Sala treningowa Kidou

- Hai, sensei, przyjdę z przyjemnością i zapałem. - powiedziałem uśmiechnięty szeroko. Stwierdziłem, że najwyższy czas na udanie się do pielęgniarki. Jeść już jadłem więc nie miało to sensu, drzemka nie jest najlepszym pomysłem, więc to zostało... Przy okazji porozmawiam o tym wszystkim co się działo. Ciekawe czy pielęgniarka będzie mała jakiś pomysł na to. Zresztą nie to było najważniejsze teraz, zastanawiałem się czy młodziak nadal tam siedzi. A więc postanowione. Wolnym krokiem ruszyłem do gabinetu pielęgniarki.

Wyszedłeś spokojnie z sali, no i ruszyłeś do gabinetu pielęgniarki... Droga mijała powoli i spokojnie

Piszemy w https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/pokoj-lekarza-t418-60.htm

Co prawda przez Kimono jej sylwetka nie była zbyt mocno widoczna, jednak wyobraźnia robiła swoje. Należało by tutaj wspomnieć o tym, że dziewczę było dosyć drobnej postury, co przy odpowiednich gustach było dodatkowa zaletą. Taka mała czarna, która nie zdawała sobie sprawy zz wnikliwych obserwacji poczynionych przez Roinou. Dzięki temu chłopaka ominęła nieprzyjemna konwersacja pt "Czego się na mnie gapisz?"
Następne lekcje były wybitnie teoretyczne. Podstawy na temat hollowów, sposobu trzymania katany, jakieś wykłady na temat wyprowadzania cięć i blokowania tychże... nic specjalnie ciekawego, jednak opanowanie tych informacji jest raczej niezbędne do przejścia do dalszych tematów, z czego chłopak zdawał sobie prawdopodobnie sprawę. Na szczęści to co złe szybko się skończyło, była już godzina 14:40, a dzwonek obwieścił dla niego koniec dzisiejszych zajęć.

Przeszyła mnie radosna myśl, że wreszcie zajęcia się skończyły. Prawdą jest, że sprawiały mi one przyjemność, ale świadomość, że resztę popołudnia spędzę z Saruwatari była wspaniała. Po wspólnym treningu z nią zamierzałem od razu iść do domu, gdzie w ogrodzie, za budynkiem chciałem ćwiczyć zaklęcia.
Tak przedstawiał się mój plan na resztę dnia. Teraz ruszyłem na spotkanie Saruwatari.

(Powinniśmy teraz pisać na placu głównym, ale jest zajęty... chyba po prostu piszmy w willi Roinou, pisząc tylko tam, nawet zdarzenia spoza miejsca zamieszkania mej postaci, i tak już do zawsze)

(Jak chcesz... zatem, następny post pisz u siebie ; p)

Zatem Roinou ruszył. W drodze z sali do dziedzińca nie zdarzyło się nic nadzwyczajnego. No... może poza tym że spotkał Saruwatari w czasie tej podróży. Nie zwracało początkowo na niego zbyt wielkiej uwagi, ale gdy wyszli z budynku akademii, popatrzyła się na niego trochę zdziwiona, jakby się go tutaj nie spodziewała. Wzruszyła jednak ramionami, usiadła sobie na jednej z ławek, i wyciągnęła zeszyt zagłębiając się w lekturze zapisanych w nim treści.

Ruszyłeś zamyślony do sali kidou, ciekawe co Sensei chciał Ci pokazać ? Cóż najpewniej niebawem się tego przekonasz... Po drodze minąłeś kilka znajomych twarzy ze starszego bądź z młodszych roczników, sami zapewne mieli jeszcze dziś jakieś zajęcia gdyż zmierzali zwykle do klas.

Ty w końcu obszedłeś pół akademii, aby w końcu znaleść się przed salą treningową kidou... Jak miało się okazać twój nauczyciel leżał sobie na trawce, tuż obok niego leżała "szachownica" do japońskich szachów... Jak miało się okazać sensei spał w najlepsze, najpewniej zasnął czekając właśnie na Ciebie.

- Przepraszam sesnsei. Miałem się wstawić. - Powiedziałem te słowa dość głośno. Byłem pewien, że sensei nie mógł zapaść w tak głęboki sen, żeby mój głos go nie zbudził. Nie miałem pojęcia, co też zostało dla mnie przygotowane, ale przyjrzałem się szachom. Hmmm to była jedna z tych rzeczy, które lubiłem od małego, chodź nie byłem pewny czemu tu stoją, skoro nie ma drugiego gracza. Wyraźnie też nie byłem pewny jak się zachować, ale stwierdziłem, że to mój najmniejszy problem.

