Sala 13

*hehe, widać dzisiaj będę nieźle poturbowany...;]*

ten marny kawałek stali to moje Zanpaktou więc stul pysk i wypad zanim mnie wkurzysz bo pokaże ci jak nim macham, chyba, że masz zamiar schować się za kolejnymi dwoma tępakami

Yosuke już gotował się do walki, Szlachcic jak widać było potrzebował nauczki i choć Yosuke był w stanie dosyć ciężkim to jednak nie bał się wyskoczyć do kolejnego typa, miał nadzieję, że szybko to zakończy i w końcu będzie mógł iść do lekarza który naprawi mu jego nos i w sumie całą jego twarz.

*Ciekawe co powiedzą nauczyciele, już widzę minę Zoriego jak Mnie znowu podnosi do góry, cóż chociaż nie będzie nudno...*

Chłopak zaśmiał się nawet głośniej, choć wciąż starał się zachować dystyngowaną manierę. - Oooo czyli twój zanpakutou, według twoich własnych słów, to marny kawałek stali. Dodatkowo przyznałeś iż służy Ci on do "machania" a nie do walki. Cieszę się ze jesteś wobec siebie szczery... chyba jedyna warta zauważenia cecha takiego żałosnego kmiota jak Ty.

Szlachcic najwyraźniej bawił się w najlepsze, zaś uczniowie akademii zaczęli gromadzić się w koło was tworząc niemal ze krąg. Oczywiście byli zwyczajnymi gapiami, którzy dodatkowo szeptali coś między sobą. Yosuke zwrócił uwagę jedynie na jedną osobę która była pośród oglądających - dziewczynę która poznał na zajęciach kendo.

widać Twoja inteligencja nie rozróżnia ironii od zwykłych zdań, poziomem jesteś na równi z tymi dwoma typami zapewne, a do tego uważasz, że jesteś fajny... mogłeś sam się ze mną zmierzyć a nie chować się za dwoma lamerami... kończmy to szybko...

Yosuke odskoczył krok i wyciągnął swój miecz... czekał na reakcję przeciwnika...


*Yosuke splunął krwią na podłogę, uśmiechnął się i powiedział

teraz zamknij swój ryj i chodź...

*w końcu się rozerwę w tej akademii ;], już zaczynało być nudno*

- Miał bym wyciągać miecz na takiego ściekowego szczura jak ty? Szkoda było by mi brudzić ostrze. - Szlachcic wzruszył ramionami i nie przyjął nawet postawy bojowej. Patrzył na Yosuke spojrzeniem zupełnie obojętnym, tak jak człowiek spogląda na mrówkę - niby istnieje a tak naprawdę nie ma najmniejszego znaczenia.

Yosuke z trudem wyciągnął miecz, prawa dłoń nie chciała go słuchać, przede wszystkim ze względu na uszkodzony nadgarstek. Lewa, nie tak spawana miała trudności z wydobyciem z pochwy ostrza o takich rozmiarach, nie mówiąc o władaniu nim. Ostrze drżało gdy główny ciężar jego utrzymania wylądował na mniej sprawnej ręce oraz nadgarstku promieniejącym bólem. Innymi słowy... chłopak wraz ze swoją aparycją prezentował się jako raczej marny wojownik.

ty chyba czegoś nie rozumiesz, w momencie jak wysłałeś na Mnie tych dwóch typów podpisałeś na Siebie wyrok, nawet jeśli dzisiaj nie wygram to zrobię to następnym razem, tak więc wyciągnij swój miecz bądź bijmy się na pięści...

Yosuke wiedział, że przegra przez niedowład prawej ręki, oraz ogólny stan w jakim się znajduje, nie ma co próbować atakować z kidou bo i tak zapewne kolo szybko się oswobodzi ale wiedział też jedną rzecz, ta przegrana tak go zmotywuje do bycia silniejszym, że pokona szlachcica, Oniego średnio obchodziło to, że ludzie będą się śmiać, w końcu i tak znał tutaj jedną osobę.

