Świątynia Yakushi-ji

...co do cholery. Następne zwidy? Fakt, że jakoś nie zauważyła momentu gdy się pojawił również nie napawała ją optymizmem. Przyglądała mu się uważnie, ale...
...problem z jej pamięcią był taki, że chociaż miała różne rzeczy przypisane do różnych przegródek w mózgu, bez żadnych przesłanek nie była w stanie sobie niczego przypomnieć. Mówił jednak w dosyć specyficzny sposób. Nawet bardzo. Wyglądał również egzotycznie nawet jak na jej własne standardy. Ale co to może być... czy to na pewno Kami, czy kolejny wytwór jej ewidentnie jej rozchwianego umysłu? Nie miała wokół siebie nikogo, kto by jej mógł to potwierdzić. Dzieciak spał. Ślimaki wokół szalały.
-Skażenie nie tylko duszy, ale i umysłu mnie męczy-Nadspodziewanie naturalnie podzieliła się swymi wątpliwościami, strącając kolejnego ślimaka ze swojego ciała-Każdy zmysł jest zwodniczy, nawet te z głębi... dzisiaj już mnie to pokarało, gdy za bardzo im zaufałam
Zerknęła na chłopca, którego napotkała. Oderwanie... ciągle to samo. Rozłączenie to jedno, ale wyleczenie dusz będących częścią pożeracza... było to możliwe?
Musiało. Nie zaszła by tak daleko gdyby w pewnym momencie stwierdziła, że coś jest niemożliwe. Jaką miała alternatywę?
-...tym bardziej pokładam wiarę w mądrość...-Wyszeptała. Brakowało tej aury, chociaż zapach... aura jednak była wyczuwalna i wtedy, gdy została oszukana. Trudno było wyczuć, czym tak naprawdę była ta osoba-...chociaż miejsce spotkania dosyć nietypowe...

Karzełek nie zważając na słowa Ishifone dalej mówił swoje.
- Hmmm, rozwiązania dwa widzę. Niebezpieczne, lecz szybkie jest jedno, a drugie wiele trudów kosztować musi. Jeśli łatwiejszą drogę wybierzesz, wtedy mocy swych użyć musisz będziesz. Mocy niszczyciela, co zniszczyć zło w tobie będzie mogło, ale też samą ciebie ranić to może. Druga droga na oczyszczeniu całkowitym polegać będzie, lecz to wiele wysiłku kosztować będzie i długą drogę do miejsca oczyszczenia przebyć musieć będziesz. Hmmm, wybór niełatwy przed tobą, lecz innych widzieć nie widzę.
Toru przewrócił się na drugi bok miażdżąc czołem ślimaka sunącego po szybie. Ocuciło to Ishifone, która poczuła się jakby obudziła się z kilkominutowe drzemki. Dziwne uczucie, ale jegomość w zieleni ciągle siedział na swoim miejscu, a ślimaki wyparowały nagle, chociaż ich śluz pozostał. Pojawiła się lekka migrena. Miała wrażenie, że jej mózg pulsuje jakby przygotowywał się do tworzenia nowych iluzji.

Jej komentarze zostały zignorowane. Uroczo. Wcale nie pomogło jej to w uwierzeniu, że to co widzi jest prawdziwe. W dodatku te propozycje...
...jedna efektywnie zachęcała ją to samodestrukcji. Nie było możliwości, by to mogło się powieść - jej kontrola była za słaba, i w najlepszym przypadku skończy z ekstremalnie okaleczoną duszą, a w najgorszym... już o tym wspominała.
Druga możliwość zdawała się być bardzo mętnym tropem, ale z drugiej strony Jurojin sam wspominał o podróży do źródła... Tamto miejsce, gdzie tak naprawdę powstał pożeracz.
Ale czy to czasem nie była gra na informacjach, które posiadała?
Drgnęła, gdy usłyszała trzask. Odrętwienie ustało, znowu poczuła, że może się ruszać. A ślimaki zniknęły, chociaż była cała pokryta ich śluzem...
-Ugh...-Złapała się za głowę. Nie czuła się za dobrze, ale jak był choćby cień szansy... byle nie podawać dłoni. Wzięła parę głębokich wdechów... muszą wystarczyć-Czcigodny Jurojin mówił o źródle, o świecie srebrnego oka... to jedyne sensowne wyjście, więc... proszę o pomoc...
Skłoniła trochę głowę. Co jej szkodziło oddać trochę szacunku, w tej sytuacji?