Mężczyzna obudził się niemal natychmiast, potrącił ręką szachownice, tak że większość figur rozsypała się wokoło... Zaspany spojrzał na Ciebie, przetarł oczy po czym to, wstał, chyba był lekko skołowany. Zmrózył oczy, i uśmiechnął się pod nosem. Mężczyzna otworzył usta aby coś powedzieć jednak miast tego ziewnął - Przperaszam... Czekałem na Ciebie i na Mito, i jakoś tak miło mi się zrobiło - Zaczął się tłumaczyć, szybko jednak przestał, przypominając sobie po co na Ciebie czekał - Właśnie Aki, nie chciałem żebyś był stratny... Mogę Cie nauczyć jednego z dwóch czarów, raczej nie zwykłem ich uczyć... Pierwszy to Shitotsusansen, bakudou numer 30, a drugi to Keigoku numer 24, też wiążące... Justem pewien że słyszałeś o obydwu. Którego chcesz się nauczyć ?

- Myślę, że Shintotsusansen. - powiedziałem. Nie zważał na bałagan, bo mało co go obchodził, jedyne co teraz widniało w moim umyśle to głód wiedzy i chęć jego zaspokojenia. Teraz mogłem się nauczyć nowego kidou i nie zamierzałem tego zmarnować. Tak więc zwarty i gotowy czekałem na dalsze instrukcje od sensei. Po chwili jednak zadałem sobie jedno podstawowe pytanie, co będzie jak nie starczy mi sił. Nie chciało mi się nad tym zastanawiać, jednakże było to dość kluczowe pytanie jakby nie patrzeć.

- Dobrze więc, jak przy niemal wszystkich kidou musisz wyobrazić sobie krąg, który przekraczasz w momencie rzucania czaru. Jeśli jest Ci łatwiej radzę wyobrazić sobie coś co skojarzy Ci się z zaklęciem... myślę że w przyszłości będzie Ci łatwiej jeśli tak zrobisz - Mężczyzna cały czas mówił, wykładał Ci kolejno co zrobić aby zaklęcie się powiodło. Sam w czasie mówienia ustawił dwa manekiny pod ścianą - Pamiętaj że musisz uważać na przepływ energii, jeśli będzie zbyt słaby przeciwnik się łatwo uwolni, zbyt silny zrobi mu krzywdę... A nie o to chodzi w tym kidou - Sam stanął kilka metrów na przeciwko manekina, wyciągnął ku niemu dłonie, po czym to zaczął spokojnie - Zaklęcie wiążące numer trzydzieści - dziobiący potrójny rozbłysk! - Sam czar zadziałał niemal od razu, sprzed dłoni nauczyciela wystrzeliły trzy złociste, połyskujące trójkąty, których kształt mógł kojarzyć się z dziobem ptasim, tak owe szybko pomknęły ku manekinowi, i uderzyły w jego tors, przygwoździły go do ściany za nim.

Czułem, że mam tylko jedną próbę i to i tak wyczerpującą. Nie chciałem jej zmarnować, więć wziąłem głęboki wdech i spojrzałem na manekina po czym na tego, którego przygwoździł sensei. Starałem się poczuć przepływ reiatsu w jego zaklęciu, zaś krąg może był użyteczny, ale nie dla mnie. Dla mnie użytecznym było moje źródło, symbol reiatsu. To z niego kształtowałem wszelkie kidou. Powoli wyciągnąłem przed siebie ręce i odetchnąłem raz jeszcze. Spojrzałem na manekina po czym sięgnąłem umysłem do mego zbiornika z reiatsu i zacząłem kształtować jego energię na wzór trójkąta, na którego końcach widniały 3 mniejsze trójkąty, w przeciwieństwie do większego, który zapewniał odpowiednią trajektorię, wypełnione rei. Starałem się rozłożyć energię równomiernie, a kiedy czułem, że wystarczy teraz przelać energię w rzeczywistość narysowałem ręką trójkąt i wypowiedziałem:
- Zaklęcie wiążące numer trzydzieści - potrójny dziobiący rozbłysk! - powiedziałem wyraźnie i poczułem opuszczające mnie ray, które według mojej opinii, wyglądało całkiem obiecująco.

