Pokój Hiro Takemitsu

- Ta... wrzeszczałeś jak mała dzidzia. - Burknęła Sakame wyraźnie niezadowolona, albo przynajmniej wyglądając na wyraźnie niezadowoloną. Spokojnie opuściła boken a później pokręciła głową w akcie bezradnej irytacji. Odwróciła się na pięcie i złapała za drzwi, po czym dodała jeszcze. - Na następny raz jak będziesz się bał snów to daj znać, będę wiedziała kiedy Ci przyrżnąć.

Sakame zniknęła zatrzaskując za sobą drzwi tak, że te zatrzęsły się we framudze. Najpewniej dziewczyna nie żywiła do nich najmniejszego szacunku, albo też w jakiś dziwaczny sposób ją irytowały. Prawdopodobnie miało to jakiś związek z rasizmem, bowiem zdawała się traktować wszystkie drzwi w ten sam sposób. Hiro pozostał zaś sam w swoim pokoju, w którym niebawem zapanowała zupełna cisza i ciemności. Nigdzie nie dostrzegł żadnego wrogiego pajęczaka, ani nawet pajęczyny. W końcu dbał o porządek przynajmniej na tyle, by nie gościć u siebie szczególnie wielkiej populacji ośmionożnych kreatur.

"Hmm i tak zareagowała dość spokojnie" Pomyślał gdy dziewczyna opuściła pokój. "Chyba zaczynam się do niej powoli przyzwyczajać. Nie jest w cale taka zła jak na pierwszy rzut oka myślałem." Chłopak jeszcz chwile posiedział na swoim łóżku po czym sprawdził czy na pewno jego zanpaktou leży w miejscu w którym je wcześniej zostawił, po czym znów położył się spać. Nie miał zielonego pojęcia co ten sen mógł ozaczać, ale miał nadzieję że się za szybko nie powtórzy. Zasypiająć myślał o tym w jaki inny sposób mógł się dostać za te drzwi, nie zabijająć uprzednio wszystkich pająków... Natomiast rano miał zamiar jak zawsze wyjść na dwór i trochę poćwiczyć przed zajęciami, to zawsze pomagało mu się odstresować i zapomnieć o problemach.

Sen nadszedł całkiem szybko, zaś życie po przespaniu w spokoju kilku godzin zwykle stawało się lepsze. Przepiękne słońce zdecydowanie zachęcało do wyjścia na zewnątrz i trenowania, co zresztą Takemitsu zrobił niemal odruchowo. Chłopak ze zdziwieniem zauważył, że Sakame po raz kolejny wracała rano ubrana w zniszczone, stare kimono. Prawdopodobnie zwyczajnie w nim trenowała, choć równie dobrze mogła mieć jakieś kontakty ze światem przestępczym albo należeć do tajemnej organizacji używającej tych niepozornych strojów jako mundurów. Hiro zwyczajnie nie widział co robiła, albowiem wracała gdy chłopak dopiero wchodził ćwiczyć. Oznaczało to, że musiała wstawać bardzo szybko.

Hiro zdołał wrócić do siebie po treningu mając jeszcze niewielki zapas czasu. Oznaczało to, że pewnie zdoła przygotować się na dzisiejsze lekce. Dzień zaś po raz kolejny miał zacząć się na sali wykładowej w towarzystwie Zoriego, który zdecydowanie nie był najsympatyczniejszym z nauczycieli.

Gdy Hiro sam wrócił z treningu dostrzegł jak jego współlokatorka akurat grzebie w lodówce, co oznaczało iż grzebie w jego zapasach. Miała mokre włosy, co zapewne było spowodowane tym że brała prysznic. Ubrana była już w mundurek akademii, choć wyraźnie nie przywiązywała specjalnej wagi do jego czystości. Na rękawie wciąż widać było bowiem kropelki krwi - pozostałości po tym jak wtłukła tym, którzy śledzili Hiro.

Hiro chwilę przyjrzał się kimonu po czym wzruszył ramionami i poszedł sam wykompać się po trenigu, w końcu o higiene trzeba dbać. Po kąpieli chłopak zjadł szybkie śniadanie i udał się na zajęcia. Po drodze chłopak rozmyślał nad swoim snem, nie wiedział skąd i dla czego taki był. Zastanawiał się czy mógł być on w jakiś sposób powiązany z zanpaktou. A teraz do tego zaczął się zastanawiać co tak naprawdę wcześnie rano robi Sakame, czy wychodzi ćwiczyć, czy też może się z kimś spotyka, a jęsli tak to z kim. Znów miał wiele pytań i żadnej odpowiedzi, ale jak zawsze jedną nadzieję że w końcu z czasem większość się wyjaśni.

