Plac Egzekucyjny

To mnie zszokowało... nie wiedziałam co zrobić... pierwszy raz mnie to spotkało... nie wiem dlaczego ale mnie to bardzo zmartwiło... dlaczego niczego nie zauważyłam??... popłynęły mi łzy mimo własnej woli... na początku przytuliłam Karin ale po chwili lekko ją od siebie odsunęłam... popatrzyłam na nią z łzami w oczach...
Karin... ja nie wiedziałam... ja... ja go bardzo kocham... nie chce go stracić... ale też nie chce aby moja najlepsza przyjaciółka przeze mnie cierpiała... nie wiem co robić... przepraszam... teraz to już na dobre się rozpłakałam załamując ręce...

Nie płacz powiedziała Karin ciągle szlochając. Obie tak stałyście i płakałyście a twoja koleżanka zaczęła mówić przez łzy Przepraszam naprawdę przepraszam

Co ja mam teraz zrobić?! pomyślałam... byłam już kompletnie załamana tą całą sytuacją...
Może...może... powinnaś porozmawiać o tym z Kaichim? spytałam się drżącym głosem Karin...
jeśli Karin pogada z nim... to pewnie ją wybierze zamiast mnie... ona jest mądra, piękna o wiele lepsza niż ja...

Roten uśmiechnął się do Ryou, gdy ta wspomniała o byciu służącą.
-Proszę.
Powiedział więc grzecznie oczekując dokładki.

[Roten]
Czemu tak dziwnie się uśmiechasz? zapytała jeszcze Ryou zanim poszła po dokładkę a po kilku minutach przyniosła ci kolejna syta porcję czekając na twoją odpowiedź

[Yuuki]
Było na dworze już naprawdę ciemną a wy obie stałyście pomiędzy jakimiś dwoma budynkami i szlochając rozmawiałyście Nie nie trzeba... po prostu chciałam abyś wiedziała powiedziała po czym po chwili raczej mówiła do siebie ale nie wiem czemu

Chodźmy lepiej już do domu... powiedziałam bardzo zmartwiona obejmując przyjaciółkę...
jejku co ja mam robić?

Resztę drogi spędziłyście nic nie mówiąc a przy twoim domu Karin spojrzała na ciebie i powiedziała dobranoc i miłych snów po czym udała się do swojego domku

-Przypominasz trochę pewną osobę.
Odpowiada myśląc sobie *Ona też taką uwagę zwraca na kulturę i słowa "proszę"...*

Ryou spojrzała na ciebie zdziwiona i zapytała po kilku chwilach A znam ją? po czym usiadła przy tobie czekając na odpowiedź

-Nie. Jestem przekonany, że jej nie znasz, chociaż... Kto wie. W każdym razie... poznasz ją na ziemi.
Stwierdza i pyta po jedzeniu, choć mówi to raczej rozkazującym tonem.
-Zabieramy się stąd?

Czyli podczas mojej nie obecności znalazłeś sobie nową koleżankę powiedziała żartobliwie Ryou po czym spojrzała na ciebie i zapytała czy na pewno nic ci nie jest?

-Ta.
Roten odpowiedział i wstał oblizując się.
-Nie traćmy czasu. Na ziemi będę miał sporo to załatwienia.
*Będę musiał wrócić do rzeczywistości...* pomyślał i westchnął, bo widział w tym sporo problemów.

dobrze więc chodźmy powiedziała Ryou ciągle patrząc na ciebie z niepokojem we wzroku. Już mieliście opuścić dom gdy nagle przed wami stanęła już znajoma ci pani kapitan z którą walczyłeś Dobrze że jeszcze nie odeszliście bo mam pytanie, znasz Yumi która kilka lat temu opuściła seireiter

W pierwszej chwili Roten na jej widok zaniepokoił się lekko, bo bał się komplikacji. Na szczęście ta chciała tylko mu zadać pytanie, na które znał odpowiedź.
-Tak mi się wydaje.

Dobrze więc masz mnie do niej zaprowadzić rozkazała Pani Kapitan a Ryou naprawdę się zdziwiła i patrzyła ro na ciebie to na panią kapitan

-Po co?
Spytał patrząc jej prosto w oczy.