Uczono że podstawą kidou jest okrąg, jednak ty miałeś swój własny sposób na wyobrażenie energii, i tego co chcesz zrobić... Wyciągnąłeś przed siebie dłonie, czułeś że energia zaczyna się gromadzić właśnie w nich, wtedy wykrzyczałeś słowa, ray opuściło twoje ciało, poczęło formować się w dzioby... Nim jednak przyjęło pełną formę zniknęło, zaś ty opadłeś do tylu dysząc, zaklęcie Ci nie wyszło... Nauczyciel podbiegł do Ciebie niemal od razu, kucnął przy tobie i zaczął Cie wachlować ręka - W porządku Aki ?

Cóż może czar Ci ie wyszedł... Pocieszające było jednak to ze wiedziałeś teoretycznie jak to zrobić, a więc może gdy odpoczniesz znów spróbujesz ?

Byłem padnięty, ale pewny, że to tylko przez to, że nie zapanowałem nad przepływem, gdyż miałem za mało sił. Trzeba było to naprawić przy najbliższej okazji, ale czułem się tak padnięty, że nic mi się nie chciało jedynie odzyskać nieco reiatsu. Zerknąłem powoli na nauczyciela.
- Ależ oczywiście sensei, nie ma powodu do zmartwień, to tylko chwilowe osłabienie, już przezywałem takie rzeczy. - powiedziałem to cicho gdyż nie bardzo chciało mi się wysilać i mówić głośno, poza tym nie było takiej potrzeby. Chciałem jak najszybciej podjąć 2 próbę, ale wiedziałem, że lada moment mogę paść z wycieńczenia, więc postanowiłem trochę poleżeć.

(Mam pytanko, czy mogę zmienić narracje na 3 os? [na stałe pod wpływem Izanshela ;] ])

Mężczyzna nie wyglądał na takiego pewnego co do martwienia się... Wyraźnie było to po nim widać, dalej Cie wachlował... Nawet nie byłeś pewien kiedy zasnąłeś, wiedziałeś tylko że pochłonęła Cie naprawdę przyjemna ciemność...

Obudziły cie denerwujące promienie słońca, otworzyłeś oczy, o dziwo znajdowałeś się w swoim mieszkanku, czułeś się nieco lepiej, nie byłeś jednak pewien która jest godzina.

(odpisz w https://bleach.forumpolish.com/tereny-mieszkalne-f54/kwatera-aki-daichi-t724.htm dodaj sobie 30 rei, i możesz pisać w 3 os ;p )

Yosuke Oni

Chłopak pojawił się w sali do egzaminu pisemnego jeszcze nieco przed czasem. Wszyscy zaaferowani wymieniali się wiedzą którą posiadali, bądź też ubolewali nad tą którą posiadać powinni, a nijak poszczycić się nią nie mogli. Wszystkowiedzący bracia bądź siostry dawnych uczniów akademii wspominali ich doświadczenia przedstawiając przy tym domniemane wersje na temat poziomu trudności, możliwych pytań oraz góry innych rzeczy. Większość tych zabiegów była jednak w sposób oczywisty kompletnie bezcelowa.

Gdy wreszcie nadszedł moment egzaminu pisemnego, któremu nadzorował min. Zori, Yosuke poczuł się nieco głupi. W końcu przez całe trzy tygodnie skupiał się w większości na rozwijaniu swojego ciała. Zbawiennym okazały się książki przekopywane podczas bezowocnych, zdawało by się, poszukiwań w bibliotece. Kilka pojęć bowiem dzięki temu zaświtało pomagając uzupełnić pytania, które w końcu badały jedynie wiedzę teoretyczną. Ostatecznie Oni opuścił salę uprzednio wpisawszy odpowiedź na każde pytanie, na które umiał odpowiedzieć. Nie czuł się jednak zbyt pewnie.

Następnie nastał czas na egzamin z kidou. Uczniowie ustawili się przy sali do trenowania tej zacnej sztuki, tak nielubianej przez członków jedenastki. Dla zdających udostępniony był jeden z rozlicznych celi znajdujących się w odległości kilkunastu kroków od miejsca startu. W poprzek owego :toru" znalazła się grupa jurorów, czyli nauczycieli z Akademii znających się na sztuce magii demonicznej. To właśnie członkowie tej grupy odczytywali kolejno nazwiska przywołując zdających na linie startowe. Szemrzący tłum dał zaś Oniemu do zrozumienia, ze on sam nie przygotowywał się na ten właśnie egzamin. Inni od dawna starali się opracować jakieś spektakularne kidou, albo chociażby podstawowe shakkahou. Oni nie znał jednak żadnych zaklęć powyżej poziomu 7. Gdy padło jego nazwisko stanął na linii.