Tym razem nie zignorował Ishifone, a wręcz mocno zastanowił się nad jej słowami. Zmarszczył czoło, ujął podbródek pomiędzy palce i poddał się dumaniu.
- Hmmm, nie o to mi chodziło, gdy o drugiej drodze mówiłem ja. Na myśli inne miejsce miałem tam gdzie dom duchów jest, ale teraz rację tobie przyznać muszę. Rzeczywiście do źródła powrócić możesz i to uratować ciebie może, chociaż pewności mieć nie można. Jeśli tam udać byś się chciała, to pomocy innego poszukać byś musiała, bo na spojrzenie srebrnego oka ja wystawić się nie mogę.

No proszę, Kami nie są wszechwiedzący, a i czasem można czymś ich zaskoczyć. Albo to wcale Kami nie był, tylko wytwór umysłu. Ale czy wtedy tak by się zachowywał? Spodziewałaby się bardziej wszechwiedzącego podejścia, a nie... pośredniego przyznania do tego, że o tym nie pomyślał. Ale czy wiedział wtedy o tym, jakie to jest źródło?
-Dom duchów... chodzi o społeczność dusz?-Zapytała bardzo bezpośrednio, bo i ból głowy przeszkadzał jej w myśleniu nad formułkami. Może to i przez brak atmosfery wokół, albo i to zasługa jej stanowi, ale już nie myślała o zachowywaniu jakiś szczególnych form grzecznościowych. Ale bez przesady.
-Czcigodny wspominał o kimś z siedmiu wielkich świątyń-Rzuciła, licząc na informację-Ale mój umysł zrobił mnie w... rzucił mi kłodę i oszukał złudną wizją ocalenia-Ugryzła się w język w ostatniej dosłownie chwili. Obróciła się przy tym na siedzeniu, patrząc już prosto na "kami".
-Będąc szczerą, nie mając na celu obrazy... przez to i teraz się zastanawiam, czy to co widzę jest prawdziwe. Ledwo co horda ślimaków ze mnie zeszła-Chwila wątpliwości. Cholera, jednak to powiedziała. No nic, jak już miała sobie przechlapać...-Wierzę w kami. Ale nie wszystkich znam
Sugestia. "Kim jesteś". Powinien zrozumieć. Może się nie obrazi.

- Hmmm, i tak i nie powiedzieć muszę. Ta sama płaszczyzna, lecz miejsce inne... Hmmm, umysły ludzi wiele pułapek na siebie samych zakładają, lecz bać się ty nie musisz, gdyż prawdą jestem.
Jegomość ani myślał się przedstawić, za to powrócił do dywagacji o lekarstwie dla Ishifone.
- Drogę niszczyciela odrzuciłaś, więc tylko dwie ci zostały. Możesz pójść ze mną, aby w pokorze oczyszczenia swego wyczekiwać, lecz wiele księżyców minie nim się ono dokona, a i hartu ducha wielkiego wymagać od ciebie będzie. Drugie rozwiązanie szybsze i łatwiejsze się wydaje, lecz efektów przewidzieć nie można, gdyż początku twojej choroby nawet duchy mędrcze odczytać nie mogą.

Prawdą jest. Iluzja to samo by mówiła, phi. Kto by się przyznawał do tego, że nie istnieje?! Chyba jedynie ktoś, kto nie ma mózgu.
Niemniej jednak było to jakieś wyjście. Ale nie było to tym samym, co polecał jej Jurojin. Coś jej tutaj śmierdziało, tylko nie wiedziała co. Może do tego dojdzie, a może nie.
-Źródłem jest miejsce w Hueco mundo-Podzieliła się. Może przy okazji się dowie, czy świat srebrnego oka to właśnie ta przeklęta pustynia-Zmienia ludzi, w sposób nieprzewidywalny... prawdopodobnie planem byłoby wysłanie mnie tak, by znowu mnie zmieniło...
...Brzmiało to niebezpiecznie. Bardzo. I może się skończyć nie tak, jakby chciała. Zastanowiło ją to trochę.
-Albo i nie... kogo jednak i jak miałabym szukać, gdybym chciała spróbować tej drogi?-Podpytała, bo i jak mogła uzyskać więcej wskazówek niż "Lataj od świątyni do świątyni" to byłoby dobrze. Ale miała jeszcze jedno pytanie w zanadrzu.
-Jak mnie czcigodny odnalazł? Czemu chce pomóc?
...dwa pytania wyszły, ale nie szkodzi. Czekała, czy i jak się wytłumaczy.

