej blada chwyciła za okulary i postawiła je na stole. Czuła, że coraz trudniej jej się oddychało i chyba krew odchodziła ze wszystkich członków. Oparła czoło o dłoń, a łokieć o stół. Wszystko było rozmazane ale wpatrywała się z niedowierzaniem w ten ogólny obraz. Chyba wolała wersję z robotami, acz ta nagle zaczęła jej się składać. Zaczęła brać głębsze wdechy. Potem odchrząkiwać i przecierać twarz.
-Dwadzieścia lat. Przynajmniej, może troszkę więcej, może troszkę mniej. Skurwysyn... mogłam się domyślić...-Pociagnęła nosem. Przełknęła coś z trudem próbując nie myśleć, jak to musiało wyglądać dla wszystkich osób, a przede wszystkim jej matki. O ile ona w ogóle... Zacisnęła zęby. Opuściła wzrok.
-Chwila...-Wzięła pare głębokich wdechów. Spokojnie. Wszystko po kolei. Na pewno da radę. Chociaż spodziewała się pół roku a nie... tylu.
Siedziała tak jeszcze chwilę, odzyskując równomierny oddech i co jakiś czas przecierając oczy, by czasem nie pociekła z niej ani jedna łza. Frustracji, strachu, winy, gniewu - bardzo wiele różnych emocji mogłoby z nich wyciec.
-Więc... Minęły tu prawie dwie dekady. Czy moja mama... Co z nią...-Uniosła przekrwione oczy na Mihi. Jedna z jej dłoni była zatopiona we włosach i zaciskała się dość mocno, wprowadzając spory element chaosu. Jej spojrzenie również nie wyglądało na zbyt przytomne, ale przynajmniej znowu je opuściła-Byłam tam pół roku... To bez sensu...

Unlimited String Works #00186a #008

Milczała przez jakiś czas, pomijając coraz to większe rozklejanie się. Pozwoliła się objąć, ale nie pomagało to aż tak bardzo na mieszankę która teraz się kotłowała w środku niej. Wściekłość, bezsilność, żal i poczucie winy mieszały się wzajemnie między sobą tworząc mieszankę która mogła eksplodować w znacznie groźniejszy dla otoczenia sposób niż ciche łkanie i zwilżanie ramienia swojej koleżanki. Nie mogła sklecić żadnego słowa i okulary jej się przekrzywiły. W końcu się zmęczyła i nie miała nawet siły płakać.
-Dziękuję... Byłaś lepszą córką ode mnie.-Przetarła oczy spod okularów-Znacznie lepszą... przepraszam...
Pociągnęła jeszcze raz nosem. Prawa ręka zaczęła jej drżeć. Była przynajmniej w stanie mówić. Odsunęła się nie patrząc bezpośrednio na Miho. Błądziła wzrokiem po podłodze.
-Cztery siostry, cztery córki... Tak. Rozumiem, że już nie chorujesz? Tak, to by chyba to potwierdzało. Choroba którą miałaś była chorobą duszy... albo klątwą i przeskoczyła na mnie. Tak myślę. Po cichu na to liczyłam, ale nie było to moim zamiarem. Ale przynajmniej... przynajmniej się przydałam.-Trzymała bardzo mocno prawą ręką krawędź stołu. Wyglądała jakby mogła się znowu rozkleić w każdej chwili, ale na razie było stabilnie. Przełknęła powoli ślinę.
-...miałaś rację. Porwano mnie raz, ale ktoś mnie wyciągnął. Porwano mnie po raz drugi, ale tym razem sama się uwięziłam. Chciałam się przygotować by nikt już nie mógł mnie szantażować, ale... dni zamieniały się w tygodnie, tygodnie w miesiące... Miałam nie przejmować się czasem. Po ponad pół roku postanowiłam wrócić... jestem...-Zacisnęła zęby. Zmieniła trochę chwyt na stole na trochę bardziej płaski, bo już zaczęły ją bolec palce-Zakładałam, że czas może płynąć inaczej, ale nie aż tak...-Pociągnęła nosem. Czuła się źle. I przez sam fakt, że odeszła jedyna osoba w jej rodzinie do której czuła przywiązanie... Ojciec pewnie sobie świetnie radzi i pewnie nawet się nie zainteresował. Ale sama nie była wiele lepsza. Ale skoro oficjalnie jest uznana za zaginioną...
-...czy ktoś się nią zainteresował poza wami? Czy mój ojciec chociaż raz wykazał się przyzwoitością? Będę musiała go znaleźć. Mam nadzieję, że jeszcze żyje.-Błysnęło coś w jej oczach. Trudno znaleźć bardziej motywującą siłę od nienawiści.