Musze się z nią spotkać odpowiedziała krótko po czym dodała prowadź, szybciej

- W takim razie wracajmy na ziemię.
*Chyba nie ma złych intencji w stosunku do Katriny.* myśli licząc na to, że nie sprowadzi przypadkiem na nią kłopotów.

Ruszyliście w trojkę do głównej bramy senkai i już po chwili byliście na obrzeżach Karakury Roten chyba musi pokazać się rodzicom w końcu dawno cie nie było powiedziała Ryou

-Tak. To prawda. Ale lepiej chyba najpierw odwiedzić Yumi, bo jak spotkam rodziców... To długo od nich się nie oderwę.
To mówiąc prowadzi ich do jej domu.

dobrze powiedziała Ryou po czym ruszyliście w stronę domu Yumi. Po około trzydziestu minutach dotarliście do owego sklepu gdzie na werandzie siedziała Katrina a zaraz przy niej pojawiła się pani kapitan łapiąc ją za ciuchy i przybijając do ściany jesteś aresztowana więc dobrowolnie udaj się zemną do soul society a Katrina od razu na to zareagowała Roten widze że ci się udało to dobrze, więc to jest ta Ryou miło mim poznać jestem Katrina i najwyraźniej nie przejmowała się tym że jest przyparta do ściany i ignorowała panią kapitan

Roten w pierwszej chwili był zaskoczony. *Więc jednak nie miała dobrych intencji. Suka wykorzystała mnie. Mogłem skłamać, ech.* westchnął. Katrina jednak zachowywała spokój. *Ona jest silna. Wydaje się silniejsza od tej pani kapitan.* ocenił tak i odpowiedział z lekkim uśmiechem.
- Tak, udało się.
Po chwili dodał odnośnie pani kapitan, która trzymała ją za fraki.
- Ale jak widzisz sprowadziłem przypadkiem na Ciebie kłopot... Przepraszam, ale nie powiedziała mi, czego chce od Ciebie.

Młoda damo wypadało by się przedstawić powiedziała z uśmiechem a wtedy Ryou się ukłoniła i powiedziała Przepraszam nazywam się Ryou, opiekuje się Roten'em
od razu lepiej skomentowała Katrina po czym dodała do ciebie nie przejmuj się w końcu wiedziałem że zorientują się że żyje po tych słowach spojrzała na Panią kapitan która ciągle napierała i drewniane ściany zaczęły już strzykać a Katrina ciągle spokojnie powiedziała Przepraszam chyba pani mnie z kimś pomyliła nazywam się Katrina jednak pani Kapitan sie nie odezwała

Roten spojrzał po kobietach (Katrinie i Pani Kapitan) zastanawiając się, czy powinien coś zrobić... Po chwili jednak stwierdził, że nie ma mocy, więc nic nie może.
-To ja... Wracam do życia.
Mówi i odwraca się od nich i idzie powoli w kierunku domu.

Czekaj Roten skoro spotkałeś Fuku-chan to chyba też mojego brata więc może byś przy herbacie powiedział mi co u niego powiedziała Katrina i to było wyraźne zaproszenie do środka a Ryou się uśmiechnęła jak by chciała zostać. YUMI NIE IGNORUJ MNIE!! krzyknęła pani kapitan a Katrina odpowiedziała Naprawdę mnie pani z kimś pomyliła nazywam się Katrina

-No dobra, skoro nalegasz.
Stwierdza i z lekkim uśmieszkiem na twarzy wchodzi do środka - rozbawiony tym, jak Katrina ignoruje panią kapitan.

Przechodziłeś koło obu dziewczyn i wtedy też ściana nie wytrzymała naporu i obie wleciały do środka a Katrina powiedziała Pani tez może się napić herbaty ale proszę nie gnieść mi ubrania gdyż w dzisiejszych czasach wszystko jest drogie i to chyba jeszcze bardziej zdenerwowało przeciwniczkę i bo zacisnęła jedną pięść i najwyraźniej chciała ją uderzyć