Świątynia Próby

Pierwsza niespodzianka w tym miejscu - nie ściągnęło ją w dół. Co więcej, miała bardzo ładny widok na cała okolicę, co okazało się dość istotne - przede wszystkim zorientowała się w topografii terenu. Dwa szczyty, wielki las, i w sumie... Będzie musiała uważać, by nic jej nie zeżarło. Nie widziała ani nie słyszała żadnych zwierząt - zupełnie jak w pewnym boskim lesie - ale jeszcze nie dawało jej to gwarancji, że jest tu w pełni bezpiecznie.
Ale jak zobaczyła ludzka sylwetkę to humor jej się poprawił. Była ona jednak daleko, ale z drugiej strony co to dla niej. Po prostu podleci do sylwetki, co jakiś czas wypatrując czegoś co również mogłoby latać po przestworzach jak ona, albo czegoś co mogłoby wyskoczyć zza drzewnej gęstwiny. Może nawet uda jej się czegoś dowiedzieć o tym miejscu!
Może nawet dalej była w Takamagaharze. Acz takie gwałtowne przejścia nawet dla krainy bogów były dziwne.

Aoto

Młodzieniec próbował zaatakować klona, póki jeszcze był związany. Fiasko. Klon w ostatniej chwili zerwał podwójne więzy z Reiatsu i uchylił się przed straceniem głowy. Gdy tylko dekapitacja nie zawitała na kartach historii, kopia nie czekała na drugi ruch Kisuke i sama szybko zaatakowała, przebijając ostrzem prawe udo Kuchikiego. Równie szybko wyciągnął katanę z jego ciała i zrobił kilka kroków do tyłu i otarł broń z krwi. Po chwili całe pomieszczenie zatrzęsło się, zupełnie jakby płyty tektoniczne zaczęły się ścierać, a oni byliby pomiędzy nimi. Po kilku sekundach wstrząs zniknął.
-Tylko głupiec? - spytał, uśmiechając się. -Jak ty nic nie rozumiesz. Nie wiesz co to prawdziwa moc. Władza. Posiadając te dwa atrybuty stajesz się niepokonany! - rzucił, robiąc kilka kroków w bok. -Przepuść swoje Reiatsu przez wodę. Niech cię to uleczy, a potem zawalczmy na poważnie. - powiedział, wbijając katanę w kamienne podłoże. Nagle całe pomieszczenie ponownie zatrzęsło się i równie nagle przestało, lecz tym razem drobne kamienie spadły ze znajdującego się poza czyimkolwiek wzrokiem sufitu. Rana mocno krwawiła, więc lepiej by było, gdyby woda faktycznie miała takie właściwości. 

Chikaze

Dusza spokojnie dryfowała poprzez przestworza w stronę zauważonego człowieka. Przez większość czasu było bardzo spokojnie. W lesie nic się nie poruszało, a niebo było bezchmurne i puste. Zero ptactwa, smoków czy innych stworzeń, które mogłyby się tu znajdywać. A w każdym razie tak było z początku. Gdy Chikaze przebyła już połowę dystansu, jaki dzielił ją od celu nagle pojawił się huk lub po prostu odgłos wysadzanej w powietrze ziemi. Drzewa zaczęły upadać, potrącając przy tym inne, a coś wyskoczyło z lasu. Z początku dusza zauważyła tylko ogromne brązowe cielsko, szesnaście par oczu i szczękę wielkości bramy do Seireitei. Dobrze, że pozostawała czujna i zdołała uniknąć ataku bez problemu. Gdy potwór zaczął opadać zauważyła, że był to ogromny, mający około dwadzieścia metrów wąż. Stworzenie z impetem uderzyło w ziemię, zanurzając się pod jej powierzchnię. W międzyczasie człowiek, do którego leciała zniknął z miejsca w którym był...

Atomic Hufky

Aaron obserwował jak enigmatyczna postać dryfowała w jego stronę. Z czasem zaczął dostrzegać dokładniej sylwetkę, zauważając, że jest to coś ludzkiego. Nagle poczuł ogromny wstrząs. Zupełnie jak trzęsienie ziemi, tak potężne, że pozbawiło go równowagi i zaczął staczać się niżej, w głąb lasu. Kanadyjczyk miał szczęście - nie zaliczył intymnego spotkania z jakimś drzewem i wyszedł z przejażdżki cały i zdrowy, choć lekko kręciło mu się w głowie. Gdy ponownie stanął do pionu i spojrzał do góry, zobaczył ogromne, brązowe cielsko, opadające na dół, gdzieś daleko stąd. Nagle pojawił się drugi, silniejszy wstrząs, ponownie zrzucający Aarona niżej. Tym razem jego bark zaliczył zderzenie z drzewem. Spadał i spadał, aż wreszcie trafił na klif. Osunął się po jego krawędzi, jednak jego zręczność pozwoliła mu na chwycenie się jej oburącz. Od podłoża, będącego niżej dzieliło go dobre trzydzieści metrów. Chyba nie warto testować czy grawitacja znów nie będzie chciała go zabić...