Przed Hiro rozpościerała się wizja ostatniego dnia nauki w tym tygodniu. Następne dni miały być wolne, zaś dla chłopaka miały oznaczać odwiedziny w rodowym domu Mari. Dodatkowo przez dwa wolne dni miał przyłożyć się i nauczyć zaklęcia jako test na zajęcia z Kidou. Prawdopodobnie nie będzie miał więc czasu by odpoczywać i lenić się. Nie była to jednak tak zła zapowiedź, w końcu Hiro lubił trenować i rozwijać swoje umiejętności.

Dzień na akademii minął szybko, co można było przewidzieć. Nie było tutaj bowiem czasu na nudę. Poranne wykłady, następnie zaś kendo, ogólnorozwojówka oraz kolejne zajęcia poświęcone zwiększaniu sprawności bojowej. Gdy wszystkie lekcje dobiegły końca chłopak mógł wreszcie opuścić teren uczelni.

Chłopak udał się wieć do swojego wynajmowago lokum, by zabrać wszystkie potrzebne rzeczy na weekend. Wziął więc swoje notatki z tygodnia, zanpaktou i udał się w stronę rodzinnego domu. Musiał w końcu jeszcze powiedzieć siostrze, że są zaproszeni na wizytę w posiadłości Mari. A za pewne przygotowanie dziewczyny na tą okoliczność nie będzie zbyt łatwe. Do tego chciał jeszcze dziś poćwiczyć swoje umiejętności. Po zostawieniu wszystkiego i powiadomieniu swojej siostry o spotkaniu, ruszył w jakieś ustronne miejsce by móc poćwidzczyć uczonego się kidou, z początku próował sobie utrwalić tą cześć, która już mu wychodziła. Następnie starał się wykombinować jak dalej powinnno kierować się energią by zaklęcie było skuteczne. Ku swemu zdziwieniu wskazówki Mari okazały się w tej chwili dość pomocne w wielu przpadkach, Po jakieś godzinie ćwiczeń z magią, postanowił dać odpocząć głowie i dał popracować mięśnią. Na poczętku zwykła rozgrzewka mająca na celu pobudzenie wszystkich mięśni i stawów do pracy by przypadkiem nie nabawić się jakieś kontuzji. Później ćwiczenia rozciągające ciało. Ta część jego planu zajęła mu kolejną godzinę i po jej skończeniu udał się do domu gdzie po zabraniu zanpaktou udał się na salę ćwiczeń jego przybranego ojca, by w spokoju rozwijać swoje umiejętności we władaniu kataną. Teraz trochę żałwał że wcześniej nie przykładał się zbytnio do zajęć sensei Sekine, ale miał szczerą nadzieję, że uda mu się wszystko nadroić. Po opanowaniu kilku najprostszych cięć, zjadł kolacjię i udał się spać z nadzieją, że dziś koszmary nie będą go lękać.

Nim Hiro wykonał swój plan Mari podbiegła do niego zaraz po wyjściu z akademii. Dziewczynka uśmiechnęła się lekko łapiąc oddech, jakby przebiegnięcie tego niewielkiego kawałka potrzebnego by dogonić chłopaka było dla niej wysiłkiem fizycznym.

- Ummm... przepraszam, że zapytam... pamiętasz o zaproszeniu...? - zagadnęła dziewczynka najwyraźniej zmieszana, zupełnie tak jak zawsze. Patrzyła oczywiście pod swoje nogi, pewnie zwyczajnie zbyt wstydziła się żeby podnieść spojrzenie. Po krótkiej chwili dorzuciła jeszcze. - No i... wciąż Ci pasuje? Znaczy, nie chciała bym,.. mój ojciec nie chciał by przeszkadzać ani być zbyt nachalny.

(w razie czego rozpiska nie pójdzie na marne, po konwersacji zajmę się planem Hiro xP)

-Nie martw się twój ojciec nie jest zbyt nachalny, po za tym i tak nie miałem żadnych planów na weekend.- odrzekł lekko zdziwiony. Nie wiedział po co dziewczyna przebiegła się taki kawałek by zadać pytanie na które dla Hiro odpowiedźx była jasna. W końcu jak by mu nie pasowało poinformował by o tym dziewczyne, przynajmniej tak mu się wydawało, że należy postąpić.- Wiesz jak by mi nie pasowało lub cos by mi wypadło dał bym znać. Więc widzimy się w weekend.

Hiro chwilę postał czekając na to czy dziewczyna wymyśli jakieś pytania, miał jakieś dziwne przeczucie, że to nie jest koniec tej konwersacji. Ale w gruncie rzeczy mu to nie przeszkadzało.

- Uhm... oczywiście... przepraszam... - Dziewczyna opuściła głowę najwyraźniej zakłopotana. Odezwała się po raz kolejny dopiero po kilku chwilach, zapewne w tedy gdy jej rozbiegane myśli zebrały się w całość na tyle, by ostatecznie zacząć działać. - Ummm... to w takim razie możesz przyjść kiedy chcesz... i ten.... jeszcze Sensei Sekine prosiła żebym Cie do niej przysłała... mówiła, że bedzie w dojo. Do widzenia.