- Tak, przewodnika ty będziesz potrzebować i w tym trudność jest największa. Hmmm, duszy nieczystą nakłonić do pomocy możesz, ale ryzyko jest to istotne, chociaż być może konieczne, gdyż tylko one otwierać mogą przejścia.
Przechylił głowę. Podrapał się za uchem.
- Hmmm? Jak odnalazł? Wiem wiele, wiedziałem, że pomocy mej szukasz. Czemu miałbym jej odmawiać?

Czyli musiałaby znaleźć pustego. Marne szanse, chociaż... czy na pewno to była właśnie ta osoba, o której wspominał Jurojin? Nie mogła być pewna, ale dopóki zachowa ostrożność...
...tylko czemu wbił do niej od razu do autobusu, a nie złapał jej na przykład w którejś ze świątyń? Dziwne te obyczaje. Ładowały w niej podejrzeń na potęgę.
Czemu miałby jej odmawiać. Czemu miałby jej udzielać?
...niech tam. Dopóki zachowa środki ostrożności...
-...chodzenie na skróty zazwyczaj boli-Stwierdziła. Założyła ręce na kolana. Kleiły się dalej od tego śluzu, ale musiała wytrzymać-Niech będzie. Mogę pójść... tylko co to dokładnie za miejsce, gdzie miałabym pójść
Przez chwilę przeszło jej przez myśl, że do piekła ją zaraz zaciągnie. Oczyszczenie przez wieczne palenie - idealnie.

Karzełek skinął głową z aprobatą.
- Powiadasz mądrze, młoda quincy. Wiernym przyjacielem jest cierpliwość. Miejsce gdzie oczyścisz się możesz znajduje się daleko poza wielkim miastem przez dusze zamieszkane. Wypełnia je moc cudy czyniąca.
- Chciałabyś, co? - Pasażer na przednim siedzeniu wstał. Do Ishifone podeszła bliźniaczka o niezwykle krwawych tęczówkach. Uklękła na siedzeniu przed miejscem Kumagae i zaplotła ramiona wokół oparcia. Położyła policzek na zagłówku spoglądając na oryginał z wyrzutem.
- Chciałabyś wyrzucić swoje grzechy do kosza i o nich zapomnieć. Ale wiesz co? One nie mają zamiaru ci na to pozwolić. - Bliźniaczkę otoczyła czerwona aura, z której wybiły się macki, lecz zamiast zębatych paszcz znajdowały się na nich oblicza pożartych. Charlotte, nieszczęśnicy przyprowadzeni przez Schmitt'a, a nawet arrancar - jej pierwsza ofiara. Wymizerowane twarze spoglądały na nią ze smutkiem, jakby nie miały już siły na gniew czy nienawiść i jedyne co mogły zrobić to patrzeć z wyrzutem na przyczynę swego potępienia.

Cierpliwość. Jakby słyszała Vormunda... łatwo mówić tym, którzy albo nie muszą się martwić o wiek, albo już osiągnęli jakieś wyżyny. Zwłaszcza taki Kami. O ile to był Kami.
Inna rzecz zaprzątnęła jednak głowę Quincy. Kwestia, czy mogła się tego spodziewać czy nie była dyskusyjna, ale Ishifone udało się nie zareagował ostentacyjnie. Źrenice zerknęły w bok, nawiązując kontakt wzrokowy z jeszcze bardziej czerwonymi tęczówkami bliźniaczki. Brzmiała inaczej. Nie szyderczo, a z jakimś niezrozumiałym wyrzutem. Co robiła potem? Nie atakowała, to najważniejsze. Zamiast tego zrobiła jej pokaz. Patrzyła na oblicza duchów z obojętnością. Czy im współczuła? Gdy przypominała sobie o wydarzeniach z Karakury... nie zazdrościła. Czuła pewną blokadę, by utożsamiać się z ich losem, ale składało się tak, że był on związany z jej własnym.
-Ty to byś chciała. Nie ja-Szepnęła do siebie. Do niej. Trudno powiedzieć.
-Nie tylko ja jestem skażona. Skażone są też dusze w środku mnie. Czy i one zostaną oczyszczone, i uwolnione od swoich cierpień?-Wyraziła to, nie odrywając spojrzenia od tamtych "dusz". Trudno powiedzieć co zrobią, a dopóki nie otrzyma odpowiedzi, dobrze mieć je na uwadze.

