Świątynia Yakushi-ji

Wbrew temu to oczekiwała, nie czuła bólu wraz z wpychaniem ostrza w głąb swojego ciała. Gdyby tylko o tym pomyślała, zapewne popatrzyłaby w dół swojej klatki piersiowej i zauważyła brak jakiejkolwiek rany czy krwi. Ale miała inne rzeczy na głowie, dlatego wpatrywała się w chłopca pociągającego na sznurki. W tym wszystkim również nie czuła bólu - uczucie wstrząsy wystarczająco przytłumiło jej ten zmysł.
W końcu i jej ręce odmówiły posłuszeństwa. Czy trzymała, czy po prostu usiłowała nie upaść na twarz nie miało większego znaczenia, bo nie miała wpływu na to co się działo. W przeciwieństwie do pasożyta, który w jakimś dziwnym spazmie natychmiast się wycofał do jej ciała, albo i nawet głębiej.
Ciągnął. Czuła jak coś było wyrywane z głębi jej duszy, jak na jakimś haczyku wędki. To właśnie tak miała umrzeć, wyrwana żywcem z jej ciała? Nie wyglądało jednak na to, by cała była wyciągana - jedynie jej część, szkarłatna część. Widziała wysiłek na jego twarzy. Jaki ona mogła mieć? Jakikolwiek by on nie był, na pewno był niekontrolowany.
Czerwone wiązki ześlizgnęły się, albo oderwały od łańcucha. Uczucie paraliżu zniknęło, a wraz z nim te resztki kontroli nad swoją równowagą. Upadła na ziemię, mogąc dziękować jedynie odruchom za niepoharatanie sobie twarzy. Patrzyła się nieprzytomnie przed siebie, wciąż dogłębnie wstrząśnięta tym co się stało.
Drżała, cała spocona i blada. Coś w środku niej pękało. Głównie dlatego, że była w stanie myśleć o swojej sytuacji. Prawie zabiła czwórkę ludzi przez swoją naiwność. Oh, jakby to było takie proste to by nie było takiego problemu...
Zacisnęła swoją rozpadającą się osobę w garść dopiero, gdy do niej podbiegł jakiś mężczyzna. Chłopiec. On jest ważny. On WYCIĄGAŁ tego stwora! On FAKTYCZNIE się wystraszył! TO BYŁO TO!
-Idź do innych, nic mi nie jest!-Rzuciła do niego ostro, stając najpierw na jednym kolanie, a potem podnosząc się powoli do pozycji wyprostowanej. Szukała spojrzeniem tego chłopca. Nie mogła go stracić albo pozwolić mu uciec. Za wszelką cenę.
Gdyby stał, wpatrywałaby się w niego przez chwilę. Gdyby uciekał, rzuciłaby się za nim. Ale gdyby znalazła się wystarczająco blisko, pokazałaby ruchem dłoni by poszedł razem z nią. Mistrzyni zrozumienia i wyrafinowania.
Jakieś spokojne miejsce. Nie wiedziała co takie dzieciaki lubią, zabrałaby go na jakieś lody... jak to dziwnie brzmi...

Nic. Zniknął w parę chwil. Kurwa mać, czy to była kolejna iluzja?! Nie, chyba by jej podświadomość jej nie pomagała, gdyby nie miała z tego jakiś konkretnych korzyści dla siebie. Tak jak wtedy w tym świecie Chucka, gdy wegetacja w klitce z jakiegoś powodu jej nie przypasowała.
Gorzej, znacznie gorzej się przedstawiała sprawa wokół niej. Ci ludzie żyli, ale czuła ich kawałki w sobie. Przyłożyła dłoń do piersi, w sumie nie wiadomo po co... i bez tego miała świadomość tego, co się stało. Wyrwała za dużo, by mogło się to ot tak zregenerować.
Dłoń jej zadrżała. Zacisnęła w pięść. Dobrze, że Hana została. Acz gdyby była to może by ją powstrzymała zanim było za późno... może...
Warknęła. Trzeba było się rozejrzeć za tym chło...
...Kami mówił coś innego. O pobratymcu. Nie o jakimś wymoczku, który mógłby wyrywać jej z piersi pasożyta. Co potem by zrobiła, jakby wyciągnął? Nie o to jej chodziło, by się uwolnić, przynajmniej nie tylko.
...musiała się za nim rozejrzeć, tak czy owak. Jeszcze się zakwaterować zdąży. Ogólnie po okolicy, może go wyczuć.