Mari pożegnała się po czym dość szybkim krokiem ruszyła w stronę wyjścia z akademii. Najwyraźniej sama chciała już dotrzeć do domu. Przy samej bramie Hiro spostrzegł zresztą jej brata. Shinigami najwyraźniej również miał wolny weekend, albo po prostu postanowił odebrać siostrzyczkę ze szkoły. Blondyn skinął zresztą głową w stronę Hiro, najwyraźniej dostrzegł go z daleka i postanowił się przywitać.

Hiro odpowiedział na gest brata Mari lekim ukłonem, po czym postał jeszce chwile by zastanowić się jak najszybciej dostać siędo Sensei Sekine. Gdy ułożył sobieplan podróży ruszył w stronę dojo. Zastanawiał się czego może chcieć od niego nauczycielka. Po chwili namysłu doszedł, że raczej chodzi o plan by przekonać Mari do walki, tu dzież o bójkę z bandą któa rok temu została wydalona z akademii. Aczkolwiek możliwe, że chodzi o obie te strony, naszczęście chłopak widział, że niedługo się wszystkiego dowie. Miał nadzieję, że nauczycielka szybko się upora z wyjaśnieniami o co jej chodzi. Nie miał zamiaru spędzać za dużo czasu w akademii. W końcu miał dość dużo do zrobienia w ten weekend, a każda chwila zwłoki powodowała, że może się ze wszystkim nie uporać. Gdy doszedł do dojo zapukał do niego po czym wszedł i gdy zobaczył nauczycielkę rzekł:

-Dzień dobry wzywała mnie sensei- rzekł spokojnie, rozglądając się czy w pobliżu nie ma osób trzecich.- W czym mogę pomóc??

Sekine najwyraźniej nie miała najmniejszej ochoty się obijać. Gdy tylko Hiro wszedł do dojo w jego stronę pomknął boken rzucony przez nauczycielkę. Chłopak z ledwością zdołał go złapać nim ostrze treningowe uderzyło go w twarz. Przekaz był dość jasny, bowiem sama Sensei również trzymała w dłoni miecz treningowy.

- Słyszałam coś niecoś. Jak idzie Ci trening z prawdziwym hm? - Najwyraźniej Sekine słyszała już o tym, że Hiro otrzymał zanpakutou. - Sprawdzimy, czy jesteś w stanie nim machać nie krzywdząc samego siebie dobra?

Sama nauczycielka spokojnie przyjęła postawę bojową zdecydowanie nietypową dla kendo. Co prawda delikatnie rozstawione nogi zapewniały lepszą możliwość utrzymania równowagi, niemniej ostrze opuszczone skosem w stronę podłoża zdecydowanie nie ułatwiało podejmowania jakichkolwiek ataków. Prawdopodobnie zwyczajnie nie traktowała Hiro całkiem poważnie.

"Hmm czyżby chodziło tylko o to?? Nie niechce mi sięw to wierzyć... Ciekawe co to za postawa, a z resztą różnica w poziomie moim i Sensei Sekine jest tak duża, że nawet gdyby nie trzymała ona bokena w ręce nie był bym w stanie jej nic zrobić... Ale cóż zaryzykujmy też nie przyjmę normalnej postawy..." Chłopak po chwyceniu bokena rozejrzałsię najpierw po sali po czym chwycił go w nietypowy sposób. Obrócił ją o 180% tak by ostrze biegło od nadgarstka przez łokieć aż do ramienia. Nie wiedział za bardzo jak tym walczyć, ale miał nadzieję, że w ten sposób może blokować wszystkie ciosy tak ja w walce w ręcz przed ramieniem zasłaniającym się bokenem. Ugiął lekko kolana tak by obniżyć swój środek ciężkośći i móc reagować trochę szybciej. Następnie wyciągnął ręcę prawie tak jak przy normalnej gardzie. Uniósł lekko tylko prawy łokieć ku górze tak by ciosy z góry łątwiej parować przedramieniem tak by ześłizgiwały siępo bokenie. Kolejnym etapem przygotowania się do walki było ukrycie swojego reietsu, wiedział bowiem że to utrudni w minimalnym stopniu przewidywanie jego ruchów nauczycielce. Gdy już przyjąłtądziwną postawę był dumny z siebię, za tak obszerną improwizacjię.

-Hmm widzę, że wieści się dość szybko rozchodzą- rzekł spokojnie nie spuszczająć swojego przeciownkika z oczu- A co do tego jak na razię się nie skaleczyłem, choć miałem dziwny koszmar...

