御杜姫 がない未来、交差点 0。

Unlimited String Works #00186a #014

Jak zapytała to tamte poszły się wykąpać. Miho faktycznie powtórzyła co mówiła, ale dodała trochę rzeczy. Całkiem nieźle się ustawiła.
-Wiesz, zapytałam by tak nie siedzieć zupełnie bez słowa. Um, sama nie wiem. Znaczy znaleźć to może, ale nie wiem czy coś więcej ma sens. Już chyba dość Ciebie mój powrót zszokował, a co dopiero innych.
Mizuki nie wiedziała co może właściwie tam ustawić, ale dość czasu jej dało ustawienie, by zwracało się to do niej zwyczajnie "Mizuki". Nic innego na razie nie zmieniała.
-Gdzieś poza światami. Nie do końca wiem. Nie tylko za zasłoną, ale gdzieś jeszcze indziej. Podobno mnie ktoś porwał z ciekawości, ale mogłam odejść w każdej chwili. Tyle się jednak w moim życiu działo, że pomyślałam że jeśli zostanę trochę to nic się nie stanie. Było tam sporo ksiąg, osób z wiedzą, mogłam trochę eksperymentować. Najwidoczniej się myliłam, albo specjalnie mnie ten ktoś wysłał znacznie później, niż sugerowałby to upływ czasu tam. Ot by sprawdzić jak sobie poradzę, albo nie wiem. Czysta złośliwość.-Wzięła następne. Nie czuła w tym momencie większych oporów przed zaszczuciem różnych emocji cukrem.
-Więc wiem trochę więcej by poradzić sobie z problemami, które prawdopodobnie się przedawniły. Acz nie jestem pewna. Może nie do końca, bo w pewnych miejscach trochę inaczej postrzegają czas. Muszę sprawdzić. Tylko niekoniecznie teraz.-Mizuki wyciągnęła ze swojej torby portfelik z którego wyciągnęła monetę. Orzeł mama, reszka siostra.

Unlimited String Works #00186a #015

-Przy Twoich umiejętnościach to już w ogóle chyba bardzo proste. Chodziło mi głównie o Chiyo, Hatsue, i Takahashi Rikę. Ah, chyba, że tak. Hm... W sumie faktycznie. Przy Twojej pracy to ma sens.
Rozmowa i kontakt z koleżanką trochę ją uspokoiły. Przynajmniej nie myślała teraz o mszczeniu się na wszystkich wokół, zamiast tego pochłaniając trochę więcej ciastek niż powinna. Nazwy które przywołała kojarzyły jej się z wojskiem, ale to chyba tym bardziej nie powinna pytać. Tylko zawiesiła na niej trochę dłużej spojrzenie.
-Pewnie masz racje... Zastanawiam się jak ze szkołą. To znaczy, jak bardzo stan wiedzy poszedł do przodu i ile będę musiała nadrabiać. Od tego w sumie zależy chyba gdzie byłoby lepiej mnie wrzucić.-Jakoś przestała się martwić tym, że będą problemu formalne. Miała kontakt z rządem. Pewnie miała jakieś wtyki które pewne rzeczy ułatwia. Poza tym, jej własny wpływ na to co był mocno ograniczony.
-Ale dalej nie ma latających samochodów. Chyba nie może być aż tak źle. Bardziej się zastanawiam jak zareaguje Twoja mama.

Unlimited String Works #00186a #016

Miała już coś odpowiedzieć, ale ostatnia część pokazywania jej kto tu jest dojrzałą kobietą a kto jeszcze nastolatką ją trochę bardziej zaciekawiła.
-Co masz na myśli? A co do Riki... No nie wiem, czego się spodziewać. Jeśli dalej ma urazę to chyba lepiej wiedzieć, czego unikać, prawda?-Wymyślane na poczekaniu wymówki czasami działały, ale chyba nie w tym przypadku. Odpuściła temat dość szybko.
-Tak zamierzam zrobić. Aż mi się przypomina Memphis... Jak ostatnio sprawdzałam to jeszcze sporo pamiętałam, więc chyba nie będzie problemów... Jeszcze mam cześć zeszytów i książek...-Na dowód wyciągnęła w sumie tylko trochę książkę od matematyki. Co do matki to... Uhm...
-...Chyba dobrze, by akurat ona wiedziała. Reszta mnie nie zna więc pójdzie łatwo. Wiesz, w sumie mogę Ci pomóc trochę w domu. Zwłaszcza, jak dalej ze zdrowiem i... Jest kolejne w drodze... Ugh, dziwnie to brzmi. Tak jakoś...-Nie unikała spojrzenia, ale wydawała się być nieco zakłopotana.
-...chociaż chyba lepiej będzie jak mnie przedstawi się jako siostra. Masz w końcu swoje życie i nie chce Ci wchodzić na głowę.