*Dobra, skup się, skup się, muszę mu zadać choćby jeden cios...*

Szlachcic zaś zaśmiał się po raz kolejny. Wybitnie bawiła go postawa i słowa Yosuke, który mógł by być niepokonany jeśli walczył by z chłopakiem na pewność siebie. To jak wyglądał, oraz to jak się zachowywał kontrastowało ze sobą. W końcu poprzez obrażenia Oni zdawał się ledwie stać na nogach. - Przecież ledwie trzymasz miecz! - kobiecy głos doszedł go zza pleców. Nie znał wcześniej osoby która to mówiła, jednakże sama wypowiedź wyrażała troskę. Czyżby Yosuke wyglądał aż tak żałośnie, ze zaczęto się nad nim litować?

Szlachcic natomiast westchnął cicho, wyraźnie łapał powietrze po salwie śmiechu, i ruszył w stronę Oniego powolnym, stanowczym krokiem. - Nie chce mi się z tobą walczyć, przyjdź jak będziesz w ogóle w stanie zaatakować. - zdawało się że chłopak zwyczajnie wyminie Yosuke pozostawiając go na środku zbiorowiska ludzi, z obitą potężnie twarzą.

Do Yosuke doszło wreszcie w to, że nie ma nawet tyle siły aby zamachnąć się mieczem, miał nadzieję, że dojdzie chociaż spokojnie do lekarza, ze szlachcicem się policzy kiedy indziej, wiedział na pewno jedno MUSI WYGRAĆ.

Lepiej się dobrze na to przygotuj bo nie mam zamiaru przegrać z takim chuchrem jak ty i nie wynajmuj następnym razem dwóch tępaków do walki za Ciebie

Yosuke schował swój miecz po czym udał się od razu do lekarza, chciał jak najszybciej wznowić swoje treningi... nie zwracał uwagi na tłum, był wściekły, jedyne o czym myślał to walka z tym kolesiem.

*Rozniosę go... niech tylko trochę poćwiczę i wyzdrowieje... z pewnością wygram*

Tłum rozstąpił się najpierw przed szlachcice, a następnie przed Yosuke, choć w zasadzie zaczął się zwyczajnie rozchodzić. W końcu niedługo zaczynały się zajęcia, a poza tym nikt nie chciał mieć problemów w razie gdyby jakiś belfer zauważył co się dzieje. W końcu pod sądem Zoriego najpewniej nawet najtwardsi zostali by zamęczeni na śmierć.

Oni dotarł dość szybko do miejscowego ambulatorium, zaś pracujące tam pielęgniarki tak sprawnie jak tylko mogły nastawiły mu nos, obwiązały i unieruchomiły nadgarstek, starały się zmniejszyć opuchlizny przy użyciu lodu oraz środków bardziej medycznych. Gdy wreszcie wypuszczono go na zajęcia był spóźniony już zapewne 15 minut jeśli nie więcej, zaś pomimo wszelakich starań wciaż wyglądał jak ofiara wypadku samochodowego.

Yosuke udał się szybko an kolejny zajęcia, sprawnościowe, zastanawiał się czy będzie w stanie im sprostać oraz co powie mu wykładowca na temat jego wyglądu, po zajęciach chciał iść do Kiby i przeprosić go za jego stracony czas ponieważ stwierdził, że porzuci iaido, chciał samemu znaleźć swój styl.

*Kurde, mocno Mnie poturbowali, ciekawe co powie mi nauczyciel na ten temat i co się stanie jak reszta wykładowców się dowie o incydencie*

Oni spojrzał na swój nadgarstek, martwił się, że będzie musiał zaprzestać ćwiczeń, no może prócz biegów i tym podobnych jak brzuszki, czuł się paskudnie ale nie miał zamiaru rezygnować ze wszystkiego w dzisiejszym dniu ze względu na swój stan

*Cholera nauczyciel się wkurzy za spóźnienie i co ja im powiem na temat swojego wyglądu 0.o? nie mam zamiaru im na pewno powiedzieć prawdy, to by mogło pokrzyżować mi moje plany*

Treningami sprawnościowymi w grupie Yosuke zajmował się Sensei Inahara, i z tego co chłopak wiedział odbywały się one na terenie otwartym. Gdy tylko oni tam dotarł zauważył grupę ludzi biegającą w koło placu. Najpewniej było to proste ćwiczenie polegające na bieganiu tak długo aż przestaje czuć się nóg. Specjaliści zgodnie twierdzili iż poprawia kondycję oraz siłę mięśni nóg, choć na krótką metę zdawało się doprowadzać dolne kończyny do stanu śmierci klinicznej.