[Aoto -21 PŻ, Hufky -10 PŻ]
Kolejność odpisów: Chikaze -> Aoto -> Atomic Hufky

Wszystko było całkiem spokojne, aż coś wystrzeliło w jej stronę. Pomimo dużych rozmiarów nie miała problemów z wykonaniem uniku - dystans był dość spory. Widok wielkiego youkai który wystrzelił w niebo, a potem schował się ponownie w ziemi.
...No nareszcie coś zabawnego! Chyba, że ją od razu zeżre, wtedy mniej. Poza tym, ta osoba spadła z tamtego miejsca. Chyba, bo jej nie widziała. Miała mało czasu a tyle do zrobienia...
Uznała, że lot będzie trochę zbyt wolny na te zabawy. Zaczęła skakać shunpo w stronę, gdzie wyczuwała energię tamtego osobnika (Albo jakąkolwiek energię, którą mogłaby przypisać do człowieka albo shinigami), pomagając sobie wzrokowo. Prawdopodobnie spadł w dół, więc będzie na tej linii.
Plan był następujący - pokonuje szybko przestrzeń skokami shunpo, by tamten wąż jej nie nadgonił. Chwyta potem tego osobnika i leci na górę do tamtej świątyni. Przez skałę bydle raczej się nie przebije, chociaż diabli wiedzą. Będzie musiała uważać i uważnie słuchać skąd nadbiegają wstrząsy. I szykować się wtedy na unik.

Blondy zacisnął mocno zęby, aby powstrzymać się od zawycia z bólu. Przez chwile zastanawiał się, czy wykorzystać radę. W końcu doszedł do wniosku, że nie miałby powodu go okłamywać. Zbliża się do powierzchni wody, wkłada dłoń przez którą przepuszcza energie.
-Dobrze więc chcesz walczyć na poważnie? Jeżeli mi powiesz co chce wiedzieć to pokaże Ci moją całą siłę. Chociaż nie jest to w moim stylu. Gdzie jest ten cholerny kamień, który muszę znaleźć?-
Kisuke nie podnosi miecza do góry, dopóki nie usłyszy odpowiedzi.

Chikaze

Wzrok Chikaze z początku nie dostrzegał człowieczka, porwanego przez wstrząsy wywołane gadzimi ruchami. Na szczęście mogła wyczuć jego Reiatsu - nie znajdował się daleko. Z Shunpo natomiast ten dystans wydawał się jeszcze krótszy. Wąż wydawał się na chwilę dać spokój i zanurzyć się w ziemi. Tym lepiej. Gdy Chikaze dotarła do miejsca, zobaczyła mężczyznę zwisającego z klifu. Próbował się wspiąć i w zasadzie niewiele brakowało, żeby mu się udało. Zanim zdążyło dojść do czegokolwiek Chikaze chwyciła mężczyznę i zgodnie z planem śmignęli w powietrzu do pobliskiej świątyni...

Aoto

Klon nie skłamał. Gdy energia młodzieńca ledwie połączyła się z wodą, ona zaczęła wspinać się po jego ciele niczym odwrócony do góry nogami strumień. Zmierzały do zranionego barku, który po zetknięciu lekko zapiekł. Na tym z kolei kończył się ból - rana zaczęła się goić w bardzo szybkim tempie. W kilka sekund rana zamknęła się, a w kolejne kilkanaście - zniknęła kompletnie. Nie tylko zdrowie fizyczne Kisuke powróciło w stu procentach. Poziom jego Reiatsu również się unormował. Gdy klon usłyszał wypowiedź Kuchikiego uśmiechnął się pod nosem, co po chwili przemieniło się w nieco szalony chichot.
-Nie wiesz, że to zwycięzcy stawiają warunki? - powiedział, po czym zmienił chwyt katany na jednoręczny i zacisnął wolną pięść. -Zaklęcie destrukcyjne numer dwadzieścia osiem - Hoeryuuken! - powiedział wysyłając w stronę Kisuke powietrzną falę uderzeniową.

Atomic Hufky

Ból w barku był niemiłosierny - jak się okazało podczas próby wspinaczki, znacznie ograniczał możliwości Aarona. Mimo to nie poddawał się i próbując ignorować paląco-kłujące uczucie, wciągał się coraz wyżej. Po kilkunastu bolesnych sekundach udało mu się wesprzeć na łokciach i prawie uratować się przed upadkiem. Nagle poczuł ulgę. Coś chwyciło go i w kilka mrugnięć ponownie pojawił się z powrotem przy frontowych schodach do świątyni, z której dopiero co schodził. Koło niego stała niska postać - kobieta o blond włosach, mająca około metr pięćdziesiąt. Sądząc po sylwetce to właśnie ona stała w powietrzu. Bark dalej był obolały, ale przynajmniej nie musiał się już wspinać...