Ostatnie zdanie nie wiedziałpo co powiedział, ale nie mógł już cofnąć czasu. Przyjrzał się jeszcze raz postawie Sakame i próbowałodgadnąć jej kolejny ruch. Po czym postanowił blokowaćciosy nauczycielki a samemu wyporwadzać kontrataki, które nie koniecznie były wyprowadzane z ręki dzierżącej broń, a wszystkich kończyn Hiro. Chciał w jakiś sposób dosięgnąć nauczycielki i miałwielką nadzieję, że nie spodziewa się ona ataków np. kopnięć

_Jestem gotowy rzekł po wszystkich przygotowaniach i przemyśleniu taktyki walki.

Sensei zaatakowała dość szybko, gdy tylko Hiro przyjął pozycję odpowiednią do walki. Boken przez nią trzymany pomknął w stronę twarzy chłopaka szerokim, płaskim cięciem. Co prawda chłopak zdołał zblokować uderzenie, jednakże zadziwiająca siła ciosu niemalże wytraciła treningowy miecz z jego dłoni. Blok po prawej stronie był relatywnie prosty, jednakże gdy nauczycielka podjęła błyskawiczny atak z drugiej strony sytuacja nieco się skomplikowała. By nie oberwać Hiro musiał pochylić się nisko, co zdecydowanie utrudniało wykonanie kontrataku. Najwyraźniej Sensei zamierzała atakować na tyle szybko, by zdecydowanie utrudnić kontratakowanie.

Gdy kilka kolejnych ciosów pomknęło w stronę Hiro zmuszając go do ciągłego cofania i ograniczając ilość kontrataków do minimum. Po kilku chwilach chłopak był już nieco zdyszany, zaś nadgarstek i palce zaczynały boleć od parowania silnych, wprawnych uderzeń wyprowadzanych przez Sekine.

- Koszmar? - zagadnęła w trakcie walki, najwyraźniej zamierzając przyczepić się do niepotrzebnie wypowiedzianego zdania. Niestety, nie wyglądało na to że przerwie wymianę ciosów na czas wymiany słów.

Hiro starał się znaleść jakiś słaby punkt w obronie nauczycielki, ale nie wiedział jak to zrobić, a po za tym nie miał zbyt dużo czasu między atakami by szukać luk. Skupiał się na tym by blokować uderzenia, wiedział że to nie ma większego sensu gdyż nauczycielka miała na pewno lepszą kondycjie i nie traciła szybkości reakcji. A on zdawał sobie sprawę z tego że z minuty na minutę jego ruchy są coraz to wolniejsze. Ale nowy sposób walki bokenem mu się spodobał, mógł wykorzystywać podczas walki uderzenia i bloki których nauczył się od Mito. Stwirdził też, że ataki z lewej strony może blokować wysuwając prawą rękew lewą stronę i chwytająć miecz tak by tworzył kąt prosty. Ruch ten stwarzał nawet sytacjię do kontrataku bo pociągał ze sobą oobrót tułowia, a to z kolei przydawało się do wyprowadzania kopnięć. Hiro chciał spróbowaćswojego pomysłu przy kolejnej okazji, chciał trafić w okolice kolana nauczycielki miał nadzieję, że to ją przewróci.

-A co do koszmaru- rzekł zdyszanym głosem- To co sensei chce wiedzieć dokładnie??

- A skąd niby mam widzieć? O czym był ten koszmar co? - Nauczycielka wciąż stosowała swoją w pełni ofensywna taktykę walki. Częste i silne ataki niemal całkowicie uniemożliwiały Hiro zadanie ciosu. Chłopak rzeczywiście stawał się coraz wolniejszy i zapewne przegrał by z absolutnym kretesem, gdyby nie pomysł opracowany podczas blokowania ataków skierowanych na lewą stronę ciała. Co prawda kopnięcie nie doszło do skutku, zmusiło jednak Sekine do cofnięcia się. Cofnięcie się dało zaś Hiro chwilkę wytchnienia między kolejnymi uderzeniami nauczycielki. Moment ten mógł zaś dać dość czasu, by przygotować się do dalszej obrony a może nawet wyprowadzić kolejny atak? Mógł też oczywiście odpowiedzieć na pytanie zadane przez Sensei.

""Hmm coś sensei jest nie w chumorze... a skąd ja mam wiedzieć o co się pyta? W końcu koszmar to koszmar... Zresztą co mi zależy, raczej i tak nikomu nie wygada... No i znów cięzko będzie mi się bronić i mówić" Chłopak doskoczył natychmiast do nauczycielki i sam uderzył bokenem tnąc w odsłonięte miejsce. Starał się to zrobić najmocniej jak umiał. W czasie ataku rzekł

-No cóż śniło mi się, że obudziłem się w jakimś dziwnym opuszczonym dworku, chyba to był dworek- chłopak starał się mówiąć nie stracić koncetracji i w każdej dobrej sposobności kontratakował, czy to bokenem czy to kopnięciem czy też zwykłym uderzeniem ręki- No w sumie nie do końca opuszczonym wszędzie było pełno pająków... Chciałem opuścić te domostwo ale jedyne drzwi jakie widziałem były oplecione pajęczyną. Gdy próbowałem je otworzyć wszystkie pająki mnie zaatakowały. Najgorsze jest to że to było za bardzo realne, oczuwałem ten sen jagdyby wszystkimi zmysłami...