Yosuke stanął niepewnie na linii i postanowił użyć zatrutej kuli, Zaklęcia nie były jego mocną stroną lecz wiedział, że nie ma co się tłumaczyć egzaminatorom po prosu stanął i skupił się.
W myślach tworzył dużą kulę reiatsu przy czym zacisnął pięść i zaczął po cichu wymawiać inkantację. - Zapach śmierci. Zaklęcie destrukcji numer siedem! - Truj! - cisnął ją tak aby nikomu nie stała się krzywda.

Oni zaczął się zastanawiać jak wypadł mu egzamin teoretyczny oraz egzamin z kidou, nie chciał już siedzieć w akademii, młody Yosuke chciał zacząć działać a żeby to robić musiał przejść egzaminy końcowe. Nie pozostało mu nic jak liczyć na to, że egzamin z Kendo i zadanie specjalne wyjdą mu bynajmniej dobrze.

Chłopak całkiem pewnie rzucił swoje kidou, które zadziałało, albo raczej zadziałało by gdyby nie fakt iż ogólnie rzecz ujmując cele nie miały płuc by gazem się struć. Dla sędziów nie stanowiło to jednak najpewniej najmniejszego utrudnienia. Spokojnie zanotowali coś, po czym zwolnili Yosuke i poprosili kolejną osobą na linię startową.

Chłopak miał teraz wolną rękę, przynajmniej do jutra rana. O 9.00 miał bowiem odbyć się ostatni egzamin sprawdzający umiejętności walki bronią bądź pięściami. Oznaczało to iż miał przed sobą jeszcze przynajmniej kilka godzin wolnego by odreagować stres i dać odpocząć styranemu umysłowi.

Chłopak po wyjściu z zajęć postanowił przejść się po rukongaiu aby trochę ochłonąć po całym wysiłku umysłowym po czym miał zamiar odwiedzić Reiko i poćwiczyć walkę z użyciem swojego zanpakutou przed jutrzejszym egzaminem, dużo czasu poświęcał na treningi Kendo przez co miał nadzieję, że zaliczy ten egzamin bezproblemowo. Trochę przejmował się wynikami z dwóch już zakończonych przez niego egzaminów, orłem nie był a zdać chciał, chciał już wyrwać się z akademii i zacząć prawdziwe życie w którymś z oddziałów obronnych Soul Society.

Chłopak zaczął przechadzać się po Rukongai, a chodził całkiem żwawo. Dopiero teraz zaczął naprawdę cieszyć się z tego, iż do chodzenia nie potrzebował już żadnej laski ani niczego podobnego. Co prawda na nodze pozostała spora blizna a lekarze przestrzegali, by uważać na to miejsce podczas walk, nie krępowało to jednak ruchów chłopaka. Mógł poruszać się z pełną sprawnością. Do maszerował w końcu do domu Reiko...

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/tereny-mieszkalne-f54/domek-reiko-t1016.htm#32463 )

usiadłem i zacząłem głęboko oddychać. Po chwili już tylko sapałem. Poczułem, jaki jestem spocony.

-No świetnie. Początek dnia, a ja już jestem spocony jak świnia. Niedługo nie będę mógł patrzeć na niebo i wyrośnie mi ogon. Jakie te ławki są twarde.

Ułożyłem się wygodnie w ławce i czekałem, aż zacznie się lekcja.

Całe szczęście, że zdążyłem. Nie wiem, co bym zrobił, gdybym się spóźnił.

W końcu do sali wszedł nauczyciel. Był to wysoki, przystojny brunet, w którym niejedna dziewczyna się podkochiwała. Wyglądał na wyluzowanego, którego tak dyscyplina nie obchodziła. Był widać bardzo lubiany.
[b]No dobrze, podzielcie się na dwie grupy. Ci, którzy nie potrafią używać żadnego Kidou, przejdźcie na moją lewą stronę, a ci potrafiący "czarować", na moją prawą.[/n]-powiedział

[succchar]

Bez zastanowienia przeszedłem na prawą stronę. W końcu, jak ktoś, kto ma talent do kidou nie potrafi go używać?

-Geez, co to za nauczyciel? Wygląda jakby uczył nas, bo musiał. Już wiem, że nic mnie nie nauczy. Chociaż... Widać, że inni go lubią. Fuck, o czym ja myślę. Jakbym nie miał lepszych rzeczy do roboty. Co ma być, to będzie.

