Samotnia Kitsune

Kitsune szybko się obejrzał po lokalu i widząc, że to niewłaściwe miejsce chciał już się wycofać. Uznał jednak, że można i jego spytać o knajpę, mężczyzna zdawał się parać uczciwą pracą, a dla chłopaka tacy ludzie cieszyli się większym zaufaniem niż ulicznicy:
- przepraszam bardzo, szukam jakiegoś zajazdu gdzie mógłbym zjeść po podróży. Jest tu jakiś w okoli...

Dziwny ton, zachowanie i słowa oraz paczka go trochę zamurowały "to chyba jakaś pomyłka". Do tego te zamykane drzwi tym bardziej niepokoiły "przyznam się teraz, że to pomyłka to może być ciężko. Z drugiej strony im dalej w to brnę w tym większą kabałę się pakuję. Poza tym nie mogę tu siedzieć, mam co innego do roboty!"

Szuka jakiegoś parapetu czy stołu gdzie mógłby odłożyć paczuszkę i bez słowa wyjaśnienia, najlepiej po cichu po prostu opuścić lokal.

Coraz bardziej czuł się zmieszany i przeklinał, że musiał tu wchodzić. Ciągle przekonywał się, że lepiej wyjść, to nie jego sprawa, wmiesza się w jakąś kabałę. Jednak z drugiej strony zastanawia się co może się znajdować w środku, w końcu bierze głęboki wdech "zobaczmy co tam jest, jak to jakieś bibeloty zostawiam to pod ścianą tego pokoju i wychodzę".

Bierze głęboki wdech, wypuszcza powietrze i sprawdza co to jest.

Czuł się lekko zakłopotany "wygląda to jak jakaś łapówka. Może powinienem to zbadać... choć z drugiej strony mam już swoje zadanie. Jeżeli są w to zamieszani shinigami to ktoś tu po mnie powinien przyjść, będę przynajmniej wiedzieć kto to"

Po czym pakuje paczkę z powrotem, wychodzi i zostawia przed wejściem żeby nie było pomyłki, że ktoś celowo ją tu postawił po czym wskazuje na najbliższe drzewo, a jeżeli takowe jest za daleko na obserwację to na pobliski dach i przylega na płasko obserwując co się stanie.

Pojawienie się dwóch ludzi, którzy zabrali paczkę potraktował niemal jak błogosławieństwo wobec nudnego czatowania. Powoli i jak najciszej się dało zszedł na dół i wpierw kryjąc się za drzewem obserwował dokąd idą. Gdy tylko oddalili się o kilkadziesiąt metrów podreptał za nimi starając się chować w cieniu drzew bądź innych rzeczy.

Przez moment zastanawia się czy aby na pewno nie da się wejść niepostrzeżenie. Mimo to doprowadza to do prostej kalkulacji "jeżeli to jest koniec ich trasy to pora żebym tam wszedł i wyciągnął od nich informacje. Jeżeli jest tam jakieś przejście pod ziemią to i tak nie usłyszą". Pewnie wchodzi do środka, jedną ręką odchyla deskę, w drugiej natomiast trzyma jeden z kunai na wszelki wypadek.

Choć przewaga liczebna nie była po stronie shinigami to nie czuł zagrożenia "pomieszczenie jest zagracone i niezbyt duże, łatwo ograniczyć przewagę. Poza tym wyglądają na obwiesiów, nie wyczuwam nawet od nich specjalnej siły. Mimo to spróbujmy wpierw dyplomacji" Kitsune nieco opuszcza kunai żeby nie robić wrażenia wrogo nastawionego:
- Jestem z Seiretei, moim zadaniem jest dowiedzieć się do kogo ta paczka miała trafić. Kto tu dowodzi?

Wolał mimo wszystko nie używać zwrotów rodzaju "nie chcę walczyć". Znał dość prostą naturę wszelkich rzezimieszków z Rukongai, oznaka uległości jest zazwyczaj oznaką słabości. Ostatecznie, zawsze zostaje groźba jeżeli nie dojdzie do porozumienia.

Popatrzył na nich z lekkim niedowierzaniem "czy naprawdę fakt, że jestem shinigami nie robi na nich wrażenia? Dobra, pora trochę mocniej nimi szturchnąć" wyciąga miecz niespiesznie żeby mogli się dobrze przyjrzeć po czy robi dwa kroki do przodu:
- Gadać co zrobiliście z paczką? Czemu ją zwinęliście spod tamtych drzwi i co właściwie tu robicie, bo "przypadkiem" to wy się tu nie spotkaliście.