Hiro z każdą sekundą walki czuł się coraz bardziej zmęczony na dodatek rozmowa mu nie pomagała, bo zamiast regularnie oddychać musiał wypowiadać słowa. Ale i tak był przygotowany na porażkę, w końcu dziwne jak by pokonał nauczycielkę kendo...

Sensei przyjęła atak lekkim ruchem parując boken Hiro, następnie zaś delikatnie obróciła miecz nadgarstkiem przysuwając górę bambusowego ostrza nad miecz chłopaka. Następnie zaś przesunęła swoją własną broń treningową szybko do góry by uderzyć swojego ucznia w klatkę piersiową. Cios nie był szczególnie silny, najwyraźniej Sekine chciała po prostu dać mu znać, że wygrała. Zapewne w ten sposób chciała pokazać, że trening się zakończył.

- Boisz się pająków? Wiesz co, żeby tak taki duży facet bał się małych stworzonek. - Nauczycielka uśmiechnęła się szeroko najwyraźniej naigrawając się ze swojego podopiecznego. Wydawało się jednak, że nie chce go szczególnie mocno obrazić. Może zwyczajnie myślała, że w ten sposób poprawi mu humor.

-No cóż samych pająków raczej się nie boję, ale takiej ilości zgromadzonej w jednym miejscu i współpracujące ze sobą- wypowiedział, opuszczająć swój boken, w jego głosie można było dostrzec nutkę zdenerwowania. W końcu nie lubił się dzielićz innymi osobami o swoich problemach, a tu wiedział że sensei i tak mu nie da spokoju do momentu aż wszystkiego nie opowie. A co więcej nie lubił jak ktoś się z niego naśmiewa, nawet jak to być żartem. - Nie wiem co to były za stworzenia, ale mam nadzieję, że jużwięcej nie będe miećtego typu snów.

Chłopak upewnił się, że trening na pewno dobiegł do końca, jak już był tego na sto procent pewien usiadł na ziemi by w spokoju móc dojść do siebie. Dawno się tak nie zmęczył, praca mięśni w połączeniu z ciągłym przewidywaniem ruchów przeciwnika okazałasię naprawdę męcząca.

- Dobra, na dzisiaj koniec. Lec odpocząć a w poniedziałek spotykamy się na treningu. - Sekine najwyraźniej nie chciała dzisiaj od Hiro niczego wielkiego. Po prostu odwróciła się więc na pięcie i ruszyła w stronę wyjścia z dojo. Nim jednak opuściła pomieszczenie pacnęła się w czoło. - Aaa no tak, jeszcze jedna sprawa. W drodze do domu twoja koleżanka może spotkać nieco celowo zaplanowanych nieprzyjemności. Pospiesz się to jeszcze się załapiesz żeby jej pomóc. Ktoś w końcu musi to zrobić prawda?

Nauczycielka najwyraźniej wreszcie dopięła swego i zamierzała wysłać na Mari sztucznego pustego albo coś innego, podobnego. Zapewne miała nadzieje, że pierwsza walka wreszcie pokaże dziewczynie celowość treningów sztuk walki. Wszakże jeśli dziewczyna stale będzie wzbraniała się od przemocy, to w końcu przemoc w postaci hollowa zrobi jej wielka krzywdę. Problemem z tą krzywdą było jednak przede wszystkim to, iż po takim skrzywdzeniu zapewne nie była by już w stanie niczego się nauczyc.

-A więc o to chodziło... No cóż muszę się pośpieszyć- rzekł spokojnie- A jak sensei myśli zdąże jeszcze wziaść z domu zanpaktou? Czy raczej jest to mało prawdopodobne?

Hiro poczekał chwilę na odpowiedź nauczycielki, po czym w zależności od odowiedzi udał się najpierw do domu po zanpaktou, lub od razu w stronę domu Mari. Po drodze zastanawiał się nad tym co powie koleżance o ich "przypadkowym" spotkaniu. W końcu żadko się spotykali w drodzę do domu.

- Nooo, ja bym raczej się zabrała z mieczem. Zawsze bezpieczniej. - Sekine uśmiechnęła się wesoło, skinęła chłopakowi głową a następnie opuściła dojo. Hiro nie pozostało zaś nic innego jak ruszyć szybko w stronę domu, następnie zaś w stronę oddalonej posiadłości, w której mieszkała Mari. Całym kłopotem w spieszeniu się był fakt, że chłopak był zmęczony. Wszakże do niedawna zajęty był ostrym treningiem, zaś Sensej nie traktowała go specjalnie delikatnie.