Unlimited String Works #00186a #017

-Całkiem sporo doświadczeń jak na ten czas. Chyba faktycznie opór jest bezcelowy.-Ciekawe, czy ten kit również rozszyfruje, zwłaszcza jak jeszcze przed tym westchnie i pokornie, ale z uśmiechem opuści oczy-Ciekawskie, towarzyskie, z kondycją... Jakbyś mi to powiedziała na początku naszej znajomości to nie skojarzyłabym, że może chodzić o kogoś z Tobą spokrewnionego. Nie, bez szczegółów, to bez sensu. I tak, ale chcę się jak najmniej narzucać póki to ma jakieś znaczenie.-Pomyślała o jednym. Że musi szybko sprawdzić jak się sprawy mają po drugiej stronie. Może to bez znaczenia, ale jak to się wszystko załatwi i nagle znowu zniknie to będzie to dla nich problem. Lepiej mieć to za sobą. Wciągnęła powietrze. Schowała książkę do środka torby i natknęła się na klucze do mieszkania. Na moment zastygła i musiała przełknąć gulę która jej się zbierała. Udało się. A może to była żaba?
-Mogło być gorzej. Mogło to być na dwadzieścia, a dwieście. Albo dwa tysiące. Chyba potrzebuję chwili odetchnąć. To dość dużo.
Chciała odosobnienia by pewne rzeczy załatwić od razu. O ile w ogóle teraz zadziałają.

Unlimited String Works #00186a #018

-Nieprawda... Nawet jeśli masz te niedoskonałości, to nadrabiasz w innych aspektach. Jak dla mnie nie wyszłaś aż tak źle, wręcz przeciwnie.-Całkiem szczerze próbowała pocieszyć swoją koleżankę. Z jakim skutkiem to inna kwestia. Ostatecznie jednak westchnęła pokonana. To nie brzmiało za dobrze. Pokój wyglądał całkiem przyjemnie, przynajmniej na parę dni. Dalej wyglądał znacznie lepiej od jej dawnego pokoju, acz... chyba jakoś da radę... Mimo wszystko chyba aż tak nie była rozpieszczona...
Wzięła futon i pościel od Miho, dziękując jej pod nosem.
-Dobrze... ja tu na razie chyba zostanę... Jeszcze raz dziękuję.-Skinęła głową. Poczekała, aż Miho wyjdzie i wyłożyła pościel. Usiadła na niej i zerknęła gdzie jest tutaj okno. Wyciągnęła kryształ i po dłuższej chwili wahania spróbowała wezwać Shirena.
Albo zupełnie to nie wyjdzie, albo będzie to bardzo dziwne, niezręczne, albo nawet potencjalnie niebezpieczne. Ale musiała to szybko załatwić. Wypatrywała przy tym przez okno co się dzieje.