Sensei stał po środku placu pilnując wszystkich biegających czujnym okiem. Wyglądał na jakieś 35 lat zaś na głowie nosił słomkowy kapelusz - nieodłączną część ubioru. Większość ludzi rozpoznawała go z daleka właśnie dzięki kapeluszowi. Yosuke niemal podświadomie poczuł iż został zauważony, choć Sensei zdawał się póki co nie zwracać uwagi na jego obecność.

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/teren-otwarty-za-akademi-t295-210.htm )

Decharius


Sala obecnie pełna była uczniów. Było ich łącznie 31, zaś Decharius miał być 32. Jak łatwo można było wyczytać dostał się do grupy pierwszej, a to oznaczało iż będą wymagać od niego bardzo wiele. Nie trudno było zauważyć iż większość grupy była płci pięknej, co było raczej zadziwiające biorąc pod uwagę fakt iż zdecydowana większość shinigami była mężczyznami. Większość grupy była też starsza od Dechariusa.

Atmosfera narastającego oczekiwana była silnie wyczuwalna. Wszyscy chcieli już zobaczyć dyrektora, który miał dokonać pogadanki. Póki co jednak się nie zjawił.

Byłem w prawdzie zadowolony, że mnie docenili. Ale wymagania co do mnie wzrosły, czy będę w stanie je spełnić? Miałem tylko nadzieje, że nie będę musiał się przedstawiać. Ba! Miałem nadzieję, że nie będę musiał w ogóle się odzywać. Nie lubiłem gadać z przechodniami, a co dopiero z całą grupą. Na samą myśl, że trzydzieści jeden par oczu będzie we mnie wpatrzonych - robiło mi się słabo. I jak mam się przedstawić?
"Cześć, jestem Decharius. Kradłem i biłem ludzi, mam nadzieję że dobrze będzie nam się pracowało."
Niewątpliwie będę musiał mówić ogólnie, wymijająco, albo coś zmyślić.

Tyle myśli kołatało mi się w głowie, a przecież nikt nie powiedział że będę musiał się przed nimi otwierać. Byłem bardzo podniecony, ale także zdenerwowany. Ustałem gdzieś w kącie i bezmyślnie wpatrywałem się w miejsce, gdzie miał pojawić się dyrektora.

Drzwi sali otwarły się powoli, zaś sposób jaki to uczyniły brzmiał bardzo ponuro. Do środka pomieszczenia wszedł wysoki mężczyzna o atletycznej budowie ciała. Ubrany był w biały strój z czerwonymi dodatkami, zaś całe lewe ramię zasłonięte miał płaszczem. Długie włosy związane były w kuc. Na czole osoby widoczna była opaska z metalową płytką na środku, i właśnie ta opaska przytrzymywała opaskę zasłaniającą lewe oko. Z twarzy osobnika który wszedł do środka wyczytac można było jedną, podstawową emocję - gniew.

Osobnik przemaszerował kulejąc przez całą salę i zajął miejsce za mównicą znajdującą się w dolnej części pomieszczenia. - Jestem Zori Tathonou. Wykładowca teorii walki z pustymi. Dyrektor jest chwilowo zajęty i przysłał mnie bym was powitał. Wytłumaczę wam więc kilka rzeczy. Po pierwsze, jesteście w grupie która ma być grupą najlepszych, czyli macie być najlepsi we wszystkim. Po Drugie, zawsze dawajcie z siebie więcej niż możecie, inaczej zostaniecie tylko śmieciami pod stopami prawdziwych Shinigami. Po trzecie, dyscyplina będzie od was wymagana. Niesubordynacja ciężko karana. Jakieś pytania?

Kiedy go tylko zobaczyłem - krew we mnie zamarzła. Bijąca od niego wściekłość napawała strachem pewnie nie tylko mnie, ale i resztę grupy. Dał nam jasno do zrozumienia, że za okazanie słabości będziemy karani. Nie chciałem myśleć, co będzie gdy ktoś popełni jakiś błąd. I my mamy spędzać dwie godziny z tym gościem? Trzeba będzie usiąść w jakimś słabo widocznym miejscu. A puści? Słyszałem o nich. Oby nie sprowadzał tych demonów na lekcje.