[Aoto - pełne wyleczenie]
Kolejność odpisów: Chikaze -> Aoto -> Atomic Hufky

Zwycięstwo, była szybsza od podziemnego węża. Była też troszkę później niż by chciała, ale i tak na czas by pomóc istocie, która zarówno z wyglądu jak i ubioru przypominała człowieka - i to że świata żywych. Dziwne. Spotkała w swoim czasie paru ludzi z mocami duchowymi, ale to zazwyczaj kończyło się nieprzyjemnie. Z drugiej strony ta osoba była trochę niemrawa... No nic.
Zgarnęła go z klifu. Poleciała na górę. Odstawiła na równe nogi podtrzymując za barki, co by się nie wywalił.
-Wszystko w porządku? Możesz stać?-Dopiero gdy uzyskała pozytywną odpowiedź uwolniła nieznajomego z pewnego, ale całkiem delikatnego uścisku dłoni. Popatrzyła wtedy na świątynie, która stała przed nimi.
Dziewczyna była niska, drobnej budowy, acz należała zdecydowanie do tych bardziej urodziwych. Włosy miała związane w dwie niewielkie kitki niebieskimi wstążkami. Chyba najbardziej jej niepokojącą cechą były jej krwistoczerwone oczy, kontrastujące z bogatym kominem koloru niebieskiego, ozdobionym wyszywanym wzorem różowych i fioletowych kwiatów. Zerknęła na Aarona. Dziwne rysy. Czy w ogóle dadzą radę się porozumieć? Jeśli to zaświaty to powinni... To tylko świat żywych ma problemy z wielojęzykowością.

Kisuke słysząc, że coś się zbliża. Instynktownie postanowił zwiększyć dystans między nimi i odskoczył jak najszybciej do tyłu, wzmacniając się energią (9PR szybkość). „Dwudzieste ósme zaklęcie bez inkantacji? Co jest nie tak.”
Blondyn zaczął domyślać się, że coś mocno jest tu nie tak. Niby na początku walka była równa, ale teraz to już inny kaliber. Gdy tylko przetrwa atak rusza od razu na swojego przeciwnika. Nadbiega z jego lewej strony.
-Czerwone światło padające na nas w chwilach próby, obroń mnie i pozwól przetrwać. Zaklęcie wiążące numer dwadzieścia - Akai Tate!(22PR)- Wyciąg przed siebie tarczę blokując nadchodzący atak. Gdy tylko dojdzie zatrzymania ciosu. Chłopak przygotowuje się do pchnięcia, dezaktywuje zaklęcie, i wykonuje pchniecie w klatkę piersiową w nic niespodziewającego się rywala. Kiedy tylko uda mu się zatopić klingę, chwyta miecz oburącz. Zamiast normalnie wyciągnąć ostrze obraca je o 90 stopni i wykonuje cięcie wykorzystując, całe swoje ciało.

Chikaze & Atomic Hufky

Póki co otoczenie było bardzo spokojne. Żadne stworzenie nie postanowiło przez najbliższy moment wyskoczyć jak Filip z Konopi, więc mieli wręcz idealne warunki do rozmowy. Tak jak wcześniej, gdy Aaron był tu samemu otaczał ich biały murek z czarnymi dachówkami, a obok stała shintoistycznie wyglądająca świątynia, która wcześniej była dla Kanadyjczyka niedostępna. Mogli wykorzystać tymczasową ciszę na rozmowę... albo dostanie się do środka. Póki stwór nie postanowił wyjść na zewnątrz...

Aoto

Ruch do tyłu nie był najlepszym pomysłem. Fala uderzeniowa zepchnęła młodzieńca prosto w dziwną barierę, otaczającą arenę od której się odbił. Był to jednak bardziej szokujące niż bolesne. Kisuke nie zdążył jednak podnieść się z kolan, gdy klon rozpoczął atak. To z czym na szczęście Kuchiki zdążył to Bakudou, które przyjęło na siebie potężne cięcie, którego impakt z tarczą rozniósł się głuchym echem po całym pomieszczeniu. Grunt, że młodzieniec był cały i zdrowy. Podnosząc się szybko z kolan i dezaktywując zaklęcie, gdy katana przeciwnika oddaliła się na bezpieczny dystans, wyprowadził planowane wcześniej pchnięcie, które jednak spotkało się z unikiem. Klon uskoczył na prawo i zrobił kilka dodatkowych kroków, by znaleźć się poza zasięgiem ewentualnego cięcia. Chwilkę później, gdy upewnił się, że takowe nie nadchodziło doskoczył do Kisuke i wykonał pionowe cięcie, które to spotkało się z gardą.
-Uparty jesteś... - wycedził przez zęby, z tonem mieszającym złość z rozbawieniem, po czym odskoczył ponownie od młodzieńca. Stanął pionowo, przyjmując pozę bojową. Katana była wyprostowana na linii prostej z mostkiem. Być może tym razem postanowił zaczekać na atak Kisuke.