Unlimited String Works #00186a #019

Nie skomentowała. Już wolała naprawdę odpuścić tą rozmowę, bo chciała być tylko miła ale wychodziło tak raczej średnio. Gdy została sama rzuciła szybko okiem na to co się znajduje oko. Jedna faktycznie była mocno aktywna... Hm... To trochę dziwne, że Miho była tą inną od reszty. I akurat była pierworodną. Dziwne, hm. No nic, teraz z tym nic nie zrobi.
Piątka. Łał. Brzmiało to naprawdę dziwnie. Ile tyle lat może zmienić. Czuła się jak w jakiejś inne rzeczywistości, i w sumie nie była chyba daleka od prawdy.
Spróbowała. Nikt też nie zwróci chyba uwagi jak posiedzi trochę przy oknie, wypatrując za czymś. Ale nic się nie stało. Może to przypadek, może nie mógł zjawić się od razu, może był zajęty, może jeszcze parę innych rzeczy. Albo po prostu nie chciał. Wieczorem spróbuje znowu.
Mizuki nie pamiętała czy gratulowała, więc na wszelki wypadek zrobiła to co najwyżej znowu. Była jednak raczej cicho, rozmyślając nad tym co powinna dalej zrobić. Może dobrze by było faktycznie rozejrzeć się za osobami z przeszłości i zastanowić się, co mogłaby na tej podstawie dla siebie ugrać. Powinna działać dość sprawnie - skoro wtedy ściągała uwagę, to czemu nie miałaby tego robić teraz? Dobrze by było faktycznie się zorientować w sytuacji.
Poczekała, aż trochę atmosfera po ujawnieniu ciąży Miho ochłonie, by nie wyskakiwać dziwnie w tematem.
-Widziałam, że jedna z was zajmuje się kendo i kyudo. Bardzo ciekawe.-Dała coś od siebie, by nie siedzieć zupełnie jak obca. Chociaż taka była. I miała zupełnie inne rzeczy teraz na głowie.

Unlimited String Works #00186a #020

-Ah. Nigdy się tym nie zajmowałam, ale ostatnio trochę zaczęłam się przykładać do kondycji więc... może... Czemu nie.-Kiwnęła w końcu. Nie brzmiało to aż tak źle. I tak się tym zajmowała, więc to chyba naturalne, że nie powinna tego przerywać. Ponoć właśnie najgorzej jest jak po dłuższym czasie się przerwie - je się tak samo, spala się mniej, tyje się, mięśnie słabną...
Po wszystkim Mizuki poszła do Miho i dołączyła do siedzenia przy herbacie. Siedziała przez jakiś czas milcząc.
-Trzeba pomyśleć chyba, do której szkoły mnie posłać. Masz na pewno lepsze rozeznanie ode mnie, z taką rodziną... Aż trudno mi sobie wyobrazić. W takim czasie dorobić się aż takiej. Na pewno masz ciekawie.
Co jakiś czas, jeśli było, to wyglądała przez okno. Teraz jak się nie pojawiał to zaczęła się trochę niepokoić. Może się w ogóle nie zjawi, a może wyskoczy w najmniej oczekiwanym, i odpowiednim momencie. Może wcale nie być zadowolony z jej przybycia. Albo też kontakt się zerwał, bo znalazł sobie kogoś innego co z automatu zerwało to co ich łączyło, też tak mogło być. Mógł też dalej być zajęty.

Unlimited String Works #00186a #021

Jej odpowiadała "Naprawdę jest aż tak źle?" ale pozostawiła to w takim stanie. Zerknęła pobieżnie na listę liceów, ale wiadomo, iż tak na szybko nie miała jak się do tego odnieść. W sumie niewiele się zmieniło, tylko medium na którym przeglądało się rzeczy.
-Łał. Znaczy, ładne urządzenie, bo w sumie reszta rzeczy wygląda podobnie. Przejrzę jak będę miała trochę większy ekran, bo mój wzrok już trochę niedomaga, a od czytania ksiąg się nie poprawił. Jak w sumie nasza stara szkoła? Funkcjonuje dalej, jest lepiej, gorzej niż było?
Był to zawsze jakiś punkt odniesienia. Z innej beczki to im dłużej nic się nie działo tym bardziej czuła niepokój. Może nie chciał wskakiwać jak wokół było tyle osób, albo nie było połączenia, albo zwyczajnie olał sprawę. Tyle możliwości. Trudno powiedzieć która była lepsza czy gorsza.
Może spędzi wieczór na szukaniu informacji o ludziach. Trochę ich było. Musiała sobie przypomnieć imię i nazwisko Ariel, a reszta powinna chyba w ten czy inny sposób być łatwiejsza do znalezienia.