Postanowiłem raczej słuchać się tego gościa. Nie chciałem być przez niego bity czy wyzywany.
Schowałem się tylko za jakiegoś gościa i miałem nadzieję, że nic nie będzie ode mnie chciał.
W sumie chciałem zapytać, kiedy dostaniemy te Siekacze Duchów, czy jakieś tak. W tej chwili - raczej mi to wisiało.

Wykładowca zaczekał jeszcze chwilkę w razie gdyby ktokolwiek miał jakieś pytania. Szybko okazało się jednak iż uczniowie byli w zbyt ciężkim szoku lub tez zbyt przerażeni by zareagować w jakiś sensowny sposób. Gdy zaś upewnił się iż pierwsza ofiara nie wyłoni się tak szybko rozpoczął wykład.

Przez całe 2 godziny Zori opowiadał o pustych - podstawach swojego przedmiotu. Decharius dowiedział się iż są to stworzenia duchowe, różniące się jednak znacznie od ludzkich dusz, z których powstają. Przyjmują najróżniejsze kształty i rozmiary, osiągają możliwości korzystania z najróżniejszych umiejętności, jednakże wszystkich łączą 2 rzeczy. Każdy z nich ma na głowie białą maskę, która przy okazji jest słabym punktem ich ciał. Każdy z nich żywi się również energią duchową pobieraną najczęściej od ludzkich dusz oraz, przy odrobinie szczęścia, z shinigami. Niewielu z pustych może poszczycić się umiejętnościami myślenia czy planowania. Żyją w wymiarze zwanym Hueco Mundo, jednakże często starają się przedostać, aby ucztować na duszach ludzi,

Podczas wykładu Zori był równie oschły i okrutny jak można było się tego spodziewać. Cztery uczennice i dwóch uczniów którzy nie zachowywali dostatecznego stopnia skupienia zostało ukaranych zabójczą ilością ćwiczeń fizycznych, oraz w niektórych przypadkach siniakami i pobiciami. Zori nie szczędził również nikomu licznie rozdawanych słów obraźliwych.

Przez bite dwie godziny, przełykałem w strachu ślinę. Co ważniejsze rzeczy notowałem, a gdy Zori wywoływał rozmawiających, opanowały mnie też dygotki. Odetchnąłem dopiero pod koniec wykładu. Wyślizgnąłem się z sali bezszelestnie i spojrzałem gdzie mam zajęcia Kidou. W sumie, teraz mogłoby być lepiej. O ile nikt nie trafi mnie żadnym promieniem, nie zwiąże mnie liną z reiatsu czy nie walnie mną o ścianę - będzie fajnie. Miałem cichą nadzieję, że nauczę się jakiegoś groźnego zaklęcia. Oczywiście to było bardzo wątpliwe, biorąc pod uwagę że to dopiero pierwszy dzień. Ale mimo tego, dowiedziałem się o tych potworach.

Westchnąłem głęboko i ponownie spojrzałem w jakiej sali ma się teraz odbyć lekcja. Podrapałem się po głowie i przeczesałem ręką włosy. Potem zacząłem iść powoli, starając się nie wdawać w interakcję z innymi uczniami.

Zajęcia z Kidou były, co zdaje się być naturalne, prowadzone w sali kidou. Łatwo było znaleźć ją w szkole, wystarczyło iść za przelewająca się grupą innych uczniów z twojej grupy. Wśród uczniów banalnie łatwo było rozpoznać tych, którzy podpadli Zoriemu. Słaniali się na nogach i w większości w chodzeniu pomagali im znajomi. Zdawało się iż wiele osób przyszło do akademii wraz z przyjaciółmi, bądź jakimikolwiek kumplami. Jedynie trójka snuła się na końcu bez rozmówców, i w tę grupkę wliczał się Decharius.

Poza nim na końcu pozostawał niewielki, chuderlawy chłopak sprawiający wrażenie niemalże umierającego, oraz osoba która najpewniej była dziewczyną, jednakże była wyższa o głowę od Dechariusa, zaś jej głowa ukryta była w cieniu tworzonym przez kaptur.