Machnęła ręką na tą radę. Prawdopodobnie jakby ktoś miał zamiar ją powstrzymywać to by go odepchnęła albo nawet potraktowała w bardziej nieprzyjemny sposób. Gdyby miała na to siły, bo już samo poruszanie się było dla niej ciężkie. Miała inne sprawy na głowie, niż bezsensowne jazgoty...
kroczek po kroczku było jednak lepiej. Jej stan był spowodowany nie fizycznymi niedoskonałościami, a problemami umysłowymi, które stopniowo odpuszczały. Najważniejsze, że jej zmysły działały jak trzeba. Zwłaszcza oczy, które dzisiaj grały pierwsze skrzypce.
Drganie przestrzeni. Nawet nie powietrza, a przestrzeni. Mając na uwadze to, że chyba nigdy nie poda już nikomu ręki, zamierzała sprawdzić to dokładniej. Przede wszystkim źródło tego problemu.
Karetka. Gdyby to tylko było takie proste... chyba ta świątynia zacznie mieć zupełnie inną reputację po tym, co się tu stało.

Była już w miarę formie. Doszła tam, nikt jej nie powstrzymywał, prawdopodobnie jednak później się o nią upomni policja. Szlag. Stąd już prosta droga do zwrócenia na siebie uwagi. A jej ścieżki też mogą być dosyć oczywiste.
Była blisko. Zaburzenie w przestrzeni było delikatne, ale widoczne. Inne niż cokolwiek do tej pory widziała. Kuło ją w środku po tym, co się działo, ale miała inne zmartwienia. Przynajmniej na razie.
Stanęła w miejscu gdy zobaczyła zmiany. W jednej chwili cała przestrzeń odsłoniła chłopca, który nad sobą miał rozciągnięte łańcuchy. Znowu łańcuchy...
...ale tym razem biła od niego... może nie pewność siebie. Zdecydowanie. Pokazywał, że się jej nie boi. Całkiem skutecznie, dałaby się nabrać gdyby nie jego oczy, w które wpatrywała się sama będąc w desperacji. Pewnie i on by jej uwierzył w jej niewzruszoną postawę, gdyby nie był świadkiem jej paniki. Duży kontrast.
I patrzyli na siebie. Czerwone i niebieskie tęczówki stanowiły dla siebie kolorystyczną przeciwwagę, zwiastując antagonistyczne starcie. Brakowałoby tylko, jakby miał czarne włosy. Jak z jakiegoś durnego komiksu... Blondynka jednak nie miała zamiaru wpadać i w takie cliche.
Nic nie mówiła. Myślała nad odpowiedzią przez chwilę albo dwie.
-...czasem sama sobie zadaję to pytanie-Włożyła ręce w kieszenie kurtki-Jestem Twoją dłużniczką. Tych ludzi mógł spotkać gorszy los, uwierz mi-Kolejna chwila przerwy. Wypuściła ciężko powietrze przez swoje wargi.
-...na pewno nie jestem wrogiem. Musimy porozmawiać...-Zerknęła za plecy na tłumek-...Ale nie tutaj. Przejdziemy się?-Wróciła do niego spojrzeniem. Wyciągnęła przed siebie dłonie, pokazując, że ma je puste. By nie pomyślał, że coś na niego szykuje.