[Aoto -31 PR]
Kolejność odpisów: Od teraz dowolna

-I kto to mówi? Sam cały czas uparcie próbujesz mnie zabić.- Powiedział znużonym tonem i jedną ręką zasłonił usta podczas ziewania. Młodzieniec chciał tym sprowokować przeciwnika i wprowadzić w lekki szał. Tak naprawdę nie ziewał a inkantował pod nosem.
-Płomieniu z odwłoka piekielnego pająka dotknij mych wrogów i spal ich skórę! Zaklęcie destrukcyjne numer dwanaście - Fushibi! (27PR) Młodzieniec chce rozwiesić sidła przed sobą, tak aby szarżujący klon wpadł w pułapkę. Kiedy cały plan wypali młodzieniec, aktywuje pułapkę małym bjakuraiem (4PR). Gdy tylko wybuch minie, ale przed upadkiem dymu szarżuje na rywala, wykonując podwójne cięcie jedno z góry drugie z boku.

Jakiś Europejczyk? Gadający po japońsku? Dziwne, ale może to kwestia translacji duchowej. Tak, pewnie tak. Naprawdę mocno to ułatwia życie. Swoją drogą, ciekawe jakby brzmiała z angielskim akcentem. Może nawet byłby to dubbing?
-Może jakiś yokai, raczej nie pusty. Nie miałam czasu się przyjrzeć-Rzuciła przelotnie spojrzeniem na mężczyznę. Nie czuła od niego za dużo energii, ale czy to dlatego, że ukrywał resztę, czy miał akurat pecha się tu znaleźć?
-Chikaze-Skinęła głową-Chodźmy do środka
Jako córka kapłanki wiedziała, jak się zachować w świątyni. Przez moment zastanawiała się jak podejść do sprawy bramy Tori, ale ostatecznie poszła jej skrajem, spojrzeniem nakazując nieznajomemu zrobic to samo. Potem rytuał oczyszczenia misogi... Pełny. Poinstruuje Aarona jak go wykonać. Potem zobaczy. Ale bardzo była zainteresowana komu jest ona poświęcona.

Aoto

Klon zmierzył Kisuke wzrokiem, po czym uśmiechnął się pod nosem.
-Ta woda chyba nie tylko wyleczyła twoje rany... - powiedział po czym ruszył na Kuchikiego. To co go czekało mocno go zaskoczyło. Lepkie Hadou kompletnie unieruchomiło przeciwnika. Ten nieco spanikował i próbował się wyrwać - nie zdążył. Młodzieniec szybko zdetonował pułapkę Byakuraiem, która w swojej eksplozji sprawił, że klon zniknął z oczu Kisuke. Nic jednak nie powstrzymywało go przed kontynuowaniem natarcia. Wykonał zaplanowane krzyżowe cięcie, które można było wyczuć, że trafiło przeciwnika. Kiedy dym już opadł ten leżał u stóp młodzieńca, zabarwiając wodę pod nim na czerwono. Po chwili jego ciało spowiła ciemna aura, a klon zaczął parować, by po chwili zniknąć. Gdy tylko tak się stało, na kamiennym podłożu można było zauważyć mały przedmiot - połówkę pentagonalnego kamienia, pasującego do pasa...

Chikaze & Atomic Hufky

Chikaze rozsunęła drzwi prowadzące do środka, bez problemu. Nie zastała jednak tradycyjnej świątyni. Pomieszczenie było zupełnie puste i ciemne. Nic tylko ściany i podłoga... Ona jednak była charakterystyczna. Leżało na niej mnóstwo pentagonalnych kamieni, takich jak miejsce na pasku. Wypełniały całe pomieszczenie... do którego Aaron najwidoczniej nie miał prawa wstępu. Gdy tylko próbował przekroczyć próg drzwi, coś w stylu powietrznej bariery najzwyczajniej go zatrzymywało. Jakaś siła na początku nie pozwalała mu otworzyć drzwi, a teraz go nie wpuszczała. Chyba nie było mu to pisane. Może jest jakieś inne wyjście albo... inna świątynia? Wracając natomiast do kamieni. Wszystkie miały na sobie jakieś japońskie znaczki...