Hiro dotarł do swojego domku stosunkowo szybko i odnalazł w nim zanpakutou. Oręż leżał dokładnie tam, gdzie ostatnio został odłożony. Nie wyglądał zresztą specjalnie niezwykle, zapewne dla tego iż póki co zdawał się niewiele różnić od najnormalniejszej w świecie katany. Po przymocowaniu miecza do pasa lub pleców Hiro gotów był do dalszej drogi. Przebycie jej w odpowiednim tempie wymagało zaś zaczerpnięcia kolejnych rezerw sił. Zmęczone ciało stawiało bowiem powoli opór. Najwyraźniej Sensei Sekine nie przemyślała tego, iż pełna sprawność może być uczniowi potrzebna podczas próby pomocy Mari.

Gdy Hiro w końcu dostrzegł swoją znajomą ta znajdowała się już poza zasięgiem Seireitei. Na zadziwiająco pustej drodze prowadzącej do włości jej ojca poza samą dziewczyną znajdował się potwór, którego aparycja wskazywała na fakt wrogości. Stworzenie przypominało nieco sporego robala, który opierał się na dwóch dziwnie zagiętych nogach. Uniesiony korpus o nieco ludzkiej fizjonomii opatrzony był zaś sześcioma łapami. Dwie największe zakończone były szponiastymi dłońmi, pod nimi znajdowały się jednak dodatkowe dwie pary. Każda z nich wyposażona była długie na jakieś 30 cm, lekko zagięte ostrze. Osadzony na długiej szyi łeb zakryty był maską w kształcie przypominającym ludzką twarz. Stwór szarżował akurat na Mari, która najwyraźniej próbowała uciec. Na oczach Hiro zdołała uskoczyć przed kilkoma ciosami zapewne unikając bycia pokrojoną na kawałki.

"Hmm nawet sobie jakoś radzi... Unikanie ciosó to też dobra technika walki, ale bez atakowania ona co najwyżej się skończy remisem. Dziwi mnie też fakt, że nie używa jakiegoś kidou do obrony." Chłopak ruszył w stronę walczącej dwójki, po drodze wyciągająć katane i chwytając ją w ten sam sposób jak uwcześnie walczył z Sekine. Chłopak będąc blisko potwora chciał zebrać reietsu i jednym szybkim cięciem odciąć jedną z kończyn na których poruszała się bestia. Miał nadzieję, że pusty zauważy go zbyt późno by zdołał zablokować cios. W końcu skupił się już na swojej ofierze. Hiro postanowił nie zaatakować go frontalnie lecz biegnąc łukiem chiał zaatakować z flanki jeśli oczywiście ukształtowanie terenu mu na to pozwoli.

Zużywam 11 rei (11 szybkość, łącznie będzie 20)

Hiro poczuł jak energia napływa do jego obolałych nóg. Nagłe uderzenie reiatsu odegnało na krótką chwilę zmęczenie i pozwoliło na niezwykłe przyspieszenie. Zapewne tylko dzięki zużyciu tej partii swojej wewnętrznej energii Hiro zdołał dotrzeć do potwora na czas. Podczas gdy biegł stwór zdołał bowiem uderzyć Mari wierzchem łapy obalając ją i zapewne szykując się by wykończyć młodą uczennicę. Nadbiegnięcie odsieczy pokrzyżowało mu jednak plany.

Uczeń akademii biegł tak szybko jak umiał i zaatakował błyskawicznie zamierzając odciąć dolną kończynę pustego, potwór jednak najwyraźniej umiał zaskakiwać. Odwrócił głowę na tyle, by dostrzec Hiro po czym odskoczył do tyłu unikając ataku. Wyraźnie potwór bawił się jedynie z Mari, w rzeczywistości zaś potrafił poruszać się o wiele szybciej. Stwór wylądował po odskoku i przyjął niską pozycje, następnie zaś ryknął na chłopaka rozczapierzając wszystkie sześć kończyn. Wyglądało na to, że szykował się do ataku.

"Nie dobrze... Nie mam tyle sił by się jeszcze użerać z tym pustym. Muszęszybko to jakoś załatwić. Tylko nie wiem zbytnio jak? W końcu zaatakował najszybciej jak umiał i stwór zdołał to uniknąć bez większych problemów. No i co gorsza pierwszy atak z zaskoczenia mu nie wyszedł." Hiro postanowił tym razem ukryć swoje reietsu, nie wiedział czy to go zdradziło czy też nie ale utrzymywanie go w ryzach nie było już dla chłopaka wielkim problemem. A zawsze mogło to przechylić szalę zwycięstwa na jego stronę. Sam również przyjął postawę, ugiął lekko nogi przygotował się do odparcia atku. Postanowił znów zasięgnąć po swój zapas reietsu, tym razem jednak nie pokazywał przeciwnikowi, że to robi. Chciał wykorzystać swoją szybkośc tak by w odpowiednim momencie ciąć potwora gdy tylko nadaży się taka okazjia.