Szare włosy. Coś jej to przypominało. Shin. Ale oczy były inne - jego były zielone, a tego chłopca niebieskie. Które to właśnie bardzo uważnie się jej przyglądały, jakby planowała jakiś szczególnie perfidny fortel. Ostatnio mało co takich miała. I była nadzwyczaj szczera, o wiele bardziej, niż kiedyś. Aż wyjdzie niedługo, że kompletnie oduczyła się kantować. Zgodził się jednak, i przeszli kawałek dalej. Kawałeczek. Będą musieli się ewakuować stąd, zanim przyjedzie policja i zacznie wypytywać, dlaczego ona stoi na nogach a cała reszta leży i żyje, ale nie żyje.
Żadnego śladu. Dlaczego wcześniej tego nie zauważyła? Przecież to od razu by ją naprowadziło na coś. I czemu nie zauważyła tych zakończeń? Przecież od razu wyglądają podejrzanie.
Przysłuchiwała się w milczeniu. Bo chyba znowu musiała się zachowywać tak, jakby mogła coś wiedzieć, ale nie chciała się podzielić. Kto to do cholery byli Ci gaki?
Tak patrzyła raz na jego łańcuchy, raz na oczy, raz na te kosmyk włosów. Umiała dobrze kryć swoje emocje.
-Masz rację-Rzekła ogólnie, pewnie, jakby trafił na odpowiedni trop-Poluje na mnie wielu. Pewnie nawet więcej, niż sobie zdaję z tego sprawę...-Wskazała głową na bramę. Zaczęła iść w tamtym kierunku.
-Nie znam określenia "gaki". Kogo, czy też co masz przez to na myśli-Zerknęła ostatni raz przez ramię na tłum. Lepiej, by nikt na nich nie zwrócił uwagi-Te same rzeczy różni ludzie nazywają inaczej. Zwłaszcza te, o których niewiele wiadomo
Dodała to, by trochę się otworzył. To nie tak, że ona nie wie. Po prostu chciała wiedzieć, czy on wie o tym samym co ona wie. Proste.

Chłopiec najpewniej dopiero zaczynał swoją drogą. I był jednym z tych ludzi z "mocą" na których się wcześniej napotykała. Niewiele wiedział. Niby od kogo? Od matki pudła telewizyjnego?
Nie wiedziała, gdzie idzie. Ale niedługo się nią zainteresują, więc na razie kierowała się okrężną drogą w stronę przystanku. Niby skąd miała wiedzieć.
-Gaki, Demony, Hollow... to tylko nazwy, i aż nazwy... ale większość nazywa Hollow-Wtajemniczyła chłopca. Schowała znowu ręce w kieszenie, bo było dalej trochę chłodno-Dusze ludzi które utraciły serca. Wypełniające pustkę po nich energią innych dusz-Chłodno mu streściła co wie. Bo to w sumie tyle, i tyle ją interesowało. Puści to był jedynie środek do jej celu. Element, który dawał jej wymówkę do tego, by dążyć do wielkości.
No i po co?
-Czego szukałeś tutaj w świątyni? Azylu, odpowiedzi?-Zerknęła z ukosa. Mogłaby się uśmiechnąć, ale lepszy efekt osiągnie nie zmieniając ani na chwilę mimiki-Czy po prostu uciekasz? Kim był ten "on"?

Przekrzywiła głowę, splotła ręce na piersi. Wiedziała o tym dobrze, ale jak by tu wytłumaczyć to dobrze...
-Część tak... ale gdy dusza zbyt długo błądzi na ziemi, również może się zamienić...-Wyjaśniła, przerywając w pół zdania. Jego reakcja na jej pytania była dosyć wycofana. Nic przyjemnego, jak mogła się domyślić, ale jednak obydwoje wymieniali się informacjami.
-Potrzebuję tej wiedzy. Zastanawiam się co zrobić-Sama kątek oka coś zauważyła. Kogoś. Ten cholerny facet-upierdliwiec cały czas siedział jej na ogonie. Miała złe przeczucia, ale...
-Jakbym gadała do powietrza albo coś jeszcze dziwnego robiła to mów-Stwierdziła-Ta moc... miesza mi w głowie
Stanęła przy bramie, bardziej przy zewnętrzu. Czekała, aż podejdzie i powie o co mu chodzi.