Unlimited String Works #00186a #022

Wydęła nieco policzki sygnalizując tym samym, że nie jest tak źle. Specyfikacja niewiele jej mówiła, ale po tym co usłyszała to chyba ma możliwości superkomputera i mieści się w kieszeni. No nieźle. Chyba nie powinna się aż tak dziwić.
-Ummm... Dobrze. Przejrzę w wolnej chwili. To chyba tutaj trochę zostanę... Tylko trzeba by im chyba powiedzieć. Postaram się szybko to ogarnąć, by mieć z głowy formalności. -Postukała palcami o filiżankę, popatrzyła w dół. Zbierała się, by coś powiedzieć.
-...Chyba powinnam przeprosić, nawet jak to za mało. Że tak zniknełam. Na pewno wszystkich zmartwiłam i robię to dalej.-Mruknęła przeciągle-Echhhh, to brzmi tak głupio! Jeszcze...-Pociagnęła nosem. Przetarła twarz na szybko, chrzaknęła raz czy drugi, i nie mówiła przez moment by dojść do jakiegoś porządku.
-Postaram się nie sprawić problemów.-Tym razem mówiła szczerze. Tylko co z tego wyjdzie.

Unlimited String Works #00186a #023

Już chyba ta wiedziała, że będzie miała pełne ręce roboty. Albo jej rodzeństwo nie da jej za wygraną. Gdy ostatnio się widziały obydwie były jedynaczkami. Dziwna perspektywa. Mizuki zastanowiła się dłuższa chwilę.
-...wiesz, raczej mnie i tak nikt nie skojarzy. Trochę za dużo minęło czasu, a jednak... ja to ja. Nie chcę tego zmieniać. Zwłaszcza teraz gdy wszystko wokół mnie to zrobiło.-Ledwo to powiedziała, a Miho już się przybliżyła. Wyglądała na zdezorientowaną, a całus w czoło tylko to podkręcił czy zwielokrotnił. Spodziewała się... w sumie nie wiedziała czego. Jednak jakiś pretensji czy... Czuła się paradoksalnie jeszcze bardziej głupio, ale też nie mogła przecież na to narzekać i... mruknęła przeciągle, łapiąc się za palce i zaciskając wargi.
-Ugggh... Staram się!-Poprawiła włosy na głowie, który nagły atak czułości dodał chaosu. Złożyła ręce przed sobą, pomyślała jeszcze. Miała sporo do sprawdzenia, zrobienia...-...Ale cieszę się, że Ci tak dobrze wyszło.
Nic się nie działo. Może to i lepiej. Ale chyba wieczorem, jak już będzie miała trochę czasu dla siebie wyjdzie na chwilę na zewnątrz i spróbuje jeszcze raz, tylko dłużej. Może uznał, że coś mu się przywidziało?

Unlimited String Works #00186a #024

Westchnęła.
-Ludzie często sami sobie tłumaczą to, co wytłumaczalne dla nich nie jest. Przypadek, zbieg okoliczności, luki w pamięci. Zdarzają się dziwniejsze historię które da się wytłumaczyć bez sił wyższych. Co najwyżej powiem, że mi wspominałaś o swojej przyjaciółce przy adopcji i postanowiłam wypełnić tą lukę przy zmianie nazwiska. Może trochę głupawe, ale wystarczy by uciąć temat. Nazywać się mogłam jakkolwiek. Misako na przykład, o.
Na pierwsze dyplomatycznie milczała. Nie to, by się nie zgadzała, po prostu ciężko na to odpowiedzieć.
-No tak. Moje jest dość specyficzne. Może będę musiała na początek się zadowolić czymś mniejszym.
Dało się chodzić. Była poniekąd przyzwyczajona do dość luźnych ubrań czy też nie do końca dopasowanych, przynajmniej tych domowych. Kontakt zakończył się fiaskiem. Trudno powiedzieć, czy to dobrze czy źle. Czas pewnie pokaże.
Mizuki jakoś później usiadła i zaczęła szukać ludzi przez komorko-tablet który dostała. Głównie głosowo. Mówiła imiona i nazwiska i precyzowała zmiennymi o kogo może chodzić. Z Hatsue, Chiyo było prosto. Ariel musiała znaleźć w swojej starej komórce, która musiała podładować jak miana na imię i nazwisko, i przywołać z pamięci nazwę kawiarni. Hirata... gorzej. Chyba najgorzej. Zdała sobie sprawę jak w sumie niewiele o nim wie, ale spróbuje. Może... Ugh...
...naprawdę nic o nim nie wiedziała. Tamto zbiorowisko było jej najlepszą opcją, ale pewnie już nie działa. No ale spróbuje. Zacznie też przeglądać szkoły.
Z ciekawości zerknie za Sozaburo i Memphis. I Yoshiyukim. Na tym skończy, bo była niemal pewna, że Miho w jakiś sposób ją monitoruje.