Rozejrzałem się, chcąc zobaczyć ile osób również umie posługiwać się magią demonów.

Kamys: Rezygnacja z postaci

Hanari Ryoko

Wszedłeś na sale za dwoma młódkami, jak się okazało była tu już niemal cała twoja klasa, no i nauczyciel którego już kilka razy widziałeś... Do tej pory wykładał wam samą teorię, dziś miało się jednak stać coś innego, mieliście przejść do praktyki.
Sensei przechadzał się miedzy uczniami ustawionymi w rozsypce po sali, każdy miał trochę miejsca dla siebie.

Nauczyciel był wysoki, całkiem postawny... Wyglądał nie nie wypasionego.
(wiecej infromacji znajdziesz tu >> https://bleach.forumpolish.com/npc-f55/nauczyciele-akademii-t619.htm Ichiro Kuronomatsuki )
Gdzieś dalej dostrzegłeś swoją koleżankę, ta dalej wydawała się być lekko zaczerwieniona, wydawała się ciebie nie widzieć, wyglądała na zamyśloną.
Po chwili do sali weszła ostania osoba z waszej klasy, był to białowłosy "geniusz", w kilka chwil po jego przybiciu nauczyciel obwieścił początek zajęć - Witam was na pierwszych praktycznych zajęciach z kidou, dziś na dobry początek nauczymy się czegoś łatwego, będzie to Housenka Houka... To kidou może wam uratować życie kiedy będziecie przyparci do muru... Niby nic, a jednak może pomóc... Na przykład w walce wręcz - mężczyzna zaczał swój "wykład".

Chłopak chciał podejść i wyjaśnić całą sytuacje lecz po dłuższym namyśle stał wraz z innymi. Nauczyciel rozpoczął swój wykład a młodzieniec starał się jak najwięcej zapamiętać ponieważ jak nauczyciel powiedział ,,... uratuje wam życie ... ‘’ były to słowa które trafiły do serca i dawały do myślenia. Może zerknął kilka razy na dziewczynę z początku lecz jak ta była zamyślona to nie miało sensu więc zostawił tą całą sprawę i słuchał uważnie nauczyciela.

Mężczyzna tłumaczył jeszcze chwile, jedna z ważniejszych przekazanych przez niego informacji mówiła o tym aby podczas rzucania kidou którego będziecie się uczyć wyobrazić sobie wielki pomarańczowy okrąg, mieliście go przekroczyć w swych myślach, zaś w momencie samego przekroczenia wyobrazić sobie że okrąg zaczyna płonąć.
Poznałeś całą teorię, teraz był czas na praktykę.
- Zaklęcie brzmi naprawdę prosto - Zaczął znów nauczyciel, wyciągnął przed siebie prawą dłoń po czym dodał - Zaklęcie destrukcyjne numer trzy - ogień! - Po chwili na wierzchu jego dłoni zapłynął ogień wielkości pochodni, w czasie kiedy go utrzymywał rzekł - Musicie myśleć na której ręce chcecie stworzyć kidou... Zaś kiedy chcecie aby zniknął wyobraźcie sobie że okrąg gaśnie.

Nim zacząłeś się brać do próby usłyszałeś huk, zresztą nie tylko ty... Zapewne usłyszała go cała grupa, zerknąłeś w kierunku z którego go usłyszałeś... Jak się okazało twoja wojownicza koleżanka stała cała usmolona i pokasływała... Dodatkowo nauczyciel który akurat pechowym trafem szedł obok niej również został usmolony.
- Nie masz talentu co ? - Mruknął nauczyciel, dziewczyna chrząknęła tylko Cicho.

Chłopak bez reakcji uśmiechu spojrzał na koleżankę następnie wyciągnął rękę przed siebie i wpatrywał się w nią. Odgłos klasy jakby zamarł i stała się cisza, chłopak zamknął oczy i widział ciemność. Umysł stał się czysty i dopiero wtedy mógł rozpocząć naukę.
Pierwsze słowo ,,okrąg ‘’ starał się go wyobrazić lecz jego postać stała w samym mroku i nic nie widział, wtedy coś jakby samo się narzuciło ,,ogień’’ . Wokół chłopaka pojawił się płonący bicz który uderzył przed nim i ukazała się pół kulista ściana ognia ,, Mam to przekroczyć jak ? przecież spali mnie to lub poparzy ‘’. Stał tak i zastanawiał się jak ma przetoczyć tą ścianę ognia. ,,Raz kozie śmierć ‘’ i ruszył krok do przodu lecz wtedy ogień stał się mocniejszy i pstrykał złowieszczo. Wahał się czy przejść od razu, podszedł go ognia a gdy ten się dźwigał uświadomił sobie że to tylko jego stan umysłu ten strach i obawa. Zrobił pewniejszy krok a ogień nie drgnął nawet. Przekroczył okrąg po dłuższym czasie i wielu zwątpieniach, otwarł delikatnie oczy i powiedział szeptem :

- Zaklęcie destrukcyjne numer trzy - ogień!