[Aoto -31 PR]
Kolejność odpisów: Dalej dowolna

Gdy popchnęła drzwi, te otworzyły się bez najmniejszego problemu.
-Dziwne. Może coś je odblokowało?-Zapytała, ale nawet nie spojrzała na Aarona. Przeszła dalej, stawiając pierwsze kroki w głównej izbie świątyni. Na zewnątrz nie było jednak żadnego elementu które by kojarzyła, a być powinny. Zupełnie jakby ktoś chciał stworzyć atrapę prawdziwego przybytku i nie do końca wiedział jak się do tego zabrać. Nie było to teraz jednak tak istotne, bo miała przed sobą obraz dość ciekawy.
Na ziemi było dużo kamieni, które miały na sobie zapisane znaki. Co więcej, pasowały na pasek który miała na sobie, a który dość niezręcznie zwisał jej na biodrach tuż pod obi. Tylko na moment popatrzyła na gaijina, który podzielił się z nią swoim doświadczeniem.
-Zatem musimy być gotowi na to, że coś nas rozdzieli. To miejsce jest nieprzewidywalne-Zamyśliła się przez moment. Rozejrzała się po pomieszczeniu, odczytując parę znaków by mieć pojęcie, czy istniał między nimi jakiś motyw-Duma. Brzmi jak jeden z grzechów głównych chrześcijan. Może w poprzednim wcieleniu...-Chikaze wyciągnęła dłoń do kamienia, co do którego czuła największy wewnętrzny rezonans. Może przeczucie. A może po prostu znak wewnątrz jej się najbardziej spodobał. Nie wydawało się, by całość miała jakikolwiek ład czy skład, a najgorsze co mogła zrobić to po prostu siedzieć i nic nie zrobić.

Blondyn postanowił ponownie skorzystać z wody. Może i tym razem odnowi mu siły.
„Hmmm tylko połówka kamienia? Ciekawe gdzie reszta.” -Chyba trochę przesadziłem. Teraz nic mi nie powie.- Podszedł i podniósł przedmiot, aby zamocować go na pasie. Patrzy w stronę dziwnego samuraja. -I co teraz? Może będziesz na tyle dobry i mnie wypuścisz? Rozejrzał się jeszcze raz po arenie. Wziął kamyczek z podłoża i rzucił w stronę dziwnej postaci. Chciał tym sprawdzić czy pole siłowe dalej jest włączone. jeżeli kamień przeleci to i on zbliża ostrożnie się do tronu.

Atomic Hufky & Chikaze

Podczas, gdy Aaron stał przed wejściem do świątyni Chikaze przeszukiwała kamienie. Miały najróżniejsze znaki. Tak jak wcześniej u Aarona, pojawił się kamień z napisem duma. Przewinęły się również inne cechy osobowości, takie jak arogancja, chciwość, gniew, zazdrość, ale wśród słów znajdowały się takie jak krzesło, dzwonek, czy inne takie. Ciężko się chyba doszukać tu jakiegokolwiek sensu - wszystko wydawało się kompletnie losowe. W pewnym momencie Chikaze zahaczyła stopą o jeden z kamieni, a ten w efekcie zaświecił się na złoto. Gdy jednak stracił kontakt z ciałem kobiety, blask zniknął. Coś więcej się jednak wydarzyło. W miejscu wejścia pojawiły się małe rysy w powietrzu. Z czasem stawały się coraz większe, aż wreszcie zajęły całą powierzchnię i pękły. Zupełnie jakby w miejscu drzwi stała jakaś szyba, która teraz... już jej nie ma.

Aoto

Woda zadziałała tak, jak poprzednio. Choć żadna rana nie musiała się goić, poczuł jak jego Reiatsu wraca do normy. A zatem... wziął połówkę kamienia i cisnął w stronę samuraja. Ten złapał pocisk tuż przed swoją "twarzą".
-Nie powinieneś wyrzucać swojego biletu tak łatwo. - powiedział. Wydawało się, że jego głos był zlepkiem tysięcy różnych głosów. Zupełnie jak spora ilość osobowości lub dusz w jednej postaci. -Podejdź. Porozmawiajmy, nim odejdziesz. - dodał, zachęcając Kuchikiego wystawioną ręką z połówką kamienia. Po chwili pokazał również co miał wewnątrz zaciśniętej drugiej dłoni. Była to... druga połówka kamienia.
-To twój klucz do dalszej wędrówki. Połączę je po naszej krótkiej rozmowie... Muszę przyznać, że niewielu śmiałków potrafiło wygrać z własną przyszłością.