Chłopak dotarł w końcu do sali nauki kidou, i wszedł do środka:

Piszemy w - https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-treningowa-kidou-t704-30.htm

Chłopak szedł powoli korytarzem, nigdzie się nie śpiesząc, trzymając głowę w dół, starając się nie myśleć o swej drugiej osobowości, jednocześnie ją kontrolować. Stanął przed drzwiami sali numer 13, gdzie miał mieć zajęcia. Rozejrzał się za jakimś zegarkiem, aby sprawdzić ile ma jeszcze czasu. Zrobił to instynktownie, bo i tak miał zamiar wejść do klasy mimo wszystko. jeżeli miała się już zacząć lekcja, zapewne i tak musiał tam wejść. A jeśli pozostało mu torchę czasu, w klasie zapewne było pusto. Pchnął więc drzwi, i nie zważając na ludzi, którzy byli w klasie( bądź ich nie było), zajął jedno z miejsc, gdzieś w kącie. Jak zwykle, był cichy, spokojny, jednak odczuwał strach, nie chciał być upokorzony, lub wyskoczyć na środek klasy, i poćwiartować się w akademii. Chciał skończyć szkołę, stać się silniejszym, kontrolować swą jaźn.

Zajęcia zaczęły się po piętnastu minutach, obok Shuna siedział młody shinigami który nie zwracał na niego uwagi co było mu na rękę. Zajęcia były prowadzone przez wysokiego shinigami który kulał na jedną nogę, po godzinie wykładu na temat rodzajów Hollowów oraz typach Zanpaktou Shun poczuł, że coś zaczyna się w nim odzywać, w jego głowie odezwał się głos jego "drugiego ja" Heeeeeej! Pobawmy się w coś, nudno tu jak cholera - Shun starał się nie zwracać uwagi an głos który w nim tkwił jednakże odbijał się on coraz większym echem w jego głowie przez co a część ciała zaczęła go boleć.

Shun starał się nie zwracać uwagi na jaźń, ale było to niemal nie wykonalne-Zamknij się, i posłuchaj, może dowiesz się czegoś nowego, co ci się przyda kiedy mnie będziesz próbował zasiekać-rzucił w myślach z ironia, mając nadzieję , że się uspokoi. Chętnie walnął by z całej siły pięściami w stół, jednak zwrócił by na siebie tym ogólną uwagę, czego na pewno nie chciał. Przeszukał kieszenie, mając nadzieje, że znajdzie jakiś lek przeciwbólowy na głowę. Następnie położył głowę na ławce, dalej słuchając profesora, mając nadzieję, że wykład minie szybko.

Shun Skupił się maksymalnie na tym aby zatrzymać swoją jaźń przed ukazaniem się i o dziwo udało mu się to jednak kosztowało go to trochę sił, reszta wykładu minęła całkiem szybko, nauczyciel który prowadził wykład musiał zagonić do ciężkich ćwiczeń dwie osoby które przeszkadzały na jego lekcji. Następne były zajęcia wytrzymałościowe.

pisz w terenie otwartym za akademią

Katsuko Yoshizaki

Gdy Katsuko weszła na zajęcia niemal cała jej grupa siedziała już na swoich miejscach. Przez te kilka dni dziewczyna w zasadzie nie zdołała poznać nikogo w znaczący sposób, jednak czegoż innego można było się spodziewać? W końcu czasu nie miała zbyt wiele.

Zdecydowaną większość grupy stanowili chłopacy, pomiędzy którymi można było chyba wyróżnić niemal każdy typ osobowości i wyglądu. Byli tutaj i tępi, przystojni sportowcy, chuderlawe kujony, zbiry oraz rzecz jasna grupowy ideał - Natsuo. Chłopak nie tylko przystojny i wysportowany, ale i niezwykle inteligentny no i rzecz jasna dobrze wychowany. Innymi słowy, tutejsze grupy uczniowskie w dużym stopniu przypominały klasy w szkołach w świecie żywych, jedynie priorytety były zupełnie inne.

Jak się okazało Katsuko znalazła się na sali akurat w odpowiednim czasie. Zdołała zając swoje miejsce tuż przed tym, jak drzwi otworzyły wpuszczając do środka wykładowce. Ów mężczyzna był jednym z najbardziej znienawidzonych nauczycieli w całej akademii. Jego surowość oraz skłonność do wymierzania kar tak cielesnych jak psychicznych wyrobiły mu przydomek "Oni". Zori, bo tak naprawdę nazywał się wykładowca, miał 190cm wzrostu i był wyraźnie atletycznej budowy. Raczej typowy strój shinigami zakrywał długim płaszczem, opadającym jedynie na lewą rękę. Dozbrajana przepaska na czole służyła nie tylko ochronie, ale również przytrzymywała opaskę na oko. Nauczyciel kulał silnie na lewą nogę. - No to zaczynamy. Dzisiaj będziemy omawiali kwestie dusz ludzkich oraz podstawy teorii plusów i minusów - powiedział oschłym głosem gdy tylko znalazł się na mównicy.