Jego skoncentrowany i pewny umysł przywołał sytuacje gdy przechodził przez ścianę ognia i bicz który to zapoczątkował. Na jego ręce ukazał się średni płomyk ognia a jego spokój i delikatność były niczym kwiat na delikatnym wietrze. Spoglądał w ten płomyk jakby widział ludzką dusze był czymś niezwykłym.

Łatwo Ci przyszło wyobrażenie sobie kolejnych elementów, robiłeś to trochę inaczej niż jak mówił nauczyciel ale nie powiedział że tak nie można. Wypowiedziałeś cichutko i spokojnie swoje słowa, nie byłeś pewny czy wszytko robisz w porządku... Zerknąłeś na rękę w której planowałeś stworzyć płomyk, najpierw poczułeś jak by energia twojego ciała zmierza w tamtym kierunku, chwile później nad dłonią pojawił się płomień, całkiem duży i jasny...
Wydawał się tańczyć dziko w rytm twojej zanikającej niepewności.

Usłyszałeś nauczyciela - Udało się dwóm osobą za pierwszym podejściem ? Nieźle - rzekł spokojnie, później klasnął w dłonie jak by zadowolony - Spróbujcie jeszcze raz, albo dwa a potem możecie sobie odpocząć

Zgodnie z prośbą nauczyciela wykonałeś jeszcze dwa razy zaklęcie, za każdym razem Ci wyszło, z różnym efektem jednak wyszło, odszedłeś wiec na bok aby odpocząć i nie przeszkadzać innym, wtedy też dostrzegłeś ową drugą osobę której się udało, był to białogłowy młodzian którego widziałeś wcześniej, stał spokojnie pod ścianą i zerkał w twoim kierunku.

Twojej koleżance zaklęcie nie wyszło na razie ani razu, niemal za każdym razem wybuchało jej w ręce zaś nauczyciel nie miał chyba siły już narzekać.

(odejmij sobie 9 rei za próby i dodaj to kidou do listy znanych kidou)

,, Ciekawe kto to taki ‘’ spojrzał w stronę białowłosego ukradkiem i rozmyślał o tym dlaczego jest w ich klasie a nie w innej. Siedział spokojnie i cicho obserwując innych i zastanawiając się nad nowo poznaną techniką. Może i poszło gładko lecz technika była nadal potężna by można było ją sobie lekceważyć i od tak używać. Rozmyślając tak obserwował inne osoby jak starają się stworzyć to co on przed chwilą.

Lekcja była raczej nudna, tym bardziej że sensei nie miał dla was żadnych zadań, białowłosy usiadł na ziemi po turecku, zmrużył oczy i wydawał się że chyba zaczął medytować, ty zaś z nudów zacząłeś rozglądać się po klasie. Lidzią średnio wychodziły zaklęcie, twojej koleżance zaś jeszcze przynajmniej 3 razy wybuchł czar w twarz, później nie wychodziło jej nic...
Stało się coś ciekawego pod koniec otóż twojej znajomej w końcu wyszło zaś efekt był... Co najmniej piorunujący.
Wszystkim wychodziły płomienie wielkości płomienia pochodni, gdy jej wyszło... To płomień wyszedł wielkości niezłego ogniska, dziewczyna sama patrzyła na efekt zaszokowana, przez szok nie była w stanie utrzymać kiodu... Ogień znów wybuchł w jej twarz zaś ona zaczęła kasłać.
Nauczyciel załamał tylko głowę gdy na nią patrzył - koniec lekcji...

Chłopak spojrzał na klasę i wyszedł bez słowa ,, No i koniec lekcji mogę udać się do miejsca gdzie nauczyciel miał czekać na mnie i mieliśmy pogadać ‘’ Wyszedł na korytarz i spojrzał wokoło czy spotka go idącego lub gdzieś czekającego lecz nic nie widział i udał się w stronę umówionego miejsca.