[Aoto - pełne wyleczenie]
Kolejność odpisów: Dowolna

Wydawało się to być jakiegoś rodzaju testem. Były tu faktycznie grzechy, ale też jakieś kamyki które nie miały specjalnie większego sensu czy też powiązania że sobą. Był jeden wzór a reszta zdawała się być tłem czy też zakłóceniem.
Przypadkiem jednak zahaczyła o któryś z kamieni. Zaświecił sie, co odruchowo zwróciło jej uwagę. Zaraz potem obróciła sie w stronę przejścia, w którym chyba na skutek jej przypadkowego działania padła jedną z barier. Mężczyzna wszedł do środka, podczas gdy ona przykucnęła by przyjrzeć się znakowi na kamieniu, który przed chwilą jeszcze świecił na złoto.
-Idzie przywyknąć-Rzekła nawet na niego nie patrząc. Jeszcze czekała z dotknięciem przedmiotu, spodziewając się jakiejś reakcji łańcuchowej-Rozejrzeć się po okolicy, o ile coś mnie gdzieś zaraz nie przeniesie jak to chwycę-Wskazała na kamień, unosząc głowę by w koncu spotkać się spojrzeniami. Nie wydawała się być zbyt przejęta jego srogością z jakiegoś powodu.
-Jesteś w tym świeży, co nie?-Zapytała nagle, szczerząc się od ucha do ucha-Spokojnie, nie zabijam bez powodu. A teraz uwaga...
Złapała za kamień. Jak nic się nie stało, to zamknęła go sobie do paska. Bo chyba pasował, a to świecenie i cała sytuacja to ewidentnie jakiś znak.

Młodzieniec schował katanę do sayi. „Teraz to chce rozmawiać, a wcześniej nasyła na mnie jakieś klony.” Podchodzi bliżej dziwnej istoty. -Nie mogłeś od razu tak? Walka jest utrapienie, jeżeli nie kieruje nią słuszny powód. To o czym chcesz porozmawiać, możesz powiesz mi co to za miejsce i jaki jest w ogóle powód mojego pojawienia się tutaj? Jeżeli to byłem ja z przyszłości nie wróży to dobrze. Kisuke słucha co ma do przekazania mu samuraj i rusza w dalsza podróż.

Atomic Hufky & Chikaze

Przechadzając się po wnętrzu Aaron potrącił nogą niezliczoną ilość kamieni. Przy okazji stało się dokładnie to, co przytrafiło się Chikaze - jeden z nich szturchnięty zabłysnął na złoto i przetoczył się przez cały pokój, zatrzymując pod jedną ze ścian. Tymczasem niska blondynka podniosła kamień i poza blaskiem nic się nie stało... Za to gdy włożyła go do paska, tylko symbol, oznaczający 'korzystać' (使) zabłysnął oślepiającym światłem i otoczył identyczną aurą Chikaze, zasłaniając jej całkowicie widok świątyni i Kanadyjczyka. Gdy tylko światło zniknęło ona była już zupełnie gdzie indziej...

~Piętro 2

Chikaze znalazła się w kompletnie ciemnym miejscu. Było tu bardzo zimno i ostro cuchnęło. Pod stopami miała zzieleniały bruk, a na lewo płynącą szaro-zieloną wodę. Sufit był też zauważalny - wyglądający jak ten pod stopami bruk otaczał ją również od góry. Wszystko wyglądało jak jeden wielki, kinowy ściek.

Aoto

-Jestem Tomaru. - zaczął. -Znajdujesz się w Świątyni Próby - pałacu mojego pana. Często sprowadza on różnych śmiertelników i stawia ich naprzeciw własnym próbom. - gdy tylko to powiedział, dwie połówki kamienia zaczęły się ze sobą łączyć, aż wreszcie zaczęły stanowić jedność. Można było zauważyć, że miał na sobie symbol 'wiedza' (知).
-Kisuke, z którym walczyłeś był jedną z twoich możliwych przyszłości. - powiedział, wyciągając rękę z kamieniem, wskazując w ten sposób Kuchikiemu, żeby go wziął. -Czas nie jest liniowy. Istnieją alternatywne światy, w których jesteś złym człowiekiem z obsesyjnym pragnieniem władzy i mocy. Jest też świat w którym nigdy się nie urodziłeś lub nie dożyłeś dziesiątego roku życia. Wszystkie scenariusze już były. Nie mogę jednak zdradzić ci twojej przyszłości, abyś mógł podejmować własne decyzje. - to powiedziawszy wyciągnął drugą rękę nad wodę, która nagle zaczynała odrywać się od płynnego podłoża i w coś się formować. Po chwili poleciała w stronę katany Kisuke i przyczepiła się do kashiry.
-To mój mały prezent na drogę. - powiedział samuraj. -Przyczepiłem trochę tej wody do twojej katany. Gdy będziesz w ciężkiej sytuacji ona odnowi ci siły. Musisz tylko uderzyć się tą częścią miecza w pierś i przepuścić swoje Reiatsu. Jeśli nie masz żadnych pytań, to pozostaje mi tylko życzyć ci powodzenia. - dodał.