Chłopak przyjął pozycję gotując się do odparcia ataku, ugiął nogi dla większej stabilności, przygotował rezerwy swojej energii by wspomóc ewentualny atak, wszystko było gotowe. Potwór ociągał się przez chwilę stawiając niewielkie kroki dookoła i rycząc przeraźliwie, zupełnie jakby chciał sprawdzić czy Hiro nie ma jednak zamiaru uciec. Może nawet miał na to nadzieję? Widząc jednak młodzieńca gotowego do walki postanowił w końcu przystąpić do ataku.

Bestia ryknęła po raz kolejny i rzuciła się do przodu machając swoimi szponiastymi łapskami. Hiro spostrzegł, że potwór jest od niego szybszy, podczas pierwszej próby blokowania zrozumiał zaś, iż poczwara jest również silniejsza. Miecz ledwie pozostał w dłoni gdy chłopak postawił jego ostrze na drodze ogromnych, morderczych szponów. Niewiele trzeba było myśleć by zrozumieć, że w walce z Mari pusty nie wykorzystywał wszystkich swoich sił. Obecnie Hiro miał problemy by w ogóle podjąć jakikolwiek atak. Walka przypominała nieco pojedynek z Sensei Sekine. Bestia napierała szybko i mocno nie pozostawiając miejsca na zastanowienie się czy odpoczynek. Dopiero po zblokowaniu kilku ciosów i uniknięciu dwóch pojawiła się nadzieja na zranienie bestii. Hiro zdołał uchylić się bowiem przed prawą łapą potwora schodząc przy tym lekko na swoje lewo, dzięki czemu miał wolny dostęp do boku bestii. Reiatsu dodało mu szybkości, choć zmęczenie odebrało sporą część precyzji. Miecz trafił w jedną z kostnych płytek na korpusie potwora, ześlizgnął się po niej i ostatecznie pozostawił cięcie na miękkiej tkance. Stwór ryknął wściekle odskakując od chłopaka, zaś z rany pomiędzy twardymi płytkami wyciekała powoli ciemna posoka.

"O cholera jeśli wszyscy puści są tak silni jak ten to przedemną jeszcze długa droga by z nimi walczyć... A to w końcu niby miał być pusty treningowy... Ehh nie ma co teraz się nad tym zbytnio zastanawiać, w końcu trzeba działać." Chłopak ucieszył się, że bestia odskoczyła od niego miał teraz chwilę by zaczerpnąć trochę powietrza przed dalszą walką. Chcą nie skracać dystansu, postanowił wystrzelić w niego swoje kidou, a później jak najszybciej doskoczyć by zaatakować. Miał nadzieję że stwór unikając go lub też po tym jak zostanie przez nie trafiony, odsłoni się na tyle by móc go zaatakować. Niestety jedynym kiodou jakim w tej chwili Hiro dysponował było Byakurai... Chłopak zaczął inkantować zaklęcie i skupiać reietsu w ciele by wykorzystać moment do ataku, zaraz po użyciu kidou.

Nie jestem pewien jak działa łaczenie kidou i dopalanie statystyk więc zrobie tak jak myśle jak będzie źle napisz (4 rei potrzebne do użycia kidou i 7 dopalenie szybkości= 11 )

Chłopak szybko wypowiedział inkantację, zaś z jego wyciągniętych palców pomknęła biała struga energii. Promień uderzył prosto w korpus potwora trafiając w jedną z płytek ochraniających miękkie ciało. Zaklęcie co prawda pozostawiło ślad na naturalnym pancerzu, nie zdołało jednak przebić się przezeń skutecznie. Z niewielkiej rany pociekła ledwie kropelka krwi. Stwór jednak wyraźnie poczuł się zagrożony, gdy Hiro ruszył do szarzy chcąc wykorzystać moment pusty ustawił w jego stronę wszystkie cztery dodatkowe, zakończone ostrzami kończyny, następnie zaś w mgnieniu oka ostrza zmieniły swoją długość do rozmiarów naprawdę zatrważających. Znajdujący się o dobre kilka kroków dalej Hiro był w ich polu rażenia.

Cztery gwałtownie wydłużające się ostrza pomknęły w jego stronę niczym pociski, szybko i celnie. Chłopak zdołał uskoczyć lekko na bok omijając dwóch najbardziej po prawej, kolejne udało mu się przekierować blokując je mieczem. Ostra krawędź jedynie delikatnie nadszarpnęła jego prawy bark. Ostatnie jednak dosięgnęło celu zagłębiając się w lewym boku Hiro tuż pod żebrami. Ostrze rozdarło tkankę docierając głęboko i wywołując falę zdecydowanie nieprzyjemnego bólu. Krew zaczęła wyciekać i wsiąkać w kimono.