Unlimited String Works #00186a #009

Zakłopotała się, porównywalnie tak jak wtedy gdy pewna bogini śmierci nabrała ją na numer z farbką.
-W-wybacz... Od kiedy tu wróciłam dorabiam do wszystkiego teorie. Myślałam, że jak Twoja mama się zdecydowała na następne dzieci... I następne... Oraz Ty...-Spróbowała się odsunąć ale Miho jej nie dała. Była zdumiewająco silna i stanowcza jak na osobę chorowitą, albo może to po prostu jej własny stan nie pozwalał jej konkurować z nawet tak wątłą siłą. Dostała za to informacje której potrzebowała, tylko kosztem pouczenia. W dobrej wierze, ale co ona może wiedzieć na ten temat. Milczała przez chwilę, bijąc się z myślami co powiedzieć a co nie
-Powinnam to zrobić dwadzieścia lat temu. Najwidoczniej miałam jeszcze jakąś nadzieję, że ma chociaż minimum przyzwoitości i może to tamta...-Wciągnęła głośno powietrze. Puszczały jej nerwy i musiała bardzo powoli mówić by na bieżąco się kontrolować z treścią swoich słów-Żyć na nowo... Nieźle to brzmi, ale... Muszę sprawdzić parę rzeczy. Zobaczyć co się stało z ludźmi, do czego mogę wrócić...-Po raz drugi wzięła głębszy oddech. Kipiało z niej. Była wściekła na cały świat, ale jednak ten uścisk działał na tyle uspokajająco, że faktycznie nie zrobiła jeszcze jakiejś pochopnej rzeczy.
-Czy to na pewno w porządku? Twój mąż nie będzie miał nic przeciwko? Dziękuję... Chociaż przyznam, że i tak nie za bardzo miałam inny pomysł co mogłabym zrobić.-Co było dla niej oczywistym kłamstwem. Oczywiście, że miała, ale było to strasznie pisane palcem na wodzie. Ale to potem.

Unlimited String Works #00186a #010

I tak samo jak taki kot w końcu się poddała, dając się ściskać i przytulać, acz wyczekując na pierwsza okazję gdzie będzie w stanie odzyskać wolność.
-To tak nie działa... Zniszczył moją matkę. Wziął co chciał, a jak przestało mu pasować to poszedł. Chciałam tak kiedyś zrobić jak mówisz, ale teraz...-Zawiesiła głos. Zesztywniała od frustracji. Nie mogła się nie zgodzić, że to ostatecznie i tak nie miało znaczenia. Był już stary więc i tak niewiele czasu mu zostało, a przynajmniej tego aktywnego. Ale chciała chociaż dla swojej satysfakcji mu jeszcze coś zrobić. Coś by go ukarać.
-A formalności, dokumenty... Nie było mnie tyle lat, prawie się nie zmieniłam. To chyba nie będzie takie łatwe.-Chcąc nie chcąc zaczęła się zastanawiać, czy rzeczywiście łatwiej nie będzie jej znowu zniknąć, tylko... tam. Ale czy miała właściwie jeszcze tam czego szukać. Minęło sporo czasu, i mogła się kryć jeszcze niejedna niespodzianka skryta pod tym nieznanym okresem.
-Kamigami...-Powtórzyła, próbując sobie przypomnieć czy znała kogokolwiek pod tym nazwiskiem, ale chyba nie. Chociaż...-Coś kojarzę. Jak ta firma robiąca jakieś zabawki albo coś podobnego, już nie pamiętam. To mnie też to czeka? Znaczy, to przechrzczenie?-Minimalnie zeszło z niej napięcie, ale to dlatego, że zmieniły temat. Zresztą i tak jej myśli krążyły wokół jednego.
-Muszę sprawdzić parę rzeczy. Miałam masę niedokończonych spraw... Tylko, czy to ma teraz znaczenie...