Kolejność odpisów: Dowolna

Kanadyjczyk wiedział o co chodzi. Magia, stwory, latający ludzie- to nie jest jego świat, pierwszy raz widzi takie rzeczy na oczy. Postanowił zadać chyba najgłupsze pytanie jakie mogło przyjść mu na język -Świerzy? W czym?
Nie usłyszał odpowiedzi od Chiakze, gdyż światło kamienia oślepiło go prawie natychmiastowo. Kiedy ponownie spojrzał w stronę dziewczyny, jej już nie było. Ponownie został sam, jak dla Aarona to nawet i lepiej, obawiał się jednak o to czy ten wąż nie zaatakuje aby raz kolejny.
Williams nie chcąc tracić ani chwili dłużej, podszedł do kamienia który zaświecił wcześniej przy kopnięciu.
Spojrzał na niego dokładnie, patrząc czy ten aby nie ma na sobie czegoś wyrytego.
Jeżeli to był TEN kamień, Kanadyjczyk postanowił umieścić go na pasie.
Pozostało się tylko modlić, aby to ustrojstwo nie postanowiło sobie wybuchnąć.

Przynajmniej to przewidziała.
Nie umniejszało to natomiast bólu jaki odczuła gdy podziałały na nią znaczne bodźce świetlne. A potem zapachowe. Dobrze, że ubiór od boginii Amaterasu ją ogrzewał, bo by mogła ponarzekać trochę bardziej.
Tak jak przypuszczała zostali rozdzieleni. Miała nadzieję, że facet sobie poradzi ale chyba mogło to być dość trudne. Z drugiej strony wszystko jest możliwe, i ona sama wychodziła cało z gorszych rzeczy. Zazwyczaj przez nie zwracanie na siebie uwagi.
Była w jakimś ścieku, tyle mogła powiedzieć. I ponownie trudno było powiedzieć w którą stronę powinna się udać. Najpierw zaczęła nasłuchiwać, czy z której strony czuła jakoś powiew powietrza. Potem pośliniła palec, uniosła go w górę i sprobowała to wyczuć. Było chłodno, więc jeżeli cokolwiek było to chyba mogła to zlokalizować przy jej mocno czułych zmysłach. Jeśli nic nie znalazła, to znowu zaczęła nasłuchiwać za jakimikolwiek dźwiękami.
No nic. Pójdzie tam gdzie coś znajdzie albo w losowym kierunku wzdłuż ścieku. Co jakiś czas na niego zerknie, gdyż spodziewała się ataku w którymś momencie. Chociaz równie dobrze mogła sie na nią rzucić ściana albo sufit. No nic.
Ten zapach wystarczająco ja mocno atakował.

-Czyli nie ma sensu się przedstawiać, skoro znasz moje imię. Hmmmm, W sumie to chciałby zadać Ci jeszcze kilka pytania. Czy ktoś jeszcze znajduje się Świątynnej Próbuje? Ile dokładnie kamieni muszę zdobyć, aby wrócić do siebie? Czy znajduje się tu ciałem, czy może to tylko mój umysł?- Młodzieniec cieszył się, spokojną rozmową.
-Dziękuje za ten podarek na pewno się przyda, w końcu jeszcze trochę tu zabawie. Tomaru pewnie się nigdy więcej nie spotkamy, ale cieszę się z naszej rozmowy. Oby kolejny śmiałek, nie zawiódł Twoich oczekiwań.- Szlachcic wziął kamień przymocował do paska.
-Na razie, dzięki jeszcze raz za wszystko.- Pomachał na pożegnanie.

Aoto

-W Świątyni, poza tobą jest jeszcze dwoje innych osób. - zaczął Tomaru. -Jedna z nich to starsza od ciebie kobieta, a druga to starszy od ciebie mężczyzna. Pojawili się tutaj razem z tobą. Teoretycznie już wróciłeś do siebie. - powiedział. -W tym wymiarze czas płynie zupełnie inaczej niż w twoim. Tak naprawdę czas jaki tu już spędziłeś i jaki jeszcze spędzisz jest równy twojemu mrugnięciu. Dlatego jesteś tu zarówno ciałem i duchem. Gdy uda ci się ukończyć pięć pięter wrócisz do siebie. Jeśli natomiast polegniesz, również wrócisz do siebie. Od ciebie jednak zależy czy wrócisz nagrodzony przez mojego pana... -to powiedziawszy wstał z tronu i położył młodzieńcowi rękę na barku. Okazał się być znacznie wyższym - czubek głowy Kisuke sięgał mu maksymalnie do pasa.
-Jesteś pierwszym śmiałkiem, który życzył mi kolejnego, równie dobrego kandydata. - powiedział, wydając z siebie krótki śmiech. -Powodzenia, Kisuke Kuchiki. Jeżeli los pozwoli, spotkamy się ponownie... - dodał, odwzajemniając pożegnalny gest młodzieńca, a ten zniknął otulony złotą aurą.