Bliźniaczka nie odpowiedziała. Uśmiechnęła się tylko nieznacznie wodząc wzrokiem po pokrytej śluzem Ishifone.
Karzeł w żaden sposób nie dał po sobie poznać, że ujrzał to samo co Kumagae.
- Hmmm, tak. Miejsce to oczyszcza całkowicie.
- Och, czyżby? Ilu już obiecywało pomoc i co ostatecznie z tego wyszło?
Po tych słowach twarze zaczęły się zmieniać. Wykrzywiły się w spazmie bólu. Z ust wyrznęły się rzędy zakrzywionych kłów. Nosy zapadły się, oczy zasklepiły, a uzębione paszcze rozwarły się zajmując miejsce zdeformowanych twarzy.

Ciekawe triki, które nie robiły na niej aż takiego wrażenia jak powinny. Ruszyło ją to jednak trochę bardziej niż wcześniejszy obraz. Może przez zmianę, może poprzez groźbę wykwitającej na każdej z macek. Niemniej jednak, nie spuszczała z nich wzroku.
-A same potrafimy sobie pomóc?-Wyszeptała ponownie. Co też do cholery sie dzieje, że akurat się formuje w taką formę? Jak wtedy zdeptała Adama, od momentu, gdy pojawił się Chuck... ale też wcześniej była. Jeszcze wcześniej.
To nie był zwykły zwid. Może i zwid, ale nie taki zwykły.
-Lepsze to, niż błądzenie po świątyniach szukając wiatru w polu-Nie spuszczała spojrzenia-Jest w tym jakiś haczyk? Coś poza czasem i wysiłkiem? Czy tacy jak wy mają z tego jakąś korzyść?-Pociągnęła dalej. Chcąc nie chcąc, ziarno wątpliwości zostało zasiane. Zadała pytanbie jednak w taki sposób, że zwykłe "nie" zabrzmi dosyć dziwnie.

- Tylko słabi polegają na innych - zadrwiła bliźniaczka uśmiechając się uroczo.
Dziwny widok. Twarz Ishifone przypominała teraz oblicze rozkosznej lolitki, do której śliniłby się każdy zboczek w średnim wieku.
Karzeł jakby trochę się zachmurzył. Zmarszczył czoło wzdychając wcale nie lekko.
- Hmmm, oczyścić swą duszę niełatwe to zadanie. Nie tylko dlatego, że wytrwałości wymagać to będzie, ale i zdanie sił oczyszczających ważne będzie. Próby i ofiary wymagać będą mogły, chociaż wiedz... że ja sam nic wymagać od ciebie nie będę.
- Kłamie... nie ma nic za darmo - mruknęła bliźniaczka.

Dziwne połączenie z tymi zębatymi paszczami i słodkim wyrazem twarzy. Jakby zdjęty z osoby uczęszczającej jeszcze maksymalnie do liceum, a nie trzydziestoparoletniej kobiety. A i dla niej tak odległy, bo pewnie nawet jakby się postarała mocno to miałaby problemy z osiągnięciem takiego wyrazu. Brak wprawy. Uśmiechała się od święta.
-Moment. Muszę to przemyśleć-Na moment zignorowała staruszka. Zamiast tego skupiła się całkiem na bliźniaczce. Chociaż to byłoby lekkie niedopowiedzenie, bo wystrzeliła twarzą przed siebie, by mieć jej oczy tuż przed swoimi.
-A na sobie mogę? Czego Ty do cholery chcesz?-Syknęła do niej-Najpierw mi pomagasz, potem podkładasz kłody pod nogi, a teraz... co Ty właściwie chcesz osiągnąć?
Czy się na nią rzucą te paszcze czy też ona wywinie jej jakiś numer - bez znaczenia.
-A może Ty jesteś tym poronionym przede mną, co? Już nie takie rzeczy widziałam. Dobre sobie, cień będzie mi mącił w głowie-Uśmiechnęła się półgębkiem. Zdecydowanie mniej przyjemny uśmiech miała na twarzy niż jej sobowtór. Spróbowała się tak uśmiechnąć jak ona, ale negatywne emocje były widoczne-Więc jak nie masz nic mi do powiedzenia przydatnego, to spływaj w otchłań, tam gdzie Twoje miejsce
Szeptała, owszem. Ale tak jak jej łuk, w jej głosie było wystarczająco dużo jadu, by wypełnić nimi solidnych rozmiarów kubek.