Dobiegł szybko. Ledwo co to powiedziała, a już był skubaniec przy nich. Gatka jak gatka, niespecjalnie przejmująca czy wpływająca na jej decyzje. Zastanawiała się jedynie czy będzie mniej czy bardziej agresywny. A był usłużny jak diabli. I miała dosyć neutralny stosunek do niego, do momentu gdy...
Wyciągnięcie ręki. Z tym, co powiedział pod sam koniec wywołało to u niej bardzo negatywne emocje. Zacisnęła zęby. Wszystko niby zdawało się być w normie, ale równie dobrze mogło być to wszystko wytworem jej umysłu. Potrafiły być bardzo wysublimowane w czasie i przestrzeni. Może to znowu była pułapka, może nie, może cały czas tam klęczała i... ugh...
-Zbytek uprzejmości-Syknęła, mrużąc oczy-Czuję się dobrze. A im mniej czasu spędzę w tym przeklętym miejscu tym lepiej-Odwróciła się, zaciskając pięści.
-Jakby co, biorę to na siebie-Rzuciła jeszcze na odlew. Planowała iść na przystanek z tym chłopcem, ponawiając pytanie. "Czego szukałeś w tej świątyni?".

Zbyt wolno. Jej druga strona była znacznie sprawniejsza. Czyżby to była jednak prawdziwa osoba, która chciała jedynie pomóc? Tak czy owak, nie zamierzała marnować więcej czasu. Jakby chciała tu wrócić, to zrobi to. Ale później, jak trochę się tu uspokoi. Może jako ostatni punkt programu, jeżeli kompletnie niczego nie znajdzie.
Ktoś zareagował jeszcze szybciej od niej. Łańcuch się wbił prosto w klatkę piersiową mężczyzny. Ishifone zerknęła ostro w bok, zapominając na chwilę o charakterze mocy chłopaczka. Potem przeniosła wzrok na mężczyznę, który to sobie mało mrawo poszedł w stronę pagody. Trzeba było przyznać, wrażenie nawet to na niej zrobiło.
-...cwane...-Miast nagany z jej oczu nawet biło zainteresowanie. Nie dość, że mógł wyciągać rzeczy z czyjejś duszy, to miał jeszcze wpływ na ludzkie zachowania?-Tacy jak Ty naprawdę potrafią zaskakiwać...
Potem, w drodze na przystanek, nareszcie coś jej więcej powiedział. Był to całkiem niezły punkt zaczepienia. Mógł jej się przydać, ale i ona mogła się przydać jemu.
-Może i tak. Może i nie. Moja matka była kapłanką shinto, a nic nie wiedziała-Podciągnęła rękę, ukazując krzyżyk Quincy chłopcowi-Z drugiej strony to z jej strony mam swoją moc... tą prawdziwą-Poczekała moment. Przyglądała się reakcji. Była jednak niemal pewna, że jeszcze bardziej mu zamotała.
-To skomplikowane. Jak chu... cholera. Chociaż sama coś wiem, to sama szukam odpowiedzi. A wiem, że znajdę je w którejś z siedmiu wielkich świątyń. Możesz zabrać się ze mną, we dwójkę bezpieczniej-Zaproponowała mu, po sprawdzeniu kiedy przyjedzie transport. Nic tu po niej. Jeszcze zaczną ją szukać.

Wzruszenie ramionami było wymownym komentarzem. Dopóki żył i efekt nie był trwały, to nawet obiektywnie nie było w tym nic złego.
-Bez przesady. Są gorsze rzeczy-Gadała dalej. Chłopaczek ledwo wyrabiał nawet z czymś takim, widziała to po jego wyrazie twarzy. No nic, nie planowała aż tak bardzo się tym przejmować, bo swoje zrobiła - poinformowała go.
Hmmmm... pół godziny. W porządku. Wróci to na końcu, jak już się uspokoi. W którym z miasteczek, jak się zacznie ściemniać po prostu przenocuje i poleci dalej.
-Odkryłam znacznie później od Ciebie. A to, kim tak naprawdę jestem... to już w ogóle niedawno-Kiwnęła głową, podejmując decyzje. Pół godziny. Chyba jakoś przeżyją. Założy tylko kaptur na głowę...
-Mam dobre źródło. I nic nie wspominało ono o mnichach-Przez moment na jej twarzy błysnęła groźba, ale przeszło. Opamiętała się-Mamy pół godziny. Możemy iść do jakiegoś sklepu jeśli chcesz. Stawiam-Zachęciła go, co by nie stać tutaj jak kołki, gotowe na znalezienie przez... kogoś.