(-27PŻ)

"Tego to się nie spodziewałem, następnym razem chyba jednak warto będzie poznac wszystkie umiejętności zanim się z nią zacznie walczyć. I do cholery czy to zawsze musi tak boleć... Czy choćraz w życiu nie może mi się przytrafić coś miłego nawet po tym jak dostałem zanpaktou nawiedził mnie koszmar. Ale dość rozmyśleń trzeba coś z nim zrobić nim on mnie wykończy" Hiro odruchowo odskoczył by wyrwać się z ostrza, jak chwile poźniej o tym pomyślał nie był to najlepszy pomysł. Wiedział, że nie ma zbyt dużo czasu w końcu tak głeboka rana sama się nie zasklepi więć, nie dość że jest zmęczony to teraz jeszce po przez krwawienie będzie z sekundy na sekundę coraz to słabszy. Przyjął więc postawę obroną, uciskając ranę swoją lewą ręką. Postanowił więc użyć jeszcze raz Byakurai tym razem jednak chciał to zrobić w takim momencie, żeby miał pewność, że trafi na pewno cel. W ten atak chciał włożyć całe swoje reietsu, jakie tylko mógł.

11 rei w Byakurai

Odskok okazał się być ewidentnie nieszczególnie dobrym pomysłem. Spowodował on jedynie poszerzenie rany, która i tak była dość głęboka. Z wyrwy w boku pociekło zdecydowanie więcej krwi niż uprzednio, kiedy to ostrze samo w sobie nieco tamowało krwotok. Hiro zbladł i krzyknął krótko nim zdołał się opanować. Chłopak przez kilka chwil musiał się koncentrować nim zdołał użyć kidou, potwór zaś w tym czasie skrócił trzy pozostałe ostrza najwyraźniej szykując się do kolejnych ataków.

Strumień białej energii wystrzelił z palców Hiro w stronę potwora dokładnie w chwili, gdy kolejne z ostrzy zaczęły się wydłużać. Uderzył w ciało bestii tym razem trafiając nieco pomiędzy płytkami ochronnymi, przez co zapewne zadał większe rany niż ostatnio. Nie starczył chyba jednak by bestia skonała. Końce ostrzy pomknęły zaś w jego stronę, tym razem nie pozostawiając szans na unik. W tej chwili jednak najwyraźniej Mari zdołała wreszcie obudzić się z przerażenia.

Nim kolejne szpikulce wbiły się odpowiednio głęboko w ciało chłopaka usłyszał jak łamiącym się głosem dziewczyna krzyczy "Haduo 21! - Juu Ken!". Gdy kimono oraz skóra zostały przeszyte ostrymi czubkami dziesięć prostych mieczy opadło na bestie przeszywając jej plecy. Ostatni ze spadających mieczy uderzył od góry w głowę powodując uszkodzenie maski. Hollow zamarł w bezruchu, następnie zaś rozwiał się na wietrze zamieniając w czarny pył, który zaczął znikać. Ostatecznie po bestii nie pozostało ani śladu.

Kilka chwil później Mari doskoczyła do Hiro i podtrzymała go lekko ramieniem. Wyglądało na to, że chciała pomóc mu ułożyć się spokojnie na ziemi.
- Przepraszam... - wyszeptała płacząc. - Zaraz... zaraz pomogę... - dodała po chwili łamiącym się głosem dziewczyna. Najwyraźniej zamierzała zacząć stosować swoją wiedzę medyczną.

"Ehh... i nie mogła tego tak od razu rozwiązać, ja tu się męcze a ona użyła jednego kidou i po sprawie. I to poziomu 21... Cholera kto ją tego nauczył..." Chłopak skorzystał z pomocy dziewczyny, w końcu dobrze wiedział, że z taką raną i tak za długo nie postoi. W końcu zbyt mocno krwawił by zachować świadomość na długo, przynajmniej tak mu się zdawało. Ułożył się spokojnie tak by nie zabrudzić rany. Miał nadzięję, że sensei Sekine przewidziała taki rozwój wypadków, a co za tym idzie znajdzie się ktoś potrafiący opatrzeć taką rane zupełnie przypadkowo. No i gdy już poziom adrenaliny lekko z niego opadał zaczął dostrzegać, że nie dość że rana strasznie go boli, to jeszcze czuje się strasznie zmęczony. Jedyne co mu się teraz chciało to zasnąć.

- A za co ty mnie przepraszasz??- w głosie było słychać duże zmęczenie chłopaka. Każde kolejne słowo wypowiadał coraz wolniej, aż w końcu zemdlał - Przecież to ten pust mnie zranił, to nie twoja...