Nagły ruch nie zrobił na bliźniaczce wrażenia. Wręcz zbliżyła się jeszcze bardziej tak, że dwie Ishifone stuknęły się czołami.
- Ajj, malutka. Przecież wiesz kim jestem. - Wyszczerzyła się. - Jestem tobą. Jestem twoimi myślami, wspomnieniami. Jestem twoimi emocjami, jestem twoim instynktem. Jestem pełnią ciebie, a nawet więcej... Pogódź się z tym, że jesteś na mnie skazana. - Cofnęła się. Obróciła głowę w jedną i drugą stronę patrząc na macki. - Na nich też jesteś skazana. Musisz wypić to co sama sobie nawarzyłaś. To tyle na tą chwilę. Tylko uważaj na nieznajomych. Nic od nich nie bierz i od razu uciekaj.
Odchyliła się gwałtownie do tyłu znikając z pola widzenia Ishifone. Macki rozwiały się w czerwoną mgiełkę, z której spadło kilka ociekających śluzem ślimaków.
- Hmmm, wzburzonego ducha wyczuwam - rzekł duch. Nie wydawał się zbytnio przejęty monologiem, który Ishifone przeprowadziła.

Im bardziej uroczo próbowała się zachować, tym mocniej w środku Ishifone narastała potrzeba rozsmarowania, swojej własnej zresztą, twarzy na szybie. A najlepiej jeszcze kawałek za nią.
-Kłamstwo-Wysyczała do niej w momencie, gdy mówiła o "skazaniach". Zacisnęła pięść, gotowa w każdej chwili albo się rzucić na swoją bliźniaczkę, albo ją zdzielić. Nie zamierzała się bawić w jakieś damskie przepychanki i otwarte dłonie. Jak ma zaboleć, to porządnie.
Ale zniknęła. Zerknęła za nią, ale nie widziała nic. Poza ślimakami, których też miała dosyć.
Siedziała tak chwilę. Nie mogła odmówić jej racji, że uganianie się za jednym i drugim nieznajomym nie było najmądrzejszym rozwiązaniem, ale... jakie miała inne wyjście?
Mogła dalej kursować po świątyniach. A mogła zaufać duchowi z autobusu. To trochę nadużycie, ale...
-Zatem to co powiem będzie zrozumiałe-Rozluźniła zaciśniętą pięść. Wyciągnęła portfel, by zostawić chłopaczkowi pięć tysięcy yen, jakoś w kieszeni. Miała wprawę w wyciąganiu rzeczy, to powinna mieć też w ich wpychaniu.
-Nie mam absolutnie powodu by komukolwiek zaufać... Ale to zrobię-Popatrzyła w końcu na staruszka. Pewniej, ale dalej czaił się tam gniew-Jednak przysięgam... jeżeli to podstęp, to żadna siła we wszechświecie mnie nie powstrzyma przed satysfakcją
Groźba? Deklaracja. Ostrzeżenie. Jak zwał tak zwał, wyraziła swoje stanowisko. Tak samo
-Jestem gotowa-Kiwnęła w końcu głową. Trzeba było w końcu pójść do przodu.

Karzeł zareagował tylko na ostatnie słowa Ishifone. Wstał, wyciągnął ku niej rękę. Zostawiła śpiącemu Toru kieszonkowe, a sama udała się w kolejną podróż w nieznane.

https://bleach.forumpolish.com/t334p60-pustkowie-za-rukongai

» Świątynia Shinto
» Świątynia Próby
» Świątynia Próby
» Świątynia Głodu
» "Świątynia Srebrnego Lisa"