Unlimited String Works #00186a #025

-O, to widzisz. Kolejny powód by przyjąć taką wersję. Już Tobie imię zmieniali więc czemu nie i mi.

Zajęła się tym jak już miała trochę czasu dla siebie przed snem. To było prawdę powiedziawszy przerażające jak sprawna była ta sztuczna inteligencja i jak sprawnie znalazła osoby o które jej chodziło. Większość osób jakoś sobie ułożyła życie, w ten czy inny sposób. Przynajmniej tak na to wychodziło. Hatsue jakoś do tego pasowała. Chiyo... to przykre. Wygląda na to, że przy jej charakterze została zmuszona do zaangażowania się w coś do czego nie pasowała. Przynajmniej przekuła to potem na coś trochę bardziej pasującego, ale wydawała się być dość... smutna. Przykre. Ariel jakoś sobie radziła, zajmując się rzeczami drobnymi i prowadząc skromne życie. Miała już trochę lat na karku, więc może już nie miała na to siły. Ciekawe, czy coś posunęło się z rodziną. Hirata... cóż. Na moment przerwała szukanie.
Wciągnęła głośniej powietrze, siedząc gdzieś w kącie pomieszczenia gdzie nie było nikogo. Przetarła oczy, próbując uspokoić oddech. Perspektywa, że prawdopodobnie już nigdy go nie zobaczy... Bolała. Jednak bolała. Poświęciła naprawdę wiele by zgłębić trochę bardziej to, co dla niej było ważne. Czy było warto? Co właściwie zamierzała z tym zrobić? To zawsze był problem. Uczyła się rzeczy dla samej nauki, ale nie miała nigdy pomysłu na to co z tym zrobić, i co zrobić ze sobą.
Prawie. Już prawie. Jeszcze parę osób. Przynajmniej ten wiedział od początku co chce zrobić. Memphis w sumie też. Yoshiyuki o dziwo skończył dość nisko, ale przynajmniej się nie poddawał. Miała nadzieję, że jednak mu się jakoś powodzi. Dziwne, że mieli aż tyle dzieci. Za jej czasów populacja była raczej starzejąca się.
Siedziała tak przez jakiś czas. Sprawdziła prawie wszystko co chciała sprawdzić. Zdała sobie sprawę jak bardzo była tutaj obca i jak nie pasowała. To wszystko nie tak. Nie tak to miało wyglądać. Miała wrócić, opanować sytuację swoimi nowymi umiejętnościami, i pokazać że wcale nie jest od nikogo gorsza. A straciła całe swoje życie, prawie wszystkie bliskie jej osoby... Nawet Miho była inna. Nie była to ta sama osoba co wtedy, nawet jeśli jest podobna i jej życzliwa. Mizuki rozkleiła się w końcu i zaczęła płakać w kącie, gdy zdała sobie sprawę kiedy ostatnio właściwie rozmawiała ze swoją matką. Nie pamiętała. Pamiętała mgliście gdy wyszły z Miho i jej rodzicielką, ale poza tym...
Schowała twarz w kolanach by nie było słychać jej szlochów. To żałosne. Weź się w garść! Nic z tym nie zrobisz, nie masz takiej mocy! Nie przywrócisz życia zmarłym, nie cofniesz się w czasie, nie przywrócisz już tego co było. Stracone, wszystko to stracone! Weź. Się. W GARŚĆ!
Jej noga bolała. Wbiła swoje paznokcie zbyt mocno. Ale powoli się wypłakiwała. Musiała tylko pójść do łazienki, umyć twarz, zęby, siebie, i iść spać. Gdziekolwiek, jakkolwiek. Może jak jutro się obudzi okaże się, że to jakiś zły sen.