~Wszyscy~
~Piętro 2

Aaron włożył kamień, na którym okazało się, że jest wyryty znak 'gniew' (怒), do wyznaczonego miejsca na pasku i stało się dokładnie to samo co spotkało Chikaze. Otoczyła go złota, oślepiająca aura i zasłoniła mu dotychczasowy widok po to, by za chwilę zniknąć i pojawić się w zupełnie innym miejscu. Pierwsze co zauważył to bardzo brudną wodę i brukowane, stare miejsce, wyglądające jak ścieki. Było tu jednak coś znajomego - Chikaze, stała tuż obok niego z wyciągniętym do góry poślinionym palcem, szukającą powiewu powietrza. Niczego nie była jednak w stanie wyczuć. Natomiast jedyny dźwięk jaki usłyszała to pojawienie się Aarona, po jej prawej stronie. Po chwili pojawiła się kolejna osoba, tym razem po jej lewej - Kisuke Kuchiki.

Kolejność odpisów: Dowolna

Kanadyjczyk w żaden sposób nie zareagował na otaczającą go powoli aurę, poznał już to uczucie i zdążył już zaadaptować swój prosty, ludzki umysł do tych dziwów. Tuż po pojawieniu się w ściekach jego nozdrza wyczuły niemożliwy wręcz do wytrzymania odór, wpierw spróbował rozpoznać jakąś substancje łatwopalną z którą miał styczność w wojsku. Np siarkę.
Po chwili konsternacji zauważył znajomą sylwetkę- była to Chikaze. Ucieszył się, że kobiecie nic się nie stało po tym jak otoczyła ją złota aura. Williams postanowił się jednak nie ruszać, aby nie zakłócić wietrznego testu dziewczyny, wiedział że wyczucie skąd dobiega świeże powietrze, to kluczowy krok aby się z takiego miejsca wydostać. Uwadze bruneta nie ubiegł też fakt że na lewo od Chikaze znajduje się obca mu osoba. Był to ubrany w karmazynowe szaty młodzieniec o
blond włosach. Kanadyjczyk postanowił jedynie obserwować nieruchomo obcego jegomościa, czekając na jego ruch.

Brak czegokolwiek najpewniej oznaczało, że w najbliższej okolicy nie było żadnego wylotu czy wyjścia. No trudno, nie widziała również żadnej innej wskazówki. Moze poza tym, że po obu jej stronach pojawiła się dwójka mężczyzn. O ile do takich zakwalifikuje się młodzika. Wyglądał jednak na kogoś z Soul Society.
-No no, nawet ja nie wiedziałam, że tak potrafię! Cześć!-Wytarła na szybko palec o kant swojego bogato zdobionego ubrania. Aarona już znała dlatego tylko przelotnie na niego spojrzała przy powitaniu, ale w sumie... Wyglądała od niego znacznie młodziej, o dziwo. Albo jakby była najwyżej w podobnym wieku. Do tego uśmiechała się pogodnie-Ciebie też wciągnęło? Kiepska sprawa, zwłaszcza, że u mnie zapomniało zabrać miecza od ojca. Ale ten, Chikaze Morigami!-Przedstawiła się, wskazując na siebie palcem. Po chwili zmarszczyła nos z jakiegoś powodu.
-Że wszystkich miejsc gdzie mogło nas... Pogadamy po drodze, nie mam zamiaru tu siedzieć nie wiadomo ile

Przez moment blondyn nie wiedział jak się zachować. Spodziewał się, że prędzej czy później wpadnie na pozostałą dwójkę, ale nie przypuszczał, iż nastąpi to tak szybko.
Ukłonił się w stronę dziewczyny. - Na to wygląda, jestem Kuchiki Kisuke. Miło mi Cię poznać Morigami-san. Ten miecz, znalazłem, na pierwszym piętrze. A Tomaru był tak życzliwy, że pozwolił mi go zachować.- Uśmiechnął się szeroko. Przerzucił spojrzenie na spiętego obcokrajowca.
-Nie wiedziałem, że mogą przebywać tu ludzie. Wnioskując po Twoim dziwnym ubiorze, pochodzisz ze świata żywych prawda?- Spojrzał zainteresowany na dziwne odzienie nieznajomego. Ruszył za kobietą. -Z informacji jakie zdobyłem, wynika, że możemy spędzić tu nawet kilka miesięcy, a i tak nie minie nawet minuta w normalnym świecie. Także nie musisz się martwić, że ktoś zauważy Twoją nieobecność.- Spojrzał na bruneta.