Było o czym rozmawiać, Ishifone musiała przyznać. Zadziało się naprawdę dużo przez ostatnie pół godziny, i dziwiło ją trochę, że nikt jej jeszcze z tym nie skojarzył. Jeszcze. Za długo nie mogła tutaj zostać. Taki był plan.
Sama sobie wzięła ramen, bo była głodna. Nawet bardzo, ale na szczęście tylko fizycznie. Za dużo jednak nie wzięła, bo jeżeli faktycznie planowali jechać to jeszcze jej się w środku niedobrze zrobi. Potrzebowała chwili odpoczynku od tego wszystkiego, a jakie jest lepsze rozwiązanie niż oddanie się przyjemności spożywania?
Troszkę jej jednak ten szczyl musiał przeszkadzać. Przyzwyczajona do ukrywania swoich emocji jadła sobie spokojnie i odpowiadała krótko.
-Kto by to liczył. Zjada dusze. Szczerze wątpię. Możliwe. Jest sporo szarlatanów. Świat jest dziwny
Dojadła sobie. Zapłaciła za siebie i chłopca. Przeszli na przystanek i o dziwo, autobus przyjechał wcześniej. Ale coś było...
...czy to co widziała było prawdziwe? Patrzyła i nawet jeżeli to było coś nieprawdziwego - nie miała najmniejszej ochoty tam wchodzić. Tylko teraz jak tu wytłumaczyć...
-...zastanawiam się...-Mruknęła pod nosem-Jakby tak sprawdzić te miejsca, które są zamknięte dla zwiedzających... później. Na spokojnie. W nocy-Szepnęła do chłopca. Toru się zwał.
-Tłumy mogą płoszyć kami... trzeba tylko będzie się zaopatrzyć, by nie rozpoznali-Szeptała dalej. Wiedziała jak to robić, miała dobry słuch-...poza tym, czy tylko ja widzę coś dziwnego?

Nie spodziewała się entuzjazmu, a gdyby go otrzymała to by się mocno zaniepokoiła. Tak to jadła dalej w spokoju.
-Mnie też to nie cieszy. Dlatego szukam pomocy-Wciągnęła następną porcję klusek. Dobry. Aromat też niczego sobie. A znała się na tym. Może nawet to przygotowywali porządnie.
***
Przyglądała mu się. Trochę tak, jakby próbowała rozgryźć jakąś zagadkę. Bardzo trudną, na tyle, że zbaraniała na moment, chociaż próbowała to ukryć. Tak, to było takie spojrzenie.
-Tak. Tak mówiłam-Kiwnęła głową. Poszła za chłopcem jakby nigdy nic. Mimo wszystko, nie czuła się zbyt komfortowo.
Wróci tutaj. Później. O ile coś się jeszcze nie zdarzy po drodze.

To była paskudna podróż. Bardzo, bardzo paskudna.
Jej fragmenty samokontroli próbowały jej powiedzieć, że nic się nie dzieje i prawdopodobnie to tylko wytwór jej umysłu. Wszystko wokół jednak brutalnie jej chciało wmówić, że właśnie zmierzała do niej masa obślizgłych stworzeń. I wszystkie bez wyjątku do niej.
Pierwszego spróbowała strącić nogą. Drugą rzecz jasna, po prostu ocierając jednym butem o drugim. Z resztą tak dobrze nie będzie. Siedziała sztywno, z założonymi rękoma na piersi. Wolała mieć oczy otwarte, chociaż nie chciała widzieć tych wszystkich białych cielsk.
-Spokojnie-Nie ruszyła się nawet o milimetr, poza ustami-Gdzie zazwyczaj nocowałeś? O ile nocowałeś. Teraz ruszyłeś w drogę?
Parę pytań, prostych. Będzie musiała jednak przemyśleć, jak to zorganizować. Załatwić pokój? Nie powinno być problemu. Ale może się nie chrzanić z tym wszystkim, tylko i tu zawitać w nocy? Miała możliwości, a mury i zamki nie były dla niej problemem.
Tylko trzeba przeżyć ten przejazd. Ugh.