-Huh...to się nazywa mieć szczęście, jeszcze chwila, a pewnie dostałabym kare-pomyślałam patrząc na sensei'a. Nie za bardzo polubiłam jego i sposób w jaki nauczał. Przeszło mi jednak przez myśl, że do wszystkiego za się przyzwyczaić. Dzisiaj po za tym wolałam siedzieć na wykładach teoretycznych.

Wykład rozpoczął się już na dobre. Intensywne podawanie informacji było przerywane jedynie by wykładowca miał okazję zadawać kolejne wymagające kary fizyczne uczniom z grupy, którzy okazali delikatne ślady braku kultury osobistej, takie jak zamienienie słowa z kolegą z lewej, bądź spóźnienie się na zajęcia. Rzecz jasna wszelakie upomnienia były niezwykle surowe, zaś osoby które nie dały rady wykonać zaleconych ćwiczeń były odsyłane do ławek po reprymendzie.

W tedy też w ramie Katsuko coś delikatnie uderzyło. Na ławce tuż obok jej dłoni wylądowała niewielka, zwinięta w kulkę karteczka. Wyraźnie ktoś rzucił nią, trafił w ramię dziewczyny zaś kulka odbiła się i ostatecznie wylądowała na jej biureczku.

-Kto to zrobił?-pomyślałam spoglądając na przedmiot który mnie "uderzył". Uważając by nie zauważył tego Zori-sensei, sięgnęłam po nią. I z równie wielką ostrożnością rozwinęłam. Zanim spojrzałam co zostało na niej napisane, spojrzałam na wykładowcę. -Nie chce dostać od niego kary...- pomyślałam, w końcu zerkając na to co pisało na owej małej karteczce.

Trudno było by znaleźć winowajcę pośród całej zgrai chłopaków i kilku dziewczyn, jednakże sama trajektoria pocisku pomogła zacieśnić typy do może 7 osób. Wciąż nie było to zadowalającym wynikiem, jednakże już w pewien sposób pomagało. Dodatkową informacją zacieśniającą krąg podejrzanych była treść liściku:

"Spotkaj się ze mną po zajęciach na nocnej bieżni."

Cóż, raczej jasnym było iż takich informacji nie poda dziewczyna dziewczynie. Nie było to pewne, jednak logicznym wydawało się iż nadawcą był w takim wypadku któryś z chłopaków, a tam skąd rzucono karteczkę było ich czterech. Wykrycie pochodzenia informacji było więc niemalże na wyciągnięcie ręki.

Pośród czterech chłopaków z grupki Katsuko niemal wszystkich znała wyłącznie z widzenia.

Pierwszy z nich miał na imię Koji albo jakoś tak. Był typem wysokiego, szczupłego chłopaka rozpoznawalnego przede wszystkim poprzez głupawe wybryki. Pełnił rolę grupowego "bandziora" i notorycznie łamał pomniejsze zasady panujące w akademii. Mimo to był na swój zawadiacki sposób przystojny. W lewym uchu miał niewielki kolczyk, zaś niedogolony zarost nadawał jego twarzy, o ostrych rysach, bardziej dzikiego i drapieżnego wyglądu. Dodatkowo Koji uśmiechał się stale zawadiacko.

Kolejny nosił imię Osamu. Niski, raczej tłustszy chłopak który na pewno nie był przystojny czy też interesujący. Jego, chyba jedyną, ale za to niezwykle pozytywną cecha był stale utrzymywany dobry humor, którym lubił obdziela otoczenie. Z tego co Katsuko wiedziała Osamu niemal ciągle żartuje i nigdy jeszcze nikogo nie obraził.

Trzecim chłopakiem siedzącym w odpowiednim do trajektorii wyrzucenia papierka był Natsuo. Chłopak rzecz przynajmniej wyglądał na chodzący ideał. Dla tego też dziewczyny siadały blisko niego. Niezwykle przystojny, wychowany, inteligentny i utalentowany chłopak był obiektem cichych westchnień płci pięknej.