Unlimited String Works #00186a #026

Najpierw Niżu zapytała, jak ciężko te dane byłoby znaleźć komuś kto nie posiadałby tak zaawansowanej sztucznej inteligencji jak Geyser. Ostatecznie jednak poprosiła i o dane, i o zdjęcia. Jakoś można zająć sobie czas.
W porównaniu do tego co miała u Lucyfera to musiała się naprawdę przemęczyć. W końcu chyba jednak udało jej się zasnąć. To pewnie zmęczenie, bo nawet nie czuła na sobie kota który zrobił sobie z niej materac. Tylko skąd ten krokodyl? Nie pamiętała by go wcześniej miała. Podniosła się i zerkneła za okno. Wcześnie.
...co właściwie powinna teraz zrobić? Mniej więcej wiedziała co mogłaby wtedy, ale teraz...
Pójdzie chyba najpierw się odświeżyć. Ubierze się w to co miała wczoraj, no bo nie będzie chodzić w ubraniach tych indyjsko-arabskich. Może zrobi jakieś śniadanie, i zacznie sprawdzać te szkoły. Nie miała pomysłu zbytnio, więc szukała bardziej szkół o poziomie podobnym do jej starej.

Unlimited String Works #00186a #027

Jakoś każdy sobie ułożył życie. Paradoksalnie chyba najchętniej by się spotkała chyba z Ariel i Chiyo. Jakoś tak. Nie chciała się wbijać z butami do Hatsue, która na pewno po tamtym jej zniknięciu miała jakieś nieprzyjemności. Z resztą nie miała jakiegoś większego kontaktu. Uśmiechnęła się i odpowiedziała sztucznej inteligencji, że zrozumiała.
Mizuki przy śniadaniu była raczej milcząca. Zresztą, przeszło to jak burza - naprawdę jej rodzina miała masę energii. Zgodziła się całkiem chętnie na zakupy, mówiąc, że miała jakieś ubrania ale chyba nie do końca odpowiednie. Znaczy, nie w tym sensie, ugh. Tylko nie ten region kulturowy. Dalej nie czuła się do końca dobrze w tej sytuacji. Nie myślała nad tym za dużo.
...ile będzie w stanie się powstrzymywać przed sprawdzeniem informacji o dwóch dość nielubianych przez siebie osobach? Myśli te wracały jak bumerang. Została obdarta z bardzo wielu rzeczy z jej czasu, ale te powinny pozostać. Złego diabli nie ruszą.

Unlimited String Works #00186a #028

Na razie nie zamierzała z tego korzystać, bardziej wolała się wystrzegać chodzenia w tamtej okolicy, co by przypadkiem nie wpaść na jedną albo drugą. Dalej była na to szansa, ale będzie mogła się potencjalnie jakoś z tego wyłgać. W takim sensie, że pokazała ostatecznie. Przedstawiła to jako pamiątkę z pewnej podróży, ale nie wspominała nic więcej mówiąc, że to trochę dłuższa historia. Sama strojami się nie interesowała, ale kiedyś nieco siedziała w cosplayu, acz sama nic nie przygotowywała. Postanowiła zdać się na siostry i wybrać mieszankę tego, co było w miarę modne i trochę takich bardziej stonowanych ubrań. No i piżamę i coś swobodnego do chodzenia po domu. Musiała też kupić trochę bielizny, także chyba trochę tego wyszło. Raczej wszystko stonowane. Kupiła z kieszonkowego, o ile jej starczyło. To samo z obiadem, więc nie wybrała niczego drogiego. Czuła, że nie powinna nadużywać gościnności.
Przyjrzała się trochę chłopakowi, który przypominał jej pewną osobę, ale to pewnie zbieg okoliczności. Skłoniła głowę i przedstawiła się jako Mizuki. Na razie tylko tak. W sumie trochę niezręczna sytuacja. Wspominać o tym o czym rozmawiała z Miho? Chyba lepiej nie. Chyba na razie po prostu przemilczy. Albo powie, że jest na razie w odwiedzinach ale może zostanie na dłużej. O.