Kitsu ma ochotę szybko załatwić tą sprawę i wrócić do Seireitei. Poza tym coraz bardziej był przekonany, że jeżeli misja czegoś dotyczyła to na pewno nie tych wieśniaków.

Kitsune pierwsze co zaraz po tym zrobił ruszył w stronę wyjścia "zdaje się być to jedynym wyjściem stąd była tamta decha." Na wszelki wypadek gdy tylko wychodzi przed staje na jednym z rogów domu by mieć widok czy ktoś nie wychodzi w jakiś sposób boczną ścianą. Jeżeli ktoś się pojawia na widoku rusza w pościg nie oszczędzając pokładów reiatsu w razie potrzeby.

Gdy tylko dorwał kładzie go na ziemię i unieruchamia kładąc kolano na jego klatce. Przystawia mu kunai do szyi żeby jeszcze bardziej nim wstrząsnęło:
- Gadaj i to już, czemu wzięliście tamtą paczkę?!

W przypadku gdyby nie był skory Kitsu przystawia czubek ostrza tak, że powoduje przekłucie naskórka i powtarza pytanie.

Nie mając podstaw by nie brać go zwykłego rzezimieszka Kitsune zastanawia się co teraz z nim zrobić, ma już dość tej całej sprawy i najchętniej wróciłby do domu. Nie sądzi też, że II oddział prosiłby go o wyłapywanie jakiś wieśniaków. Mimo to warto wiedzieć gdzie ta kasa, poza tym teraz wie, że to nie oni mieli odebrać pieniądze, Kitsu też.

Ostatecznie wypuszcza wieśniaka i szybko udaje się do tamtego domku mając nadzieję, że może na coś ciekawego natrafi. Jeżeli nie wraca do Seireitei i na miejscu zdecyduje co dalej.

Naprawdę mu się spieszyło, z drugiej strony mógł się czegoś dowiedzieć czegoś zarówno o złodziejaszkach jak i o tym domu, w którym dostał paczkę "jak mawiają plotki, nawet fałszywe bywają odkrywcze", wrzuca 5 ryo:
- No dziadku, chętnie dowiem się o domku z namalowaną gwiazdą.

Mając nadzieję, że nie zmarnował tych pieniędzy na gadanie o obiadku w tamtym domku 30 lat temu czeka na odpowiedź. Jeżeli nie otrzyma konkretnej odpowiedzi olewa dziadka i biegnie dalej.

Na dobrą sprawę warto o tym wiedzieć skoro jest możliwość" po czym przyszło mu jeszcze jedno pytanie więc odpalił staremu od razu 10 ryo i zadał pytanie:
- chętnie się dowiem czegoś o tych szemranych interesach i powiedz mi czy wcześniej kręcili się po okolicy tu shinigami?

Skoro tamten ze szwalni oczekiwał mnie to znaczy, że może wcześniej pojawiali się inni shinigami.

Kitsune nie mając więcej pytań podziękował swemu rozmówcy i zastanawiał się co dalej "o co tu może chodzić? Warto zobaczyć ten domek, być może to jest właśnie to miejsce gdzie miałem się udać, a nawet jeżeli zapowiada się ciekawie" .

Po czym zmierza we wskazanym kierunku, po raz kolejny tego dnia przeklina, że nie zaopatrzył się w żaden płaszcz, zamiast tego rzuca się w oczy z kataną na plecach i całym sprzętem, niczym chodząca zbrojownia. O kamuflaż będzie ciężko, z drugiej strony płotki zaczepiać nie będą kogo takiego, pomyślał sobie młody shinigami.

Teraz w końcu zrozumiał czemu nie mógł za bardzo trafić. Z chwilą gdy zauważył gwoździe zastanawiał się czy to aby przypadek, że spotkał tamtego staruszka. Teraz to jednak nie zaprzątało mu głowy, szybko sobie przypomniał wcześniejsze instrukcje. Wchodzi do środka i rozgląda się za jakąś ladą gdzie mógłby zamówić:
- 2 razy sake i wędzonego węgorza.
Przy okazji rozgląda się obserwując tutejszych bywalców. Niezbyt jest wiele okazji oglądać światek przestępczy w Rukongai.

Kitsune zaczął nawet wątpić czy znalazł się we właściwym lokalu, dopiero instrukcje dziewczyny utwierdziły go, że jednak to jest to miejsce. Na pytanie w sumie ciężko było mu odpowiedzieć, w sumie tego nie sprawdzał, ale co mu zostało powiedzieć:
- Nie. Nikt nie śledził.

Miał tylko nadzieję, że naprawdę nikt za nim nie szedł. Teraz był tylko ciekaw co dalej.