Unlimited String Works #00186a #011

Nie odpowiedziała. Miała w sobie masę niechęci i nienawiści do wielu osób, i tylko to co się stało dodatkowo to podsycało. Brak jakiejkolwiek możliwości, czy nawet perspektyw na odegraniu się na bycie który ją w tak perfidny sposób oszukał dodatkowo ją frustrowała, ale nie chciała denerwować Miho. Jeśli jeszcze dodatkowo była w ciąży to na pewno na nią dobrze nie wpłynie, zwłaszcza jeśli dalej była niepewnego zdrowia. Milczała przez cały czas.
-...nie chcę Ci sprawiać kłopotów.-Odsunęła się troszkę by mogła popatrzeć na jej twarz. Ona sama nie wyglądała na zadowoloną, a w jej oczach dalej się czaiło masę emocji, raczej nie z tych pozytywnych-Musze się upewnić w paru rzeczach. Nie powinno to zająć długo, mam nadzieję. Jeśli wszystko okaże się w porządku to... Możemy tak zrobić.
W końcu uniosła trochę swoje dłonie i również trochę nieśmiało się przytuliła. Był to jakiś plan. Miała tego znacznie więcej niż się dzieliła, ale trudno było stwierdzić co tak naprawdę ma teraz znaczenie i co będzie łatwiejsze do uzyskania.

Unlimited String Works #00186a #012

Uśmiechnęła się gorzko. Nim odpowiedziała dostała jednak dziwną prośbę, do której się jednak przychyliła. Dała swoje okulary koleżance, przez co musiała dość mocno mrużyć oczy.
-Czym się właściwie zajmujesz? Domyślam się, że coś z technologiami, ale czym konkretnie?

Unlimited String Works #00186a #013

Patrzyła na to jak sroka w gnat, bo takie rzeczy to co najwyżej widziała w filmach sci fi. Pokiwała tylko głową udając, że coś z tego więcej rozumie. Komputery, jakieś google glass tylko lepsze. Dała rękę bez gadania i dostała coś podobnego. Kieszonkowe? Ciekawe w sumie, czy ta gotówka co miała jeszcze była tutaj do użytku, czy może coś się stało czego mogła nie przewidzieć, na przykład zmiana waluty. Jak tak pomyślała to jeśli tu zostanie to będzie miała sporo do nadrabiania z historii, albo jeszcze z jakiś innych rzeczy. Da się zrobić jeśli będzie miała dobre źródła do nauki, ale trochę to roboty będzie.
Kolejna płytka. Chyba odpowiednik telefonu, ale znacznie bardziej płaski. Przybliżyła trochę do ust.
-Nazywam się Mizuki i siedzę tu z moją przyjaciółką, Miho. Tak jak jej mama wygląda w tym wieku świetnie, i chyba jestem jej winna mochi.-Tyle powinno wystarczyć. Uśmiechnęła się trochę słabo. Porobiło się. Strasznie. Chyba nie do końca to jeszcze wszystko do niej docierało. Wzięła też swoje okulary co by była w stanie cokolwiek zobaczyć. Ostrożnie. Spotkanie z nową technologią za każdym razem wygląda tak samo.
Mizuki siedziała raczej cicho przy siostrach. Nie wiedziała jaka wersja ostatecznie zostanie przyjęta, ani też jak wytłumaczyć jej brak wiedzy na temat tego co się działo przez ostatnie dwadzieścia lat. Ale skorzystała z poczęstunku.
-To... czym się właściwie zajmujesz? Wygląda na to, że jesteś mocno zajęta.-Dopytała o coś, czego faktycznie mogła nie wiedzieć-Utrzymujesz kontakt z kimś ze starych znajomych?
Dużo tego nie było, ale może akurat coś... Chyba akurat z nimi nie chciała się teraz kontaktować. Mogłoby to namieszać.