Ostatni chłopak jeszcze nie przedstawił się nikomu z klasy. Siedział wciśnięty w sam kąt sali i spoglądał znużonym wzrokiem na wykładowcę. Chłopak ów miał długie, zaniedbane ciemne włosy, zaś na twarzy nosił maskę zasłaniającą wszystko poza oczyma i czołem. Zwykle na uniform akademii narzucał stary, zniszczony płaszcz przypominający bardziej brudną, wyjątkowo wielka szmatę. I tym razem ów płaszcz zakrywał go w sporym stopniu.

Zaczęłam się zastanawiać, który z nich mógł to rzucić. Nie doszłam jednak do żadnego konkretnego wniosku. Jedyny sensowny pomysł, który wpadł mi na razie do głowy był prosty. Pójść tam i sprawdzić kto to. Choć, nie wiedzieć czemu, przeszło mi przez myśl, że może to być jakiś głupi żart z ich strony. -Raz się żyje... Spotkam się z tym "nieznajomym"-powiedziałam do siebie w myślach. Po czym wróciłam do słuchania tego, co mówi wykładowca.

Wykładowcy zaś, jak miało się okazać, w cale nie było za mównicą. Cała niemal grupa patrzyła się za to w punkt tuż za Katsuko. W przeciągu ułamka sekundy dziewczyna zrozumiała co się dzieje - Zori stał tuż za nią nawet nie udając że uśmiecha się miło. - Co takiego ciekawego zaprząta twój umysł co dziewczyno? - nie pytając w cale o zgodę wyjął karteczkę z dłoni uczennicy i przeczytał treść na głos. Następnie niewielki kawałek papieru został zmięty i ukryty w kieszeni wykładowcy. - Poćwiczysz jeszcze przed wieczornym spotkaniem, żeby wyglądać korzystniej... biegiem na dół - wskazał palcem na okolice mównicy - i zaczynamy od wzniosów nóg. Skończymy jak się porzygasz ze zmęczenia.

-No pięknie... To się nazywa mieć szczęście. Nie wiem czy nie lepiej było gdybym się spóźniła-pomyślałam. Chciałam się sprzeciwić Zori'emu, ale wiedziałam, że to może jedynie pogorszyć moją (i tak nie najlepszą) sytuacje. Zastanawiałam się także czy ten 'nieznajomy' specjalnie to zrobił, czy był to zwykły przypadek. Miałam jednak nauczkę. Następnym razem chować takie wiadomości do kieszeni.
Zaczęłam ćwiczyć. Sprawy nie ułatwiały mi zakwasy. Przeklinałam się w duchu, że nie przygotowałam się na coś takiego. Ale kto by pomyślał, że trafie na takiego nauczyciela. Wykonywałam to co kazał mi sensei. Ćwicząc, równocześnie walczyłam z narastającymi mdłościami. -Nie pozwolę sobie na to-pomyślałam połykając ślinę jednocześnie próbując opanować niesforny żołądek.

Zori zaś, jak gdyby nigdy nic, wrócił do prowadzenia wykładów. Nie wyglądał na przejętego faktem iż tuż obok niego dziewczyna ćwiczy starając się na siłę przekroczyć swoje możliwości fizyczne. Wrócił zwyczajnie do tematu dusz "ujemnych" w porównaniu z duszami "dodatnimi" recytując podstawowe różnice, których zapewne było więcej niż podobieństw.

Dla Katsuko zaś kolejne brzuszki zdawały się być coraz bardziej wymagające. W końcu zaczęło się jej wydawać iż za każdym wzniosem tułowia ktoś wbija rozgrzane pręty prosto w jej ciało, zaś gdy już myślała ze nie wytrzyma i padnie zwyczajnie plackiem na ziemię, wykładowca najnormalniej w świecie powiedział. - Jeszcze 10 i siadaj.

Dziewczyna sama była w szoku, jednak udało jej się zrobić jeszcze 10 brzuszków, w tedy zaś spróbowała wstać. Nie było to proste gdyż cały brzuch strajkował przed umożliwieniem jej przejścia do pozycji stojącej. W tedy zaś zdziwiła się nie na żarty, gdyż coś silnego podniosło ja za ramię i pozwoliło wstać. Tym czymś była zaś ręka Zoriego. - No już do ławki i notować, biegiem bo jeszcze nie dasz rady dojść - warknął niemal wykładowca.