Więc uciekł z domu. Prawdopodobnie zaatakował go pusty i teraz próbował znaleźć sposób, by to odwrócić albo zapanować nad swoją mocą... ugh, te cholerne skorupiaki, czy czym te cholerstwa są!
-Mądrze-Kiwnęłaby głową, ale napadła ją jakaś taka oszczędność ruchowa. Jedynie brutalnie zrzucała z siebie te uciążliwe bezkręgowce. A by psia ich mać...-Ktoś już ucierpiał?
Mogłaby mu teraz rzucić historią ze swojego życia, ale... na kiego mu to? Na co jej to? Nie było to w żaden sposób potrzebne.
-Nie zamierzam spać na ulicy. Kupi się matę. Potem weźmiemy coś skromnego, ale wślizgniesz się oknem albo czymś. Nie zamierzam odpowiadać za kidnapping czy inną pedofilię, a jak zobaczą Cię przy recepcji to mogą być problemy-Taki miała plan. Będzie się musiała i tak zorientować jak z kamerami. I czy ma jakieś ubrania, które by pozwoliły zakryć co bardziej charakterystyczne elementy jej osoby. Czerwone oczy. Blond włosy. Może miała jakieś okulary, ale... wątpliwe. W ogóle wątpliwe, nie miała zbyt wielu ubrań przy sobie. Szlag.
Ale to jak już dojadą na miejsce. Teraz musiała przeżyć natarcie robactwa.

Zerknęła na niego. "Braciszek". Co się z nim stało, mogła się jedynie domyślać. Zginął pośrednio przez atak pustego, czy też bezpośrednio? Druga opcja była o wiele gorsza. Głównie dlatego, że Ishifone wiedziała z drugiej ręki co też robili Ci, którzy poprzez pożarcie sami się nimi stali. I nie wyglądało to najlepiej ani dla niego, ani dla całej reszty.
Za każdym razem gdy widziała dziecko albo kogoś młodszego wkraczającego w ten świat, miała przed oczami ten sam obraz. Rozpadający się zezwłok Daichiego, który w ostatnich chwilach był przepełniony żalem i nienawiścią. Gdyby tylko Ishifone wiedziała, co tak naprawdę czuła wobec tego, gdyby potrafiła to sprecyzować - może byłoby jej znacznie łatwiej. Albo i trudniej.
Tak to siedziała, i z podobną jak zwykle obojętnością mówiła dalej. Wyciągnie to od niego później, kiedy umarł i jak. O ile umarł. Miała inne zmartwienia
Opędzanie się od tych stworzeń było koszmarem. Przegrała tą batalię, będąc pokryta warstwą śluzu od stóp do głów. Dawno nie czuła takiego dyskomfortu. Nawet zamknięcie oczu niewiele dawało, bo wciąż to czuła. W końcu gdy chłopiec zasnął i oparł się głowę o jej ramię, dała za wygraną i jedynie pilnowała, by te draństwa nie wpełzły tam, gdzie nie powinny.
Zwidów jednak miała ciąg dalszy, bo jej schorowany umysł dojrzał coś jeszcze. Chyba najbardziej dziwacznie ubraną osobę, jaką do rej pory spotkała. Postura jak u tamtego zboka, ale ubranie i ogólna prezencja... albo zwid, albo diabli wiedzą co. Doświadczenie podpowiadało, że mogło mieć to jakiś związek z "tym" światem, ale nie liczyła na cuda.
-Dobry wieczór-Rzekła, kiwnąwszy sama głową (Prawda, dosyć sztywno i nieznacznie, ale jednak) i zerkając wokół na... sama nie wiedziała co, bo była tylko jedna osoba jeszcze i to z przodu. Wolała nic nie dodawać. Jedynie co jakiś czas zerkała na jegomościa.
Było jej gorzej. Naprawdę. Zastanawiała się, czy jak dojadą na miejsce to wstanie.